No. 258.
Zondag 9 April 1916
Orgaan voor Leger en Vloot.
De toestand.
Oorlogsnieuws.
TWEEDE JAARGANG.
SOLDATENCOURANT
REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRENASTR. 10, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJIfT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 OENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50 P.K WART AAL
Onder redactie van D. MANASSEN.
Voor Adverteutiën wende men zich tot onze Administratie, Paieitrimwtraat 10
Amsterdam. Prijs der Advertentien por regel 30 cent. Voor Ingezonden Mede'
derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement
deeli'ngen op de tweede,
redactie.
De strijd om Verdun duurt nog voort, weken achtereen reeds, en schoon de
jDuitschers nu ook in het Westen Vorderingen maken, de vesting ingesloten hebben
96 nog lang niet. Nog steeds staan het Fransche leger en de Fransche autoriteiten
er mee in volle verbinding en troepen gaan er uit en in. We zien hier generaal
Joffre, den Frause.hen opperbevelhebber, links op hét plaatje, hoe hij in de
straten van Verdun wandelt. Het ziet er daar nog vrij vredig uit, al zij toegegeven,
dat we er meer militairen dan burgers zien. Trouwens een groot gedeelte dezer
laatsten hebben de bedreigde vesting verlaten.
=r=
De verspreiding van ons blad. j
WIJ brengen in herinnering, dat troepen
deelen, die soms door een of andere oorzaak
van ons blad verstoken zijn, slechts een aan
vraag tot ons te richten hebben om regelmatig,
driemaal per week, een pakket Soldatencouran-
ten te ontvangen. Nergens mag ons „Orgaan
voor leger en vloot" ontbreken.
Esperanto-Cursus.
Na toezending van 25 cent postzegels aan de
Administratie van ,,Do Solclatoncourant" ont
vangen uitsluitend onze militaire lezers aan
hun militair adres den voliedigen espe-
ranto-oursus van prof. Blok, verschenen In elf
nummers van den eersten jaargang van ons
blad.
Heb buitenland gaat voort, veel aandacht
aan ons land te wijden, einds wij opnieuw
metterdaad getoond hebben, lioe hooge ernst
het ons is roet de sbrilcste handhaving van
onae neutraliteit naai- alle zijden en niet
minder niet de verdediging van ons onaf
hankelijk volksbestaan, onze vrijheid en
ons recht. De nationale kracht en de Hól-
landsche fierheid, die geen vreemde be
moeiing in eigen huis duiden kan, heeft ge
lukkig den Hsisten- tijd weer een duchtig
woordje meegesproken en een zelfbewuste,
krachtige houding van een volk laat nim-
iner na ook op liet buitenland een goeden
indruk te maken.
Mogen wij de nadrukkelijke verklarin
gen gelooven van de beide groepen mogend-
Hoe Saunderson weid beet gene men.
Saunderson was een van die menschen,
die er vast van overtuigd zijn, dat zij alles
weten en iedereen prikkelen, door uit te
leggen, hoe zij dit of dat moeten doen.
Denison, de ladingmeester van de Pa
lestina", baatte hem met een innigen haat,
om de eeuwige ruzie, die hij met ieder
maakte, en niet minder, omdat hij een har
monium aan boord had gebracht, waarop
hij iederen avond zeurige deunen speelde;
op Zondagen den ganschen dag.
Maar daar Saunderson een der firmanten
was, aan wie de „Palestina" behoorde, had
den Denison en Packenham, de schipper,
zijn luimen in lijdzaamheid te dragen, ho
pende alleen, dat er iets zou mogen gebeu
ren, waardoor zij hem op een fatsoenlijke
manier zouden kwijt raken.
Wat Denison meer dan iets anders ter
wereld dwars zat, was, dat Saunderson her
haaldelijk als zijn meening te kennen gaf,
dat ladingmeesters overbodige weelde-arti-
kelen waren en het werk, dat zij gewoon wa
ren te doen, best gedaan kon worden door
den kapitein, vooropgesteld natuurlijk, dat
deze een voor zijn taak alleszins berekend,
man was.
„Laat den moed maar niet zakken,
Tom," zei Packenham hoopvolop zekeren
dag, „hij is een stevige eter en je kan er
zeker van zijn, dat we hem de koorts op het
lijf jagen, als we hem op de.Salomo-eilanden
aan wal konden zetten. Zeg, we zouden hem
bij den een of anderen zendeling kunnen
kaetu tem rijn ongelukkig orgel =- en
.(©den, die met. elkaar in strijd zijn, dan
zou ons land -biets te duchten hebben noch
van de ©ene, noch van de andere zijde.
Men heeft ons van alle kanten zeer lief en
wij mogen ons verheugen in tal van verze^
keringen en herhaalde verzekeringen, dat
van heb Holland soke hoofd geen haar ge
krenkt zal worden.
Des te beter!
Moge ons de zegen beschoren zijn om
buiten den afschuwelijken krijg te blijven,
die reeds te veel landen 'en volkeren heeft
inedegesleepb. Maar dan ook, om dat alles
bebeerschende resultaat te bereiken, als
natie v'ast aaneengesloten het geweer bij
den voet en het kruit droogToonend in
wil en in houding, dat wij, ook zonder
vriendelijke hulp van .derden, eüke moge
lijke poging om ons grondgebied, ons huis
te schenden, met de volle kracht-, waarover
wij beschikken, in staat zijn af te slaan.
Thans nog iets over verzekeringen en pers
stemmen. De Haagsdhe „Avondpost" heeft
ons land de vorige week den ondienst be
wezen door een bulletin te publiceeren,
waarin bèweerd werd, dat Engeland ons een
ultimatum, gesteld had tot doortocht voor
zijn troepen. Dit heeft heel wat onrust en
sensatie gesticht en tegen al zrulke niet-offi-
oieele berichten zij nog eens met nadruk
gewaarschuwd. Reeds is officieel door de
Engelsche Regeering (men zie ons vorig
nummer) een besliste tegenspraak gegeven,
maar deze tegenspraak wordt nog eens dui
delijk en officieel herhaald door het' Engel-
sche gezantschap te 's-Gravenhage, dat het
volgende mededeelt:
Met het oog op het onverantwoordelijke
bericht, dat verscheen in het welbekende
„Avondpost"-bulletin in den namiddag van
dan terugvaren naar Sydney, zonder dien
lastpost."
Toen de „Palestina" in Tartuila arriveer
de, kleedde Saunderson zich in de puntjes
aan en ging aan wal, naar den zendeling-
post.
's Avonds schreef mevrouw O., de eckt-
gencote van den zendeling, aan Denison een
briefje en'vroeg hem, of hij een kaas van
den echeepsvoorraad kon missen, en voegde,
in een post-scriptumaan het briefje toe:
„Wat een vervelende vent is hij
Dit had ten gevolge, dat Packenham en
Denison zich veel prettiger gingen gevoelen.
Den volgenden morgen kwam Saunderson
aan boord. Denison zat in de kajuit, terwijl
hij een koopman eenigc monsters dynamiet
liet zien; de koopman had een kistje, of
misschien twee, noodig, om een boot, die
aan den grond, was geraakt, in de lucht te
laten springen, en Denison vertelde hem,
hoe men dit doen moest.
Natuurlijk moest Saunderson den spreker
in de rede vallen, en hij zeide, dat hij eens
eventjes zou toonen, hoe Rigby, de koop
man, daarmede moest omspringen.
Hij had in z'n leven nog nooit een lading
dynatniet afgevuurd, zoo iets ook nog nooit
gezienhij wiet zelfs niet, hoe een kardoes
in elkander zit, maar hij had zorgvuldig
naar Denison geluisterd.
Sarcastisch zeide hij, dat hij de kaas, die
Denison aan mevrouw O. had gezonden,
Best voor dynamiet had kunnen doorgaan
ze was zoo droog en smakeloos.
„Wel", antwoordde Denison met een
ernstig gezicht, „dat is ook heelemaal geen
wonder; dynamiet wordt van. kaas ge-
maak^ snap-je."
den 31en der afgeloopen maand, betreffen
de de houding van Groot-Britaunië jegens
Nederland, heeft de Engelsche Gezant een
beroep gedaan op de Nederlandsche Regee
ring om „De Avondpost" ter verantwoor
ding te roepen voor dit valsche bericht, dat
erop berekend was niet alleen om het pu
bliek in het algemeen op te hitsen, maai- om
in 't bijzonder een stemming te wekken te
gen een voik, welks betrekkingen met Ne
derland niet slechts op dit oogenblik volko-
men vriendschappelijk zijn, maar dat steeds
zal trachten ze aldus te handhaven.
Daar de Engelsch^ gezant vernomen heeft,
dat het onder de Nederlandsche wet onmo
gelijk is een vervolging in te stellen tegen
„De Avondpost", is hij verplicht dezen on-
gebruikelijken weg te baat te nemen, om
het Nederlandsche volk in te lichten, dat-
zijne regeering met groote walging kennis
genomen heeft van de praktijken, welke
gebezigd zijn om wantrouwen te zaaien tegen
de Engelsche Regeering in'dit land, en zij
vertrouwt, dat elke hernieuwde poging om
deze gevoelens op dergelijke wijze te wekken
met het eenparige ongeloof zal worden ont
vangen, hetwelk zij verdient.
Voorts had een der leden van de redac
tie der „Nieuwe Ct." een gesprek met den
Engelschen gezant, waarin de gezant nog
e'ens uitcli-ukKeujik de verzekering gar, cuu
Engeland mets zal doen dat de onafhan
kelijkheid van Nederland aantast. Nu niet
en evenmin in de toekomst. Immers Enge
land. heeft heb grootst mogelijk belang bij
een vrij en onafhankelijk, itrachtig en v.-v
varend Nederland, erkende Sir Alan John
stone.
Het beruchte „Avondpost"-bulletin, had
den gezant zoo hevig ontstemd, omdat hei.
de goede gezindheid tusschen beide volken
dreigde te verstoren, daar waar hij gedu
rende de twintig maanden, welke de oorlog
thans duurt, ai het mogelijke had gedaan,
op last van zijn Regeering, ojn de vriend
schappelijke betrekkingen tusschen Enge
land en Nederland te handhaven en te
versterken. Hij had den ongebruikelijken
weg van de nota aan de pers gekozen, om
dat hij den valschen indruk, dien het bul
letin bij het Nederlandsche volk kon heb
ben gewekt, terstond wilde wegnemen.
Toen de bezoekeropmerkte, dat de be
perking van den toevoer naar Nederland
en het onderzoek van de mails li fierst, on
aangenaam was, beriep de gezant zich op
de oorlogsnoodzakedijkheiddeze inciden
ten, hoe onaangenaam ook, zouden ons land
in geen enkel opzicht schaden,als de vrede
eenmaal gesloten was. De thans, gelukkig
onmogelijk gebleken overwinning van
Duitschland zou een gestadige bedreiging
van de integriteit en onafhankelijkheid van
Nederland zijn gebleken en een cardinaal
P'iiAt in Engelands politiek was, dat de
integriteit en onafhankelijkheid van ons
land zouden worden behouden en ver
sterkt.
Naast deze gewichtige en officieele ver
klaringen van Engelschen kant nog enkele
stemmen van de andere zijde, die, al zijn
het geen officieele mededeelingen,
toch zeker waarde voor ons bezitten. Men
heeft er evenwel rekening mede te houden,
dat zij, over ons hoofd heen, mede tegen
de vijanden der centrale mogendheden zijn
gericht. Zoo had de „Az Est" (volgens den
„Berl. Lokalanz.") een onderhoud met den
Hongaarsohen staatsman graaf Julius
Graaf Andrassy verklaard© dat de laat
ste berichten omtrent "Holland hem in zijn
meening hebben versterkt dat men hier
met zuivere voorzorgs- en verdedigings
maatregelen te doen had. Het is in het
belang van Holland, zeide hij, om aan de
neutraliteit vast te houden. Sluit Holland
zich bij ons aan, dan verliest het zijn kolo
niën, waarin Japan grooten zin heeft. Met.
de tegenwoordige middelen van de oorlogs
techniek kan het weliswaar zijn kusten
verdedigen, maar het verlies der koloniën
zou den handel en de economische toekomst-
Saunderson» antwoordde voornaam, dat
hij dit heel goed wist, en nadat hij Rigby
had verteld, dat hij voor het diner bij hem
zou komen en hem aanduiden, waar Mj zijn
operaties op het rif moest beginnen, ging
hij weder naar den wal terug.
Tegen een uur of twaalf stapten Denison
en Rigby.aan wal, om de dynamiet te be
proeven eerst in het water en dan op het
rif.
Vlak bij de zendelingpost zagen zij een
groote school vïsch zwemmen. Denison nam
onmiddellijk een steen, bond deze aan de
patroon vast en wierp beide in het water.
Eerst hoorde men een kort gesis, toen een
hevigen, harden slag en aan de oppervlak
te van het water verschenen honderden
mooie visschen, verdoofd of dood.
Saunderson kwam uit den zend el ing-
por-t en zei tegen de inboorlingen, dat ze
de visschen moesten inzamelen. Denison
had een half dozijn kardoezen in de hand,
ieder zorgvuldig in dik papier gewikkeld
en met touw omwondenoen lont van on
geveer zes duim had hij er aan bevestigd,
om de kardoezen gemakkelijk aan te ste
ken.
„Geef mij er ook een paar", riep Saun
derson. Da ladingmeester gaf hem, niet
zonder tegenzin, een tweetal kardoezen, en
Saunderson bemerkte, dat ze zeer lomp
wai-en ingepakt, maar hij besloot, zoodra
hij alleen was, ze eena wat nauwkeuriger
te beschouwen.
Demison zei hem, dat, wilde hij de pa
tronen met succes gebruiken, hij ©en greo-
ten, zwaren steen daaraan moest vastbin
den, waarop Saunderson eigenwijs ant
woordde, dat hij wol om adyiee zou vra-
van het land vernietigen. Wanneer het
tegen ons strijdt, dan zal het Duitsche leger
zich zeker met zijn volle kracht op Holland
werpen, daar Duitschland niet kan dulden,
dat het in den rug een onverslagen leger
heeft. Holland zal dan evenals België oor
logsterrein worden en het lot van België
deelen. Het is derhalve ten hoogste on
waarschijnlijk dat Holland zich bij een
van de bed do groepen zal aansluiten. An
drassy gelooft dat de verscherpte waak
zaamheid van Holland voortspruit uit. vrees
voor dwangmaatregelen van de zijde der
Entente. Met Griekenland als waarschu
wend voorbeeld schijnt het, dat het t.rot-
sche Hollandsen© volk zijn oude tradities
niet heeft vergeten en bereid is voor zijn
zelfstandigheid ten strijde te trekken. An
drassy gelooft dat Holland onmiddellijk
hoeft Willen laten zaen, dat- het den eersten
aanval tien besten met zijn geheele kracht
van plan is af te weren en deze kracht 's
niet gering te schatten. Holland zou op het
verder verloop van den oorlog een beslis-
senden invloed kunnen oefenen.
Ten slotte een telegram van het Wolff-
bureau uit Berlijn over de rede van von
Payer in den RijksdagVon Payer wees
er vervolgens op, dat niet kan worden
verwacht in te gaan op het voorstel van de
soc.-dem. Arbeitsgemeinschaft, volgens het
welk de kanselier door het aanvatten van
vredesonderhandelingen een schikking tus
schen de volkeren moet trachten tot stand
te brengen. Zoolang bij de tegenstanders de
geneigdheid hiertoe ontbreekt, blijft er niets
anders over dan ze door militaire middelen
daartoe te dwingen. (Levendige, bewijzen
van instemming). De neutralen liggen niet
op rozen; hun offers en martelaarschap zul
len een afzonderlijk blad der geschiedenis
vullen.
De druk op Nederland kwam in een stadium,
dat niet Nederland alleen 'meer betreft.
Nederland zag zich gedwongen zijn kust te
beschermen, niet tegen de centrale mogend
heden, maar tegen de Entente. Nederland
is door het tragisch lot van Griekenland ge
waarschuwd. Wij moeten hier uiten, dat wij
ons niet alleen aan Nederland stamverwant
gevoelen, maar buitengewoon levendig ge
voelen dat Nederland niet voor zich alleen,
maar werkelijk ook voor ons lijdt. (Leven
dige bewijzen van instemming.) Het optre
den tegen Nederland heeft ten doel het
Duitsche volk de keel dicht t© knijpen.
(Instemming.Ik heb diepen eerbied voor
de sterke kracht van het Nederlandsche
volk, dat trouw aan zijn geschiedenis, staat
voor zijn zelfstandigheid en zijn vrijheid.
Levendige toejuichingen.)
9e toestand in den reuzenstrijd.
Vijf nachten achtereen, te beginnen met
den nacht vóór Zaterdag j.L, hebben nu de
Zeppelins aanvallen gedaan op de Engel
sche Oostkust. Hier zou dus best een
nieuwe tactiek in den luchtoorlog aan de
orde kunnen zijnde tactiek om de Engel
sche kustbewoners niet met rust te laten,
hen in een stemming van angstige spanning
te brengen. De Engelsche telegrammen be
spreken den laatsten aanval, in den nacht
vóór Woensdag, weer heel sober, maar ma
ken toch opnieuw melding van een doode en
eenige gewonden. Het Duitsche bericht
deelt mee, dat in den nacht van 5 op 6
April Duitsche marineluchtschepen "teabij
Whitby een groote ijzergieterij met hoog-
ovens en uitgestrekte terreinen hebben ver- I
nield en verder bij Huil een batterij met
ontploffende bommen bestookt en vernield".
Verder zijn de Zeppelins tot Leeds geko
men en hebben daar bommen geworpen op
fabrieksterreinen en op een aantal spoor
wegstations. Natuurlijk weten de Duit-
schers niet precies, welke schade zij eigen
lijk hebben aangericht.
En evenals in de lucht gaat ook de
oorlog op zee voort in denzelfden geest, de
gen, als liij dat noodig oordeelde.
Vervolgens liet hij door een inboorling
een boodschap aan mevrouw O. zenden,
dat hij haar binnen enkele minuten een
prachtige collectie visch zou laten bezorgen.
Een goede honderd meter van den zen
deling-post lag een havenhoofd en aan het
eind daarvan lag de kanonneerboot „Bad
ger". Muddle, de commandant, was een
van de driftigste menschen, die ooit geleefd
hebben.
Saunderson wandelde naar het haven
hoofd, gevolgd door ©en aantal inboorlin
gen en keek over het water.
Daar waren talrijke scholen van vis
schen, die er. als het ware, op wachtten
gevangen te worden.
Saunderson gaf een inboorling last hem
een steen te brengen.
Men bracht hem er een, 'n mooien; ron
den, zwaren steen, even glad als een bil-
jardbal kortom hij kon geen beteren
wensehen. Hij bevestigde hem aan een
kardoes, nadat hij eerst een keer of vier,
vijf was gevallen; daarna, wijl jhij niet
rookte en ook geen lucifers in z'n zak had,
stak hij de lont aan met de sigaret van een
inboorling.
De steen viel naar beneden, maar de
kardoes dreef vroolijk weg, al maar sis
sende.
Sanderson stak zijn handen in de zij, en
wachtte in een nonchalante houding, zonder
op te merken, dat al de inboorlingen naar
het strand waren gevlucht, om daar, bui
ten gevaar, de dingen af te wachten, die
komen zouden.
Langzaam dreef de kardoes weg, tot dat
zij eindelijk bij de ^Badger" terecht kwam.
duikbootenkrijg is nog steeds hard aan den
gang. De Duiteche onderzeeërs hebben in
de laatste dagen weer verscheidene schepen,
Engelsche en andere, in den grond ge
boord. De Rijkskanselier heeft trouwens in
zijn groote rede in den Rijksdag verklaard,
dat Duitschland niet van plan was, niet van
plan kon zijn, om dit wapen uit de hand te
feven tegenover den uithongeringskrijg van
Ingeland. Doch evenals een der Zeppelins,
die Engeland bezocht hebben, in handen
der vijanden is gevallen, heeft. Duitschland
thans ook weer een onderzecssehe ?xx>t ver
loren, die door een Engelsch-Fransehe flot
tielje in den grond werd geboord. De offi
cieren eu bemanning werden gered en
krijgsgevangen genomen.
In de lucht en onder het water is de
strijd heviger aan den gang dan misschien
ooit te voren, en te lande duurt zij hard
nekkig voort. Tot bijzondere beschouwingen
geven de gebeurtenissen op de oorlogster
reinen echter geen aanleiding. De strijd
om'Verdun duurt voort. Van afwisselend
geluk spraken wij een vorigen keer en zoo
schijnt het nog te zijn. Veel verandering
is er wel niet gekomen, maar de Franschen
schijnen door hun krachtige tegenaanvallen
op verschillende punten ten Westen der
vesting eenig terrein herwonnen te hebben,
zoo in het bosch van Caillette, bij Vaux en
bij Avocourt. Van groote beteekenis schijnt
deze revanche der Fransche echter niet te
zijn en zij zullen nog heel wat moeten doen,
willen zij den vijand zijn geheelen winst
der laatste zes weken weer ontnemen.
De Duitschers hebben blijkbaar vrij
hevige aanvallen gedaan bij Ste Eloy. Het
Engelsche bericht spre|kt van een buiten
gewoon felle beschieting in den nacht van
Woensdag op Donderdag en daarop volgde
een krachtige infanterie-aanval. Ook elders
op het Engelsche front waren de Duit
schers de aanvallers; zoo slaagde een kleine
Duitsche afdeeling er in bij Hooge in een
der Engelsche loopgraven binnen te drin
gen, volgens het Londensche telegram
werden zij er echter dadelijk weer uitge
worpen.
Bij Lens en ten Zuiden van Boesinghe,
ook op dit deel van 't Westerfront, is de
artillerie van weerszijden krachtig opge
treden.
Men ziet het, veel nieuws geven deze be
richten niet. Eigenlijk zijn zij zeer eentonig,
dag aan dag ongeveer hetzelfde. Gevechten,
nu eens overal, dan hier en daar, maar ge
vechten eiken dag. En ieder gevecht, artil
lerie-duel of infanterie-aanval, kost aan
menschen, aan mannen in de kracht hunner
jaren, het leven of verminkt hen voor
altijd. Dat is, vooral aan het Westerfront,
het duidelijkst zichtbare, maar vooral het
bedroevendste resultaat.
In het Oosten gaat het niet veel anders.
De offensieve beweging der Russen schijnt
tot staan gekomen. Het water heeft daar
toe in eenige streken wel meegeholpen, naar
het schijnt. In het Zuidelijk gebied althans,
dat heuvelachtig en minder modderig is,
wordt nog gevochten. Maar niet met veel
kracht. Overigens bepaalt de strijd aan het
Oosterfront zich vooral tot artillerie-actie
en den strijd van vliegtuigen. Verandering
komt er ook daar niet in het minst.
De Duitsche Rijksdag is bijeen en er
worden daar opmerkelijke redevoeringen
gehouden. Allereerst die van Bethmann-
Holweg, den Rijkskanselier, waarvan wij
elders in dit nummer een uittreksel geven, j
Deze rede is bijzonder van belang, omdat j
daarin althans een tipje wordt opgelicht
van den sluier, die over het Duitsche oor-
logsdoel hangt. Dit doel betreft vooral
Polen en België. Over Polen spreekt de
Rijkskanselier vrij duidelijk, dit moet
niet naar Rusland terugkeeren; uitgemaakt
is echter nog niet, wat er mee zal gebeuren,
maar blijkbaar wil* men het verheffen tot
een Duitschen staat, in de toekomst
natuurlijk, als het eerst eenige jaren als j
Rijksland heeft meegemaakt, zooais Elzas- j
Lotharingen. België te annexeer en is niet J
de bedoeling van Duitschland. Wat het
daarmee wel wil, wordt echter niet, dtiide.-ri.
Het mag alleen „geen Franseh-Engelsche
vazalstaat worden, geen militair en econo
misch vesting-buitenwerk tegen Duitach-
land". Dit laatste zou dus invloed willen
uitoefenen in België na den oorlog, wat ook
blijkt uit de voorwaarde, die de rijkskanse
lier stelt, dat de Vlaamsche volksstam niet
weder zal worden prijs gegeven aan ver-
frauBching, maar zich zal ontwikkelen op
den grondslag van zijn Nederlandsche taal
en Nederlandschen aard.
i- Wa* .,weI .uifc deze rede des Rijkskanse
liers blijkt, is, dat de vrede nog niet in
zicht is en verder schijnt dan ooit. Toch
Jeest men tusschen de woorden door der
rede, dat Duitschland ook wel den vrede
wil, het denkt er alleen niet aan om al zijn
overwinningen prijs te geven. Maar dat v*r-
langwjdegeolkoorden juist, daarvoor«trijden
zil. Zal deze zomer, waarin de strijd waar-
schijn lijk met ongekende woede en inspan
ning zul worden gevoerd, hen nader tot dit
doel brengen? Of zal men van weerskanten
dan eindelijk inzien, dat er aan de slach
ting op groote schaal, aan de ellende in
bijna geheel Europa een einde moet komen
duitschland.
De rede van den Duitschen Rijkskanselier.
De Duitsche Rijkskauseüër van JJcthmann^
Hol weg heci t Woensdag in don Rijksdag een
zeer belangrijke rede gehouden. Men verwachtte
«el en do belangstelling was dan ook zeor
groot. Reeds lang voor het oegin van de Rjjks-
dagzitting waren de tribunes sn do zaal etarrp-
vol. In de hoflogo hadden verschillende kden
van het hofpersoneel plaats genomen. Ook het
diplomatieke corps was sterk vertegenwoordigd;
o.a. waren de AmerikAmsche en do Spaunachó
gezant aanwezig.
De rede van den rijkskanselier werd eerst in
hdcmlooze stilte aangehoord, doch werd spoedig
door „bravo"'-geroep onderbroken, dat zich ge
durende de geheelo rede telkens herhaalde en
tegen hot eindo zeer levendig werd. Ook van
de tribunes weerklonken herhaaldelijk toe
juichingen.
De Rijkskanselier begon ongeveer als volgt
Toon ik drie maanden geleden tot u sprak,
streefde ik er naar u op grond van nuchtere
feiten een bc-eld to schetsen van den militairen
toestand. De gebeurtenissen rechtvaardigden
het vertrouwen, waarmede ik toen kon sprezem
Do Dardanellen-onderneming eindigde met een
fiasco. Na den zegevierenden veldtocht in Ser
vië, waarin aan onze zijde er aan die der Oos
tenrijkers en Hongaren het Buigaarsche leger
onvergetelijken roem oogstte, zijn thans Monte
negro en Noord-Albanië in handen van onzen
bondgenoot. 'Bravo.) De Engelschen trachten
nog steeds hun te Koet-el-Amara ingesloten
leger" te ontzetten.
Den Russen gelukte het, zij het ook door een
veelvoudige overmacht, zich van Erzeroem
meester te maken, maar sterke Turksche strijd-
Is-rachten beletten hun verderen opmansch.
(Bravo.)
Evenals de Russische tromaanvallen in Oost-
Galicië, stuitten ook steeds weer de hernieuw
de aanvallen der Italianen tegen Isonzostellin-
gen af op de hardnekkige dapperheid van de
O.-H. troepen. (Bravo.) Met ongehoorde in
spanning voerden de Russen haar stormcolon-
nes over een lang front tegen onze stellingen.
Voor Hindenburg en zijn dapperen bloedden zij
dood onder geweldige verliezen. (Levendig
bravogeroep.)
Den vijandelijken volken was door hun re
geeringen verzekerd, dat wij met onze mili
taire kracht ten eindo liepen en dat wij geen
manschappen meer hadden, dat het moreel van
onze troepen gebroken was. Ik denk, dat de
Verdun-slag hen wel anders zal leeren. (Zeer
juist.)
De met geniale voorzichtigheid voorbereide
operaties worden door de heldhaftige troepen
uitgevoerd, die tegen den met offervaardige
dapperheid strijdenden vijand voordeel op voor
deel behalen. (Bravo.)
Zoo is de militaire toestand op alle fronten
zeer goed en is in overeenstemming met de ver
wachtingen. Welk een innigen dank zijn wij
onzen krijgers en aanvoerders verschuldigd, die
thans reeds gedurende twintig maanden vol
élan als op den eersten dag met lrjf en leven
bet vaderland beschermen. (Levendige oravo.)
Omtrent den voornaamsten inhoud van zijn
rede halen we hier verder nog aan, wat de
Berüjnsche correspondent van het „Hbld."
seinde op 5 April
De redevoering, heden door den Rijkskanse
lier gehouden, was van buitengewoon belang,
omdat hij nu voor de eerste maal ooomwonden
over het doel van den oorlog sprak en positieve
eischen stelde. Bij deze eischen was zeer op
merkelijk het verschil, dat hij maakte tusschen
En toen plotseling, ontplofte zij met- een
kolossalen slag en bracht aan de kanon
neerboot een vrij aanzienlijke schade toe;
verschrikt over deze onverwachte ontplof
fing, tuimelde Sauderson achterover van
liet havenhoofd in zee, en de matrozen, die
in het vooronder waren, ijlden hals over
kop naar heb dek.
De -konstabel, die den commandant in
hemdsmouwen uit de kajuit zag ijlen, met
een ec-heermes in de hand, dacht, dat hij
zijn verstand had verloren, heb schip in
dè luoht wilde laten vliegen en zich zeiven
van kant maken.
In minder dan een oogenblik wierp hij
hem tegou den grond, nam hem het
scheermes af, en smeekte hem toch rustig
te blijven.
Muddie daarentegen, die niets anders
n een de o5 er was aan boord muiterij uit
gebroken, begon een worsteling, en wor
stelde zoo herig, aldoor daarbij wanhopig
schreeuwend, dab nog t-wee man zich op
hem wierpen. De adelborst, denkend dal.
er brand was uitgebroken, gaf den lioorn-
blaeer bevel alarm te blazen, maar plot
seling, toen hij zag, dat drie man zich op
den kapitein hadden geworpen, snelde hij
hem te huï)j, doch viel *over een paar uit
gestrekte beenen en brak bijna zijn neus.
Onder al die bedrijven schreeuwde Saun
derson, die zich krampachtig aan een der
palen van het havenhoofd had vastgeklemd,
als een mager varken om hulp, tot hij ten
slotte door Rigby en een paar inboorlin
gen werd opgerischt en naar het huis van
den zendeling gedragen.
Daar aangekomen, het hij onmiddelijk
Denison halen, die hem de minder prettige
tijding bracht, dat de commandant Muddie
op weg naar hem was met een aantal gewa
pende mannen, en dat hij Saunderson
eerst een geducht pak slaag zou ontvangen
en dan worden opgehangen, omdat hij ge
probeerd had een van Harer Majesteifcs
schepen in de lucht to laen vliegen.
Saunderson, die over al zijn leden beefde,
wankelde het huis uit in een blouse van
mevrouw O., ontmoette commandant
Muddie op het havenhoofd en trachtte»
hem uit te leggen, hoe het ongeluk zich
tad toegedragen.
Maar Muddie schold hem voor drieöub-
telen idioot, en gaf hem zulk een herigen
stoot in de maagstreek dat Sanderson voor
de tweede maal achterover van het haven
hoofd in zee tuimelde. Tegen Denison zei
de driftige Muddie, dat al zijn chromo-
meters waren vernield, dat er groote scha
de aa i het schip was toegobTacht, en dat
Let maar een haartje had gescheeld pï hij
had zijn eigen nek afgesneden, want toen
de ontploffing plaats had, was hij juist
bezig geweest zich te scheren.
Saunderson gevoelde zich zoo ellendig na
deze liistorie. en was zoo bevreesd, dat
Muddie en iedereen hem om hals wilde
brengen, of op zijn minst ernatig mishan
delen, dat hij zich in het huis van den
zendeling verstopte, en tegen Denisson zei,
dat hij voelde, dat het met hem op een
eind liep.
Maar Denison en Packenham, ten zeerste
verblijd, dat zij den lastpost waren kwijt
feraakt, zenden hem zijn orgel en alle
lagage, en zeilden uit zonder hem.
En daar leefde groote vrede in hunne
hartea.