m. m Vrijdag 3 September Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. Onder redactie van D. MANASSEN. De Duitschs Veldpost, E! Aan H. M. da Koningin. Oe Het Smokkelpaard. TWEEDE JAARGANG. DE SOLDATENCOURANT ADRES DER REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRTNASTRAAT 10, AMSTERDAM. TELEFOON Z. 4968, DIT BLAH VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIRT-MILITAI- I REN 3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN. Voor Advertentiün wenón men rich tot liet Aig. Adv«rtcnti o-Uur >-;ui KOUMA&Co. Heerengracht 2*20 AniMior'Jnm, totiln Drukkerij „Jacob van Campen* N. Z. Voorburgwal 234-240 (Keizerrijk 9) Amsterdam of tot uhm Aclmini»rratt>:, PoJiaitrinriitraat 10 Amsterdam. Pryx der A'lvcrtenti^n per regel 30 cent. B\j ubonn»-moin reductie toren. Dit geschiedt echter niet meer, daar do voldpostka/n toren onder do moeilijke omstandig heden waarin zij hun dienst uitvoeren, niet in staat zijn om groote massa's twijfelachtig© adressen to ontraadselen. Alle zendingen v.in dien aard worden nu door <le verzamel kun te ren naar de afzenders teruggezonden onder opgave der redenen (pl.in. 50,000 per dag). De verzamelkantoren hebben liierdoor massa's moer werk. De afzenders welen nu echter binnen 1 of 2 dagen wat, aan de adre.v-en mankeert. Ter illustrie hoe slecht de verpak king van kartonnen doosjes met diocolnde, sigaren enz. is, dient dat één Beijersoh veld- postkantoor sedert het in werking treden 12 zakken met nit elkaar gevallen doosjes, waar van de herkomst niet meer na te gaan was, tot een gewicht van 00 KG., naar het vaderland moest terugzenden. Dit waren allen veldpost- brieven, die volgens rotsvaste overtuiging van de afzenders door slordigheid van de post waren verloren gegaan. (Wordt vervolgd We hebben in den laatsten tijd wel eens gehoord van het vloeibare vuur", dat de Duitschers* in de loopgraven in 't Westen gebruiken. „Flammenwerfer" noemen zij het nieuwe werktuig, waarmee men een vloeistof wegspuit, die ontvlamt, zoodra ze aan de lucht wordt blootgesteld. We zion er hier een zoo in actie. Met een grootcn boog daalt de brandende vloeistof neer en als de man, die de spuit hanteert, goed mikt, veroorzaakt hij groote schaddl De uitwerking moet verschikkelijk zijn, volgens een Fransch bericht. Maar zoo'n „vlammonwerper" is natuurlijk alleen te gebruiken, als de loopgraven betrekkpiyk dicht bij elkaar liggen. WSEDEDEELING. Losso exemplaren van „De Soldatencourant", ter aanvulling van verzamelingen, worden door ons dadelijk na aanvrage franco toegezonuen. Bij de aanvraag moet voor eik verlangd exem plaar 1 cent aan postzegels worden ingesloten. De nummers 11 en 7a zijn uitverkocht, zoo dat wij geen volledige oplagen of volledige esperanlo-cursussen meer verzenden kunnen. In dit verband verzenden wij de nog aanwezige oxempiaren van den gcheeion eersten jaargang voor slechts 1.—, na toozending van post zegels. Deze prijzen golden UITSLUITEND voor militairen bij verzending aan hun militaire adressen. Burgers betalen het driedubbele. Doon A. P. BENJAfHlNSE, Directeur Uoofdexpeditie Veldpost. Een andere gewichtige omstandigheid ïs deze, dat hot publiek herhaaldelijk klaagt, dat do brieven van hot leger vlugger gaan, dan naar bet leger. De verklaring ligt hierin, dat do transporten naar bet leger omvangrijker en dringonder zijn, dan die van het leger, zoodat do postwagens, postauto's en postrijtuigen, die de zendingen naar het vaderland moeten ver voeren. vrijere baan hebben dan de tegen- komemlo transporten. Bovendien is do afzen ding van do post van het veld postkantoor naar het naaste etappenstation veel gemakkelijker, dan omgokeertt. Het veldpostkantoor weet precies waar dit station is. Daarentegen is bot. zich verplaatsende veldpostkantoor dik wijls gedurende ecnige dngen onvindbaar voor de etappen autoriteiten. Vt t iueV' n uit Sileziö en Saksen heb ben tegenwoordig, als er geen vertraging in de t*-' ine» of in het verkeer der veldpostauto's op de etappen wegen plaats heeft, 10 tot^ 14 dngen noodig voor zij op liet veldpostlwWfcvor op het Westelijk front aankomen. De verzending naar Bclgiö of over België naar Frankrijk vooral is zeer moeilijk, daar de spoorwegen buitengewoon belast zijn. In België moet 34 dagen voor het vervoer gerekend worden. In de eerste helft van September 1914 is het voorgekomen, dat op cpn afstand van 40 K.M. in België 127 treinen stonden of ruim 3 per KM. Over de lijn KeulenAkenHer- besthal en verder mochten daarom geen post treinen meer loopen. Deze werden met eonige dagen vertraging over langere, maar minder belaste lijnen langs een omweg geleid. In andere gevallen zaten echter postrijtuigen zoo vast in de treinen, dat leiding langs een ande ren weg onmogelijk was, zoodat duizenden en duizenden brieven weken vertraagden. Ook komen veel vertragingen voor, doordat troe pen, zooals pioniers, artillerie te voot, reserve- en «anvullingstroepen herhaaldelijk aan andere onderdeden worden toegevoegd, zonder dat do veldpost hiervan tijdig bericht krijgt. In andere gevallen, dat de veldpost tijdig be richt kreeg, en de zendingen dus langs den goeden weg waren geleid, bleek, dat op het laatste oogenblik andere beschikkingen waren genomen en do troepen in quaestio bij hunne oorspronkelijke onderdeden waren gebleven of een andere bestemming hadden gevolgd. Vooral voor kleine onderdeden, die herhaal delijk aan verplaatsing zijn blootgesteld, werkt dit zeer storend, daar de vddpostzondingen stepds do et.appelijnen moeten volgen en ver bindingen der etnppenlijnen onderling, dio den loop dor posten zou kunnen afkorten, in liet. begin van den oorlog voor de veiligheid niet kunnen nangelegd worden. Bij groofco troepenverplaatsingen zijn de spoorwegen derma to overbelast, dat gedurende 8 a 11 dagen de gehcelc vcldpostvcrzending moet stil liggen. De voornaamste oorzaak der vertraging ligt echter bij het publiek, dat dagelijks, in weerwil van alle voorlichting, zijn correspondentie onvoldoende of foutief geadresseerd of onvol- doendo verpakt ter post bezorgt. In do eerste weken van de mobilisatie hebben de verzamel- kantoren de twijfelachtig geadresseerde stuk ken, voor zoover zij de bestemming konden ver onderstellen, nagestuurd naar do voldpostkan- 31 Aug. 1915. 1) (Van sergeant G. H. Groot Enzerink.) Breng, Neerlands volk, tor eer van gloriorol verledenj Den tol der hulde aan wie op eeuwenoudst troon Uw 6chepter torscht als draagster van flo Oranjekroonj In 't uur, dat oud en jong begroet als feestlljk ihoden. Schoon oorlogsweeën bang de natiën benauwln, Nog bleef uw erf Europa's krijgsrumoer re ep aard En viert Vorstin en volk in vrede én onvr- vaar< Den feestdag van verlangen en vernieuwd ver trouwen Ontvallen strqks God geef 't de vollen de oorlogsvanen Dan zingt in 't eigen land de ontvloden vln-h- teling Van Haar ontferming, toen aan zijden kar den hing De veiligheid van vaderland en onderdanen Sticht, gij in stilte een eerzuil voor uw Konn- gin Stem in gebed, geloof en godsvrucht dot Haar in G. H. GROOT ENZERINIC Serceant I/. W. 3. III. 3 1) Wij ontvingen deze rowaardeorde bijiD.-ij to laat voor ons"vorig nummer. R ed. De Duitschers rukken nog verder op. Russen trekken terug, dat zijn zoo om veer do berichten, die we tegen woord) eiken dag opnieuw lezen. Uit Duitscb bron, maar toegegeven, zij het aan ook dik wijls schoorvoetend, in de Russische tel- grammen. Toch, al lijden zij groote nede- lagen, men kan niet ander9 dan l>e won co ring gevoelen voor de Russen en hun terg- tocht. Terugtrekken kan geen eer zijn, bt kan toch zeker meesterschap verraden, n hier toonen de Russen zich meesters. Vanie krachtige aanvallen in Galicie af is 1st steeds het doel der Duitschers en Oosten^- kers geweest om de Russen te omsingelen,n te sluiten en zoo de hoofdmacht gevangen e nemen, 't Is hun niet gelukt, zelft niet a Brest-Litowsk en liet lijkt er nog niet o, dat het gebeuren zal. Het Russische leger kan best niet m<r een geheel zijn, zooals de Duitschers 4- weren, maar ook de beide af/onderlip groepen zullen zich weten te redden. B nieuwe berichten der laatste dagen spreki weliswaar van nieuwo vorderingen Duitschers, maar het gevaar voor de Ri sen om afgesneden te worden, is niet v> groot. Wilna is nog niet gevallen en hets den Russen dus nog altijd mogelijk a langs dit kruispunt van spoorwegen lil troepen in veiligheid te brengen. Ook he den de Russen nog steeds hier en da- stand, achterhoeden, zeggen zij zelf, den terugtocht van de hoofdmacht dekk Ten westen van Proesjani zijn de Duitschers opnieuw tegengehouden, en Grodno is nog altijd niet gevallen. Zoo langzaam is de zeer bochtige en gekronkelde frontlijn een vrij rechte geworden, die van 't zuiden naar 't noorden loopt, van Czernowitz, in 't zuiden der Boekowina, tot aan Riga in 't. noorden. Een zeer lange lijn nog, maar toch voel korter dan de oorspronkelijke, en die dus gemakkelijker wordt verdedigd. Er is betrekkelijk weinig nieuws in de conTinuniqué's. Er komen een paar berichten uit do Dar- danellen van zeer hevige gevechten daar: de geallieerden zouden in twee dagen 10.000 inan hebben verloren, en een tele gram uit Konst-antinopel maakt melding van hot gejuich daar over een behaalde zegepraal op Gallipoli; Konstantinopel hangt-vol vlaggen, werd Maandag vandaar geseind. Maar tegelijkertijd meldt een tele gram van daar, dat een duikboot der geal lieerden een gedeelte van de Galata-brug, over den Gouden Hoorn, in de lucht heeft laten springen. Turkschc bladen beweerden dezer dagen, dat de Duitschers eerder in Parijs, dan do geallieerden in Konstan t-i- no]>el zouden zitten. Mogelijk, maar zij weten dan toch de stad te vinden en schrik te verspreiden. Van het Westelijk oorlogsterrein zoo goed als geen nieuws. Het Duitsche legerberioht van Maandag was buitengewoon laconiek en melddeer is niets van belang gebeurd. Het Parijsche communiqué van denzelfden dag zeide iets van artillerie-actie zonder oenigo gebeurtenissen. Zoo gaat het nu al dagen, weken achtereen zelfs; er komt daar geenerlei verandering in den toestand. Wonderlijk genoeg, nu de Duitschers zoo hard aan 't werk zijn op 't Oosterfront. Waar blijven do Engelscbe troepen, die be loofd werden? Efl heeft men in Engeland en Frankrijk nog goen munitie genoeg? Ook van de Italiaansche grens niets nieuws. Er wordt daar steeds gevochten, eiken dag en dikwijls 's nachts, maar van resultaten van cenig belang hoort men niet. Men merkt er nog niet veel van, dat Italië aan Turkije den oorlog heeft ver klaard vijandelijke daden zijn van geen van beide kanten nog gebeurdhet eerste land heeft liet druk genoeg met zijn strijd tegen Oostenrijk en schijnt zich om al heb anders niets to bekommeren, en Turkije heeft voorloopig genoeg aan zijn strijd in de Dardanellen en in den Kaukasus. Doch dat doen zij dan ook bijzonder go© resultaat van 1899. QU?TSCHLASm Wereldoorlog en vredesconferenties. Terwijl zoo menig beginsel van het volken recht in dezen grooten wereldoorlog onder den voet, is geloopcn, komt gelijktijdig en des te 6terker do wcnsch naar voren, om dit rechts gebied beter te bevestigen dan te voren, zoo schrijft dr. Hans Wehberg in de „Köln. Ztg." De Duitsche regeering heeft de verzekering van de „vrijheid der zee", aan de orde ge steld .waarvoor de grootste geesten eeuwen lang hebben gestreden. Daarmee zou een groote vooruitgang worden verkregen. En waarom eou die niet; ook op ander gebied bereikbaar zijn? Een blijvende vrede, gelijk het Duitsche volk wenscht. is zonder verderen uitbouw van 'het internationaal verkeer niet mogelijk. Er zijn menschen, die daar met veel van ver wachten, die spreken van het bankroet der Haagsche conferenties. Wehberg wil hen wij zen oo een studio van Philipp Zorn in het „Handbuch des Volkerrechts", waar deze schrijver, die zelf als wetenschappelijk gedele geerde van Duitschland do Haagsche conferen ties van 1399 en 1907 meemaakt©, do bcteeke- nis der conferenties behandelt. Do oorlog heeft zijn oordeel over de ..onbetwistbare cn belang rijke resultaten'' der Haagsche conferenties niet gewijzigd. Een troost vindt hij in de gedachte, dat de gezamenlijke belangen der menschheid in onzen tijd te groot zijn om een blijvende onderbreking van het internationaal verkeer mogelijk te ma ken. En Duitschland zal volgens Zorn, zoodra het zijn nationaal staatsgebouw voor de toe komst heeft bevestigd, weder een eereplaats innemen in den internationalen arbeid voor het welzijn der gehecle menschheid. Alleen onwetendheid en onrechtvaardigheid kan tot oen minder gunstig oordeel over de Haagsche conferenties voeren, meent*Zorn Het ontwapemngsvraagstuk, dat op die confe renties weinig beteekc-nis beeft gehad en met her, volkenrecht maar les samenhangt, schuift hij kortweg ter zijde om daarna in te gaan op alle punten, waarop werk van beteekenis is tot stand gekomen, culmineorende in do instel ling van het Hof van Arbitrage, het groote Eiken Zaterdagmiddag, na afloop van de markt in 't Liniburgsche provinciestadje, kwam Heinriohi Deetmann, de Duitsche eierkoopman, binnenvallen in de gelagka mer van Peer's kroegje, dat aan den kruis weg, dicht bij de grens stond, om er, eer hij 't Prusonl-and weer binnen ging, ©en Hollandsehe schnaps te drinken, en om 't stuk zoolleer, dat hjj geregeld meevoerde onder zijn boezeroen, wat steviger vast te sjorren. Peer wist het best van dat zoolleer, ©n hij had er misschien een moo'ien duit mee kun nen verdienen,, als hij den commandant van d,e wacht, die zoo'n vijf honderd pas voorbij zijn woning stond, op de hoogte had ge bracht. Maar hij hield zich stil; hij kon er I niet toe komen om verraad te plegen tegen- over een vasten klant, die hem volkomen vertrouwde, en hem zelfs nu en dan te hulp riop, om 't, zaakje te verschikken, wanneer dat door zijn groote afmetingen eens heel onhandelbaar bleek. En als er wat hcél extra's aan te verdienen was geweest, zou hij er op den duur misschien nog toe ge komen zijn om de wacht te waarschuwen er zijn nu eenmaal, zelfs tegenover een vas te» klant, grenzen aan 't respect maar er ging geen Zaterdag voorbij of Heinrich liep bij. hem den stal binnen om zijn ruin te bekijken, en iedereeu keer weer gaf hij dan te kennen, dat hij bar veel trek had om 't beest mee te nemen. En die steeds toene mende lust, dien Heinrich toonde om den ruin te koopen, en met héél grof geld te betalen natuurlijk, was eigenlijk de hoofd oorzaak, dat Peer de wacht maar niet wijzer maakte dan ze uit zichzelf was. 't Bedrag, dat hem misschien werd uitbetaald als hij zijn klant er bij lapte, voor dat zoolleer, mocht toch niet genoemd worden bij de schatten, die hij verdienen kon op zijn half- blinden ruin met den spatpoot, waarvan hij 'b vorige jaar op de Horster markt y.oor tachtig gulden eigenaar was geworden. In 'b begin van 't jaar al, toen Heinrich zin' in 't beest was gaan krijgen, had hij een mooi bedrag geboden: vier honderd mark, in goud uit te betalen. Maar hij had toen dadelijk al in den kijker, dat 't over de grens steeds schraler werd met de paar den, en Heinrichs bod dus steeds hooger,op moest loopen. En waarachtig, als steeds in handelszaken, had hij' weer een uitsteken den neus; in April bood Heinrich al zes honderd mark en toen hij einde Mei tot acht honderd ging, werd heb Peer haast machtig genoeg. Acht honderd mark, dat was meer dan vior honderd gulden voor een minder waardig beest, dab hij voor nog geen hon derd gekocht had en eigenlijk in zijn bedrijf best kon missen. Voerwerk was er toch biji niet de laatste maanden, en voor 't ploegi van zijn akker kon hij 't met zijn koe bb af. Maar Heinrich was erg heet op den ru en de Krieg was tóch nog lang niet voort Daarom, hij zag 'b nog eerst eens aan - dat bod van acht honderd mark bleef i ieder goval wel goed, en misschien werd; op den duur nog wel jiooger. En ja, werkelijk, nadat hij zich een; weken stil gehouden en gedaan had of j van 't beest niets meer hebben moest, da- begon Heinrich. einde Juni opnieuw. I achthonderd vijfentwintig, aehthonde vijftig, negen honderd klom hij op. ,,Maak het rond en ih zorg dat het bei over de grens komt," riep Peer, begeer om er uit te halen wat hij kon. „Alia duizend dan," sloeg Heinri toe, blij dat hij zelf 't gevaarlijke smokk karweitje niet behoefde op te knappen I laatsto honderd mark kon hem minder scl len, hij handeldo tóch maar in commissie ieder paard dat hij aanbracht werd goedj keurd, onverschillig hoe bouwvallig 't' uifc zag en hoe duur hij 't betaald had. ,,Hier, drink es jong op de goeie afloop zei Peer, tevreden over den mooien hand en hij schonk twee groote glazen vol je' ver. „Nun ja, op de goeie afloop dan," Heinrich, den inhoud van zijn glas overg ►tend ziju breeden mond, .„maar ik It toch blij, dat jij daarvoor zorgen moet. Wanneer lap je 't hem, dan zal ik zorgen, dat er menschen klaar staan." „Wanneer?" vroeg Peer en hij nam een grooten hap uit zijn borrel om 't opkomend gevoel van zorg over eeö mogelijke misluk king dadelijk neer to slaan, „wanneer? laat es kijken 't is nou Zaterdag en gisteren was 't laatste kwartier. Dinsdag in de voor nacht is er dan geen maan meer dus Dinsdagnacht om twaalf uur bij paal 734, gaat dat?" „Kan 't Maandagnacht niet? Dinsdag is mijn levordag en anders mot Sc 't beest 'n heele week op stal houwen." „Kan me niks Schelen," gromde Pe-er, sterk in 't bewustzijn dat Heinrich tóch niet terug zou krabbelen, ,,ik heb net m'n rogge binnen en nou kan die knol mij Maandag en Dinsdag mooi nog helpen bij 'b ploegen. Anders moet ik m'n koe daar voor afbeulen en dan raakt die misschién van de melk af." „Nun, also denn Dinsdagnacht twaalf uur bij paal 734", berustte Heinrich, ,,ik zal zorgen dat er twee mannen klaar staan, as jij nou maar oppast dat de Hollandsehe wacht niks in de neus krijgt." „Laat dat nou maar es aan Peer Driessen over," zei Peer fier, „paal 734 staat net tegenover 'n- perceel dennen van mij en as ik daar Dinsdagmiddag al met 'n kar naar toe rij om palen te halen, voor 'n nieuw Waaraan lag het, dnt die eerste conferentio tot r<.*ultaat had, dat zulk een mijl paal in do geschied on is van het volkenrecht word opge richt, terwijl de tweede conferentio ve l mia- der tot stand bracht? Is het niet mogelijk, op den weg van 1899 voortgaande, een waarlijk geweldigen voruitgang tot stand to brengen? Die vragen "worden d->or Zom heel voorzichtig besprpken Internationale conferenties, zegt hij, hebben een groot voordeel boven de gewone diploma tieke wegen. In vriendschappelijke bespreking bereikt men meer dan bq onderhandelingen op papier. Ook zijn dio persoonlijke ontmoe tingen gewenocht om internationaal vertrou wen to vestigen. Wanneer allo staten do recht© mannen naar Den Haag zenden, meent do schrijver, dan zal daar met groote internationale stroomingen als die ton gunste van don vrede rekening worden gehouden, dan zal met in elk voorstel door anderen een valstrik worden ge zien en zullen rneeningsrcrscbillcn gemakkelij ke: oplosbaar biijken. Dit zijn woorden, die Zorn uit opstellen, welke hi) vóór den oorlog schreef, thans op nieuw en ongewijzigd opneemt cn hij vestigt daar zelf bijzonder do aandacht op. Dcz© oorlog mag géén principieelo wijziging in do beschouwingen brengen. Dr. Wehberg beveelt aan allen, die van goe den wil zijn, de kennisneming van Zom's be schouwingen aan. Uit bet vcrledene moet leering worden go- tiokkon, zegt hij, maar niet uit de oorlogen van het verleden©, doch uit de stroomingen, die den oorlog willen humaniseeren en het woe den van oorlogen willen verminderen. ^RANKRUK. Van het Westelijk Ocrlogsterroin. PARIJS. Artillerie-acties in België op het front Steenstra©teHet Sas en in Ar- tois tusschen Neuvillo en Atrecht. Hevig kanonvuur in Xoord-Woëvre en in het Apremont-bosch ten noorden van Flirey. Pégoud rjsar.ouvsïc:. Een kort bericht is uit Parijs gekomen Pégoud is gesneuveld. Er cal zeker wel niemand onder de be langstellende Nederlanders zijn, die niet weet. wie Pégoud is. Het is nog maar zoo heel kort geleden, dat deze weergaloos© vlieger, «dien men in de dagen van zijn demonstraties „den koning der aviatenrs" noemde, in ons midden vertoefde. Pégoud dood! Hij. die het bestond voor het eerst in de snel voortschrijdende avia tiek, om zich met zijn toestel in de lucht om te werpen, en zóó, het hoofd om laag, te viiegeü, het levende mirakel, door duizenden en nog eens duizenden in de ver schillende landen, waar hij zijn duivelskun sten vertoonde, aangegaapt als een wereld wonder, geëerd en gevierd alomthans doodGevallen waarschijnlijk als een offer te meer van de^en krifg, die al zooveel kost bare levens vroeg en wellicht nog vragen zal In 1913 nog stonden Oostenrijkera en Duitschers vol bewondering voor de gewel dige kunsten, dio de levendige Franschman met zijn vliegtuig volbracht, in den wereld oorlog van thans stonden zijn bewonderaars van toen als zijn yijanden tegenover hem. Hij, als vlieger, deed zijn plicht, gelijk de anderen en hij viel, gelijk zoovelen, in de uitoefening van dien plicht. Pégoud is dood. Een woord van eer biedige hulde aan het graf van dezen Franschman. Omdat hij was een der grooten onder de aviateurs, een diergenen voor wio geen experiment te moeilijk was en die met een glimlach op de lippen zich vastbinden liet in zijn eendekker om straks te toonen dat een vliegtuig rechtop zoowel als omgekeerd te besturen was. Ik herinner mij nog levendig dat de Franschman ook in Nederland zijn prooven zou doen. Het was op Dinsdag 11 November 1913 in Rotterdam op Woudenstein. Bijna een half millioen menschen zijn er toen go tuig© geweest van Pégoud's triomfen. Wij schreven toen -over zijn looping het volgende: „Om 3 uur décolleerde Pégoud voor zijn tweede vlucht. Onmiddellijk kreeg het toe stel do stijgende beweging en booger ging het, steiler en steiler, hejder op in de schit terend blauwe lncht. Als een renzenvogel, die bewust van zijn kracht zich hooger ver heft boven de wolken, daar ging de kalme Pégoud, de luebtveroveraar zonder kippenhok, dan moet het al erg raar zitten as 'k in de kijker loop." „Joa, nun, as jij zorgt dat hij d'r komt, dan betaal ik je de volgende Zaterdag duizend mark uit," zei Heinrich, opstaan de opa zijn onhandelbaren gordel onder zijn boezeroen wat terecht te duwen. ,,'k Zal wel bij jou komen, Woensdag," lachte Peer overmoedig nu, door den vier den borrel, dien hij al naar binnen gewipt had sinds zo 't eens waren geworden, ,,'k word tóch uitgezet as 'k me bij de luitenant kom beklagen dat mijn ruin gestolen is en dan trek ik maar 't liefst over de grens, daar is nog 't meeste te verdienen." „Nun, voraus denn," zei Heinrich, nau welijks nog lettend op wat Peer beweerde, zoo geheel werd hij in beslag genomen door zijn smokkel vracht je, dat wat breed uitge vallen was dien keer en van zijn oksels tot onder aan zijn zitvlak reikte. Maar nu zat het toch eindelijk dragelijk. Stram het bo venlichaam in 't benauwende pantser, liep hij met kleine pasjes een paar keer de ge lagkamer op en neer, ging dan naar buiten, werkte zich met veel zorg op 't zadel van zijn fiets en reed weg in de richting van de grens. ,.'k Wou dat ze jou over 'n paar weken, as ik m'n duiten binnen heb, es aan je lijf visiteerden bij de wacht," bromde Peer, met zijn vijfden, half reeds uitgedronken borrel in de hand, hem naziend door 't ven en wij, koude menschen, stonden er bij, zon der rilling, zonder eonigen angst. Dan een kreofc door de menigte, „kijk daar gaat ie neer op zijn kant en derge lijke opmerkingen". En plotseling, daar gooit hij don staart omlaag en dat dan in één moment. Als door een wonder zien w<: •Pégoud onder aan z'n vliegmachine hangon. zijn witte trui scherp afstekend tegen het toestel Een heelen tijd drijft hij zoo. Dan mot één enkelen ruk is hij weer te rug in don noMialen utand. Wij zijn oti; bij dit wondervertoon. Maar Pégoud stijgt weer en op 500 M. hoogt© Laat hij ons dan de looping the loop zien. Onbefchrijicnj;: mooiDe krachtige motor trekt met" groote snelheid do machine omhoog. Eer» oogen blik staat zij met den staart in de laagte, Pégoud hangt er onder Dat doet hij tot driemaal, stijgt dan weer, herhaalt de looping nog een maal of vijf". Zoo^waa het toen in Rotterdam, onder het geweldige enthousiasme van de duizenden, zoo was het in alle plaateen waar Pégoud kwam. Na hem is de kunst van looping the loop, door heel voel aviateura beoefend, bet behoorde toen zoo'n beetje tot de hoogore vliegkunst en men keek eonigszins neer op den aviateur, die deze kunst niet machtig was. Maar hoeveien hem ook navolgden, Pégoud blijft altijd dat is zijn roem de eerste, die het bestaan dorst, een derge lijk experiment te beproeven. Evenals de anderen heeft Pégoud zich onmiddellijk geschaard onder degenen, die zich vrijwillig aanboden om bij het uit breken van den oorlog hun vaderland te dienon. En even natuurlijk is het. dat men zoo'n bekwame» vlieger dadelijk in z'n eigen element aan het werk zette. De kleine moedige Parijzenaar scheen onkwetsbaar. Telkens koerdo hij ongedeerd weer terug in de gelederen. Soms weliswaar was 7,'n toestel doorzeefd van kogelgaten, maar dat was gauw gerepareerd. Zelf kwam hij er steeds heelhuids af. Hij werd bevorderd, eervol vermeld bij gelegenheid van vermetele ondernemingen. Hij bleef, dat vertelden immers de Fran- sche bladen bij herhaling, altijd even leuk en grappig, tot dat het doodeud lood ook hem bereikte. Met Pégoud gaat één der meest vooraan staande vliegers heen, een practicus, een die zelf wellicht niet t© rekenen en pawn en meten wist, maar die wanneer hij ver trouwen had in den onderzoeker voor alle proeven met z'n toestel t© vinden was en die den moed en de doodsverachting be zat om ook de meest gevaarlijke proeven te volbrengen. CNGELAKi». Hot mijnwerkersgeschil in Zuid. Wales. LONDEN. He mijnworkoregeeohil ia bijgelegd. RUSLAND. Van het Oostelijk Oorlogsterrein. BERLIJN. Officieel wordt uit het groo te hoofdkwartier gemeld: Legergroep-V on Hindenburg. D© strijd om het bruggehoofd zuidelijk van Frie- drichstadb wordt voortgezet. Oostelijk van den Njemen rukken onze troepen op den spoorweg van Grodno naar Wilna aan. Wij hebben 2600 gevangenen gemaakt. Het westfront van de vesting Grodno is in de streek NowydofKusnica bereikt. Bij Grodeck gaf de vijand bij onzen aan val de stellingen aan den oostelijken rand van het bosch van Bjelowjesk op. Legergroep-Lto-pold van Beieren: De overgang over den Boven-Naref (in he bosch van Bjelowjesk) is op enkele plaat sen reeds bevochten. De rechtervleugel va deze groep rukt aan op Proesjany. Legergroep-Vbn MachenscnDe verv- ging werd voortgezet tot de rivier de Mc chawitsjde vijandelijke achterhoef© we. verdreven; 3700 gevangenen vielen in on:, handen. Op net zuidoostelijk oorlogstooneel wordi de vervolging van de noordelijk van Brze zany door de Duitsch-Oostenrijksch-Ho: gaarsche troepen verdreven Russen, aan Strypa op enkele plaateen door sterke I' sische strijdkrachten opgehouden. ster. Nu hij zelf over 'n paar u<*geu n vaarlijk avontuur zou ondernemen, kw er in hem plotseling een onweerataanb behoefte om Heinrich, die toch eigenlijk oorzaak was van 't gevaar, waaraan hij z bloot ging stellen, iets slechts toe te v schen. Gevaarlijk, ja, gevaarlijk was het, m hij zichzelf bekennen, toen hij met do-' kep opstond, 's Zondagsmorgens. Er wr- wel veel paarden goed en wel bij den Pn aangekomen, maar verscheidene waren ook vast gehouden en opgebracht, eer b geleiders kans hadden gezien om zo la den paal te drijven 't hing er maar hoofdzaak van af, wie commandant van wacht was. Liet die doorloopend patrc leeren door wakkere kerels, nou, dan z 't niet glad om met zoo'n ouden ruin sfciek. naar den overkant te sluipen. Als dat d- nenbosch van hem maar vlak langs de gr' lag, was 't natuurlijk de moeite niet waa om er kopzorg over te hebben, dan was zaak zóó gezond, maar er lag nog 'n str- bouwland van zoo'n drie honderd pas br-v tusschen, en dat moest hij passeren. Na hoogmis zou hij eens b bakker Jansen vragen of Driek P. ters daar nog thuis lag. 't Werd ir 't heele dorp stiekum verteld, dat Drie' wel twee honderd zakje3 meel voor Jansen naar de overzij had gebracht 'n mooi Ge-

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1915 | | pagina 1