No. 234. Zondag 13 Februari 1916 Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. Het woord van een smokkelaar. Inzameling voor de Slachtoffers van den Watersnood. Onder redactie van D. MANASSEN. Da Ijsstaüd in den reuzenstrfid. TWEEDE JAARGANG. SOLDATENCOURANT AL.RES DER REDACTIE EN' ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS X CENT. ABONNE MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS 1.50 P. DRIE M4ANDEN Duitschland moet znmig wèzén öp~tebmnfï£re metuen, dïe"onmi ^baar zFfi~bji Se vervaardiging van geschut cn amtauuitie, zooais koper en nikkel. Nik~clöu eu üuji.iou pasmunten zijn dan ook al heel spoedig aan het verkeer onttrokken en vervangen door ijzeren als in den ouden tijd d'er Spartanen, met dit verschil, dat men toen alleen ijzeren munten, had en geen zilver-, goud- of papiergeld. In Duitschland zamelt men bovendien op allerlei wijze koper en nikkel op; de burgers moeten zelfs hun koperen keukengerei, de koperen versierselen^ der kachels, al hun koperwerk afstaan, tegen betaling zooals van zelf spreekt. Natuurlijk handelen de Duitsche autoriteiten op dezelfde wijze in overwonnen gebieden, We zien op het plaatje hierboven de menschen uit Koerland, die hun „Samowars (Russisch theekannen) en andere koperen voorwerpen komen inleveren bij de Pnitsche militaire autoriteiten. De verspreiding van ons blad. Wil brengen ïn herinnering, dat troepen- deelen, die soms door een of andere oorzaan van 0118 biad verstoken zijn, slechts een aan vraag tot ons te richten hebben om regelmatig, driemaal per week,-eon pakket Soldatencouran- ten te ontvangen. Nergens mag ens „Orgaan voor leger en vloot" ontbreken. Van gevechten valt alweer maar heel weinig te vertellen. Op het oogenblik lijkt deze wereldoorlog meer op een politieken dan een militairen strijd, 't Is stil aan de fronten, als men de gewone artillerie-be- Eckietingen en vliegerduels niet meerekent. Op het westerfront echter is er weliswaar aangevallen van Duitschen kant in de laat ste dagen en de Duitschers zijn doorgedron gen op één punt iai .de eerste rij Fransobe loopgraven bij Neuville en werden uit do tweede rij teruggeslagen, al is dit np zich zelf geen volstrekt onbeteekenend feit, in een geweldigen oorlog als deze telt een dergelijk succes toch nauwelijks mee. De Duitschers zelf doen dat ook niet; zij we ten, evengoed als hun vijanden, dat de strijd op deze wijze niet vordert, dat de muur van vijanden aan den een of anderen kant moet worden doorbroken, zal er wer kelijk iets als een beslissing te verwachten zijn. Het voorjaar zal ons het groote offensief brengen, meent men in de kringen der ge allieerden, en daarmee de poging, of zulk een doorbraak zal gelukken. Het voor jaar nadert zoo langzamerhand, maar van toebereidselen, ten minste van den kant der geallieerden op het westerfront vernemen we nog heel weinig. In Februari van 't vorige jaar was de actie daar, maar vooral aan het oosterfront, veel grooter. Thans doen Engeland eu Frankrijk in 't geheel niets, dan zich versterken, zich krachtiger wapenen hun legers uitbreiden. Dat zien "we niet alleen aan 't westerfront, ook in Egypte, ook in den Balkan, waar Saloniki wei een sterke vesting moet worden op den duur en waan de Franeohen nu weer een nieuw Grieksoh eilandje, Fano bij Kor- foe, hebben bezet. Zonder de regeering Een vertelling uit dc dagen van Koning Gear ge van Engeland. Mijn meester keerde zich om en zag haar wantrouwend aan. „Vvat beooeaent dat?" vroeg hij. „Wie ben jij, dat je het voor hem meent te moe ten opnemen Hij is de eerste niet, die hier in'de streek „zijn plicht" heeft gedaan, eu er niettemin den kogel voor heeft gekregen. Eu hij zal ook de laatste niet zijn." „ïk zal het met voor hem opnemen," zei zo op zachten toon en met een wereld van medelijden in haar zachte oogen, „maar heusch, vader,'het. schijnt toch wel hard als iemand bloeden moet voor wat hij verplicht is te doen. Het is natuurlijk de regeering die bean zendt om u in 't oog te houden en niet zoon lm appe jongeman „Als ik de regcoring bier had," zei Sir Reginald, „schoot ik do heele regeering dood. Er is geen behoorlijke regeering meer sedert koning Jacobus het zeegit' heeft ge kozen. Omdat ik ie niet hier heb/kan ik ze ook niet raken. Maar dat kan ik hem wel, en dat zal ik te eerder jia hetgeen jij daar gezegd hebt! Hoe weet jij dat het zoo'n knappe jongeman is?" vroeg hij met stem-' .verhef fin gj terwijl si pi blikken, yuui" echo te Athene er zelfs om te vragen, naar 't schijnt. En verder pogen de bedde westersche ge- aHieerde staten'zich te versterken op poli tieke wijze. Men zal eens een woordje met Italië spreken, den bondgenoot der. Exiten-, te-m ogendheden sedrt Mei van 't vórige jaar. De Fransche minister-president Briand, zijn ambtgenoot Bourgeois, een paar onderstaatssecretarissen en een paar militaire autoriteiten zijn naa.r Rome ver trokken.'Men is te Londen eu te Parijs niet tevreden ever 'Mp- Itaiiaanschen bondge noot-. Die voert den oorlog waaldijk al te slap. Met zijn betrekkelijk groot eu nog verscli leger is het slechts op eenige pun ten over de grenzen van Men. vijand gedron gen, heeft op deze enkele onbeduidende plaatsen, maar geen enkel belangrijk stra tegisch punt, geen enkele stad van betefe- kenis ingenomen. Van dezen vijand heb ben de centralen niet veel laat gehacl. Dat is niet alles. Maar ook buiten haar land trekt de Italiaansche regeering zich van den Europeeschen oorlog weinig aan. Zij laat haar-,vloot liefst in de veilige ha vens liggen, baar vliegtuigen lcomen maar zelden te voorschijn uit de hallen. En Ita lië heeft er geen oogenblik aan gedacht om troepen te zenden, noch vroeger naar de Dardanellen, noch later naar Servië, zelfs niet naar Montenegro, waar men "gerekend had op de hulp van koning Nikita's schoon zoon. Zoo vindt men in Engeland en Frank rijk, dat Italië eigenlijk nog weinig of niets heeft gedaan voor de geallieerden en tegen de centralen. Dit laatste zoo weinig zelfs, dat het nog altijd niet officieel in oorlog is met Duitscbilaucl Men vindt, dat dit nu eens anders moet worden. De Italiaansche regeering moet eens wak ker worden geschud. Op vriendschappelijke manier natuurlijk. Er moet haar op gewe zen worclen, da.t zij ook iets moet doen voor de^ groote Latijnscke volkeren-famlie, dat ook haai' belangen in den Balkan groot zijn en dat zij dus moet medewerken dooi den vijand een neerlaag toe t-e brengen Om dit te verkrijgen, of althans om de Italianen over te halen de Oostenrijkers krachtiger aan hun eigeai front aan te val len, is heb Franache gezelschap naar Rome, getrokken en Briand heeft er reeds eenige zijner bekende schitterende redevoeringen gehouden en tevens besprekingen gehad met Italiaansche autoriteiten. Of door dit ten. „Heb jij ooit een oog op hem gesla gen? Antwoord!" En tegelijk stond hij op van zijn stoel, greep het meisje bij de schouders cn dwong haar te knielen. „Antwoord!" brulde hij. „Jij, die mijn dochter rijt, heb jij je ooit mondeling of schriftelijk met dien vent in verbinding gesteld Als ik dat wist, zon ik je kunnen dooden „Vader!" riep zij uit. „Laat mij spre ken. Terwijl u weg waart, kwam de heer Rourke het imis voorbij. Hij vroeg dan wat eten en ik kon het kern niet weigeren. Na dien tijd heb ik hem nog een of twee keer gezien. Sir Regiuald liet haar een oogeuhiik los, maar cm zijn pistool te trekken. Hij haalde er den haan van over. „Neen, neen!" riep ze in haar doode- 1 ij ken angst, mot afwerend gebaar. „Geef mij je woord erop," bulder?!© hij, „dat j© geen woord meer tot hem zult spre ken cn geen blik meer tot hem opslaan voordat ik je tob hem zend Met het pistool voor het hoofd beloofde zij het hem. „Zweer, het!" Zij zwoer het. Sir Reginald barstte in lachen uit. „En dab zal wel niet gauw gebeuren", zei hij, „daar kan j© op rekenen. Geef dus alle gedachten in die richting maar op, meisje! Sta op.en pak je w;eg, en schaam je voor Voor Adverteutten wende men /ich tot onzo Administratie, Pak.nrinastra&t 10, Amsterdam. Pry's der Ad verter. tien per regel 30 cent. Voor Ingeronde-i Mode. deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarM. Bij abonnement redactie. alles de Italianen zijn over t© ha-leu om den strijd krachtiger te voeren? Wij zullen zien. Als ze 'b werkelijk wilden, zouden z© 'fc ook "zonder de aansporing wel hebben gedaan. In ©Ik geval zou Italië maar moe ten beginnen met Duitschland den oorlog te verklaren. OUfTSCHLAND Vredesvoorstellen van Duitschland. LONDEN. Een Belgisch diplomaat deelt ons mede, dat het geen ge heim is, dat Duitschland meer dan eens aan België een vredesaanbod deed, direct en indirect-, en waarschijnlijk zullen er nog wel meer worden gedaan. Het resul taat zal echter hetzelfde zijn als bij vorige gelegenheden. Iets anders is onmogelijk daar België bereid'is te strijden zoo lang als Groot-Britannië en dat kan nog wel lan gen tijd zijn. Dc verdere oorlog, Max. Harden een bekend Duitsch Schrij ver en denker heeft in een bijeenkomst in de Pbilharmonie te Beriijn over den oorlog ...en den vrede gesproken - Hij sprak o.a. over den tegenstand, die in het oorlogvoerend Europa nog steeds heerscht tegen elke vredesbespreking. Niet alleen omdat de vijanden van Duitschland nog steeds gelooven aan de eindelijke over winning, en de meening bestaat, dat het Duitsche Rijk ten ondergang neigt. In dc geheele wereld wordt gezegd, dat wie in Duitschland nog zonder uniform rondloopt behoort tob de knapen, grijsaards, zieken of verminkten, dat de economische toeetand slecht is, en dat een offensief Duitschland volkomen geneigd zal maken, om toe te geven. Dit nu is niet juist, maar de vijan den van Duitschland willen de waarheid niet zien, willen niet erkennen hoe krachtig de polsslag van het Duitsche volk is, en dat geen spoor van achteruitgang te vin den is. Harden verzette zich ook tegen de opvat ting, dat wat door Duitschland bereikt is, het resultaat zou zijn van een teruggang tot barbaarschheid. En hij zeide, dat misverstand en leugen de muren zijn, die moeten worden geslecht voordat van vrede sprake zal kunnen zijn. Het valsche vertrouwen, dat bij de Entente heerscht bekt nu nog het sluiten van een wu-stendigeu vrede. AVórdt van. .vrede ge sproken, dan krijgt men te hooren: „weer een bewijs van afmatting". De mogelijk heid, onjuiste voorstellingen te wekken, is niet te beletten: en het kan den Duitschers koud laten, of hunne woorden opzettelijk verkeerd worden voorgesteld. „Wij zijn de eenigen in dezen strijd", zedde Harden, „die met heb oog op het succes onzer wapenen het recht hebben te spreken van de mogelijkheid om vrede te sluiten. Het ontreden van ons leger heeft ons in een positie gebracht, waarin wij van een waardigen vrede kunnen en mo gen spreken. Wij zijn niet te overwinnen, ook niet dcor gebrek aan. materiaal en door honger, dat alles is slechts een droom onzer vijanden. Het eenige gevaar, dat be staat is, dat met ons bet geheele wereld deel te gronde gaat. De schuldige staatslie den in het vijandelijke land willen den dag der afrekening verschuiven. Veel ware gewonnen, wanneer men door den wal der regeeriugen tot de ziel der volken kon drin gen. Dat ware de eenige mogelijkheid voor een spoedig emde. Als in Frankrijk gesproken wordt van een vrede, na de teruggave van Elzas- Lotharingen, dan behoeft men in Duitsch land niet eens de stem te verheffen, ora te zeggen dat wanneer het lot ons zou dwin gen zulk een vrede te onderteekenen, onge veer 70 millioen Duitschers dien spoedig weder zouden verbreken. Zulke Fra-nsche redeneeringen zijn echter, nadat de oorlog negentien maanden heeft geduurd, niet als ernstig op te vatten, berusten op onjuiste voorstellingen. Het- verstand brengt ons ertoe den vijand toe te roepen „De laatste mogelijkheid om uwe droomen te verwezen lijken is slechts te bereiken langs een weg, die over de lijken van Europa voert." „Willen onze vijanden echter niet hoo ren, dan moet gezegd worden, dat voor ons de oorlog eerst begint, en dat wij dan, on danks het geroep van barbaarschheid eens zullen toonen, wat wij nog kunnen. Nog heb ben wij niet de overtuiging, dat het om ons bestaan gaat, hebben wij echter die over tuiging eens gekregen, dan wordt het een oorlog zonder medelijden en zonder genade, dan komt de oude toestand, dat men.sek tegenover ménsch staat, ale wolven. Wil men ons niet erkennen, moet Duitschland in den ban worden gedaan, dan heeft het woord Europa geen zin' eu inhoud meer. „Nog is Europa te redden, maar de hou ding onzer vijanden brengt het. in gevaar van vernietiging. Zou men het willen red den ten koste van het Duitsche Rijk, dan vergisee men zich niet, want dan zullen mid delen worden toegepast, die, de wereld moge or van denken wat zij wil, jubelend door het Duitsche volk tegen den vijand zullen worden aangewend. Een einde moet eraan komen, onzo vijanden moeten zich herinne ren dat zij menschen- zijn, om tenminste te beproeven of niet een vrede kan worden ge sloten die met bun eer vereenigbaar is. Als zij dat niet doen, dan hebben zij, bij al hun piiysieke dapperheid, bij al hun. rijkdom en beschaving, hun pronken met versleten ,.cultuur"-gewaden, niet den moed, in een Tooten tijd groot te voelen en, naderend maar moedig, de geweldige waarheid in 't aangezicht te zien." ENGELAND. Duitsche vliegers boven Engeland. Woensdagmiddag te 3 uur 30 naderden twee Duitsche hydroplanes de kust van Kent en- lieten eenige minuten later drie bomme^t vallen aan de buitenste grens van Ra-ms- g&fce en vier bommen, bij de school van Broadstairs, waarvan er drie ontploften. Omtrent persoonlijke ongelukken wordt niets bericht. Er werd geen andere schade eroorzaakt, dan dat eenige glazen sprongen. LONDEN. Twee vrouwen en een kind werden gewond "bij- den luchtaanval op de kust van Kent. Een aantal aërcplaues van land- en zee macht steeg op om de vijandelijke vliegers aan te vallen. Deze vlogen echter onmid dellijk terug. Omtrent gevechten is nog niets ver nomen. LONDEN. Het persbureau publi ceert nieuwe bij zou derheden over den raid der vijandelijke vliegtuigen bovc-u 1 fié kust van Kent vAn Woensdag. De eerste- raider wierp bommen 'naar een tramwagen' vol vrouwen, en kinderen. De eerste bom viel op den weg, vlak achter den wagen. Hij ontplofte, maar veroorzaakte gelukkig geen paniek, hoewel men den vlieger op groote hoogte zag roudkruisen. Nog drie bommen vielen in een naburig veld. Een tweede vlieger wierp een bom op een groote meisjesschool- De ïxnn drong door het dak in de bovenverdieping, waardoor de zolde ring terecht kwam in eon vertrek waar kleine kinderen onderwezen werden. Een kind werd aan den voet gewond, een ander kreeg eveneens verwondingen. Nog drie bommen vielen bij de sohool. Twee andere bommen vielen in de "buitenwijken der stad. Briteobe vliegtuigen die ter vervolging opstegen, konden de raiders niet inhalen, daar deze zich overhaast terugtrokken BERLIJN. Woensdagmiddag hebben eenige van deze marinevliegtuigeu bommen geworpen op de haven, fabrieken en kazer nes van Ramsgate ten zuiden van de Tli eemsm onding. Wij blijven bereid giften in ontvangst te nemen tot leniging van den nood in de overstroomde streken. De bijdragen worden in dit blad verantwoord en aan de Alg. Watersnood-Commissie overgedragen. Ten einde vergissingen onmogelijk te maken, verzoeken wij met nadruk op de strook van de ons toe te zenden postwissels het woord WATERSNOOD te willen vermeiden. Achtste 1 ij s fc. Ontvangen tot en met 11 Februari 1916 'a middags: Bijeengebracht dcor militairen van Re serve Bataljon B. f 43,50; van de bezet ting van Fort Loevenstein f 13,50: korpo raals en soldaten van het Detachement Torpedisten te forL in den Sa'fina Henrica- polder f 9,63korporaals en manschappen van het Remonte depót te Milligen f 40,30. Totaal van deze lijst f 106,93. Totaal ontvangen f 1567,62. D. MANASSEN. FRANftRSJK. Van het Westelijk Ooriogsterrein. r.-ixvlo S- Communiqué. Wij zetten onze vorderiugen in Artois voort, dooi de beschieting van de verbindingsloop graven ten westen vani La Foelie. Twee Duitsche aanvallen ten westen van heuvel 140 werden volkomen afgeslagen. De Duitschers deden eeu mijn springen 'ten noorden van den weg NeuviheThelus. Wij bezetten den krater. Een vijandelijke af- deeling trachtte eèn aanval te doen ten zui den van de Scmme. Zij werd onmiddellijk naar haar loopgraaf teruggedreven door ons vuur. Onze artillerie vernielde een blokhuis in het "European Hotel te Luderitzbucht deerde vijandelijke kantonnementen cn richtte een vernielend vuur tegen de wer ken bij Mesnil in Champagne en het Mont- hetge-eu je gedaan hebt. Als het er tijd voor is, zal ik wel een man voor je vinden, die je beschermen zal voor inspecteurs, dwarskijkers en verraders en meer van dat schuim Zij verliet het vertrek, en haar vader, nu weer tevreden over zichzelf, bleef nog wat. bij da pimdhflesch zitten Dienzelfden avond begaf Sir Reginald zich naar de ruime schuur, die teg.en het achtergedeelte van het huis aan stond. Hier huisvestte hij de meeste van zijn manschap pen. Beneden waren de kelders, waarin de goederen rit het schip werden geborgen. Het vertrek werd met toortsen van dennen hout verlicht en de rook die er hing deed in 'fc eerst pijn aan de oogen, wanneer men binnentrad. Al de mannen waren bijeen: de reus Mack Sullivan eu kleine Andy, die zes voet vier duim lang was en Terence Ma gee, die de twee soldaten van Bandy had "neergescho ten, eu nog eenige anderen, kortom het- meest woeste samenraapsel dat men zich k-in voorstellen. Zij dronken of brulden het een of andere lied. Het was Sir Reginalds gewoonte nu en dan een avond in hun mid den door te brengen, en dit was juist de manier om hen g'eheol op zijn hand te krij gen. Niemand van ben, of hij zou door een gegaan zijn voor den ompkkekarska- pitein'y Jongens", zeide hij, terwijl hij zijn glas vulde, „ik breng jelui een toast. Een toist op den oudergang van alle inspecteurs in 'fc algemeen c-u op Clarence Rourke in 'fc bijzonder Alien hielden hun glas op en liieven een gehuil aan, dat men op een mijl afstauds wel had kunnen hooren. Maar vóór zij nog een teug uit hun glas hadden kunnen ne men ,kwam Tim, de boodsehappenlooper binnen en wenkte met zijn hand om stilte. „Wat scheelt er aan?" vroeg sir Regi nald, het glas aan de lippen. „Buiten is een ruit ar, een gentleman, die n wenscht te spreken". „Een genteeman?" vroeg de hoofdman gemelijk; „wat voor een gentleman, uils- I kuiken?" „Ja, 't is er een zooals je ze niet dik- j wijls hier in de buurt ziet", antwoordde de man, terwijl1 hij zich het. hoofd krabde, „maar het schijnt, me dat het een soldaat is en in elk geval eeu Engelschman". „Een soldaat!" herhaalde Sir Deginald. „Jongens, dat moet in ieder geval een on versaagde kerel zijn, om hier te durven veschijnen. Laat hem binnenkomen. Tim Een soldaat, wel heb ik ooit... 1" Tim verdween en kwam eenige minuten later met den Engelschman terug. Heb was inderdaad een soldaat-. Vergeleken mefc den meester, was het nog een jonge man en hij had een knap, njnbeeneden gezicht, martreboscb in Woëvre. Zooals op de beide voorafgaande dagen wierpen de Duitschers zware granaten tegen de vesting Belfort. Zij hadden er echter nog slechts twee afge vuurd, toen onze artillerie het vuur concen treerde op de vijandelijke batterij, wier ligging op 9 dezer was vastgesteld. Tevens bombardeerde zij de militaire inrichtingen ten zuidwesten van Mulhausen. LONDEN. Generaal Haig rappor teert, dat achttien vliegtuigen raei succes vijandelijke barakken met bom men bewierpen. Activiteit der vijan delijke artillerie bij F&nquevillers eu elders. De vijand bracht een mijn tot ont ploffing ten noordoosten van Givenchy. Geen schade werd aangericht. Wederzijd- sohe beschieting ten zuiden van het Grevier- bosch. Wij beschoten de vijandelijke bat terijen bij St. Julien. De „Temps" over Duitschlands v PARIJS. De Temps", sprekend over de herhaalde pogingen van Duitschland om afzonderlijk vrede te sluiten. merkt op, dat d^ze cam pagne geïnspireerd schijnt, door de Duitsche ïinahSieele' weréló; die -dë* eco nomische gevolgen van den oorlog vreest. Dt „Temps" zegt, datrils waarlijk de Duit sche financiers en de keizerlijke kanselarij het herstel van den vrede aangaven op den grondslag van het. statu quo ante, (lat. ge schiedt omdat ze die voorwaarde.:* nog de meest gunstige achten, waarop Duitschland nn nog kan-hopen. Duitschland biedt dien vrede alleen aan uit vrees voor erger, maar dat zou voor de geallieerden de beste reden zijn om elke onderhandeling te weigeren en den corlog voort, te rotten tot. het- uiterste, tot de centrale mogendheden zioh overwon nen verklaren. De Duitsche manoeuvre is te doorzichtig om op ons anders te werken dan door versterking van hetvertrouwen op de eindelijke overwinning. De strijd in de luoht. De Times''-correspondent te Parijs seint aan zijn blad uittreksels uit een interview van- een vertegenwoordiger van het „Petit Journal" met den beroemden aviateur Louis Blériot. Volgens Blériot is het middel tot afweer van Zeppelin-aanvallen te vinden in het ge bruik van een lichte en snelle éénpersoons vliegmachine. Hij gaf hiervoor niet de voor keur aan zijn eigen machine en was zelfs van meening, dat tweedekkers vcor dit doel geschikter zouden zijn, vooral omdat, die ge makkelijker landen- Hij bestreed de mee ning. dat vliegmachines niet even hoog zouden kunnen komen als luchtschepen. Het tegenovergestelde is waar; vliegmachines kunnen gemakkelijk eene hoogte van 5000 tot 6000 meter bereiken. Het nieuwe type, dafc Blériot voorstelt, moet zeer licht zijn en clus snel kunnen stij gen. De machine moet met een mitrailleur of met bommen bewapend worden en een zoeklicht hebben. Dit alles bij elkaar weegt niet meer dan een passagier. Teneinde het gewicht der machine ïn de lucht zoo gering mogelijk te maken, raadt hij aan, den vlie- een krachtig gevormden neus en een knevel die opgedraafd was als moest hij er den een of anderen aanval mee keeren. Hij ver toonde voorts een zorgvuldig goschoi'en gelaat en een gepoederden pruik, did er zoo nieuw uitzag, alsof hij er zooeven een prui kenmakerswinkel mee uit was gekomen. Hij droeg den rooden rok eu den driekan ten hoed van koning George's mannen en de kant om zijn hals en op zijn mouwom- slagen was van de fijnste soort, die Sir Reginald ooit uit Frankrijk had meége- bracht. Het was in een Woord een elegante verschijniug en ofschoon de tronies der mam '.happen die hem aangaapten niet I bijster in zijn smaak konden vallen, was er geen spoor van vrees op zijn gezicht te le- zen en trad hij na een buiging op Sir Re- ginald toe, met een gemak alsof hij rich in een balzaal bevond. „Sir Reginald Hagan. als ik mij niet vergis?" vroeg hij met een duidelijke, hel dere, zangege stem. „Zoo is mijn naam", antwoordde de meester, hem zuurzoet aanziende. „Mag ik mij even voorstellen ging de Kngolschmau voort. ..Ik ben uw dienaar kapitein Mostyn en kom immens mijn vriend kapitein Rourke". Sir Reginald grijnslachte. „Wel verduiveld", zei hij, „u komt juist op tijd. Wij dranken daar juist op rijn ge zondheid. Neem eeo glas eo ledig dit met ger geen waarnemer mede te geven. Blériot is van meening, dat er niet ge- noeg gedaan wordt, om geede vliegers aan te kweeken. De geallieerden moeten er moer en betere hebben dan Duitschland en aan het geschikte menschenmaterieel ontbreekt het noch in Frankrijk, noch in Engeland. Er moet dus een type vliegers als Garroe of Pégoud gevormd worden. Vooral jonge menschen moeten opgeleid worden, omdat hun hart sterker is dan dafc van oudere mannen. Het dooven der lichten als afweermiddel is, volgens Blériot, niet veel waard, omdat rivieren op groote hoogte /.ichtbaar en dus goede wegwijzers zijn. Blériot ontraadt den bouw van Zeppelins, omdat die lomp en kwetebaar zijn en daarom slechte des nachts kunnen optreden. Ook de vliegmachines met twee motoren vindt hij minder goed, omdat hij die te gevaarlijk acht. RUSLAND. Van het Oostelijk oorlogsterrein. -, WEENEN. De vijand toonde Woone- (- t in Woihynïë en aan het, Oost- GaHseW f stout Verhoogde activiteit tegen o. -oip^cec. Bij het leger yan. aartshertog Josef Ferdinand bracht, hij herhaaldelijk op verschillende plaatsen verken nings-afdeelingen tot een sterkte van een bataljon tegen onae veilig- heidsliniën naar voren. In het bijzonder kwam het in den sector van het Opper- Oostenrijksche infanterieregiment no. 34 tot hevige voorpostengevechten, die ook de? nachts voortduurden en ten slotte met volledige verdrijving van den vijand ein digden. Bij een verschansing waar vooral heftig werd gevochten werden ongeveer 200 Russische lijken geteld. Vele gevangenen werden gemaakt. Ook bij onze voorposten ten noordwesten van Tareopol is Donderdag- n- <~H verbitterd vervochten. De Russen deden weder een aanval op de reeds in een vroeger l>. it vermelde scnans. maar werden door een tegenaanval weder verdreven. Aan de Bessarabische grens wierp de Kroatische landweer een Russisch bataljon uit een goed versterkte vooruitgeschoven stelling op de hoofdstelling terug. Russische mededeeiingen. PBTROGRAD. Mi.it aire deskundigen verxiareu uat ae Russen useieezso bezet tend en den Dnjester forceerend, ais zij hefc offensief voortzetten, alle vijandelijke stel lingen in de streek van Tcjernowitsj bedrei gen. Cut verk.aringen van krijgsgevange nen blijkt, dat de verwoecfe verde- cugmg van Tsjernowitsj door de Oostenrij kers en Duitschers, die hun zoo groote ver liezen kostte, minder in strategische rede nen dan in politieke overwegingen oor zaak vond. Er werd aan de troeipeu een dagorder geridht, waarin werd gezegd, dat de val van Tsjeruowitsj de onmiddellijke aansluiting van Roemenië bij de Entente ten gevolg© zou lvebben Aan het Ogkïnsk-kanaal, hebben de Duit schers ten gevolge van den lievigen dooi met opoffering van groote voorraden ma- ons op den toast, dien ik u voor zal stellen". „Tk vrees dat. ik mij voorloopig bij u zal 313oeten verontschuldigen".zei de nieuw- gekomeue. Ik heb jen boodschap voor u, of beter: twee boodschappen. En het zal van uw antwoord afhangen of ik de eer zal hebben met u te klinken". Sir Reginald zag hem wantrouwend aan. „Aha, staan de zaken zóó?" zeide hij. „Wel, gteek dan maar af met je bood schappen, man, en ik beloof je dat ik ie spoedig zal antwoorden" „Mijn vriend, kapitein Rourke", zei de vreemdeling, „heeft reden om te gelooven dat u satisfactie van hem vordert, en hij io bereid u die te geven op den tijd en de plaats door u te noemen". „Welzoo, dafc is gesproken zooals het een man betaamt. En je kunt. hem vertelleen", zei Sir Reginald ruw, „dat de tijd. zal zijn de eerste de beste keer. en de plaats het oerste hefc beste punt, waar wij elkaar zul len ontmoeten en dat ik hem met- het mees te pleirier een kogel door zijn dzal jagen!" „Dat is bezijden alle vormen en manie ren", zei de Engelschmaai stijfjes, „maar niettemin, mijn vriend zal uw antwoord ontvangen En de tweede boodschap is, dat gegeven en ontvangen alle mogelijke satis factie, mijn. vriend Rcurke n rormaal laat vragen om de hend van uw dochter." (Wordt (wroïgA)

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1916 | | pagina 1