No. 234.
Zondag 13 Februari 1916
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Het woord van een smokkelaar.
Inzameling voor de Slachtoffers van
den Watersnood.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Da Ijsstaüd in den reuzenstrfid.
TWEEDE JAARGANG.
SOLDATENCOURANT
AL.RES DER REDACTIE EN' ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10,
AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE
NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS X CENT. ABONNE
MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS 1.50 P. DRIE M4ANDEN
Duitschland moet znmig wèzén öp~tebmnfï£re metuen, dïe"onmi ^baar zFfi~bji Se
vervaardiging van geschut cn amtauuitie, zooais koper en nikkel. Nik~clöu eu üuji.iou
pasmunten zijn dan ook al heel spoedig aan het verkeer onttrokken en vervangen
door ijzeren als in den ouden tijd d'er Spartanen, met dit verschil, dat men toen
alleen ijzeren munten, had en geen zilver-, goud- of papiergeld. In Duitschland
zamelt men bovendien op allerlei wijze koper en nikkel op; de burgers moeten zelfs
hun koperen keukengerei, de koperen versierselen^ der kachels, al hun koperwerk
afstaan, tegen betaling zooals van zelf spreekt. Natuurlijk handelen de Duitsche
autoriteiten op dezelfde wijze in overwonnen gebieden, We zien op het plaatje
hierboven de menschen uit Koerland, die hun „Samowars (Russisch theekannen)
en andere koperen voorwerpen komen inleveren bij de Pnitsche militaire autoriteiten.
De verspreiding van ons blad.
Wil brengen ïn herinnering, dat troepen-
deelen, die soms door een of andere oorzaan
van 0118 biad verstoken zijn, slechts een aan
vraag tot ons te richten hebben om regelmatig,
driemaal per week,-eon pakket Soldatencouran-
ten te ontvangen. Nergens mag ens „Orgaan
voor leger en vloot" ontbreken.
Van gevechten valt alweer maar heel
weinig te vertellen. Op het oogenblik lijkt
deze wereldoorlog meer op een politieken
dan een militairen strijd, 't Is stil aan de
fronten, als men de gewone artillerie-be-
Eckietingen en vliegerduels niet meerekent.
Op het westerfront echter is er weliswaar
aangevallen van Duitschen kant in de laat
ste dagen en de Duitschers zijn doorgedron
gen op één punt iai .de eerste rij Fransobe
loopgraven bij Neuville en werden uit
do tweede rij teruggeslagen, al is dit np
zich zelf geen volstrekt onbeteekenend feit,
in een geweldigen oorlog als deze telt een
dergelijk succes toch nauwelijks mee. De
Duitschers zelf doen dat ook niet; zij we
ten, evengoed als hun vijanden, dat de
strijd op deze wijze niet vordert, dat de
muur van vijanden aan den een of anderen
kant moet worden doorbroken, zal er wer
kelijk iets als een beslissing te verwachten
zijn.
Het voorjaar zal ons het groote offensief
brengen, meent men in de kringen der ge
allieerden, en daarmee de poging, of zulk
een doorbraak zal gelukken. Het voor
jaar nadert zoo langzamerhand, maar van
toebereidselen, ten minste van den kant der
geallieerden op het westerfront vernemen
we nog heel weinig. In Februari van 't
vorige jaar was de actie daar, maar vooral
aan het oosterfront, veel grooter. Thans
doen Engeland eu Frankrijk in 't geheel
niets, dan zich versterken, zich krachtiger
wapenen hun legers uitbreiden. Dat zien
"we niet alleen aan 't westerfront, ook in
Egypte, ook in den Balkan, waar Saloniki
wei een sterke vesting moet worden op den
duur en waan de Franeohen nu weer een
nieuw Grieksoh eilandje, Fano bij Kor-
foe, hebben bezet. Zonder de regeering
Een vertelling uit dc dagen van
Koning Gear ge van Engeland.
Mijn meester keerde zich om en zag haar
wantrouwend aan.
„Vvat beooeaent dat?" vroeg hij. „Wie
ben jij, dat je het voor hem meent te moe
ten opnemen Hij is de eerste niet, die hier
in'de streek „zijn plicht" heeft gedaan, eu
er niettemin den kogel voor heeft gekregen.
Eu hij zal ook de laatste niet zijn."
„ïk zal het met voor hem opnemen," zei
zo op zachten toon en met een wereld van
medelijden in haar zachte oogen, „maar
heusch, vader,'het. schijnt toch wel hard als
iemand bloeden moet voor wat hij verplicht
is te doen. Het is natuurlijk de regeering
die bean zendt om u in 't oog te houden en
niet zoon lm appe jongeman
„Als ik de regcoring bier had," zei Sir
Reginald, „schoot ik do heele regeering
dood. Er is geen behoorlijke regeering meer
sedert koning Jacobus het zeegit' heeft ge
kozen. Omdat ik ie niet hier heb/kan ik ze
ook niet raken. Maar dat kan ik hem wel,
en dat zal ik te eerder jia hetgeen jij daar
gezegd hebt! Hoe weet jij dat het zoo'n
knappe jongeman is?" vroeg hij met stem-'
.verhef fin gj terwijl si pi blikken, yuui" echo
te Athene er zelfs om te vragen, naar 't
schijnt.
En verder pogen de bedde westersche ge-
aHieerde staten'zich te versterken op poli
tieke wijze. Men zal eens een woordje met
Italië spreken, den bondgenoot der. Exiten-,
te-m ogendheden sedrt Mei van 't vórige
jaar. De Fransche minister-president
Briand, zijn ambtgenoot Bourgeois, een
paar onderstaatssecretarissen en een paar
militaire autoriteiten zijn naa.r Rome ver
trokken.'Men is te Londen eu te Parijs niet
tevreden ever 'Mp- Itaiiaanschen bondge
noot-. Die voert den oorlog waaldijk al te
slap. Met zijn betrekkelijk groot eu nog
verscli leger is het slechts op eenige pun
ten over de grenzen van Men. vijand gedron
gen, heeft op deze enkele onbeduidende
plaatsen, maar geen enkel belangrijk stra
tegisch punt, geen enkele stad van betefe-
kenis ingenomen. Van dezen vijand heb
ben de centralen niet veel laat gehacl.
Dat is niet alles. Maar ook buiten haar
land trekt de Italiaansche regeering zich
van den Europeeschen oorlog weinig aan.
Zij laat haar-,vloot liefst in de veilige ha
vens liggen, baar vliegtuigen lcomen maar
zelden te voorschijn uit de hallen. En Ita
lië heeft er geen oogenblik aan gedacht om
troepen te zenden, noch vroeger naar de
Dardanellen, noch later naar Servië, zelfs
niet naar Montenegro, waar men "gerekend
had op de hulp van koning Nikita's schoon
zoon. Zoo vindt men in Engeland en Frank
rijk, dat Italië eigenlijk nog weinig of niets
heeft gedaan voor de geallieerden en tegen
de centralen. Dit laatste zoo weinig zelfs,
dat het nog altijd niet officieel in oorlog is
met Duitscbilaucl
Men vindt, dat dit nu eens anders moet
worden.
De Italiaansche regeering moet eens wak
ker worden geschud. Op vriendschappelijke
manier natuurlijk. Er moet haar op gewe
zen worclen, da.t zij ook iets moet doen voor
de^ groote Latijnscke volkeren-famlie, dat
ook haai' belangen in den Balkan groot
zijn en dat zij dus moet medewerken dooi
den vijand een neerlaag toe t-e brengen
Om dit te verkrijgen, of althans om de
Italianen over te halen de Oostenrijkers
krachtiger aan hun eigeai front aan te val
len, is heb Franache gezelschap naar Rome,
getrokken en Briand heeft er reeds eenige
zijner bekende schitterende redevoeringen
gehouden en tevens besprekingen gehad
met Italiaansche autoriteiten. Of door dit
ten. „Heb jij ooit een oog op hem gesla
gen? Antwoord!"
En tegelijk stond hij op van zijn stoel,
greep het meisje bij de schouders cn dwong
haar te knielen.
„Antwoord!" brulde hij. „Jij, die mijn
dochter rijt, heb jij je ooit mondeling of
schriftelijk met dien vent in verbinding
gesteld Als ik dat wist, zon ik je kunnen
dooden
„Vader!" riep zij uit. „Laat mij spre
ken. Terwijl u weg waart, kwam de heer
Rourke het imis voorbij. Hij vroeg dan wat
eten en ik kon het kern niet weigeren. Na
dien tijd heb ik hem nog een of twee keer
gezien.
Sir Regiuald liet haar een oogeuhiik los,
maar cm zijn pistool te trekken. Hij haalde
er den haan van over.
„Neen, neen!" riep ze in haar doode-
1 ij ken angst, mot afwerend gebaar.
„Geef mij je woord erop," bulder?!© hij,
„dat j© geen woord meer tot hem zult spre
ken cn geen blik meer tot hem opslaan
voordat ik je tob hem zend
Met het pistool voor het hoofd beloofde
zij het hem.
„Zweer, het!"
Zij zwoer het.
Sir Reginald barstte in lachen uit.
„En dab zal wel niet gauw gebeuren", zei
hij, „daar kan j© op rekenen. Geef dus alle
gedachten in die richting maar op, meisje!
Sta op.en pak je w;eg, en schaam je voor
Voor Adverteutten wende men /ich tot onzo Administratie, Pak.nrinastra&t 10,
Amsterdam. Pry's der Ad verter. tien per regel 30 cent. Voor Ingeronde-i Mode.
deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarM. Bij abonnement
redactie.
alles de Italianen zijn over t© ha-leu om den
strijd krachtiger te voeren? Wij zullen
zien. Als ze 'b werkelijk wilden, zouden z©
'fc ook "zonder de aansporing wel hebben
gedaan. In ©Ik geval zou Italië maar moe
ten beginnen met Duitschland den oorlog
te verklaren.
OUfTSCHLAND
Vredesvoorstellen van Duitschland.
LONDEN. Een Belgisch diplomaat
deelt ons mede, dat het geen ge
heim is, dat Duitschland meer dan
eens aan België een vredesaanbod deed,
direct en indirect-, en waarschijnlijk zullen
er nog wel meer worden gedaan. Het resul
taat zal echter hetzelfde zijn als bij vorige
gelegenheden. Iets anders is onmogelijk
daar België bereid'is te strijden zoo lang als
Groot-Britannië en dat kan nog wel lan
gen tijd zijn.
Dc verdere oorlog,
Max. Harden een bekend Duitsch Schrij
ver en denker heeft in een bijeenkomst in
de Pbilharmonie te Beriijn over den oorlog
...en den vrede gesproken
- Hij sprak o.a. over den tegenstand, die
in het oorlogvoerend Europa nog steeds
heerscht tegen elke vredesbespreking. Niet
alleen omdat de vijanden van Duitschland
nog steeds gelooven aan de eindelijke over
winning, en de meening bestaat, dat het
Duitsche Rijk ten ondergang neigt. In dc
geheele wereld wordt gezegd, dat wie in
Duitschland nog zonder uniform rondloopt
behoort tob de knapen, grijsaards, zieken of
verminkten, dat de economische toeetand
slecht is, en dat een offensief Duitschland
volkomen geneigd zal maken, om toe te
geven. Dit nu is niet juist, maar de vijan
den van Duitschland willen de waarheid
niet zien, willen niet erkennen hoe krachtig
de polsslag van het Duitsche volk is, en
dat geen spoor van achteruitgang te vin
den is.
Harden verzette zich ook tegen de opvat
ting, dat wat door Duitschland bereikt is,
het resultaat zou zijn van een teruggang tot
barbaarschheid.
En hij zeide, dat misverstand en leugen
de muren zijn, die moeten worden geslecht
voordat van vrede sprake zal kunnen zijn.
Het valsche vertrouwen, dat bij de Entente
heerscht bekt nu nog het sluiten van een
wu-stendigeu vrede. AVórdt van. .vrede ge
sproken, dan krijgt men te hooren: „weer
een bewijs van afmatting". De mogelijk
heid, onjuiste voorstellingen te wekken, is
niet te beletten: en het kan den Duitschers
koud laten, of hunne woorden opzettelijk
verkeerd worden voorgesteld.
„Wij zijn de eenigen in dezen strijd",
zedde Harden, „die met heb oog op het
succes onzer wapenen het recht hebben te
spreken van de mogelijkheid om vrede te
sluiten. Het ontreden van ons leger heeft
ons in een positie gebracht, waarin wij
van een waardigen vrede kunnen en mo
gen spreken. Wij zijn niet te overwinnen,
ook niet dcor gebrek aan. materiaal en
door honger, dat alles is slechts een droom
onzer vijanden. Het eenige gevaar, dat be
staat is, dat met ons bet geheele wereld
deel te gronde gaat. De schuldige staatslie
den in het vijandelijke land willen den
dag der afrekening verschuiven. Veel ware
gewonnen, wanneer men door den wal der
regeeriugen tot de ziel der volken kon drin
gen. Dat ware de eenige mogelijkheid voor
een spoedig emde.
Als in Frankrijk gesproken wordt van
een vrede, na de teruggave van Elzas-
Lotharingen, dan behoeft men in Duitsch
land niet eens de stem te verheffen, ora te
zeggen dat wanneer het lot ons zou dwin
gen zulk een vrede te onderteekenen, onge
veer 70 millioen Duitschers dien spoedig
weder zouden verbreken. Zulke Fra-nsche
redeneeringen zijn echter, nadat de oorlog
negentien maanden heeft geduurd, niet als
ernstig op te vatten, berusten op onjuiste
voorstellingen. Het- verstand brengt ons
ertoe den vijand toe te roepen „De laatste
mogelijkheid om uwe droomen te verwezen
lijken is slechts te bereiken langs een weg,
die over de lijken van Europa voert."
„Willen onze vijanden echter niet hoo
ren, dan moet gezegd worden, dat voor ons
de oorlog eerst begint, en dat wij dan, on
danks het geroep van barbaarschheid eens
zullen toonen, wat wij nog kunnen. Nog heb
ben wij niet de overtuiging, dat het om ons
bestaan gaat, hebben wij echter die over
tuiging eens gekregen, dan wordt het een
oorlog zonder medelijden en zonder genade,
dan komt de oude toestand, dat men.sek
tegenover ménsch staat, ale wolven. Wil
men ons niet erkennen, moet Duitschland
in den ban worden gedaan, dan heeft het
woord Europa geen zin' eu inhoud meer.
„Nog is Europa te redden, maar de hou
ding onzer vijanden brengt het. in gevaar
van vernietiging. Zou men het willen red
den ten koste van het Duitsche Rijk, dan
vergisee men zich niet, want dan zullen mid
delen worden toegepast, die, de wereld moge
or van denken wat zij wil, jubelend door
het Duitsche volk tegen den vijand zullen
worden aangewend. Een einde moet eraan
komen, onzo vijanden moeten zich herinne
ren dat zij menschen- zijn, om tenminste te
beproeven of niet een vrede kan worden ge
sloten die met bun eer vereenigbaar is. Als
zij dat niet doen, dan hebben zij, bij al hun
piiysieke dapperheid, bij al hun. rijkdom en
beschaving, hun pronken met versleten
,.cultuur"-gewaden, niet den moed, in een
Tooten tijd groot te voelen en, naderend
maar moedig, de geweldige waarheid in 't
aangezicht te zien."
ENGELAND.
Duitsche vliegers boven Engeland.
Woensdagmiddag te 3 uur 30 naderden
twee Duitsche hydroplanes de kust van Kent
en- lieten eenige minuten later drie bomme^t
vallen aan de buitenste grens van Ra-ms-
g&fce en vier bommen, bij de school van
Broadstairs, waarvan er drie ontploften.
Omtrent persoonlijke ongelukken wordt
niets bericht.
Er werd geen andere schade eroorzaakt,
dan dat eenige glazen sprongen.
LONDEN. Twee vrouwen en een kind
werden gewond "bij- den luchtaanval op de
kust van Kent.
Een aantal aërcplaues van land- en zee
macht steeg op om de vijandelijke vliegers
aan te vallen. Deze vlogen echter onmid
dellijk terug.
Omtrent gevechten is nog niets ver
nomen.
LONDEN. Het persbureau publi
ceert nieuwe bij zou derheden over den
raid der vijandelijke vliegtuigen bovc-u
1 fié kust van Kent vAn Woensdag. De eerste-
raider wierp bommen 'naar een tramwagen'
vol vrouwen, en kinderen. De eerste bom
viel op den weg, vlak achter den wagen.
Hij ontplofte, maar veroorzaakte gelukkig
geen paniek, hoewel men den vlieger op
groote hoogte zag roudkruisen. Nog drie
bommen vielen in een naburig veld. Een
tweede vlieger wierp een bom op een groote
meisjesschool- De ïxnn drong door het dak
in de bovenverdieping, waardoor de zolde
ring terecht kwam in eon vertrek waar
kleine kinderen onderwezen werden. Een
kind werd aan den voet gewond, een ander
kreeg eveneens verwondingen. Nog drie
bommen vielen bij de sohool. Twee andere
bommen vielen in de "buitenwijken der stad.
Briteobe vliegtuigen die ter vervolging
opstegen, konden de raiders niet inhalen,
daar deze zich overhaast terugtrokken
BERLIJN. Woensdagmiddag hebben
eenige van deze marinevliegtuigeu bommen
geworpen op de haven, fabrieken en kazer
nes van Ramsgate ten zuiden van de
Tli eemsm onding.
Wij blijven bereid giften in ontvangst te nemen tot
leniging van den nood in de overstroomde streken. De
bijdragen worden in dit blad verantwoord en aan de Alg.
Watersnood-Commissie overgedragen.
Ten einde vergissingen onmogelijk te maken, verzoeken
wij met nadruk op de strook van de ons toe te zenden
postwissels het woord WATERSNOOD te willen
vermeiden.
Achtste 1 ij s fc. Ontvangen tot en
met 11 Februari 1916 'a middags:
Bijeengebracht dcor militairen van Re
serve Bataljon B. f 43,50; van de bezet
ting van Fort Loevenstein f 13,50: korpo
raals en soldaten van het Detachement
Torpedisten te forL in den Sa'fina Henrica-
polder f 9,63korporaals en manschappen
van het Remonte depót te Milligen f 40,30.
Totaal van deze lijst f 106,93.
Totaal ontvangen f 1567,62.
D. MANASSEN.
FRANftRSJK.
Van het Westelijk Ooriogsterrein.
r.-ixvlo S- Communiqué. Wij zetten
onze vorderiugen in Artois voort, dooi
de beschieting van de verbindingsloop
graven ten westen vani La Foelie.
Twee Duitsche aanvallen ten westen van
heuvel 140 werden volkomen afgeslagen.
De Duitschers deden eeu mijn springen 'ten
noorden van den weg NeuviheThelus. Wij
bezetten den krater. Een vijandelijke af-
deeling trachtte eèn aanval te doen ten zui
den van de Scmme. Zij werd onmiddellijk
naar haar loopgraaf teruggedreven door ons
vuur. Onze artillerie vernielde een blokhuis
in het "European Hotel te Luderitzbucht
deerde vijandelijke kantonnementen cn
richtte een vernielend vuur tegen de wer
ken bij Mesnil in Champagne en het Mont-
hetge-eu je gedaan hebt. Als het er tijd
voor is, zal ik wel een man voor je vinden,
die je beschermen zal voor inspecteurs,
dwarskijkers en verraders en meer van dat
schuim
Zij verliet het vertrek, en haar vader, nu
weer tevreden over zichzelf, bleef nog wat.
bij da pimdhflesch zitten
Dienzelfden avond begaf Sir Reginald
zich naar de ruime schuur, die teg.en het
achtergedeelte van het huis aan stond. Hier
huisvestte hij de meeste van zijn manschap
pen. Beneden waren de kelders, waarin de
goederen rit het schip werden geborgen.
Het vertrek werd met toortsen van dennen
hout verlicht en de rook die er hing deed
in 'fc eerst pijn aan de oogen, wanneer men
binnentrad.
Al de mannen waren bijeen: de reus Mack
Sullivan eu kleine Andy, die zes voet vier
duim lang was en Terence Ma gee, die de
twee soldaten van Bandy had "neergescho
ten, eu nog eenige anderen, kortom het-
meest woeste samenraapsel dat men zich
k-in voorstellen. Zij dronken of brulden het
een of andere lied. Het was Sir Reginalds
gewoonte nu en dan een avond in hun mid
den door te brengen, en dit was juist de
manier om hen g'eheol op zijn hand te krij
gen. Niemand van ben, of hij zou door een
gegaan zijn voor den ompkkekarska-
pitein'y
Jongens", zeide hij, terwijl hij zijn glas
vulde, „ik breng jelui een toast. Een toist
op den oudergang van alle inspecteurs in
'fc algemeen c-u op Clarence Rourke in 'fc
bijzonder
Alien hielden hun glas op en liieven een
gehuil aan, dat men op een mijl afstauds
wel had kunnen hooren. Maar vóór zij nog
een teug uit hun glas hadden kunnen ne
men ,kwam Tim, de boodsehappenlooper
binnen en wenkte met zijn hand om stilte.
„Wat scheelt er aan?" vroeg sir Regi
nald, het glas aan de lippen.
„Buiten is een ruit ar, een gentleman, die
n wenscht te spreken".
„Een genteeman?" vroeg de hoofdman
gemelijk; „wat voor een gentleman, uils-
I kuiken?"
„Ja, 't is er een zooals je ze niet dik-
j wijls hier in de buurt ziet", antwoordde
de man, terwijl1 hij zich het. hoofd krabde,
„maar het schijnt, me dat het een soldaat
is en in elk geval eeu Engelschman".
„Een soldaat!" herhaalde Sir Deginald.
„Jongens, dat moet in ieder geval een on
versaagde kerel zijn, om hier te durven
veschijnen. Laat hem binnenkomen. Tim
Een soldaat, wel heb ik ooit... 1"
Tim verdween en kwam eenige minuten
later met den Engelschman terug. Heb
was inderdaad een soldaat-. Vergeleken mefc
den meester, was het nog een jonge man en
hij had een knap, njnbeeneden gezicht,
martreboscb in Woëvre. Zooals op de beide
voorafgaande dagen wierpen de Duitschers
zware granaten tegen de vesting Belfort.
Zij hadden er echter nog slechts twee afge
vuurd, toen onze artillerie het vuur concen
treerde op de vijandelijke batterij, wier
ligging op 9 dezer was vastgesteld. Tevens
bombardeerde zij de militaire inrichtingen
ten zuidwesten van Mulhausen.
LONDEN. Generaal Haig rappor
teert, dat achttien vliegtuigen raei
succes vijandelijke barakken met bom
men bewierpen. Activiteit der vijan
delijke artillerie bij F&nquevillers eu
elders. De vijand bracht een mijn tot ont
ploffing ten noordoosten van Givenchy.
Geen schade werd aangericht. Wederzijd-
sohe beschieting ten zuiden van het Grevier-
bosch. Wij beschoten de vijandelijke bat
terijen bij St. Julien.
De „Temps" over Duitschlands v
PARIJS. De Temps", sprekend
over de herhaalde pogingen van
Duitschland om afzonderlijk vrede te
sluiten. merkt op, dat d^ze cam
pagne geïnspireerd schijnt, door de Duitsche
ïinahSieele' weréló; die -dë* eco
nomische gevolgen van den oorlog vreest.
Dt „Temps" zegt, datrils waarlijk de Duit
sche financiers en de keizerlijke kanselarij
het herstel van den vrede aangaven op den
grondslag van het. statu quo ante, (lat. ge
schiedt omdat ze die voorwaarde.:* nog de
meest gunstige achten, waarop Duitschland
nn nog kan-hopen. Duitschland biedt dien
vrede alleen aan uit vrees voor erger, maar
dat zou voor de geallieerden de beste reden
zijn om elke onderhandeling te weigeren en
den corlog voort, te rotten tot. het- uiterste,
tot de centrale mogendheden zioh overwon
nen verklaren. De Duitsche manoeuvre is
te doorzichtig om op ons anders te werken
dan door versterking van hetvertrouwen
op de eindelijke overwinning.
De strijd in de luoht.
De Times''-correspondent te Parijs seint
aan zijn blad uittreksels uit een interview
van- een vertegenwoordiger van het „Petit
Journal" met den beroemden aviateur
Louis Blériot.
Volgens Blériot is het middel tot afweer
van Zeppelin-aanvallen te vinden in het ge
bruik van een lichte en snelle éénpersoons
vliegmachine. Hij gaf hiervoor niet de voor
keur aan zijn eigen machine en was zelfs
van meening, dat tweedekkers vcor dit doel
geschikter zouden zijn, vooral omdat, die ge
makkelijker landen- Hij bestreed de mee
ning. dat vliegmachines niet even hoog
zouden kunnen komen als luchtschepen. Het
tegenovergestelde is waar; vliegmachines
kunnen gemakkelijk eene hoogte van 5000
tot 6000 meter bereiken.
Het nieuwe type, dafc Blériot voorstelt,
moet zeer licht zijn en clus snel kunnen stij
gen. De machine moet met een mitrailleur
of met bommen bewapend worden en een
zoeklicht hebben. Dit alles bij elkaar weegt
niet meer dan een passagier. Teneinde het
gewicht der machine ïn de lucht zoo gering
mogelijk te maken, raadt hij aan, den vlie-
een krachtig gevormden neus en een knevel
die opgedraafd was als moest hij er den een
of anderen aanval mee keeren. Hij ver
toonde voorts een zorgvuldig goschoi'en
gelaat en een gepoederden pruik, did er zoo
nieuw uitzag, alsof hij er zooeven een prui
kenmakerswinkel mee uit was gekomen.
Hij droeg den rooden rok eu den driekan
ten hoed van koning George's mannen en
de kant om zijn hals en op zijn mouwom-
slagen was van de fijnste soort, die Sir
Reginald ooit uit Frankrijk had meége-
bracht. Het was in een Woord een elegante
verschijniug en ofschoon de tronies der
mam '.happen die hem aangaapten niet
I bijster in zijn smaak konden vallen, was er
geen spoor van vrees op zijn gezicht te le-
zen en trad hij na een buiging op Sir Re-
ginald toe, met een gemak alsof hij rich in
een balzaal bevond.
„Sir Reginald Hagan. als ik mij niet
vergis?" vroeg hij met een duidelijke, hel
dere, zangege stem.
„Zoo is mijn naam", antwoordde de
meester, hem zuurzoet aanziende.
„Mag ik mij even voorstellen ging de
Kngolschmau voort. ..Ik ben uw dienaar
kapitein Mostyn en kom immens mijn
vriend kapitein Rourke".
Sir Reginald grijnslachte.
„Wel verduiveld", zei hij, „u komt juist
op tijd. Wij dranken daar juist op rijn ge
zondheid. Neem eeo glas eo ledig dit met
ger geen waarnemer mede te geven.
Blériot is van meening, dat er niet ge-
noeg gedaan wordt, om geede vliegers aan
te kweeken. De geallieerden moeten er moer
en betere hebben dan Duitschland en aan
het geschikte menschenmaterieel ontbreekt
het noch in Frankrijk, noch in Engeland.
Er moet dus een type vliegers als Garroe of
Pégoud gevormd worden. Vooral jonge
menschen moeten opgeleid worden, omdat
hun hart sterker is dan dafc van oudere
mannen.
Het dooven der lichten als afweermiddel
is, volgens Blériot, niet veel waard, omdat
rivieren op groote hoogte /.ichtbaar en dus
goede wegwijzers zijn. Blériot ontraadt den
bouw van Zeppelins, omdat die lomp en
kwetebaar zijn en daarom slechte des nachts
kunnen optreden. Ook de vliegmachines
met twee motoren vindt hij minder goed,
omdat hij die te gevaarlijk acht.
RUSLAND.
Van het Oostelijk oorlogsterrein.
-, WEENEN. De vijand toonde Woone-
(- t in Woihynïë en aan het, Oost-
GaHseW f stout Verhoogde activiteit tegen
o. -oip^cec. Bij het leger yan.
aartshertog Josef Ferdinand bracht, hij
herhaaldelijk op verschillende plaatsen
verken nings-afdeelingen tot een sterkte
van een bataljon tegen onae veilig-
heidsliniën naar voren. In het bijzonder
kwam het in den sector van het Opper-
Oostenrijksche infanterieregiment no. 34
tot hevige voorpostengevechten, die ook
de? nachts voortduurden en ten slotte met
volledige verdrijving van den vijand ein
digden. Bij een verschansing waar vooral
heftig werd gevochten werden ongeveer 200
Russische lijken geteld. Vele gevangenen
werden gemaakt. Ook bij onze voorposten
ten noordwesten van Tareopol is Donderdag-
n- <~H verbitterd vervochten. De Russen deden
weder een aanval op de reeds in een vroeger
l>. it vermelde scnans. maar werden door
een tegenaanval weder verdreven.
Aan de Bessarabische grens wierp de
Kroatische landweer een Russisch bataljon
uit een goed versterkte vooruitgeschoven
stelling op de hoofdstelling terug.
Russische mededeeiingen.
PBTROGRAD. Mi.it aire deskundigen
verxiareu uat ae Russen useieezso bezet
tend en den Dnjester forceerend, ais zij hefc
offensief voortzetten, alle vijandelijke stel
lingen in de streek van Tcjernowitsj bedrei
gen. Cut verk.aringen van krijgsgevange
nen blijkt, dat de verwoecfe verde-
cugmg van Tsjernowitsj door de Oostenrij
kers en Duitschers, die hun zoo groote ver
liezen kostte, minder in strategische rede
nen dan in politieke overwegingen oor
zaak vond. Er werd aan de troeipeu
een dagorder geridht, waarin werd gezegd,
dat de val van Tsjeruowitsj de onmiddellijke
aansluiting van Roemenië bij de Entente
ten gevolg© zou lvebben
Aan het Ogkïnsk-kanaal, hebben de Duit
schers ten gevolge van den lievigen dooi
met opoffering van groote voorraden ma-
ons op den toast, dien ik u voor zal stellen".
„Tk vrees dat. ik mij voorloopig bij u
zal 313oeten verontschuldigen".zei de nieuw-
gekomeue. Ik heb jen boodschap voor u,
of beter: twee boodschappen. En het zal
van uw antwoord afhangen of ik de eer zal
hebben met u te klinken".
Sir Reginald zag hem wantrouwend aan.
„Aha, staan de zaken zóó?" zeide hij.
„Wel, gteek dan maar af met je bood
schappen, man, en ik beloof je dat ik ie
spoedig zal antwoorden"
„Mijn vriend, kapitein Rourke", zei de
vreemdeling, „heeft reden om te gelooven
dat u satisfactie van hem vordert, en hij
io bereid u die te geven op den tijd en de
plaats door u te noemen".
„Welzoo, dafc is gesproken zooals het een
man betaamt. En je kunt. hem vertelleen",
zei Sir Reginald ruw, „dat de tijd. zal zijn
de eerste de beste keer. en de plaats het
oerste hefc beste punt, waar wij elkaar zul
len ontmoeten en dat ik hem met- het mees
te pleirier een kogel door zijn dzal
jagen!"
„Dat is bezijden alle vormen en manie
ren", zei de Engelschmaai stijfjes, „maar
niettemin, mijn vriend zal uw antwoord
ontvangen En de tweede boodschap is, dat
gegeven en ontvangen alle mogelijke satis
factie, mijn. vriend Rcurke n rormaal laat
vragen om de hend van uw dochter."
(Wordt (wroïgA)