Ka: W
Vrijdag 29 October 1915'
Orgaan voor Leger en Vloot,
Oorlogsnieuws.
.ad ia den reuzenstrijd.
-'T'WEfDl^AAtldAPJG;
E SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10,
AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE
NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOORBURGERS 8 CENT. ABONNE
MENT VOOR MILITAIREN f 0.75, VOOR BURGERS ƒ1.50 P. DRIEMAANDEN
Voor Advertentiën wende men zich tot het
Heerengracht 220 Amsterdam, tot de Drukke
234-240 (Keizerrijk 9) Amsterdam of tot
Amsterdam. I'rys der Advertentiën per
U ..Jacob vim l.ainpon
jiize Administratie, I':
irgel U0 cent. By abc»
M ROfMAAt
3Do oorlog in Servië
We geven bier een duidelijke kaart bij
de krijgsverrichtingen in Servië, op het
oongenblik wel het belangrijkst oorlogster
ren!. Onzo lezers kunnen er gemakkelijk
door wegwijs worclen in de verschillende ge
vechten, dio in do laatste dagen geleverd
zijn. Twee strijdterreinen zijn er ala 't
wars, in 'fc noorden, waar de Serviërs
vechten tegen do Duitschers en Oostenrij
kers, in 't midden en 't Zuiden, waar zij
te strijden hehbon tegen de Bulgaren, ge
steund daar echter door Fransche troepen.
Tal van plaatsen, die reeds dikwijls ge
noemd zijn in do laatste dagen vinden onze
lezers op deze duidelijke kaart, slechts
heel enkele anders gespeld, dan we gewoon
zijn. TJskub bijv. de belangrijke plaats, nu
dezer dagen door do Bulgaren genomen,
zien wij als Oeskjóeb gespeld. Onzo lezers
zullen opmerken, dat deze plaats, waar drie
der weinige spoorwegen in Servië samenko
men, van zeer groot belang is. Het troe
penvervoer der geallieerden naar 't noorden
wordt veel moeilijker, nu do Bulgaren zich
hier hebben vastgezet.
Dit is maar een der bekende plaatsen uit
den strijd der laatste dagen in Serviëonze
lezers zullen er vele reeds genoemde namen
vindenin 't noorden, behalve Belgrado,
Semehdria, Pasar e watsjPrahovo, Nego-
tin, Krazoejiwatc, enz.verder naar 't zui
den Nisj, Miirowitza, Wranja, Uskub,
Yeks, Egri Palanka en vele anderen. En de
verdere strijd zal er wel nieuwe namen aan
toevoegen
Verkoop aan de Kiosken.
Om het kcopen van ,,De SoJdatencourant"
vosr ieder militair ta vergemakkelijken, hebben
wij met de Amstordamseha Kioskenondarna-
ming oen overeenkomst getroffen. Voortaan zal
vcor don gewonen prijs van oen cent per exem
plaar voor ïedor militair „Da Soidatencourant"
te koop zijn aan do stations: Amsterdam to
Psrron on 20 Perron, Haarlem, Leiden, Den
Haas, Rotterdam (Maas), Hock van Holland,
Hilversum, Amersfoort, Alkmaar, Don Helder,
Tie!, Eussum, Apeldoorn* Zaandam, Rotterdam
(Hofploin), Zandvoort, Schevcnlngen (Kur-
haus) ZH. E. S.) en aan de Kiosken te Am
sterdam en Den Haag.
En de hmdesiaag.
(Vit het Engclschj«
Op zijn weg over den heuvel keek Willard
eens op zijn horloge. Heb was vroeger dan
hij gedacht had, nauwelijks half vijf; best
mogelijk dat Ruth hem nog niet eens ver
wachtte. Hij bleef dus nog wat toeven,
leunde eens over de leuning van het molen-
bruggetje en zag naar do kleine forellen, dio
doodstil stonden in het doorschijnende wa
ter of pijlsnel een wijkplaats zochten onder
de steenen bogen van het kleine nabijgele
gen sluisje.
De middagzon scheen hem warm op den
rug, bijen gonsden boven de bloeiende heide
aan den kant van den weg: de stilte van het
uitgestrekte laagland werd enkel verbroken
door het langzame geklapper van het groote
molenrad in do diepte. Dit wiel, gedreven
door de molenbeek, hield de ouderwetsche
pompen in beweging, die de schachten van
de Bittifer tinmijn! droog moesten houden.
,,Ga je soms naar CrockornV
Willard wasgrachten afgedwaald van
de forellen naar Ruth Heston en hoewel
zijn zenuwen zoo krachtig waren als die van
een gezonden zes-en-tetentigjarigen jonge
man maar zijn kunnen, keek liij toch
vreemd op toen hij zich zoo plotseling in
den arm gegrepen voelde en de voren
staande vraag hem onverwacht in de ooren
klonk.
...Ta," zei hij, terwijl het woord hem on-
«^iUeke.urte ontsnapte, En daarop .vroeg hij,
Wij gelooven niet, dat er in dezen oorlog,
dio nu reeds vijftien maanden duurt, eeu
tijdperk is geweest, dat er zoo algemeen en
zoo krachtig werd gevochten op de verschil
lende oorlogsterreinenals in deze laatste
dagen. Een uitzondering moeten we hier
misschien alleen maken voor de eerste weken
van den oorlog, toen, met name op het
onder plotseling ronddraaien en het losruk
ken van zijn arm: ,,En waar gaat mijnheer
Tuckett dan naar toe?"
Tuckebt, de opzichter van de mijn, een
lang, boenig, dertigjarig/'man, zag Willard
wantrouwend aan, terwijl zijn knoestige
vingere beefden van nauwlijks ingehouden
opgewon d enh ei d.
,,Ze hebben op Crockem zulke fijne mijn-
lieeren zooals jij er een bent niet noodig,"
snauwde hij.
,,Ik denk, dat de. menschen op Crockera
zelf wel beoordeïlen kunnen wie zc er graag
zien en wie niet", zei Willard op kalmen
toon, die stérk afstak bij Tuckett's opgewon
denheid.
,,Als de oude Heston wist wat jouw be
doelingen zijn ten opzichte van Ruth..."
,,Hoor eens, Tuckett, je laat don naam
van juffrouw Heston buiten bespreking",
zei Willard nu op ern3tigen toon.
„Haar naam buiten bespreking!" gilde
Tuckett. „Haar naam buiten bespreking!
Ruth is mij al twee jaren zoo goed als toe
gezegd, en wij zouden dezen zomer al ge
trouwd zijn als jij met je fijne kleeren en je
mooie manieren daar niet tusschon in was
gedraaid. Maar je zult haar niet hebben!
Nooit! In der eeuwigheid niet! Liever ver
moord ik eerst jou, en dan haar!"
En terwijl hij verloor wat hem nog aan
zelfbedwang mocht overblijven, sprong hij
toe on trachtte Willard een hevigen vuist
slag in 't gezicht toe te brengen. Willard
was geen bokser, maar hij had niet tever
geefs vieT jaar gymnastieklessen gevolgd en
eon aantal jaren jjewerkt op de fabriek van
westelijk oorlogsterrein de strijd natuurlijk
buitengewoon hevig en fel was. Doch liet
oorl gsveld was toen veel beperkter. Nu
vecht men met buitengewone kracht en hard
nekkigheid in bijna alle deelen van Europa
en overal valt een verlevendiging van den
strijd waar te nemen. Aan her Westertront.
worden, n,u reeds een maand lang haast, van
weerskanten aanvallen gedaan, zooals wij zo
in al het lange jaar van den positie-oorlog
niet gekend hebben. Op het Oostelijke oor
logsterrein treden de Russen op met een
kracht, die ons vreemd is geworden in de
laatste maanden. Aan de Oosten rij ksch-Itali-
aansche grens zijn de aanvallen en tegen
een machinerieënfirma. Hij was op den aan
val voorbereid. Plotseling duikend, liet hij
Tuckett's onbeholpen lange lichaam langs
zich heengaan, greep hem toen met zijn
rechterarm om het middel en wierp hem ter
aarde.
Tucken was zoo dol van woede, dat hij
den smak nauwelijks scheen te voelen. Als
een wild beest kwam hij huilend op Willard
los.
Willard begreep, dat de man tot alles in
staat was. Het w'aa geen tijd voor balf werk.
Hij wachtte tot Tuckett vlak bij hem was,
en doed toen oen stap op zij. Het volgend
oogenblik kwam zijn vuxst met al de kracht
waarover hij beschikken kon op Tuckett's
rechterkaak neer. De vuistslag kwam een
paar eentimeters kooger aan dan hij be
doeld had, maar was er niet minder hevig
om. Tuckett's lange armen gingen plotse
ling de hoogte in, alsof een voor ze had
doen opspringen en hij belandde met een
nieuwen smak, die het hout deed kraken,
midden op de brug.
Een oogenblik ademhalend, hoog Willard
zich licht over zijn tegenstander heen, dio
daar languit in het stof lag. Diens hoed
was afgevallen zoodat het lange, smalle
voorhoofd met het dunne, aschgrauwe haar,
dat in rottenstaartjes van zijn bergachtigen
schedel afhing, zichtbaar werd. Willard
tutte eon verwensching, als hij er aan
dacht dat zoo'n wezen den arm zou slaan
om zijn lieve, bloten do Ruth Heston.
Op dit oogenblik opende Tucket de oogen
en zag verbaasd rond. Nu werd hij Willard
gewaar en zijn gelaat kreeg de gluipende
aanvallen, meerendeels hardnekkig en bloedig,
niet van de lucht, in Servië eindelijk wordt een
strijd gestreden, zoo heftig, zoo verwoeden
wanhopig dikwijls, dat hij ons iü spanning
houdt. En eindelijk doen ook de vloten der
verschillende strijdende mogendheden eens
weer mee, vooral die der geallieerden. De
Eugelsche en Fransche eskaders hebben de
Bulgaarsche haven Dedeagatsj voor een groot
deel vrijwel in puin geschoten: van de ge
bouwen langs de zeekust is niet veel meer
over; tal van inwoners, weerlooze burgers,
zijn gedood, de Bulgaarsche berichten spreken
van '25 vrouwen en kindereu en nog worden
steeds nieuwe lijken onder de puinhoopen
weggehaald.
Feller dan ooit is dus de strijd aan den
gang, doch hij wordt zoo met afwisselend
geluk gestieden, dat het uitzicht op het
einde niet nader komt. De jongste berichten
spreken van heftige aanvallen van Fran-
en Duitschors aau het Westerfront, en wij
schijnen te moeten gelooven, _dat de eersten
daarbij fortuinlijk zijn geweest en bijv. bij
Le Mesnil het zoogenaamie Courtine-werk,
een vooruitspringend z8br versterkt deel
der Duitsche posities voor een groot deel
hebben veroverd. Dit werk, 1200 M. breed
en 250 M. diep, zou nu grootendeels in
hun handen zijn Dat is dus inderdaad
een vordering cler Franschen, die echter de
beslissing niet veel nader brengt.
Merkwaardig is ook in de laatste dagen
de toestand op het oostelijk oorlogsterrein.
Dat de opmarsch der Duitschers tot staan
is gekomen, weten we reeds, en het
lijkt wel, voorgoed. Er wordt nog fel ge
streden in 't noorden en 't zuiden van dit
front, in 't midden, in het bosch- en
moerasgebied, is 't rustiger, en nooit
hebben we langer en feiten-rijker communi
que's gehad van Ru3sischen kant, dan nu.
Dat daarin overdreven wordt, we twijfelen
er niet aan, het hoort er nu eenmaal bij in
communique's, maar de xndruk wordt
toch vaster, dat de Duitschers en Oosten
rijkers niet vooruit komen, dat de Russen
hen dikwijls krachtig aanvallen en, zooal
niet terug doen wijken, wat ook hier
en daar schijnt te gebeuren, toch tegen-
houdeu van vei der opdringen, van nieuwe
veroveringen. Dunaburg noch Riga zijn
totnogtoe ingenomen.
Van het Oostenrijksch-Italiaansch-tront
valt betrekkelijk weinig nieuws te vermel
den, maar dit wil niet zeggen, dat het er
stil is. Integendeel, de telegrammen spre
ken van zware artilLerie-aanvallen, van be
stormingen op verschillende punten, van
"bloedige gevechten van man tegen man,
maar berichten van groote zegepralen blijven
achterwege en de toestand is nog vrijwel
dezelfde als toen de. strijd aan dit iront
begon.
Wij zeiden het reeds: de strijd in Servië
is op het oogenblik het belangrijkst en hij
wordt met groote hevigheid gestreden. Do
Serviërs hebben in het noorden tegen de
Duitschers en Oostenrijkers te vechten,
die daai- niet bijzonder hard vooruit komen,
in het zuiden tegen de Bulgaren. Daar
echter hebben zij hulp gekregen van Fran
sche troepen, die opgerukt zijn van Salo-
niki, en die onder generaal Sarrail dapper
vechten naast de Serviërs. Met tVelkeu
uitslag? Het is nog niet duidelijk. Beves
tigd wordt, dat dat de Bulgaren Uskub
hebben bezet en dit is van belang, want
daardoor hebben de vijanden van Servië zich
weer meester gemaakt van een deel van den
spoorweg, die de Servische troepen nog ver
bindt met. het zuiden. Allengs wordt die
verbinding geheel verbroken, en dan wordt
het moeilijker uit Saloniki den Serviërs te
hulp te komen.
Hier dient nog gewezen te worden op
het merkwaardige feit, dat Engelsche onder-
zeeëxa thans krachtig en met succes op
treden in de Oostzee. Zij belemmeren er niet
alleen den handel van Duitschland met de
Scandinavische landen, en isoleeren den tegen
stander nog meer, maar zij vallen ook de
Duitsche oorlogsschepen aan en hebbenden
DuitBclxen kruiser „Prinz Adalbert" tot
zinken gebracht. Dit gebeurde bij Libai^,
aan de kust van Koerland. Vau de beman
ning van 557 koppen, kon maar een klein
gedeelte worden gered.
uitdrukking van een voortschuifelende
slang.
„oe hebt gekregen wat je verlangde,
Tuckett", zei Wxbard. „Onthoudt het nu:
als ik ooit hooi", dat je op de eene of andere
manier juffrouw Heston beleodigt of het
haar lastig maakt, zullen we nog op een an-
dex-e manier afrekeneu. Ik hoop, dat je het
begrepen hebt?"
Hij wacbtto een oogenblik en toen er
geen antwoord kwam, draaide hij plotseling
om en vervolgde zijn weg over den heuvel.
Op den top gekomen, keek bij eens om.
Tuckett, de hand aan zijn gekneusden wang,
daalde langzaam den weg af, die voorbij bet
kruispunt leidde naar het opzichtorshuis.
De hoeve Crockera Cross lag in een diepte
aan het einde van het laagland. Het huis
was naar men zeid© zevenhonderd jaar oud
en zag er wel naar uit. De muren wa'reu
van stevig drie voet dik graniet en het
strooien dak, zwart van ouderdom, hield
's winters de sneeuw en de kou en 's zomers
de brandende zon voldoende tegen. De hoeve
lag aan den ouden Klcostex-weg en-droeg
haar naam naar èen oud steenen kruis, dat
nog altijd in de weide stond, tusschen de
hoeve en de rivier.
Willard vond Ruth bezig in de ruime,
laag gebouwde keuken. Het was een slank,
jong meisje met een zoo blanke huid als
zelfs in deze lage landen zelden gezien werd;
haar overvloedige baar had de kleur van
rijpe hazelnoten, haar oogen, wanneer zij ze
onder de donkere wenkbrauwen opsloeg,
vertoonden het zachte blauw van de bosch-
hjacinth. Terwijl zij bij de blankgeschuur-
DUITSCHLAND.
Duitsche verliezen.
De jongste Pruisische verHeslijelcn vermelden
de namen van 57,424 gesneuvelden, gewonden
en vermisten; de vorige bevatten 47,500 namen.
Het totaal aental gesneui-olden, gewonden en
vermisten, op do vcrüeslijstea vermeld, bedraagt
nu 2,021,07b. Dit getal betreft de Pruisische
verliezen.
Het Duitsche legerbestuur liceft bovendien
uitgegeven 228 Beieredhe, 209 Saksische, 286
Wurtemburgeche verlieslïjsten, 53 lijsten van do
marine, ©enige lijsten van bij liet Tiukscbo le
ger ingedoeldo officieren en onderofficieren, en
eenigo lijsten van de koloniale troepen.
De Duitsche vrouwen gaan eischen stellen.
De „Vorv.arts" bevat een artikel van Louise
Zietz, getiteld: ,,De eischen dio do vrouwen
aan de regeering stellen", waarin do tegen
woordige toestanden, wat do prijzen der levens
middelen betreft, onhoudbaar worden genoemd
en op maatregelen van regeeringswege, oin aan
den heerscheuden nood een einde te maken,
wordt aangedrongen.
Schrijfster wijst er op, dat de vrouwen alle
ellende, die haar door den oorlogstoestand
worden opgelegd, op bewonderenswaardige
wijze verdragen. Het verdriet, de voortdurende
angst voor haro mannen en bloedverwanten
aan liet front, hebben haren moed niet kunnen
breken. Was do ondersteuning, die zij van
rijkswege ontvingen, niet voldoende voor het
onderhoud van liet gezin, dan trachtten do
vrouwen hetzij, thuis of als tramconductrice,
brievenbestelster, glazenwasehster, straatrcinig-
ster, ja zelfs als grondwerkster het noodige
bij te verdienen. Maar dat alles hielp liaar
niet, doordat de prijzen van levensbehoeften
zoo opgeschroefd zijn, dat het haar onmogelijk
is, haar gezin te onderhouden.
Zij sprekc-n daarom met groote verbittering
over do handelaren en producenten, dio niet
alleen geeno offers breDgeu voor het vader
land, maar van den oorlog zelfs profitceren en
een gouden tijd meemaken.
Telkens weer hebben de vrouwen gehoopt dat
do acties, die do vakbonden en arbeidersorga
nisaties bij de overheid ondernomen hebben,
tot goede resultaten zouden leiden; maar
telkens weer werden zij teleurgesteld. De
prijzen bleven zelfs stijgen.
De gemeentelijke maatregelen leidden meestal
tot niets, alleen die van de regecring of de
militaire overheden hielpen iets.
Vlecseh is zoo duur, dat het in arbeiders
kringen nog slechts een enkele maal op Zondag
op tafel komt, terwijl de veefokkers, die zelf
het voeder produceerc-n,. de handelaren cn do
groote vleescliwaren- en worstfabrikanten
enorme winsten maken. En terwijl massa's
vleesch, vleescliwaren en worst bederven of
voor technische doeleinden worden gebruikt,
omdat zij niet zorgvuldig genoeg zijn behandeld
of vastgehouden worden door de handelaren,
die later nog grnotcre winsten hopen te maken,,
lijden de armen gebrek.
Foor visch geldt hetzelfde.
„Wij stikken bijna in den overvloed aan
aardappelen, maar de producenten en hande
laren houden zo vast om een verhooging der
maximum-prijzen te kunnen doorvoeren, want
er heeft geen inbeslagneming van dit belang
rijk en voor den arbeider onontbeerlijk voe
dingsmiddel plaats gehad."
Groenten zijn -buitengewoon duur, ondanks
den rijken oogst. Peulvruchten, die om haar
koog eiwitgehalte ook vroeger in vredestijd
het vleesch moesten vervangen, zijn eenvoudig
niet te betalen De vruchtenoogst was zeer
overvloedig, maar de arbeider kan ze niet be
talen. Suiker, een product, dat op zoo groote
schaal wordt gefabriceerd in Duitschland, dat
in gewone tijden half Europa daarvan voorzag,
is eveneens geweldig duur geworden. Suiker
zou voor een gedeelte het vet als voedingsmid
del kunnen vervangen en er zijn enorme voor
raden aanwezig maar de prijs is zoo boog,
dat de arbeider zich met nog minder dan
vroeger moet behelpen.
Do artikelen waaraan werkelijk gebrek be
staat, zooals vet in alle soorten, boter, marga
rine, plantënvët, talk, spek enz., worden tegen
fa.ntasieprijzen verkocht.
Ook de pas vastgestelde maximum-prijzen
voor boter zijn veel te hoog. Een Nederlandsch
exporteur heeft nog onlangs in de „Berliner
Ivlarkthallenzeitung" gesproken van: „waan
zinnige prijzen, waaraan de Duitsche hande
laren zelf schuld hebben, omdat zij tegen
elkander opbieden. Als die prijzen in Enge
land bekend zouden worden, dan zou er
schande over gesproken worden, hetgeen ook
verdiend zou zijn."
Do schrijfster eischt dan vaststelling van
lage maximum-prijzen voor vet en invoering
van een verdeelingssysteem, zooals reeds voor
het brood geldt. Dit moet ook met melk,
vooral voor zuigelingen en zieken, geschieden.
Ieder leven moet nu toch zeker gespaard
worden. Ten gevolge der hoog» melkprijzen
echter moet do zuigelingen-sterfte onder <lo
arme klassen toenemen, Daarbij komt nog, dat
do afgeroomde melk der boterfnbriokeri niet
als vroeger verkocht, maar aan de producenten
voor veevoeder teruggegeven wordt. Blijkbaar
is hot bij do hoog© venprijzen voor do 'boeren
voerdeeliger hot vco met afgeroomde melk t«
voeren, dan het ah» voedsel voor menschen to
verkoopen,
Do vrouwen eischen dan ook, dat door het
gehoele rijk nu eindelijk lage maximum-prijzen
voor voedingsmiddelen word. n vastgesteld, zoo
wel vcor den producent als voor den groet
en kleinhandelaar. Voor zoover do inbeslag
neming van voorraden niet hij do wet is ge
regeld, moet de L '-oegdheid der gemeentebe
sturen in dio richting vergroot worden. Er
moeten behalvo brood-, ook melk-, vleesch- en
botorkaarten worden uitgereikt.
Ju vele gemeenten hebben de vrouwen reeds
spontaan deputaties naar de gemeentebesturen
gezonden en meests! heeft dit iets geholpen.
Maar goede wil zonder macht helpt niets.
Het zal de gemeenten daarom zeker aange
naam zijn, zoo zij bij liet uitoefenen van druk
op do regecring van de hulp der vrouwen zeker
kunnen zijn.
„Laat ons hopen", zoo eindigt het utuk,
„dat deze jmgingen eindelijk bucccs opleveren,
vóór het to Jaat is, voor er toestanden ont
staan, dio op breed© lagen der bevolking nood
lottig kunnen inwerken. Het is meer dan
tijd!"
ENGELAND.
Spion terechtgesteld.
LONDEN. Een persoon, die in hechte
nis was genomen onder verdenking van
spionnagc en wiens schuld werd bewezen,
werd Maandagochtend terechtgesteld. Ilij
liad geappelleerd, het beroep werd echter
verworpen.
De zaak werd behandeld door een bur
gerlijke rechtbank.
De terechtstelling van miss Caveil.
LONDEN. De moeder van misa Caveil
ontving een schrijven van den Koning en
de Koningin om haar innigo sympathie le
betuigen in haar leed en afschuw uit te
spreken over het- vreeselijke vonnis, dat
haar van haar kind beroofde. Mannen en
vrouwen in lieel de beschaafde wereld dee
len in het leed van de moeder eii denken
met eerbiedige, bewondering aan de moedteo
houding van haar dochter.
Onverwachte onkosten.
Om het aantal ongelukken in het duister
gemaakte Londen zooveel mogelijk to ver
minderen, werd besloten, op de hoeken van
straten de trottoirbanden -vitten, zoodat
vceriieden die goed kunnen onderscheiden
Dit witten moet bij droog weder driemaal
per week en bij slecht weer nog vaker plaats
hebben.
De kosten hiervan loopen tamelijk op,
want de borough St. Paucras in Londen
heeft voor de 560 hoeken van straten, die
binnen haar gebied liggen, wekelijks 35
voor dit werk te betalen.
FRANKRIJK.
Van het Westetijk Oorlogsterrein.
BERLIJN. Officieel wordt uit het grooto
hoofdkwartier gemeld
Ten N.O. van Souchez werd een vijan
delijke aanval met handgranaten afge
wezen.
In de gevechten op 24 October zijn aan
den vooruitspringenden lioek ten N. van
Le Meenil in Champagne ongeveer 250 M.
van onze stolling voorbijgaand in handen
van den vijand gevallen. Maandag werden
de Franschen weder daaruit verdreven.
Vijf officieren cn 150 man werden gevangen
genomen.
Ten N. O. van Lo Mesnil houdt de vijand
nog een kleine Duitsche loopgraaf bezet.
Op do «hoogte van Combres hadden met
succes ontploffingen van mijnen plaats Do
ontploffingen van de Franschen aan het
Bois du Prêt-re bleven zonder geyojg.
De strijd in Champagne.
PARIJS. De beide vrudhtelooze aan
vallen der Duitscheio op Dinsdag en
Woensdag der vorige week ten oosten
van Reims schijnen gedaan te zijn
met het bepaalde dool Reims t© ne-
do aanrecht stond, voor heb venster,
met de in lood gevatte ruitjes, de mouwen
van haar blauwkatoenen blouse tot aan de
ellebogen opgeslagen, waardoor de blank
heid van haar ronde armen uitkwam, vond
Willard dat zij het meest volmaakte schep
seltje was, dat hij ooit gezien had. En zeker
zouden er zijn, die het met- hem eens wa
ren.
- „Welzoo, ben je daar? Je komt juist op
tijd, Aubrev", zei ze op yroolijken toon.
„De koeken zijn in den oven en het water
kookt. Je zult wel een kop thee lusten na
de wandeling".
„Er is iets, wat ik liever heb dan thee,"
zei Aubry en sloot haar in zijn aimen.
Ruth leed niet aan verlegenheid en gaf
hem zijn kussen met woeker tenxg. Plotse
ling merkte zij op, hoe de knokkels van zijn
hand vol wonden en bloed waren, ten ge
volge van zijn ontmoeting met Tuckett.
„Wat heb jij uitgevoerd? Wat ziet je
hand er vreeselijk uit!"
„O, ik had een klein verschil van mee
ning met iemand onderweg," zeide Aubrey
luchtig.
„Was het Jasper Tuckett soms?" vroeg
zij vlug.
„Jij mag niet meer eerst raden", ant
woordde Aubrey lachend.
Maar Ruth lachte niet mee.
„O, Aubrev. wat vind ik dat naar. Hij
is een gevaarlijk heer."
„Hij heeft een opvliegend, kwaadaardig
karakter, maar maak je niet ongerust, lie
veling. Hij heeft zijn bekomst gehad en ik
denk niet dat hij me vooreerst meer in den
weg zal loopen."
Maar Ruth walniet tevreden voor zij de
heele toedracht gehoord had en haar lief
gezichtje stond e rustte, toen. Aubrey Willard
haar alles verteld had.
„Zet niet zoo'n treurig gezicht, Rutii!"
„Ik kan het niet helpen", zei heb meisje.
„Jij kent Jasper niet zooals ik. Hij heeft
het slechtste, wreedste karakter dat je be
denken kunt."
„Lieveling, hij kan me heusch niets doen.
We leven tegenwoordig in de twintigste
eeuw, en je kunt niemand met de punt van
een mes aanraken of een kogeltje toezenden
zonder de onaangenaamste gevolgen."
Het kon alles niet baton Ruth was niets
op haar gemak, en het meest verwenschte
Aubrey xijn tegenstander nog, omdat- hij
zoo 'n wtilk van bezorgdheid cp het gezicht
van ziin meisje veroorzaakt had.
De cude Heston was nog niet terug. Hij
was voor zaken naar Oekment en zou wel
niet vóór achten terug zijn. Ruth en Aubryc
dronken dus met hun beiden thee en
Aubrey deed ziolx te goed aan de smake
lijke koeken. Ruth zag er met zooveel wel
gevallen naar, dat haar gezichtje weer hce-
lemaal opklaarde.
Plotseling werd buiten etfü luid geraas
gehoord, gevolgd docr een hulpkreet.
Aubrey vloog op uit zijn stoel en snelde
naai- het raam.
„Een wagen, die omslaat cp den weg, of
zoo iets. Misschien rolt- er een van den dijk.
Ik ga eens kijken of ik te-lpen kan."
(Wordt vervolgd.}
