No. 2 IF. Vrijdag 31 December 1915 Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. Onder redactie van D. MANASSEN. Beet TWEEDE JA/RGANG. SOLCATENCOURANT ADRES DEE REDACTIE EN ADMINISTRATIE PA LESTEIN ASTRA A T 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS 3 CENT. ABONNE MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS 1.50 P. DRIE M AANDEN Voor AdvertenÜfcn wende men zich tot onze Administratie, Palostrinaatraat 10, Amsterdam. Prys der Ad vertor. üën por regel 30 rent. Voor Ingezonden .Mede- deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Bjj abonnement reductie. Aan de Dardanellen Uit is de strijd aan de Dardanelles nog niet, maar Lij heeft zijn,heftig heid verloren en waarschijnlijk zullet zullen de geallieerden hun positieg daar allengs opgeven. Wij geven eeij kaartje van de Zeeëngte met d< Aziatische kust in het Zuiden en he schiereiland Gallipoli in het noorden Van dit schiereiland hadden degeal lieerden, Franschen en EDgelschec twee ponten bezet, in 't verre Weste: Sedul Bahr, in 't Noorden een gebiei aan de Soevla-baai (Snvla Bay). Verdé dan deze uiterste punten zijn de be strijders van Turkije niet gekome en thans hebben zij de Soevla-bas ontruimd, zooals men weet, en zetelé zij nog alleen bij Sedul Bahr. BERICHT. Het nummer 2Ï0 van De Soldatencourant zal met het oog op den Nieuwjaarsdag een dag vroeger dan gewoonlijk verschijnen. De verspreiding van ons blad. Wij brengen in herinnering, dat troepen- deelen, die soms door eon of andere oorzaak van ons blad verstoken zijn, sleohts een aan vraag tot ons te richten hebben om regelmatig, driemaal per week, een paftket Soldatencouran. ten te ontvangen. Nergens mag ons „Orgaan voor leger en vloot" ontbreken. i De toestand in Den reuzenstrijd. Een Engelseh telegram bericht, dat de Indische troepen bet Westerfront hebben verlaten. Waarom dit geschiedt? Waar schijnlijk omdat de Engelsch en, die al hun troepen naar Frankrijk en België hebben gezonden, de Indiërs daar niet meer noodig hebben. Een. andere vraag is, waar dezen vraag is niet zoo gemakke.- lijk te beantwoorden. Natuurlijk laat de Engelsche regeering of het Engelsobe leger bestuur zich daar niet over_ uit. Alken weef men te verzekeren, dat Èngelsoh-Indisohe troepen te Marseille ingescheept zijn en van daar verder vertrokken. Zeker niet den kant van het westen pp, maar naar het oosten der Middeilaudsche Zee. Want dien kant op wordt tegenwoor dig het hevigst gevochten. Eigenaardig is het zeker, dat deze wereldstrijd zich al meer naar het Oosten en 'b Zuiden verplaatst. Begonnen op het Westelijk oorlogsterrein bleef bij daar heel spoedig staan op het zelfde punt, al hadden er dag aan dag hevi ge gevechten plaats. Toen begon het Ooster front de hoofdrol te spelen en het behield die den heelen verkopen zomer door. In den herfst verplaatste de oorlog zijn zwaar tepunt naar den Balkan. Met ae verovering van Servië schijnt do strijd daar weer ie luwen. De geallieerden versterkeu zich blijkbaar krachtig te Saloniki; liet lijdt geen twijfel, of ze voeren daar steeds meor troepen aan, doch d© Bulgaren, de Duit- sobers en Oostenrijkers blijven in kuu huis je, d. vr. z. iu Servië. We vernemen nog altijd niets van een overschrijden der Griek- sohe grens, van een aanval op do neutrale zone in Griekenland. Waarom de centrale mogendheden en hun bondgenooten zoo rustig toezien, dat de geallieerden zich te Saloniki vastzetten, is 1 niet duidelijk. Het lijkt vreemd, en voor dit vreemde zcekt men natuurlijk een verkla ring. In de Fransche pers weet men nu de zaak te verklarende Dudtsohers en Oosten rijkers hébben geen troepen genoeg om de rij ancien in Saloniki san te vallen; indien zij dit wilden doen met hoop op succes zou den de Bulgaren er ook aan te- pas moeten komen, doch dat willen de bondgenooten liefst verhinderen. Want de Grieken weten heel goed, dat de Bulgaren, als zij mee hielpen Saloniki te veroveren, dat ook ,,0-o-v-e-c-r De jongeman in -Loden jas had al eemigo tnalen staan roepen. Ten laatste schenen ze san. den overkant zijn stem te hébben ver nomen. Een kleine meid, negen, tien jaar misschien, kwam de deur van. de boeren-' woning uit. Men hooide het geklos van klom pen op bet houten steigertje en het ramme len van do ketting waaraan het bootje vast lag. Eenige minuten later was het vaartuigje met kracht door de kleiue maar stevige armen voortgerceid, aan den kant. Sjoard Barbels was geen hengelaar om de visoh alleen. Hij beweerde dat die soort van sport hem tot medicijn diende, tot antido tum eerder gezegd, als zijn stage en inge spannen studie hem dreigde te zullen uek- ken'\ Dian moe6t er iets gedaan om de spanning te verminderen, de veiligheidsklep moest overgehaald. Iu plaats van met nach telijk blokken dan voort te gaan, greep hij 's avonds naar een opwekkend beek, rino- ter rust-, zette zijn wekker op vijf of zes^ en zocht zijn viscligereedschap. Tegen drank kon. hij niet, ze maakte hem misselijk, en de luidruchtige vreugd vau zijn kennissen had voor hem, den ernstdgen denker, altijd iets. van de vreugd door beneveling. Veel Vrien den had hij daarom niet, toch ontbrak bet. hem geenszins aan die hem waardeerden cn Eb „Vondel", weekblad voor het Vondel- kwai-fier* ^Amsterdam) pyergenomeiv zouden willen behouden, en een meedoen van Bulgaije zou dus voor Griekenland kef sein wesen om zich eveneens in. den oorlog te mengen. Dat nu willen de Duitschecs liever verhoeden. Deze Fransche verklaring is natuurlijk niet meer dau een gissing. En het is de vraag, of de centralen op die wijze niet te veel wagen, want allengs moeten de geal lieerden heel wat troepen krijgen te Salo niki, men beweert zelfs, dat zij er nu al 2-30.000 man hébben. Om tob ong punt van uitgang terug ie keeren, gaan misschien, die Indische troepen van het Westerfront ook naar Saloniki? Of worden zij nog verder weg gestuurd Want we zeiden reeas dat de strijd zich al verder uitbreidde naar 't Oosten en 't Zuiden. Fm het lijkt lang niet onwaarschijnlijk, dat de Indiërs öf naar Egypte gaan, waar de Engelschen zich steeds, krachtiger verster ken, er zouden in Alexandrië bijv. weer groote troepen massa's geland rijn, of naar Mesopotamië, waar op het oogenblak waarschijnlijk het hevigst gevochten wordt. Het behoeft ons volstrekt niet te verwon deren, indien de Indische troepen van bet Westerfront gezonden, werden naar het land van Eufraat en Tigris. Daar ligt, wij we zen er reeds op, thans een der zwaartepun ten van den grooten woreldkfcr'ijd.' Dè''Bus sen uit den Kaukasus en Berrie rukken aan op Bagdad, de Engelschen in Mesopotamië beproeven dezelfde stad te bereikeu om zien met hun bondgenooten te vereenigen. Maar in Mesopotamië vinden zij zeer lievigen tegenstand. Bij Koet-el-Ama-ra, op een 200 K.M. afstand van Bagdad, ia in de laatste dagen en weken een geduchte strijd aan den gang; de Turken krijgen er steeds nieuwe versterkingen en wij ontvangen wel den in druk, dat de positie der Engelschen er niet schitterend is. Met het oog op de belang rijke positie, die de strijd in Mesopotamië inneemt, is het zeer waarschijnlijk dat, de Goerka's uit Frankrijk gezonden zijn naar het sferijdtooneel in het land van Eufraat en Tigris. Daar ziju zij ook beter op hun plaats, dichter bij hun land, in een klimaat, dat voor hen geschikt is. Vau den strijd dichterbij, in Europa, heb- beu we maar weduig nieuws te vertellen. Ic den Balkan wordt hoofdzakelijk alleen ge vochten door Oostenrijkers tegen. Montene- grijnem; van. veel beteekemis schijnt de oor log daar niet: als een bijzonderheid ver meldt eeen telegram uit Weenen, dat de Oostenrijkers drie kanonnen van de Monte- grijmen hebben buit gemaakt. .Aan bet Oostenfront wordt gewag ge maakt van patroillegeveebten, nog0altijd in de buurt van. Tsarfcorysk en van eenige ge vechten. aan liet front in Bessarabië, waar de Oostenrijkers den aanva-l van sterke Bus. siscke patrouilles bloedig hebben afgeslagen. In het Westen laat steeds nog het kanon zich in de eerste plaats koerenartüleriego vechten bij West-Eude-Bad, bij Soissbns, bij den Hartmannsweilerkopf. Oaj?TSCHLANO. Het vérlies aan vee in Oost-Pruisen. Volgens officieele statistieken bedragen de verliezen aan vee.' door den Bussischen inval in Oost-Pruisen veroorzaakt: 135,000 asüfa achtten, al bekenden ze 't niet elkan der. Sjoerd was ingestapt. Waar is je groote zus? Ziek tocli niet? maakte hij zijn praatje. Welnee, die ziek? Ze is met moeder nae stad. Mantel kcope. Mooi weer, hè? Je treffen 'et, snapte 't kleine ding. Barbels was al geen onbekende meer op de boerderij. Hij, die lange meneer uit 'stad, mocht er een potje breken. Berst had hij gehengeld in de dwarsvaaft, even over dc 'ophaalbrug, maar weldra had Blek hem een beter plekje gewezen. Achter hun boerderij had vader indertijd „visch gepoot", maar de liefhebberij was er in den laatsten tijd tamelijk wel af. Ze zou eens vragen, of er wat tegen was, dat hij daar eeus inlei. Die Biek ook. Ze had zijn plan de cam pagne een heel andere lichting gegeven. Hij hoefde nu geen uur of langer meer te zoeken voor hij 'n goed vischplaatsje vond. Waarom was ze er nu niet? Hij kwam toch op het goeie uur, dat zo anders altijd over zette. Die mantel lïou ze Maandags wel ge kocht hebben, dan ging ze tóch altijd naar stad Geld wou ze voor haar overzetten nooit hebben, dat had al allereerst, zijn aandacht getrokken. Dat pakt het „grut" aan, zed ze dan, voor gnoepcentenmaar ik mag het wel, zoo 's even van nrn werk löopen, dat breekt weer wat. Het beviel hem maar half, vandaag. Al had hij spoedig beet en bungelde het vol gend oogemfcflik een aardig klein snoekbaarsje aan z'n haak, bij miste zijn praatje met l^haai^ j paarden, 250,000 stuks rundvee, 200,00j varkens, 50,000 schapen, 10,000 geiten het verlies a an pluimvee wordt .op 600,001 kippen en 50,000 ganzen geschat. De ontploffing te Mlinster, Men meldt uit Oldonzaal aan de N. Ciri Omtrent de outploffing te Munster i/IY] vernamen wij nog nader: Voordat de ontploffingen plaafts haddei er zijn er meer geweest werd door ver schillende vrouwen iu do fabriek werkzaam reeds geconstateerd, dat or in verscheiden) lokalen rook hing, doch daar dit wel meer gé beurde, werd hierop niet voldoende acht gé slagen. Bij het doen van de ronde, door ooi Feldwebel, met hot politie-toezicht belast-, ei die in het bezit was van de sleutels der veij schillende gebouwen, bemerkte deze dat er rooi uit den vloer kwam. Hij vroeg een vtouw. wai dit betèekepdc-, maar deze kon geen opbelde ring geven. Hij duchtte groot gevaar en ge lastte onmiddellijk de vrouwen, de fabriek 1) verlaten en schijnt toen nog do gelegenheid gehad to hebben de brandvrije kelders, die ori der de fabriek aanwezig waren, af te sluiten Kort na bet bevel aan de vrouwen gegeven de fabriek te verlaten, had een ontzettend ontploffing plaats, waarbij de Feldwebel, be nevens een groot aantal menschen op de fabriel werkzaam, het leven verloren. Op *de fabriel werkten ongeveer 750 personen. Dadelijk nadat de uitbarsting plaats had; snelden de menschen uit de omgeving, zoowei kinderen als vrouwen, naar buiten om te ziei) wat er gebeurd was. Velen dachten aan Vim men, geworpen door vijandelijke vliegers. Dez? nieuwsgierigheid kostte echter aan velen hef leven, want van do zic-li in do fabriek berin-' dende granaten en bommen sprongen vele ach tereenvolgens uit elkander. Een granaat vloog omhoog, kwam terecht in een straat, sloeg een gat in den grond, be schadigd© ©en groot- aantal huizen en doodde verscheidene inwoners. De ontploffing was zoo hevig, dat kindoren opgenomen en in de lucht geslingerd werden. Het was een vreeselijk ge zicht, want hun lijkjes bleven in de telefoon draden hangen. Een spoorwegbrug word ernstig beschadigd. Onder do ontplofte granaten bevond zich o. m. nog een lichtkogel -van enorme lichtsterkte, die omhoog geworpen, geheel Munster ver lichtte. Het aantal slachtoffers, ofschoon niet juist aan te govern moet meer dan 4CO bedragen. Nederlandsen© arbeiders, op de fabriek werk zaam, zouden in hechtenis genomen zijn en de toegang tpt de fabriek is door militairen tot op grooten afstand afgezet. Op een verbandplaats bi] storm, In de „Vorwarts" vertelt een hospitaal soldaat van zijn dienst onder een bestor ming. Een kleine boerenwoning met twee vertrek ken, een paardenstal en een zeer luchtige en ruime schuur zijn onze werkplaats. De twee vertrekken worden voor onze gewonden dik met stroo belegd, want onze troepen hebben het bevel tot den aanval gekregen en de eerste ge wonden komen reeds aan. Zij dragen al een voorloopig verband, dSt hun kameraden of 'hospitaalsoldaten in de gevechtslinie hebben aangelegd. ■De lichtgewonden komen te voet. Do zwaar gewonden 'iggen op Russische karre'n en- zijn vaak geheel met zand en bloed oyer dekt. Onze ruimte is te klein, wij moeten onmiddellijk be ginnen met liet vervoer naar een veld-lazaret. De dragers hebben hun handen vol, zij slepen baren aan, laden af, verbinden en zijn zoo deuk bezig, dat zij het rammelen van de vensters niet eens hooren. Plotseling slaan dicht achter Waarom was ze geen boerin zooals de anderen? Waarom zagen haar fluweelbruine kijkspdegels uit het regelmatige, gezonde ge zicht zoo schalks al de dingen aan die hen ontmoetten, in tegenstelling met de flets- blauwe oogeu die hij aan alle andere plaat sen tegenkwam. Waarom was haar taal zoo heel anders, van zoo heel anderen klank en uitspraak, dan zelfs die van - haar eigen zussen Op den breedeu waterweg over de rivier, soms met laugdurig tijdverlies overgestoken door den sterken stroom, had hij haar al heel wat vragen gedaan. En met genoegen luisterde hij dan naar het onbevangen ant woord, altijd nog uitvoeriger dan hijver wachtte. Te deksel, ze was nie<t dom die meid. Ze kende blijkbaar talen! Daar had je 't alzo nam nog les. Waarom? Wat wou zc dan O, u dacht dat zijn hier allemaal van die boerenmeiden, die niets anders kennen als het huishouden doen, schrobben, melken en hooien Neen, hoor, daar denken ze bij ous in de buurt anders'over. Wat willen jullie {hm? Dokteressen of professorinneu wórden Nou, nou, maar wie weetMisschien schuilt er zoo een onderU moet weten, dat hebben we aan onze dorpsjuffer 1) te dan ken. Die vindt het zonde, dat meiden met vlugge koppen niet trachten nog wat dóór te loeren. Dat boerenwerk, rader,eert. ze, is ook wel nuttig werk, maar dat kan iederéén leereoi. Als je daar 'n meid voor neemt, en 2) Onder.w Ijzeree, 'iet vertrek, waarin nog veel gewonde kamera len zijn, eenige zware granaten in. Tk rio nu, ivaar wij te land gekomen zijn. Rechte en links van ons staan onze veld houwitsers en be schieten de Russen. Deze schijnen nu de batte rijen te hebben ontdekt. Gewonden komen aan en worden in do groote lazeretwagens geschoven. Meestal zijn het scho ten in den buik of in het hoofd. Do gewonden liggen op liet uiterste, kunnen echter misschien nóg gered worden, als zij onmiddellijk onder handen van do dokters komen, die met de grootste inspanning werken. Hoe velen van hen zullen den dag van morgen nog beleven Het zijn meest mannen van den landstorm met zwa- ren baard, huisvaders, die voor mij op de draagbaar liggen. Vele verbijten hun pijn, velen zijn bewusteloos. Ik zio hoe het leven weg vloeit Weer Loopen de wagens met gewonden zich op. Eén van hen overstemt allo anderen met zijn smartkreten. Wij laden hem het eerst af. Het is de onderofficier, di© mij heeft opgeleid. Vijf dagen later hob ik hem begraven. Hij was de beste meerdere, dien ik ooit heb gehad. De nacht breekt aan. Nog steeds hebben wij de handen vol. Rondom diepo stilte. Steeds gaat het werk door. Twco dagen en tweo nachten lang, zonder rust of slaap. Men heeft ternauwernood tijd om iets te eten. Wo mer ken, dat onze krachten verminderen. Ik kan nog een gewonde uit den wagen lichten. Op een middag krijgen we eindelijk bevel uit te rukken. Een andere korporaalsc-hap lost ons af. De nieuwen moeten echter even hard aan het werk. De vijandelijke stollingen zijn bijna niet te nemc-n. Nieuwe aanvallen beginnen, nieuw© slachtoffers komen aan. Van acht tot half twaalf tel ik 213 gewonden, ENGELAND. De dienstplichtquaestie. LONDEN. De kabinetsraad van gisteren zal waarschijnlijk een der belangrijkste in de Britscke historie bliiken te zijn, waarin feitelijk een e:nd is gekomen aan het groote meeningsverschil omtrent den militairen dienst. De aankon diging van Asquith, dat conscriptie noodig is, kwam niet onverwacht en is in het alge meen goed ontvangen. De oppositie tegen conscriptie in het Kabinet is zeer klein, en in strijd met de overdreven berichten meent men, dat do ministers die eerst er tegen waren, thans zullen aanblijven. De „Times" zegt, dat het kabinet gis teren feitelijk een beslissing heeft genomen en dat weldra een couscripticwet bij het parlement zal worden ingediend. Het blad ze^t, dat deze spoedige beslissing te danken is aan het krachtig pleidooi van Lloyd George, die door eenige Unionisten werd gesteund. Er zal misschien eenige' wijziging in het kabinet komen om verschillende redenen, maar het feit is dat het denk beeld vau dienstplicht buitengewoon weinig verzet vond. Geen vrede zonder de bondgenooten. Minister Buucbaa-n spra.^ in het Lagerhuis over de noodzakelijke voor bereidingen die getroffen moesten worden ten behoeve van do herleving van handel en nijverheid na den oorlog. De heer Runci- man maakte van deze gelegenheid tevens gebruik om nog eens te doen uitkomen, dat al bereidde men zich op den vrede voor, daarom toch niet de meaning mocht post vatte in de andere geallieerde landen, dat Engeland aanstuurde op. een spoedigen vre de. Er zou van geen vrede sprake kunnen zijn, die in ©enigerlei opzicht indruischte tegen de belangen der bondgenooten. Allen stonden schouder aan schouder c-n geen van hen mocht zelfs maar doen vermoeden dat hij naar vrede verlangde vooi- heli hoofd doel van den strijd was bereikt. En duide lijk wijde *de minister verklaren, dat geen enkel#' voorbereiding met het oog op den vredestijd door den Board of Trade werd getroffen, met do gedachte dat de harmonie zou mogen worden verbroken, die thans tusschen de geallieerden bestond, of ter verhaasting van heb herstel van den vrede ten koste van het hoofddoel. Er werd op het vasteland wel eens gemompeld, zoo zette de minister uiteen, dab Engeland, de groote handelsnatie, vol zorg voor zijn toekomstige belangen, zich niet met hart- en ziel gaf aan de bereiking van dit deel. Maar met klem kwam de minister hiertegen op. De harten in Engeland klopten even vurig als die in Frankrijk, Italië en Rusland voor het be- je kan zelf wat méér... En zoo zijn er bij ons heel wat, die wat beters deen. De meestea leeren talen de beginselen danHoe moeten we a nders een goed ge schreven boek béhrijpen? Want we lezen hier veel. Dan gaan er verscheidene naar stad, die voor teekenen, die voor muziek, ik onder andere voor viool, zelfs zit. er een, Ant Goosen, aan 't Latijn en Griekschze heeft les van den dominee en de domineescHe leert haar fraaie handwerkenWaarom ook niet, als je vader 't betalen kan en 't niet noodig vindt dab je allemaal de koeien en den hooibouw naloopt? Sjoerd luisterde met verrukking. Hij ging de natuur in cm z'n studie te breken. Dat vrouwelijke boerengoed daar deed juist andersom, ging de studie in om afwisseling bij 't landleven en er, „wie weet" was Back's stopwoord nog iets mee te berei ken. Riek had een vlug begrip en een natuur lijken aanleg voor „willen weten", in de a ruimsten zin. Wat moest hij soms proesten om haar eigenaardige opvattingen van de dingen, waar tóch korrels waarheid in zaten Dieu dag ving Sjceid weinig. Den volgen den dag was hij er weer. „O-o-v-è-è-r Ja, Riek was er. Ze wenkte hem al, vrij en toch niet over-vertrouwelijk. Juist haar houding. Net alg in haar spreken, ronduit, onbevangenvolkomen natuurlijk, maar met niet den minsten blijk van vertrouwe lijk, van uitlokkend te willen doen. Zoo 'n knappe, kerngezond© vrouw, later, >zxtu hem lijkenEn. een die leeren bon wat reiken van heb grootsche doel van den oor log. Aldus de heer Runciman. Wat is echter het hoofddoel van den oorlog. Deze vraag stelt ook een inzender in de „Manch. Guardian", de heer Geo Benson. Deze wijst er op dat de duurzamo vrede van Europa alleen is te verkrijgen door samenwerking en harmonie, niet door iele te verwerven ten koste van een ander. Men spreekt van waarborgen, maar, zoo merkt hij op, zulke waarborgen kunnen niet duurzaam zijn, omdat geen politieke con stellatie in Europa duurzaam is en vroeg of laat toch Europa dan weer verdeeld zal zijn in twee vijandige kampen. Do zooge naamde vredeswaarborgen zijn dan te niet gedaan. De eenige ware vredeswaarborg is het verdwijnen van het antagonisme, is het concert van Europa. De schrijver vergelijkt dan Engeland en Duitschlaud met twee vechtende jongens, die wel gaarne den strijd willen staken, maar geen van beiden het eerste halt dur ven roepen. Men meent dat bet een te el: en van zwakheid zou zijn als men het oorlogs doel omschrijft. Maar de heer Benson meent integendeel da.t alleen door het aan geven van het oorlogsdoel een oplossing is te verkrijgen. Indien het doel is van Enge land de onvoorwaardelijke onderwerping van Duitsckland. laat men het dan zeggen. Schrijver zou dat voornemen een fout ach ten, maar men zou dan weten waaraan zich te houden. Is het echter alleen de bedoeling redelijke voorwaarden te krijgen, laat men dan openbaar maken wat men wil. De natie die het eerst haar vredesvoorwaarden bekend maakt zal daardoor een tpktisch voordeel verkrijgen, want de tegenpartij za.l dan gedwongen zijn zelf ook voor den dag te komen en zal met die bekend gewor den voorwaarden rekening moeten honden. FRANKRIJK. Van het Westelijk Oorlogsterrein. PARIJS. Onze artillerie heeft een munitiedepot bij Steenstraebe in de lucht laten vliegen. Wij hebben het station van Lens en den sector Angres hevig beschoten. Door onze beschieting van een bosch in de buurt van Reims ontstond een groote brand. D© Fransche artillerie in Lotharingen beschoot met succ-és vijandelijke verster- lriugcn. Hevig artillerie-duel in de Vogezen. Wij veroverden eenige loopgraven aan den Hartmannsweilerkopf, die de vijand tus schen Rehfelsen en Hirstein nog bezet hield en maakten daarbij 100 krijgsgevangenen. LONDEN. Maandagavond lieten wij bij Fricourt een mijn ontploffen, waardoor bij de Duitsckers groote schade werd aange richt. Dinsdag was de kanonnade door de Duit- schers veel sterker dan gewoonlijk, vooral ten zuiden van het kanaal van La Bassée bij Armentières en bij Yperen. Onze artil lerie beantwoordde het vuur krachtdadig en er werd waargenomen, dat zij goede resultaten bereikte. De lichting 1917. PARIJS. *De Senaat behandelde de wet omtrent de oproeping van de lichting 1917, die reeds door de Kamer is aangenomen. ^Minister Galliéni, die zich in het debat mengde verklaarde dat de inlijving van de lichting 1917 een voorzorgsmaatregel is. De-ze lichting vormt slechte een geneelte van de hulpbronnen, die nog ter beschikking zijn. „Wij zullen", zoo zeide de minister, „ze alle realiseeren en daarvoor brekeu met de gewone administratieve manier en noch tegen initiatief noch tegen verantwoorde lijkheid opzien. Nadat hij verder de maatregelen, geno men voor de inlijving van lichting 1917, had meegedeeld, eindigde Galliéni als volgt: ..Frankrijk, dat 18 maanden geleden den vrede niet wilde, wil nu met alle kracht, den oorlog en wijdt daaraan al zijn hulpbron nen. Hij, die het woord vrede" uitspreekt, wordt beschouwd als een slecht burger- Do helding 1917 zal vertrekken, de best© wen- sclien van de natie begeleiden de jonge lie den, die wij zullen voorbereiden voor den grooten strijd, welke eerst zal eindigen als Frankrijk iu overeenstemming met zijn bondgenooten, zaJ kunnen zeggen „Ik houd op, ik heb alles verkregen wat ik wenaeh- te. ik hen-at mijnen vredes-arbeid-" Dc redevoering van den minister voud algemeen© toejuiching. Met algemeen© .stemmen werd het ©enig artikel van het wetsontwerp e'n tevens liet voorstel lot aanplakking van de rede des ministers aangenomen. Het verduistert^ Parijs. De Matin" bespreekt dc vraag, of het werkelijk nuttig cn gewenscht of in het be lang der veiligheid ia om Parijs, bij wijze van maatregel van bescherming tegen aan vallen uit de lucht, duister te houden. Het blad wijst erop, dat de Zeppe lins in April Parijs toch hebben kunnen vinden, ofschoon toen ook al dezelfde maatregelen tegen te sterke verlichting zijn genomen als thans. Het heeft bovendien verschillende vlie gers gevraagd hoe zij omtrent het vraagstuk denken en zij waren allen eenparig van meening, dat het duister houden volstrekt niet helpt; een vlieger of Zeppelin vindt Parijs niet, omdat er licht brandt, maar zoekt zijn weg naar het kompas. Eenmaal dichtbij of boven Parijs gekomen, is ook do zwakste verlichting voldoende om hem Ut leiden. Een geheel duister gehouden wijk valt nog sterker op, omdat die zich als oen zwarte vlek in de reet van het van boven gezien stadsbeeld vertoont. Ook als do stad geheel duister was, zpu een vlieger ze her kennen. „Laat men gerust het licht weder ont« steken en op de overige verdedigingsmidde len vertrouwen", zei een van hen. En intusschen blijft Parijs in half of meer dan half duister gehuld. Zoodfa de avond aanbreekt, neemt het aantal onge lukken op straat een ontzettenden omvang aan. De ervaren koetsiers en chauffeurs zelfs weigeren in het duister te rijden, en de an deren rijden de trottoirs op, omdat zij hun weg niet kunnen zien, overrijden voetgan gers, werpen lantaarns om. Do straatroovers doen, geholpen door de duisternis, goede zaken. De schouwburg-directies klagen, dat het publiek niet komt en dat het hun onmo gelijk is het personeel aan den gang te hou den. „De winkeliers verklaren, dat zij geruï neerd wordende schouwburg-directeuren, dai:. men ze boycot; de „poilus" (als zo met verlof naar Parijs komen), dat men zich verveelt en de voetgangers, dat men zo ver moordt!" Hierbij komt nog, dat al maakte men de verlichtingsbepalingen nog lastiger, men toch niet kan beletten, dat de stad reeds van verre zichtbaar is. In do voorsteden en in de buurt van Parijs laaien voortdu rend de vuren in de talrijke munitiefabrie ken dag en nacht door. Dan de lichten der stations, die der treinen enz. De Matin" doet om al deze redenen een beroep op de autoriteiten, om de verlich tingsbepalingen weder op te heffen en Pa rijs weer tot een bewoonbare en veilige stad te maken. RUSLAND. Van het Oostelijk oorlogstooneel. BEP.-LUN. Aan de Berézina, evenals ten noordwesten van Tsartorysk en hij Beres- t.iany. zijn Rusrisclie verketmingsafdeeim- gen verdreven. De correspondent van de „.Daily -Chro nicle" aan bet oostelijk front seint via Pe- trograd aan zijn blad, dat de winter den strijd iu Rusland zeer beperkt heeft. Het is thans, nu de grond hard bevroren is. "on mogelijk loopgraven aan te leggen en daar om 'wordt er slechte om de oude stellingen gevochten. Zelfs in het noorden, waar de Du na thans geheel bevroren en dus begaanbaar is, wordt slechts omtrent een strijd bij de oude posi ties bericht. ze wilde, worden wat ze wilde, die je begrij- pen zou, je sterken, met je strijden, en toch, aan eenvoud en waarheid gewend -Gisteren niet veel gevangen, Riek Niet? Maar u vangt in den laatsten tijd toch 6lecht, of heb ik het mis Is u er wel heelemaal bij. Ais jé iets wil bereiken, moet je er heelemaal bij rijn, zei altijd ouzo juffer. Goed, dat het u niet zoozeer om de visch te doen is als om de frissche lucht. Verbeeldde hij het zich, of was er ditmaal iets spottends in haar stem Hij zag haar oplettend aan. En om nog iels. Raekl Hoezoo? vroeg ze nu weer heelemaal naïef. Er waren minuten van stilte. Rustig klot ste het water tegen de boeg van het vaar tuig. De pennen piepten van de droogte. Riek stopte een van de riemen bijna geheel in 't water en het volgend oogenblik was het piepend geluid verdwenen. Ik hoor jon zoo graag babbelen, Riek. En ik zie je zoo graag. Och kom En na een poos Hoort u nu ook al tot dat soort hoeren, dat zulke complimentjes maakt 1 Daar had ik u nu te degelijk voor gehouden! Wie is te degelijk om jon eeu compli mentje te maken? Rïëk's hoofd maakte een grappig schud dende beweging. 't Wordt hoe langer hoe bedenkelijker! Er verjgepen .jat-gjoerdi niet meer kwam. Hij werkte, werkte als een die er komen wil, ten kosten van alles. Hij gunde rich geen rust, geen verpozing, geen afleiding meer. „Als je iets wilt bereiken, moet je er heelemaal bij zijn!" zoo dacht Rick er over. Moest hij daar door haar nog aan her innerd v-orden En hij was er bij. Maar met de vacantia kwam hij weer over. Zou Riek begrepen hebben waarom hij zoo lang weggebleven was? Wie weet! Niet alleen vissollen deed hij nu, maar handenarbeid van allerlei slag. Niet weinig naar den rin van boer Kadzana, Riek'= vader, dia zoo'n pootig heer best kon plaat sen en bovendien zoo dom niet was om niet te begrijpen dat zoo'n „studeerend jong" wat afleiding moest hebben. Tot later m 't aardappelen rooien vond Sjoerd smaak. Zou Ovidius dat cok nooit eens gedaan hébben, vroeg hij Riek. Wie weet. Zij lachte, ai Rende zij van den grooten schrijver niet meer dan den naam. Sjoerd kwam alle dagen, en ook weer na de va can ties, soms met-, soms zonder visch. Waar hij tocli altijd visschen ging? vroe gen hem sems de argwanende vrienden. Of hij hen niet eeus mee wilde nemen en hun ook die goede vischplaais aanwijzen? Dat 's niets voor jullie, vond Sjoerd. Zoek ie eigen vischwater, dat heb ik ook moe-ten doen. Hier krijg ik alleen maar beet

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1915 | | pagina 1