No. 258. Zondag 9 April 1916 Orgaan voor Leger en Vloot. De toestand. Oorlogsnieuws. TWEEDE JAARGANG. SOLDATENCOURANT REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRENASTR. 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJIfT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 OENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50 P.K WART AAL Onder redactie van D. MANASSEN. Voor Adverteutiën wende men zich tot onze Administratie, Paieitrimwtraat 10 Amsterdam. Prijs der Advertentien por regel 30 cent. Voor Ingezonden Mede' derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement deeli'ngen op de tweede, redactie. De strijd om Verdun duurt nog voort, weken achtereen reeds, en schoon de jDuitschers nu ook in het Westen Vorderingen maken, de vesting ingesloten hebben 96 nog lang niet. Nog steeds staan het Fransche leger en de Fransche autoriteiten er mee in volle verbinding en troepen gaan er uit en in. We zien hier generaal Joffre, den Frause.hen opperbevelhebber, links op hét plaatje, hoe hij in de straten van Verdun wandelt. Het ziet er daar nog vrij vredig uit, al zij toegegeven, dat we er meer militairen dan burgers zien. Trouwens een groot gedeelte dezer laatsten hebben de bedreigde vesting verlaten. =r= De verspreiding van ons blad. j WIJ brengen in herinnering, dat troepen deelen, die soms door een of andere oorzaak van ons blad verstoken zijn, slechts een aan vraag tot ons te richten hebben om regelmatig, driemaal per week, een pakket Soldatencouran- ten te ontvangen. Nergens mag ons „Orgaan voor leger en vloot" ontbreken. Esperanto-Cursus. Na toezending van 25 cent postzegels aan de Administratie van ,,Do Solclatoncourant" ont vangen uitsluitend onze militaire lezers aan hun militair adres den voliedigen espe- ranto-oursus van prof. Blok, verschenen In elf nummers van den eersten jaargang van ons blad. Heb buitenland gaat voort, veel aandacht aan ons land te wijden, einds wij opnieuw metterdaad getoond hebben, lioe hooge ernst het ons is roet de sbrilcste handhaving van onae neutraliteit naai- alle zijden en niet minder niet de verdediging van ons onaf hankelijk volksbestaan, onze vrijheid en ons recht. De nationale kracht en de Hól- landsche fierheid, die geen vreemde be moeiing in eigen huis duiden kan, heeft ge lukkig den Hsisten- tijd weer een duchtig woordje meegesproken en een zelfbewuste, krachtige houding van een volk laat nim- iner na ook op liet buitenland een goeden indruk te maken. Mogen wij de nadrukkelijke verklarin gen gelooven van de beide groepen mogend- Hoe Saunderson weid beet gene men. Saunderson was een van die menschen, die er vast van overtuigd zijn, dat zij alles weten en iedereen prikkelen, door uit te leggen, hoe zij dit of dat moeten doen. Denison, de ladingmeester van de Pa lestina", baatte hem met een innigen haat, om de eeuwige ruzie, die hij met ieder maakte, en niet minder, omdat hij een har monium aan boord had gebracht, waarop hij iederen avond zeurige deunen speelde; op Zondagen den ganschen dag. Maar daar Saunderson een der firmanten was, aan wie de „Palestina" behoorde, had den Denison en Packenham, de schipper, zijn luimen in lijdzaamheid te dragen, ho pende alleen, dat er iets zou mogen gebeu ren, waardoor zij hem op een fatsoenlijke manier zouden kwijt raken. Wat Denison meer dan iets anders ter wereld dwars zat, was, dat Saunderson her haaldelijk als zijn meening te kennen gaf, dat ladingmeesters overbodige weelde-arti- kelen waren en het werk, dat zij gewoon wa ren te doen, best gedaan kon worden door den kapitein, vooropgesteld natuurlijk, dat deze een voor zijn taak alleszins berekend, man was. „Laat den moed maar niet zakken, Tom," zei Packenham hoopvolop zekeren dag, „hij is een stevige eter en je kan er zeker van zijn, dat we hem de koorts op het lijf jagen, als we hem op de.Salomo-eilanden aan wal konden zetten. Zeg, we zouden hem bij den een of anderen zendeling kunnen kaetu tem rijn ongelukkig orgel =- en .(©den, die met. elkaar in strijd zijn, dan zou ons land -biets te duchten hebben noch van de ©ene, noch van de andere zijde. Men heeft ons van alle kanten zeer lief en wij mogen ons verheugen in tal van verze^ keringen en herhaalde verzekeringen, dat van heb Holland soke hoofd geen haar ge krenkt zal worden. Des te beter! Moge ons de zegen beschoren zijn om buiten den afschuwelijken krijg te blijven, die reeds te veel landen 'en volkeren heeft inedegesleepb. Maar dan ook, om dat alles bebeerschende resultaat te bereiken, als natie v'ast aaneengesloten het geweer bij den voet en het kruit droogToonend in wil en in houding, dat wij, ook zonder vriendelijke hulp van .derden, eüke moge lijke poging om ons grondgebied, ons huis te schenden, met de volle kracht-, waarover wij beschikken, in staat zijn af te slaan. Thans nog iets over verzekeringen en pers stemmen. De Haagsdhe „Avondpost" heeft ons land de vorige week den ondienst be wezen door een bulletin te publiceeren, waarin bèweerd werd, dat Engeland ons een ultimatum, gesteld had tot doortocht voor zijn troepen. Dit heeft heel wat onrust en sensatie gesticht en tegen al zrulke niet-offi- oieele berichten zij nog eens met nadruk gewaarschuwd. Reeds is officieel door de Engelsche Regeering (men zie ons vorig nummer) een besliste tegenspraak gegeven, maar deze tegenspraak wordt nog eens dui delijk en officieel herhaald door het' Engel- sche gezantschap te 's-Gravenhage, dat het volgende mededeelt: Met het oog op het onverantwoordelijke bericht, dat verscheen in het welbekende „Avondpost"-bulletin in den namiddag van dan terugvaren naar Sydney, zonder dien lastpost." Toen de „Palestina" in Tartuila arriveer de, kleedde Saunderson zich in de puntjes aan en ging aan wal, naar den zendeling- post. 's Avonds schreef mevrouw O., de eckt- gencote van den zendeling, aan Denison een briefje en'vroeg hem, of hij een kaas van den echeepsvoorraad kon missen, en voegde, in een post-scriptumaan het briefje toe: „Wat een vervelende vent is hij Dit had ten gevolge, dat Packenham en Denison zich veel prettiger gingen gevoelen. Den volgenden morgen kwam Saunderson aan boord. Denison zat in de kajuit, terwijl hij een koopman eenigc monsters dynamiet liet zien; de koopman had een kistje, of misschien twee, noodig, om een boot, die aan den grond, was geraakt, in de lucht te laten springen, en Denison vertelde hem, hoe men dit doen moest. Natuurlijk moest Saunderson den spreker in de rede vallen, en hij zeide, dat hij eens eventjes zou toonen, hoe Rigby, de koop man, daarmede moest omspringen. Hij had in z'n leven nog nooit een lading dynatniet afgevuurd, zoo iets ook nog nooit gezienhij wiet zelfs niet, hoe een kardoes in elkander zit, maar hij had zorgvuldig naar Denison geluisterd. Sarcastisch zeide hij, dat hij de kaas, die Denison aan mevrouw O. had gezonden, Best voor dynamiet had kunnen doorgaan ze was zoo droog en smakeloos. „Wel", antwoordde Denison met een ernstig gezicht, „dat is ook heelemaal geen wonder; dynamiet wordt van. kaas ge- maak^ snap-je." den 31en der afgeloopen maand, betreffen de de houding van Groot-Britaunië jegens Nederland, heeft de Engelsche Gezant een beroep gedaan op de Nederlandsche Regee ring om „De Avondpost" ter verantwoor ding te roepen voor dit valsche bericht, dat erop berekend was niet alleen om het pu bliek in het algemeen op te hitsen, maai- om in 't bijzonder een stemming te wekken te gen een voik, welks betrekkingen met Ne derland niet slechts op dit oogenblik volko- men vriendschappelijk zijn, maar dat steeds zal trachten ze aldus te handhaven. Daar de Engelsch^ gezant vernomen heeft, dat het onder de Nederlandsche wet onmo gelijk is een vervolging in te stellen tegen „De Avondpost", is hij verplicht dezen on- gebruikelijken weg te baat te nemen, om het Nederlandsche volk in te lichten, dat- zijne regeering met groote walging kennis genomen heeft van de praktijken, welke gebezigd zijn om wantrouwen te zaaien tegen de Engelsche Regeering in'dit land, en zij vertrouwt, dat elke hernieuwde poging om deze gevoelens op dergelijke wijze te wekken met het eenparige ongeloof zal worden ont vangen, hetwelk zij verdient. Voorts had een der leden van de redac tie der „Nieuwe Ct." een gesprek met den Engelschen gezant, waarin de gezant nog e'ens uitcli-ukKeujik de verzekering gar, cuu Engeland mets zal doen dat de onafhan kelijkheid van Nederland aantast. Nu niet en evenmin in de toekomst. Immers Enge land. heeft heb grootst mogelijk belang bij een vrij en onafhankelijk, itrachtig en v.-v varend Nederland, erkende Sir Alan John stone. Het beruchte „Avondpost"-bulletin, had den gezant zoo hevig ontstemd, omdat hei. de goede gezindheid tusschen beide volken dreigde te verstoren, daar waar hij gedu rende de twintig maanden, welke de oorlog thans duurt, ai het mogelijke had gedaan, op last van zijn Regeering, ojn de vriend schappelijke betrekkingen tusschen Enge land en Nederland te handhaven en te versterken. Hij had den ongebruikelijken weg van de nota aan de pers gekozen, om dat hij den valschen indruk, dien het bul letin bij het Nederlandsche volk kon heb ben gewekt, terstond wilde wegnemen. Toen de bezoekeropmerkte, dat de be perking van den toevoer naar Nederland en het onderzoek van de mails li fierst, on aangenaam was, beriep de gezant zich op de oorlogsnoodzakedijkheiddeze inciden ten, hoe onaangenaam ook, zouden ons land in geen enkel opzicht schaden,als de vrede eenmaal gesloten was. De thans, gelukkig onmogelijk gebleken overwinning van Duitschland zou een gestadige bedreiging van de integriteit en onafhankelijkheid van Nederland zijn gebleken en een cardinaal P'iiAt in Engelands politiek was, dat de integriteit en onafhankelijkheid van ons land zouden worden behouden en ver sterkt. Naast deze gewichtige en officieele ver klaringen van Engelschen kant nog enkele stemmen van de andere zijde, die, al zijn het geen officieele mededeelingen, toch zeker waarde voor ons bezitten. Men heeft er evenwel rekening mede te houden, dat zij, over ons hoofd heen, mede tegen de vijanden der centrale mogendheden zijn gericht. Zoo had de „Az Est" (volgens den „Berl. Lokalanz.") een onderhoud met den Hongaarsohen staatsman graaf Julius Graaf Andrassy verklaard© dat de laat ste berichten omtrent "Holland hem in zijn meening hebben versterkt dat men hier met zuivere voorzorgs- en verdedigings maatregelen te doen had. Het is in het belang van Holland, zeide hij, om aan de neutraliteit vast te houden. Sluit Holland zich bij ons aan, dan verliest het zijn kolo niën, waarin Japan grooten zin heeft. Met. de tegenwoordige middelen van de oorlogs techniek kan het weliswaar zijn kusten verdedigen, maar het verlies der koloniën zou den handel en de economische toekomst- Saunderson» antwoordde voornaam, dat hij dit heel goed wist, en nadat hij Rigby had verteld, dat hij voor het diner bij hem zou komen en hem aanduiden, waar Mj zijn operaties op het rif moest beginnen, ging hij weder naar den wal terug. Tegen een uur of twaalf stapten Denison en Rigby.aan wal, om de dynamiet te be proeven eerst in het water en dan op het rif. Vlak bij de zendelingpost zagen zij een groote school vïsch zwemmen. Denison nam onmiddellijk een steen, bond deze aan de patroon vast en wierp beide in het water. Eerst hoorde men een kort gesis, toen een hevigen, harden slag en aan de oppervlak te van het water verschenen honderden mooie visschen, verdoofd of dood. Saunderson kwam uit den zend el ing- por-t en zei tegen de inboorlingen, dat ze de visschen moesten inzamelen. Denison had een half dozijn kardoezen in de hand, ieder zorgvuldig in dik papier gewikkeld en met touw omwondenoen lont van on geveer zes duim had hij er aan bevestigd, om de kardoezen gemakkelijk aan te ste ken. „Geef mij er ook een paar", riep Saun derson. Da ladingmeester gaf hem, niet zonder tegenzin, een tweetal kardoezen, en Saunderson bemerkte, dat ze zeer lomp wai-en ingepakt, maar hij besloot, zoodra hij alleen was, ze eena wat nauwkeuriger te beschouwen. Demison zei hem, dat, wilde hij de pa tronen met succes gebruiken, hij ©en greo- ten, zwaren steen daaraan moest vastbin den, waarop Saunderson eigenwijs ant woordde, dat hij wol om adyiee zou vra- van het land vernietigen. Wanneer het tegen ons strijdt, dan zal het Duitsche leger zich zeker met zijn volle kracht op Holland werpen, daar Duitschland niet kan dulden, dat het in den rug een onverslagen leger heeft. Holland zal dan evenals België oor logsterrein worden en het lot van België deelen. Het is derhalve ten hoogste on waarschijnlijk dat Holland zich bij een van de bed do groepen zal aansluiten. An drassy gelooft dat de verscherpte waak zaamheid van Holland voortspruit uit. vrees voor dwangmaatregelen van de zijde der Entente. Met Griekenland als waarschu wend voorbeeld schijnt het, dat het t.rot- sche Hollandsen© volk zijn oude tradities niet heeft vergeten en bereid is voor zijn zelfstandigheid ten strijde te trekken. An drassy gelooft dat Holland onmiddellijk hoeft Willen laten zaen, dat- het den eersten aanval tien besten met zijn geheele kracht van plan is af te weren en deze kracht 's niet gering te schatten. Holland zou op het verder verloop van den oorlog een beslis- senden invloed kunnen oefenen. Ten slotte een telegram van het Wolff- bureau uit Berlijn over de rede van von Payer in den RijksdagVon Payer wees er vervolgens op, dat niet kan worden verwacht in te gaan op het voorstel van de soc.-dem. Arbeitsgemeinschaft, volgens het welk de kanselier door het aanvatten van vredesonderhandelingen een schikking tus schen de volkeren moet trachten tot stand te brengen. Zoolang bij de tegenstanders de geneigdheid hiertoe ontbreekt, blijft er niets anders over dan ze door militaire middelen daartoe te dwingen. (Levendige, bewijzen van instemming). De neutralen liggen niet op rozen; hun offers en martelaarschap zul len een afzonderlijk blad der geschiedenis vullen. De druk op Nederland kwam in een stadium, dat niet Nederland alleen 'meer betreft. Nederland zag zich gedwongen zijn kust te beschermen, niet tegen de centrale mogend heden, maar tegen de Entente. Nederland is door het tragisch lot van Griekenland ge waarschuwd. Wij moeten hier uiten, dat wij ons niet alleen aan Nederland stamverwant gevoelen, maar buitengewoon levendig ge voelen dat Nederland niet voor zich alleen, maar werkelijk ook voor ons lijdt. (Leven dige bewijzen van instemming.) Het optre den tegen Nederland heeft ten doel het Duitsche volk de keel dicht t© knijpen. (Instemming.Ik heb diepen eerbied voor de sterke kracht van het Nederlandsche volk, dat trouw aan zijn geschiedenis, staat voor zijn zelfstandigheid en zijn vrijheid. Levendige toejuichingen.) 9e toestand in den reuzenstrijd. Vijf nachten achtereen, te beginnen met den nacht vóór Zaterdag j.L, hebben nu de Zeppelins aanvallen gedaan op de Engel sche Oostkust. Hier zou dus best een nieuwe tactiek in den luchtoorlog aan de orde kunnen zijnde tactiek om de Engel sche kustbewoners niet met rust te laten, hen in een stemming van angstige spanning te brengen. De Engelsche telegrammen be spreken den laatsten aanval, in den nacht vóór Woensdag, weer heel sober, maar ma ken toch opnieuw melding van een doode en eenige gewonden. Het Duitsche bericht deelt mee, dat in den nacht van 5 op 6 April Duitsche marineluchtschepen "teabij Whitby een groote ijzergieterij met hoog- ovens en uitgestrekte terreinen hebben ver- I nield en verder bij Huil een batterij met ontploffende bommen bestookt en vernield". Verder zijn de Zeppelins tot Leeds geko men en hebben daar bommen geworpen op fabrieksterreinen en op een aantal spoor wegstations. Natuurlijk weten de Duit- schers niet precies, welke schade zij eigen lijk hebben aangericht. En evenals in de lucht gaat ook de oorlog op zee voort in denzelfden geest, de gen, als liij dat noodig oordeelde. Vervolgens liet hij door een inboorling een boodschap aan mevrouw O. zenden, dat hij haar binnen enkele minuten een prachtige collectie visch zou laten bezorgen. Een goede honderd meter van den zen deling-post lag een havenhoofd en aan het eind daarvan lag de kanonneerboot „Bad ger". Muddle, de commandant, was een van de driftigste menschen, die ooit geleefd hebben. Saunderson wandelde naar het haven hoofd, gevolgd door ©en aantal inboorlin gen en keek over het water. Daar waren talrijke scholen van vis schen, die er. als het ware, op wachtten gevangen te worden. Saunderson gaf een inboorling last hem een steen te brengen. Men bracht hem er een, 'n mooien; ron den, zwaren steen, even glad als een bil- jardbal kortom hij kon geen beteren wensehen. Hij bevestigde hem aan een kardoes, nadat hij eerst een keer of vier, vijf was gevallen; daarna, wijl jhij niet rookte en ook geen lucifers in z'n zak had, stak hij de lont aan met de sigaret van een inboorling. De steen viel naar beneden, maar de kardoes dreef vroolijk weg, al maar sis sende. Sanderson stak zijn handen in de zij, en wachtte in een nonchalante houding, zonder op te merken, dat al de inboorlingen naar het strand waren gevlucht, om daar, bui ten gevaar, de dingen af te wachten, die komen zouden. Langzaam dreef de kardoes weg, tot dat zij eindelijk bij de ^Badger" terecht kwam. duikbootenkrijg is nog steeds hard aan den gang. De Duiteche onderzeeërs hebben in de laatste dagen weer verscheidene schepen, Engelsche en andere, in den grond ge boord. De Rijkskanselier heeft trouwens in zijn groote rede in den Rijksdag verklaard, dat Duitschland niet van plan was, niet van plan kon zijn, om dit wapen uit de hand te feven tegenover den uithongeringskrijg van Ingeland. Doch evenals een der Zeppelins, die Engeland bezocht hebben, in handen der vijanden is gevallen, heeft. Duitschland thans ook weer een onderzecssehe ?xx>t ver loren, die door een Engelsch-Fransehe flot tielje in den grond werd geboord. De offi cieren eu bemanning werden gered en krijgsgevangen genomen. In de lucht en onder het water is de strijd heviger aan den gang dan misschien ooit te voren, en te lande duurt zij hard nekkig voort. Tot bijzondere beschouwingen geven de gebeurtenissen op de oorlogster reinen echter geen aanleiding. De strijd om'Verdun duurt voort. Van afwisselend geluk spraken wij een vorigen keer en zoo schijnt het nog te zijn. Veel verandering is er wel niet gekomen, maar de Franschen schijnen door hun krachtige tegenaanvallen op verschillende punten ten Westen der vesting eenig terrein herwonnen te hebben, zoo in het bosch van Caillette, bij Vaux en bij Avocourt. Van groote beteekenis schijnt deze revanche der Fransche echter niet te zijn en zij zullen nog heel wat moeten doen, willen zij den vijand zijn geheelen winst der laatste zes weken weer ontnemen. De Duitschers hebben blijkbaar vrij hevige aanvallen gedaan bij Ste Eloy. Het Engelsche bericht spre|kt van een buiten gewoon felle beschieting in den nacht van Woensdag op Donderdag en daarop volgde een krachtige infanterie-aanval. Ook elders op het Engelsche front waren de Duit schers de aanvallers; zoo slaagde een kleine Duitsche afdeeling er in bij Hooge in een der Engelsche loopgraven binnen te drin gen, volgens het Londensche telegram werden zij er echter dadelijk weer uitge worpen. Bij Lens en ten Zuiden van Boesinghe, ook op dit deel van 't Westerfront, is de artillerie van weerszijden krachtig opge treden. Men ziet het, veel nieuws geven deze be richten niet. Eigenlijk zijn zij zeer eentonig, dag aan dag ongeveer hetzelfde. Gevechten, nu eens overal, dan hier en daar, maar ge vechten eiken dag. En ieder gevecht, artil lerie-duel of infanterie-aanval, kost aan menschen, aan mannen in de kracht hunner jaren, het leven of verminkt hen voor altijd. Dat is, vooral aan het Westerfront, het duidelijkst zichtbare, maar vooral het bedroevendste resultaat. In het Oosten gaat het niet veel anders. De offensieve beweging der Russen schijnt tot staan gekomen. Het water heeft daar toe in eenige streken wel meegeholpen, naar het schijnt. In het Zuidelijk gebied althans, dat heuvelachtig en minder modderig is, wordt nog gevochten. Maar niet met veel kracht. Overigens bepaalt de strijd aan het Oosterfront zich vooral tot artillerie-actie en den strijd van vliegtuigen. Verandering komt er ook daar niet in het minst. De Duitsche Rijksdag is bijeen en er worden daar opmerkelijke redevoeringen gehouden. Allereerst die van Bethmann- Holweg, den Rijkskanselier, waarvan wij elders in dit nummer een uittreksel geven, j Deze rede is bijzonder van belang, omdat j daarin althans een tipje wordt opgelicht van den sluier, die over het Duitsche oor- logsdoel hangt. Dit doel betreft vooral Polen en België. Over Polen spreekt de Rijkskanselier vrij duidelijk, dit moet niet naar Rusland terugkeeren; uitgemaakt is echter nog niet, wat er mee zal gebeuren, maar blijkbaar wil* men het verheffen tot een Duitschen staat, in de toekomst natuurlijk, als het eerst eenige jaren als j Rijksland heeft meegemaakt, zooais Elzas- j Lotharingen. België te annexeer en is niet J de bedoeling van Duitschland. Wat het daarmee wel wil, wordt echter niet, dtiide.-ri. Het mag alleen „geen Franseh-Engelsche vazalstaat worden, geen militair en econo misch vesting-buitenwerk tegen Duitach- land". Dit laatste zou dus invloed willen uitoefenen in België na den oorlog, wat ook blijkt uit de voorwaarde, die de rijkskanse lier stelt, dat de Vlaamsche volksstam niet weder zal worden prijs gegeven aan ver- frauBching, maar zich zal ontwikkelen op den grondslag van zijn Nederlandsche taal en Nederlandschen aard. i- Wa* .,weI .uifc deze rede des Rijkskanse liers blijkt, is, dat de vrede nog niet in zicht is en verder schijnt dan ooit. Toch Jeest men tusschen de woorden door der rede, dat Duitschland ook wel den vrede wil, het denkt er alleen niet aan om al zijn overwinningen prijs te geven. Maar dat v*r- langwjdegeolkoorden juist, daarvoor«trijden zil. Zal deze zomer, waarin de strijd waar- schijn lijk met ongekende woede en inspan ning zul worden gevoerd, hen nader tot dit doel brengen? Of zal men van weerskanten dan eindelijk inzien, dat er aan de slach ting op groote schaal, aan de ellende in bijna geheel Europa een einde moet komen duitschland. De rede van den Duitschen Rijkskanselier. De Duitsche Rijkskauseüër van JJcthmann^ Hol weg heci t Woensdag in don Rijksdag een zeer belangrijke rede gehouden. Men verwachtte «el en do belangstelling was dan ook zeor groot. Reeds lang voor het oegin van de Rjjks- dagzitting waren de tribunes sn do zaal etarrp- vol. In de hoflogo hadden verschillende kden van het hofpersoneel plaats genomen. Ook het diplomatieke corps was sterk vertegenwoordigd; o.a. waren de AmerikAmsche en do Spaunachó gezant aanwezig. De rede van den rijkskanselier werd eerst in hdcmlooze stilte aangehoord, doch werd spoedig door „bravo"'-geroep onderbroken, dat zich ge durende de geheelo rede telkens herhaalde en tegen hot eindo zeer levendig werd. Ook van de tribunes weerklonken herhaaldelijk toe juichingen. De Rijkskanselier begon ongeveer als volgt Toon ik drie maanden geleden tot u sprak, streefde ik er naar u op grond van nuchtere feiten een bc-eld to schetsen van den militairen toestand. De gebeurtenissen rechtvaardigden het vertrouwen, waarmede ik toen kon sprezem Do Dardanellen-onderneming eindigde met een fiasco. Na den zegevierenden veldtocht in Ser vië, waarin aan onze zijde er aan die der Oos tenrijkers en Hongaren het Buigaarsche leger onvergetelijken roem oogstte, zijn thans Monte negro en Noord-Albanië in handen van onzen bondgenoot. 'Bravo.) De Engelschen trachten nog steeds hun te Koet-el-Amara ingesloten leger" te ontzetten. Den Russen gelukte het, zij het ook door een veelvoudige overmacht, zich van Erzeroem meester te maken, maar sterke Turksche strijd- Is-rachten beletten hun verderen opmansch. (Bravo.) Evenals de Russische tromaanvallen in Oost- Galicië, stuitten ook steeds weer de hernieuw de aanvallen der Italianen tegen Isonzostellin- gen af op de hardnekkige dapperheid van de O.-H. troepen. (Bravo.) Met ongehoorde in spanning voerden de Russen haar stormcolon- nes over een lang front tegen onze stellingen. Voor Hindenburg en zijn dapperen bloedden zij dood onder geweldige verliezen. (Levendig bravogeroep.) Den vijandelijken volken was door hun re geeringen verzekerd, dat wij met onze mili taire kracht ten eindo liepen en dat wij geen manschappen meer hadden, dat het moreel van onze troepen gebroken was. Ik denk, dat de Verdun-slag hen wel anders zal leeren. (Zeer juist.) De met geniale voorzichtigheid voorbereide operaties worden door de heldhaftige troepen uitgevoerd, die tegen den met offervaardige dapperheid strijdenden vijand voordeel op voor deel behalen. (Bravo.) Zoo is de militaire toestand op alle fronten zeer goed en is in overeenstemming met de ver wachtingen. Welk een innigen dank zijn wij onzen krijgers en aanvoerders verschuldigd, die thans reeds gedurende twintig maanden vol élan als op den eersten dag met lrjf en leven bet vaderland beschermen. (Levendige oravo.) Omtrent den voornaamsten inhoud van zijn rede halen we hier verder nog aan, wat de Berüjnsche correspondent van het „Hbld." seinde op 5 April De redevoering, heden door den Rijkskanse lier gehouden, was van buitengewoon belang, omdat hij nu voor de eerste maal ooomwonden over het doel van den oorlog sprak en positieve eischen stelde. Bij deze eischen was zeer op merkelijk het verschil, dat hij maakte tusschen En toen plotseling, ontplofte zij met- een kolossalen slag en bracht aan de kanon neerboot een vrij aanzienlijke schade toe; verschrikt over deze onverwachte ontplof fing, tuimelde Sauderson achterover van liet havenhoofd in zee, en de matrozen, die in het vooronder waren, ijlden hals over kop naar heb dek. De -konstabel, die den commandant in hemdsmouwen uit de kajuit zag ijlen, met een ec-heermes in de hand, dacht, dat hij zijn verstand had verloren, heb schip in dè luoht wilde laten vliegen en zich zeiven van kant maken. In minder dan een oogenblik wierp hij hem tegou den grond, nam hem het scheermes af, en smeekte hem toch rustig te blijven. Muddie daarentegen, die niets anders n een de o5 er was aan boord muiterij uit gebroken, begon een worsteling, en wor stelde zoo herig, aldoor daarbij wanhopig schreeuwend, dab nog t-wee man zich op hem wierpen. De adelborst, denkend dal. er brand was uitgebroken, gaf den lioorn- blaeer bevel alarm te blazen, maar plot seling, toen hij zag, dat drie man zich op den kapitein hadden geworpen, snelde hij hem te huï)j, doch viel *over een paar uit gestrekte beenen en brak bijna zijn neus. Onder al die bedrijven schreeuwde Saun derson, die zich krampachtig aan een der palen van het havenhoofd had vastgeklemd, als een mager varken om hulp, tot hij ten slotte door Rigby en een paar inboorlin gen werd opgerischt en naar het huis van den zendeling gedragen. Daar aangekomen, het hij onmiddelijk Denison halen, die hem de minder prettige tijding bracht, dat de commandant Muddie op weg naar hem was met een aantal gewa pende mannen, en dat hij Saunderson eerst een geducht pak slaag zou ontvangen en dan worden opgehangen, omdat hij ge probeerd had een van Harer Majesteifcs schepen in de lucht to laen vliegen. Saunderson, die over al zijn leden beefde, wankelde het huis uit in een blouse van mevrouw O., ontmoette commandant Muddie op het havenhoofd en trachtte» hem uit te leggen, hoe het ongeluk zich tad toegedragen. Maar Muddie schold hem voor drieöub- telen idioot, en gaf hem zulk een herigen stoot in de maagstreek dat Sanderson voor de tweede maal achterover van het haven hoofd in zee tuimelde. Tegen Denison zei de driftige Muddie, dat al zijn chromo- meters waren vernield, dat er groote scha de aa i het schip was toegobTacht, en dat Let maar een haartje had gescheeld pï hij had zijn eigen nek afgesneden, want toen de ontploffing plaats had, was hij juist bezig geweest zich te scheren. Saunderson gevoelde zich zoo ellendig na deze liistorie. en was zoo bevreesd, dat Muddie en iedereen hem om hals wilde brengen, of op zijn minst ernatig mishan delen, dat hij zich in het huis van den zendeling verstopte, en tegen Denisson zei, dat hij voelde, dat het met hem op een eind liep. Maar Denison en Packenham, ten zeerste verblijd, dat zij den lastpost waren kwijt feraakt, zenden hem zijn orgel en alle lagage, en zeilden uit zonder hem. En daar leefde groote vrede in hunne hartea.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1916 | | pagina 1