Vrijdag "3 DêcernGer 1915
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
TWKBFMSiaatie;
Onder redactie van D. MANASSEN.
STATEN-GENERAAL.
In Tweestrijd.
SOLDATENCOURANT
-ADR£S DEB REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10,
■\MSTERDAM. DIT BGAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE
NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS 3 CENT. ABONNL-
MESTT VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS ƒ1.50 P.DRIEMAANDEN
Voor AJrerlintii-n •.vt-nde men zich tot on;o AdmininixatJo, Palestrinari
Amsterdam. Prijs der AdvertcntiCn per rogel 30 '•'•.et, Voor IngczonUc.. Wl.,v
dé-dingen op de tweede, derde co vicrdo pagina dubbel tarief. B.j aben nemen'
reductie.
10,
Reeds dikwijls is er op gewezen, dat de cavaleriè in dezen oorlog van heel
weinig beteekonis is. In het begin deed zij althans nog iets, gedurende den strijd in België,
maar sedert de maanden en maanden, dat de eigenlijke loopgravenoorlog aan don
gang is, was. liet vooral de attillerie, die in het gevecht de beslissing gat' door be
schietingen, zooals de wereld nooit gezien heeft; eerst daarna komt de infanterie mot
haar aanvallen. Slechts heel zelden kwam de cavalerie in actie. Zoo'n geval zien wij
hierboven, wij geven oen afbeelding van de bekende en veel besproken ruiterij-aanval
der Franschen in Champagne. De aanval was hevig en bloedig, maar zij kon eerst
plaats hebben, toen do infanterie het veld schoongemaakt had en de versperringen
uit den'weg geruimd.
TWEEDE KAMER.
Staatsbesraoting 191G.
ÜOOFDoTUK Ai (MAIUXE).
Voorloupi'j Ver slay.
Fohiinigo leden' stelden p.njs» op nadere mede-
deelingen, o. n. omtrent do nieuwe, bepalingen
voor .vanucmbig van niatnwn met.kort dienst
verband, •Je' csamoueiseiien voor porsouc-ei h(f-
jiécien don rang van officier, 'Je niaatrcgcler
van imr.ncieeicu aard, in l ot belang vau hol:
personeel genomen, en zij spraken do verwach
ting uit. «at hij de volgende begrooting, liefst
inet betrachting van de gnootst mogelijke vol
ledigheid op don ingcslag.m weg. van bet geven
van inlichtingen als Burns geschiedde omtrent
genomen ïuaAti^éfOW', Zou v orilen voortgegaan.
'Opnieuw werd aangedrongen door verschei
dene leden, op do in do laatste jaren tér 'sprake
gObraclito instelling van oen'o vlootc'om'missie,
waardoor ongetwijfeld de baud tifsschcn de
Volksvertegenwoordiging en de vloot in niet
onbelangrijke mate zou wonion versterkt.
•Terwijl sommige loden geen aanleiding von
den omi-ront do uitbreiding van ouzo vloot in
principieel© bespreking te treden, wezen an
doren erop, dat ten deze geen vaste lijn wordt
gevolgd, terwijl toch aan regelmatig© verster
king onzer marin'o zoozeer behoefte bestaai.
'Eenige Joden vroegen of do Minister zich
verantwoord acht de indiening van het ont-
werp-vlootwet nog uit te stellen, nu. toch reeds
.■waardevolle, gevolgtrekkingen zijn to maken
uit do krijgsbedrijven, welke tor zee plaats
hadden; en of do ondervinding on do uitkom
sten van do actie der onderzeebooten den Mi
nister nog niet tot ©ene gevestigde overtuiging
kobben geleid. Het is voor de Kamer moeilijk
d© wisselvallige politiek van opvolgendo minis
ters mot juist inzicht te vólgen.
Als voorbeeld van onstelselmatige vlootpoli-
ifciek woes raon op de voorgenomen venyaponing
van do pantserschcpon van het type-,,Koningin
Regentes". Tot do vraag of aldus niet opnieuw
gold nutteloos zal worden weggeworpen, Iciddo
'ook het voornemen do kanonnen van 7.5 c.M.
door kanonnen van 15 c.M. te vervangen.
Dat regelmatig© versterking der vloot niet
mag uitblijven, bewees, naar sommigen opmerk
ten, Jie.tgeen omtrent de ondcrzecbOOten bekend
is. Do Minister constateerde het vorig jaar,
dat men in-het bezit, zou komen van 10 onder-
zoebooten. n.l. de booten IVII en de 3 K
koeten. Wanneer nu do twee van de eerstge-
tnoomdo booten naar Indiö worden gezonden,
iblijvón er voor de marine in Nederland slechts
'5 ovor, waarvan een reeds in 1904 op stapel
:'weid gezet en dus verouderd mag heeten. Men
merkte hierbij op, dat ook do booten II en III.
in 1909 en 1910 op stapel gezet, spoedig ver
ouderd zullen zijn, terwijl do dienst in Indië
weinig gebaat is met do zending van klein©
onderzeebooten, naar het oordeel van deskun
digen voor de daar to verrichten taaie geheel
ongeschikt. Men vergat niet, dat door do
(Slot.)
In ©on oocwónk zag de dokter dat de man
ten prooi was aan oen soort van aanval,
waardoor lieden die in de tropen geleefd
hehben soms worden getroffen. Het was
©eb geval dab onmiddellijk ingrijpen ver-
leischt., of do dood is het onvermijdelijk ge
volg. Keeds snelde Fordham naar zijn kast
met medicamenten, toen hem plotseling een
gedachte door heb brein schoot.
Groote goden, hier was oen kan9, een
prachtige, zeldzame kans, die heb lot hem
gaf om aan te grijpen Want hij had slechts
©enigen tijd toe te zien en werkeloos te blij
ven, om den geest van Lester Brookfield
voor altijd het lichaam te doen verlaten.
„De geldafperser verdient geen medelij
den", dacht Fordham, terwijl hij èen blik
op heb gelaat van den schurk wierp. „En,
zoo waar ik leef, hij zal heb mijne niet heb
ben Laat hem, sterven. Hij is beter uit de
Hferold, dan er in!"
•De seconden werdén een minuut. Brook
field lag bewusteloos en de dokter wist, dat
iedere seconde, die verstreek, hem dichter
bij do vrijheid bracht.
Maar zelfs met. dit. uitzicht op vrijheid in
zijn binnenste, kwam het govoel van don
dokter er tegen op een medemensch te la-
ton ateiven, waar hij zoo gemakkelijk in de
golegonkoid was hem van den dood te red-
Eï ontstond ©en hevige tweestrijd in
recente toevoeging het aantal onderzoobooton
op 14 zal worden gebracht. Echter wéék men
op het nadoel van zooveel verschiljpud© typen.
Gaarne werd men ingelicht omtrent het aan
tal verschillende typen bij onze vkot.
Voorts werd gewezen op liet gebruik, dat
c-lders van onderzcosche iiiijnloggers wordt ge
maakt en geïnformeerd naar <lo resultaten.
Vele andoro leden won.schtcn zich bij den
aandrang om thans reeds een ontwerp Vloot
wet in te dienen onder de tegenwoordige om
standigheden niet aan tc sluiten en ontwikkel
den uitvoerig do redenen die ben daartoe
leidden.
.Men zou voorts gaarne, vernemen, hoe- de
Minister dacht over do aanstelling van een ina-
rinoattnché, in do oersto plaats te Washington,
met liet oog op.de voorgenomen uitbreiding der
Amerikaansebe vloot en de grooto werven voor
öndcrzGebpyteu daar to lande.
Ten slotte stelden cpkele leden de vraag of
dc inrichting van ons marinobestuur in den
tegeuwoordigen vorm behouden moet blijven.
Hun stond daarbij do Engcdscbe organ i sa tie
voor oogen. welke h. i. onmiskenbare voor
deden had en althans voor een ded zeer wel
ten onzent zou zijn na to volgen en in het be
lang van do continuïteit van belang werd go-
acht. Andere leden zagen de ■uitvoerbaarheid
en het nut van zoodanige organisatie- hij een
kleine marine als do onzo niet in,
Miteri eel. Men informeerde ■wanneer
do kiel der kruisers zal worden -gelegd cn
waarin do oorzaak to zoeken is van dezen
uiterst tragen gang van zaken?- Zijn de con
tracten reeds geteekend cn wanneer zullen de
schepen volgens deze gereed zijn?
Voorts vertrouwde men, dat rekening zou
worden gehouden met do eischen, dio aan liet
verblijf van. het mindere personeel mogen wor
den gesteld.
Onderzee booten 1915. Ook omtrent
den bouw van de vier onderzeebooten ontving
men gaarne ecnigo inlichtingen. Sommige, le
den achtten heb onjuist niet alle naar hetzelfde
type te bouwen. Is liet waar dat twee der boo
ten door do Kon. Mij. De Schelde eu twee doof
Feijenoord zullen» geleverd worden? Zal de
vnartsnelheid van alle booten gelijk zijn
'Verschillende leden drongen.aan op bewape
ning en betreurden, dat geen grooter type boot
verkozen was, omdat nu ook de pantsering
moet uitblijven. Vooral niet het oog op den
dienst in Ned.-Indiö achtten zij een grooter
typ o gewonscht.
M ou i vroeg wanneer de nd i en sist cl ling is te
wachten van de pantserboot „Gruno", die in
Februari j.l. zou gereed komen. Men vernam
gaarne hoe de Minister denkt over de goveebts-
waarde van do pantserbooten „Friso" en
..Griino" en of liet gesehut steeds behoorlijk
kan worden ge pi ebt. Men meende toch' te we
ten, dat zich op deze schepen sterke trillingen
hebben voorgedaan. Opgemerkt werd, dat bet
roddingmateriaal dezer booten onvoldocndo
schijnt te zijn. Daarin zou niet genoeg plaats
zijn voor alle opvarenden.
Algemeen waardeerde men hetgeen do marine,
met name die in Indië, hoeft gedaan en nog
doet ter beveiliging van 's Rijks belangen,
hem, ©en benauwende onzekerheid welken
weg liij in zou slaan, den harden, ka
len. weg van den plicht of het bebloemde
pad aan het eind waarvan geluk en vrijheid
hem wachtten....
Toch werd het pleit beslecht. Misschien
was het zijn goede engel die tusschenbeido
kwam en die hem Mabel in zijn kamer
zond.
In e.enige haastige woorden legde hij haar
den toestand uit en toonde hij haar den be-
wustelooze.
„Zie hem daar liggen, Mabel", besloot
hij, „en zeg mij wat ik doen moet. Ik kan
dien man helpen, of ik kan hem laten om
komen. Leeft hij, dan beteekent dat onze
ondergang. Sterft hij, dan zijn wij vrij".
,,Je hebt mijn meening niet noodig'',
zeide zij. „Jij bent geneesheer, en de man
die daar ligt is op dit oogenblik geen boos
wicht en geen geldafperser. Hij is een
mensch in nood, die je hulp noodig heeft
en, Eric, jij zult hem die niet onthouden".
„God vergeld© 't jel" zeide hij met geest
drift. „Jij hébt mijn eigen gedachten uitge
sproken Een oogenblik was ik van plan de
gelegenheid aan te grijpen, maar nu ia het
over, en ik weet wat mij te doen staat!"
Daarop stapte hij met vluggen pas op
Brookfeiid toe, knielde naast hem neer,
maakte zijn boord en das los en wees naar
de medicijnenkast.
„Wees zoo goed mij dat derde, spuitje
van hieraf eens aan te geven", zei hij, „en
het fleschje dat er naast staat. Vlugik heb
al genoeg tijd laten verioopen."
eonigc leden vroegen, of de Minister bereid is,
zij het ook door tijdelijke traktcmentsvcr-
hóoging, in den nood, door do duurte der eerste
levensmiddelen ontstaan, vooral voor do ge
huwde schepelingen, te voorzien. Voorts wees
men er op, dat aan de gezinnen dor vrijwillige
reservisten wel, doch aan die> der verplichte
geen Vergoeding werd gegeven, en men vroeg
of bij den langen duur der mobilisatie gelijke
behandeling van beide categorieën niet billijk,
ware.
Jn het bijzonder word nog gewezen op de'
positie van heb minder personeel bij den onder
zee- on bij den torpedódienst. Terwijl de officie-'
ren toelagen ontvangen, o. m. voor gemis van
comfort, is van toeslag voor de minderen geen
sprake.
Men vroeg 's Ministers oordeel over bet adres
van den Bond van Zcemilie.iens, waarin gelijk
salaris en gelijke bevorderingskansen worden'
verzocht als voor do vrijwillig dienende matro
zen gelden, voor zoover de werkzaamheden ge
lijk zijn; daarin wordt voorts op uitbetaling
van voedin'ggeld gedurende de verloven, als bij
do landmacht, aangedrongen en eene toelage
voor kleeding verzocht op den grondslag als
voor dc lichting 1909 is toegestaan. Deze ver-
zoeken kwamen aan eenige loden redelijk vyor;
Ook hebben do bijzondere tijdsomstandighr*
den, naar men meende te weten, den duur van
bet verblijf in dc tropen van drie tot vier jaar
verlengd. Drio jaar is met het oog op do ge
zondheid en den moreelen toestand vau bet
personeel reeds een to lange- termijn, wes
halve men er op aandrong althans met do tijde
lijke overschrijding daarvan niet voort te gaan.
Men gaf voorts in overweging oui de actief-
dienenden. wier dienstverband geëindigd is,
met verlof to zenden.
Met voldoening had men van de bevredi
gende resultaten vernomen, verkregen bij de
werving der matrozen K. D.
Gaarne zag men dio resultaten met cijfers
toegelicht. Verschillende uitlatingen in be;,
M a r i n e 1» 1 a <1 getuigden van minder goede
gezindheid tegenover dit nieuwe instituut. Men
hoopte dat tlozo op den Minister van geen in
vloed zouden zijn.
Lenige loden wezen erop, dat. wil men den
geest onder ïiéfc personeel in goede richting
leiden, aan do geestelijke verzorging meer aan"
dacht moet worden gewijd, terwijl anderen
betoogden clat in meerdere mate.moet worden
tegemoet gekomen aau redelijke wensclieii.
Deze leden' betreurden, dat de Minister
voortgaat elke uiting van bot vereeniginga
leven aan boord te verbieden. Niet overal wordt
door de commandanten aan dit verbod gelijke
toepassing gegeven. Met aandrang herbaalde
men het verzoek tot opheffing van bot be
staande verbod.
oorts werd for verbetering van den goeden
geest onder het personeel aanbevolen bet be
vorderen van geschikte gelegenheden voor ont
spanning aan den wal. Ook bet betrachte»,
van redelijkheid bij do pnssagiersrogeling "kan
hiertoe bijdragen. Zoo schijnt deze regeling te
Ilellev'oetsluis veel minder gunstig voor "bet-
personeel to zijn dan in andere plaatsen.
Voor de kustwachten werd de diensttijd zeer
lang geacht en do opmerking gemankt dat bet
schijnt voor te konion, dat onderofficieren bij
de kustwacht zich geschenken van oenvoudigen
aard laten aanbieden, om meer of langer verlof
te doen geven.
Ziekenzorg, 'gezondheidstoe
stand. Ecnigo loden wezen np den onvol
doenden toestand, waarin do racdiscbo dienst
der manno verkeert. Over bet algemeen be
vinden zich de hospitalen in een verouderden
en slechten staat. Verschillende klachten be
trof 1 endo hospitalen waren vernomen.
Op goedo hygiënische toestanden aan boord
moet, meende men voorts, do aandacht, geves
tigd blyven. c
O. a. kwam ter sprake een aanschrijving I
aan de officieren van gezondheid om opgaven
te doen van het aantal'dagen vrij van dienst
wegens venerische besmetting en werd de wei
gering van een officier van gezondheid om
daaraan gevolg te geven (op grond van het
ambtsgeheim) aan verschillende beschouwingen
onderworpen. Gaarne vernam men de aanlei
ding tot- die aanschrijving en 's Ministers oor
deel over deze weigering. Sommige leden moen-
den, dat voor oen doeltreffende bestrijding dier
ziekten .betrouwbare statistische gegevens on
ontbeerlijk zijn, doch zij meenden, dat deze
niet dienst mochten doen, om aan de betrok
ken jiersonen straf op te leggen.
Sommige leden gaven te kennen, dat de be
strijding dor ziekten een preven! ief, niet een
repressief karakter behoort to hebben. Ook
werd andermaal op het. wederom ter beschik
king stellen van prophylactisc-ho middelen ge
wezen.
Gaarne zou men een vergelijkende opgave
ontvangen van liet aantal gevallen bij onze on
andere marines.
Tuchtrecht. Men vroeg of nu de invoe
ring van liet nieuwe Wetboek van Mi'itair
Strafrecht' kan worden te gemoet. gezien, ook
in do procedure van het tuchtrecht eenige wij
ziging zal worden gebracht. Volgons deze
leden zou de instelling van een tuchtraad,
waarin ook militairen van minderen rang wa
ren op te nemen en die als adviseerend
lichaam den officier zou ter zijde staan, bijdra-
gen tot een bevredigende toepassing van het
tuchtrecht.
Pensi onneering. Gevraagd werd of
de Minister omtrent de algohoele herziening
der militaire pensioenwetten 1902 nadere me-
dederiingeu lom doen.
Voorts vroegen eenige telen of niet- aan
schepelingen, dio met eon ontoereikend pensioen
uit den dienst worden ontslagen wegens ziels-
of lichaamsgebreken, in en door den dienst ont
staan, systematisch hulp kan worden verschaft
bij het zoeken naar een betrekking in dc bur
germaatschappij.
Vervolgens werd opgemerkt dat onderofficie
ren, boven den leeftijd voor pensioen gesteld,
in dienst worden gehouden, waar-door -dc pro
motiekan sen. van. andoren worden bemoeilijkt.
Ontslag van officieren. Sommige
lodon meenden, (lat do wijze, waarop ten aan
zien van liét'ontslag van officieren 'wordt ge
handeld aan do ambitio om zich bij dit corps
te voegen niet bevorderlijk is. Nog werd de
opmerking gemaakt dat do mededeeling, dat
zij voor eervol ontslag in aanmerking zullen
komen, tijdig behoort te geschieden.
Korps Mariniers. Men vroeg of ten
aanzien van dit korps bijzondere voornemens
bestaan. Het was niet duidelijk of op geleide
lijke inkrimping wordt aangestuurd.
P o s i tioverbetering. Eenige telen
hadden mét leedwezen gezien, dat voor het j>er-
sonecl beambten en werklieden bij 's Rijks
I werven, do verificatie van 's Itijks zee-instru
menten en liet betonningsmagazijn to Vlissin-
gen slechts omstreeks de helft is aangevraagd
van do bodragen, die verleden jaar van do aan
vankelijke bog rooting werd-n afgevoerd.
Verloop' onder lie.i personeel.
Op de gebruikelijke gegevens omtrent do aan
neming en het verloop van het personeel stelde
men' wederom prijs, met een beschouwing om
trent den invloed van hot instituut van de
matrozen K. D.
Ingenieurs. Gevraagd werd of het aan
tal ingenieurs voldoende is. en hun l>ezoldiging
van dien aard is, dat zij niet trachten elders
geplaatst to worden. Kan de Minister positie
verbetering in het vooruitzicht stellen?
Wat de positie van het werfpersoneol betreft,
spraken sommige, leden den wensoh uit, dat
uitvoering zonde worden gegeven aan de voor
stellen van de Staatscommissie voor arbeids
voorwaarden der Rijkswerklieden, in het bij
zonder wat aangaat die betreffende de regeling
van do grondslagen der pensioenen.
Vele telen hadden ernstig bezwaar tegen do
instelling van liet Ióteriiaat voor adspirant-
adelhorsten to Dordrecht en tegen de wijze
waarop tlpor den Minister in deze is gehandeld.
Waarom, zoo vroeg men, is de Minister met
zoo groote overhaasting te werk gegaan,
j Wensclit hij de keuze van het beroep van zee-
li officier aan te moedigen en in een goedkoopero
opleiding voor hen te voorzien cn koos hij daar
toe den juisten weg?
-Mou vroeg waarom geen gelden zijn uitge
trokken voor den bouw vau een nieuwe school.
Mabel reikte hem dadelijk het verlangd
aan.
Zoo krachtig werkte het middel, dat
reeds enkele minuten na d© inspuiting de
bewustelooz© zijn zinnen herkreeg en be
greep wat er gebeurd was.
„Gij hebt een heel leelijke aanval te door
staan gehad", zei Fordham ernstig. „Hot
was op het kantje af. Maar nu is alles
goed."
De man stond op en zag hom aan met
koelen blik:.
„Ik zie, dat ik. u motite veroorzaakt heb,
dokter", zei hij, terwijl hij naar het wondje
op zijn arm keek. „Ik dank u zeer."
Hij deed zijn jas aan en haalde iets uit
zijn zak.
„Hier is uw honorarium, dokter", zei
hij, „en nu staan wij weer quite. Want zoo-
als u ziet betaal ik u voor uw moeite, maar
voor het overigo kan ik geen gratie met u
gebruiken. De situatie is precies dezelfde
zooals zij was vóór dit kleine voorval, en
ik denk er niet over één woord terug te ne
men van hetgeen ik gezegd Leb".
Fordham keerde zich woedend af. Op dit
oogenblik verloor bij alle controle over zich
zelf. Het bloed steeg -hem naar het hoofd
en zijn oog vlamde.
,,Jij satan!" riep bij. „Verlaat onmid
dellijk bet huisHier houdt alles bi j op
Be heb met jou en je onbeschaamdheden
gedaan. Ga nu heen eu doe alles wat je
wilt
„Heel goed, waarde dokter. Wind u maar
niet op; Ik zal gaan. Natuurlijk neem ik
De toesiand in den reuzenstrijd.
Er is maar weinig nieuws te vertellen van
de oorlogsterreinen. Wel is er zeer hard
nekkig gevochten in Servië in de laaide
dagen en hebben er zelfs op het westelijk
front wat feller gevechten plaats gehad, dan
w© daar gewoon zijn in den jongs ten tijd,
eindelijk is er op een oorlogsveld, dat tot
nogtoe weinig genoemd is, hevig geetreden,
n-1. in Azië, in het stroomgebied van
Enfraat en Tigris. Maar al dit strijden is
van betrekkelijk weinig belang geweest,
hetzij dan in. Servië. Toch valt ook van
daar «iets nieuws te. melden j de Serviërs
worden teruggeslagen, sbeods opnieuw, en
dat is al oud, nietwaar? De Duitschers eu
Oostenrijkers hebben thans zoo goed als ge
heel Noord-Servië in hun bezit, de Buiga
ren dringen steeds verder door naar 't Wes
ten en 't Zuiden. Dit gaat niet altijd voor
spoedig de Servische troepen in het Zui
den, verbonden met strijdmachten der ge
allieerden, bieden harnekkigen tegenstand
en houden den vijand ook wel tegen op den
weg naar Monastir. Dezo stad in het- Zuid
westen van Servië hot doel van de BuLga-
reh, als die ingenomen is, kan men weer
spreken van een nieuw feit, zal men moeten
toegeven, dat de centrale mogendheden en
maar zoo dadelijk niet aan, dat. u geen cent
op de wereld meer bezit. Ik zal dus nu ver
der mijn aandacht aan de pers moeten wij
den. Gelukkig heb ik hooren beweren, dat
„De Schorpioen" zoo nu en dan heel royaal
honoreert. Goeden avond".
Mot een buiging vol spot voor Mabel ver
liet hij de kamer en een oogenblik later
hoorde men hem de buitendeur dichttrek
ken,
„Denk je dat hij zijn plan zal uitvoeren?"
vroeg bevend de jonge vrouw, terwijl zij
zich aan den arm van haar echtgenoot- vast
klemde.
„Natuurlijk zal hij. Hij is tot alles in
staat. Hij zou nog méér kunnen doen. Hij
zou naar de politie kunnen gaan en daar
een of ander van mij vertellen, waarvan ik
mij gemakkelijk schoon zal kunnen was-
schen. Maar, inmiddels zal de zaak mij in
geen geval goed doen".
Mabel was naar haar kamer gegaan. Zij
had Fordham in het spreekvertrek achter-
fel-aten. Plotseling weerklonk een luid ge-
lop op de deur. Zij deed heb venster open
en zag twee mannen in uniform op de stoep
staan.
„Gerechte hemel!" riep zij. „De schurk
is naar de politie geweest. Maar - maar
zij kunnen Eric toch niets doenHij heeft
geboet voor zijn overtredingen, jaren ge
leden al. O, wathetaekent dit alles toch?"
Zij snelde de trap af. Reeds waren de
mannen in uniform weder vertrokken en de
meid zeide dat de dokter met hen meeve-
hun bondgenoot-en zich meester hebben ge
maakt van heel Servië.
Voorloopig hebben zij de genoemd© stad
nog niet; de Servische bevelhebber daar
Wassitej zóu besloten zijn haar tot het
j uiterste te verdedigen cn de Servische troe
pen met Franschen én Engelsclien bel wisten
do Bulgaren eiken voet grond- Bovendien
is hét'weer in de laatste dagen zeer ougun-
sfag én belet 't do operaties; 't gevolg van
dit-alles is, Üat de Bulgaren nog steeds Mo
nastir niet in hun bezit hebben. Maar men
vreest wél/ dat zij er komen, wat ook daar
uit blijkt, dat de,léden der Servische regec-
ring. welkp,'ei" warén, uitgeweken zijn over
de Grieksdie grens. In elk geval is een ver-
ceriiging van. do troepen der geallieerden
niet liet''Servische leger iiiot rneer mogelijk
en. dit laatste beeft zich voor 't grootste ge-
ocolte in Albanië teruggetrokken. Volgens
•eon bericht zxmdc-u de Servicheregeering
en koning Peter nog wol niet in Scutari
(Albanië) zijnmaar daar eiken dag ver
wacht worden. Koning Nikita-van Monte
negro zou er heengaan om bij de ontvangst
tegenwoordig te zijn. In Zuid-Servië heb-,
ben de Bulgaren thans de voornaamste
plaatsen in bezat, uitgezonderd Prisrend en
Monastir.
De .mogendheden der Entente schijnen
het nu eens gewor-den te zijn met Grieken
land. Ten minste de spanning, die er
he<-rscht© in Athene, heet geweken. Welk
besluit Griekenland lieoft genomen weet men
niet, maar men vermoedt, dat 't de troepen
dio uit Servië komen, zal laten doortrekken
naar Saloniki. Of de Bulgare-n ze daar dan
zullen achtervolgen En zal het Grieksche
leger dit lijdelijk aanzien Ook is het wel
eigenaardig dat er nog steeds meer hulp
troepen der geallieerden worden ontscheept
te Saloniki. Hoopt men toch nog Servië té
kunnen redden, of er althans een hoekje
van bezet houden, zooals de geallieerden
ook doen in België Of rekent men er reeds
op, dat de strijd wordt overgebracht op
Grioksch gebied, dat Griekenland meedoet?
Vragen, waarop men nog geon antwoord
kan geven. Evenmin weet men, wat er ge
beuren zal in Roemenië. In de Kamer daar
is de toestand ter sprake gekomen. De ver
klaringen waren verre van duidelijk: er zijn
eonge pro-Russsche stemmen vehoord, maar
hot blijkt niet., of ze talrijk genoog zijn orn
do politiek des lands to rnaken. Veel hangt,
voor do toekomstige houding van Roemenië
zeker af van de grootte van het leger, dat
do Russen samentrekken aan zijn oostgrens
en of dit voldoende is om de Bulgaren le
overwinnen. we kunnen veilig zeggen:
ook de Oosten rijker;- cn Duitschers te over
winnen, want deze laatst en hebben groote
trocpenm aohte-n saamgetrokken aan de
westgrens van Roemenië orn de Russisch©
troepen, die door dit. land trekken, af te
wachten
Een bericht in ons vorig nujnmer heeft
reeds melding gemaakt van de hevi«e ge
vechten in hot, gebied van Eufraat en Tigris.
Er zijn nu nadere berichten van gekomen,
maar ze zijn verre van duidelijk. Wel is er
zeer fel gestreden, er zouden niet minder I
dan 2800 Engelschen gewond of gedood zijn
en do Turken zouden 1300 krijgsgevangenen 1
in de handen der vijanden hebben gelaten.
Wie echter ten slotte de overwinning heeft
behaald, wij durven het niet zeggen. Do
Engelsche berichten beweren, dat de Tur
ken op Diala, 10 K.M. van Bagdad, terug- i
trokken, doch later bleek, dat ook de Engel
schen moesten terugwijken en loopgraven
verder naar achteren, hebben betrokken.
De Turksche telegrammen maken zelfs mel
ding van een groote paniek in het Engel
sche leger, van een wanordelijke vlucht met.
achterlating van vele oorlogsbehoeften
't Is mogelijk, dat er, nadat de Turken
versterkingen hadden ontvangen, een nieuw
gevecht heeft plaats gehad cn de Engelschen j
daarin een neerlaag hebben geleden.
Aan het Westerfront was in de laatste
dagen de actie wat grooter; bij Neuville,
bij Grommecourt, bij* Givenchy* is bloedig
gevochten, zonder dat de positie der
troepen aan weerskanten is veranderd.
Uit Rusland komen zoo goed als geen
berichten; alleen wordt gemeld, dat dc
Duitsc.hers en Oostenrijkers rich versterken
aan de Boeglinie, dat js dus achter het
tegwiwoordigo frpnt. Zij zouden daarbij go-
bruik maken van do werkkracht van Rus
sische cn Fransche krijgsgevangenen.
Zij wilde dadelijk naar hem toe, zoo be
sloot zij. Als een nieuw gevaar hem be
dreigde, dan moest hij zijn vrouw naast zich
vinden om het te bezweren, of althans om
rijn kruis te verlichten.
Bevend over al haar leden, greep Mabel
vlug naar haar hoed en mantel en ijlde
de straat op.
Op den heek stond een polïtie-agent. Zij
vroeg dón man den weg naar het bureau.
Hij beduidde haar hoe rij te gaan had en
rende sneer dan zij liap in de aangezen
richting.
Eindelijk, daar zag zij het bureau vóór
zich. Het volgend oogenblik stond zij voor
een vriendelijk uitziend inspecteur.
„Ik - ik ben mevrouw Fordham",
zei ze ademloos. „Mijn man, dokter Ford
ham, ie hier eenige oogenblikken geleden
heengebracht. Kan ik hora spreken 1"
„Ah, juist, zeker", zei hij. „Maar hij
was hier juist niet heen gebracht, me-
vtouw!"
„Wat is er met hem gebetird?"
Dé man. scheen verwonderd. Hij legde
de oen achter zijn oor vandaan en zag haar
strak aan,
.cv hem gebeurd?" herhaalde hij. „Ik
Ko.u niet. Er is niets met hem ge
beurd-"
Zijn ijskoude houding scheen enerveerend
op haar te werken. Nu begreep zij, dat er
geen enkele reden was waarom deze man an
ders dan koel, onaangedaan en zakelijk
kalm zou zijn. De arrestatie van een
OUITSCHLANO.
Do militaire toestand.
Dc Duitse hers bieden mot voortdurende
activiteit het hoofd aan hun talrijke teen
standers, sc/ijijft do Temps" in zijn mili
tair overzicht. Zij stellen zich niet <-r mede
tevreden zich te. verdedigen, mnar zij vallen
bijna overófl aan. Jlun positie stelt hun in
staat legerkorpsen, ja gchecle logci-. van
het eenefront naar liet andere te werpen.
Het blad rékent, uit-, dat een Duitscli leger
korps minstens twéé-weken xtoódig .hwdtorn1
uit de loopgraven van het west front voor
d©n strijd in de loopgraven aan het oost
front gered te 'zijn. De „Tem]»" beeft
dat nagerekend,- omdat een ©oriogscorrey-
pondent in do „Rjetsj" erop gewezen heef:,
dat al mogen de Duitechere gedurende dezen
winter een positie-oorlog voeren, dit hun
toch-niet belet om, zo<> noodig, op oen <>r
ander jrunt tot. het offensief over te gaan eu
dat d© Russische troepen altijd gereed moe
ten zijn om zulk een offensief af te sJaaii.
Die passieve houding, welko zij steeds moe
ten aannemen, schrijft d© oorlogscorrespon
dent, i» wellicht oorzaak geweest, dat men
op het eene of het ander© front, een sohoono
gelegenheid heeft laten voorbijgaan om dei»
vijand aan te tasten,, terwijl juist eenige
legerkorpsen, op hun reis van het oosten
naar het westen of omgekeerd waren.
De activiteit van den vijand moet zich
piet alleen bepilon tot het dirigoeren van
groote reserves van het eene front naar hot.
andere. Maar zij schijnen zelf,; nieuwe leger
korpsen te vormen. Do Temps"-corres
pondent te Petrograd meldt, dat twee leger
korpsen zouden zijn geformeerd t© Fiumo
cn te Pola en dat drie. eveneena nieuw ge
vormde, Duif-che legerkorpsen, tegen Mon
tenegro zouden worden gedirigeerd. De
..Temps" meent, dat deze nieuwe formaties,
indien zij al bestaan, veeleer bestemd zijn
om den Oostenrijkers -an het- Isonzo-front
te hulp te komen.
„Ceneraa! Winter".
De correspondent van de „Daily Chroni
cle bij het Engelse!)© hoofdkwartier zegt,
dat een nieuwe vijand, „generaal Winter"
weer aan den strijd is gaan deelnemen. If et
cenigo goede aan dien vijand is, dat hij bei
de partijen even hevig aanvalt.
Op sommige deoleu van het front is het
erger dan op andere, maar er zijn plaatsen
waar het terrein door de sneeuw en redens
in een moeras is veranderd en de loopgra
ven zoo vol ijskoud water rijn, det de man
nen er tot aan dc kniëen in staan. Tegen
het aanbreken van den dag bevriest het
soms orn de beenen van de soldaten heen.
„IIoo diep is het bij jullie?" vroeg on
langs een Duitsch soldaat van achter ©en
troep zandzakken, die de Engelsche stellin"
van de Duitsch© scheidden.
„Tot aan do knieën", zei een Engclsch
korporaal, die zijn bommen probeerde droog
t© houden in een stuk zeildoek.
„Zoo" was het antwoord, „dan ben jul
lie geluksvogels; wij staan er tot het mid
del toe in."
Op enkele plaatsen is het zoo erg, dat d©
borstweringen gedurende de laatste stor
men ingestort en in de loopgraven terecht
gekomen zijn. waar zich een onbesehrïjüjké
chaos van modder en klei vormde. De aard
werken, die door den regen en do vorst
hunne vastheid hadden verloren, waren nl.
door het gewicht der zandzakken ingestort.
Iiier en daar vragen de Duitschers om eeu
tijdel ijken wapenstilstand. Het is zelfs voor
gekomen, dat enkele Duitsch© soldaten uit
hunne loopgraven klommen en op de borst
weringen gingen zitten, om hunne voeten te
drogen, terwijl zij aldoor riepen: „Niet
schieten, niet schieten
Een groot aantal soldaten zijn van water
laarzen, die tot de knieën reiken, voor
zien. jp.Tar dat is niet voldoende, omdat
het water er over don bovenwand heen nog
in loopt. Er komen dan ook, evenals ver
leden jaar, weer vele gevallen van bevroren
mensch was A-oor dezen man een dagelijks
voorkomend geval, klaar voar haar voor
haar dan.' O, zulk e-n verechil!
„Waarom is hij eigenlijk gearresteerd?"
drong zij aan. „Hij hoeft niets gedaan
absoluut niete
Nu begreep do inspecteur. Hij ken ecu
glimlach niet verbergen.
„Nu nog mooier!" zei hij. „Dokter
Fordham gearresteerd? Hij is niet. gearres
teerd Hoe ter wereld komt u op de ge
dachte? Maar daar is hij juist!"
Eeu kreet van vreugde ontsnapte de lip
pen van de angstige vrouw, want zij zag
haar echtvriend uit de kamer komen, -net
een vreemden trek op het gelaat.
„Kom mee, lieveling", zei hij en hij greep
haar arm. „Laten we samen naar huis
gaan. Ik heb je iets to vertellen".
Terwijl zij vcortwandeldea vertelde hij
haar ihet vreemde nieuws.
„De politie ontbood mij, aangezien de
polifcie-dokter een oogenblik afwezig was en
er onmiddellijk medische 'hulp moest zijn-
Er was een man door een. beroerte getrof
fen, vlak voor het bureau."
„En die man?" vroeg zij, mot een plot
seling begrijpen, maar ook met eon "nog niet
durven gelooven.
„Dezelfde, die ik een half uur geleden
reeds behandeld heb, maar die nu geon men-
schélijk© Irulp meer noodig hééft. Lester
Brookfield zal ons geon kwaad meer doem.
Hij heeft een nieuwen aanval gekregon, en
nu kwam mün hulp te laat!"-
