NO. 267.
Zondag 30 April 1916
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Prinses Juliana.
Een rïuijbel avontuur.
FEESTLIED
Ge toestand in den reuzenstrijd.
fWËËDE JAARGANG,
DE SOLDATENCOURANT
REDACTIE EN A DM IX 1ST R ATtE PALESTItl N ASTk. i>>. a VI. KW DAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS :i GENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS 1'.50 P.K WARTAAL
Voor Advertent ii*n wende men /.ioli tot onze A.Iminisuratio, PafcftriOMtraat 10,
Amsterdam. Prijs der Adverter.tiSn per regel itO cent. Voor ingezonden .Mede.
deehngen op de tweede, derde eu vierde pagina dubbel tarief. Bjj abonnement
reductie.
Im den Kaukasus.
Naast den strijd om Verdun, dus op het Westelijk oorlogsterrein, is in den laatsteu
tijd wel liet merkwaardigst, wat er gebeurt in den Kaukasus. Daar hebben de Russen
in de jongste weken overwinningen behaald, die inderdaad van beteekenia zijn.
Terwijl zij aan het front in hun eigen- land geon kans zien vooruit te komen, drijven
zij in den Kaukasus de vijanden terug. We geveu hier een kaartje van dit gebied.
Men ziet daarop duidelijk, dat het geen gemakkelijk gevechtsterrein is, overal steken
de bergen hun toppen op. Links boven zien wij een stukje vau do Zwarte Zee,
niet genoeg echter om er de havenstad Trebizonde op te vinden, waar voorbij thans de
■Kussen staan. Wed vinden wij Erzeroem, dat reeds eenige weken in handen der
Russen is. Onderaan de kaart ligt Bagdad aan den Tigris'waar de Kngelschèn
trachten te komen van het Zuiden, maar tot nog toe worden ze tegengehouden
door de Turken in de buurt van Koet-el Amara. In 't Oostelijk dee^, rechts, hebben
wij op onze kaart een stuk van Perzië, met do hoofdstad Teheran. Ook in dit land
staan Russische troepen, o.a. bij Hamadan en op den weg naar Kum, dus den kant
uit naar Teheran.
H. K. H. Prinses Juliana der Neder
landen viert heden, 30 April, haar zevenden
verjaardag. Te jong nog om ^volkomen te
beseffen, wat de geweldige strijd beteekent,
die om ons heen woedt, ondergaat toch ook
het Koninklijk Kind dep. indruk der abnor
male omstandigheden, waarin land en volk
verkeeren. Ten tweede male gaat haar ver--
ja'ardag voorbij zonder dat de Vorstelijke
Ouders en het volk in blijde ongewektheid
feestvieren. Daarvoor is het nu niet de tijd,
nog niet. Toch mogen we dezen dag niet
laten voorbijgaan zonder met een enkel
woord hem te gedenken. Kinderen, zelfs
vorstelijke kinderen, van den leeftijd onzer
prinses, hebben nog geen- geschiedenis,
gélukkig, maar zelfs op kinderlijke ma
nier heeft prinses Juliana soms gedeeld in
de wederwaardigheden van ons land, bijv.
toén zij aan de hand Harer Koninklijke
JMoeder de door den watersnood geteisterde
streken bezocht, en zij heeft nu en dan haar
goed hart getoond. Zoo groeit zij op onder
de oogen van het Nederlandsche volk, zal
zij zich daarmede steed3 .meer één voelen,
waarvoor ons de opvoeding der Koninklijke
Moeder borg staat. Onze hartelijkste wen-
schen vergezellen de prinses op dezen dag
en op haar verdere levensbaan; moge ook
voor'haar, als voor ons, spoedig de booze
tijd voorbijgaan en over Europa weer de
zon van den vrede schijnen.
<a
(Uit het Fransch)
{Slot.)
Zoo voorbpeinzen.de en in'gedachte weer
Jiet lieve gelaat voor zich ziende, waarop zich
zoowel smeeken om ontferming als doods
angst om zijnentwil hadden afgeteekend,
had hij er niet voor kunnen waken dat zijn
hoofd zioh op zijn borst voorover boog en
zijn oogleden zich sloten. En hij was er zich
ten eenen male niet van bewust, dat hij
geslapen had, toen hij opschrikte door de
aanraking van een hand, die zich op zijn
mouw legde.
Mejuffrouw!" riep hij ontzet uit.
Het uitgebrande houtblok in den haard
vei-toonde nog sledtfts wat sluimerende asoh.
Bij bet schijnsel van den flambouw van De
nisa, die enkel het vertrek verlichtte, zag.
'hij dat het jongemeisje zich in een grooten
bontmantel' gehuld had, en dat de deur
achter haar openstond.
,,Stil toch, mijnheer!" gebood zij met
fluisterende stem, „of wij zullen de Mark
gravin wakker maken. Zij had mij in mijn
kamer opgesloten. Maar ik heb al lang, zon
der dat zij bet weet, een tweeden sleutel.
Aanstonds zal de dag aanbreken. De sneeuw
storm beeft opgehouden. De sneeuwlaag is
niet zoo dik meer en hard geworden dooi
de vorst. Kom vlug mee. Ik zal u naar den
stal brengen. Ik hoop dat u verstand beeft
van bet besturen van een slede? Ik zal xx
de goede richting aanwijzen. Tegen den
mox-gen zult u in vrijheid zijn".
„In vrijheid herbaalde Wraybrun.
„Ja, ja!" riep zij opgewonden.
„Denkt u", vervolgde zij, terwijl zij
^dichter op hem toetrad. ,,da,t mevrouw u
Tfeal la.ten vertrekken wanneer u baar op
haar eisoh alles verteld zuilt hebben'? Heb
ik li niet verteld welk een vreeselijka be
handeling rij dien jongen Engelscbman
heeft doen ondergaan? Zij beeft haar be-
dïendéUj u rijt alleen ep u hebt kaar voor
op den verjaardag.yan H. K. II. Juliana
Louise .Emma Marie Wilbehnipa,
Prinses van Oranje-Nass au j"Hor-
togin van Mecklenburg,
Geboren te 's-Grovenhage dan 30©n April 1909.
(tY oorden van den Is ten luit. B. van Apeldoorn)
Wijze: Daar staat een vlag te wapp'ren,
Op don wal van 't sneeuwkasteel, enz.
Ziet gij de vlag daar wapp'ren?
Ja, van eiken torentrans;
Hoort! allo klokken spelen,
En 't klinkt uit kinderkelen:
Ons Prinsesje verjaart 1
Ons Prinsesje verjaart!
Juliaantje, Juliaantje, Juliaantje van Nassau,
't Prinsesje! 't Prinsesje!
Leve Oranje 1
Ozie de vlag daar wapp'ren,
Yan zoo menig staatsgebouw;
Waartoe die vreugdeblijken,
Van kleinen, armen, rijken P
Ons Prinsesje verjaart l
Enz.
Daar staat een vlag te zwieren,
't Is de schoonste vlag der aard
Waarom dat jolig tieren?
Dat met oranje sieren?
Ons Prinsesje verjaart!
Enz. -
gelogen. U kunt beter de woede der ele
menten trotseei'en dan den haat van de
Markgravin".
Denisa beefde over al haar leclen.
„Kom mee, terwijl het er nog de tijd
voor is".
„Wat riep Wrayburxx verontwaardigd
uit, ,en u als verantwoordelijke voor mijn
vlucht bij dat-monster achterlaten?"
„Zij zal er niete van te weten komen.
Neem de flambouw op eu volg mij".
Zij trad het vertrek verder in, in de rich
ting van deix zijmuur. Op een gegeven punt
raakten hare vingers een guirlande van
bloemen en vruchten in het geschilderde
behangsel aan en plotseling week de guir
lande, terwijl door een opening in den
muur als achtergrond een sneeuwlandschap
zichtbaar werd.
„Door een toeval heb ik op zekeren dag
deze geheime deur ontdekt", verklaarde zij.
„Ik heb wel opgepast er iets van te laten
merken. Doo de geheime deur niet achter
u dicht, mevrouw zal denken dat u die zelf
ontdekt hebt. Zou zij iets anders kunnen
denken, als zij de buitendeur nog gegren
deld vindt, zooals zij die gisteravond heeft
verlaten en mijzelf nog opgesloten iax mijn-
kamer? O, ik dank G-od dat zij op het idee
kwam u juist 'hier op te sluitenKom nu
vlug mee, en loop zachtjes!"
Zij nam den jongen man bij de hand en
sanxen loepen zij op de teenen de vestibule
en eeu reeks van gangen door tot zij zich
bij eeu buitendeur bevonden. Bij het reeds
verbleekende licht van de maan voerde
Wrayburn de paardexx deix stal uit en ter
wijl hij beu voor ec-n groote slede spande,
die Denisa hem aanwees, beduidde zij hc-m
derichting vau den to volgeix weg die hem
V.-eer in veiliger om gering zou breugeu.
Geen enkel gerucht, had de stilte ver
stoord. Wrayburn, gereed nu, zag haar aan
en rijn blik liet het levendige blauw in
ixaar oogendie door den rand vaxx de bont
gevoerde kap omschaduwd warenop
blinken.
„Weet dat ik mij altijd lierimxei-en zal,
mejuffrouw, uil wdi «roet u aii
Hoe ook die vlag moog' wapp'ren,
Zij vertoont rood, wit. en blauw
Dat is de vlag der dapp'ren,
O! Neerland! zie haar klapp'ren;
Als 't. Prinsesje verjaart 1
Enz:
Daar staat een vlag te wapp'ren,
Zij is*zoo schoon, zoo.schitt'rend geel;
Als goud ziet men haar fonk'len,
Bliif dierbaar vaandel kronk'len;
Als 't Prinsesje verjaart!
Enz.
B. VAN APELDOORN.
Res. Ie Luit. v/h. 16e Bat. L. W. I.
Welk antwoord z-al de Duitsche regeeriug
geven op de Amerikaansche nota Do Duit
sche bladen vragen dit evengoed ia.!s wij, en
zij raden er ook naar. Maar zij kópen', op
heel weinig uitzondfsringen na, alle, dat
dit antwoord, zóó mag zijn dat de goede be
trekkingen tusscken de beide landen niet
verbroken worden. Vo-igons*een bericht der
„Kölnische Zeitung", dat er officieus uit
ziet, zal het antwoord dezo week nog wel
niet losko-mon. Doch dat Duitsche bla
den het voor en tegen overwegen van een
breuk met Amerika'is te begrijpen. Over
't geheel zou men het zeer onaangenaam
vinden om kwade vrienden te worden met
de TJnie, en acht men dat. een zeer ernstige
zaak voor Duitsckiand. Alleen eenige bla
den, van den conservatieven kant, zouden
het daarop liever laten aankomen dan op
het wijzigen van den duik bootor. oorlog. In
't algemeen is-, de Duitsche pers nog al op
timistisch, meent men, dat aan den eenen
kant Duitsohland* wel iets zal toegeven eu
aan den anderen kant de Vereenigd© Staten
er ook niet zoo bijzonder verlangend naar
zijn „om de diplomatieke betrekkingen met
Duitsckiand af te breken. Men maakt dit
op uit de besprekingen tuESühen den Rijks
kanselier en den Amerikaansohen gezant te
Berlijn en uit het adres der 500 Ameri-
kaaneche professoren aan hun ambtgenoo-
ten vau da Berlijnsche universiteit, waarin
zij, zooals men weet, de hoop uitspreken,
clat de vrede tusschen Duitschland en de
Vereenigde Staten zal blijven bewaard.
Volgens éeoi 'Havas-beriobb nib Parijs ze
den de groote financiers te Bellijn het voor
stel van den Rijkskanselier steunen om den
duikbooten-oorlog op te geven.
De Rijkskanselier zou thans naar 't
hoofdkwartier zijn om met den Keizer te
spreken.. Het verluidt, dat Von Bülow te
Berlijn wordt verwacht, om desnoods Von
Bethmaxm-HolIweg te vervangen, als de
Keizer met dezen van meening verschilt.
Wat de Eugelsche regeering met het
Lagerhuis bespreekt omtrent de dienst
plichtwet weten we nog niet precies. Tot
nogtoe lekte niet veel uit, wat er
in de geheime zitting werd bespro
ken, Volgens sommige Eugelsche bladen is
het niet meer no-odig, dat men gedwongen
200,000 gehuwd© dienstplichtigen inlijft, die
zullen zich van zelf wel aanmelden na den
aanval van een Dui-tsch eskader op Lowe
stoft en -nia het oproer te DublinMen
brengt natuurlijk beide feiten met elkaar in
verbinding en uit deze schamper bedoelde
opmerkingen ziet men, dat de Duitsche
viootaauval toch wel indruk heeft gemaakt,
al was de veroorzaakte schade gering en al
richtten de Duitseher hun schoten slecht,
volgens de Engelsclxe verslaggevers.
gered- hebt".
„Ook ik zal dit oogenblik niet vergeten,
mijnheer. Maar ga nu heen, vertrek nu
vlug!"
Hij drukte haar de hand ten afscheid.
Maar nauwelijks had zij de deur aangeraakt
om in huis terug te koeren of zij verbleekte.
„De deur is. dicht!" riep zij verschrikt
uit'.
„Dioht?"
„Op slot. Op den grendel! Mevrouw
moet ons verdacht en bespied hebben. Zij
zal mij dooden, mijnheer. Wat moet ik
doen V
Zij klemde zich aan Wrayburn vast met
de vrees van een kind, Vlug greep hij den
lichten last op, tilde haar in de slede,sprong
naast haar op de bank en klapte met de
zweep. In 't zelfde, oogenblik zetten de beide
paarden aan, gingen de poort door en sto
ven weldra op den smetteloos witten weg
voort, waarvan de harde sneeuw onder hun
hoeven kraakte.
In eon of twee minuten onttrok het snelle
voertuig het kasteel aan het oog der vluch
telingen. Wrayburn wikkelde-. het jonge
meisje dichter in deu verwarmenden beren
huid.
„Mijn peettante, de hertogin d'Adrillac,
bevindt, zich te Parijs," zei hij. „Ik zal u
bij haar brengen. Zelfs al zou ik haar
nooit de gebeurtenissen van dezen nacht
kunnen vertellen, zoo zal zij toch de klein
dochter van deu graaf de la Roche met
open armen ontvangen. Zij zal zich er even
zeer als ik over verheugen, mejuffrouw, u
ontsnapt te weten aan de Markgravin en
aan Klagenburg. Maar wat is er? Waar
kijkt u zoo naar?"
Krampachtig de slede met beide handen
vastgrijpend, staai'de Denisa verschrikt
achter zich.
„Niets... niets... Hebt u je pistolen bij
u, mijnheer?"
„.Mijn pistolen? ZekerI"
„En geladen?"
„Geladen. Maar, kindlief..."
Met ©en ruk aau de leidsels bracht hij
de slede plotseling tot ^stilstaan _en had nog
De Eugelsche pers beweert, dat liet oprot:;
iu Ierland is gedempt, of ten minste zo
goed ais gedempt. Er is reden om daar not
een beetje aan te. twijfelen. De eerste mini.
ter heeft in h#t Lagerhuis verklaard, dr..
de toestand op het eiland nog ernstig j 1
Het blijkt, dat de opstandelingen zicti nt
te Dublin verweren, dat rij nog stee-
eenige gobouwen bezet hebben, dat er nog'
in de straten is gevochten. Er waren aan
wijzingen, dat de beweging zich vooral uit
breidde naar het weeten, er werden daarom
in die rinbtang maatregelen genomen. Ove
rigens hoopte de regeeriug weidra de be
weging meester te zijn, en zij had troepro
genoeg in Ierland.
Van de Europeesche oorlogste rreinc -
komt maar weinig nieuws, dat inderdaau
van belang is. Bij Verdun moet nog steeds
vooral de artillerie het werk verrichten in
dien er al aanvalspogingen gedaan worde
mislukken die vrij regelmatig. Aan de E;:-
golsche linie op het westerfront schijnt het
in de laatste dagen nog al warm te zijn toe.
gegaan. Ecu Engelscji telegram maakt mot-
ding V3n zeven aanvallen van Duit-sc-hc-rs
op Woensdag en den nacht daaropDon
derdagmorgen hadden weer twee nieuwe
aanvallen met gaswolken plaats. De Duit
seher s wisten op vier plaatsen in de vijan
delijk© loopgraven t© komen, maar werden
'door tegenaanvallen weer verjaagd.
Van het Russische front hooren wij ook
weinig anders dan berichten van artillerie-
gevechten, maar eenige verandering in de
positie brengen die niet. Volgens eeu tele
gram uit Russische bron hebben de Russen
aan den spoorweg van Prof no naar Kowel,
dat is dus in 'fc Zuiden, lxet. dorp Khromia-
ko-wa besetde Oostenrijkers poogden te
vergeefs heb te herwinnen.
Het belangrijkst© der laatste dagen is
gebeurd buiten Europ3, en wei bij het Sue-z-
kanaa-l. De berichten van gevechten daar
komen eenigszins verrassend. Heb blijkt rul.
'dat Turksche troepenmachten vrij dicht bij
het Kanaal staan, dat zij daar zelfs de En
ge] sohe troepen een -eind hebben terugge
dreven, maer dat zij da erna zelf weer zijn
teruggejaagd. Blijkbaar zijn zij tot op een
15 a 20 mijl dat is ongeveer zoo ver als
van Amsterdam naar Haarlem, het Ka
naal genaderd, maar zstaan er nu weer
©eax 40' a 50 mijl af. Al is nu voorloopig het
gevaar voor de Engelsclxen gewekenuit het
gebéurde blijkt toclx, dat d© Turken in staat
zijn een ernstigen aanval op het Kanaal te
doen'.
DUITSCHLAND.
De Duitsche verliezen voor Verdun.
De „Times" zegt, dat de verliezen der
Duitschers voor Verdun volgens matige
schatting in totaal 280.000 man tellen.
„De herhaalde aanvallen' van den
vijand," gaat het blad voort, „uitgevoerd
door troepen die van alle fronten zijn
bijeengebracht, hebben hem in de laatste
drie weken zoo goed als geen voordeel opge
leverd."
Het vleeschgebruik in Duitschland.
De Duitsche ministers van handel, landbouw
en binnenlandsche zaken hebben een rond
schrijven in het licht gegeven, waarin zij uit
eenzetten, welke maatregelen dienen genomen
te worden met het oog op het tekort aan
vleesch. De autoriteiten worden door dit mi-
nisterieele dekreet gemachtigd om voorloopig
het slachten aan huis te verbieden, ofschoon
er daarbij op gewezen wordt, dat dit verbod
slechts een tijdelijke maatregel is, die hoog
stens tot 1 October a,s. van kracht zal zijn.
Over het vleesckgebrek wordt in heb rond
schrijven o. a. gezegd:
snijdenden gil over het voertuig.had gebo
gen, terug t© trekken op haar plaats.
„De wolven!... Zij heeft ze losgelaten!
Ziet gij nu, wat zij bedoelde met hen voor
de jacht te willen gebruiken?!..,."
Wrayburn, die opgerezen was, zag.
Hij behoefde geen oogenblik t© twijfelen
aan de vier zwarte, snelvoetige gedaanten,
die scherp op den witten achtergrond afsta
ken en hen met woeste sprongen achtervolg
den. Wrayburn legde de zweep over de
paarden. Een der wolven, die de anderen
vooruit was, hief den kop op en stiet een
woest gebrul uit.
Denisa greep vol vrees den arm van den
jongen man.
„Dat was het, waarvoor ik vreesde, mijn-
heer. Ik raadde het plan van mevrouw.
Toen zij den laatsten keer in miju bijzijn een
van uw landgenooten de deur liet uitwer
pen en ik mij te vergeefs voor haar op de
knieën wierp, lachte zij inet mijn tranen
eu zwoer dat den volgenden keer ©en
Engelscbman op Klagenburg zou komen,
zij de wolven op hem af zou sturen. Daarom
smaakte ik u om niets te zeggen, u nergens
tegen te verzetten. Zij is krankzinnig,
mijnheer!"
Denisa vleide ziclx rillend tegen Wrayburn
aan. Het gehuil herhaalde zich. Botsend
eu schuddend, vloog de slede met een
razende snelheid voort. Meermalen dreigde
zij om te slaan. De vluchtelingen hadden
voor zich een uitgestrekre vlakte, die ge
volgd werd door een stijgende helling
waartegen het logg© breede voertuig in al
zijn zwaarte moest worden opgetrokken.-Ge
dreven door de zweep, waren de paarden
alreeds aan het begin van den beklimming
toe.
Wrayburn zag om zich heen. De wolven
spanden zich tot groot ere snelheid in. Hij
zag het eerste der dieren reeds dicht bij,
de tong uit den bek, het roode tand vleesch
zichtbaar.
De leidsels aan Denisa overgevende, greep
hij zijn pistool, vuurde af en het ongedierte
wentelde ziclx in zijn bloed. De paarden
worden zichtbaar moe; op een gegeven
oogenblik struikelde er een en was bijna ge-
Ofschoon pas het resultaat van do vee-telling
van 15 April een duidelijk beeld zal geven van
ccn toestand kan men toch reeds aannemen,
cat do nog voorhanden voorraden, voldoende
:u!len zijn voor do behoefte van leger en be
volking, als men zijn eischen maar overeenkom-
s ig den toestand matigt. Ten gevolg© van het
|.rooto gebrek aan veevoeder zijn do voorraden
varkens op het oogenblik zeer klein. Om de-
2 rif de reden hebben de grootgrondbezitters
voor hun rundveestapel alle beesten, die daar-
too in aanmerking kwamen, laten slachten.
Het zou evenwel zeer weinig economisch zijn
o n de dieren, dio in leven gebleven zijn, juist
t ans, nu de wei voor hen openstaat., jitiar liet
a lattoir te brengen, daar zij' door gebrek aan
voeder voor het meérendeel zeer mager zijn,
rwijl.zij in de wei in enkelo maanden goed
'doorvoed kunnen worden. Wij hopen ajdns
vervolgen do ministers dat ook het leger
\-iot deze omstandigheden rekening zal houT
len en het vleesch-verbruik voorloopig beper
ken zal. Reeds wordt daaromtrent met den
minister van oorlog onderhandeld. Maar ook
o ij de burgerlijk© bevolking zal het aantal
slachtingen beperkt moeten worden. De be
volking zal zicli hierin,*gelijk in andere offers,
dio de oorlog eisoht, moeten schikken.
Ten slotte wordt den autoriteiten op het
hart. gedrukt, vooral met de belangen van de
arbeiders, die zwaar werk verrichten in de
nijverhéfdsstreken en groote steden, rekening
to houden.
Geruchten van Havas.
Volgens een Havasbericht zouden Fiirsfc
von Bülow en zijn gemalin, die in Zwitser
land vertoefden, naar Berlijn terugkeeren
en Havas brengt hierbij dan „hardnek
kige" geruchten te pas, die de vervanging
van Bethmann-Hollweg door von Bülow in
uitzicht stellen, als de spanning met de
Vereenigde Staten grooter zou worden.
ENGELAND.
Zeppolins bov®n Engeland.
Een correspondent van de „Times" in
„een stad in het binnenland van Enge
land" schrijft dd. 26 dezer:
„Gisteravond omstreeks elf uur bezocht
een „Zeppelin" deze streek en bleef onge
veer-een half uur boven de stad hangen. De
afweerkanonnen waren iix werking en maak
ten blijkbaar ©en einde aan den tocht van
het luchtschip.
Ik heb de „Zeppelin", die er in de stra
len van de zoeklichten, die tegen de don
kere lucht afstaken, als een voorwerp wan
mat zilver uitzag, zeer duidelijk kunnen
zien. Het luchtschip was opvallend lang en
smal en geheel verschillend van die welke
ik tot dusverre heb gezien. Het had niet
den bekenden sigaarvorm, maar leek slan-
kcr en gelijk van gedaante, de schuins toe- J
loopende einden natuurlijk uitgezonderd.
Ik kon de gondels zeer goed waarnemen en
voortdurend was het gestamp der motoren
en het gesnor der luchtschroeven duidelijk
hoorbaar.
De inwoners der stad namen het bezoek
niet zoo ernstig op als met het oog op de
mogelijkheden te verwachten was. Er
heerschte een zeker gevoel dat de kanonnen,
geholpen door de zoeklichten, het gevaar wol
zouden afwenden, wat zij dan ook deden.
Ik zag de menscheu, in jassen en mantels
gelfuld in gemakkelijke stoelen in hunne
tuinen gezeten, het schouwspel gadeslaan,
r.aast tafeltjes met ververschingen.
Als schouwspel waren de gebeurtenissen
van gisterenavond wel de moeite waard. De
stralen der zoeklichten, die op het lucht
schip gericht waren, eu van schitterende
sterren schenen uit te gaan, het gefluit der
projectielen die over de stad vlogen en de
witte rookwolkjes die steeds dichter bij den
aanvaller kwamen en dit ten slotte als met
een lichtend gordijn omgaven, leverden een
ooeenblik hoorde men duidelijker hun hij
gen en het doffo gebcts van hun galoppee-,
ren in de sneeuw.
„Het is alles nutteloos, mijnheer!" riep
Denisa in wanhoop xxit. „Zij zullen ons in
gehaald hebben vóór 'wij den rijksweg heb
ben bereikt. Ik denk niet dat zij mij iets
zullen doen, maar u zullen zij verscheuren.
Ontdoe u van mij, en de slede zal zooveel
suol kunnen gaan Breng de paarden tot
staan
„Wat?" riep "Waryburn. uit, „u overge
ven" aan dat ongedierte, of u weer onder 't
bereik brengen van de grillen van dat
krankzinnige wijf? Blijf op je plaats, mijn
kind
Terwijl hij ha-ar noodzaakte om weer te
gaan zitten, hoorde hij haar gillen; dé snuit
van een der wolven had bijna de slede be
reikt. Wrayburn loste zijn tweede pistool,
maar het wapen ketste en het scheelde niet
vêsl of zijn arm was in den muil van het
ondier. Met al zijn kracht sloeg hij den wolf
met den kolf op don bek, dat het dier hui
lend van pijn en woede achteruit stoof. De
twee andere wolven naderden nu eveneens.
Op dit oogenblik richtte het gekwetste dier
zich weer op; woedend vloog hij den diehts-
bijzijnden wolf naar de keel en er ontstond
een verwoed gevecht tusschen de drie roof
dieren, waarbij zij hun menschelijke buit
vergaten. Alleen gelaten, hoorden Wray
burn. en Denisa op hun vlucht nog een
oogenblik het wanhoopig gehuil der elkan
der verscheurende dieren...
Het begon te dagen, toen zij den grooten
weg bereikten. De opgaande zon kleurde de
sneeuw met een zacht rose.
Voor een hotel stond ©en koets met een
geschilderd adellijk wapen, gereed om te
vertrekken. Terwijl Wrayburn Denisa hielp
bij het uitstappen van de slede, verscheen
een dam© aan het portier. Blijkbaar was
het een hoog perser.age'; zij reisde met een
mannclijken bediende en eeu gezelschapsjuf
frouw.
Op het gericht van haar petekind deed
zij een kreet van vreugde hooren. D$>' her
togin d'Aurillac had op haar zeventigste
jaar nog even goede oogen als toen zij vijf-
half uur lang voor de toeschouwers een be
langwekkend schouwspel op. Al dien tijd
was het luchtschip duidelijk zichtbaar en
de zoeklichten, di* meesterlijk bediend wer
den, volgden nauwkeurig elk zijner bewe
gingen. Meer dan eens zag ik beide zijden
van de „Zeppelin" gelijktijdig door stralen
belicht.
De onlusten in Ierland.
LONDEN. In het Lagerhuis verklaarde
minister Asquitb, dat, de toestand in Ier
land nog ernstigo zijden had. De rebellen
hielden nog ©enige belangrijke openbare ge
bouwen t© Dublin bezet en er kw-ainen nog
straatgevechten voor.
Er waren aanwijzingen dat de beweging
zich uitbreidt, voornamelijk in het westen)
waar krachtige maatregelen worden geno
men. De afgezonden troepen waren vol-
doende om den toestand te beheerschen.
Over heel Ierland zou de staat van belc
worden afgekondigd en generaal sir John
Maxwell heeft volmacht volgens de krijgs
wet.
De regeering zal een nauwgezet onderzoek
instellen naar de oorzaken eu naar de ver
antwoordelijkheid voor den opstand.
Sir Edward Carson zei do dat hij gaarne
met Redmond zou samenwerken om ailcs te
doen ter onderdrukking der rebellen.
Redmond verklaarde naméns de nationa
listen en de overweldigende meerderheid van
het Iersche volk een gevoel van afschuw t©
willen uitspreken voor dezen opstand. (Toe
juichingen.)
Uit Washington wordt aan de „Times"
geseind, dat Sir Cecil Spring Rioe, de En-
gelsche ambassadeur, het Amerikaansch
ministerie van buitenla-ndsche zaken een
anonym stuk overhandigd heeft, waarin hij
en verschillende andere Eugelsche ambtena
ren in Amerika met den dood bedreigd wor
den, zoo Sir Roger Casement anders behan
deld mocht worden dan als een gewoon
krijgsgevangene.
De wapsninvoer in Ierland.
TEALEE, Austin Stack, justitieel
ambtenaar - en Cornelius Collins, die
accountant aan het hoofdpostkantoor te
Dublin moet zijn, zijn Vrijdagnacht
in Tralee gearresteerd, onder beschul
diging van samenzwering, en hulpverlee
ning bij een bevordering van wapeninvoer
door den vijand; zij zijn Donderdag in ver
zekerde bewaring gebracht. Deze arrestatie
stond in verban^ met de beslaglegging in de
Tralee-baai op een boot met wapens en mu
nitie, welke, naar men meent, bestemd wa
ren voor de Sinn Feiu vrijwilligers.
Een man van onbekende nationaliteit, die
in de nabijheid van de boot werd gearres
teerd, is onder sterk geleide naar Dublin
vervoerd. Men gelooft, dat hij belangrijke
dokumenten in zijn bezit heeft. Twee man-
neri, die op eenigen afstand van hem gezien
zijn, worden door de politie gezocht.
Te Killorglin is groot opzien verwekt; al
daar roed n.l. een auto uit Limerick komen
de met drie onbekende inzittenden over den
dijk in de rivier. De chauffeur werd gered,
maar de ander© personen verdronken; men
verinoedt, dat zij betrokken waren bij de
geschiedenis van den wapeninvoer. Men ge
looft thans, dat de in beslag genomen boot
behoorde bij het Nederlandsche schip, het
welk om de kust zwierf teneinde wapens te
landen voor de Sinn Feiixers. Men is tf
Tralee zeer opgewonden over het gebeurde.
Sir Róger Casement's onderneming.
LONDEN. D© „Daily Maii" vertelt, dat
sir Roger Casement Dinsdag naar den Tower
te Londen werd overgebracht. Toen het rij-
min zijn verbazing verbergen, en terwijl
hij haar hand kuste, di© zij hem met d®
minzaamheid van een vorstin toestak, riep
hij uit:
„En ik dacht uit u te Parijs waart, me
vrouw?"
..Neen. Ik kom van Straatsburg en keer
nu over Nancy naar Parijs terug. Maar gij,
mijnheer?"
Nu bemerkte zij ook de met sneeuw en
slijk bedekte slede, de oververmoeide paar
den en, ter zijde, Denisa. Haar ondeugende
oogen gingen van Wrayburn naar- Denisa
en een glimlach kwam op haar gelaat.
„Haha!" riep zij. „Mijnheer wil mij zijn
jonge vrouw voorstellen?"
Maar terwijl zij zich herstelde, en meen
de zich vergist© te hebben, liet zij er op vol
gen:
„Of heb ik het mis, en zijt gij nog zoo
ver niet, maar ontvoert- gij haar misschien
aan haar vader, jeugdige vriend?...
Wrayburn kreeg een kleur en wendde
zich tot Denisa, terwijl hij haar haastig in
het Eugelsche toesprak.
„.Mejuffrouw", zei hij, „luister, wat ik
u bidden mag. U hebt mij uw verloqfde ge
noemd. Hij die zooveel schoonheid," zooveel
gratie en zooveel moed huwt, mag zich ge-
j lukkig rekenen. Door geboorte zijn wij ge
lijken en als gefortuneerd beu ik uw® lxand
i misschien niet onwaardig. Ik bied u een
I trouw en eerlijk hart aan. En op mijn
woord van' eer zweer ik u, dat gij het u
nooit te beklagen zult hebben in Gilbert
Wrayburn te hebben geloofd".
Denisa sprak geeR woord, maar onder
den blik van Wrayburn werden hare wan
gen bloedrood, gelijk de sneeuw door*- de
morgenzon geworden jvas. Zij nam zijn toe
gestoken hand en met ©en galante bewe
ging drukte hij zijn lippen op haar vinger
toppen. En daarop, haar hand in de zijue,
maakte hij een diepe buiging voor de her
togin, die nog steeds voor het portier
stond.
,,U hebt gelijk, mevrouw," zeid hij o~
ernstigen toon „Ik heb de eer en het ge
luk, de verloofde van Mejuffrouw te zijn!"
