No. 231.
Zonden 6 februari 1916
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Inzameling voor de Slachtoffers van
den Watersnood.
Een waarschuwing.
„ZO HANG F MAAR AAN
EEN DRAADJE!"*)
De toestand in den reuzenstrnd.
TWEEDE JAARGANG.
SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE EN* ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10,
AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE
NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS b CENT, ABONNE
MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS ƒ1.50 P. DRIEMAANDEN
±n cle laatste dagen zijn vliegers en luchtschepen bijzonder in de weer geweest;
wij hebben gehoord van Zeppelin-aanvallen op Parijs, op Engeland, van tochten van
Fransche vliegers naar Freiburg in Breisgan, van vliegers uit Salöniki naar Monasrir,
verder van vlicurercluels in do lucht. Natuurlijk verweert, men zich in de bedreigde
streken Voor deze aanvallen uit de lucht. Op onze plaar. hierboven zien wij koo
men dat soms doot. We zien hier een Engelsck afweerkanon, vastgemaakt aan een
rad, op een vat geplaatst, waarop het kan ronddraaien en zoo een heele ruimte in de
luclit kan bestrijken.
De verspreiding van ons blad.
Wij brengen in horinnaririg, dat troupsn-
deolen, die soms door een of andcro oorzaak
wan ons blad vcctoken zijn, slechts oen aan
vraag tot ons te richten henbsn om isgalmatig,
driomasi per weoU, con pakket Soldatencouran-
ten te ontvangen. Morgens mag ons „Orgaan
voor leger on vloot" ontbroken.
Dezer dagen, hebbeoi enzo ]©zer3 in ons
blad een' zeer tragheb, berichtje kunnen
lezen. Zaterdagavond is te Zwolle bij aa.n-
ikomst van den militairen trein van Utrecht
do milicien Harmsen bij heb uitstappen ou
der den trein geraakt. De beide boenen
veilen hean afgoreden en de dood trad bijna
onmiddellijk in.
Het ongel uk was een gevolg
van uitstappen voor de trein
stilstond.
Nietwaar, het is maar een heei eenvoudig
berichtje. Menigeen zal bij 't leson even
denken: „de arme di-ommel!" maar dan -s
.'t, geval weer vergeten. En t komt yaaer
Noor, voor een paar diagen hebben we ge.e-
len, dat een oude vrouw aan don verlceer-
(Slot.)
Dozen brief vouwde ik dicht in den vorm
van eon rapport,' riep een i.nlandsch fuse
lier, die toch niet lezen kon on zond hem
daarmede naar mijn vriend Hendrik aan de
hoofdwacht! Korporaal en soldaten dach
ten natuurlijk dat het een rapport was om
trent cle patrouille, die zoozeer liarcn plicht
vergeten had. Hier en daar hoorde ik zelfs
iets mompelen over mijne hardvochtige
strengheid. Ik evenwel, zette mij tevreden
op een stoel neer en verdiepte mij in
overp&inzingen over de duurzaamheid van
goudan strepen. Daar werd zachtjes aan de
deur getikt en binnen trad oen Javaanscli
meisje met eene flesch in do hand.
Wat moest dat beduiden? E'en vrouws
persoon 'bonnen de heilige muren eener
wachtkamer
De bruine solioone liot mij ovonwel niet
lang in onzekerheid. Mefe een betooverend
lachje bracht, zij mij de groeten over van
haren gebieder, don houder van de roeman
padja-ng, die mij uit dankbaarheid voor
mijne bemoeiingen, eeaie flesch druivensap
deed toekomen. De geslepen Chinees had
het niet raadzaam geoordeeld zelf te komen
misschien had hij er een voorgevoel van,
dat ik hem met zijne flesch wijn vierkant
de trap zou hebben afgesmeten. Wat dacht
zoo'n langstaart wel van een sergeant?
Meende die brave man misschien, dat ik
om zijnentwille de patrouille uit zijn huis
Verwijderd had?
wil springen, die nog niet stil staat, of daar
tracht in te stijgen, terwijl hij reeds in be
weging is.
Onze militairen vooral zouden wij willen
waarschuwenhen tot. voorzichtigheid ma
nen. Zij reizen dikwijils, zij hebben heel
vaak haast, hun harten kloppen van ver
langen laten zij er toch om denkendat
een pear minuten, ©enige seconden eerder of
later aankomen van zoo weinig beteeken is
•is en dat zij zoo ontzaglijk veel wagen, door
ito vroeg uit den trein te stappen- Het ge
beurde te Zwolle staat niet alleen, en, al
Joopt het niet a 1 t ij d zoo tragisch af,
gevaarlijk is en'blijft, altijd zulk een over- i
moed of onvoorzichtigheid. Laat de treurige 1
dood van den milicien Harmsen voor velen
een waarschuwing ziin:
Stap nooit uit een nog niet
(stilstaan den trein; stijg nooi tri n
cen reeds vertrek kenden brei n.
den leant uit de stoomtram stapte, viel,
overreden werd en weldra stierf aan de ver
wondingen onlangs trachtte iemand in een
reeds in beweging zijnden trein te springen,
hij stortte neer en werd zwaar gekwetst op
genomen. We zouden meer van deze voor
vallen kunnen meedeelendio levens ver
woestten of levenslang invaliede en onge
lukkig maaikteu.'
Als we zoo iets hooren, denken we, on
danks ons stille beklag, toch dikwijls: waar
om ook niet voorzichtiger te zijn? En dat
i,s juist het ihoëef, tragische van ongevallen
van dezen, aard, dat onvoorzichtigheid,
moedwillige durf. eigen schuld dus in één
woord, oorzaak is van den dood of de zware
verwonding. Natuurlijk deukt men in zoo'n
oogenblik niet and rs, of de sprong gelukt,
rnen ziet misschien lieve verwanten, vrouw
of kinderen op het perron en het innige ver
langen. drijft ons naar hen toe. Begrijpelijk
is dit zeker, maar onvoorzichtig, en dus
dwaas. niet. minder.. Want niet hij, die daar
door den cnbesuisden sprong gedood werd,
is misschien het. meest, te beklagen, hen
die lnj achterlaat, die hem opwachten, die
met verlangen naar hem uitzien, treft het
zwaarste leed. Dat moge menigeen beden
ken, die, om welke reden ook, ni.t een trein
Tegenover dit. meisje ging het evenwel
niet. aan gTof te worden zij had zulke ver
liefde oogen, zulke scliooue zwarte tanden,
en hare huid was zoo sierlijk met gele oker
besmeerd, dat de aangeboren ridderlijkheid
van een sergeant zoo iets niet gedoogde.
Ik loosde haai- daarom met een zoet lijntje
naar de deur, en wilde haar juist als loon
voor de boodschap een kus op den mop-
neus drukken, toen plotseling het geroep
van den schildwacht weerklonk „Werda V'
en kort. daarop.Halt, korporaal lieraus,
rond-luitenant
De hemel bewaar onsOngelukkiger kon
liet niet. treffen. Wat moest daarvan te
recht komen! De roude naderde on nog
aLtijd bevond liefc meisje zdch in de wacht
kamer. Met een© enkele handbeweging
wierp ik haar onder de tafel, bedelde haar
zoo goed en zoo kwaad als het ging met
mijn ïcapotjas, greep mijn geweer en snelde
naar buiten. Daar zag ik ook reeds op de
pasrtax liet. licht eener kleine lantaarn en
bij liet. zwakke schijnsel daaiva-n bemerkte
ik duidelijk de- oranjekleurige sjerp van
den luitenant van piket. Met van augst
t rillende stem deed ik de noodige comman
do's, trad vooruit en meldde: „Niets
nieuws
„Laat de manschappen inrukken en geef
mij het rapport, der tookemng," luidde het
bevel
Bevend voldeed ik aan dieu last en
volgde den officier in de wachtkamer, een
lam gelijk, dat ter slachtbank wordt, ge
leid.
Het. rapport, lag op de tafel, de luitenant
ging ritten en strekte geeuwend zijne lange
bccnen uit. Ik dacht, dat mijn vonnis ge
veld. was. Het kon bijna niet andere of bij
moest tegen de vrouw trappen.
Er valt van eigenlijke gevechten in de
ïaatste dagen maar weiuig te vertellen.
Vooral aan het Westerfront blijven nog de
kanonnen donderen en ook uit de Fransche
;en Engelsche berichten krijgen wij de
overtuiging, dat de Duitsche troepen op
verschillende punten aanvallend optreden.
.Zooals wij den vorigen keer deden opmer
ken, hebben zij ook op enkele plaatsen suc
ces behaald, doch nergens van een beteeke-
nis, die eenige wijziging brengt in de posi-
'ties der vijandelijke fronten. Zelfs de ver
meerdering van een kilometer front is.van
weinig belang in dezen grooten strijd.
Van de. andere atrijdtóoneelen komt nog
miuder nieuws. In Montenegro is het vech
ten blijkbaar uit en volgens de jongste be
richten móet er werkelijk sprake zijn' van
,een capitulatie. Koning Nikita zou onder
handelingen hebben aangeknoopt, waarte
gen zich echter de koningin en anderen
verzet zouden hebben. Dezen waren daarop
'naar Italië vertrokken en koning Nikita
zou men met geweld hebben gedwongen
ook uit te wijken naar dit land, waar zijn
schoonzoon regeert. Maar de oude Monte-
negrijnsche vorst was zoo boos op Italië en
zijn koning, die hem in den steek hadden
gelaten, dat hij onmiddellijk naar Frank
rijk vilde. Ondertusschen had hij aan
prins Mirko opgedragen in zijn land de on
derhandelingen met Oostenrijk verder te
voeren en dezo zou ook in het. hoofdkwar
tier van den vijand te Podgoritza vertoe
ven en de capitulatie verder regoleu. Trou
wens, de voorwaarden der Oostenrijkere
moeten voLsbrekt niet zoo streng zijn, de
Montenegrijnen mogen zelfs hun oude fami
liewapens hóuden en hebben alleen hun
moderne geweren en hun munitie af te ge
ven. Zoo luidt ongeveer de jongste oplos
sing van het Montenegrijnsch raadsel.
In Mesopotamië, waar de strijd steeds
van belang is, rust hij in de laatste dagen
weer meer. De Engelsche generaal Ayl-
mer, die oprukt om zijn 10,000 kameraden
in Koet-el-Amara te ontzetten, werd ver
rast door een overst-rooming van den
Tigris en kan nu vooreerst niet verder,
't Is te hopen, dat de 10,000 Engelscheu,
onder generaal Townshend, die veel zieleen
moeten hebben en moeten lijden aan ge
brek aan levensmiddelen en munitie, het nu
zoolang kunnen uithouden tot het ontzot
opdaagt.
Onze lezers zullen ongetwijfeld met
groot© belangstelling de zonderlinge ge
schiedenis van de Appam" gelezen heb
ben, waarover een aantal, niet altijd zeer
duidelijke telegrammen zijn ingekomen.
Het is ook een interessante historie, die
daarachter zit. Want wat blijkt? Dat men
sedert vijf maanden een Duitsche kruiser of
hulpkruiser over de zeeën zwerft, die door
de gealliëerden worden beheerscht. Hoe
het Bchip daar is gekomen, niettegenstaan
de de blokkade, vanwaar het komthoe het,
heet of er uitziet-, het schijnt nog niet
vastgesteld. Men heeft het den naam
„Möwe" (Meeuw) gegeven en zijn daden
herinneren aan die der „Einden". Het
maakte Engelsche handelsschepen (op zijn
minst vijf) buit-, neemt de bemanningen
op, maakt zich meester van de ladingen of
wat het daarvan gebruiken kan, en boort
de schepen in den grond. Ten slotte heeft
het, een dier buitgemaakte schepen de Ap
pam", met een prijsbemanning en een ka
non voorzien en liet. naar een neutrale,
een Amerikaansche haven gezonden. Ziedaar
in 'tkórt de feiten. Wat er met de „Ap
pam" moest, gebeuren, een Engekch
tchip, met vele Engelsche passagiers er op.
maar met een Duitnohe bemanning,de
knapste Amerikaansche juristen hebben er
blijkbaar over beraadslaagdeen telegram
meldt thans echter, dat minister Lausing
hét prijs verklaard heeft. Doch het belang
wekkendst feit in dezen is wel, dat er weer
oen nieuwe „Einden" rondzwerft, trots de
waakzaamheid der Engelsche vloot eu de
wereldzeeën onveilig maakt. Er zal nu wel
spoedig een zwerm Engelsche kruisers op
uitgestuurd worden.
In dezen tijd van scliaarscbte aan wer
kelijk© en groote oorlogsdaden komt men
natuurlijk gemakkelijk te spreken over ge
beurtenissen, die maar heel zijdelings sa
menhangen met den eigenlijken krijg.
Door sommigen van den kant der Entente
brengt men dén zelfmoord van den Turk-
schen troonopvolger in verband met den
oorlog, 't 13 echter zeer de vraag, of dat
verband bestaat. De troonopvolger was
reeds een oud man en ziekelijk, hij had veel
geleden door de langdurige afzondering en
opsluiting door Abdul Hamid van 1876 af
tot aan de revolutie in Turkije voor eenige
jaren. En ook thans schoen het leven voor
hem niet veel waarde meer te hebben.
Is het nog wel de moeite waard om van
het telegram melding te maken uit Amen-
ka, omtrent de Duitsche vredesvoorwaar
den? Wij luisteren altijd gaanie naar vre-
desstemmeu en het is wel eigenaardig, dat
juist thans er weer in Duitschland zijn, die
verlangen, dat het eindelijk vrij staat over
het doel van dezen oorlog te spreken, en
die wenschen, dat er van annexatie goen
sprake zal zijn, dat dus België en Servië
ook weer zullen worden prijsgegeven. Daar
staat- tegenover, dat andere Duitsche bla
den verzekeren, dat Duitschland zich voor
bereidt op cen langen duur van den oorlog,
wat zou blijken uit het in-beslag-neraen van
text iel-producten, en van alle koperwerk,
zelfs gedeelten van kachels in de huizen der
particulieren.
OUPTSCNLAND.
Duitsche vredesvoorwaarden?
LONDEN. De „Times" verneemt uit
New-York
De „Chicago Tribune" publiceert een
telegram uit Washington, waarin een over
zicht wordt gegeven van de jongste Duit
sche vredesvoorwaarden
Duitschland is bereid alle aanspraak op
Kiautschau te laten varen en op de Austra
lische Zuidzee-eilanden, vroeger door de
Duitschers bezet-, en met Engeland tot een
overeenkomst te komen, waarbij Duitsch
land een Afrikaausche kolonie krijgt, welke
bestaat-, hetzij uit een gedeelte van Duitsch-
lacds vroegere bezittingen, hetzij uit een
geheel nieuw stuk grondgebied.
Duitschland vraagt: Erkenning van
Duitschlands protectoraat over Turkije,
hetgeen insluit volledige ontwikkeling van
de Duitsche sferen van invloed op handels
gebied in Klein-Azië en Arabic.
Ten tweede: afstand van Russisch Koer
land aan Duitschland.
Ten derde: Vorming van een onafhanke
lijk koninkrijk Polen onder een Duitschen
prins, waartoe Oostenrijk een gedeelte van
G-alicië zal afstaan.
Ten vierde: vergoeding aan Roemenië
door cessie van B&ssarabië door Rusland en
Het koude angstzweet brak mij uit eu
de peu ridderde in mijne ha.nd, toen ik
haar den luitenant aanbood. Mijn ontsteld
uiterlijk viel hem op en deeluemend vroeg
hij: „Zijt ge misschien ziek?"
„Neen, luitenant," antwoordde ik, nog
meer in.de war „ik beu voor het eerst
wachtcommandant en de... de... de groote
verantwoordelijkheid..." eu meteen greep
ik krampachtig naar mijn gouden streep.
„Je hebt toch, hoop ik, niet te diep m
het glas gekeken?" vroeg hij, tegelijkertijd
esn onderzoekenden blik op mijn ontdaan
gelaat richtende.
Deze veronderstelling bracht mij weder
tot bezinning. Wat, ik, die nooit, iets
anders over de lippen bracht, dan koffie eu
thee met en benevens dozijnen ,wneer-
proppen' waarvoor ik zelfs den ©eretitel
smeerju oppen vreter" verworven had, ik
zou dronken zijn?
Het met volle overtuiging uitgesproken
„neen" scheen dan ook tien officier vol
doende L© zijn, tenminste hij stond op. Al-
torens te vertrekken kon hij toch niet
nalaten mij nog even toe te voegen: „Denk
er om, drinken op wacht wordt zwaar ge
straft de gouden streep hangt maar aan
een draadje."
Waarachtig, de luitenant had gelijk, en
onwillekeurig tastte ik weer naar mijn
chevron; er naar zien durfde ik niet. Als
een steeuim beeld bleef ik voor den officier
staan, toen hij mij nog eenige wenken gaf
tot het- voorkomen van malaria en buik-
pijn.
Doch neen., zoo lioog zat mijn kwaal niet,
noch iii het. hoofd, noch in den buik, zij
zat op een pas van ons af onder do tafel.
Eindelijk, eindelijk ging hij heen en ik
volgde hem, de deur voorzichtig achter m,ij
Voor Advertentir-n mend.- men *i©h tot onze Administratie, PnJestrinadrast 10,
Amst'-rdam. PrQ» der Advertentie» por regel 80 cent. Voor Ingezonden Mode-
deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Bjj abonnement
reductie.
Wij blijven bereid giften in ontvangst te nemen to
leniging van den nood in de overstroomde streken. De
bijdragen worden in dit blad verantwoord en aan de Alg
Watersnood-Commissie overgedragen.
Ten einde vergissingen onmogelijk te maken, verzoeken
wij met nadruk op de strook van de ons toe te zenden
postwissels het woord WATERSNOOD te willen
vermelden.
V ij lde 1 ij s t. Ontvangen tot en met
4 Februari 1916 'smiddags;
Van de le Compagnie, 18e Bataljon
Landweer Infanterie f 30 van de Korpo
raals en manschappen van de '2e Compagnie,
III Bataljon, 17e Regiment Infanterie voor
den watersnood f 15.28Divisie Eskadron
der Ille Divisie, opbrengs-t ran een gehou
den collecte ter gelegenheid van een feeste
lijke bijeenkomst vau het eskadron, voor
de noodlijdenden van den watersnood
f 25.39; bijdragen van Korporaals en min
deren le Compagnie, II Bataljon, 4e Regi
ment Infanterie f 10.60; gelden-voor den
watersnood van de troepen te Assen, bij
eengebracht door -I. L. Wierenga. te A»-cn
l 23 .55; netto opbrengst van don liefdadig-
hei d:-voetbal vre<L--t rijd op 31 Januari
39.341 eu f 5.28 vrijwillige bijdrage van
d© A/deeling Venlo van tien Vrijwiiiigen
Landstorm der Limburgvche Jagers totaal
44.621, toegezonden door sergeant G. J.
Timp, commandant van het Landstorm-
Corps de Limburgsclie Jagers te Venlo;
mejuffrouw C. v. D. ie Breda, f 0.50.
Totaal van dezo lijst f 149.94
Totaal ontvangen 752.44.
D. MANASSEN.
de Boekowina en Zevenburgen door Oosten
rijk.
Eenarmige spoorwegconducteurs.
Uit Müllhaueen in den Elzas wordt aan
de „Vorwarts" geschreven
Kort geleden wekte het oji het station te
Miillhausen algemeene verbazing, dat twee
éénarmigen aan do controle a's condnctburs
anu het werk waren gezet. Ken door cen
vorkeers-inspeeteur uitgedacht, toestel vervangt
de ontbrekende hand, die noodig is om de
kniptang te Jianteeren. Dit toestri wordt in
plaats van niet de hand door de kracht van
den voet in beweging gebracht. Ook om dubbele
kaartjes door to breken en om coupons nifc
boekjes t© scheuren, waarvoor Anders stellig
twee handen noodig zijn, hoeft de eenarmige
conducteur aan zijn voet nog een bijzondere
inrichting. Er is een uit twee platen bestaande
klemmachino aan verbonden. waarin de
kaartjes cn couponboekjes door ren d'nk met.
den voet worden vastgehouden'. T? gelijkertijd
komt ook do tang in boweg-.*#, zoodat de
coupons uitgescheurd en geknipt weer uit bet
toestel genomen kunnen worden.
Do toepassing van dit alles vormt voorloopig
nog eon proefneming, die men echter reeds als
gelukt kan beschouwen. Daar deze inrichting
spoedig in het gehcele rijk in gebruik zal wor
den genomen, kan men Op deze wijze vele spoor
wegambtenaren, die in den oorlog een arm of
een hand verloven bobben, weer aan het Werk
zetten.
Do ..Vorwarts" wijst op den groeien vooruit
gang, die dit vormt in vei gelijking ir.et den l ijd
na 1870, toon invaliden zich als orgeldraaiers
en venters door net leven moesten slaan.
Interessant is in verband hiermede een lezing,
dio dezer dagen door een man van het vale
in Berlijn gehouden werd en waarin men een
overzicht kreeg over do zorg voor invaliden
in vroegere tijden. De groote fout. zoo heet het
daarin, die men vroeger met de best© bedoeling
heeft gemaakt, was hei. ontzenuwende mede
lijden en de werkloosheid, waarmede men de
invaliden tegemoet kwam, die bij hen zelf
*©n nerveerend gevoel van ongelukkig zijn
wekte en bun de laatste rest van hun zelfver-
tróuwen ontnam. Nu heeft men ingezien, dat
men d© wilskracht en liet verantwoordelijk
heidsgevoel van invaliden moet zien t© stalen,
waardoor zij weer zelfvertrouwen en het ver-,
mogen om voor zich zelf tc zorgen terugkrijgen.
Vroeger heeft men gezien, dat menscht-n met
een goed hoofd, huisvaders, dio volkomen ge-
zond'waron, met bedelaars on idioten op de
straat geworpen en bespot werden, zonder cenig
middel om op een behoorlijke wijze in lmn
levensonderhoud te voorzien. Zoo is liet dui
zenden vau jaren geweest. De Grieken eu Ro
meinen haddon ten minste respect voor hun
dichttrekkend. Nog een genadig hoofd
knikken, cm hij verdween met zijn lan
taarndrager in de richting ven het kruit
magazijn
Toon het. geluid van zijne voetstappen
in de nachtelijke stilte was weggestorven
ijlde ik naar de wachtkamer terug en kwam
daar juist aan, toen de oorzaak van mijn
angst, van onder de tafel te voorschijn
kroop.
Op dit gezicht werd ik woedend, en de
deur openrukkende schreeuwde ik met al
de kracht, die mijn longen mij veroorloof
den: „Rrrauy
De aaiteengel Gabriël kan er niet onrust
barender hebben uitgezien, toen hij Eva
'uit liet paradijs verjoeg, dhn ik op dat
oogenblik
Heb meisje scheen het ook te vinden,
want zij vloog letterlijk. Tegelijkertijd
stormden evenwel ook mijne manschappen
naar buiten, daar zij dachten dat het
.lieraus" hen gegolden had. Moest dan
alle9 samenwerken om mij ten val te'bren
gen
Dewijl in oogenbiikken van gevaar een
commandant der wacht altijd de grootste
tegenwoordigheid van geest moet hebben,
ging ik onmiddellijk op dem schildwacht
„voor het geweer" af, en vroeg hem of hij
die meid niet. in de wachtkamer bad zien
sluipen. Hij ontkende, en met recht, want
het vrouwspersoon was binnengekomen,
toen er een ander op post stond. Nu
schopte ik hem een standje, dat klonk als
een klok „Heb je dan geen oogen in 't
hoofd Moet. ik soms een baboe bij je zetten
om op je te passen? Weet je niet-, dat je
eene zware straf verdiend liebt?"
Zoo ging ik een oogenblik voort en.
daarna gevoelde ik mij zoo licht als een
vogel: er was mij een steen van 't hart, ge
vallen.
Het. was een mooi begiu vau mijne loop
baan als sergeant
Door do ondervonden wederwaardighe
den uitgeput, strekte ik mij voor de wacht
kamer op een bank uit eu de diepe rust,
©ie in de natuur heerschte, het niet. na haar
weldadigen invloed op mijne geschokte
zenuwen te doen gevoelen. Geen blad rit
selde; het eenige wat mijn oor trof, was het
kabbelen van de Tjilewong en de eentonige
stap van den schildwacht. Weldra werd de
maan door het geboomte zichtbaar, en
wanneer een der reuzenbladeren van een
pisangboom zdch voor haar bleek aanschijn
heen en weer wiegelde, scheen het mij toe,
alsof cïie oude vrijster mij, arm geplaagd
menschenkinduitlachte. Lach maar! Ik
lach ook, want heden heb ik de zekerheid
gekregen, dat ik lang zoo onhandig niet
ben als ik wel gedacht had.
Daar kraaide in de verte een haan. God
dank, de morgenschemering brak "door.
Reeds kwamen talrijke inlanders met hunne
krakend© pikolan's 8), zwaar beladen met
sterk riekende vruchten en andere koop
waren, naar de pa sear Die lucht, vermengd
met. de uit. den bodem opstijgende dampen,
drukte mij loodzwaar op de borst, en mij
overviel eene huivering alsof ik de koorts
had.
Ik wist. de luitenant had er mij trou
wens pas aan herinnerd dat het liggen
in de open lucht in Indië zeer schadelijk
voor de gezondheid is.
Op dus! daar komt reed? de koffie; die
zal mij weer uit mijn gedommel wekken.
Hare komst- kondigde tevens aan, dat de
8) Draagstokken.
Invalide soldaten. In Athene werden zij eervol
oj> rtaats-kosten in hot Prytaneum onderhou
den. Alexander do Grboto zond na don Tndi-
schen veldtocht do invaliden met ©©regeschen
ken naar huis. Do Romeinen richtten zelfs
roods hospita!©» in voor "o won do soldaten en
stichtten voor de invaliden bijzondere mili
taire kolonies. Constantijn richtte in Byzan
tium ©cn hijzonder hospita» voor hen op. Kei
zer Alexius Comcnius bouwde cen bijzonders
stadswijk voor verminkten en invaliden en
in 330 word in Constantinopel zelfs Let eerste
tchuiA voor verminkten gesticht.
Dit alles echter ging weer verloren. De
middeleeuwen kenden geen Mantsondersten-
ning voor invalide soldaten. Slechts ©©nice
welwillend© Icenheeren brachten hun invaliden
in kloosters onder dak en do ridderorden bouw
den hospitalen voor hun verminkte ordebroe
der?. Toon liet lan.-kncehtstelsel zich uitbreid-
werden verminkte huurlingen eenvoud)2
ir liet leger ontslagen en maakten zij als
bedelaars en roovors de landwegen onveilig. In
Pruisen kregen do invaliden in den beginne d©n
genado-dnalder. Fredcrik do Groote bouwde
<•'•11 invalidenhuis cn Ónder Frederik 'Wil
helm don Tweede word aan hun eischen oen
wettelijk karakter gegeven. Hoe gebrekkig
erhter do zorg voor invaliden nog lang bleef
bewijzen de lievige teleurstellingen, die do ver
minkten uit den oorlog va- 1870 ondervonden
hebben.
Het juiste inzicht bracht do geneeskundige
Wetenschap en in het bijzonder de praktijk der
orthojiaedie. Toon professor Bieealski acht
jaar geleden met hulp van do regecring een
statistiek ojjsteldo over do verminkten in
Duitschland. werd de aandacht van het alge
meen op don hoer schend en nood gevestigd en
kroeg men een heel nieuw systeem van zorg
voor de ongelukkigen. De orthopaedic ontwik
kelde zich tor ©en bijzondere wetenschap. Do
va k vereen i gin gen en do vorzekeringsautoritei*
te» hielden zich bijzonder bezig met do sociale
zijjen van niet aangeboren verminkingen. Dc
^chirurgie verrichtte «ouderen in liet- overplan
ten van sneren. genezende kracht van
arbeid werd steeds n.c'M ing»-/.ien. De opvoeding
tot bruikbaarheid werd kern van de zorg
voor verminkten.
ENGELAND.
Zeppelins boven Engeland.
LONDEN. Uit de nieLofficieele mededee-
lingen omtrent den Zepj>elintocbt boven
Engeiand, blijk:dat de lu'.htvaaxders aan
de kust van Norfolk aankwamen te vijf uur
des namiddags. Een van hen liet de bood
schap vallen Wi j komen later terug. Het
was Dinsdagmorgen vijf uur eer do laatste
eerste nachtwacht begon te „draaien",
d.w.z. ten einde spoedde.
Weldra kwam de aflossing, eu in den
versnelden pas begaf ik mij met de man
schappen naar de kazerne terug. Reeds
op een afstand zag ik den patrouille-com
mandant van den vorigen avond staan. Het
ventje zag er bleek en ontdaan uit- en met
angstige stem vroeg hij „Sergeant-, hebt
u rapport gemaakt?"
„Neen", antwoordde ik, „gc hadt het
dubbel en dwars verdiend, doch voor dit
maal heb ik het door de vingers geeien
zorg dat het niet weer gebeurt-".
De blijdschap van den rvnuen jongen was
onbeschrijflijk Den ganschen nacht had
hij wakende doorgebracht, met de treurige
gedachte dat hij misschien den volgenden
morgen zijne streep zon moeten missen, en
dat zou jammer voor hem geweest zijn.
Thans is hij reeds jaren lang officier.
Toen ik voorbij mijn vriend Hendrik
marcheerde, riep deze mij toe: „Denk er
om!'1
„Ja, ik weet het a!," antwoordde ik,
„zij hangt maar aan een draadje!"
„Ben je gek, kaffer! Je moet van avond
on bier trakteeren
„O, meen je dat? Dan is het in orde!"
In drie sprongen vloog ik de trappen
naar mijne kamer op. want er werd gebla
zen voor het eten en ik moest mij nog voor
stellen aan de collega's. Snel mijn ransel
losgemaakt en het kapmes afgeworpen.
Goede God! Wat is dat? Waar is mijn
oud en streep Daar hing ze aan den ran-
selhaak, die haar van mi ju mouw had ge
scheurd. Nu, nog mooier! Ze hing immers
ook maar aan een draadje!
Snel nam ik naald en draad en naaide
haar ditmaal zelf 5'aet, en ze bleef
hangen.