Zondag 11 Juni 1916
Orgaan voor Leger en Vloot.
't Vriendje.
Oorlogsnieuws,
m zöö.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Gezondheidsleer
TWEEDE JAARGANG.
DE SOLDATENCOURANT
EEDACTIE EN' ADMINISTRATIE PALESTRINASTR. 10, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NÜA1MERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT, ABONNEMENT BIT VOORUIT-
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS 1.50 P. KWART A AL
Voor AdverteutiJ-n wende men zich tot onze Adminiitrnfie. Palestriuaatraat 10
Amsterdam. Prijs der A<1 verter. tiPn per regel öO cent. Voor Ingezonden Mede'
deei-ngen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Bij abonnemen*
reductie.
Aan het
Italiaansche front.
De strijd aan het Italiaan
sche front blijft nog steeds een
der belangrijkste in dezen
oorlog. Dit onverwachts be
gonnen offensief der Oosten
rijkers heeft in meer dan een
opzicht werkelijk verrast. De
Italianen hebben langzaam
maar zekér moeten wijken en
de Oostenrijkers, die tot nog
toe in hun eigen land werden
bestookt, hebben het nu den
vijand gedaan op zijn bodem.
Zij zijn steeds verder door
gedrongen en hebben de ver
sterkte steden. Asiago en
Arsiero, aan den ingang der
Lombardijsche vlakte, geno
men. Op nevenstaand kaartje
staan de genoemde plaatsen
duidelijk te lézen en krijgen
we een overzicht van het
oorlogsterrein daar. Zooal8
men weet, verstopt nu de
opmarsch der Oostenrijkers.
door i, P. BIJL, officier van gezondheid.
LXI.
Nekkramp. IV.
Doet zich dus ergens een geval van iiek-
kramp vcor, dan moeten wij onderzoeken
of in zijn omgeving ook besmette personen
voorkomen. Wat is evenwel zijn omgeving?
IWie bohcorem daartoe? Kan men alle men-
schen met wie de lijder in aanraking ge
weest is, door wie hij dus misschien be
smet ia geworden of, omgekeerd,
die hij besmet kan hebben,voor
dat de ziekte uitbrak, onderzoeken? Men
behoeft zich maar even voor te stellen
met wio esn soldaat in één week tijds in
aanraking komt om te heseffen hoe moeilijk
het is een antwoord op deze vraag te geven-.
Hij kan in een klein dorpje hij burgers
ingekwartierd zijn geweest, daarna, op weg
met verlof, gedurende eenige uren met 15
hem volkomen onbekende soldaten opge
propt gezeten hebben in een spoorwegcoupé
voor 10 personen, bij zijn gezin eenige
dagen hebben doorgebracht om ten slotte in
een ander kwartier met misschien 150 man
ondergebracht te zijn geworden. Neeaht
rnen dan nog aan, dat hij dikwijls in de
cantine of in koffiehuizen kwam, dat hij
bij verschillende burgers aan huis geweest
is, dan begrijpt men, dat tallooze menschen
aan besmettingsgevaar hebben blootge
staan, zender dat men hen kan onderzoeken,
zonder dat men zelfs weet wie het zijn.
In een ander geval kan het zijn, dat de
lijder een stille jongen man was, die alleen
ergens ingekwartierd was, nooit in cantine®
kwam, zijn vrijen tij4 bi] voorkeur in zijn
kwartier doorbracht. Allerlei mogelijk
heden'doen zich du6 voor en bij ieder geval
van 'nekkramp zullen wij moeten nagaan
wie het meest aan besmettingsgevaar heb
ben blootgestaan. In de eerste plaats zijn
dat zijn kamergenooten of althans dege
nen, die heb meest in zijn nabijheid gelegen
waren. Verder degenen van andere kwar
tieren of kaaern.es met wie hij het meest in
aanraking kwam, hetzij door dienst, hetzij
door vriendschap. Ook de burgers zullen
Wij daarbij niet vergeten, den kwartier
gever en zijn gezin, de gezinnen waar
De vorige artikelen over Nekkramp had
den tot nummer moeten hebben: LVIII,
LIX en LX.
door
WILLEMINE C. A. LABBERTON.
'(Overgenomen uit de „Nieuwe Courant".)
(Slot.)
De groote avond is aangebroken. Den ge-
hcelen dag al zijn we in opgewonden-vroolijké
^temming. En geen wonder!
Begon het feest van morgen voor dag en
dauw al niet met een heorlijk-wilde stoeipartij
an vaders bed? En is de gekeele dag daarna
juefc een aaneenschakeling geweest van aller-
hamdo heerlijkheden? Trokken we vanmorgen
niét naar school, gewapend met een grooten
zak vol bruidsuikers om te tracteeren en waren
we daardoor in eigen oog en niet minder in
dat 'dor klasgenootjes niet een hoogst belang
rijk personage? En vanmiddag na vieren, bij de
groote-menschen-visites die du eigenlijk wel
niet zoo vrééselijk p-ettig waren! voelden we
ops toch wel heel gewichtig als hoofdpersoon.
En blijft vader vanavond niet thuis vau de ver
gadering, enkel en alleen om do verjaarspartij
van zijn zoon tc kunnen meevieren P
En dan do cadeautjes! Op een tafeltje liggen
zo alle uitgestald: een erhitterend-schoone col
lectie van jongens-begeerlijkheden, waarvan het
cadeau van vader en moeder een heusohe
trein met mils en personen- en goederenwagens
en v<Soral de seinpaal niet te vergeten, "die
branden kan! toch me ar heb meest glorieuse
jüiddelpunt vormt.
&u nu, fcywjjl dp chocolade-pudding met
hij zijn vrijen tijd placht door te brengen.
Dikwijls zullen hef, burgers zijn, die
in een geheel ander deel van het land
wonen. De meest verschillende omstandig
heden kunnen zich voordoen, die allen op
zichzelf beschouwd moeten worden en
waarvoor men onmogelijk een vasten regel
kan geven. Soms zal men aannemen, dat
bij één nekkramp-geval slechts een 10 of
20 tal personen aan ernstig besmettings
gevaar hebben blootgestaan, soms daaren
tegen zullen het 100 of 200, ia 400 en meer
zijn. Soms betreft het één lokaal, soms een
gehéele kazerne. Men begrijpt, dat de
manschappen moeten helpen oni die ver
dachte pEi:'fpnsn op te sporen. De officier
van gezondheid zal den zieke zoo weinig
mogelijk vragen, maar zijn kameraden en
kwartiergenooten moeten den off. van gez.
mededeelen met wie de lijder het meest
omging, wie zijn vrienden waren, waar hij
aan huis kwam, in het kort welke personen
het meest aan besmettingsgevaar hebben
blootgestaan. Al deze menschen zijn dan
verdacht van hesmet te zijn, zij kunnen mis
schien de ziekte verder verspreiden. Er
moet dus gezorgd -worden, dat zij zoo weinig
mogelijk in aanraking komen met niet ver
dachte menschen. Wanneer het burgers be
treft zal men hun den raad geven voorloo-
pig geen vrienden en kennissen te bezoeken
en niemand bij zich te ontvangen. Er zal
dan zoo spoedig mogelijk een officier van
gezondheid heen gezonden worden om hen
bacteriologisch te onderzoeken of den
inspecteur van de volksgezondheid zal ge
waarschuwd worden.
Ten opzichte van de militairen zullen der
gelijke maatregelen genomen worden. De
verdachte manschappen moeten afgezonderd
worden van den overigen troep en van de
burgerij. Een dergelijke maatregel is, in de
tegenwoordig toch al moeilijke tijden, voor
de soldaten natuurlijk zwaar te dragen en
er moet dus zooveel mogelijk vrijheid van
beweging gelaten worden. Gelukkig ver
spreidt nekkramp zich niet zoo gemakkelijk
als b.v. pokken en men kan den manschap
pen dus betrekkelijk veel vrijheid geven, in
dien zij tenminste begrijpen wat de bedoe
ling der maatregelen is en daarbij mede
werken. Zij mogen niet met andere men
schen in nauwe aanraking, komen, maar er
is geen enkele reden om hen opgesloten te
houden. Integendeel zij kunnen gaan oefe
nen, gaa-n wandelen enz., indien ze slechts
zorgen niet met anderen in aanraking te
komen. Men kan een terrein, b.v. om de
barak, aanwijzen, waar niemand anders
vanillesaus het eigen-gekozen dessert ons
nog Tersek in het geheugen ligt, verlangen we
al weer ongeduldig, dat het half zeven zal
siaan. „Ik geloof, dat de klok achter is", zegt
Kees.
Meteen wordt er gescheld. Hoera! wie zou het
zijn? Jan? Nee, het is Freddie, die binnenkomt
en keurig-netjes, als een volleerd salon-lieldje,
mijnheer en mevrouw feliciteert en den jubi
laris, als blijk van genegenheid, een glinste
rende mondharmonica overhandigt. Dit doet
den gelukkigen gever voor 't oogenblik aan
merkelijk stijgen in de gunst, daar hij onwetend
een smds lang gekoesterden wenscli vervult,
die echter vanwege het muzikaal genot door
vader en moeder nooit werd gedeeld!
Het spreekwoord „als er één schaap over de
brug is", wordt ook hier weer bewaarheid,
want binnen vijf minuten zijn nu alle gasten
verschenen. Even is er een pijnlijk momentje
als het bl\jkt, dat Jan, dien ze natuurlijk geen
van allen kennen en die door den jeugdigen
gastheer wordt voorgesteld als „mijn vriendje
Jan van Mina", geen presentje heeft, meege
bracht. „Heb je je cadeautje végeten?" hoor
ik Freddie zachtjes vragen, en ik zie, boe het
arme kind rood wordt van verlegenheid. Dooh
ook maar héél even slechts; dan redt hij schit
terend zijn eigen positie. Diep grabbelt hij met
de beide handen in do broekzakken en haalt er
vior prachtige groote glazen knikkers uit.
„Daar Kees", zegt hij. „De drie mooiste
mag je er uitzoeken, maar ééntje moet ik er
zeli houden".
En plotseling is het, alsof alle cadeaux in het
niet verzinken bij deze spontane gave. Het heele
gezelschap komt er aan te pas, om uit te ma-ken,
welke van deze mooie stuiters wel de allermooi
ste zijn en het duurt een hëele tijd, eer de keuze
beslist is.. Es ik bewonder is stilte het kind,
komen mag, zoodat ze daar in de buiten
lucht kunnen zitten. Om vergissingen tegen
te gaan zal men dat- terrein moeten aange
ven door b.v. een kleine greppel er om
heen te graven, een touw te spannen, door
prikkeldi'aad of wat dan ook. Blijkt het dat
iemand, uit domheid of onverschilligheid
zich niet onderwerpt aan de maatregelen
en op allerlei manieren tracht misbruik te
maken van de hem toegestane vrijheid, dan
zal voor zoo iemand een wat strengere
isolatie noodig zijn, hetzij in een hospitaal,
hetzij in een politie-kamer.
Verder zal gezorgd moeten worden, dat
deze verdachte menschen niet met burgers
in aanraking komeii. Zooals wij zagen jivi
kinderen zeer gevoelig voor de ziekte en een
besmette soldaat zou verschillende nek-
krampgevallen bij de burgerij kunnen ver
oorzaken. De verdachte manschappen mo
gen dus niet met verlof gaan, mogen niet in
koffiehuizen komen, hun vrijen tijd niet bij
burgers doorbrengen. Zij kunnen wel ïn de
stad gaan wandelen, indien men slechts ze
kerheid hoeft, dat ze met niemand in aan
raking komen en die zekerheid is alleen te
verkrijgen wanneer ze onder geleide uit
gaan, van b.v. een gegradueerde, die ook
verdacht is. Vooral het inhouden van verlof
is een harde maatregel, maar wanneer men
bedenkt, dat onlangs een besmette soldaat
thuis kwam en dat 3 dagen later een zusje
van 2 jaar aan nekkramp stierf, dat daarna
zijn moeder de ziekte kreeg en stierf en ten
slotte een broertje van 3 jaar ziek werd,
dan zal men begrijpen dat een dergelijk
harde maatregel moet genomen worden. De
Geneeskundige dienst zorgt zooveel moge
lijk, dat de burgers de soldaten niet kun
nen besmetten, maar omgekeerd moet hij
dan ook zorgen, dat de militairen geen
ziekte bij de burgerij brengen.
(Slot volgt.)
De toestand in den reuzenstrijd.
Met groote felheid wordt in de laatste
dagen aan het Wester- en aan het Oos
terfront gestreden. Aan het eerste front
op twee plaatsen, en op beide met succes
■voor de Duitschers. In de eerste plaats
duurt do worsteling bij Verdun met onver
minderde kracht voort-. Volgens de Duitsche
telegrammen, waarvan we reeds onder
dat met zooveel opgewekte blijmoedigheid af
stand doet van het grootste gedeelte van eigen
klein bezit; lachend laat hij zijn eenig overge
bleven knikker terugglijden in den broekzak.
En nu is het feest weldra in vollen gang. De
stemmetjes ratelen, de oogjes glinsteren, de-
voetjes trappelen, de mondjes genieten; het
heele huis is vervuld van lachende kinderpret.
En vader en moeder, ze zijn kind met de kin
deren en spelen mee als de beste. O, het dave
rend gejuich als vader gepakt wordt door den
blindeman en zelf den doek voor de oogen ge
bonden krijgt! In gebukte houding, met kromme
knieën tast hij de kamer in 't rond. En o, de
schaterende vreugde als bij het ..slofjeonder"
spelen waarbij een tafelkleed de onmisbare
rokken vervangt de pantoffel bij moeder
gevonden wordt! Is er iets heelijkers op de
wereld dan stralende kinderoogen, iets zuiver
dere dan een onbezorgde kinderlach?"
Ze genieten, de kleuters! Ze drinken thee
en eten koekjes en bruidsuikers, ze spelen ver
stoppertje en ,-ruraoer-m-de-schuit'waarbij
vader als kapitein wordt aangemonsterd, ze
knikkeren en krijgen limonade met taartjes en
ook de geliefde stoelendans, met moeder als
muzikante. blijft niet achterwege.
En dan zijn ze uitgepraat. In een kringetje
staan ze bij elkaar en zijn aan bet einde van
lmn latijn. „Moeder?" vraagt Kees, ..wat zul
len we nou eens doen?" Ik zet net een diep-
peinzend gezicht om nog eens iets extra-moois
te verzinnen, als Jan roept: „Zullen we eens
kunsten maken?"
„Ja! ja!" gilt Kees en „ja, ja!" schreeuwt
het heele koor hem na.
Jan, als de meest geroutineerde op dit ge
bied, moet. de vooretelling openen. Hij bedenkt
zich niefc lang, laat zich gla een elastieken hal
Laatste Berichten in ons vong nummer
melding: maakten, hebben de Duitechershet
fort Vaux in hun bezat, gekregen, heb tweede
fort dus om Verdun. Hei eerste Douaumont
viel in Februari in hun handen. Het is ech
ter de vraag, of ook Vaux nog wel als een
fort kan worden beschouwd. Het ligt reeds
sedert drie maanden in de vuurlinie, en
de Duitechers zijn niet gewoon om zuinig te
wezen met hun munitie. Waarschijnlijk zal
het als versterking geen beteekenis meer
hebben; een andere quaestie is, of het- nog
een belangrijk strategisch punt is. Volgens
de Duitschers wel, volgens de Franschen
niet- Deze laateten zeggen, dat de Duit
schers, ondanks de bezetting van Vaux, nog
niet kunnen overgaan tot den aanval op
heuvel 388 bekroond door het fort So wille,
dat timsohon Vaux en de stad Verdun ligt
De Fransoho berichten, geven thans bi
komen toe, dat Vaux in handen der Duit
schers is, totnogtoe ontkenden zij het niet,
maar deelden alleen mee, dat ze geen ver
binding meer hadden met Vaux. Hoe dit
zij, dat de Duitechqrs hier .een euooes hob ben
behaald lijkt wel zeker, en dat zij weer
dichter Verd m zijn genaderd, is niet te
ontkennen.
Gp een ander deed van 't Wec-telijk oor
logsterren is ook dea Duitschers de ooriogs-
jkans gunstiig geweest, thans tegen de Engel
sehen in de beurt 1 an Yperen. Zij hebben
er het plat geschoten dorp Hoog in hun
bezit, met do daaraan sluitende loopgraven
naar het Weeten en het Zuiden. Ook dit
succes ontkennen de Engelschon niet geheel,
al houden zij vol, dat de eigen Lij ko frontlinie
ongeschonden is. Volgens de berichten der
Duitschers is het- geheele terrein zuid
oostelijk en zuidelijk van Yperen over een
uitgestrektheid van ongeveer drio kilometer
in hun beeit.
Van een groot belang lijkt ook de strijd
aan het Oostorfront Men weet, dat aan het-
Zuidelijk deel van dit front de Russen
over een uitgestrektheid Van 300 K-M. het
offensief hebben geopend, en dat zij er in de
laatste dagen spooecsen behalen.Dit succes
zet zich blijkbaar voort, volgens de Russi
sche berichten ten minste. De Russen vallen
met groote felheid aan. De aanval was het
hevigst bij Luzk, de Russische vesting, die
de Oostenrijkers genomen hebben het vorige
jaar, en die nu weer in handen der Russen
jd. Daar zou het Oostenrijkscbe front dooi
buigen, en schijnen de Russen oen doorbraak
te beproeven. Tusschen Tsartoriisk en
Dubno hebben de Oostenrijkers het verst
moeten terugwijken. De Russische belichten
spreken van niet minder dan 50,000 krijgs
gevangenen, die ze hebben gemaakt, van 77
veroverde kanonnen, 134 buitgemaakte mi
trailleurs. Deze verliezen betreffen natuur
lijk het geheel-o front, maar het zijn niette
min belangrijke cijfers en het is geen won
der, dat de Oostenrijkers in Italië niet
meer dan zeer langzaam vooruitkomen. Zij
hebbon thans hun mannen vooral in het
Oosten noodig.
Dit Russische offensief is van belang,
zoiden wo reeds, en dan vooral voor de ge
beurtenissen op de overige oorlogsterrein&n
in Europa, nl- in het Westen e-n in Italië.
4 Want daar zijn, het valt niet te ontkennen,
de Centralere aan de winnendo hand- De
Duitschers hebben èn bij Verdun, èn bij
Hooge, zooals we boven zagen, getoond, dat
hun krachten nog lang niet zijn uitgeput
de Oostenrijkers bewezen in Italië aat zij
nog tob ongedachte krachtsinspanning in
staat zijn; en in ELlein-Azaë houden de
Turken, blijkbaar gesteund door de Duit
schers den Russischen opmarsch tegen.
Daarentegen is er van het groote offensief
der geallieerden, dat ons dezen zomer is
voorspeld, niets gekomen, de Franschen
en Engelschen hebben al hun strijdkrachten
noodig om de Duiteone aanvallen af te
weren. De beurt ia nu aan Rusland, meent
men, en wat het offensief in 't Westen dit
jaar waarschijnlijk niet meer zal kunntn
brengen, zal dat in't Oosten doen. Men
spreekt weer van de Russische lawine, van
het groote Russische leger en de machtige
hoeveelheid wapenen en «ammunitie, waar
over dit beschikt. Men verwacht in het
Oosten een doorbraak, welke van de Ceritra-
letje op den grond vallen, eo duikelt koppetje
tot wel vier keer achter elkaar. Dat werkt
-buitengemeen aanstekelijk en in een ommezien
is de grond vol rollende, wentelende, draaiende
en buitelende jongensfiguurtjes, die tegen el
kaar aan bonzen en over elkaar heen tuimelen
als een troep jonge konijnen.
5lijn man en ik staan tranen te lachen en
de kinderen zijn niet anders dan met een derde
taartje weer te "bedaren te brengen. Dan krijgt
Kees plotseling een prachtig idee en met de
vingers nog vol room en de kruimels aan den
mond, roept hij„Wie van jullie kan er op
zijn hoofd staan?"
„Ik", zegt Jan.
Kees kniktdat is bekend.
De verdere executanten bewaren het stil
zwijgen.
„En vader',, zegt Kees, „vader kan het ook!
Nou moeten Jan en vader op hun hoofd staan
én doen. wie het het langste kan."
„O ja, ja!" klinkt het in koor. „Dat is leuk."
Ér is geen ontkomen aan. Jan staat al te
popelen van verlangen om den wedstrijd te be
ginnen. Ik kijk mijn -armen echtgenoot meewarig
aan.
„Arme stakkerd," fluister ik hem toe. „Nou
moet je er aan gelooven. Pas nou maar op, dat
je je beste beentje voorzet!"
„En wie het wint, krijgt een extra-taartje",
zeg ik hardop.
„O moesje," roept Kees. Hij slaat zijn armp
jes om mijn hals en geeft me een klinkenden
zoen. Dat is zoo zijn manier om te zeggen, dat
heb allemaal toch zoo heerlijk is'.
Wie zou het winnen? Ik geloof waarlijk, dat
mijn. ontaarde zoon in heftigen tweestrijd is,
wien hij het overwimiings-fcaartje toewenscht.
Vader heeft de jas uitgetrokken en maakt
zich"tot den strijd, gereed, „Had .ie a°u ®a&r
len alle krachten zal vergen, zoodat zij in
het Westen en in Italië moeten verslappen
wie weet- terugtrekken.
Het begin van dit Russische offensief i?
niet ongelukkig, zcoals we zien. 't D nog
wel geen doorbraak, maar van de door de
Oostenrijkers bezette vestingen hebben zij
thans reeds Luzk ingenomen en dit is inder
daad een resultaat van belang. Indien zij
thans eveneens Dubno in handen krijgen,
begint iiet er voor de Oostenrijkere kwader
uit te zien- Doch van den andoren kant
komen er ook weer berichten van* heviger
aanvallen der Duitschers in 't, Noorden der
Ru3si£ch9 frontlinie. Volgens do Russische
berichten werden die echter afgeslagen.
Ondanks de successen der Duitschers aan
liet Westerfront is dus de aandacht thans
vooral gericht op het Oosten. Daar zal
waarschijnlijk de beslissing in den oorlog
niet vallen, maar wat daar gebeurt is van
liet. grootste belang voor de beslissing.
In elk geval zien we, dat met den zomer
weer de strijd in vollen gang Ï3 en de vre-
desgeruchten verflauwen, 't Zal zijn, zooals
te verwachten was, dezen zomer zal het
hard tegen hard gaan. zullen de partijen
hun best doen den militairen toestand zoo
gunstig mogelijk te maken voor Uo vrecLee-
crderhandelingen, die toch eindelijk zullen
moeten beginnen. De vraag is maar, of
daarbij een der partijen zich beslist over
winnaar za-1 kunnen -noemen. Is dat hel
geval, dan is de oorlog misschien nog niet
zoo gauw uit, want de kans, dat de tegen
partij volkomen verslagen wordt, is niet
groot. Is daarentegen over eenige maanden
de strijd nog steeds onbeslist, zou men
dan niet eindelijk van alle kanten inzien,
dat aan den moorddadig en krijg een einde
moet worden gemaakt?
ENGELAND»
Lord Kitchener's reisgezellen.
Het gezelschap dat lord Kitchener op
zijn noodlottig6n laatsten tocht begeleidde,
bestond uit Sir Hay Frederick Donaldson,
eerste technisch adviseur van het ministerie
van munitie. Hij was in 1S56 geboren en
dus zestig jaar oudluitenant-kolonel
(tijdelijk brigade-generaal) Ellershaw, die
jn September 1915 met eene bijzondere taak
aan het ministerie van oorlog belast werd,
welke hij tot zijn dood vervuld heeft; hij
werd vier en veertig jaar oud en laat een
vrouw en twee kinderen naH. J. O'Beirne,
Engelsch diplomaat, die ook negen jaren
in Petrograd had doorgebracht, sedert 1913
met den titel van gezant. In 1915 werd hij
naar Bulgarije gezonden, waar hij tot het
uitbreken van den oorlog de onderhande
lingen tusschen dat land en Engeland
voerde. Hij was 49 jaar; luitenant-kolonel
O. A. G. Fitzgerald, vertrouweling van
lord Kitchener, met wien hij tijdens den
oorlog geregeld samenwerkte. Hij bereikte
den leeftijd van 41 jaar; L. S. Robertson,
ingenieur aan het arsenaal te Woolwich,
vanwaar hij naar het ministerie van
munitie werd overgeplaatst, waar hij als
assistent van den directeur van productie
werkzaam was.
Overlevenden yan de „Hampshire" aange
spoeld.
LONDEN. De admiraliteit bericht, dat
een onderofficier en elf man van de equi
page van de „Hampshire" levend op een
vlot aan de kust zijn aangespoeld.
Engeland en Griekenland.
LONDEN. Het departement van
buitenlandsche zaken verklaart, dat-
de houding van de Grieksche regeering
in verband met den toestand, ontstaan
door de overgave van Griekseh gebied
aan de Bulgaarsche troepen, de geallieerden
heeft genoopt zekere voorzorgsmaatregelen
te nemen. De Britsche regeering neemt
zekere voorzorgen ten aanzien van den uit
voer van kolen en de Grieksche scheepvaart
in Britsche havens, ten einde te voorkomen,
dat den vijand voorraden zullen bereiken.
De quaestie van beperkende maatregelen
ten aanzien van de Grieksche havens wordt
door de geallieerden overwogen.
LONDEN. De douane te Cardiff kreeg
Woensdagavond last van de regeering om
eiken kolenuitvoer met bestemming naar
niet zooveel gegeten.van middag," zeg ik zacht
jes, waarop een vernietigende blik me treft.
En dan wordt het een grootsch moment. De
heide acrobaten staan ijaast elkaar middep in
de kamer en het miniatuur-publiek in een kring
om hen heen. Kees komt naast me staan en
geeft me een hand. Ik tel, ernstig-aandachtig:
„Eén, twee, drie!"" Omhoog zwaaien twee lange
en tv ee korte beenen, tot ze alle vier loodrecht
de lucht in staan.
Een kreet- van bewbndering ontsnapt den toe-
kiikenden kinderen; dan heer&cht er een dood-
sche stilte. Sport'hynotiseertook ik sta in
•werkelijke spanning toe te zien. Wie zal liet
winnen? Daar beginnen de lange beenen te
trillen. „ManI" roep ik verschrikt. Vergeefs!
Met een plofje keeren vaders voeten tot de
aarde terug, terwijl de kleine jongensbeenen
nog triomfantelijk ten hemel wijzen.
Nu kan Kees het niet langer uithouden. Hij
stoot een vreugdekreet uit; een ïndiaanscli
opperhoofd waardig, en danst als een dolleman
m het rond. „Jan heeft het gewonnen! Jan
heeft- het gewonnen!" juicht het heele troepje,
terwijl het gelaat van den jeugdigen triomfator
zwelt- van trots.
Vader draagt ziih nederlaag als een held.
Zelf houdt hij de overwinnaar de taart-jesschaal
voor: „Zoek er -z grootste maar uit-, jongen.
Je hebt het verdiend. Je bent- een fiksche
kerel, hoor!"
Kees staat toe te zien met een stralende
glorie in oogén en houding, alsof hij zeggen
wil: .."Wat zeggen jullie nou vel van hem? En
dit genie heb ik nou ontdektterwijl de kleine
kampioen- met innig welbehagen zijn roomsoes
verorbert.
Is het niefc vreeselijk jammer, dat er nu afge
beld wordt en dafc het de diensfcbtde blijkt te
zijn on} ..jongeheer Freddie" te. halen,'!* Is het
Griekenland te beletten.
Maatregelen tegen Griekenland.
LONDEN. De „Daily Telegraph' ver
neemt uit Saloniki, dafc alle Grieksche
stoomschepen, die op weg naar Grieksche
havens zijn, worden aangehouden en opge
bracht naar Malta of Fransche Middcl-
landsche Zee-havens.
Wat. de geallieerden van Griekenland
eischfceu, voordat zij tot de handols-blok-
kade overgingen, is niefc officieel bekend.
Slechts wordt op goede gronden ver
klaard, dafc de onmiddellijk© demobilisatie
van hefc Grieksche leger niet een der
eiechen is.
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oorlogsterreln.
PARIJS. In de Argonnen ontplofte oen
Duitsche mijn bij Hoogte 285, Haute G'be-
vauchée, zonder schade te veroorzaken. De
Fransche troepen bezetten den zuidelijken
rand van den krater.
Aan den linker Maasoever afwisselende
beschieting van de tweede Fransche linie.
Aan den rechter Maasoever artillerie-
strijd, in de streek van Thiaumont en Dou
aumont.
Na zeven dagen hardnekkig gevochten te
hebben tegen aanvalstroepen, die steeds
werden vernieuwd, was de bezetting van het
fort Vaux aan het einde van haar krachten
gekomen en kon niefc beletten, dafc de Duit
schers het door de hevige beschieting volko
men vernielde yrerk bezetten. De Fransche
troepen houden de onmiddellijke nabijheid
van hefc werk en de loopgraven rechts en
links van het fo»fc bezet.
Alle aanvallen door de Duitschers daarop
gedaan, werden door het Fransche vuur af
geslagen.
De nacht voor Donderdag was betrekke
lijk kalm aan de rest van het front, behalve
aan den Hartmannsweilerkopf, waar de ax-
tilleriestrijd zeer hevig wordt voortgezet.
Aan het Engelsche front hevig artillerie
duel ten O. van Yperen. De Duitschers
konden de voordeelen, die zij den vorigen
dag op de eerste Engelsche linie, die door de
puinhoopen van het dorp Hooge liep, be
haalden, niefc .verder uitbreiden.
De „Frankf. Ztg." zegt van het bericht,
dat het fort Vaux genomen is:
Het fort Vaux is thans een deel van onze
ver vooruitgerukte nieuwe en gesloten linie.
Die nieuwe linie is in de laatste dagen pas
ontstaan. Zij steunt op onze pas gewonnen
stellingen bij het gehucht Thiaumont, en
ten., Z. van hefc fort Douaumont is haar
sterkste steunpunt het Caillette-bosch, bet
veroverde deel van het Chapitre-bosch en
ten O. daarvan de hoogte van Turnen, die
tusschen den vijver van Vaux en hoogte
349 ligt.
Hier is het hoofdsteunpunt van onze
nieuwe positie in het bereik van het fort
Vaux. Maar ook oostelijk daarvan en ver
moedelijk ook zuidoostelijk hebben wij een
steunpunt gewonnen op de hoogte ten Z.W.*
van Damloup. Daar zijn of waren de batte
rijen van Damloup. En het legerbericht
meldde, dat de strijd om de hoogten 8an
beide zijden van het fort Vaux en om de
hoogte ten Z.~VV. van het dorp Damloup met
succes is doorgezet.
De aanval bij Hooge.
LONDEN. Er zijn nu bijzonderheden be
kend geworden over den Duitschen aanval
bij Hooge op 2 Juni. Eenige dagen voor
den aanval toonde de vijand groote activi
teit in den aanleg van sappen en loopgra
ven in de richting van het centrum der
aanvalslinie, maar er was geen belangrijke
verhooging van artillerievuur, dat altijd
heyig is aan dafc deel van hefc front. Te
negen uur in den morgen van 2 Juni be-
gqji de vijand een hevig bombardement dat
voortdurend toenam. Hooge werd hevig ge
bombardeerd, evenals het terrein achter de
linies. Te een uur 's middags ondernamen
de Duitschers een infanterie-aanvaj en tc
2 u. 30 waren ze in hefc bezit van de eerste
Britsche loopgravenlinie in hefc centrum
begin van het einde. Evenals bij het komen,
volgen ook bij hefc gaan de belletjes elkaar in
onrustbarende snelheid op. Als Freddie vertrekt
en allen feestgenooten de hand ten afscheid
reikt, vraagt hij Jan..Kom je bij öfij ook
eens spelen?" het antwoord waarop: „Als je
eerst je krullen afknipt!" vader een hoestbui
bezorgt.
Het is gedaan. Binnen tien minuten zijn alle
feestgenooten vertrokken en blijven we
beetje stil Verweesd niet ons drieën achter.
Vader zet zijn moegespeelden zoon op zijn knie
en terwijl ik onder het opruimen heen en weer
loop, zie ik hoe ze om beurten happen vaa een
al te verleidelijk taartje.
„Man, hoe onhygiënisch!" maarschuw ik ver
geefs. Mannen zijn hardleerech.
Af en toe vang ik brokstukken op van hun
hoogst interessant discours.
„Is hij nou niet vrééselijk aardig, vader?"
„Nou", stemt vader volmondig toe. „Het is
een kraan van een jongen, hoor!"
„Je hebt hefc leelijk verloren, hé vader?"
„Ja, dat heb ik net".
„Nou, maar als je het maar weer een beetje
vaker doet, zul je 't ook wel weer beter leeren,
hoor vader klinkt hefc troostend.
„Zou ik?"
„Ja, dat denk ik wel. Maar zóó lang als Jan
toch misschien wel niet".
En terwijl ik bij mezelf loop te denken, hoe
jk morgenmiddag wel een bezoekje zal krijgen
van Freddie's mama, om eens te in for mieren
naar ,,dat alleraardigste nieuwe vriendje van
die lieve Keesje", hoor ik weer:
„Jan wil kunstemaker worden, vader, in het
circus!"
„Zoo?! En wat- moet jij worden?"
..Ik? Tramkoetsier, of chauffeur^ pf néé,
mackinigt pg een D-kr^inl"-