Orgaan voor Leger en Vioot.
Oorlogsnieuws.
Woe*S£Jaa 16 Juni 1915
Onder redactie van D. MANASSEN.
Vader en Zoon.
HIGHS. DOBBELMAKH. Zeepfabrikanten.
Oplaag 45,000 exemplaren.
DE SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTR IN A ST RA AT 10,
AMSTERDAM. TELEFOON Z.-J968. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER
AVE EK LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET-MILITAI-
REN 3 ("ENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor AdvertenSiPn wende men zich lot liet A!g. Advertentie-bureau ROUMAACo,
Heerengracht 220 Arosterdajn, tot de Drukkery „Jacob van Campen" N. Z. Voorburgwal
234-240 (Keizerrijk 0) Amsterdam of tot onze Administratie. Palestrinaatraat 10,
Amsterdam. Prijs der Advertentiën per regel 30 cent. By abonnemeut reductie
Het Weener Congres.
Het jaar 1915 is, evenals
zijn voorgangers, vol herin
neringen van een eeuw ge
leden. In de jaren 1812 'tot
1815 is de ontzaglijke kracht
van het Napoleontische tijd
vak gebroken. De reus, die
twintig jaren lang geheel
Europa beheerschte, viel in
die jaren voorgoed van zijn
hoogte, om in eenzaamheid
zijn leven te eindigen op St.
Heiena.
Maar zijn val liet Europa in
een verwarden toestand ach
ter. Half ons werelddeel had
de veroveraar in zijn macht
gebracht, koninkrijken, vor
stendommen had hij gesticht,
waar zijn broeders en groote
veldheercn ten troon zaten,
andere, zelfs groote rijken
als Pruiseij en Oostenrijk
dwong hij, hem dienstplich
tig te zijn of zijn bondgenoo
ten te wordenbijna alleen
Rusland en Engeland weer
stonden hem.
Na zijn val konden de
groote mogendheden, die hem
hadden bestreden den toe
stand, dien hij geschapen
had, niet aanvaarden
Europa, dat Napoleon in stukken had
gesneden naar zijn wenscli en wil,
moest opnieuw worden verdeeld. Dit was
een taak, waarmede het Weener Congres,
dat van Februari tot Juni 1815 in de Oos-
tenrijksche hoofdstad vergaderde, zich be
lastte. Aan dit congres namen de invloed
rijkste staten van Europa deel, aan het
hoofd Oostenrijk, Engeland, Frankrijk,
dat zich geheel van Napoleon had afgekeerd,
Rusland, Pruisen en Spanje en Portu
gal, die zoo'n groot aandeel hadden gehad
in den strijd tegen Bonaparte. De vertegen
woordigers dezer mogendheden kwamen
maanden lang dag aan dag bijeen, om de
kaart van Europa te herzien, landen te doen
verdwijnen en nieuwe te scheppen, gebieden
te scheiden en te vereenigen, Europa in
te richten, zooals het voor een gedeelte
in de 19de eeuw zou blijven bestaan. Voor
een gedeelte slechts, want allengs bleek, dat
de staatslieden te Weenen hier een bekrom
pen blik hadden gehad, daar al te eigenbe
langzuchtig waren opgetreden-en de gesch le -
-denis deed allengs hun werk te niet.
Nederland was niet vertegenwoordigd op
het Weener Congres, maar zijn belangen
werden er wel besproken en niet slecht be
hartigd. Men hield zich daarbij ten deele
aan hetgeen reeds beslist was bij den vrede
van Parijs in 1814. Men stelde daar op hoo-
gen prijs hetgeen ons land had gedaan ter
verdrijving van Napoleon en de Franschen
en men beloonde het met een groote uit
breiding van grondgebied. Een vereenigd
koninkrijk der Nederlanden zou er gescha
pen worden, bestaande uit de vroegere re
publiek der Zeven Provinciën en het tegen
woordige koninkrijk België. Bovendien zou
de koning der Nederlanden voor den afstand
der bezittingen van zijn geslacht in Duitsch-
lancl groothertog van Luxemburg worden,
welke staat echter deel bleef uitmaken van
den Duitschen bond en alleen in de manne
lijke linie overging. Met deze vergrooting
van ons land beoogden de mogendheden de
vorming van een staat, die krachtig genoeg
zou zijn om een eersten aanval van Frank
rijk te weerstaan.
Het was het Weener Congres, dat ook
in deze beschikkingen de puntjes op de i's
zette, feitelijk had Willem I reeds in Aug.
1814 het bewind over Nederland en België
aanvaard. Maar te Weenen werd eerst de
overeenkomst ten volle vastgesteld en ook
besloten welk deel Nederland zou dragen
in de kosten van den grooten oorlog tegen
Napoleon: het moest daarvoor 61 millioen
gulden uitkeeren, maar bovendien vestingen
in 'fc zuiden aanleggen, die op 44 millioen
werden geschat. 'Honderd millioen was in
dien tijd een veel grooter som dan tegen
woordig en men was nog niet in den tijd
der reuzen-leeningen. Voor Nederland, ver
armd in den langen strijd en in de periode
der Fransche overheerschiug, was het moei
lijk deze sommen op te brengen, dat begreep
men ook op het Weener Congres en men be
paalde daarom, dat Engeland een gedeelte
dezer som zou geven, nl. van de oorlogskos
ten 36 millioen en van de vestingen de helft
der kosten. Dat deed Engeland echter niet
voor niets: Nederland moest daarvoor eenige
koloniën afstaan, die trouwens reeds in
doze berichten waar zijn, zou dus de aanval der
bondgenooten aan de Dnjc-ster tot staan zijn
gekomen ©n dit zou ten govolgo hebben, dal
<io Russen zich aan dit front opnieuw kunnen
versterken en vastzetten. Een later Duitsch
bericht meldt ecliter, dat do bondgenooten Zu-
rawo, dat ze eerst hadden ontruimd, opnieuw
hebben bezet en den vijand nog verder hebben
teruggeworpen. Later© berichten moeten u:t-
nakoji, wie hier ten slotte do overwinning be
falt.
Op het Westelijk oorlogstorreiu is vooral in-
tmessant do strijd, die om on bij Atrccht ge-
.incrd wordt.' Hardnekkig en heng zijn daar
aanvallen dor Franschen en blijkbaar heb-
n zij er in de laatste dagon wel voordeelen
haald. Van zuiver plaatselijken aard naar
t schijnt, maar die er toch op wijzen, wie
I u i- de sterkste is. Het dorp Xeuville is nu
io goed abt geheel in handen der geallieerden
?i in de versterkingen het ..Labyrinth" ge-
'•-ic-md dringen de Franschen blijkbaar steeds
iorder door.
Er zijn nu meer oorlogsterreinen, dan do
!b( ijle groote in Oost en West, er wordt ook nog
krestrden aan <le Italiaansch-Oostenrijksche
j forens en aan do Dardamdlen. Daar valt weinig
f 'ni uws van te vertellen, van de Dardanellen nog
{Vt minst. De Italianen schijnc-n langzaam op
J t'- rukken in 's vjjands land en vooral in
Ju t Jsnnzogebied, in de kustprovinciën, dringen
i'.ij door. Ondertusschen bestiken de Oostenrij-
kers en Italianen elkaar met vliegtuigen, die
bommen werpen in 't vijandelijk land en met
f'-uderzeeërs.
De Serviërs komen blijkbaar weer in. actie.
Maar niet tegen de Oostenrijkers, zij zijn elders
op veroevering uit en een Servisch leger rukt
in Albanië op om zich daarvan een stuk to
1 verzekerenzij moeien Elbassan reeds hebben
bezet. Dat is echter den Italianen, feitelijk hun
bondgenooten, weinig naar den zin, die bo
schouwen eigenlijk Albanië al zoo eenigszins
als hun gebied. Maar do bladen te Rome be
weren, dat de Albaneesche quaestie-wel na den
oorlog zal worden uitgemaakt.
BELGIË
't bezit van Engeland waren, en wel in
de eerste plaats de Kaapkolonie (Zuid-Afri-
ka), Ceylon, de factorijen op de kust van
Voor-Indië, Berbice, Essequebo eu Deme-
rary. De overige overzeesche bezittingen,
daaronder den Indischen Archipel, kreeg
ons land terug.
Het Weener Congres is dus van groote
beteekenis geweest vóór de geschiedenis van
ons land, al is later weer gescheiden, wat
het vereenigde, en wij geven hier als
herinnering er aan een plaatsje, waarop wij
de voornaamste staatslieden van dieu tijd
vereenigd zien op het Congres. We laten
hier hun namen en nationaliteit volgen, er
zijn beroemde mannen onder. Wij volgen
daarbij de cijfertjes onder de plaat:
1. Wellington, Engeland; 2. graaf Lobo,
Portugal; 3. Vorst Hardenberg, Pruisen;
4. Saldano, Portugal; 5 Graaf Löwenhjelm,
Zweden; 6. Graaf Alexis de Noailles,
Frankrijk; 7. Vorst Metternich, Oostenrijk;-'
8. Graaf de Batoue Dupin, Frankrijk; 9. j
Graaf Nesseirode, Rusland; 10. Graaf Pal- wordt met overleg toegepast,
mella, Portugal: 11. Vicomte Castlereagh,
Engeland; 12 Hertog Dalberg, Frankrijk;
13. baron Wessenberg, Oostenrijk; 14. Vorst
Rasoemowsky, Rusland; 15. Lord Stevart,
Engeland; 16. Gomez Labrador, Spanje; 17.
Graaf Clancarthy, Engeland; 18. Graaf
Wacken, Pruisen; 19. Wilh. von Humboldt,
Pruisen; 20. Genz, secretaris-generaal van
't Congres; 21. Prins Talleyrand, Frankrijk;
22. Graaf Stackelberg, Rusland; 23. Gene
raal Catcart, Engeland.
Een mijn-oorlog.
Uit Havre wordt aan het Belgisch Infor
matie-Bureau gemeld:
De Duitschers zijn in de vlakte van den
Yser, daar waar de grond droog genoeg is,
een mijn-oorlog begonnen. Van hun kant
hebben de Belgen het zelfde systeem toege
past. Do mijnwerkers uit de Borinage, die
in groote getale in het Belgisch leger heb
ben dienst genomen, bewijzen bij dit onder-
aarsche vooruitdringen uitctekende dien
sten.
De vergiftige gassen jagen de Belgische
soldaten geen schrik meer aan. Zij zijn allen
voorzien van maskers en brillen, en het
reglement op de verstikkende gassen'
Geen audiëntie.
penning Zeemacht den Helder f 5. Totaal f 47.
Deze verantwoording loopt tot en met 15 Mei
Blijkens bericht in de „Staatscourant 1015, waarna gee bijdragen moer zijn inge-
wordt Donderdag a.s. door den Minister van komen,
Oorlog geen audiëntie verleend.
IV! EDEDEELING.
Losse exemplaren van ,,Dc Soldatencourant",
ter aanvulling van verzamelingen, worden door
ons dadelijk na aanvrage toegezonden. Bij do
aanvraag moet voor e!k verlangd exemplaar
1 cent aan postzegels worden ingesloten.
De exemplaren met den geheelen Esperanto-
cursus verzenden wij na ontvangst van 15 cent
postwissel of postzegels.
De CEHEELE tot nu toe verschenen oplaag
der „Soldatencourant" verzenden wij na ont
vangst van f 1— postwissel of postzegels.
Deze prijzen golden UITSLUITEND voor
militairen bij verzending aan hun militaire
adressen.
Verantwoording
van ingekomen bijdragen voor do Soldaten-
courant in do volgorde van do ontvangst dor
gelden: Steunpenning Zeemacht den Heldor
5; jhr. G. C. Q. v. U. Amsterdam 15; G.
J. W. K. B. den Haag 2.50; Afd. Zeist der
Ned. Ver. „Onzo Vloot" 10; S. d. G. don
Haag 7.50; W. F. L. Warmond f 2; Steun-
l,
De toestand in den reuzenstrijd.
Do nota van do Vereenigde Staten aan
Duitschland is verschenen. Eindelijk, zouden
wij kunnen zeggen, want do regeering te
Washington heelt zich niet gehaast. Ook
daaruit kan men al opmaken, dat zij liefst niet
I breekt mot Duitschland, dat zij liefst een oor
log wil vermijden. Deze nota, zooals wij haar
kennen, had waarlijk Bryan niet tot heengaan
behoeven te nopenzij is niet oorlogszuchtig.
Iets scherper en vastberadener is zij dan het
vertoog van 15 Mei, maar van een ultimatum
heeft deze nota niets en blijkbaar voelt de Ame-
rikaanscbe regeering veel meer voor een .vrede
lievend© oplossing dan voor een oorlog met
Duitschland.
Do nota geldt natuurlijk voornamelijk de
torpedeering der „Lusitaniu". De Duitsche
regcering heeft beweerd, daartoe het recht te
hebben, omdat het stoomschip Canadeesckc
troepen, kanonnen, geweren en munitie ver
voerde. Het eerste spreekt president Wilson
Naar het Engelsch
Nadat zij uit hunne gelukkige woning
verdreven waren zonder iets te bezitten,
behalve enkele sieraden, die ten gevolge van
geldgebrek later in geld veranderd werden
werd Robert Seaton door een hevige
ziekte aangetast. Deze was de ooi-zaak, dat
hij gedurende een geniimen tijd te zwak
was om iets te doen. Op zulk een tijdstip
openbaart de vrouw al haar geestkracht, als
zij deze althans bezit. Mrs. Seaton wist
eenige leerlingen te krijgen, wie zij onder
wijskan de muziek gaf, en verdiende op deze
wijze eenig geld. Zij waagde het, aan mr.
Seaton te schrijven, (zij bezorgde den brief
aan zijne bankiers te Londen, want zij wist
zijn adres niet) en deelde hem de ziekte van
zijn zoon mede. Na verloop van eenigen tijd
werd de brief haar, zonder een enkel woord
er bij, door mr. Seaton teruggezonden. Zij
herkende zijio hand op het couvert, waarop
geen buitenlaudsch postmerk stond.
Zij hadden zoo goed mogelijk in hun on
derhoud weten te voorzien, en het was hun
gelukt, hun fatsoen op te houden. Robert
Seaton was niet in staat geweest om eenige
betrekking, goed of slecht, hoog of laag, te
krijgen, ofsohoon hij er zijn uiterste best
toe gedaan had. Er waren er te velen, even
als hij, buiten betrekking; de mensehen
verdrongen elkaar. Al mocht de een of
andere vriend, die hem in betere omstandig
heden gekend had, hem nu en dan met eenig
geld helpen ter leen, om het terug te
betalen, als hij kon zoo was zulk eene
hulp toch slechts eene zeldzaamheid. Robert
Seaton was een van die fijngevoelige men
sehen, die niet kunnen vragen, zonder dat
een diep gevoel van schaamte zich van hen
j meester maakt. Eene v.-eigering scheen hem
erger toe dan de dood, en hij moest deze
herhaalde malen ondervinden. Weinigen
zijn geneigd om geld te leenen, inzonderheid
aan iemand, die in het achtertouw geraakt
is. En op die wijze hadden zij er zich, zoo
goed en zoo kwaad als het ging, doorheen
I geworsteld, terwijl hij een weinig kreeg en
mrs. Seaton een weinig aan hare leerlingen
verdiende. Zij hadden bijna alle drie maan
den moeten verhuizen en waren dan telkens
een sport lager op de maatschappelijke lad-
j rler gedaald. In het huis. waar zij nu woon
den, hadden zij slechts één kamertje en het
gebruik van de keuken.
Al spoedig nadat zij deze woning betrok
ken hadden, kwam er nog een ramp bij
de geboorte van een kind. Deze was oor
zaak, dat mrs. Seaton geene lessen meer
kon geven, want zij was erg zwak en bleef
dit. Zij kon niet naar hare leerlingen toe
tegen, het laatste niet zoo duidelijk, of wij
krijgen den indruk, dat er toch misschien wel
oorlogscontrabando aan boord was. Maar in
dien ook, meent de nota, dan had nog do stem
der menschelijkheid geboden, niet al deze weer-
looze menseben, 1500, op te offeren, maar het
schip aan te houden, te doorzoeken, en op te
brengen. Doch dat zou natuurlijk iets onmoge
lijks geweest zijn voor een Duitschen onder-
DUiTSCHLAND,
Een dienstdoend ritmeester met esn kunstbeen.
In het ..Zentralblai-t für chirurgische und
mechanisch© Orthopadie" schrijft, prof. E.
Hoeftmann over een ritmeester met één been
die dezer dagen eer in actieven dienst getre
den is. In het Hindenburg-ziekenhuis te Ko
ningsbergen werd in November een kapitein
opgenomen, die in September bij Vitry le
Francois door een granaatschob in het knie
gewricht was gewond. Midden October was het
been halverwege de linkerdij afgezet. Men
maakte een kunstbeen voor den patiënt, waar
mede hij reeds den 30 November de eerste po-
gingA tot loopen deed. Den 9 December
kon de ritmeester al beproeven te rijden op
bet. rijtoesiel in het Zanderinstituut en dfie
dagen later zette men hem reeds op een mak
paard. Den 23 December kon hij de inrichting
verlaten en den 28 December meldde hij zich
aan voor den dienst.
Het komt er maar op aan. zco betoogt prof.
Hoeftmann, dat men zoo vroeg mogelijk met
het maken van kunst-ledematen bes int en den
In elk geval de nota. dreigt nog niet. en het f*a 'lct ""tat"' brengt, dat hij
- meer er mee kan doen, dan hij gelcoit. Meestal
kunnen do lieden onmiddellijk, nadat het
hangt nu van Duitschland af, van zijn ant
woord, of de spanning tusschen Berlijn en
Washington nog grooter zal worden, of dat de
oude vriendschapsbanden zuilen blijven ge
knoopt. Amerika stolt Duitschland daartoe in
staat.
Voorloopig gaat het op zee zijn gang; geen
dag gaat er voorbij, of weer eenige Engelsche
schepen worden getorpedeerd en tot zinken
gebracht: de onderzceseho oorlog wordt op den
zelfden voet voortgezet. En de oorlog te land
ook, in het Oosten en in 't Westen. Eigenlijk is
er geen of weinig nieuws. In Galicië houden
de Russen thans weer eens stand aan dc
Dnjester, nadat zij in de laatste dagen al maar
achteruit waren gedreven. Bij Zurawo zijn de
bondgenooten over deze rivier getrokken, zoo
als men weet en hebben de hoogten op den
Oostelijkon oever bezet, maar volgens berichten
van Russiscben kant zouden zij nu weer van
daar verdreven zijn of er althans harde klap
pen hebben gekregen; en de Russen zouden
è-500 krijgsgevangenen hebben gemaakt. Indien
gaan ('t waren meerendeels kinderen van
onvermogende ouders, waarvoor zij slechts
karig betaald werd), en deze kwamen niet
naar haar tóe, want ze had geen piano. De
gedachte, dat zij in 't geheel geen vooruit
zicht op verbetering in hunne omstandighe
den hadden, maakte haar sombereu dit
was zeker niet het beste middel om hare
krachten terug te krijgen. Het kind was nu
twee maanden oud, en zij scheen gedurig
zwakker te worden.
„Het is zoover met mij gekomen, dat het
mij niet meer kan schelen, wat ik doe,"
mompelde Robert Seaton, terwijl hij zich,
bij den kouden haard gezeten, al die ellende
te binnen bracht. ,,Ik zou wel het geringste
werk willen doen, als ik er maar wat mee
kon verdienen." Anderen hebben dit voor
hem ook wel eens gezegd.
De belofte, die John Hadcock hem ge
daan had, dat hij hem met een paar souve-
reinen zou helpen werd niet vervuld. Toen
Robert Seaton zich, overeenkomstig de ge
maakte afspraak, op diens kantoor ver
toonde, zeide men hem, dat mr. Hadcock
voor eenige dagen uit de stad was. Was dit
waar? of was het slechts een uitvlucht?
Hij had reeds geleerd om de waarheid van
dergelijke antwoorden in twijfel te trekken.
Op Kerstavond verzamelde hij al zijn moed
om zich tot een ander te wenden, die hem
vroeger al eens meer geholpen en hem nooit
kunstbeen aangezet is, trappen loopen. Maar
men moet ze de trappen met eerst af, maar
op laten loopen. Want anders krijgt do patiënt
een gevoel' van duizeligheid en kan men hem
or moeilijk toe brengen de poging te herhalen.
Ii het trappenklimmen echter onmiddellijk goed
gelukt, dan geeft dit den zieke veel moed en
komt hij er eer toe ook aan moeilijker proefne
mingen met moed to beginnen.
ENGELAND.
De mobilisatie van den uitvindingsgeest.
De bekende romanschrijver .en journalist II.
G. Wells, schrijft een ingezonden stuk in de
„Times". Hierin komt hij voor de zooveelste
maal op voor het aanmoedigen van geleerden
en uitvinders, wier invloed en werkzaamheid
zoo oneindig veel grooter kon zijn, als men ze
maar aanhoorde. Totnogtoe is dat niet ge
daan en dientengevolge zal de oorlog gerekt
I worden en veel duurder en veel minder beslis
send zijn dan noodig is.
„Do moderne oorlog", zegt hij, ,,is in wezen
I ecu 6trijd van uitrusting en uitvinding. Het
is geen oorlog, di© maar steeds kan doorgaan.
In dat opzicht onderscheidt bij zich van do
vóór-Napoleontisch© oorlogen. Iedere partij
moet voortdurend nieuwe strijdmiddelen be
denken, slimmer zijn dan de vijand en hem
verrassen. Sedert het begin van den oorlog
heeft Duitschland telkens wo©r zijne wijze van
««orlogvoering gewijzigd. De Duitachers hebben
nieuwigheid na nieuwigheid toegepast en ieder
nieuw middel heeft het leven van hunne man
nen gespaard en dat van onzo mannen gekost.
Wij daarentegen hebben niets nieuws laten
zien, behalve recruteeringBbiljcttcn. Het
wordt hoog tijd, dat. onze regeerders en ons
volk begrijpen, dat het bijeenbrengen van
groote massa's mannen in khak: maar de inlei
ding lot een oorlog is. Do massa's zijn wél do
romp, yiaar noch de hals, noch het hoofd, noch
do armen en boenen van oen leger
In de aviatiek bijv. heeft Engeland niets
nieuws gedaan, niets behoorlijks georganiseerd,
te weinig aeroplanes gebouwd en to weinig
vliegers gevormd. Er is geen speciale vlieg
machine ter bestrijding van de Zeppelins ge
maakt, en er is niets beproefd, dat op een ge-
orgnniseerden luchtaanval geleek.
Do Engelscho constructeurs van artillerie-
materiaal waren te kortzichtig cn to weinig
intelligent om den voorsprong der Duitschers te
equivaJeeren. „Wij hebben gebrek aan ontplof-
fingsmiddelcn. Onzo aanval op de Dardancllen
was door en door kortzichtig en zonder vin
dingrijkheid geleid. Wij hobbon niets geleverd,
dat als een antwoord op den Duitschen duik-
booten-oorlog kan dienen en niets, dat de ver-
boterde Duitsche torpedo's onschadelijk maakt.
Wij moeten nog beginnen met het gebruik van
giftige gassen en met gepantserde bescher
mingsmiddelen bij den aanval op beschermde
loopgraten. En zoo zijn wij in alles wat do
strijdmiddelen en oorlogsvoering betreft con
servatief, we bepalen ons tot imiteeren, terwij]
de overwinning zal afhangen van hot doel
treffendst gebruikmaken van allo wetenschap
pelijke kennis van alle denkbare middelen en
materialen
Zoo wordt bijv. nog steeds alles ingespannen
om troepen mannen van geweren te voorzien,
terwijl één man met een machinegeweer meer
waard is dan een heele rij infanteristen.
Dan zegt Well s. dat dit alles gec-n ©nge-
neesehjke gebreken zijn, maar hij bepleit de
instelling van een afzonderlijken dienst voor
de organisatie van den wetenschappijken mili
tairen dienst, voor uitvindingen van oorlogs
middelen onder leiding van ©en man met spe
ciale technische bekwaamheden, geen politcus
en geen rechtsgeleerde dus.
In Duitschland bestaat zoo iets al is het Diet
officieel. In België strijden do geallieerden
tegen de jonge mannen uit de Westfaalsehe
industrie eh van Krupp, en Frankrijk en En
geland moeten dus ook hun knappe scheikun
digen cn werktuigkundigen hier tegenover
stellen.
Doet Engeland niet iets dergelijks, dan ver
wacht Wells niet „een werkelijke roemrijke vol-
doeninggevende overwinning voor ons in dezen
reusachtigen strijd".
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oorlogsterrein.
PARIJS. Te Lorette trachtten de
Duitschers in den geheelen sector (ten
oosten van Noulette-Ecurie) door een voort
durende beschieting de versterking te be
letten van de stellingen, die de Franschen
veroverd hebben. In antwoord daarop
schoot de Fransche artillerie op de Duitsche
loopgraven en batterijen.
De Franschen hebben zich meester ge
maakt van het station van Souchez.
In het zuidelijk gedeelte van het Laby
rinth had een hevig gevecht met granaten
plaats. Ondanks de hardnekkige aanvallen
der Duitschers hebben de Franschen behou
den hetgeen zij in de afgeloopen dagen heb
ben gewonnen.
In de streek van de hoeve Toutvent ten
zuidoosten van I-Iébxiteme, deden de Duit
schers Zondagochtend een tegenaanval, die
zonder moeite werd afgeslagen.
Van het overige gedeelte van het front
valt niets te vermelden, behalve vrij hevige
gevechten in den sector ten oosten van
Reims en op het front Perthes-Beauséjour.
Bij Verdun,
Uit een soldatenbrief in de „Norddeutsche
Allgemeine Zeitung"
Van do eerste l'aaschdagen af duren reeds
do wanhopige pogingen van de Franschen om
bij Fl. door ons front heen to breken en zoo
de géheole wig van onze troepen, die zich tut
voorbij St. Mihiel uitstrekt, in te sluiten en te
vernietigen. Dit plan zou werkelijk de moeite
waard zijn, die de Franschen zich er voor
geven, als het slechts gelukte. Maar dit ont
breekt er juist aan. Een klein stukje loop
graaf, dat zij veroverd hebben, daargelaten,
ongetroost weggezonden had. Maar deze was
werkelijk uit de stad, en zou, zooals zijn
klerk zeide, tot den volgenden Dinsdag uit
blijven. En zoo was deze poging insgelijks
vruchteloos.
Verdrietig, moedeloos eu vermoeid, be
sloot Robert Seaton naar buis terug te koe
ren. Wat zou hij doen? Hij mocht niet
stelen, hij trilde niet bedelen, het bleek,
dat hij niet kon leenen. Het was dien na
middag druk op straat vroolijke groepjes
liepen hem telkens tegen heb lijf. De keu
rig versierde winkels spreidden hunne ver
leidelijke Kerstgeschenken ten toon bee-
ren eu dames verdrongc. elkaar voor de
ramen om te kijken en stroomden ;n en uit
met hetgeen zij gekocht hadden. Allen
schenen overvloed van geld te hebben-, allen,
behalve hij. Hij had omstreeks twee shil
lings op zak, en hij wist niet, vanwaar op
de wijde wereld hij iets zou krijgen om te
zorgen, dat hij den volgenden dag wat te
eten hadden. Hij spande zich in om te be
denken of er nog niet iets was overgebleven
dat. hij zou kunnen verpanden, opdat hij
daarin zou kunnen voorzien. Maar hij ge
loofde, dat er niets meer was. Een man
en een kind in eene havelooze kleeding lie
pen langs re straat te zingen zelfs zij sche
nen gold te hebben, dat hun gegeven was.
Hij zag, dat men hun een halven shilling
gaf, zij, die dit deed, wac eea dikke
is de geheel© stalling in ons bezit en nu kan
men deze hevige gevechten wel al* geëindigd
beschouwen. Yrerewdijke offer* heeft de vijand
tot nu to© tevergeefs gebracht, maar ook on-
wordt het bezit niet zoo gemakkelijk gemaakt.
Dag en nacht wierpon dc kanonnen ontelbare
granaten, 'lag en nacht groeven en woelden
do Franschen om Dabij onze loopgraven to ko
men. En als men den gevangenen vroeg, wat zij
al dien tijd deden, dan heetto het: werken,
w-rkon, wij hebben geen rust.
D© eon© aanval volgde op den anderen en
de een© was al heviger dan de andere. Dag aa.i
dag en nacht &«n nacht hoordo men liet vre<-.<-
lijlco geivchutvuuivermengd mot liet scherpe
g> knetter van de geweren van 'Ie infanterie en
liet geratel van do machinegeweren. Buitenge
woon warm ging het do «entte acht dagen toe,
itoeh liet bijna dagelijks tot gevochten van
man tegen man kwam en de bajonet borii«ten
xncK-st. langzamerhand verflauwde echter de
hevigheid van de aanvallen. Vel© heldendaden
werden verricht. Manschappen, die door do
Franschen overrompeld werden, werden neer
gestoken. Anderen moe6ten zich overgeven,
konden echter niet verroerd worden, daar de
onzen tot den aanval overgingen. Al* zij dan
niet meer zoo streng werden bewaakt, grepen
zij een van de verstrooid liggende geweren en
gingen op hun bewakers los.
Werkelijk hartverheffend was de houding
van onzo troepen, te meer omdat onzo reservé-
divisio d© eerst© drie dagen, toen de aanvallea
het hevigst waren, zonder eenige vereterking
tegenover een meervoudige overmacht etand
gehouden had, zonder ©enig terrein t© verlie
zen. Toen daarop versterkingen kwamen, was
het den vijand geheel onmogelijk voorwaart*
te komen. Ofschoon hij zich tot nog too steed*
het hoofd ten bloede heeft geloopen. ondernam
hij nog vele aanvallen, die allo met zware ver
liezen afgeslagen werden. Bergen van lijken
bedekken het veld tusschen ons en den vijand.
Bij degenen, die sedert verleden jaar nog op een
begrafenis wachten zijn er nog duizenden geko
men. Thans- hecrscht er weer eenige rust. Nu
cn dan door eenige kanonschoten afgebroken,
maar soms ook door een hevig artillerie-du©!,
dat meestal echter reeds na een uur ophoudt.
Bij het pntchtige weer laten de vijandelijk©
vliegers veel van zich merken. lederen morgen
zoemt er een met groote verDictelbrid en han
digheid door de lucht, maar onz© ballon-kanon
nen dwingen hem altijd tot een overhaasten
aftocht.
RUSLAND.
Van het Oostelijk Oorlogsterrein.
PETERSBURG. Het Russische hoofd
kwartier meldt:
Ten Noorden van Schawli bij Szaktnovo
vielen wij don llen aan en sloegen wij naar
het Westen een vijandelijke colonne, die
zich daar ontplooide, terug. Bij Scbaw.i zet
de vijand de vergeefsche aanvallen voort in
den noordelijken sector van het gevechtster
rein. Ons offensief aan 't front Szaw'ijanic-
Betigola blijft zich ontwikkelen met succes.
Den llen namen wij in stormaanval eenige
dorpen en het kerkhof bij Lourgade-
Joquinjie. Den vorigen dag hadden onze
ulanen op dat front een aanval gedaan en
ongeveer 100 Duitschers neergesabeld, ter
wijl zij bovendien meer dan een vijftigtal
gevangenen maakten.
Bij Kowna tracht de vijand zich te ver
zekeren van het front Sapeziski-Hudele. In
den nacht van den llen dreven we den
vijand iets terug van den straatweg naar
Mariampol en langs de spoorlijn Kowna-
Wir ballen.
Rechts van den Weïchsel bij Stazozeby
opende de vijand den llden Juni bij het
aanbreken van den dag een geweldig artil
lerievuur en begon daarmede een reeks
aanvallen. Tot den middag slaagde de
vijand er niet in om verder te naderen dan
tot op nog geen 400 pas. Onze lucht-
verkenners voerden manoeuvres uit en wier
pen met succes bommen. Zij droegen veel
ertoe bij cm den aanval niet te doen slagen
en den vijand terug te doen wijken.
In Gallicië kwam de vijand den llen
dezer door het dal van de Skló-ririer met
een automobiel batterij naar onze loopgra
ven, maar ons artillerievuur dwong hem tot
een onmiddellijk wijken.
MEN LETTE
bij het koopen van onze KARNEMELKZEEP
vooral op ons gedeponeerd Fabrieksmerk
„HET ANKER" en weigere onvoorwaar
delijk alle andere soorteD. Een geregeld
gebruik dezer Zeep maakt de handen
blank als sneeuw, het gelaat zacht als
fluweel.
ALOM VERKRIJGBAAR.
NIJMEGEN.
dame, die in een roods sjaal gewikkeld wa? I
en een mandje aan den arm droeg, hij
zag, dat men hun penny's gafde menscheu
openen op Kerstmis hunne harten voor de
armen. Alleen hij scheen daarvan versto
ken te zijn hij, die schijnbaar een heer
was en op zijn gemak voort-liep.
„O, pa, paMa is ziekZij ligt met ge-
slotene oogen te bed
Deze woorden begroette hem, toen hij zijn
huis binnentrad. Zijn dochtertje met hare
weelderige krullen kwam de trap snikkende
af om hem dit te zeggen. Paul et and boven
aan de trap met- een verwonderd gezicht
de jongen wist eigenlijk niet, wat er aan
bet handje was.
„Wat zeg je, dat je ma scheelt, Anna?"
vroeg hij, terwijl hij zich haastte om naar
boven te gaan.
„Zij is op den grond neergevallen: zij
kan niet spreken," antwoordde het kind,
„Dr. Tarn is er."
Zwakte of een toeval was de oorzaak, die
Mrs. Seaton flauw had doen vallen. De ver
schrikte kinderen snelden naar de menschen
beneden, en toen deze zagen, dat zij niet
bij te brengen was, gingen zij den dokter
halen.
Ze begon weer tot zich zelve te komen,
toen Robert binnentrad. Dr. Tarn was de
geneesheer, die haar in den laatsten tijd
onder behandeling gehad had ea hij was
nog niet betaald. Voordat hij heenging,
toen zij weer geheel bijgekomen was, fluis
terde hij haren echtgenoot eenige woorden
in het oor.
„Mr. Seaton! uwe vrouw moet be'-er
vcedsei hebben. Wordt er niet boos om, dar
ik daarover spreekt, ik heb van de kleine
Anna iets omtrent den staat van zaken ver
nomen. Wijn is volstrekt noodzakelijk voor
haar, en zoo ook vleesch. Doe uw best om
haar dit te verschaffen. Anders wil ik niet
voor de gevolgen instaan."
Wijn en vleetch volstrekt noodzakelijk!
Och, hij zou het haar gegeven hebben, r.i
had het hem ook zijn hartebloed moetci
kostenMaar hoe zou hij er aan komen
Hij ging zitten en liet zijn hoofd in diep
neerslachtigheid op de borst rusten. H-
vuur vlamde juist op dit «ogenblik een wei
nig op en verlichtte zijn vervallen, verma
gerd. maar toch nog schoon gelaat. Dc
schaduwen van den avond waren gevallen,
en er was geen ander licht in de kamer dan
dat-, hetwelk daarin dcor het vuur versprei''
verd. De kleine Anna zat op den vloer e*
hield haar zusje op den schootPaul spec'
de met een paard zonder staart uit de ar!
van Noach. Mrs. Seaton lag in de ander-
kamer te bed, nadat zij eene hartsterkir."
dic voor haar gereedgemaakt was, had ge
bruikt.
Jk mag mijne nieuwe jas morsen aan-
