soxj'O.^.iCESJxrOOXJg^ A1XT1' V7-a-jg. 'V3r2jcaja.gr' AO !Maaï>t 'JL t-j *5
Een kijkje op verdun, de Fransche vesting, waarover in do laatste weken zoo
veel is gesproken. We hebben reeds meermalen verteld, dat de vesting een zeer
oude is, en de afbeelding bowijst het. Men vindt er nog de muren van vroegere
tijden met de zware hoektorens, de bastions, de grachten. Er werd gezegd, dat de
zware Duitsche batterijen do stad, die door do burgerlijke bevolking is ontruimd,
weldra zou worden plat geschoten, tot nog toe echter vernamen we daar niet
veel van.
Achter het front van Verdun.
De „Deutsciier Kurier" bevat een brief,
die uit een plaatsje ton oosten van Verdun
den 26en Februari gedateerd is. Eu die
een indruk geeft van de groote bewegingen
achter het front. Men leest daarin.-;
...Wij zitten hier nog steeds rol ongeduld in
M. en wachtten op liet bevol om op te rui;ken.
Wij zijn nog de cenigo overgebleven troepen
hier in het dorp. Do ander© zijn i'eeds ver
vooruit. Wij zijn echter allen verheugd, dat
wij thans, nu- wij weer voorwaarts trekken,
niet ergens achter de linie in rust liggen, maar
hier aan het front ons groove offensief mogen
meemaken. Het. is alsof wij. midden in den be
wegingsoorlog zijn. Artillerie rijdt in ontzag
gelijke menigte door het dorp, in galop gaat
het over heb-veld, tot in de stelling, die slechts
honderd meter van ons afligt. Een uur lang
hevig vuur, dan spannen zij weer in en gaat het
weder verder, den wijkenden vijand achterna.
Huzaren vliegen op en neer als wegpolitïe,
automobielen, wielrijders en ordonnansen snel
len voorbij.
Gisteren heeft het den goheelen dag ontzag
gelijk gedonderd, Maar 's avonds hebben de
Franscben hun stellingen tegenover ons ont
ruimd. Eu ^minstens een heele divisie met staf
en bagage is door ons dorp getrokken, den
vluchtenden vijand achterna. Nu hebben wij
het 'genoegen in de Fransche loopgraven te
gaan wandoien, waaruit wij zoo lang besehoten
zijn en die ,do vijand thans zonder tegenstand
ontruimd heeft. Het is hier nu, als lagen wij
nu reeds ver achter het front. De wegen,
waarop zich niemand kon laten zien, omdat hij
onmiddellijk met zware artillerie beschoten
werd, wemelen van menschen en wagens. En
terwijl rondom de kanonnen donderen, rijden
bagage en veldkeukens ongestoord naar voren.
Het schijnt of de Frnnschen hun geheele artil
lerie teruggetrokken hebben en zelfs op de
Combrehoogte en de Cotes Lorraines er geen
meer hebben.
Vanmorgen deden tien Fransche vliegers hier
een verkenningsvlucht, hevig beschoten door
onze afwoerkanonnen. Die hebben hier een
drukte te zien gekregen. Ons landweerregiment
ligt reeds voor ons uit en zal hedenmiddag
twee dorpen ten zuidwesten van M. bestormen.
Wat een opwinding!
Juist komen zware houwitsers en een divisie
staf door het dorp. Vanmorgen een regiment
Beieren en nog meer artillerie. Van een hoogte
hebben wij heden den strijd om de forten van
Verdun mede-aanschouwd. Een enkele groote
rook- en stofwolk lag over de hoogte. En daar
in schoot onze artillerie uit alle windrichtin
gen. Op de Combrehoogte is het kalm. Bij Saint
Mibiel hevig vuur.
Do verovering van het dorp Doisaumont.
Naar aanleiding van de verovering van
Let dorp Douaumont door de Duitsche troe
pen, seint de oorlogscorrespondent van den
„Berliner Lok. Anjz."
„Het dorp Douaumont ligt ongeveer ander
half K.AL. ten noordoosten van de pantser-
- westing, die op een heuvel gebouwd is, in het
lage land. Men zou kunnen zeggen, dat het
zich aan vlijt togen den dooden hoek achter
de vestingwerken en achter het hoogor gelegen
liand, waardoor het dit voordeel had, dat Jiet
minder blootgesteld was aan het vuur van
onze zware artillerie dan de vesting zelf. De
Franschen, die dit voordeel natuurlijk zeer
goed inzagen, hadden, zoodra het dorp gevaar
liep en na dén val van het noordoostelijke
steunpunt van Verdun er sterke krachten ge
concentreerd. Bovendien was het dorp sedert
lang reeds veranderd in een vaste stelling
door zeer sterke aard versterkingen, loopgra
ven en schuilplaatsen, terwijl er hijzonder ge
schut ingebouwd werd. In het dorp Douau
mont, waarop de Franschen liun hoop geves
tigd hadden, hebben zij zoo lang mogelijk
stand gehouden Zij hoopten van daar de
overblijfselen van het fort terug te heraveren
en daarom deden zij herhaalde stormaanval
len in zuidwestelijke riohting. Zij leden hior-
Ihij groote verliezen, Doch zij brachten de
Duitsche stelling op de vesting Douaumont
niet één oogenblik in gevaar.
Nadat bet den Duitsohers gelukt was her
veldgeschut en de zware artillerie in een stel
ling te brengen, van waar het dorp onder vuur
genomen kon worden, gingen zij tot den
stormaanval over en maakten zich van het
dorp meester. Hierdoor bc-liaalden zij een niet
onbelangrijke terreinwinst. Samenhangend
met deze get echten waren de zware artillerie-
gevechten tegen do hoogten oostelijk van de
Maas. De. in de Fransche berichten dikwijls
genoemde gevechten om de Co te du Poivre en
.om Mort Horume hehooren tot doze actie.
In Fransche en Engelsche hla<len ia be
richt, dat de Duitschers in hst fort Douau
mont niets dan een ledige stelling zonder
plaats daarvan tenminste bekend is. Bij onzen
bekenden aanval in Champagne waren we die
plaats te weten gekomen. Wij wisten, waar de
vijand zijn vbedsol bereidde en hebben er voor
gezorgd, dat de Duitsohers gedurende vier da
gen nog geen bord soep konden krijgen.
Als de draadversperring nu eenmaal ver-
- woest is, wat dan?
Dan. hebben we vóór alles do blokhuizen met
de mitrailleuses van den vijand te vernietigen.
Zooals u uit de beschrijving der loopgraven ge
bleken zal zijn, is dit een wisselvallig en onze
ker ondernemen, omdat er altijd mitrailleuses
verborgen worden gehouden, die op het alleron
verwachts hun werk doen, dood en verderf
I zaaiende.
Is het terrein voor de vijandelijke loopgra
ven eindetijk zoo good mogelijk van beletselen
gezuiverd, dan kan de persoonlijke aanval be
ginnen.
Zijn dat voor den soldaat geen vorsohrikke-
Jijke oogenblikken
Den vreesclijksten trjd doorleeft hij onge-
yaer een kwartier vóór den aanval.
Hoe verklaart u dat?
Omdat hij wel weet, dat hij zal aanvallen en
niet, of Mj terug zal komen. Dat zijn wel de
beroerdste oogenblikken in je leven. Toen ik
mij den eersten keer in dien toestand bevond,
maakte ik haastig een pakje brieven en brief- i
kaarten voor de familie gereed, om afscheid
Jtfi fiejgen. Jdgt ?®aar werfe. J,
kanonnen en manschappen gevonden heb
ben. Van Duitsche zijde wordt naar aan
leiding daarvan verklaard„Het is inder
daad juist, dat iu d.e eerste oorlogsmaanden
onder den indruk van de ervaringen- van
Luik, de in betonbêddingen staande kanon
nen uit het fort Douaumont verwijderd en
daarnaast in pa-3 gebouwde pantserb at te-
rij en zijn opgesteld. De zware kanonnen,
die in de pantsertorens stonden, zijn ech
ter alle erin gebleven en hebben tot het
fort stuk geschoten werd pp de aanvallers
gevuurd. Als bezetting was het fort een
bataljon infanterie aangewezen, dat ech
ter ten gevolge van de onverwachte over
rompeling door onze zware artillerie niet
meer bijtijds daarheen kon komen. Daar
entegen hadden uiteengedreven overblijfse
len van .de voorste verdedigingslinie, ter
sterkte van ongeveer duizend man, elkaar
in hot fort ontmoet. Deze strijdkrachten
konden ten gevolge van ons hevig artillerie
vuur de gevechtsposities niet bezetten en
zijn bij de bestorming van het fort en de
daarbij behoorende pantserbatterijen ge
vangen genomen.
De strijd om het bosch van Haumont.
Aan de „Köbiische Zeitung" wordt van
het front geschreven
Zooals uit de berichten van het legerbestuur
bekend is, begon de groote aanval op de stel
ling van Verdun met een bestorming van liet
bosch van Haumont. Tuesehen dit ongeveer
twee kilometer lange en 800 meter breede bosch
en de Duitsche stelling o-p de hoogten van F Ja-
bas ligt een open ruimte van ongeveer ander
halve kilometer,' een betrekkelijk groot terrein
voor een stormaanval, dat den Franschen steeds
een vrij schootsveld verschafte en tegenover
een ongeschokte infanterie ontzettende offers
had kunnen kosten. Men wist dat de Franschen
dit bosch met alle middelen .van de moderne
versterkingskunst ter verdediging hadden inge-
riekt_ De zware artillerie deed echter oo.k hier
weer haar plicht. In tegenstelling tot het rof-
felvupr van drie dagen van de Franschen in
Champagne, werden hier de vijandelijke stel
lingen iu het bosch slechts negen uur lang
door do artillerie onder vuur genomen, op een
manier échter d!e al het andere 'overbodig
maakte, Morgens om acht uur begon het.
Het bosch lag voortdurend onder een dek van
rooi; van de barstende zware projectielen. Om
vijf uur 's middags begon de bestorming dooi
de infanterie, die in hoofdzaak slechts, lastig
gevallen werd door flankvmir, dat echter ge
ringe uitwerking had. De draadhindernissen
voor de stollingen waren geheel vernield, en in
het bosch bocd men ternauwernood tegenstand.
Een machinegeweer, dat aan den weg stond,
veroorzaakte oenigo verliezen. Het was onmo
gelijk do dappere bediening daarvan t3 sparen,
daar zij op de vermaning om zich over te ge
ven, slechts met een nog heviger vuur ant
woordde. Bijna overal kwamen nu de Franschen
zonder wapens uit hun schuilplaateen en kuilen
om zich gevangen te laten nemen, blij dat het
verschijnen van de Duitschers voor hen het
einde beduidde van het helsche artillerievuur.
Inderdaad hadden de granaten een uitwerking
gehad, die ontmoediging begrijpelijk maakte.
Er was bijna geen boom meer in het geheelo
bosch. Do dikste eiken naren geknakt, het
kreupelhout, was weggemaaid. Bijna in elke
schuilplaats waren granaten ingeslagen en
slechts in weinige hadden de splinters geen
offers geëiseht. Zoo spoedig mogelijk haalden
onze manschappen do gewonden en bedolvenen
uit de ingestorte dekkingen. Vervolgens echter
móesten zij zich zoo snol mogelijk weer beschut
ting graven voor dcvijandelijke artillerie, dit
in den loop van den nacht het bosch onder een
hevig vuur nam. Den volgenden morgen dwong
het vooruit schuiven van den strijd den vijand
zijn -aandacht op meer bedreigde plekken to
richten en zonder tegenaanval 'bleef het 'bosch
van Haumont in ons bezit. Nu begon hot.op
ruiming-werk, het begraven van de dooden en
het verzamelen van' den buit.
RUSLAND.
Van het Oostelijk corJogsterrein.
WEENEN. Bij Karpilowka verdreven
a-fdeeJingen van het leger van General-
Obsrst aartshertog Josef Ferdinand den vij
and uit een verschansing, waarna zij zich
zelf daarin nestelden.
Ten noordwesten van Tarnopol verdreef
een Oostenrijksch-Hongaarsche afcleeling de
Russen uit een duizend M. lange loopgraaf.
De vijandelijke stelling werd vernield.
Zoowel in deze streek alsook aan den
Ik -moet u nog zeggen, dat niet altijd ter
stond tot den aanval wordt overgegaan, als die
bevolen is.
Is uiet-gehoorzamen dan geoorloofd?
Zeer zeker, als gehoorzamen roekeloos doen
zou zijn. Ik als officier ben verplicht, om mij
af te vragen, of een aanval-wel noodig en
raadzaam is. Er zijn kolonels en generaals, die
zich kunnen vergissen. ik gehoorzaam dus
nooit, voordat Ik voor mij zelf de grootst mo
gelijke zekerheid heb, dat ik geen menschenle-
vens nutteloos in de waagschaal stel. Lijken
mij de omstandigheden voor den aanval niet
gunstig toe, dan mdak ik bedenkingen en aan
merkingen. Daarop volgt b.v. het antwoord;
op verkenning uitgaan en rapport uitbrengen
binnen het uur. Eenmaal heb ik tegen mijn zin
moeten aanvallen, omdat het toen een hoo-
gen' plicht betrof, dien ik vooraf niet begreep,
Maar noodig was het.
Ja, 'de discipline is daarom wel goed bij ons,
al is hot geen Duitsche discipline. "VVe hebben
altijd het recht, aan onze meerderen te vra
gen hebt u aan dit of dat erf .gedacht? Ik zelf
geef nimmer last tot een voorpostengevecht,
zonder mijne sergeante te raadplegen'. Zij be
hoeven niet als zputpilaron voor huu officie
ren te staanze mogen vrijuit hun meening
zeggen. Heb is mij vaak genoeg gebeurd, dat
ik van een sergeant zeer goede inlichtingen
verkreeg en door hunne bemiddeling soms wol
m SfflïSBêigSB ssOcsès Xssa iet
Dn jester, aan de Beasar-abische grens, was
de artillerie Maandag in actie.
TURKIJE.
!n den Kaufcasup.
PETROG-RAD. De Russische troepen,
die Zondagavond, door krachtig vuur
van de vloot aan wal waren ge
gaan, bezetten in den nacht van den 4den
Maart Atina» aan do kust van de Zwarte
Zee ten' oosten van Trobizondo. Zij breid
den zich snol uit naar het zuiden en nood
zaakten de Turken hunne stellingen te ont
ruimen, namen twee officieren en 280 sol
daten gevangen en maakten 'twee kanon
nen met 'projectieion en geweerpatronen
buit..
Bij de verdere vervolging bezetten de
troepen in den ochtend van 5 Maart het
dorp Mapavri, halverwege biussphen Atina
©n Riza.
Vredesonderhandelingen?
ROME. Aan de „Corrie della Sb;
ra" wordt bericht, dat de Turksche minister
Talaat boy tweemaal uit naam. van het
comité „Eenheid on Vooruitgang" het ini
tiatief zou hebben genomen voor het aan-
kneopen van vredesonderhandelingen met
de goallieerden.
Twee gedelegeerden zouden voor dit doel
naar Zwitserland zijn gezonden.
PERZIË.
De Russen in Perzië*
PETROGRAD. De Russen bezetten een
bergpas 40 wersten ton westen van Ker-
mandsjatsi
ROEMENIË.
Carmen Syiva.
BOECHAREST- Het lijk van do
koningin-weduwe Elisabeth ié Zondag in
het klooster Axgesj bijgezet aan de zijd© van
haren gemaal. Tussehen de beide lijkkisten
rust het stoffelijk overschot van prinses
Maria, hot ©enige kind van heb konings
paar.
VEREENIGDE ST&TE»
In het Huis van Afgevaardigden.
WASHINGTON. Het Huis van Af
gevaardigden stelde met 276 tegen 193
stemmen voor onbepaalden tijd de be
handeling uit van eenzelfde resolutie
als die van Gore in den Senaat tot
waarschuwing van Amerikanen voor het rei
zen aan boord van bewapende koopvaarders.
Hieruit blijkt de toeneming van de krach
ten van hen, die Wilson steunen in diens
weigering om het recht te erkennen van
Duitsche duikbooten om bewapende koop
vaarders in den grond te boren.
Do uitslag werd ontvangen met opgewon
den gejuich.
■F ZEE.
De Duitsche vloot uitgevaren.
Dinsdag tussehen lialftwaalr en twaalf uur
is de logger „Seli. 2-35" 35 mijlen W.-Noord-
West van iJmuiden gepraaid door een
Duitscli slagschip, behoorende tot een flotilla
van 29 Duitsche oorlogsschepen (torpedo
jagers, - kleine kruisers en - slagschepen)zoo
verneemt hot „Vad." Na den schipper ge
vraagd te hebben, of hij geen Engelsehen ge
zien had, verdween de Duitsche vloot in
Noord-Noordoostelijke ri ehti ng.
Te 2 uur zag do logger, nog op dezelfde
plaats visschende, een Engelsche flotilla van
15 schepen (kruisers), geen slagschepen.
Verscheidene te IJmuiden binnengeko
men stoomtrawlers rapporteeren, een groote
Duitsohe vloot op de Noordzee te hebben
ontmoet. O.a. de bemanning van den
stoomtrawler „Odin" IJm. 163, zag Maan
dagavond tegen donker, eenige mijlen be
noorden Terschelling, eep Duitsche vloot,
bestaande uit ongeveer 40 kruisers en tor
pedojagers-van groot model, benevens een
aantal grijsgeschilcjovde, bewapende stoom
trawlers, waarschijnlijk mijnleggers, eenige
duikbooten en een Zeppelin, die over de
vloot heenkruiste. De vloot kwam uit het
N.O. en ging in N. W. riohting verder.
Een van de eerste oorlogsschepen hield de
„Odin" aan, doch deze mocht de reis on
middellijk vervolgen, toen bleek, dat men
met een Nederlandschen trawler te doen had.
.Een vrijgeleide werd meegegeven, om dat,
als de stoomtrawler eventueel door de an
dere oorlogsschepen zou worden aangehou
den, te vertoonen en daardoor verder op
onthoud te voorkomen. Spoedig had' men
echter de vloot uit het oog verloren dooi
de duisternis. Van oorlogsschepen van Eu-
gelsche na'ticmaliteit had men niets be
speurd, ook hoegenaamd geen kanongebul
der vernomen.
Op de „Bandoeng" geschoten.
Naar de „N. R. Ct." verneemt, is iu de
Middellandscie Zee, zonder voorafgaande
waarschuwing, door een duikboot van onbeken
de nationaliteit, van een afstand yam vijf mij
len ongeveer, geschoten op liet stoomschip
„Bandocng". dat op de thuisreis van Indie
was. Een paar reddingbooten en een luchtko
ker van de ..Bandoeng" zijn geraakt.
De „Bandoeng" is reede ie Rotterdam aam-
gekomen.
Het mijnengevaar.
In dc maand Februari zijn op do Xederland-
sehe kust aangetroffen 46 mijnen, waarvan 14
van Engelschen, 30 van Bui ts oh en en 2 van
onbekenden oorsprong. Mijnen van Franschen
oorsprong spoelden ju die maand niet aan.
overige is de discipline even 3treng alB in
Duitschland, maar nogmaals het is de Duit
sche discipline niet. Daarmee zouden we ons
niet lekker gevoelen.
Hoe denkt u zich don zielstoestand van den
soldaat, als de aanval eenmaal aan den
gang is
Ik kan u dit wel zeggen, dat hij dan aan
niets meer denkt! In den aanval is do soldaat
geen niensoh meer; dan is hij een beest en
vindt niets verschrikkelijk. Ja, als men stil,
rechtuit, op den grond moet liggen onder een
nritrailleusevuur, dat is vreeselijk. Dan voelt
men zich lang niet zoo pleizierig als in hui9
op een stool...
Hoe wordt de aanval ongeveer uitgevoerd?
Het idee is, de vijandelijke loopgraaf te na
deren zonder te schieten. Plat op den buik lig
gende, kruipt men steeds dichter bij tot op oen
afstand van ongeveer 15 h 20 meter. Is men
zoo ver gevorderd, dan wordt het sein tot den
bajonetaanval gegeven. Men schreeuwt daarbij
zooveel en zoo luid mogelijk. Het is een ver
schrikkelijk werk, maar de menschen voelen
niets, zoo woedend zijn ze.
Is het moreel van den vijand zoo goed als
onaangetast gebleven, dan is 'het pogen, om in
zijn loopgraaf te komen, tevergeefs. Maar is
het moreel van den tegenstander door het ka
nonvuur erg verzwakt, dan vindt ge niemand
in de loopgraafde menschen zijn in de schuil-
In het geheel zijn thans, sedert het uitbre
ken van don oorlog aangespoeld 018 mijnen,
aldus naar oorsprong verdeeld: Engelsch© 481,
Frauscho 58, Duitsche 175, onbekend 201.
D8 „Provenco".
PARIJS. De afgevaardigde BoTcauowskï,
een der geredden van dó „Provence",
liet Fransche transportschip, dat indertijd
in do Middellandsche Zee is getorpe
deerd, heeft aan President Poin-
carp een verhaal toegezonden vari de
laatste oogenblikken van het schip. ^,Wij
hadden," zoo schrijft hij, „een bataillon
van het 3de regiment koloniale infanterie
aan boord. Soldaten en bemanning betoon
den buitengewone kalmte. Voordat er nog
bepaald gevaar bestond, hadden de com
mandant en de officieren een vooroefening
gehouden, ten einde degenen, die niet wis
ten hoe zij zich bij het gevaar te gedragen
haddqji, op de hoogte te brengen, reddings
gordels uitgedeeld en booten en vlotten
neergelaten. Geen kreet, geen klacht werd
gehoord en er heerschte geen paniek. Het
schip zonk snel, het water drong door in
"de stoomketels en deze begonnen te ont
ploffen." Op dit oogenblik sprong Boka-
nowski in zee en zwom snel weg. Eenige
minuten daarna weerklonken ontploffin
gen, het schip zonk verder weg en de kapi
tein riep zoo luide, dat hij het rumoer over
stemde: „Vaart wel, kinderen!" De man
nen, die in massa's bijeen stonden op het
voorschip, antwoordden geestdriftig: „Vive
la France!" De „Provence" verdween plot
seling met het voorschip naar benedén. Hét
was 3 uur 15. Do zwemmende drenkelingen
en degenen, die in de booten of op de vlot
ten waren, riepen eveneens: „Vive la
France". Het werd nacht. De bijna naakte
mannen hadden bitter te lijden van de
koude. Sommigen stierven, anderen werden
krankzinnig. Na een arbeid van 18 uren bij
een pijnlijke opzokerheid werden de schip
breukelingen opgepikt door 'éen Engelsch
patrouilleschip en een Fransche torpedo-
boot, die een gedeelte naar Milos en een
ander naar Malta brachten.
Bokamowski wijst nög op het volgende
Kapitein Veseo, de commandant van de
„Provenco", de luitenant ter zee Baseow,
onder-commandant en kolonel Duhalde,
commandant van het 3de regiment koloniale
infanterie, bleven tot de laatste seconde op
de brug en gaven kalm bevelen voor de
redding der passagiers. De kanonniers van
het stuk op het achterschip, 'die dit stuk
dadelijk na dé torpedeering van het. schip
hadden geladen, bleven op kunnen post tot
heb kanon geheel onderwater was, tertvijl
zij onderwijl trachtten den verborgen vijand
te ontdekken, teneinde hem te tuchtigen.
De luitenant Noel, commandant van den
trawler „Canada", begon onmiddellijk, na
dat hij het noodsein had ontvangen, te
zoeken naar schipbreukelingen, volbracht
een aantal reddingen onder zeer moeilijke
omstandigheden en bleef 36 uren achtereen
op zijn post.
De dokter-majoor Navarro van liet 3de
regiment koloniale infanterie, die half uit
geput door een verblijf van 16 uren op een
vlot, Op den trawler werd goheschen, wilde
kleederen noch voedsel aannemen voor hij
de gewonden verbonden en de zieken be
handeld had»
Garuthier, scheepsklerk, 'die een schuil
plaats had gevonden' op eeoi dicktbezet vlot,
sprong in zee om voor soldaten, die zijn
kuip verzochten, plaat3 t© maken onder, den
éütroep: „De plicht van een zeeman is in de
eerste plaats soldaten te redden". Een-en-
twintig uur na de sohipbreuk werd hij op
gepikt, terwijl hij zich vastgeklemd hield
aau een plank.
Bokanowski brengt ten slotte nog hulde
aan den commandant, de officieren .en de
equipage van het Engélsche pafrouillescliip,
die 300 schipbreukelingen redden en naair
Malta brachten.
Slachtoffers van da Möwe.
Den derden Maart is de bemanning van een
vijftal Engclsche schepen die door de ,Mowe"
in den grond waren geboord, te Londen, aan
gekomen. De „Times" heeft met verschillen
de dezer menschen een onderhoud gehad aan
welke Verhalen wij het volgende ontleentn
Volgens do mëdedeeling van een der opva
renden was de „Edinglnjrgh", een zeilschip
van 1500 ton, 122 dagreizen van Rangoon ver
wijderd, op weg naar Liverpoel, toen op een
Zaterdagmiddag tusschou vijf en zes uur de
„Möwe" langszij kwam en vroeg welke lading
de „Edinburgh" in had. Men dacht aan
boord van het zeilschip te doen te hebben met
een gewoon schip, dat iets wou weten of iets
moodig had.
Pas toen een officier aan boord kwam en
vertelde dat de „Möwe"'oen Duitsch oorlogs
schip was, begreep men waarom het ging.
De man was zeer teleurgesteld toen hij
hoorde dat er slechts rijstmeeï aan boord was.
Hij scheen op rijst gehoopt to hebben. Eenige
tonnen meel en andere voorraad werd aan
boord van de „Möwe" gebracht, waarheen1
zich ook de bemanning met al haar hebben en
'houden had te begeven. Aan boord van hot
oorlogsschip vonden zo een aantal leden van
de equipage van do „Appam". Van hen ver
namen ze dat, de commandant van do ,,Möwo"
een Duitsohe graaf was.
De kanonnier van de „Appam" had het
sluitstuk van zijn geschut in zoo geworpen.
Een der Duitsche oficicren was daarover zper
vertoornd en wilde den -man laten fusilleeren.
De commandant echter zei de„Hij deed zijn
plicht; wij zouden ook aldus gehandeld heb
ben."
Voorts vertelden do zegslieden van de „Ti
mes", aan boord van de „Möwe'' vernomen
te hebben dat het oorlogsschip op Kerstavond
in een dikken mist uitgevaren was en om hot
noorden van Schotland koers gezet had. De
kanonnen waren onder de kolen verborgen.
diers naar beneden en slingeren handgranaten
links en rechts, om de schuilplaatsen te zui
veren.
Ik vroeg, of geen soldaat ooit aarzelt in het
gevecht, niet door gevoelens van men schel ijk-
heid wordt aangegrepen,die hem beletten,
een evenmonsoh te dooden.
Ik begrijp dergelijko frazen niet, luidde het
antwoord. Niemand der onzen krijgt zulk een
gedachte, om de eenvoudige roden, dat men in
het gevecht alles, alles, vergeet voor dit oeno
doel: te overwinnen, als het kan «met behoud
van eigen leven. Want ge moet niet vergeten,
vervolgde de heer Doucet, dat Frankrijk ia
aangevallen. Wij wilden den oorlog niet; dat
blijkt wel daaruit, dat we er ons heelemaal niet
op voorbereid hadden. Maar hoe geheel anders
was hot met DuitschlandDat hoeft zich 45
jaren lang voorberoid en de 42 c.M. kanon
nen tob op het laatste oogenblik in do kelders
van Rrupp's fabrieken verborgen weten te
houden.
Maar de revanche-idéo dan? vroeg ik.
De revanehe-idée! Die bestond in Frankrijk
niet meer. Ja, een kleine groep (de nationalis
ten) *was er, dio haar nog aanhing. De over-
groobo meerderhoid in Frankrijk heeft geen
oorlog, om Elzas-Lotharingen terug to krij
gen, meer gewild.
Maar er wordt, tooh telkens op do teruggave
van die provinciën gezinspeeld.
m Duitschland .l#£ög£&5. J& ï£s M Jet
Gedurende de eerste weken van de reis was do
„Möwe" wit geschilderd, daarna werd ze don
kergeel. Het schip waft naar het oordeel der
En ge] sell o raatrozen zeer goed uitgerust. En-
kelo officieren droegen het ijzeren kruis, dab
zo volgens hun zeggen bij Scarborough ge
wonnen hadden.
Een van de machinisten van de „Clan Mi
Tavisli", de boot die met do „Möwe" slaags
raakte, vertelde dat na een kwartier vechtens
de machinekamer door een projectiel getrof
fen werd. Een der stoompijpen sprong uit
een. Toon 'do machinisten naar bóven gingen
bleken do Duitschers reeds heer en meester
aan boord te zijn. ,,2»e spraken allen Enf
gelsch", aldus do machinist, „en ze verklaar
den ons dat ieder dio ongevraagd een vin ver-
roerde onmiddellijk doodgeschoten zou wor
den. We werden iu een lang© rij geplaatst
on zagen op elk van ons een revolver gericht.
Aan boord van do „Möwe" gekomen, wor
den we in hot. ruim opgesloten. Er waren
reeds anderen; en toen w© beueden kwamen
hoorde ik iemand schreeuwen„Moed gehou
den jongens, er zijn hier nog anderen behalve
jelui.''
We zaten met zijn twee. honderden als ha
ringen in een ton. 't Was ontzettend be
nauwd, en we konden nauwelijks adem halen,
maar wo verloren don moed niet. Met liedjes
zingen en verhalen vertellen verdreven we,
zoo goed als het ging, do verveling.
Schepers in beslag genomen.
KAAPSTAD. De regeoriiig van Lau-
reiifo Marques legde Zaterdag beslag
op cla vier Duitsche schepen„.Admi
ral", „Essen", „Krónprinz" en ,,Hof".
Vierhonderd officieren en matrozen zijn
geïnterneerd.
Schip gezonken.
LONDEN. Volgens een Lloyds-berioht
uit Lowestoft is de rinak „Springflo-wor" in
de. Noordzee- gezonken. De bemanning is
gored.
LONDEN. De agent van Lloyds te Santos
bericht: Het Spaansche stoomschip „Principe
de Asturias" stiet Maandagochtend op een
rots drie mijlen ten oosten van Sano Sebasr
tiano en zonk na vijl' minuten.' Zes-en-tach
tig man van de équipage en 57 passagiers
zijn te Santos aangebracht door het Fran
sche stoomschip „Vega", terwijl 338 passa
giers en 107 zeelieden vermist worden.
Het Spaansche stoomschip „Principe de
Satrustegui" is ter plaatse.
De „Principe de Asturias" was op weg
van Barcelona naar Buenos Aires eh was
den 24steü Februari van Las Palmas ver
trokken.
(Het s.s. „Principe de Asturias", groot
.8170 br. ton, gebouwd in 1914, behoorde
aan de rederij Pinillos, Izquierdo Co. te
Cadix.. Red.)
QSVJsddslberö f.
Te Loenersloot is dezer dagen, bijna 70
jaar oud, overleden de heer G A. A. M id-
delberg, een der*meeat bekend® figuren
uit de Zuid-Afrikaarsch© beweging.
- (VlaoSs aangehouden.
Het stoomschip ,,Veendijk,, van de Holl.
Amerika Lijn, 6 dezer te Rotterdam aange
komen,en de „Noordam", 2 dezer van
Rotterdam naar New-York vertrokken, heb
ben beide de mail in Engeland moeten ont
schepen.
Duurte-ioeslag.
Thans zijn ingekomen do wetsontwerpen
betreffend© een duurte-toeslag aan de Rijks
ambtenaren en -beambten.
Do maatregel wordt toegepast volgens den
op 1 Januari 1916 bastaunden toestand en
strekt zich uit tot de- ambtenaren en beambten,
dio in vasten burgerlijken of militairen
djciiït zijn van hot IIijk, of, indien zij niet
vast zijn aangesteld, wat hunne dienstpraest.v
tie en hunne verdere verhouding tot den Staat
betreft, een overeenkomstige positie innemen
als do Rijksambtenaren.
Voorts worden de onderwijzers der openbare
en bijzondere scholen en zij, die in zij del in g-
schc-n .Staatsdienst zijn, mee Rijksambtenaren
gelijkgesteld.
Do maatregel wordt echter beperkt tot hen,
die gehuwd zijn of als weduwnaar (weduwe),
eventueel als gescheiden echtgenoot©, een of
meer kinderen benoden den leeftijd van 16 jaar
te hunnen laste hebben en een b'elooning ge
nieten, welke beneden de na te noemen grens
blijft.
Do toeslag wordt voor eens toegekend en
bedraagt-, behoudens een nader te omschrijven
vermindering, zes ten honderd van het op 1
Jan. 1916 genoten totale jaarloon.
De zooeven bedoelde loongrens zal niet' voor
het geheele Rijk gelijk zijn, maar afhangen van
de klasse, waarin de gemeente (eventueel onder
deel), waarin, de betrokkene woont, voor de
personeel© belasting was gerang
schikt volgens do classificatie, zooals die laat
stelijk bij do wet van 19 Juni 1915 (Staatsblad
no. 280) is gewijzigd. Do grens wordt gesteld
op een bedrag van:
f 1200 vóór de gëmeenten dér 1ste
1150 2de
1100 3do
1050 4de
1000 5do
950 6de
900 overige gemeenten.
Het gevonden bedrag voor do vraag dor
grensoverschrijding zal worden vermeerderd
met heb bedrag van den toeslag ad 6 van het
jaarloon.
Behalve den, volgens bovenstaande regelen
berekenden, toeslag, wordt ifan hen, die niet
meer dan het yoor elke groep van gemeenten
vastgestelde maximum genieten, voor elk kind
beneden den leeftijd van 16 jaar een vast be
drag uitgekeerd van 5. Deze extra-uitkee-
ring kan boven het gestelde maximum, worden
genóten.
Do uitbetaling van hot aan ieder toekomen-
voor ons een quaestie van eer. Nu willen wij
zeker Elzas-Lothariugen terug en zullen bij
dien eiscii blijven.
En hoe zouden de bewoners van dat land er
zelf over denken?
O, ik ben stellig overtuigd, dat het volk
met uitzondering dan van de Duitsohers, dio
er zich gevestigd hebben Fransohgezind is,
maar zo durven er niet vooruit komen en nu
in den oorlog vooral niet. Ge weot toch, hoe
het in bet begin van den oorlog met eenige
menschen afgeloopen is, die het wol deden? Zo
zijn gefusilleerd.
'Om op de Duitsche 42 c.M. kanonnen terug
te komen, lieoft Frankrijk daar niet wat ge
lijkwaardigs tegenover te stellen?
Ja, nu wel 7 wo zijn daar niet bang- meer
voor. Vraag het maar eens aan do Duitsohers,
die met onze kanonnen op den Hartmannswoi-
lerlcopf hebben kennis gemaakt. "VVe hebben nu
vier maal meer kanonnen dan in het begin van
den oorlog en vooral zware.
En hoe is de verhouding tussehen de Engel
sch e en Fransche strijdmakkers, zoowel wat de
officieren als de soldaten betreft?
Die verhouding is zoo goed, als we ze rnaar
kunnen wenschen en het vechten der Engel
schen is ook magnifiek. Dat liobben trouwens
de Duitschors zelf erkend.
Bij hot vorig© onderhoud, deelde u mee, dat
de Fransche soldaten 6 dagen verlof haddon.
do zal geschieden in driemaandeliiiksch© ter
mijnen.
Do kosten der toelagen zullen een totaal be
drag van 2,000,000 niet to boven gaan.
Nederland en het lot van België,
In een uitvoerig artikel, gewijd aan minis
ter Loudon's verklaring, dio een eind maakt
aan de Jagende van het geheime verbond met
Duitechland, hermnert het „U'breeliteoh Dag
blad opnieuw aan de bekende zinsnede m
Von Jiigow s telegram van 4' Augustus 1914
aan prins Liehnowski„Het ]jgfc V00r de han<l
a w ij niet met voordeel Belgisch grondcc-
wouden kunnen nnnexoeren, zonder tego-
Holland"' verworven tc-11 kost© van
Nu het blijkt 'zegt het „TJtr. Dbl."
dat de belofte tegenover Nederland, waarop
minister Von Jagow in datzelfde telegram
zinspeelde, louter con eé n z ij d ig 0 vorkla-
ring was, uit eigen beweging door de
Duitsche rogeer mg te VGravenhage afgelegd,
j;an aan de tweede zinsnede in haar logisch
zinsverband ook geeu ander© béteckenis °wor-
den toegekend, dan die van een overtuigend
bewijs, hetwelk aan het Engelsch© gouverne
ment had moeiten aantoonen, dat een doortocht
door Bolgië voor Duitschland louter en alleen
een strategische, een militaire noodzakelijkheid
was en als zoodanig oo«k door do Duitse'ho re-
geermg erd beschouwd; dat dus geen anuexa-
tie van Belgisch grondgebied in Duitscbland's
bodceiing lag, daar, ware dit laatste wél het
geval geweest (m.aov. ware bot Duitschland
dus om do Noordzeekust 'te deen geweest) do
üuifseho regeering niet met België, maar tege
lijkertijd ©en aanval op Nederland begonnen
zou zijn.
Evenwel zoo besluit het blad:
„Moest op 4 Augustus -aan het veelbesnro-
ken telegram de zo bedoeling worden toege
schreven, en komt ons, in dab verband on op
dat_ moment de inhoud volkomen acceptabel
en in het geheol niet voor ous land verontrus
tend voor, een ahdero vraag is het, welke be-
teekénis onder bet licht der gewijzigde tijds
omstandigheden toegekend kan worden aan do
opmerking, dat Belgisch grondgebied door
Dultsohland niet geannexeerd kan worden zon
der gelijktijdige gébiedsverwerving ten bost©
van Nederland. En zoo men met dit vraagstuk
afgezonderd van hot feit. dat het in hét te
legram van 4 Augustus als voor do hand lig
gend bevestigend werd beantwoord en mede
mot bet zich steeds meer verscherpend Waalsoh-
Vlaamsche conflict, het geroobüiseerdhouden
van onze troepen in verband brengt, dan wil
liet onh voorkomen, dat men ten opzichte van
de afkeorigo houding onzer regeering tegen
over eiken démobilisatieaandrang op meer reëe-
len basis staat. De heer Colijn heeft in de Eer
ste Kamer met nadruk erop gewezen, dat do
algemoene politieke toestand in Europa eer
zich te onzen ongunste heeft gewijzigd
dan dat deze te onzen gunste verbeterd
is en bet is van algemeen© bekendheid, dat in
welingelichte, met regeering en diplomatie
vertrouwde kringen de kansen, dat ons land
in den oorlog betrokken worde, bet, grootst en
bet gevaarlijkst geacht worden juist bij do
voorbereiding van den al gem eon en vrede. No**
steeds blijft het lot van België afhankelijk van
den afloop van den oorlóg ©n waar daarom
trent nog niet de minste zekerheid bestaat.,
blijft ook België's lot een raadsel. En derhalve
een on verminderd gevaar voor
N ederland. Hoezeer dan ook ons volk
moge gebukt gaan onder de losten der mobili
satie en bet als het ware mot den dag
moeilijker wordt om eenmaal aan de gevolgen
eener plotselinge massale demobilisatie hot
hoofd te bieden en de ontwrichte maatschappe
lijke toestanden weder tot de normale verhou
dingen terug te brengen tot een dem'obüi-
satie zal niet overgegaan mogen worden aleer
de lucht geheel opgeklaard is. Zoolang de oor
log duurt 'aal' de mobilisatie gehandhaafd moe
ten worden en ons leger op volle sterkte, ge-
reed xnoeten blijken, niet omdat een verbond
met Duitschland ons daartoe dwingt, maar
juist omdat wij, van elkeen onafhankelijk, o p
ons zelf alleen aangewezen zijn om,
tegenover welke buitenlsudseh© mogendheid, dé
integriteit en de neutraliteit van Nederland te
doen eerbiedigen."
De Watersnood.
Een inspectietocht.
Van verschillende zijden is de wensch to
kennen gegeven, dat do leden der 'Staten van
provineiewege in de gelegenheid zouden wor
den gesteld eon tocht door bet overstroomde
gedecito der provincie to maken.
Aan dien wensch hebben Gedeputeerde Sta
ten besloten tegemoet te komen en als gevolg
hiervan zal Zaterdag aanstaande een"t-ocht
door liet overstroomde, gebied worden gemaakt.
Het vertrek per boot van de Willemssluizen,
te Amsterdam, is bepaald op 10 uur v.m.
Vandaar wordt over Buiksloot én Bro.olc in
Waterland een bezoek gebracht aan Monniken
dam.
Van deze plaats wordt gewandeld maar de
doorbraak van den Waterlandschon of van den
Katwouder Zeedijk ©n terug raar Monniken
dam. Verder worclt de tocht voortgezet naar
Edam, daarna per extra-tram naai" Kwadijk,
waarna per extra trein der H- IJ. 'S. M,. over
Pwrmerend de terugtocht wordt aanvaard,
Edann
De stand van heb water in het overstroom
de gebied was Dinsdag weer hooger door' do
noordelijke winden, net buitenwater bij de
Zuiderzeehaven te Edam stond op 7 c.M boven
A.P. De verbindingsweg van Edam naar Mon
nikendam, die do laatste dagen te gebruiken
was. 9tond weer voor een groot deel onder
water5
Kog goed afgeloopen.
Zaterdagmiddag roeiden de raadsleden Dek
ker en Schouten bij Ransdorp, toen zij op de
boerderij van K. van Keulen geschreeuw hoor
den. Zij gingen er heen en vonden drie mili
tairen tot hun middel in het water op een brug
staan, en twee jonge meisjes op een regenbak.
Met hun vijven hadden zij langs de boerderij,
gevaren en stieten op een paal, waardoor een
gat ontstond in den bodem van liet oude schuit
je, waaraan zich een aanhangmobor bevond. De
drenkelingen werden nu spoedig uit hun lastigo
positie verlost. (»>N. v. d. D.")
Gewoonlijk om de 3 maanden. En dat geldt
ook voor de officieren; die bobben in dit op
zicht niet meer recht dan de soldaten. Men ia
gedurende die 6 dagen geheel vrijmag doen,
wat men wil.
Ziet u er niet erg tegen op, om weer naar
het front te gaan?
Neen, want ik ben overtuigd, dat ik terug
zal komen. Ik heb trouwens al tijd met heb idoe
gevochten, dat dit gebeuren zou.
Ig het louter toeval, dat men, herhaaldelijk
aan de grootste gevaren, blootgesteld, onge
deerd blijft?
Voor con groot deel is het zeker toeval.
Maar er zit toóh ook een weinig „eigen werk'5,
in. De een is voorzichtiger en weet meer van
allerlei terrcineigenaardighedon partij te trek
ken dan de ander. Men moet zeker, als men op
zijn leven prijs stélt, niet roekeloos zijn in het
gevecht.
Maar ik begrijp toch niet, dat u zeker is van
uw terugkomst.
Op mijn herhaalde vraag deed de heer Dou
cet mij eou niet voor publiciteit bestemde me-
dedeelinjg, waardoor zijn terugkeer na afloop
van den oorlog aannemelijk wordt. Zonder dio
zekerheid te hebben verkregen, waro hij zijn
verlof niet to Leeuwarden komen doorbrengen,
omdat hij er te veel tegen opzag, om voor den
tweeden keer van vrouw en kinderen afscheid
te nemen.