No. 231. Zonden 6 februari 1916 Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. Inzameling voor de Slachtoffers van den Watersnood. Een waarschuwing. „ZO HANG F MAAR AAN EEN DRAADJE!"*) De toestand in den reuzenstrnd. TWEEDE JAARGANG. SOLDATENCOURANT ADRES DER REDACTIE EN* ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS b CENT, ABONNE MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS ƒ1.50 P. DRIEMAANDEN ±n cle laatste dagen zijn vliegers en luchtschepen bijzonder in de weer geweest; wij hebben gehoord van Zeppelin-aanvallen op Parijs, op Engeland, van tochten van Fransche vliegers naar Freiburg in Breisgan, van vliegers uit Salöniki naar Monasrir, verder van vlicurercluels in do lucht. Natuurlijk verweert, men zich in de bedreigde streken Voor deze aanvallen uit de lucht. Op onze plaar. hierboven zien wij koo men dat soms doot. We zien hier een Engelsck afweerkanon, vastgemaakt aan een rad, op een vat geplaatst, waarop het kan ronddraaien en zoo een heele ruimte in de luclit kan bestrijken. De verspreiding van ons blad. Wij brengen in horinnaririg, dat troupsn- deolen, die soms door een of andcro oorzaak wan ons blad vcctoken zijn, slechts oen aan vraag tot ons te richten henbsn om isgalmatig, driomasi per weoU, con pakket Soldatencouran- ten te ontvangen. Morgens mag ons „Orgaan voor leger on vloot" ontbroken. Dezer dagen, hebbeoi enzo ]©zer3 in ons blad een' zeer tragheb, berichtje kunnen lezen. Zaterdagavond is te Zwolle bij aa.n- ikomst van den militairen trein van Utrecht do milicien Harmsen bij heb uitstappen ou der den trein geraakt. De beide boenen veilen hean afgoreden en de dood trad bijna onmiddellijk in. Het ongel uk was een gevolg van uitstappen voor de trein stilstond. Nietwaar, het is maar een heei eenvoudig berichtje. Menigeen zal bij 't leson even denken: „de arme di-ommel!" maar dan -s .'t, geval weer vergeten. En t komt yaaer Noor, voor een paar diagen hebben we ge.e- len, dat een oude vrouw aan don verlceer- (Slot.) Dozen brief vouwde ik dicht in den vorm van eon rapport,' riep een i.nlandsch fuse lier, die toch niet lezen kon on zond hem daarmede naar mijn vriend Hendrik aan de hoofdwacht! Korporaal en soldaten dach ten natuurlijk dat het een rapport was om trent cle patrouille, die zoozeer liarcn plicht vergeten had. Hier en daar hoorde ik zelfs iets mompelen over mijne hardvochtige strengheid. Ik evenwel, zette mij tevreden op een stoel neer en verdiepte mij in overp&inzingen over de duurzaamheid van goudan strepen. Daar werd zachtjes aan de deur getikt en binnen trad oen Javaanscli meisje met eene flesch in do hand. Wat moest dat beduiden? E'en vrouws persoon 'bonnen de heilige muren eener wachtkamer De bruine solioone liot mij ovonwel niet lang in onzekerheid. Mefe een betooverend lachje bracht, zij mij de groeten over van haren gebieder, don houder van de roeman padja-ng, die mij uit dankbaarheid voor mijne bemoeiingen, eeaie flesch druivensap deed toekomen. De geslepen Chinees had het niet raadzaam geoordeeld zelf te komen misschien had hij er een voorgevoel van, dat ik hem met zijne flesch wijn vierkant de trap zou hebben afgesmeten. Wat dacht zoo'n langstaart wel van een sergeant? Meende die brave man misschien, dat ik om zijnentwille de patrouille uit zijn huis Verwijderd had? wil springen, die nog niet stil staat, of daar tracht in te stijgen, terwijl hij reeds in be weging is. Onze militairen vooral zouden wij willen waarschuwenhen tot. voorzichtigheid ma nen. Zij reizen dikwijils, zij hebben heel vaak haast, hun harten kloppen van ver langen laten zij er toch om denkendat een pear minuten, ©enige seconden eerder of later aankomen van zoo weinig beteeken is •is en dat zij zoo ontzaglijk veel wagen, door ito vroeg uit den trein te stappen- Het ge beurde te Zwolle staat niet alleen, en, al Joopt het niet a 1 t ij d zoo tragisch af, gevaarlijk is en'blijft, altijd zulk een over- i moed of onvoorzichtigheid. Laat de treurige 1 dood van den milicien Harmsen voor velen een waarschuwing ziin: Stap nooit uit een nog niet (stilstaan den trein; stijg nooi tri n cen reeds vertrek kenden brei n. den leant uit de stoomtram stapte, viel, overreden werd en weldra stierf aan de ver wondingen onlangs trachtte iemand in een reeds in beweging zijnden trein te springen, hij stortte neer en werd zwaar gekwetst op genomen. We zouden meer van deze voor vallen kunnen meedeelendio levens ver woestten of levenslang invaliede en onge lukkig maaikteu.' Als we zoo iets hooren, denken we, on danks ons stille beklag, toch dikwijls: waar om ook niet voorzichtiger te zijn? En dat i,s juist het ihoëef, tragische van ongevallen van dezen, aard, dat onvoorzichtigheid, moedwillige durf. eigen schuld dus in één woord, oorzaak is van den dood of de zware verwonding. Natuurlijk deukt men in zoo'n oogenblik niet and rs, of de sprong gelukt, rnen ziet misschien lieve verwanten, vrouw of kinderen op het perron en het innige ver langen. drijft ons naar hen toe. Begrijpelijk is dit zeker, maar onvoorzichtig, en dus dwaas. niet. minder.. Want niet hij, die daar door den cnbesuisden sprong gedood werd, is misschien het. meest, te beklagen, hen die lnj achterlaat, die hem opwachten, die met verlangen naar hem uitzien, treft het zwaarste leed. Dat moge menigeen beden ken, die, om welke reden ook, ni.t een trein Tegenover dit. meisje ging het evenwel niet. aan gTof te worden zij had zulke ver liefde oogen, zulke scliooue zwarte tanden, en hare huid was zoo sierlijk met gele oker besmeerd, dat de aangeboren ridderlijkheid van een sergeant zoo iets niet gedoogde. Ik loosde haai- daarom met een zoet lijntje naar de deur, en wilde haar juist als loon voor de boodschap een kus op den mop- neus drukken, toen plotseling het geroep van den schildwacht weerklonk „Werda V' en kort. daarop.Halt, korporaal lieraus, rond-luitenant De hemel bewaar onsOngelukkiger kon liet niet. treffen. Wat moest daarvan te recht komen! De roude naderde on nog aLtijd bevond liefc meisje zdch in de wacht kamer. Met een© enkele handbeweging wierp ik haar onder de tafel, bedelde haar zoo goed en zoo kwaad als het ging met mijn ïcapotjas, greep mijn geweer en snelde naar buiten. Daar zag ik ook reeds op de pasrtax liet. licht eener kleine lantaarn en bij liet. zwakke schijnsel daaiva-n bemerkte ik duidelijk de- oranjekleurige sjerp van den luitenant van piket. Met van augst t rillende stem deed ik de noodige comman do's, trad vooruit en meldde: „Niets nieuws „Laat de manschappen inrukken en geef mij het rapport, der tookemng," luidde het bevel Bevend voldeed ik aan dieu last en volgde den officier in de wachtkamer, een lam gelijk, dat ter slachtbank wordt, ge leid. Het. rapport, lag op de tafel, de luitenant ging ritten en strekte geeuwend zijne lange bccnen uit. Ik dacht, dat mijn vonnis ge veld. was. Het kon bijna niet andere of bij moest tegen de vrouw trappen. Er valt van eigenlijke gevechten in de ïaatste dagen maar weiuig te vertellen. Vooral aan het Westerfront blijven nog de kanonnen donderen en ook uit de Fransche ;en Engelsche berichten krijgen wij de overtuiging, dat de Duitsche troepen op verschillende punten aanvallend optreden. .Zooals wij den vorigen keer deden opmer ken, hebben zij ook op enkele plaatsen suc ces behaald, doch nergens van een beteeke- nis, die eenige wijziging brengt in de posi- 'ties der vijandelijke fronten. Zelfs de ver meerdering van een kilometer front is.van weinig belang in dezen grooten strijd. Van de. andere atrijdtóoneelen komt nog miuder nieuws. In Montenegro is het vech ten blijkbaar uit en volgens de jongste be richten móet er werkelijk sprake zijn' van ,een capitulatie. Koning Nikita zou onder handelingen hebben aangeknoopt, waarte gen zich echter de koningin en anderen verzet zouden hebben. Dezen waren daarop 'naar Italië vertrokken en koning Nikita zou men met geweld hebben gedwongen ook uit te wijken naar dit land, waar zijn schoonzoon regeert. Maar de oude Monte- negrijnsche vorst was zoo boos op Italië en zijn koning, die hem in den steek hadden gelaten, dat hij onmiddellijk naar Frank rijk vilde. Ondertusschen had hij aan prins Mirko opgedragen in zijn land de on derhandelingen met Oostenrijk verder te voeren en dezo zou ook in het. hoofdkwar tier van den vijand te Podgoritza vertoe ven en de capitulatie verder regoleu. Trou wens, de voorwaarden der Oostenrijkere moeten voLsbrekt niet zoo streng zijn, de Montenegrijnen mogen zelfs hun oude fami liewapens hóuden en hebben alleen hun moderne geweren en hun munitie af te ge ven. Zoo luidt ongeveer de jongste oplos sing van het Montenegrijnsch raadsel. In Mesopotamië, waar de strijd steeds van belang is, rust hij in de laatste dagen weer meer. De Engelsche generaal Ayl- mer, die oprukt om zijn 10,000 kameraden in Koet-el-Amara te ontzetten, werd ver rast door een overst-rooming van den Tigris en kan nu vooreerst niet verder, 't Is te hopen, dat de 10,000 Engelscheu, onder generaal Townshend, die veel zieleen moeten hebben en moeten lijden aan ge brek aan levensmiddelen en munitie, het nu zoolang kunnen uithouden tot het ontzot opdaagt. Onze lezers zullen ongetwijfeld met groot© belangstelling de zonderlinge ge schiedenis van de Appam" gelezen heb ben, waarover een aantal, niet altijd zeer duidelijke telegrammen zijn ingekomen. Het is ook een interessante historie, die daarachter zit. Want wat blijkt? Dat men sedert vijf maanden een Duitsche kruiser of hulpkruiser over de zeeën zwerft, die door de gealliëerden worden beheerscht. Hoe het Bchip daar is gekomen, niettegenstaan de de blokkade, vanwaar het komthoe het, heet of er uitziet-, het schijnt nog niet vastgesteld. Men heeft het den naam „Möwe" (Meeuw) gegeven en zijn daden herinneren aan die der „Einden". Het maakte Engelsche handelsschepen (op zijn minst vijf) buit-, neemt de bemanningen op, maakt zich meester van de ladingen of wat het daarvan gebruiken kan, en boort de schepen in den grond. Ten slotte heeft het, een dier buitgemaakte schepen de Ap pam", met een prijsbemanning en een ka non voorzien en liet. naar een neutrale, een Amerikaansche haven gezonden. Ziedaar in 'tkórt de feiten. Wat er met de „Ap pam" moest, gebeuren, een Engekch tchip, met vele Engelsche passagiers er op. maar met een Duitnohe bemanning,de knapste Amerikaansche juristen hebben er blijkbaar over beraadslaagdeen telegram meldt thans echter, dat minister Lausing hét prijs verklaard heeft. Doch het belang wekkendst feit in dezen is wel, dat er weer oen nieuwe „Einden" rondzwerft, trots de waakzaamheid der Engelsche vloot eu de wereldzeeën onveilig maakt. Er zal nu wel spoedig een zwerm Engelsche kruisers op uitgestuurd worden. In dezen tijd van scliaarscbte aan wer kelijk© en groote oorlogsdaden komt men natuurlijk gemakkelijk te spreken over ge beurtenissen, die maar heel zijdelings sa menhangen met den eigenlijken krijg. Door sommigen van den kant der Entente brengt men dén zelfmoord van den Turk- schen troonopvolger in verband met den oorlog, 't 13 echter zeer de vraag, of dat verband bestaat. De troonopvolger was reeds een oud man en ziekelijk, hij had veel geleden door de langdurige afzondering en opsluiting door Abdul Hamid van 1876 af tot aan de revolutie in Turkije voor eenige jaren. En ook thans schoen het leven voor hem niet veel waarde meer te hebben. Is het nog wel de moeite waard om van het telegram melding te maken uit Amen- ka, omtrent de Duitsche vredesvoorwaar den? Wij luisteren altijd gaanie naar vre- desstemmeu en het is wel eigenaardig, dat juist thans er weer in Duitschland zijn, die verlangen, dat het eindelijk vrij staat over het doel van dezen oorlog te spreken, en die wenschen, dat er van annexatie goen sprake zal zijn, dat dus België en Servië ook weer zullen worden prijsgegeven. Daar staat- tegenover, dat andere Duitsche bla den verzekeren, dat Duitschland zich voor bereidt op cen langen duur van den oorlog, wat zou blijken uit het in-beslag-neraen van text iel-producten, en van alle koperwerk, zelfs gedeelten van kachels in de huizen der particulieren. OUPTSCNLAND. Duitsche vredesvoorwaarden? LONDEN. De „Times" verneemt uit New-York De „Chicago Tribune" publiceert een telegram uit Washington, waarin een over zicht wordt gegeven van de jongste Duit sche vredesvoorwaarden Duitschland is bereid alle aanspraak op Kiautschau te laten varen en op de Austra lische Zuidzee-eilanden, vroeger door de Duitschers bezet-, en met Engeland tot een overeenkomst te komen, waarbij Duitsch land een Afrikaausche kolonie krijgt, welke bestaat-, hetzij uit een gedeelte van Duitsch- lacds vroegere bezittingen, hetzij uit een geheel nieuw stuk grondgebied. Duitschland vraagt: Erkenning van Duitschlands protectoraat over Turkije, hetgeen insluit volledige ontwikkeling van de Duitsche sferen van invloed op handels gebied in Klein-Azië en Arabic. Ten tweede: afstand van Russisch Koer land aan Duitschland. Ten derde: Vorming van een onafhanke lijk koninkrijk Polen onder een Duitschen prins, waartoe Oostenrijk een gedeelte van G-alicië zal afstaan. Ten vierde: vergoeding aan Roemenië door cessie van B&ssarabië door Rusland en Het koude angstzweet brak mij uit eu de peu ridderde in mijne ha.nd, toen ik haar den luitenant aanbood. Mijn ontsteld uiterlijk viel hem op en deeluemend vroeg hij: „Zijt ge misschien ziek?" „Neen, luitenant," antwoordde ik, nog meer in.de war „ik beu voor het eerst wachtcommandant en de... de... de groote verantwoordelijkheid..." eu meteen greep ik krampachtig naar mijn gouden streep. „Je hebt toch, hoop ik, niet te diep m het glas gekeken?" vroeg hij, tegelijkertijd esn onderzoekenden blik op mijn ontdaan gelaat richtende. Deze veronderstelling bracht mij weder tot bezinning. Wat, ik, die nooit, iets anders over de lippen bracht, dan koffie eu thee met en benevens dozijnen ,wneer- proppen' waarvoor ik zelfs den ©eretitel smeerju oppen vreter" verworven had, ik zou dronken zijn? Het met volle overtuiging uitgesproken „neen" scheen dan ook tien officier vol doende L© zijn, tenminste hij stond op. Al- torens te vertrekken kon hij toch niet nalaten mij nog even toe te voegen: „Denk er om, drinken op wacht wordt zwaar ge straft de gouden streep hangt maar aan een draadje." Waarachtig, de luitenant had gelijk, en onwillekeurig tastte ik weer naar mijn chevron; er naar zien durfde ik niet. Als een steeuim beeld bleef ik voor den officier staan, toen hij mij nog eenige wenken gaf tot het- voorkomen van malaria en buik- pijn. Doch neen., zoo lioog zat mijn kwaal niet, noch iii het. hoofd, noch in den buik, zij zat op een pas van ons af onder do tafel. Eindelijk, eindelijk ging hij heen en ik volgde hem, de deur voorzichtig achter m,ij Voor Advertentir-n mend.- men *i©h tot onze Administratie, PnJestrinadrast 10, Amst'-rdam. PrQ» der Advertentie» por regel 80 cent. Voor Ingezonden Mode- deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Bjj abonnement reductie. Wij blijven bereid giften in ontvangst te nemen to leniging van den nood in de overstroomde streken. De bijdragen worden in dit blad verantwoord en aan de Alg Watersnood-Commissie overgedragen. Ten einde vergissingen onmogelijk te maken, verzoeken wij met nadruk op de strook van de ons toe te zenden postwissels het woord WATERSNOOD te willen vermelden. V ij lde 1 ij s t. Ontvangen tot en met 4 Februari 1916 'smiddags; Van de le Compagnie, 18e Bataljon Landweer Infanterie f 30 van de Korpo raals en manschappen van de '2e Compagnie, III Bataljon, 17e Regiment Infanterie voor den watersnood f 15.28Divisie Eskadron der Ille Divisie, opbrengs-t ran een gehou den collecte ter gelegenheid van een feeste lijke bijeenkomst vau het eskadron, voor de noodlijdenden van den watersnood f 25.39; bijdragen van Korporaals en min deren le Compagnie, II Bataljon, 4e Regi ment Infanterie f 10.60; gelden-voor den watersnood van de troepen te Assen, bij eengebracht door -I. L. Wierenga. te A»-cn l 23 .55; netto opbrengst van don liefdadig- hei d:-voetbal vre<L--t rijd op 31 Januari 39.341 eu f 5.28 vrijwillige bijdrage van d© A/deeling Venlo van tien Vrijwiiiigen Landstorm der Limburgvche Jagers totaal 44.621, toegezonden door sergeant G. J. Timp, commandant van het Landstorm- Corps de Limburgsclie Jagers te Venlo; mejuffrouw C. v. D. ie Breda, f 0.50. Totaal van dezo lijst f 149.94 Totaal ontvangen 752.44. D. MANASSEN. de Boekowina en Zevenburgen door Oosten rijk. Eenarmige spoorwegconducteurs. Uit Müllhaueen in den Elzas wordt aan de „Vorwarts" geschreven Kort geleden wekte het oji het station te Miillhausen algemeene verbazing, dat twee éénarmigen aan do controle a's condnctburs anu het werk waren gezet. Ken door cen vorkeers-inspeeteur uitgedacht, toestel vervangt de ontbrekende hand, die noodig is om de kniptang te Jianteeren. Dit toestri wordt in plaats van niet de hand door de kracht van den voet in beweging gebracht. Ook om dubbele kaartjes door to breken en om coupons nifc boekjes t© scheuren, waarvoor Anders stellig twee handen noodig zijn, hoeft de eenarmige conducteur aan zijn voet nog een bijzondere inrichting. Er is een uit twee platen bestaande klemmachino aan verbonden. waarin de kaartjes cn couponboekjes door ren d'nk met. den voet worden vastgehouden'. T? gelijkertijd komt ook do tang in boweg-.*#, zoodat de coupons uitgescheurd en geknipt weer uit bet toestel genomen kunnen worden. Do toepassing van dit alles vormt voorloopig nog eon proefneming, die men echter reeds als gelukt kan beschouwen. Daar deze inrichting spoedig in het gehcele rijk in gebruik zal wor den genomen, kan men Op deze wijze vele spoor wegambtenaren, die in den oorlog een arm of een hand verloven bobben, weer aan het Werk zetten. Do ..Vorwarts" wijst op den groeien vooruit gang, die dit vormt in vei gelijking ir.et den l ijd na 1870, toon invaliden zich als orgeldraaiers en venters door net leven moesten slaan. Interessant is in verband hiermede een lezing, dio dezer dagen door een man van het vale in Berlijn gehouden werd en waarin men een overzicht kreeg over do zorg voor invaliden in vroegere tijden. De groote fout. zoo heet het daarin, die men vroeger met de best© bedoeling heeft gemaakt, was hei. ontzenuwende mede lijden en de werkloosheid, waarmede men de invaliden tegemoet kwam, die bij hen zelf *©n nerveerend gevoel van ongelukkig zijn wekte en bun de laatste rest van hun zelfver- tróuwen ontnam. Nu heeft men ingezien, dat men d© wilskracht en liet verantwoordelijk heidsgevoel van invaliden moet zien t© stalen, waardoor zij weer zelfvertrouwen en het ver-, mogen om voor zich zelf tc zorgen terugkrijgen. Vroeger heeft men gezien, dat menscht-n met een goed hoofd, huisvaders, dio volkomen ge- zond'waron, met bedelaars on idioten op de straat geworpen en bespot werden, zonder cenig middel om op een behoorlijke wijze in lmn levensonderhoud te voorzien. Zoo is liet dui zenden vau jaren geweest. De Grieken eu Ro meinen haddon ten minste respect voor hun dichttrekkend. Nog een genadig hoofd knikken, cm hij verdween met zijn lan taarndrager in de richting ven het kruit magazijn Toon het. geluid van zijne voetstappen in de nachtelijke stilte was weggestorven ijlde ik naar de wachtkamer terug en kwam daar juist aan, toen de oorzaak van mijn angst, van onder de tafel te voorschijn kroop. Op dit gezicht werd ik woedend, en de deur openrukkende schreeuwde ik met al de kracht, die mijn longen mij veroorloof den: „Rrrauy De aaiteengel Gabriël kan er niet onrust barender hebben uitgezien, toen hij Eva 'uit liet paradijs verjoeg, dhn ik op dat oogenblik Heb meisje scheen het ook te vinden, want zij vloog letterlijk. Tegelijkertijd stormden evenwel ook mijne manschappen naar buiten, daar zij dachten dat het .lieraus" hen gegolden had. Moest dan alle9 samenwerken om mij ten val te'bren gen Dewijl in oogenbiikken van gevaar een commandant der wacht altijd de grootste tegenwoordigheid van geest moet hebben, ging ik onmiddellijk op dem schildwacht „voor het geweer" af, en vroeg hem of hij die meid niet. in de wachtkamer bad zien sluipen. Hij ontkende, en met recht, want het vrouwspersoon was binnengekomen, toen er een ander op post stond. Nu schopte ik hem een standje, dat klonk als een klok „Heb je dan geen oogen in 't hoofd Moet. ik soms een baboe bij je zetten om op je te passen? Weet je niet-, dat je eene zware straf verdiend liebt?" Zoo ging ik een oogenblik voort en. daarna gevoelde ik mij zoo licht als een vogel: er was mij een steen van 't hart, ge vallen. Het. was een mooi begiu vau mijne loop baan als sergeant Door do ondervonden wederwaardighe den uitgeput, strekte ik mij voor de wacht kamer op een bank uit eu de diepe rust, ©ie in de natuur heerschte, het niet. na haar weldadigen invloed op mijne geschokte zenuwen te doen gevoelen. Geen blad rit selde; het eenige wat mijn oor trof, was het kabbelen van de Tjilewong en de eentonige stap van den schildwacht. Weldra werd de maan door het geboomte zichtbaar, en wanneer een der reuzenbladeren van een pisangboom zdch voor haar bleek aanschijn heen en weer wiegelde, scheen het mij toe, alsof cïie oude vrijster mij, arm geplaagd menschenkinduitlachte. Lach maar! Ik lach ook, want heden heb ik de zekerheid gekregen, dat ik lang zoo onhandig niet ben als ik wel gedacht had. Daar kraaide in de verte een haan. God dank, de morgenschemering brak "door. Reeds kwamen talrijke inlanders met hunne krakend© pikolan's 8), zwaar beladen met sterk riekende vruchten en andere koop waren, naar de pa sear Die lucht, vermengd met. de uit. den bodem opstijgende dampen, drukte mij loodzwaar op de borst, en mij overviel eene huivering alsof ik de koorts had. Ik wist. de luitenant had er mij trou wens pas aan herinnerd dat het liggen in de open lucht in Indië zeer schadelijk voor de gezondheid is. Op dus! daar komt reed? de koffie; die zal mij weer uit mijn gedommel wekken. Hare komst- kondigde tevens aan, dat de 8) Draagstokken. Invalide soldaten. In Athene werden zij eervol oj> rtaats-kosten in hot Prytaneum onderhou den. Alexander do Grboto zond na don Tndi- schen veldtocht do invaliden met ©©regeschen ken naar huis. Do Romeinen richtten zelfs roods hospita!©» in voor "o won do soldaten en stichtten voor de invaliden bijzondere mili taire kolonies. Constantijn richtte in Byzan tium ©cn hijzonder hospita» voor hen op. Kei zer Alexius Comcnius bouwde cen bijzonders stadswijk voor verminkten en invaliden en in 330 word in Constantinopel zelfs Let eerste tchuiA voor verminkten gesticht. Dit alles echter ging weer verloren. De middeleeuwen kenden geen Mantsondersten- ning voor invalide soldaten. Slechts ©©nice welwillend© Icenheeren brachten hun invaliden in kloosters onder dak en do ridderorden bouw den hospitalen voor hun verminkte ordebroe der?. Toon liet lan.-kncehtstelsel zich uitbreid- werden verminkte huurlingen eenvoud)2 ir liet leger ontslagen en maakten zij als bedelaars en roovors de landwegen onveilig. In Pruisen kregen do invaliden in den beginne d©n genado-dnalder. Fredcrik do Groote bouwde <•'•11 invalidenhuis cn Ónder Frederik 'Wil helm don Tweede word aan hun eischen oen wettelijk karakter gegeven. Hoe gebrekkig erhter do zorg voor invaliden nog lang bleef bewijzen de lievige teleurstellingen, die do ver minkten uit den oorlog va- 1870 ondervonden hebben. Het juiste inzicht bracht do geneeskundige Wetenschap en in het bijzonder de praktijk der orthojiaedie. Toon professor Bieealski acht jaar geleden met hulp van do regecring een statistiek ojjsteldo over do verminkten in Duitschland. werd de aandacht van het alge meen op don hoer schend en nood gevestigd en kroeg men een heel nieuw systeem van zorg voor de ongelukkigen. De orthopaedic ontwik kelde zich tor ©en bijzondere wetenschap. Do va k vereen i gin gen en do vorzekeringsautoritei* te» hielden zich bijzonder bezig met do sociale zijjen van niet aangeboren verminkingen. Dc ^chirurgie verrichtte «ouderen in liet- overplan ten van sneren. genezende kracht van arbeid werd steeds n.c'M ing»-/.ien. De opvoeding tot bruikbaarheid werd kern van de zorg voor verminkten. ENGELAND. Zeppelins boven Engeland. LONDEN. Uit de nieLofficieele mededee- lingen omtrent den Zepj>elintocbt boven Engeiand, blijk:dat de lu'.htvaaxders aan de kust van Norfolk aankwamen te vijf uur des namiddags. Een van hen liet de bood schap vallen Wi j komen later terug. Het was Dinsdagmorgen vijf uur eer do laatste eerste nachtwacht begon te „draaien", d.w.z. ten einde spoedde. Weldra kwam de aflossing, eu in den versnelden pas begaf ik mij met de man schappen naar de kazerne terug. Reeds op een afstand zag ik den patrouille-com mandant van den vorigen avond staan. Het ventje zag er bleek en ontdaan uit- en met angstige stem vroeg hij „Sergeant-, hebt u rapport gemaakt?" „Neen", antwoordde ik, „gc hadt het dubbel en dwars verdiend, doch voor dit maal heb ik het door de vingers geeien zorg dat het niet weer gebeurt-". De blijdschap van den rvnuen jongen was onbeschrijflijk Den ganschen nacht had hij wakende doorgebracht, met de treurige gedachte dat hij misschien den volgenden morgen zijne streep zon moeten missen, en dat zou jammer voor hem geweest zijn. Thans is hij reeds jaren lang officier. Toen ik voorbij mijn vriend Hendrik marcheerde, riep deze mij toe: „Denk er om!'1 „Ja, ik weet het a!," antwoordde ik, „zij hangt maar aan een draadje!" „Ben je gek, kaffer! Je moet van avond on bier trakteeren „O, meen je dat? Dan is het in orde!" In drie sprongen vloog ik de trappen naar mijne kamer op. want er werd gebla zen voor het eten en ik moest mij nog voor stellen aan de collega's. Snel mijn ransel losgemaakt en het kapmes afgeworpen. Goede God! Wat is dat? Waar is mijn oud en streep Daar hing ze aan den ran- selhaak, die haar van mi ju mouw had ge scheurd. Nu, nog mooier! Ze hing immers ook maar aan een draadje! Snel nam ik naald en draad en naaide haar ditmaal zelf 5'aet, en ze bleef hangen.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1916 | | pagina 1