"Bo. 2TB. Zateföag 1 JanudrIT9TB Orgaan voor Leger en Vloot. Het jaar 1015. tweede jaargang. Eengelükkig Nieuwjaar! weder alleen. DE SOLDATENCOURANT i ADRES DER REDACTIE EN ADMINISTRATIE P ALESTRIN A ST R A AT 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS CENT.'ABONNE MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS 1.50 P. DRIEM AANDEN Voor Advèrteutiön wendo men zich tot onze Administratie, PaJestrinantrjiat 10, Amsterdam. Ih-ft» der AdvorteuUtin per regel SO cent. Voor ingezonden Mede. dodingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement redactie. Na 't geveoht, zouden we boven deze plaat kunnen zetten. Zij stelt Engelsche strijders vooi, die bet terrein, vanwaar de vijanden verjaagd zijn, afzoeken. Er blijft daar in den regel van alles achter: geweren, emmers, eetketels, boeken en dagbladen, uniformstukken, enz. Hier heeft een soldaat een overjas van een vijand gevonden en de zakken nagesnuffeld. Hij haalt er een portefeuille met een drietal portretten uit, stellig die van vrouw en kinderen van den gedooden tegenstander. En voor een oogenblik houdt de soldaat op met zijn werk en beschouwt do gezichten der vreemde menschen, die thuis wachten op een, die nooit terugkomt. Zoo zitten wellicht spoedig ook de zijnen vergeefs te wachten. cosse nurmv»©r.c. Losse nummers wan „De Soldatencourant" worden aanvraag dadelijk toegezonden. Bij do aanvraag most voor elk ve.-iangd exemplaar t cent aan postzegels worden ingesioten. Ds numPers 1, 11 en 74 zijn uitverkocht. jToifc is er meer vóór <*n J33* we]3tne>end iiet van biia banale, „een ff reden geweest dan nu om elkander ouds gewende, liet gelukkig nieuw jaar" wensxxkeii. Heb groote geluk dat daarbij voor elkander e.u voor ons elven verwachten, wat is het anders dan vrede? En wij hopen dan ook voor on zó lezers, wat elk van hen ook voor bijzon dere wenscken moge hebben, dat dit inge treden jaar ons allen den vrede in Europa zal brengen, den vrede, dien vele andere volleen meer noodig mogen hebben dan wij, maar die toch ook voor ons volk een verademing, een ontspanning zal zijn. Allereerst zal de vrede dat zijn voor het deel onzer natie, waartoe wij onze wenecken vooral richten, het deel dat sedert bijna anderhalf jaar onder de wapenen staat, aan grens en kust, op de schepen en in de forten, gereed om de bedreigde neutra liteit van one laud te verdedigen, om den inval, van welke zijde ook, af te slaan- Zeker, wij hebben reden om van geluk te spreken, wanneer wij de blikken slaan naar anderq landen, waar de oorlog woedt in al zijn afgrijselijkheid, wiaar week aan week duizenden levens vernietigd worden, maar ook een gewapende neutraliteit als de onze mat af, en onder een volk, dat reeds zeventien maanden in wapenen staat, moet wel de spanning mot elke maand, met elke ,week toenemen. Naast onze oprechte weuschen brengen wij daarom bovenal hulde aan onze leger macht en onze vloot, die met zooveel stille kracht, zooveel volharding en taai geduld hun plicht doen, zonder morren, zonder tegenstreven. Wij weten zeer goed, welke offers velen onzer mannen brengen, en wij Tan HELOISE TON BEAULIEU. Langzaam liepen zij van het hek naar huis terug. Hij ernstig in gedachten verdiept, zij snikkende van bittoro smart. Zij had het rijtuig nagekeken, waarin haar lieveling, haar eenige zoon wegreed. Hij was niet alleen, dat was juist het ergste, maar met een vrouw aan zijn zijde, dio weldra zijn echtgenoot© zou worden. Groetend had de jonge man nog eens omge keken maar meer uit medelijden met zijn ouders dan uit behoefte van zijn hart. Zijn oogen straalden-van geluk. Ja, zij straalden. Zijn moeder had het opge merkt. niettegenstaande den verren afstand en ondanks haar tranen. Vol bitterheid vergeleek zij daarmee zijn af scheid van vroe,ger, wanneer hij als schooljon gen na de vacantie weer naar school ging. Dan had hij moeite zijn tranon in te houden, zijn nafdig jongensgezicht vertrok van oen zenuw- nohtigkeïd, die hij niet toonen wildehij kon zijn 3naea haast niet van. haar bals losmaken. Hefc was een Engolsck minister, die in liei. eerste oorlogsjaar verklaarde, dat er wel meer dan één Kerstfeest zou voorbij gaai, voordat deze oorlog geëindigd was. Geloof den wij het? Eerlijk geaegd, neen, bet leek te barb&avsch, te gruwelijk, dat langer dan een jaar deze geweldige strijd zou du ren, die zijn slachtoffers bij honderddui zenden, bij millioenen telt, en die ze uit zoekt onder de krachtigste, de beste man nen. Wij zetten ons thans neer om weer voor de „Soldatencouraut" een overzicht te schrijven van de gebeurtenissen van een afgeloopen jaar, en wij hebben opnieuw te vertellen van den wereldoorlog, van de ge weldig© worsteling der volkenWeer is een Kerstmis voorbijgegaan, en zij heeft ons niet de vredesboodschap gebracht. Integendeel, de strijd, dien wij reeds aam het einde van 1914 ontzaglijk konden noemen, heeft, ziob nog uitgebreid, en hij woedt thans, enkele kleinere staten uitgezonderd, over geheel ons werelddeel. En ook van die kleinere landen, welke nog hun. neutraliteit hebben weten te handhaven, zijn er, die elk oogen blik dreigen meegesleept fee worden in den grooteu strijd. Het lean onmogelijk ons doel zijn om een uitvoerige beschrijving te geven van den loop van den oorlog in het afgeloopen jaar. Niet meer dan een korte schets de§ gebeur tenissen, een herinnering aan den strijd der volkeren van Europa willen we hier geven. Heeds dit is niet gemakkelijk, want deze worsteling is zoo rijk aan wisseling van fei ten, aan gTOotsche gebeurtenissen en won derlijke avonturen, aan gruwelijke gevech ten en dagenlange veldslagen, aan aanvallen ter zee en in do lucht, die ons rechtsgevoel geweld aandoen, aan verborgen politieke kuiperijen, die wij eerst later begrijpen, cla^ ér boekdoelen noodig zonden zijn, om een duidelijk inzicht te geven van den reuzen strijd. En liet is de vraag, of die ook dan nog gegeven zou kunnen worden, nu wij nog midden in den oorlogstaan, nu wij nog trillen van spanning en verwachting, hoe die zal afloopen, hoelang die zal duren. a Wat er ook verder elders is gebeurd, heb belangrijkst blijft ook nu nog de toestand op de twee groote oorlogsfeerreinenwaar de - a- tegenover elkander hebben geplaatst, aan hét Wester- en het Oosterfront, in België en. Frankrijk en in Rusland. Ais we van wisselingen sproken, is de toestand op het Westelijk ooriogaterrein het minst veran derd- Sedert meer dan vijftien maanden volhardt men. daar in den zoogena amden positie-oorlog, liggen de vijanden, Duifc- sckers tegenover Franschen en EngeLsclien, in hun loopgraven, die dikwijls tot ware vestingen zijn uitgebouwd. Sedert half October 1914, sedert het Duitsche leger tot de Aisne werd teruggeworpen, is er in de positie der beide tegenstanders haast geen verandering, gekomen. Maar we weten, dat we daaruit niet moeten opmaken, dat er ook bijna niet gestreden is. Ontzaglijke pogingen zijn aan weerskanten gedaan om door elkanders ]inie3 te breken, die zich nu nog, als op 1 Januari 1914, onafgebroken uitstrekken van de Alpen tot de Noordzee. Een jaar van strijd en dood, van ontzetten- den oorlogsjammer en van ellende heeft het Westerfront beleefd. Een loopgravenstrijd, waarin het kanon de eerste rol speelde, heeft het afgeloopen jaar ons gebracht, maar geen dag in dit jaar is voorbijgegaan, zonder dat opnieuw jonge levens werden g<o- knakt of mannen in den bloei der jaren tot hulpelooze invalieden werden gemaakt, zonder dat ook telkens weer, nu de Duit- sckers, dan de geallieerden, beproefden den tegenstander met macht van geschut en mannen een schok toe te- brengen, die hem zou doen wankelen en die een doorbraak, welke tot een overwinning moest leiden^ mogelijk maakte. Maar geen dier porino-en is geslaagd. liet zijn niet het minst de geallieerden, die hun best hebben gedaan om een gapim' te brengen in de linies der Duitschers! In December 191-1 begonnen de Franschen en Engelschen een offensieve beweging aan- de Aisne. die voortgezet werd lot in Januari ïyio, maar door den vijand werd afgesla gen, en waarbij de geallieerden werden te ruggeworpen tot over de genoemde rivier. Doch de Franschen gaven het. niet op en in 'fc laatst van Februiari en 'b begin van wij weten, hoe moeilijk, hoe afmattend heb is, jaar in en uit te staan met het geweer aan den voet en uit te kijken en af te wachten. Dat de Nederlandsche weermacht, te land en ter zee dit maanden en maanden volhoudt, heeft oprechte waardeering ge- vouden in andere landen, maar heeft ook hen, die gaarne Nederland in den oorlog zouden betrekkener van afgehouden ons aan te vallen. Een volk, dat. zoo vastberaden besloten is om zijn onsijdigheid te hand haven, dwingt achting en ontzag af. Dit heeft ons wik te danken aan zijn mannen onder de wapenen. Maar niet minder aan het wijs beleid en de krachtsinspanning van hen, die ons regeeren, van Hai-e Majesteit de Ko ningin in de eerste plaats. Zij heeft ge toond bij elke denkbare gelegenheid, hoe hoog Zij Hare taak als hoedster onzer neu traliteit, yau ons aller welzijn opvat- Zij ging. voor met woord en daad eu rustelooze werkzaamheid in alles, wat gedaan kon worden om den buitengewonen toestand minder moeilijk te maken voor zoovelen onzer landgenooten; Zij en de Prins der Nederlanden toonden ook bijzondere zorg voor het Rpode Kruis, dat onverhoopt in actie zou kunnen trede- Zij steunden de materieel zwakkeren, Zij werkten in het be lang derr honderdduizenden vluchtelingen iu ons land. Onze Koningin, den Prins en de Prinses brengen wij onze beste wenscken voor het nieuwe jaar, dat zich ontsluit, en daarnaast aan de regeering, die met zooveel wijs be leid en kracht tegelijk, wist te zorgen, dat de biunënlandsche toestand zoo dragelijk mogelijk werd voor allen, eu tevens zich wist te verzekeren van de vriendschap eu achting der strijdende mogendheden, dezen ter wille zijnde, zoover dat ging, maar vastberaden protesteerende, als onze heilige vechten werden aangerand. Moge op deze maanden van groote bezorgdheid en harde werkzaam heid, voor Vorstin, Regeering en Volk, spoe dig de algemeene vrede volgen! Dat is onze innigste wensch. En nuZij wou hem graag nanr hefc station brengen, maar zij had best opgemerkt, hoe weinig Hubert daarop, gesteld was. Met aandrang bad hij zijn oudegrs „dien langen, stoffigen rit" afgeraden. Hij gaf niets moer om zijn moeder. Het mooie blonde poppetje nam kern geheel en al in be slag. Daar barstte zij weer in tranen uit. Met een vriendelijk, troostend gebaar legde haar man zijn band op baar schouder. Maar die liefdevolle aanraking scheen de sluizen van haar smart juist des to wijder open te zetten. .,0 Ludwig!"riep zij hartstochtelijk uit. „ik heb mijn zoon verloren." „Kom, kom. Hij is niet dood. Integen deel, hij is eerst recht levend geworden." Hij lachte welgevallig toen hij aan de over dreven verliefdheid van zijn zoon dacht. ,,Ja, wat je vandaag ondervindt- is bard dat is zeker. Maar het is het gewone lot van de ouders. Wij voeden onze kinderen op voor een vreemden man of een vreem de vrouw. Dat hebben onze ouders ook gedaan." „Spreek niet van bet gewone lot der ouders!" riep zij uit, niet zonder heftigheid. „Je weet heel goed dat er tusscïion Hu- bert en mij een heel bijzondere verhouding bestaat - neen bestond.Wij hebben zoo veel sympathie. wij begrijpen elkaar volko men „Als je hem altyd zoo goed hebt begro- Eh-e!'^raC^ ^ÈrQ ^an nu 00k te begrijpen „Dat kan hem niets meer schelen!" riep zij droevig uit. „Hij heeft mij niet meer noodig! Een vreemde is alles voor hem wat ik eerst voor hom was, hij heeft mij niet moer noodig. Ik kan nu toekijken." Er kwam een moedelooze trek op het zoo- even zoo opgewonden gezicht. Wat blijft mij over te doen op 'do wereld P schenen de slap neerhangende handen te vragen. Man en vrouw waren inmiddels de trap naar het terras opgegaan. ...Ta, toekijken en ter zijde staan is «eker niet gemakkelijk", zeide hij bedaard. ..Wat weet jij daarvan!" riep zij uit. Haar smart gaf iets hards en verachtelijks aan haar toon. „Nu als men vijfentwintig jaar toe gekeken heeft en ter zijde gestaan Fr was een weemoedige humor in zijn stem. Zi.j zag hem met groote oogen aan. Zij wil- 'de juist een spottend antwoord geven, maar de knecht kwam op het terras en zeide dat de rentmeester mijnheer graag even wou spre ken. Maeirt beproefden rij een doorbraak ui Ghampagrie in de eerst© helft van April Vussohen Moezel en maar telkens aon der het verlangde succes. De Duitsclie muur rtond onwrikbaar en het eenige resultaat is geweest, dat- aan weeifkauien duizenden en tienduizenden fllackfcoffers vielen. f In de tweede helft van April vingen de 'Iluitschers een ernstig offensief aan, voor- bij Yperen. Wij herinneren ons nog tólennietwaar, de vreeseiij'kc gevechten van die dagen en weken aan. de Yser, welke den naam van dit. Ylaam&cke riviertje voor goed in do geschiedenis een naam hébben ge- Heven. De geweldige en hardnekkige ]>o- jóngen der Duitschers hebben geen ander te volg gehad dan dat op enkele punten de linie een weinig ie hunnen voordcele werd K-wijzigd, maar het front van den tegen stander werd niet doorbroken en deze ant- vfjordde zelfs met een krachtig tegen-offen sief, aan de hoogten langs de Maas. Eu (laama vielen opnieuw de geallieerden aan in. 'Mei 1915het scheen ernst te worden en het Duitsche front had krachtige aanval len te verduren, die liet niet geheel onge deerd weerstond- Ten zuidwesten van Rijs- ^el werden Duitsche posities genomen prency en Ablain werden door de Duit- i'her3 ontruimd, en dezen moesten ook bij jj+eenstraete en het Sas hun stellingen, die ïij in April hadden veroverd, weer ontrui- fcien. Intusschen was de yoorwaartsche be vieging der Duitsclxers aan het Oosterfront Itgonnen en zij bepaalden zich in 't Weiden veer tot do verdediging. Dit vril niet zeg den, dat in. het Westen niet eiken dag ge iteden werd, dat er niet om een dorp, een Lïrk, een huis of hoogten met bittere doods verachting werd gevochten in den loop van ïinige maanden, maar grootsche gebeurte- :l;sen hadden ox* niet plaats voor het laatst 'hu Augustus. Toen lxegonnen de Fran- ïhen en Engelschen een nieuw offensief, tab vooral hevig was in Champagne en bij üoos en waarbij de eersten vooral eenig pieces beliaalden, men zelfs reeds droomde tan een doorbraak, ©en werkelijke zege- waal, ma-ar die weer eindigde met een rnis- ukkmg. En in 't laatst van September éaren de lange linie® der vijanden van ,\'ieawpoort tot Bazel maar weinig gevrij- figd, en sedert heeft Jiet herfstweer de poot© operaties bióeramerd of verhinderd. De herhaalde aanvallende bewegingen in Westen bewijzen, dat mm .daan groote iesultaten verwacht van een doorbreken of terugduwen der vijandelijk© linies. Is men ïéker, dat deze verwachtingen, vervuld vord-en? De gebeurtenissen aan andere fronten doen vermoeden, dat zelfs met der gelijke resultaten nog volstrekt niet bereikt vórdfc, wat men wenscht. Op het Oostelijk *u het Zuid-oostelijk fix>nt, an Rusland en Servië, hebben de Duitschers en Oosteurij- lers doorbraken en terugduwingen in prak tijd gebracht, hebben zij den vijand terug geworpen over groote afstanden en over- vinmingen behaald van belang, staan zij Ter in 'svijands land, maar ook deze groote gebeurtenissen hebben ons geen stap nader gebracht tot ©en beslissing, tot den Trede. Vooral op het Oostelijk corlogsfeerrein lebben in het laatste jaar ontzaglijke, over stelpende gebeurtenissen plaat® gehad. Bij let begin van 1915 was de toestand daar Toor de centrale mogendheden ongunstig. AI sprak men xiiet meer, als in de eerste maanden van den oorlog, van de Russische stoomwals, die Pruisen zou verpletteren eu voortrollen tot Berlijn, do Russische legers drongen toch telkens weer door in Oost- Pruisen en hadden ©en groot deel van Gali- cië bezet, Lemberg en Przemysl ingenomen, rukten op naar Krakau, drongen door de Karpathen tot in de gsexiscLorpen der Hon- faarsche laagvlakte en marcheerden zege- rierend op in de Boekowina. Uit liet oos ten scheen de nederlaag te dreigen, zooal liet voor Duitschland, Hindenburg wist telkens de vijanden van het Pruisische ge- lied te verjagen en bracht hun tot twee maal toe in het gebied der Mazurische Meren een ontzettende nederlaag toe, dan toch voer Oostenrijk-Hongarije, en angstige gemoedex-en daar zagen de kozak ken reeds in Boedapest, en een* Russisch le<*er voor de poorten ^a*x Weeuen- In het voorjauT echter veranderden de Duitsclxers hun taktiek in het Oosten en gingen rij over tot een krachtig en alge meen offensief. Zij waren ondertussehen reeds ver in Polen vastgedrongen, stonden dioht bij Warschau en liet. had weinig ire- scheeld, of reeds in het begin van dit'jaar „Jö neemt mij niet kwalijk, hé?" Met do so woorden ging Ludwig in huis, Elise stom een. oogenblik besluiteloos, toen liep -,ij de tain kamer door en de trup op, naar boven, naar de kamer van Hubert. Het was een aan genaam, weemoedig gevoel, zich geheel aa. haar smart to kunnen overgeven. Snikkend verborg zij het gelaat in het oud. canapékussen, dat zijzelf voor Hubert gebor duurd had, toen hij nog een kleine jong.-, was. Bijna twintig jaar had hij het nu reed gebruikt. Maar midden in haar smart keek zij opeei: nadenkend voor zich uit. Het lachend uitgc sproken woord ,,Als men vijfentwintig jani lang heeft toegekeken en opzij is gezet," kwaï, haar ineens in de gedachte.- „Wat een overdrijving! Wat een bespot tel ijk© overdrijving! Die krachtige, energiek.- man zou zich opzij laten zetteu I Hij-ha'1 het trouwens schertsend gezegd. Maar hoe kwam liij aan die scherte! En toch het was zóó. Hubert was voor haar altijd de eerste geweest. Was dat ook niet heel natuurlijk. Zijn kinderen niet altijd de hoofd personen? Er was toch een onloochenbaar on derscheid, iemand dien men al? volwassen man leert kennen, een persoonlijkheid met honderd eigenaax-digheden, waar men eerst aan gewen nen moet, of ©en hulpeloos klein wezentje, zijn was deze Poolflc.be hoofdstad en de eerste vesting van den vierhoek ingenomen. Maar de Duitech© troepen moesten, ie a terugwij ken, want de Russen, die steeds, schoon langzamer, oprukten in G-aliric, bedreigden hun ih den rug;. Toen, in April, voegden Duitsche troe pen ricix bij de Oostenrijkers, en ©ogen blikkelijk lueld do voorwaarteche beweging der Russen op. En in Mei oogon daarop het. groot© Duitech-Gorteriv 'ache offen sief, met zijn verrassend resultaat. Reeds in heb begin dier maand weiden de Russen gewaar, welke, nieuwe vijanden in Gahcië tegenover hen stonden. Het werd een grootsche algemeen© beweging, door Voo Hindenburg geleid, die zich hier wel den grooteten strateeg in.dezen gebeden oorlog toonde. Het begon met een hardnekkigen verwoeden aanval in de Karpathen en wat jnen aan liet, Westerfront, berlxaaldelijk zon der succes bad beproefd, gehikte hie- met. éénen slag. Het DuitsclëÖfcstenrijksche leger slaagde er in bij den Doenajee-pos dooi de Russische troepen heen te breken, die dcor een paniek bevangen, vluchtten eu toelieten dat do vijanden de Doenajee for ceerden. Dat was het begiu van een reeks van onophoudelijke zegepralen, die voor de cen- tralen de schoonste bladzijden vormen i x de geschiedenis van riezeu oorlog. Steeds voorwaart® drongen hun legers, eerst ux! het zuiden, toen van het westen naar 't oos ten. Bijna geheel Galicië werd schoonge veegd van den vijand, Przeinyri en Lemberg vielen weer in handen der Duiteohérs er Oostenrijkers en de Russen weken maar al door terug, uit de Karpathen,, van de vlak ten in Polen, in Koerland en Wolhyr.-ë. Geen dag ging er in. de maanden van Mei tot. September haast voorbij, of do tele grammen meldden nieuwe overwinningen der centrale mogendheden, Warschau, nauwelijks bereikt, door de Duitschers, viel in hun handen, Iwangorod en Georgiejefsk volgden en Meeds verder dn-ngen de Düit- scbea-3 en Oostenrijkers door ia het Russi sche land; tal van andere v< dingeu, daar onder het sterke Grodno, werden de ©ene na d© andere ingenomen en do opmarsoh der bOü'dgemooten hield eerrt atil voor de Pripeb- raoeraaeriji H.ét way een groot succss, cu toch geen volmaakte overwinning. Want bet groortte, wat Hindenburg blijkbaar be oogde, bereikte hij xxiet: h'jj kon het Rns- <ti?eh* lager vi'A' r. h .-ióy ..oi&sino. lonten, d=i verliezen aan weerskanten mogen ontzaglijk geweest zijn, het Rus sische leger is intact gebleven, heeft zich steeds teruggetrokkenmaar het bestond en bestaat nog. En hoe schit terend de zegepraal der Duitsche wa penen is, welk een onsterf el ijken roem zich Hindenbxxrg en ook Mackensen hebben verworven, zij staan nog al tijd tegenover een Russisch leger, dat zich 'herstelt, zich uitbreidt, zich van een nieuwen en rijkeren vooiraad munitie voor ziet. Want de meerderheid der Duitschers en Oostenrijkers, wat hun geschut en munitie betreft, heeft niet het. minst bijgedragen tot hun overwinningen. Aan het. Oostelijk front hebben- de grootsche gebeurtenissen vooral dit bewezende artillerie speelt in dezen ooi-log de eerste rol, en een macht van muni tie is evenveel waard, als een macht van. Door het toetreden van Turkije in den Europeeschen oorlog breidde deze rich uit naar het Zuid-Oosten van ons we relddeel ©n tot Azië. Wij hebben in ons vorig jaar-overzicht er op gewe zen, dat Turkije zich mengde in den strijd ten dee.e, omdat Engeland beslag legde op twee in da.t land gebouwde oorlogs schepen en omdat Rusland vijandelijkheden begon in De Zwarte Zee, wijl de Pcrte de Dardanellen niet vilde openstellen. Maar voordat deze geschillen ontstonden was heb leeds duidelijk, aan welke zijde Turkije stond, al ware 't ook alleen, dat het de Duitsche krui6ei-s „Breslau" en. „Góben" een. wijkplaats bood en ze later overnam. De strijd tusschen Rusland en het Turk- scke rijk.die in Azië aan elkaar grenzen, heeft weinig te beteekenen geliad in dezen oorlog; die strijd werd uitgevochten in den Kaukasus en al trok Rusland daar eerst een groot leger samen om rich ©en weg te banen maar Kanstantinopelhei. is.er hoofdzakelijk bij grensgevechten gebleven, omdat de Rus sen hun troepen beter in Galicië en Polen konden gebruiken. Alleen om en bij het Wan-meer zijn de Russische troepen op Turksch gebied doorgedrongen- Evenmin is eigen vleesdh en bloed, wiens eerste geluidje nen gehoord heeft, wiens eerste schreden mén iceft geleid, dat men heeft zien opgroeien en orden tot menseh. Haar jongen was Hubert altijd geweest. Hij d&ek sprekend op haar, hetzelfde fijne, hoos- moedige gezicht, hetzelfde krulhaar. Toen hij ;rooter werd, hadden er zeer vaak kleine on- •.ungenaamheden plaats tusschen vader en zoon, zooals zoo menigmaal gebeurt. En dan vam zij, Elise, steeds partij voor den jongen. Zijn vader begreep hem niet, maar zij wel7 zij had liera aitijd begrepen. Zij hadden precies Dnzelfden smaak tot nu toe tenminste. Bei- Ion hielden van al wat scheen was en opgewekt n vroolijk en gedistingeerd. „Aristocratie", noemde Ludwig hem lachend. Maar hetgeen hem hij zijn zoon vaak hoos maakte, verontschuldigde hij in zijn vrouw. Zij was reeds thuis bij haar ouders het prinses je geweest. Zij was akijd vreesdijk verwend, en haar man verwende haar misschien nog meer dan zij het vroeger gedaan werd. Hoewel zij het naïve egoïsme van het bedorven kind als moeder geheel en 3I aflegde haar zelfop offering tegenover haar zoon was bepaald gren- zenloos tegenover haar man wa<s zij altijd het prinsesje gebleven, hij beschermde en ver wende haar en hield haar zoo ver mogelijk van aTIe zorgen, des levens verwijderd. Het was hot Rxxsland gclxxkt tor zoo iota van belang» uit te richten legen Turkije en de aanvallen op don Bosporu» hadden geen -uccea en werden weldra opgegeventoen de Turken daar mijnenvelden legden. Vermeld dient hier nog te worden een poging dor Arabieren om het Suez-Kanaal te naderener hadden in de nabijheid daar van nu eu clan gevechten plaatemaar zon der réïulfeaa-t. Evenwel iade krijg dei geaili- oerden tegen Turkije van groot belang ge weest in oen oorlog en vormt hij daarin een', groot en bloedig hoofdstuk dc afrijd aRu de Dardauelen. Het doel daarvan weten wij. Men wilde deze zeeëngte forceeren, met. oor!ogy<cliop-.-;x opétoomen naar Konstixnt^nopo) en dit in-, nemen. Daarop hoopte men,, daarop rekendo men. Dan aou Rusland, dat geh«*l en ai van rijn Ixxndgenooten was afgeedieidéit, in verbinding met dezen kunnen komen, een vrijen uittocht hebljen naar de Middelland-' «die Zee, kaïnonnou, munitie, voorraden kunnen krijgen van de andere Entente- mogendheden. Engeland en Frankiïjk hebben eer.-t be proefd met. hun vloten dc Darda nellen te foroeéren. Gemakkelijk zou dit niet. gaan, datwdtrt men van vroegere, pogingen, maar de moeilijkheid bleek weldra onmogelijk heid. Weken" lang bombardeerden de Engel- solie en Franscbe slagschepen deTurkficlic forten aan den ingang der zeeëngté. Zonder sucx^e. weldra rue groote verliezen. Duit sche onderz^-eers hadden ioor de Straat van Gibralter heen den weg weten te vinden naar het Oosten de Turken luidden van den Bosporus toi. aan den ingang der Darcian--!- l«n htm mijnen gestrooid de uterk© forten boden weerstand aan alle pogingen. Twee groote Engelsche slagschepende „Irrerirti- ble" en de Ocean" en lxet Fra.ns*jlxe lini<ï- Bchip „Bouvet" werden tot zinken gebracht, de „Ga'uTois" ernstig beschadigd, efi men kwam niet v-erder. Het werd duidelijk, dat de oorlogftichejx'-'; de zeeëngte ©ei-st zouden kunnen instoomen, indien de forteji langs de oevers onseliaxjtiijk waren gemaakt., en dit kon alleen geschie den door troepen, die deze van landzijde aanvielen. Daarom werd besloten om eexi landingsleger uil te zenden, dat op de weste lijke punt. van het schiereiland Gallipoli zou worden ontscheept terwij] men later ook trcepen naar den Ariarischen oever zond. In de laatste helft, van April is men met deze Dardanellen-expeditie begonnen, aan 't yau 1915 hjjL i"ea fe-htog ver moedde, gSTxieken. één w/fkomen nedêriaig*' voor de geallieerden te zijn. Hoe bloedig deze oorlog ook is gevoerd op ve3e punten der lange linies in 't. Westen cn 't. Oosten, nergens ia de strijd meer moox-dend geweest dan hier, nergens zijn, betrekkelijk, zoovele verliezen geleden. Er is van weerskanten ge vochten met een heldenmoed en onversaagd heid, die bewonderenswaardig zijn, maar do moeilijkheden van het berg- eu rotsachtig terrein, waarvan de Turken onder leiding van Duitache officieren, uitstekend partij trokken, waren voor de geallieerden zoo groot, en de tegenstanders verdedigden zoo dapper en hardnekkig eiken voetbreed gronds, dat de Engelschen slechts op enkele punten heel langzaam vooruit kwamen. Na- ©on strijd va ix acht maanden, waarbij de Engelschen en Franschen, welke laatrten zeer in de minderheid waren, rneer dan 100.000 man aan docden en gewonden ver loren en 90.000 hunner riek werden, zag men in, dat het onmogelijk was de Turken uit lixm versterkingen te werpen, dat men slechts noodeloos en nutteloos tienduizenden mannen opofferde. Voor ©en paar weken hebben de Engelschen roet groot beleid en zonder verliezen hun troepen van de Soevla- baai en het „Anac''-gebied terugge trokken en houden zij alleen nog hefc terrein bij Sed u! Bar !>ezét. Hoelang zij d&ar nog zullen blijven, is niet zeker, maar vau een ernstige poging om de pardancllen te foireeren, kan nu blijkbaar geen sprake ineer zijn. De verovering van Konstantinopel is een droom gebleken, die opgegeven moet worden. Men moet toegeven, dai, de geallieerden bij hun pogen om de DardaneLlen te forcee- ren, Konstantinopel in te nemen en Turkije zoodoende te verslaan, ook tegenvallers ben gehad. In de eerste plaais werd daarbij veel hulp verwacht vaix Italië, en die :a uitgebleven. Dit land was in April welis waar nog neutraal, maar het- was reeds in 1e rien, dat het. rich jxx den strijd zou men gen en .aan welke rijde. Oorspronkelijk be loofde Italië eeu welwillende neutraliteit ten opzichte van zijn beide l>oudgenooteii, en "hjk aandoenlijk als men er eens over na dacht. a men vijfentwintig jaar lang heeft toe gekeken en ter zijde gestaan Onverdragelijke gedachte. Zij rees overeind. Maar dab was een bespottelijk iaée! Hoe- kwam hij er bijHet was eenvoudig belache lijk. Zij deed dan ook baar best om te lachen, maar het ging niet. Zeker omdat de smart over haar zoon haar te zeer vervulde. Nu. zat Hubert in den trein, die hem nog sneller van haar verwijderde, dan het rijtuig met' de flink© vossen had gedaan. Maar nog grooter dan deze plaatselijke verwijdering was de andere, de innerlijk© zijn hart behoord© aan dio vreemd© vrouw en voor zijn moeder bleef niets anders over dan plichtgevoel! Zij, ter wille van wie hij zijn moeder op den achtergrond schooi' was zij hem wel waard? Zou dat blonde kind haar jongen gelukkig maken? De brave vrouw wag overtuigd dat Hubert's aanstaand© hem niet waard was. En al nap zij nu aan dat zy een goede vrouw voor he.- werd, dan zouden toch weldra haar kinderen no. 1 voor haar zijn. zooals het zoo vaak in het leven gebeurt'. Dat blende, kinderachtige vrouwtje had zeker hoegenaamd geen verstand van het rieleleven van een man- Hep zal met

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1916 | | pagina 1