Vrijdag 31 Maart 1916
No. 254.
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Onze leeheEden.
De stem het rif.
TWEEDË JAARGANG.
DE SOLDATENGOURANT
ADRES DES REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10,
AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE
NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS 3 CENT. ABONNE
MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS ƒ1.50 P. DRIEMAANDEN
Voor AdverteuiU:n wende min zich tot onze Administratie, PiileutrloastrMt 10.
Amsterdam. l'rjjs der Advertecti5n per regel 30 cent. Voor Jngezoud«n -Mede"
deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Uj abonnement
reductie.
YVe zijn hier in een Russisch dorp, floor de Duitschers bezet. Het is gelegen
6en eindje achter de vuurlinie en de Duitschers hebben er een ambulance gevestigd;
van een der eenvoudige boerenhoeven waait de Roode-Kruisvlag. 't Is nog winter
aan 't Oosterfront, de sneeuw ligt dik over velden en wegen. Tot op zekere hoogte
ia dit een voordeel, voor het vervoer van de gewonden, die nu in sleden worden
getransporteerd, welke zacht over de sneeuw voortglijden. Ons plaatje stelt voor, hoe
zoo'n slede met gekwetsten aankomt, die door zusters en de hospitaalsoldaten in
ontvangst worden genomen.
Premie voer onze lezers.
Door het vrijkomen van eenige archiefexem
plaren zijn wij in staat nog enkele vol
ledige oplagen van ,,De Soldatencourant"
te verzenden. Wie dus de verzameling van
alle tot heden verschenen nummers wenscht
te ontvangen, zenda onder motto „Verzame
ling" aan onze Administratie 2.50 per post
wissel of in postzegels, waarna wij de couran
ten in franco pakketten overzenden. Dit
geldt uitsluitend voor militairen. De prij3 voor
burgers is 7.50.
Administratie „Soldatencourant".
Wij lezen in „De Hervorming"
Ik groet u eerbiedig uit naam can talloos
■vallentrouwen, braven man daar boven op
de commandobrug van uw fiere zeekasteel
Honderdduizenden zijn het. in den lande, die
u de schatting nunuer bewondering waard
achten. Gij hebt daar reeds bijna een
etmta.1 gestaan in het woeste stom weer,
uiterlijk oi bewogen, innerlijk vol gemoejls-
beweeg. turend met uw scherpeD blik over
de wcehg<- wateren, metend lxun bergen
eu hun diepten, opziend naar de onstuimi
ge wolkgevaarten, dan weer streelend met
liefdevol bezorgden blik het mooie schip
dat met heel zijn levende bevolking en
waardevolïen inhoud u is toevertrouwd.
Het is niet uw eigendom, nochtans gansch
heb uwe, saamgegroeid met heel uw wezen.
En uw verantwoordelijke wil is het gebod,
waarnaar alle levende ziel aan boord luis
tert en de wijsheid waarop elk vertrouwt.
Altezamen zijfc gij de roem van ons vader
land, kloeke mannen, die uw brood zoekt
op het water, in wat rang of bedrijf het
wezen moge. Gij vermeert eer en kracht,
gij tfoedt nijverheid «n welvaart van onze
lage landen, door den oceaan omspoeld,
en voor hun bestaan ten deele van dezen
afhankelijk. Gij moogb van vormen wat
ongepolijst zijn,èJtemefc"wat nut menig
kwant het dun vernis van maatschappe
lijke kleurigheid? Gij moogt in uw lagere
rangen bijwijlen zelfs wat ruw wezen
staat wellicht het landbouw- of fabrieks
bod rijf in den roep, dat 't een bij uitstek
beschaafden stempel sou opdrukken? Deze
buitenkant van het zwmanstype, voor zoo
ver er een greintje waarheid is in de legende,
raakt de kern van uw persoonlijkheid niet.
Voor een deel heeft zich de navigatie ge
wijzigd in de joógste tientallen van jaren,
(Xaar het EngeUch.)
I. Een noodsein.
„Hoor je dat wel?" riep de oude An
thony Horncastle, terwijl hij de hand op
hief en Uitzag over de zee. ..Dat is de stem
van het Blacketone Rif. Vóór morgenoch
tend da zon is opgegaan, zal er weer een
vrouw dm haar man treuren
„Je bedoelt, dat er vanavond weer iemand
zal verongelukken," zei Jim Prestou, „dat
er een zeeman zal verdrinken bij het rif?"
„Ja juist, dat bedoel ik. Je weet het ook
wel," antwoordde de oude zeemau. „Na
tuurlijk kan het ook een ander mensch
wezenmaar er i§ veel kans, dat het wel
een zeeman zal zijn."
„Nu, ik geloof niet veel van die oude
overlevering," hernam Jim Preston, half-
lachend. „Het rif is wf 1 gevaarlijk, dat stem
ik toemaar ik kan niet gelooven, dat het.
iemand kan oproepen tot den dood."
„Ja, je lacht, Jim Preston," zei de oude
man, op strengen toon, s,omdat je trotsch
bent op je boekenwijsheid, zooals de meeste
jongelui tegenwoordig. De boekenwijsheid
is goed en welmaar je leert de natuur
niet kennen uit de boeken. Lach nu maar
niet; waut jij kon het wel eens wezen,
die opgeroepen werdHoorDaar is het
weert"-
Daar kwam in de duisternis over het
woelige water, een lang gerekt angstge-
D'ctolL dat duidelijk .werd gejity rd.bovephet
sinds het zeilschip goeddeels van de groote
wateren werd weggenomen. De kloeke
bark, het sierlijke brikje, die met hun
breed tuigage en uitgespreide zeiivlerkeu
een lust dei* oogen waren voor wie het
harmonisch spel van forsche en bevallige
lijnen minnen, ze hebben hun plaats moeten
ruimen voor de stoomvaart.. Thans staat
een deel van de taak onder het zeggen
schap en de verantwoordelijkheid van de
machinekamer en den Marconi-telegrafisb.
Zij hebben zich ingelijfd in het breed ver
band oiïzer'zeevaart en er is reden genoeg
om ook Jjeu als onze zeehelden te eeren.
Maar hoe omvangrijk werd juist dooi1 dit
alles de taak van den opperbevelvoerder of
diens plaatsvervangeral reusachtiger
werd de omvang van den zeebodem zeiven,
al kostbaarder de inhoud, al ingewikkelder
het toezicht, al zwaarder de aansprakelijk
heid.
Wat is het, dat wij èeren in den hoofd
man op de Lruig, in het kaartenhuis, in de
hut eeren in allen, die hem gehoorza
men, uit wiei" rangen hij, na een reeks
van toegewijde jaren, zich opwerkte?
Hij is het beeld der activiteit, der door
tastende voortvarenheidtoch rust-ig en
van onverstoorbaren kaknen gang. Zijn wil
is gebod, maai- allereerst voor - hemzel-
ven. Door zelfbeheersahing en zelfbedwang
alleen kan hij behouden het zedelijk recht
op de eervolle plaats hem toebedeeld,
maar de strenge trekken van den terugge
trokken asceet zoekt ge op zijn opgewekte
tronie vergeefs. Hij schroomt geen over
leg, al teekent vastberadenheid al' zijn be
wegingen. Zijn vriendelijke zorgen voor dè
belangen van hen, die hij overvoert naar
verre gewesten, of terugvoert naar het
lieve vaderland, is onuitputtelijk; goed
moedig ook klopt hij den passagier, dien
hij een goeden raad heeft toe te fluisteren,
op dep. schouder, maar onwrikbaar
klemt de schepter in zijn welwillende hand.
Als tegenspoed zijn omgeving zuchten doet,
brengt de opgewekte stem van den gezag
voerder verheuging. En... als het gevaar
dreigt klimt ten toppunt stijgt, dan
is hij de onverschrokken held, die zelfopof
ferend, doodsverachtend, zijn plaats op de.
brug blijft innemen, totdat hij als de laatste
man, met betraanden blik en verscheurd
gemoed, zijn zinkenden bodem verlaat.
Al deze eigenschappen, haar middelpunt
vindend in vrome plichtsbetrachting, druk
ken zich als het ware met de jaren en de
beoefening, op het gelaat van den zee
man af.
geweld van wind en golven uit.. Men had
zich kunnen verbeelden, dat het ea« gees
terstem was, de wanhoopskreet van "den
een of anderen verdronken schipbreukeling.
En de oude inwoners van Craymouth ge
loofden iets van dien aard. Maar bovenal
beschouwden zij het als een zeker teek en,
dat er dien nacht bij het rif een man zou
verdrinken.
Niet dikwijls werd het noodlottig geroep
vernomen soms niet meer dan éénmaal
in het jaar, en menschen, die niet phantai-
tisch of bijgeloovig van aard waren, wisten
niet. wat zij er van moesten depken. De
verklaring, die sommigen er van gaven,
was, dat het geluid werd veroorzaakt door
den wind en de golven in den holte van
het rif, onder bijzondere omstandigheden
maar het was nooit mogelijk geweest de
juistheid van de theorie te bewijzen.
Eeii naamlijst der mannen, die verdron
ken waren bij de zeldzame gelegenheden, als
de stem van het rif zich liet hooren, werd
bewaard in de voornaamste herberg van het
dorp. Zij was vrij lang, want zij liep over 50
jaren, en men noemde za de „Oproepings-
lijst van het rif."
Jim Preston glimlaohte niet meer, toen
de oude Anthc-ny Horncastle had gezegd:
„Het kon wel zijn, dat jij werd opgeroe
pen." Niet dat de jonkman lafhartig was,
volstrekt niet; maar er was iets in Hom-
castie's manieren, dat indruk maakte op
den jonkman, al was hij ook zorgeloos, zelfs
roekeloos. Daarenboven had hij meermalen
de lijst van het rif gelezen, evenals iedere
man of vrouw in het dorp, die maar lezen
had' geleerd.
God sterke en behoede u, mannen die de
2see bevaart!
Thans bovenalWant elk verstaat de
zielsstemming, die deze regelen ingaf. De
aee is niet meer louter de bandelooze en
gevaarlijke van alf.ijd, zij is een trouwe
loos en verraderlijk element geworden.
Wij schamen ons bijkans onze veilige ver
blijven als wo denken aan u, kloeke, nij
vere, kundige, trouwe werklieden yan de
zeel
De toestanii in den reuzenstrijd.
Men leze de telegrammen onder de ru
briek „Op Zee", en men zal zien, dat in
derdaad Duitechland met kracht den duik-
bootemooi-lipg voortzet, van verslapping
is nog geen sprake, Integendeel, het heen
gaan van Tirpite, die een voorstander van
deze manier van oorlogvoeren ter zee heet
te, schijnt haar nog te hebben uitgebreid.
Tal van schepen, natuurlijk vooral Engel
sche en Fransche, maar ook neutrale, zijn
in de laatste dagen getorpedeerd. Dit is
inderdaad van ernstige beteekenie voor
Engeland vooral, en het zou voor dit land
tot op zekere hoogte fotaal kunnen worden,
indien, do Duitschers in staat zijn deze tak-
tiek maanden lang vol te houden. Maar dat
kunnen zij niet, beweren Engelsche bladen,
zij zulLen nu wel reeds hun maximum heb
ben bereikt,' en men wijst San op den on
derzee-oorlcg van 't vorige jaar om deaen
tijd, toen de duikboot<enoorlog eveneens een
groote uitbreiding aannam, om daarna te
verslappen en eindelijk zoo goed als geheel
op te houden.
Doch de omstandigheden zijn niet de
zelfde. Toen wilde DuitscbLand in de eerste
plaats zijn vijanden schrik en ontsteltenis
aanjagen, en daarvoor wa6 een lange duur
van deze manier van optreden niet noodig.
Nü gaat het er vooral om, de landruirale
dér Eingelsohen te verminderen, zijn overzeé-
soben handel te belemmeren, te verlam
men. Het heeft nu een zakelijk doel en
kan dit alleen op den langen duur be
reiken. Ten tweede heeft Duitschland thans
ongetwijfeld veel meer onderzeebo&ten en
kan het dus dezen strijd langer volhouden.
De werven te Kiel en elders zullen wel
niet stil gezeten hebben, en hoofdzakelijk
duikbooten hebben gemaakt, -de oorlogs
vaartuigen, waarmee men het werkzaamst
den vijand bestrijd. Er is dus veel kans op,
dab de duikbootemoorlog nog een tijd lang
voortduurt.
De vraag is voornamelijk, of Duitsohtand
zich ook aan de Vereenigde Staten zal
storen. Want'da ar is men weer in een slecht
humeur ovep het torpedeeren van de „Tu-
bantia", de „Sussex" en andere stoom
schepen. Do Amerikanen zijn verontwaar
digd in da eerste plaats, omdat er weer
landgenooten op de „Sesse-x" waren, al
bleek achteraf, dat die alleen in leven zijn
gebleven. Verder eisohen zij, daar de Ver
eenigde Staten zelf geen passagiersschepen
hebban, die op Europa varen, het recht
om met met stoomschepen der oorlogvoe
rends landen te reizen. Er is daarom weer
spanning tusschen Amerika en Duitschland,
een spanning, die dreigt te leiden zelfa tot
een verbreking der diplomatieke betrek
kingen. Zoover zou de Duitsche regeering
het blijkbaar liever niet laten komen, ten
minste haar gezaut te Washington Bern-
storff heeft verklaard, dat de „Sussex"
waarschijnlijk niet getorpedeerd maar op
een mijn geloop-en is. Mocht blijken, dat
liet. schip toch in den grond is geboord
door een Dudtschen onderzeeer, dan zal de
commandant daarvan gestraft worden en
Duitechland zal schadeloosstelling betalen.
De vree6 voor een breuk met Amerika zou
qo Duitschers dus wel eens1 kunnen afhouden
van een al te onbarmhartig optreden van
duikbooten.
Ook in dezen oorlog lijkt de eene dag niet
van het rif/', vervolgde de oude man, die
vasthield aan zijn geliefkoosd onderwerp;
„want wie weet, voor wien de roepstem za1
zijn?"
„•Voor mijn part kan de stem mij roe
pen, zei Jim Preston, met een onverschil
ligen lach. „Ik ben er niet bang voor. en
evenmin voor den boozen geest, die sommige
lui denken, dat nu rondom-het rif waart.
Anthony Horncastle zag den knappen,
jongen visscher, die naast hem stond, strak
aan en schudde toen langzaam het hoofd.
„Dat klinkt alsof je wenscht dood te
zijn," sprak hij, „en zulk een wensch mag
niet worden uitgesproken door een jongen
kerel. Maar ik weet wel hoe het komt,"
voegde hij er op vriendelijken toon bij:
„Rutli Peiidennis wil je vrouw niet wor
den, hè?"
„Ik denk, dat ik niet goed genoog voor
haar ben," antwoordde Jim Preston. „Zij)
heeft haar oog laten vollen op Eric Nielsen,
den stuurman van de bark „Dagmar", om
dat hij eenmaal kapitein zal worden. Zijn
schip is al bijna in Plymouth aangekomen,
ik denk, dat wij hem wel binnen een
paar dagen hier zullen ziGn."
„Ze heeft haar hart op hem gezet, jongen,
bedenk dat wel. Het geeft je niets, of je
nog aan haar blijft denken. En er zijn we
zenlijk genoeg knappe meisjes in Devon
shire.
„Maar geen, dat in vergelijking" kan ko
men met Ruth Pendennis!" riep Jim Pres
ton, bijna gramstorig.
„Het kan zijn, dat je er spoedig anders
over gaat denken. Ik wil daarover niet met
je twisten. Ga liever naar huis, jongen
e^Jtom nPq. jfeioLgodsan";
op deu ander de oorlog op het Westerfront
toont in#de laatste paar dagen nu ineens
v.eer zeer groote verslapping, het lijkt er
zelfs op, of de Duitschers, ook aan de west
zijde van Verdun, den aanval hebben ge
staakt. Het kanon buldert er nog, maar
Bedert eeriige dagen verneemt men niets
meer van een inf an terie-actie. Ook op 't
overige deel van 't Westelijk oorlogeterrein
is het stiller gewordenalleen ten zuiden
van Yperen, bij St. Éloy, hebben de En-
gelschen den Dtidtechers eenige verliezen
toegebracht door een mijnenstrijd.
Aan heb Oosterfront daarentegen «etten
de Russen hun vrij krachtige aanvallen
voort, bij Jacobsbad, aan het Narodsjmeer
en elders. De Duitschers hebben blijkbaar
versterkingen naar dit front gezonden en
zijn hier] en daar overgegaan tot tegenaan
vallen. Zij zouden zelfs eenige successen
hébben, behaald en 21 officieren en meer
dan 2000 minderen krijgsgevangen hébben
gemaakt. Maar een 6trijd in grooteu-sfljl
is ook daar de oorlog nog niet op het oogen-
blik. Eenige verandering van belang is er
niet gekomen in den toestand.
Van het Oostenrijksch - It al aanscli e front
hebben we in langen tijd niets bijzonders
gehoord. Ook thans schijnt het vechten
daar op de gewone wijze door te gaan, toch
komen er in de laatste dagen, eenige blijken
van grootere krachtsinspanning van den
kant van Italië. Er worden bi ij k baaj- meer
troepen gedirigeerd naar het front, vooral
naar Görz, waar de gevechten om het brug
genhoofd nog steeds voortduren. Ook op
de hoogvlakte van Doberdo was het artdï-
lerieduel in de laatste dagen zeer hevig en
hardnekkig, terwijl de Italianen verder bij
San Marti.no en op de noordelijke helling
van dien Monbe San Michele felle aanvallen
deden, die echter, volgens der Oostenrijksche
telegrammen gemakkelijk werden afgesla.
gen. Er wordt verder nog gesproken van
aanval spogingen den Italianen bij Plöcken,
allemaal oude békende nlamèn in den
oorlog tusschen Oostenrijk en Italië,
maar nergens is blijkbaar eeuig voordeel
van belang behaald. Noch aan het Wes
ter-. noch-aan. het Ooéterfrontnoch aan de
Oostenrijiksclie grens is feitelijk de toestand
in het laatste half jaar zóó veranderd, dat
er kaus bestaat op een beslissing.
De „Tubantia"-zaak heeft nog steeds al-
1er belangstelling, uit gevonden stukken
ijzer en brons zou men moeten opmaken,
dat hét schip getorpedeerd is; zij zouden
afkomstig zijn van de luchtkamer van een
torpedo. Doch het onderzoek wordt nog
voortgezet. De Duitsche regeering heeft
intueschen opnieuw officiel laten verklaren
aam de onze. dat de commandanten der
Duitsche duikbooten de strengste bevelen
hebben zich volkomen te onthouden van
eiken 'aanval op onzijdige schepen, tenzij
deze zioli door de' de vlucht aan een onder
zoek trachten te onttrekken of rich verze t-
Pen. D'e „Tubantia" lag stil en heeft zich
zeker niet verzet tegen een vijand, dien nie
mand heeft gezien. Het raadsel blijft dus
bestaan.
DUITSCHLAND.
De nieuwe Zeppelins.
In de „Times" geeft Georges Prade, die
als deskundige voor de Fransche regeering
de overblijfselen van de LZ 77. die onlangs
te Révigny naar beneden geschoten werd,
onderzocht heeft, eene beschrijving der
nieuwste Zeppelins. Deze is gedeeltelijk ge
baseerd op de resultaten van zijn onderzoek
en voorts op inlichtingen, die hij op niet
nader aangeduide wijze uit Duitschland
heeft ontvangen.
Prade is er zeker van, dat het bij Révigny
neergeschoten luohtschip één van de nieuw
st© constructie is. Het had vijf motoren en
vele nieuwigheden, die hieronder nader om
schreven worden. Het nummer LZ 77 wijst-
er op, dat Duitechland sedert het begin
van den oorlog tot op het oogenblik dat dit
luohtschip afgeleverd werd, 52 nieuwe Zep
pelins heeft gebouwd. De laatste voor den
oorlog gereed gekomen luchtvaartuigen
de drank zou het niet beter voor je maken.
Er kan vanavond nog .werk voor je zijn.
Nu, wat heb ik je gezegd? Kijk, Jim, kijk
daar! Een noodsein!"'
Er schoot in de duisternis een vuurpijl
omhoog, die een dun, vurig spoor naliet op
de donkere lucht. Die moest komen van een
schip in volle zee, voorbij Blackstone Rif.'
Jim Preston hield een hand boven de
oogen om die te beschutten voor den regen
en den hagel, die iemand als zweepslagen
striemdeu in rt aangezicht, en keek naar
buiten, in den storm.
Eerst zag hij niets dan de lange rij wit-
gekuifde golven en een zonderling. *flauw
schijnsel in de duisternis, dat niet van
scheepslichten kon komen.
Daar schoot een tweede vuurpijl de lucht
in, en een oogenblik later kwam de was
sende maan uit een donkere wolk te voor
schijn, waardoor de streep van de vuurpijl
werd verduisterd en het flitsen van den
bliksem minder schel werd gemaakt. Bij
het maanlicht werd een schip zichtbaar.
Het zag er klein en ontredderd uit, met
gehavend want en een paar stukken van
gescheurde zeilen wapperend in den wind.
Het was of de zee dol was geworden.
Reusachtige golven sloegen de kust en bra
ken bruisend op de donkere, puntige rotsen.
Er was geen'hoop meer voor een schip, dat
op zulk een avond, tegen die geduchte slag
tanden werd geslagen, en het ongelukkige
schip dreef snel naar de noodlottige rotsen
toe.
Er werd nog een vuurpijl en nog een
opgelaten van het schip, en toen hoorde
men, boygfl hfiti gelpej stor^ tijt,
droegen de nummers LZ 24 en 25, terwijl
de LZ 30 in November 1914 een proefvlucht
deed.
Duitschland kan thans iedere 10 dagen
een ZeppèTi n bou wen
Het bleek Prade onmogelijk om uit de
kromgetrokken en zwartgebrande staven
en constructicdeelen van de LZ 77 do juiste
afmetingen van het luchtschip vast te stel
len, doch uit de zwaarte en de kromming
van bepaalde ondordcelen inaakt hij op, dat
het eene capariteit vau 30.000 kubieke me
ters moet gehad hebben. Het metaal, waar
uit het geraamte bestond, i3 eonigszins
verschillend vau het vroeger gebruikte (bij
een Zeppelin, die in Augustus 1914 in Fran
krijk naar beneden weid ge» boten) en be
staat uit aluminium met een klein aliiago
van koper en zink.
De afmetingen van de oudere typen ver
gelijkend met hunnen inhoud, komt Prade
tot de slotsom, dat het nieuwe type onge
veer 160 meter lang moet zijn, bij een mid
dellijn van 17.5 meter.
De vorm der luchtschepen is gewijzigd.
Terwijl vroeger beide einden gelijk waren,
was de LZ 77 van voren stomp en liep hij
geleidelijk eenigszins spits toe, waardoor
bij gelijken inhoud een geringere lucht-weer-
stand verkregen wordt. Het luchtschip had
twee gondels, die door een daartussehen ge
legen cabin met elkaar verbonden waren.
In de gondels vonden de machines en de
machinisten, in de cabin de stuurlieden, be
manning en de bommenwerpers plaats. De
draadlooze telegraaf bevond zich in de ruim
te, die voor'do munitie gereserveerd was.
Een ladder liep rechtstandig door de Zep
pelin naar liet bovendek, waarop een plat
form voor mitrailleurs was geplaatst. Deze
ladder liep tusscben twee van de twintig
ballonnefcs, die alle door schotten van eb
kander gescheiden zijn, waardoor he lucht
schip opgeheven wordt.
De Zeppelin had vijf Maybach-motoren
van 180200 P. K„ elk met waterleiding
en elk 448 kg. wegend. Zij verbruikten 230
gram benzine per p.k.-uur en 2Jt kg. smeer
olie per motor-uur.
De LZ 77 had vijf propellers, twee aan
beide zijden en een in het midden achter
de achtersten gondel, waardoor zoowel de
horizontale als stijgkracht vergroot worden.
2Wodat het luchtschip door het uitwerpen
van ballast en gelijktijdig manoeuvreeren
met de stuurvlakken zich in een hoek van
15 gr. niet. volle snelheid, opwaarts voort
bewegen kon.
Uit de overblijfselen der lijken van de
bemanning ken opgemaakt worden, dat-
deze 23 koppen telde.
De LZ77 had 20 bommen van 50, 80 en
100 kilogram, te zamen 1500'kilogram we
gend aan boord. Elke bom was opgehangen
aan ee.a haak, die door een ui,t de cabin be
diende electrische inrichting geopend kon
worden, tengevolge waarvan die op het ge-
wenschte oogenblik kon losgelaten worden.
Het luchtschip had. geen revolver-kanon,
maar wel zes mitrailleurs aan boord. Twee
stonden op het platform, twee in de voorste
en twee in de achterste gondel.
Het was Prade niet mogelijk, de afme
tingen der benzinetanks te bepalen, omdat
die gesmolten waren. Er was ook geen
spoor meer van het krachtige koudliéht-
zoeklicht te vinden, waarmede Zeppelins
van eene groote hoogte uit den grond kun
nen verlichten.
ENGELAND.
Een schietbaan in het Parlementsgebouw.
In de gewelven van het Engelsche Par
lementsgebouw is een schietbaan voor de
leden van beide Huizen ingericht.
Mijnwerkers voor het front.
De Britsche opperbevelhebber, sar
Doifglas Haig heeft aan het departement
van corlog een telegram gezonden waarin
hij vraagt waarom er niet meer mijnwerkers
worden uitgezonden voor den aanleg van
mijnen aan het front en of de mijnwerkers
die van heb front naar Engeland terug
gingen niet naar hun regimenten zouden
kunnen terugkeeren. Een vertegenwoor
diger .van het departement van oorlog, naar
de diepe tonen van de klok, die geluid werd
om de mannen van de reddingboot op te
roepen.
„Dat roept mij nu riep Jim Preston,
die tot de bemanning van de reddingboot
behoorde.
De oude Horncastle riep hem nog iets
toe, terwijl de jonkman de helling afliep
naar het strandmaar hij werd overstemd
door een geweldigen donderslag, die lang
bleef monnelen.
Mannen en. vrouwen snelden naar het
strand. Vele bereidvaardige handen hielpen
de reddingboot gereed maken om uit te
varen; Terwijl Jim Preston voortsnelde,
liep hij bijna in de armen van een knap,
donkeroogig meisje met het haar verward
over het gezicht gewaaid.
„Ruth !"-
„Jim
Hij bleef staan en zij zagen elkander aan.
„Vaar je mee uit met de reddingboot,
Jim?"
„Ja."
„Ik hoop, dat Gtod je zal bewaren."
„Ocli kom, je geeft er ook wat om ca ik
leef of dood ga," zei Preston, heftig, „Je
denkt alleen aan Nielsen. Hem heb je ge
kozen, een vreemdeling, een Deen..."
„Hij is uit het land van onze Koningin,
Jim."
Misschien heb je wel verstandig ge
daan hem te kiezen", zei Preston op harden
toon. „Hij is er beter aan toe dan ik en
hij behoeft niet zulke gevaren te loopen.
Wie''weet hoeveel plezier hij op dateelfde
ono*nbiiïfc te .Igymoutfe
de kolondistricten gezonden naar oAntebling
van dit telegram, verklaarde dat men man
nen noodig had voor het maken van tun
nels en gangen en dat hij vertrouwde dat
do leiders der mijnwerkers het departement
van oorlog zouden ondersteunen.
FRANKRIJK.
Van hot Westelijk Ooriogstorrsin,
J ARIJ S. Do. nacht van Dimxlag was
kalm ten oosten van de Maa*. Vrij groote
activiteit der artillerie aan beide zijden ten
westen van de rivier, in de streek van Ma-
lancourt, en in Wofevre, in den sector aan
den voet. der Masshoogton.
In het Parroy-bosch doden de Franachen
een verrassenden aanval op een Duitscb
werk, waarvan do bezetting over de kling
werd gejaagd of gevangen genomen. De
F ransebcn lieten het werk in de lucht vlie
gen, en trokken zich daarop terug.
BERLIJN. Ten zuiden van St. Eloy ont
stond een levendig handgemeen om de door
de Engelschen tot ontploffing gebrachte
kratera en op de aansluitende deelen var-
het front.
Over den toestand aan weerszijden van
de Maas js niets nieuws te berichten.
De strijd om Verdun.
JARUS. De beschieting met zware
artillerie werd Maandag zeer krach
tig voortgezet op liet gehocle front
voor Verdun, in het bijzonder ten
westen- van de Maas, maar het kwam nog
niet tot oen infauterie-aanval. De Duit-
schere zouden bij nieuwe aanvallen ernstige
moeilijkheden ondervonden hebben Na de
verhezen, geleden op het plateau van
L»ouaumont., welke nog toegenomen zijn bij
fle vruchtelooze pogingen op beide vleugel»
is het te begrijpen, dat de Duitschers aarze-
jen nieuwe divisies aan te voeren, waarvan
l-A& *1UD ^e'en5'®ve kracht op ver
schillende fronten zou verminderen.
De ontwikkeling voor Verdun.
In^ de „Nord-deutsclie Allgemeine Zei-
tung J geeft Scheuermann «een overzicht
van de gebeurtenissen der laatste maand
voor^ Verd/un.
f" 21on *<bm«ri word do lijn Consenroj.
Azannea na beschieting aangevallen. De
Fransch© stellingen waren vrijwel alle bezet,
met reserve-formatie», dio tot het garnizoen
u verdun behoorden. De aanval op dit ze-
dH VT,n -iet, fron.t' was VJ" voorbereid,
dat fle Duitsche infanterie den 21en Februari
reeds m de algcmeene marschrichtinz Tan
Verdun voorwaarts begon te marchc-eren en al
les wat in den weg kwam overhoop Jiep. In
het open veld ging dit bijna zander tegenstand,
alleen ;n de bosschen stelde de vijand zich
te weer en hét kwam tot langdurige gevechten,
vooral m het met veel draadversperringen
doortrokken en door elite troepen (56e en óöe
regiment jagers) verdedigde C-uures-bos^h.
Uok m het geweldig versterkt© dorp Beau
mont, een zelfstandige kleine vesting, bood de
bezetting zoo dapperen tegenstand, dat de
Duitschers niet uit het- bosch konden komen
ofschoon zij reeds rondom het dorp stonden.
Hier moest de artillerie er nog eens bij te pas
komen. Zij deed dit met zooveel succes, dat er
langs her. geheele westfront geen plek is, die
erger vernield is dan Beaumont .De verdedi
gers .agen jn rijen dood in de Joopgraven, het
geweer nog in aanslag. De Franschen hadden
bi] deze bosehgcvechten zoo zeer hun samen
hang verloren, dat heele compagnieën in de
awning naar Verdun te marcheeren, den Duit
schers in de armen liepen en zich moesten over
geven. Terwijl het Duitsehp, legercorps daar
opereerde, reeds door het Fosscs-bosch heen
was. lag het naburige legercorps door het op
onthoud bij Beaumont en in het Caures-boscb
nog wat achteruit. Op do nieuwe lijn Catelet-
z&iheuvel vau Louvemont zuidelijk ge
deelte van Hermitage-bosch werd nu pauze ge
houden. Onmiddellijk voor de buitenste forten-
linie hielden de Fransehen weer stand. Tefwi l
hier oorspronkelijk de 72e Fransche reserve-di
visie stond, wierpen de Fransehen nu snel nog
vijf andere divisies in het betrekkelijk nauwe ge-
bied. Den 25en Februari ging de nieuwe linie
vooruit en werden Donaumont en het sterke
Hardémont bestormd. Nu trad er een groote
pauzo in. Om Dona'Qmont ging de strijd ver
bitterd op en neer. Daarna werd het dorp
V aux genomen en een kleine stormtroep heesch
de Duitsche vJag op het fort Yaux, maar kon
„Och Jim", riep het meisje op smeeken
den toon, „spreek zoo niet, en. vooral niet
op een oogenblik als dit, nu- je uitgaat om
je leven te wagen voor anderen- Ach he
melHet schip is op de rotsen geslagen!"
Zij sloeg huiverend de handen voor het
gelaat, toen het schip, door een groote golf
opgenomen© met ontzettend geweld tegen
het rif werd gesmakt. Men kon aan land
het kraken hooren van het hout. dat aan
splinters werd geelageuen psoedig daarna
vernam meu de wanhoopskreten van de
mannen aan boord, die nu slechts weinig
kans op redding meer zagen.
De maan. die eenige oogenblikken het
treurige schouwspel liad verlicht, verdween
nu weder achter de sneldrijvende wolketa
t-n de regen, viel bij stroomen neer. De red
dingboot werd te water gelp-ten; de man
nen zaten er in, ieder op zijn plaats. De
menschen op het strand riepen bun een
vaarwel toehet zeil werd geheschen en
de boot voer heen, om haar werk van
barmhartigheid te volbrengen. Weldra was
zij verdwenen in mist en duisternis, op de
schuimende golven.
Ruth Pendennis lag geknield aan hel
strand, vervuld met een onbestemde vrees,
en trachtte met angstig starende blikken
heen to dringen door de duisternis. Een
der mannen had gezegd, dat hij, toen do
maan een paar minuten hoé schip had be-
schUuen, met een kijker een gescheurde
vlag aan den bezaanm^t van het schip
had gezien en dat het de Deensche vlag
waa,
