Oorlogsnieuws. Vrijdag 10 December 1915 Orgaan voor Leger en Vloot. 111». 2FB. TWEEDE JAARGANG. Onder redactie van D. MANASSEN. ■$!a JWSÏ3 'e'% t- Jr, Haas- Plicht. DE SOLDATENCOURAN ADRES DER REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTBINASTRAAT 10, AMSTERDAM. UIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS 3 CENT, ABONNE MENT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS ƒ1.50 P. DRIE MAANDEN Voor Ad ver ten tien wende men zich tot onz« Administratie. PolestrfDMtraat 10 Amsterdam. Prgs der Ad verter. tiC-n per regel 80 cent. Voor Jngezo ud»n Mede' deelingen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. B;j abonnena-nt v» Plevlje IfcJpazar^. --w,- Mifromfzac w Ti s. «S fmnie. V- oGu.wmet& mshm fUzrertd Aan de Westgrens van Servië. Elders in ons blad kunnen onze lezers vernemen van den toestand in Servië. De toestand is treurig genoeg, nu Monastir zelfs door de vijanden is bezet; geheel Servië behalve een smalle strook in 't Zuiden, waar de Fransehe en En- gelsc-he hulptroepen staan, die ook wel zullen moeten terugwijken, is geheel het arme Servische land in handen der Duitschers en Oos tenrijkers en der Bulgaren. Het Servische hoofdleger is over de grens van Albanië uitgeweken en staat thans op vreemden bodem. Dit was niet anders te verwachten na de inneming van Prisrend. Het wordt zelfs in Albanië reeds achter volgd door de Bulgaren en tusschon Dibra en Prisrend staat reeds een vrij groote Bulgaarsche macht op Albaneesch gebied. Wij geven hierbij een plaatje van westelijk Servië met zijn grens gebieden Montenegro en Albanië. Daar zal waarschijnlijk de strijd worden voortgezet, al zal die wel niet hard opschieten door het ontoegan kelijk terrein en het slechte jaarge rij de. De legers der bondgenooten strekken zich nu langs de grenzen der beide genoemde landen uit van Monastir, met een grooten boog om Montenegro heen tot Cattaro. Losse nummers. Losse nummers van „De Soldatencourani" worden op aanvraag dadelijk toegezonden. Bij do aanvraag moot voor elk verlangd exemplaar 1 cent aan postzegels worden ingesloten. De nummers 1, 11 en 74 zijn uitverkocht. Sa toesiaüii in den reuzenstrijd. Er is thans geen twijfel meer aan. dat Mo nastir gevallen is: Duitsche, Oostenrijksche en Bulgaarsche troepen zijn er. binnengerukt. Bul gaarsche troepen staan in groote menigte langs de Stroemnitza, dat is dichtbij,, -de Grieksche grens, en Duitsche regimenten komen hen ver- eterken. Langs de westgrens van Servië en in een grooten boog om Montenegro 'heen staan de legers der centrale mogendheden en hun bondgenooten. Op een enkel punt hier en daar rijn do grenzenvan Montenegro en Albanië reeds overgetrokken. Geheel Servië, op een klein hoekje na, is nu In de handen der vijanden. Op een smalle 6trook langs de Griek scha grens staan nog de Fransehe en Engelsche troep en,met wat daar is overgebleven van het Servische zuider leger. Dat zal niet veel zijn. Hét noordelijke Servi sche leger is uit zijn land geweken, verslagen, —het is gevlucht in de Albaneesche bergen. Dat, zij daar achtervolgd zullen worden, is zeer Waarschijnlijkde Bulgaarsche troepen bewe gen zich reeds in westelijke richting voorwaarts, terwijl de Duitschers en Oostenrijkers Monte negro aanvallen. Doch of dit offensief buiten Servië dezen winter veel zal ople\ eren Het ls niet te verwachten. En in Albanië èn in Montenegro is hét- bergachtige terrein bijna on toegankelijk en de wintertijd legt aan een strijd daar nog bijzondere hinderpalen in den weg. Toch wijst de voorwaa-rtsche beweging der Bulgaren, in 'b midden der Servische grens, hij Prisrend en Tekowo er op, dab de aanval in de eerste plaats Scoetari zal gelden, waar de Servische regeering, en ook de koning naar men zegt, een onderkomen hebben gevonden. Moeite om tot Scoetari en de Adriatïsche Zee door te dringen, zullen de Duitschers en Oos tenrijkers, met de Bulgaren, zeker (hebben, maar dat zij er zullen komen, is wel waar schijnlijk. Het lijkt er niet op, dat de Italianen hun daarbij veel hinderpalen in den wèg zullen leg- Het was den eersten keer in Luzern, dat de kwestie Nina ernstig onder de oogen werd ge bracht, terwijl haar oude vriend Frenthem hen bezocht. Nina had daar een villa gehuurd voor de zomermaanden; de jongens moesten in den herfst in Bonn terug zijn, en Ninavita ging dan naar een pensionaat in Parijs. Hoe oud is zij nu vroeg Frenthem aan haar moeder, terwijl zij naar de kinderen ikeken. Twaalf! antwoordde zij, en Don veer tien! Hij gaat nu nog eenige jaren naar Bonn, en dan naar Amerika.. Hij wil naar de mijnen, «lie zijn vader hem heeft nagelaten. Zij laohfce, en Frenthem lachte ook. 1 O, Don komt er wel,zei hjj; hij is een jongen om prachtig terecht te komen. Trou wens, Jack oök, voegde hij er bij. C\ Jack, zei Nina, is een snoes. Ik kan hem nooit aanzien, zonder dat mijn hart breekt bij de gedachte aan zijn moeder, die hem achter inoest laten, toen hij een klein kindje was. Ik voel mij altijd alsof ik haar besteel, als bij me kust, en me zijn moesje noemt. Nina, zei Frenthem heslist, jij bent te goed. Dat is de heel© zaak. Waarom voel jij je nu schuldig tegenover je gestorven vriendin, als je haar kind opvoedt alsof 't je eigen was? Dat is dwaas. Ja, zei Nina rustig. Ik ben dwaas. Dab was ik altijd. Maar laten we nu 's verstandig praten, vervolgde Frenthem, als die kinderen hier nu volwassen zijn, over oen jaar of zes. als Don dan twintig is, en Ninavita achttien en Jack twee-en-twintig, hoe oud ben jij dan? Acht-eu-dertig, zei Nina; ik was acht tien toen Don geboren werd. Nu, dan zul je tot rust moeten komen, hè, zei Frenthem. Dan zul je uit moe ten scheiden met dat trekken door Europa... Dan -zul je moeten trouwen, besloot hij kalm, met eon haal aan zijn sigaar. gen. Zij waren dit blijkbaar wel van plan, maar zullen nu afgeschrikt zijn. Zij hadden trans port- en proviandschepen naar de haven San Giovanni di Medua gezonden om den Serviërs van voedingsmiddelen en muunitie te voorzien, maar zij hebben zich laten verassen door Oos- tenrijkselie eskaders cn van de ontscheping is niet gekomen. Het lijkt vreemd, dat de ïta- liaanscho vloot niet bij de hand was, terwijl toch verwacht kon worden, dat juist door deze haven hulp aan de Serviërs zou worden gezon den en do Oostenrijkers dit naar beste krach ten zouden verhinderen. Hoe dit ook zij, de Italianen zijn nu afge schrikt in hun goede voornemens. Die voor nemens waren goed: zij zouden den Servischen troepen in Albanië eerst hulpmiddelen zenden en later troepen, 150,000 man zelfs. Die zouden zich vereenigen met de 150,000 Serviërs, die naar Albanië vluchtten, eu daarna zouden deze 300,000 man het offensief aanvatten togen de overweldigers van Servië en hen terugdrijven 'tot aan, tot voorbij Sofia. Van die mooie plan nen zal nu waarschijnlijk niet veer meer komen, maar 't is de vraag, of ze ook niet te mooi zijn voorgesteld. In de eerste plaats is het niet t9 gelcoven, dat er 150,000 gewapende Serviërs zijn in Albanië, en die er zijn, zullen uitgept, zonder voldoende kleeding, zonder veel kracht, wezen. Maar zelfs als do Italianen en Serviërs samen een leger van 300,000 man konden vor men, is hot nog de vraag, of ze veel zouden uit richten tegen het zegevierende Bulgaarsche leger, tegen de Duitsche en Oostenrijksche pen. Servië schijnt verloren en het lijkt zijn pen. Servië schijnt verloren en het schijnt zijn onafhankelijk bestaan alleen terug te zullen erlangen, als de geallieerden werkelijk de cen traio mogendheden kunnen dwóngen tot den vrede. Wij hebben gezegd, dat aan de Zuidgrens van Servië een Bulgaarscli leger is saamge- trokken eu dat Duitsche en Oostenrijksche troepen zich daarbij voegen. Men denkt, dat zij van plan zijn de terugwijkende Fransehe en Engelsche troepen tot over de Grieksche grens te achtervolgen. Wat zal Griekenland dan doen? Koning Konstantijn heeft heb meege deeld aan een correspondent der ..Associated Press" Griekenland zou zijn neutraliteit blij ven handhaven, ook dan. De Grieksche troepen zouden die der Entente niet aanvallen, als zij in Griekenland werden teruggedrongen, zij zouden ze zelfs beschermen, maar de Entente troepen moesten dan dadelijk naar Saloniki trekken en zich inschepen. Met andere woor den: de geallieerden moeten de Balkan-expedi tie als afgeloopen beschouwen! Van do andere oorlogsfronten valt niets bij- Heelemaal niet, zei Nina heelemaal niet. lik trouw nooit meer. Ja, kijk eens, zei Frenthem lakoniek, 't geval leidt er nu eenmaal toe. Over zes jaar zul jo moeten trouwen, terwillo van Nina vita. Waarom zou je 't dan niet zes jaren vroe ger doen, terwille van...? Nina wendde zich snel naar hem toe. Dat lijkt me voldoende, zei ze beslist, en met groote waardigheid. Zooals je wilt, antwoordde hij bedaard. En Frenthem verlet hen kort daarop, en hem volgden ontelbare mannen, di6 de mooie, lieve, rijke wecluwe trachtten te overtuigen, dat het 'haar plicht was te hertrouwen terw ille van baar dochtertje, dat eenmaal op den leef tijd gekomen om uit te gaan, een vaderlijken beschermer en een eigen huis nocdïg had. Maar Nina liet zich niet overtuigen. De er varingen, in haar eerste huwelijk opgedaan, waren te bitter. En zoo gingen de jaren voorbij, en Nina's 'zoon en stiefzoon studeerden ijverig en gaven haar geen van beiden de minste zorg. Maar Ninavita was stellig een voorwerp van bespie geling. Eerstens was zij heel stil en uiterst zelfbe wust, en in de tweede plaats was zij heel mooi, heel. aautrekkelijk eri blijkbaar zou die vader lijke bescherming, die Nina zoozeer werd aan bevolen, haar goed to pas komen. Nina had lang om de heele zaalc gelachen, maar ten slotte begon 't haar zenuwachtig' te maken. Zou 't werkelijk in Ninavita's belang zijn, als zij trouwde...? Zij huiverde bij de gedachte. Toen op de stoomboot naar Amerika, waar Don zijn vader's mijnen zelf ging inspecteeren maakten zij kennis met een Amerikaan Georgc-s Carstairs. Hij was een heel eigenaardige man omstreeks vijf en veertig jaar, groot en forseh, met grijs haar en een zwarten knevel. Hij bad de gewoonte land t# koopen, dat steeds onbe kende hoeveolheden olie, ijzer, of goud bloek te bevatten. Hij kende half Europa en heel Amerika, was een zeer rustig mensch met kal me manieren, maar daarbij een scherp opmer ker. Hij maakte kennis met Nina, en onder hield zich de.geljeel® reis inishiiteed met haar. zonders mee te deelen. Aan het Westerfront is en blijft het vrij rustig, al buldert er nu en dan eens het kanon. In Rusland wordt nog gevoch ten aan de Styr en de S try pa, waarschijnlijk hebben de Oostenrijksche aanvallen daar ten doel de Russische troepen of te leiden, die aan de grens van Bessarabië zijn samengetrokken. Doch iets van eenig belang is ook daar niet voorgevallen. Als de geallieerden werkelijk de Balkan-expeditie opgeven en het elde»-s zoo kalm blijft als thans, kunnen we een rustigen winter hebben. DUITSCHLAND. Spoorwegverbinding Berlijn—Konstantinopel. MiiNCHEN. Op de te Temesva-r van 2 tot 4 December gehouden conferentie is men overeengekomen, dat van 1 Januari 1916 af voorloopig tweemaal per week sneltreinen zullen loopen tusscken Berlijn en Konstantinopel en tusscken Mün- cken en Konstantinopel. De nieuwe treinen zullen den naam „Bal- kantreineud ra gen. ENGELAND. Engelsche combinatiën. Daar ieder verlies van tijd dc Duitschers zwakker maakt in verhouding tot hun tegen standers, zoo schrijft de New Statesmen, blij ven er voor Duitschland drie mogelijkheden over. Deze zijn: 1. een hevig offensief tegen het Fransehe front, waarschijnlijk in den sec tor van Soissons, waar wegens de nabijheid van Parijs, een terreinwinst van eenige mijlen een groote politieke uitwerking zou kunnen hebben2. de aanwinst van Roemenië en Grie kenland; 3. een krachtige poging voor een vroegen vrede op voorwaarden, die ten aanzien van den tegenwoordigen militairen, toc-stand aan Duitschland een air van edelmoedigheid zouden verleenen, terwij! het land nauwelijks kans heeft, er over zes maanden zoo goed voor te staan. Wat punt 1 betreft, zijn er vele aanwijzin gen, dat dit in overweging wordt genomen, doch het hangt van de omstandigheden af, wanneer en of het offensief kan worden be proefd. De beide andere punten waren waar schijn!ijk do hoofdredenen voor het bezoek van den Duiischen keizer bij keizer Frans Jozef. De hulp van Roemenië zou een belangrijk voordeel voor de Midden-Europeesche mogend heden zijn. Nu zijn de gemiddelde Koemeensche •sympathieën ongetwijfeld voor Frankrijk en Italië en tegen Bulgarije en Hongarije. Ér be staat echter geen groote voorkeur met betrek king tot Weencn en Pctrograd en in Roemenië heerseht het gewone respect, dat men op den Balkan voor Berlijn heeft. De groote massa van het volk heeft echter geen invloed c-n dc regeerende kringen zijn zuiver opportunistisch. Om deze reden was er reeds lang oen, gecleekq,^ lijk Duiteeh, reserrelégér in "TfantsyivanrJ3 samengetrokken en hebben ook de Russen een groote troepenmacht aan de Roemeensche grens bijeengebracht. Voor Duitschland is het echter het moeilijkste vraagstuk, hoe Oosten- rijk-Hongarije tot opofferingen te bewegen. Verleden voorjaar vroeg Berlijn aan Weencn om Italië dcor afstand van grondgebied af te koopen. Weenen stribbelde zoodanig tegen, dat het gevolg een oorlog met Italië was. Daarna vroeg Berlijn aan Weenen het bondgenootschap van Bulgarije te koopen door afstand van de toekomstige heerschappij over do vallei van den Wardar en den weg naar Saloniki. Weenen gaf toe en Bulgarije was gekocht. Thans wordt de dubbele monarchie -voor de darde maal aange zocht een deel van zijn lichaam af te snijden. Het Hongaarsqhe Transsylvanië of de Oosten rijksche Boekowina zou een begeerlijk- lokaas voor Boekarest zijn. Dat na liet bezoek van den Duiischen keizer to Weenen, waarop zeer zeker hierover is gesproken, drie ministers af traden, die Oostenrijkers eu geen Hongaren waren, wijst er misschien op, dat de Boekowina zal worden opgeofferd. Doch de Midden-Europeesche mogendheden zoeken de hulp van .Roemenië meer voor vredes- dan voor oorlogsdoeleinden. Zoo. een vrede werd aangeboden, waarbij het door de Duitschers bezette grondgebied in België, Frankrijk en Rusland zou worden ontruimd en Polen onafhankelijk zou werden gemaakt, dan zou er een sterke beweging in de landen der Entente zijn, om zulk een vrede aan te nemen. Deze beweging zou echter kortzichtig zijn. Er is weliswaar weinig kans op, dat Duitschland zulke edelmoedige vredesvoorwaarden zou voor stellen, daar de annexatiepartij in Duitschland ook thans wel evenals in 1871 zou zegevieren over de diplomaten, doch Duitschland zou zoo zeer winnen door een epoedigen vrede, dat het zeker krachtig daarnaar 6treven zal en wij moeten zorgen, niet» door dergelijke pogingen te worden verrast. Vliegtuigen. Van de twee buitgemaakte Duitsche Alba- tros-Tliegtuigen, die in Londen voor het gebouw van do Horse-Guards staan tentoongesteld, heeft vooral het ldeinete de aandacht getrok ken van deskundigen. Hot is gebouwd voor verkenningstochten en een der eigenaardighe den ervan is, dat. er geen gebruik is gemaakt van s:aaldraadspanningen. De schroef wordt door den bestuurder zelf aangezet, zoodat bij bij het wegvliegen geen andere hulp noodig heeft. Vóór den bestuurder is een draadloos seintoestel. Do dynamo hiervan wordt niet ge dreven door den motor, maar door een kleinen windmolen, die zich vooraan in het vliegtuig bevindt. Aldus de beschrving in de Morning Post. Geen prentbriefkaarten naar de neutrale landen. Het Engelsche ministerie van oorlog heeft medegedeeld, dat prentbriefkaarten, van welke soort ook, in het vervolg door den cejisor zullen ingehoudep worden. FRANKRIJK. Van het Westelijk Oorlogsterrein. PARIJfc'. De Franseli - Belgische artillerie heeft een vijandelijke versterking te Het Sas vernield. In Artois een zeer hevige kanonnade, hier en daar gepaard met een gevecht met zware bommen. In Champagne duurde de strijd om het bezit van de voorgeschoven loopgraaf te Sb. Couplet voort. Door onze tegenaanval len hebben wij heb grootste gedeelte van de verloren loopgraaf reeds heroverd. BERLIJN. Officieel. Bij Berry-au-bac slaagde een mijuontproffing op groote schaaleen Fransehe loopgraaf is met de bezetting geheel bedolven, een bijna voltooid vijandelijk mijnsysteem is verweest. Ten oosten van Auberive in Champagne zijn ongeveer 250 meter van een voorste Fransehe loopgraaf vermeesterd. Ruim zestig man werden gevangen ge nomen. De oorlogsraad. PARIJS. De oorlogsraad, die Dinsdag echtend in het hoofdkwartier werd ge houden, werd o.a. bijgewoond door Joffre, Jiüii.sky, French, Porro (Italië), Stefano- vvitej (Servië)'- «ai-'een- militairen vertegen woordiger van Japan. Van het Fransehe front. Onze Londensche berichtgever schrijft dd. 2 December „Het onderstaande ontleen ik wederom aan een brief, door een Britsch officier eenige dagen geleden uit Frankrijk aan zijn ouders gezonden. .„-Ik ben nu meer dan ooit assistent adjudant en daardoor hc-b ik iets meer te vertellen. Ik ben blijde dij den staf terug te zijn, vooral nu de winter in aantocht is, want wanneer men bi j 'den kolonel is, krijgt men het beste kwartier. Op dit oogenblik deelen wi j met oen anderen brigade-staf een groote villa. Het is een prachtig gebouw. Wij gebruiken onze maaltijden in de Louis XVI-drawing-rootn.De wanden, schoorsteenmantel, lampen en plafond zijn stijl-Louis XVI, dcch de tafel bestaat uit twee plankeu, liggende op ledig© ammunitie- kisten, ook hetgeen waar wij op zitten. Ilc heb een prachtigen zwaren tijd gehad met de... London Battery. Eiken avond moest ik slapen in het bataillon-hoofdkwartier, dat zich in het hart der loopgraven bevond in een uitgraving. Het was in sommige opzich ten niet onaardig, doch toen de nieuwig heid van het in de loopgraven-zijn er af was, begon men eerst recht te beseffen hoe geweldig koud en onaangenaam het was. Den eersten avond raakt© ik beslist ver dwaald. U beeft er geen begrip van welk Maar hij maakte haar niet 't hof en jammer de niet over Ninavita's onbeschermden staat. Hij verhaalde allerlei merkwaardigs en wetens waardigs uit zijn eigen leven, en was daarbij zóó bescheiden en nederig, dat de drie jonge menschen in minder dan géén tijd dol op hem waren. En Nina? "Wel, die vroeg zich nu en dan. af, of zo liem, eenmael van boord, nog wel eens zou ontmoeten. Kort vóór men aankwam echter gebeurde er iets dab Nina schokte. Er ontstond plotselng een groote intimiteit tusschen Ninavita en Car stairs. Eerst weigerde Nina haar eigen oogen te gelooven, maar toen bedacht ze met smar- telijken schrik, dab George Carstairs een héél goede partij was, en veel beter passend bij den leeftijd van baar dochter, dan die andere goe de partij bij haar leeftijd gepast had, nu ruim twintig jaren geleden. Nina verbaasde zichzelf over 't gevoel van pijn, dat met deze gedachten gepaard ging, op een middag, dat zij. tusschen Carstairs en Ninavita in. aan dek zat. Jack naderde hen en stak zijn hand uit naar zijn pleegzuster. Kom, Nina, ga mee een eindje wandelen. Ninavita ging dadelijk mee met een voor haar ongekende volgzaemheid, en toen de bei den weg waren zei Carstairs langzaam Ik neem Jack in September mee naar Kuala Lumpor. "Waarheen? vroeg Nina. Naar Kuala Lumpor. Ik zal hem zijn for tuin laten maken in de tin. O, zei Nina. Toen keek Carstains een heelen. tijd zwijgend naar de zee. "Uw dochter is een hijzonder mooi meisje, zei hij daarna, als de slotsom zijner gedachten. Dat weet ik, klonk 'fc zacht. Zij is niet zoo mooi als bent, vervolgde Carstains, maar mooi is ze. Nina, die heel goed wist hoe zij er uitzag, sprak niet tegen, zooals een onverstandiger vrouw allicht wel zou hebben gedaan. Zij is twintig jaar jonger dan ik, zei ze. En dat is een groot voordeel. Ik hoop dat ze iets beters van haar hu welijk zal maken dan deedt. vervolgde Cat- stfih'S bedaard^ die niet- gedurende vereclpllende 1 'onden zwijgend naast Nina gezeten had, zonder heel duidelijk te ontdekken, wat haar leven geweest was. Dat hoop ik ook,zei Nina. Daar moest u op letten, zei hij beslist, en vertelde haar van een onverstandig huwelijk, dat hij eens had weten te voorkomen. En tan de mooie moeder van Ninavita repte hij verder niet. Zij landden en zageD zoo nu en dan iets maar niet' véél van Carstairs. Hij was met één van die mannen, die wild op een doel af gaan. Hij was een geduldig visscher; bijhield er van, aan den. kant te zitten en naar zijn dobber te turen, en... géén viscli ontsnapte hem ooit. In September voelde Nina zich ziels onge lukkig. want- Jack ging met Georgo Carstairs naar Kuala Lumpor. Ninawita bleef bedaard als altijd. In het voorjaar kwam Jack terug en met hem Carstairs. Jack had zijn fortuin om zoo te zeggen gemaakt, en Carstairs was als 't ware een familielid geworden. Hij kwam logee- ren in 't „Schloss" aan den Rijn, waar Nina en de haren zich tijdelijk gevestigd hadden, en begon in figuurlijken zin te visschen. Nina en hij hadden lange gesprekken op 't terras, en zij was nu spoedig zoo ver gekomen, dat zij meende te zullen sterven als George Carstairs haar niet spoedig duidelijk maakte, dat 't haar plicht was te hertrouwen. Maar de heele zomer ging voorbijzonder dat hij dat beproefde. Tegen 't najaar inviteerde hij Nina en de jeugd op een jachiteehtje en toen jver- volgens Don weer naar Amerika moest, gingen zij allen te zamen. De reis was hemelseh, zóó hemelseh dat Nina haar plicht zéér helder voor zich ging zien. 't Was haar plicht, Carstairs te huwen ter wille van Ninavita, en toen zij eenmaal vast beslo ten was, wachtte zij slechts op de gelegenheid, haar... plicht moedig te aanvaarden. „Nu of nooit", dacht Nina op een avond, en ze z-ri tot Carstairs Tk zou graag eens heel oprecht met je Trillen zijn. Beet! zei hij gedecideerd, een doolhof al di© loopgraven vormen. Gij gaat van den een naar den ander, met zij gangen allerwegen. De Tommies hebben al die loopgraven namen van straten gegeven en bij den ingang en aan de hoeken die namen aangeduid. Er was er ook een ge doopt Mark Lane en 't was niet onvermake lijk in de onmiddellijke nabijheid te hebben een uibgraving genoemd „Moorgat© Street Station. Underground." Dat „Under Ground" was niet slecht! Met mijn tele phonist heb ik gedurende meer dan twee uren door allerlei smerige loopgraven ge- loopen. U begrijpt natuurlijk, dat het vroeger Duitsche loopgraven zijn geweest, nu door ons ingenomen. Sommige er van. waren letterlijk vol van Duitsche uitrus- tings-stukken, zooals knapzakken, overjas sen, geweren,patronen, eet-blikken, alles weggegooid toen zij haastig de loopgraven hadden moeten ontruimen. Sommige plaat sen, o.a. één plaats waar tel van loopgraven samen komen en „Leicester Square" ge doopt, was zóó door onze kanonnen geha vend, dat ze als loopgraven onherkenbaar waren. Het geleek op een vulkaan-krater; een geweldig groote plek, waar de aarde uitgeslingerd was en hier en daar stukken granaat. De arme Boches, ze moeten het daar wel vree-se lijk gehad hebben. Op een plek lagen een aantal lijken van Duitschers in uniformhet waren geraamtende uniformen waren walgelijk smerig en van een de rlijken lag de onderkaak wegge scheurd op eenige meters afstand 't was een afschuwelijk gezicht. Ik denk dat die mannen verkenners geweest waren, die uit hun loopgraven waren geslopen door het gras en door ons vuur bestookt, niet meer naar hun loopgraven hadden kunnen terug- keeren. Er waren vele dingen, die de Duit schers hebben en wij niet, zooals een soort van loopgraven met kleine spoorbanen, breed genoeg voor een kleinen trolley, waarlangs zij vermoedelijk hun ammunitie, levensmid delen en water aanvoeren. Water is in de loopgraven heel moeilijk te krijgen. 'Als men water-pijpen aanlegt, worden zij vernield door granaatvuur of doorboord van kogels en dan druft het water in korten tijd de loopgraven uit. Ons water wordt alles aangevoerd in. blikken en naar ons toe gedragen. De Duitsche telephoon-draden zïjii soms gelegd in geweldig dikke ijzeren pijpen. Daardoor zijn de draden natuurlijk goed beschermd, maar als pijp en draden doorge sneden zijn, is ook alles vernield en er is tegen zoodanige bescherming dan ook wei iets in-te- brengen. Ik vcor mij acht ons stelsel beter, want als bij ons een draad breekt, is de plek waar het geschiedde, dade lijk te vinden. Het prikkeldraad door d© Duitschers gebruikt voor versperringen is veel dikker dan het onze, met groote dikke knoesten en punten. Maar in dit opzicht is onze verdediging toch beter. De Duitschers besteden veel meer aan hun draadversper ring dan wij en hebben toch niet meer suc ces. U kunt u niet voorstellen hoe belang wekkend het is over veroverd terrein te gaan, omdat men dan zooveel dingen op merkt." De schrijver vertelt dan nog een en ander nadat hij zijn middagmaal gebruikt heeft-, en onder den indruk daarvan vermoedelijk, schrijft hij o.a. „De mannen in de loop graven vceren gaarne boter met zich mede, doch niet in blikjes of pakjes, cmdat, wan neer deze eens geopend zijn, de boter spoe dig ranzig en vuil wordt. Daarom hebben zij gaarne iets, wat, naar ik meen een Fran sehe uitvinding is, namelijk boter in tub©3, zooals men verf, e.a. in tubes heeft. Zij heb ben dan slechts wat boter daaruit t© druk ken, als ze die noodig hebben en schroeven de tube-daarna weer dicht. Ik geloof dat de vraag voor dergelijke tubes veel grooter is dan het aanbod en ze zijn nog al duur." En da-n volgt nog als Pcst-scriptum „Sedert ik het bovenstaande schreef, is het Chateau onder het vuur der Duitsche kanonnen geweest, eu totaal plat gescho- Ik moet je iets vertellen en dan moet je precies zeggen, wat je er van denkt, 't Is over Ninavita. Oh! Ik zou liever niet hertrouwen, maar als 'tvoor haar bestwil is. doe ik 't stellig. 't Is natuurlijk mijn plicht den man te huwen, die haar 't meeste bescherming biedt. Ik weet. ver scheiden mannen, die 't zouden willen probee- ren, maar er is er geen een, die als V3der zóó veei vóór heeft als jij. Carstairs zweeg hield nog steeds haar hand vast. Ik ben negen-en-dertig, zei Nina. Ik zal m'n figuur nooit- kwijtraken: <lat doen de vrouwen van onze familie niet. Mijn haar as echt, en ik beu nooit uit- m'n humeur. Je eet hoe ik me gewoonlijk gedraag, en ik heb ongeveer duizend gulden kleedgeld ncodig. Als ik weer trouw, komt een derde van mijn kapi taal aan de kinderen. Daar, dit is alles. Carstairs dacht even na, en zei toen: AVe zullen zoodra mogelijk trouwen, zon der iemand er iets van te z*?ggen. Toen stond hij op, zoende haar (niet voor de eerste maal) en zei, even plotseling ais onver wacht Jij lieveling, lieveling, lieveling! En Nina klemde zich aan hem vast met een innigheid, die slechte... plicht''kan geven, en verklaarde Ik heb je lief. Eenmaal aangekomen, bleven zij zwijgen over alles, en huwden in stilte en volbrachten zoo hun plicht tegenover Ninavita. Toen zij na de plechtigheid in het hotel terugkwamen, lag er een glans van voldoening over beider gezichten, die jongere menschen, die alleen om zelfzuchtige redenen huwen, niet ten toon kunnen spreiden. Toen zij naar boven gingen, waar Nina's kamenier en Carstairs knecht aan 't uitpakken en ordenen waren, zei hij op bedaarden toon Breng mevrouw Carstair's koffers hier, en wijdde zóó de bedienden in. Nina wachtte in angst op li3ar kinderen en Jack. O lieveling, zei ze. toen ze hun stemmen hoorde, k voel me zoo angstig. Ik hoop dat ten, juist twee dagen nadat wij het hadden verlaten en in het kamp waren gegaan." RUSLAND. Van het Oostelijk oorlogstooneel. PETROGRAD. Bericht van den Grooten Genieraten Staf.) In de streek van het dorp Krevro ten zuiden van de rivier Wil ja, scho ten wij een vijandelijke aeroplane naar be neden. De aviateurs werden krijgsgevangen gemaakt. In de buurt van het dorp Yanofka, ten noordoosten van Buschatsche, trachtte de vijand, onder bescherming van zijn vuur, op te rukken naar het oosten. Hij werd echter teruggeslagen in do richting van het dorp Pelawa. Uok werden pogingen van den vijand om onze troepen aan t© vallen in do buurt van de dorpen Yazlowetsj en Pyschkowtze, in d© streek van Buteóhatsche, verijdeld. Ten westen van Swenten-mecr, ten zui den van de Wil ja en in de. buurt van het dorp Tsebrof ten noordwesten van Tarno- pol deden onze eclaireurs welgeslaagde ver kenningen. Van de andere fronten valt niets t© ver melden. Beschieting van Reni PARUS. Aan de „Ternps" wordt uit Boecharesfc geseind, dat vier Oostenrijksche monitors ten spoedigste uit Roetsjoek zul len vertrekken en pogen zullen Reni (in Bessarabië aan den linkeroever van de Donau) waar een Russisch leger geconcen treerd is, t© beschieten. ITALIË In Cörz. Over den toestand in Görz soinfc een oor logscorrespondent van het „Berliner Tage- blatt" d.d. 2 December: Y reesol ijk ig hot tooneel run verwoesting. De brandgranaten valien onafgebroken op de huizen van de stad. De straten liggen overal vol puin. Stukken dak en muur, bakstecnen, meubels liggen door elkaar. Geen ruit is meer heel. Aan de huizen hangen flarden van tele graaf- en telefoondraden en van buizen van de waterleiding. Door de groot© gaten, die de granaten geslagen hebben, ziet men in de verlaten woningen met gebroken beukengerei cn verscheurde stolen. De straten zijn bijna onbegaanbaar. Telkens moet men over diepe granaat-kuilen springen. Ook zijn zij geheel uitgestorven. Elk Tonster, elke huisdeur, elko jaloezie is gesloten. Vaak ziet men echter een eenzamen menech, die langs de huisnteren snelt en verschrikt blijft sta3n, zoodra een gra- naat aangehuild komt- Vervolgens verdwijnt hij dravend om een hoek van do straat. Bij elk kanongedonder luisteren de menschen ont zet pn wachten geduldig af waar thans weer de dood in slaat. In de kerk van do kapucij ners vielen de granaten tijdens de godsdienst oefening. Pater Sabaa, die de mi% las, ver leende den gewonden de eerst© hulp. Maar onder zijn barmhartigueidswerk trof hem een granaat, die hem zwaar kwetste. Met groóte zelfopoffering werkt de brandweer van Görz. De brievenbestellers hc-bben tot liet laatst hun plicht gedaan. En door dc beschieting heen de post nog aan huis gebracht. Onder de vernielde openbare gebouwen z n het paleis van justitie, het oude museum, bet Notre Daóie-college, de Con- rito Friulano, de wintertuin van de magi straat, de Banca Frfulana. Heele straten zijn afgebrand. De Italianen schieten op do 6tad hoofdzakelijk met zwaar kaliber. Overal op de straten ziet men lijken en plassen bloed. De laatste inwoners van Görz kruipen bleek van honger uit de kelders en vluchten uit de ruines van de stad. Zij volgen den raad van hun ver lossers, die door hun vliegers op den derden dag van het bombardement duizenden briefjes naaf- beneden lieten fladderen, waarop te lezen stond: Vlucht snel, want wij zullen cörz vol komen plat schieten en verbranden. De oorlogscorrespondent van den ..Ber liner Lokalanzeiger vertelt van ©en bezoek aan het geteisterde Görz nog nadere bijzon derheden Het burgerhospitaal moest worden ontruimd. Terwijl de granaten in do stad vielen, zag de correspondent de zieken op baren wegdragen. Hij sprak ook met vluchtelingen, dio het tot ze begrijpen zullen, dat ik 't voor hén deed. Ze zouden wel heel zelfzuchtig zijn als ze dat- niét- deden, verklaarde Carstains welverze kerd. En bovendien ben ik er nu, om ze alles uit- te leggen. De deur ging open en de jongelui 6toven naar binnen. AVe zijn aan 't vieren!... riep Don. AA'at vroeg Nina, een oogenblik denkend dat Carstains hen reeds over het gebeurde had ingelicht. van Ninavita's engagement, zei Don. Nina werd zoo wit ais haar zakdoek. O moesje, vergeef me. dat ik 't zco lang stil hield, smeekte de schuldige, haar kussend. Jack weet wel, dat hij geen .schitterende partij voor me is, maar hij zal beslist fortuin maken, nietwaar meneer Cartaius? En ik ten getrouwd om jouwentwil, 'zei Nina nu met'een diepen blos, wat meet- ik nu doen? Zij had verwacht dpt zij ontzei te ud verrast zouden zijn, maar zij glimlachten slechts. En wanneer bent u getrouwd vroeg Don. En paar uren geleden, tekende Nina. Ninavita boog zich over haar heen met haast moederlijke teederheid. Zij had altijd voor haar lief, teer moedertje een goeden echtgenoot gewenscht. Nu dat is prachtig zei ze. W© hebben Jt allemaal dadelijk leuk gevonden dat u met mijnheer Carstairs zoudt trouwen. Hij vroeg 't ons al een heelen tijd geleden en wij hebben allemaal ..ja" gezegd. Ziet u, moesje, ik kon je onmogelijk zco alleen achter laten, en zoo lang Jack en ik 't nu in stilte eens waren, heb ik al voor u naar iemand uitgezien. Arme Nina. zij zat verstomd. De rolleq waren omgedraaid. Ninavita was do moeder..? en Nina veelde dat de zedelijke kracht van haar eigenmachtig dochtertje de hare ver over trof. Toen zag ze op, recht in George's oogen, en daar vond ze steun. Alles welbeschouwd, dacht zo. is er to"h niets in de wereld zoo heerlijk als... plicht!

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1915 | | pagina 1