129.
Zondag 13 Juni 1915
Orgaan voor Leger en Vloot.
Onder redactie van D, MANASSEN.
Vader en Zoon.
De toestand in den reuzenstrijd.
GE8RS. D0B8ELMANN. Zeepfabrikanien.
Oplaag 45,000 exemplaren.
SOLDATENCOURANT
\DEES DEK REDACTIE EX ADMINISTRATIE PALESTRINASTRAAT 10.
STERDAM. TELEFOON Z.•1968. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER
AVEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT. VOOR NIET-MILITAI-
KEN 3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor Advertentie wende men zich tot Ii-.-t A!g. Advert»-:.'.!*-Bureau ROI'MA& t'o.
Heerenpracht 22b Amsterdam, totde Drukkerij ..Jacob van Cauipeu" N. Z. Voorbui -v al
234-240 (Keizerrijk 0; Amsterdam of tot onze Administratie. Pale.-trin .-•raat 1",
Amsterdam. Prys der Advcrtenti'in per regel 80 cent. By abomi*-ment reductie
In den strijd tusschen Duitsch-
Iaud en Frankrijk is aan den eehea
kaut de louze: ..Naar Parijs!" van
den anderen kant „Naar Berlijn! 7
Zoover zullen Italië en Oostenrijk
liuu wenschen w'el niet uitstrek
ken. De Oostenrijkers denkeu er
in elk geval waarschijnlijk niet aan
om met een leger heel naar Rome
te trekken en zich van die hoofd
stad meester te maken. Zij zullen
al tevreden zijn, als zij Venetië jn
handen krijgen, dat zooveel dichter
bij ligt en dat een zeer kostbaar
bezit zou zijn voor Oostenrijk.
We geven hier een plattegrond
der „Lagunenstad", ook wel eilan-
deustad geheeten. Het wordt door
tal van smaller of breeder kaualen
doorsneden en iu dit opzicht gelijkt
Amsterdam er eenigszins op,
vroeger trouwens nog meer én
noemt men onze hoofdstad ook wel
„Noordsch Venetië7'. De Italiaan-
sche stad aan de Adriatische Zee
heeft groote arsenalen en dokken,
maar is overigens weinig bevestigd
en kan met de tegenwoordige hooge
techniek der oorlogswapenen, met
het gebruik van vliegers, enz.
moeilijk verdedigd worden. Do
arsenalen zijn dan ook nog afkom
stig uit een vroeger tijdperk, toen
de oorlogvoering geheel anders was.
Van enkele Duitsche namen op
den platten grond hoeven we zeker geen. verklaring te geven, ze spreken duidelijk genoeg. Zooals men weet, werden het arsenaal
en de dokken reeds vaak beschoten door vuur van Oostenrijksche schepen en met bommen beworpen door vijandelijke vliegers.
Ook dezer dagen hebben Oostenrijksche vliegers met bommen schade aangericht aan de stad, zooals elders in dit blad wordt gemeld.
MEDEDEELING.
Losse exemplaren van „De Scldatencourant",
ter aanvulling van verzamelingen, worden door
ons dadelijk na aanvrage toegezonden. BIJ de
aanvraag moet voor elk verlangd exemplaar
1 cent aan postzegels worden ingesloten.
Do exemplaren met den geheelen Esperanto-
cursus verzenden wij na ontvangst van 15 oent
postwissel of. postzegels.
De CEHEELE tot nu toe verschenen oplaag
d9r „Soldatencourant" verzenden wij na ont
vangst van .1— postwissel of postzegels.
Deze prijzen gelden UITSLUITEND voor
militairen bij verzending aan hun militaire
adressen.
Allen Weerbaar.
(Van Fre-d. v. Moutsjou, fort Kudelstaart.)
Driemaal honderdduizend m'aunen
Staan nu al tien maanden klaar
Om ons landje te beschermen,
Als 't mocht komen in gevaar.
Driemaal honderdduizend mannen
Zijn ten allen tijd bereid
Om te vechten en te sterven
Voor 's lands onafhankelijkheid.
Doch - wel dubbel zoo veel mannen,
Even sterk eu ook getond,
Die daarvoor nog niet gereed zijn,
Loopen er nog altijd rond.
Bij de rechten ook de plichten,
Dat geldt toch voor iedereen,
Daarom maakt zoo spoedig mogelijk
Ook den dienstplicht algemeen.
Driemaal honderdduizend manueij
Weten wat hun staat te doen,
Als het ooit eens mocht gebeuren,
Dat hier schalt het krijgsklaroen.
Wordt hun aantal verdriedubbeld,
Houden zij nog beter stand,
En dan komt er nooit een vijand
In ons heerlijk Nederland.
FRED. VAN MONTSJOU.
Fort Kudelstaart, medio Juui,
Naar het Engelsch
II.
Iu een schamel gemeubileerd vertrek
blindde een treurig vuurtje. Een vrouw, iii
eeu verschoten en versleten japon gekleed,
zat bij het licht eeuer kaars hard te naaien,
terwijl een sombere trek over haar verma
gerd gelaat verspreid lag. Het huis stond in
een der buitenwijken van Londen, aan den
zuidkant, die den naam had, dat men er
fatsoenlijk wonen en goedkoop leven kon.
De klok in den benedengang want
deze kamer bevond zich op de eerste ver
dieping sloeg, 't Was negen uur. Op het
zelfde oogenblik ging de voordeur open en
deden zich voetstappen in de gang hooren.
Zij keek op om te luisteren, terwijl baar
bleek gelaat eene uitdrukking van angstige
spanning aannam. Maar neen, de voet
stappen, kwamen de trap niet op.
„'tis. Robert niet,'' mompelde zij en
nam haar naaiwerk weer op. ,,Hoe zou hij
vandaag zoo laat thuis kómen?"
Ge .zoudt haar niet voor diezelfde
bloeiende vrouw gehouden hebben, die ge
vroeger iu haar blauw mousselinen gewaad
aan de ontbijttafel hebt zien zitten Mrs.
Seaton zoo akelig en vervallen zag zij er
nu uit. Maar langdurige tegenspoed doet
de meeste menseken veranderen.
Zij moest nog een kwartier hard door-
naaien althans zoo hard, als hare zwakke
vingers haar dit veroorloofden, want zij was
in den laatsten tijd ernstig ziek geweest
tot, werk was ten «inde. Het was een
Er is veel nieuws van de verschil lende
fronten, maar het is niet zoo belangrijk, dat
wij kunnen spreken van een wijziging in den
toestand. Die blijft overal bijna dezelfde,
geeft nog geen uitzicht op een beslissing,
die aanstaande "Tv. Vöcsr deeteir YiffT er be
haald aan verschillende kanten, maar alleen
die iu Galicië zijn van eenige waarde in
den grooten strijd. Daar dringen de Duit
sche en Oostenri jksck -Hongaiarscke legers
steeds meer naar 't noorden, en 't oosten en
drijven langzaam de Russen voor zich uit.
De aanval der bondgenooten is blijkbaar
gericht op de Dnjester-linie, en al hebben
zij die op een of twee plaatsen geforceerd,
en Ottynia eu Korszow bezet, - maar de
berichten hieromtrent zijn wat vaag zij
zijn daar nog niet mee klaar en voorloopig
schijnt Lemberg voor hen nog geen gevaar
te loopen. De Russen hebben zich daar
vastgezet en blijkbaar versterkt. Er wordt
stellig hard gevochten aan de Dujester,
maar de bondgenooten vorderen daar, ten
Öcsten van Przemysl, en aan de San maar
heel langzaam.
De Duitschers zijn blijkbaar van plan om
hun krachten te ooncejitreerën in het Oos-
ren, de Russen moeten teruggeslagen wor
den, en zoo krijgen we den indruk, dat de
Duitschers iu het Westen een defensieve
houding aannemen. De aanvallen hebben
plaats van den kant der Franschen en 't valt
niet te ontkennen, dat dezen hier en daar
eenige voordeelen behalen. Telkens komen
ia de jongste telegrammen de namen Neu-
ville, St. Vaagt-, Souchez, het .„Labryrinth"
voor en steeds weer vernemen wij van ver
overde loopgraven, van genomen huizen,
van bezette gedeelten van 't Labyrinth. Bij
dedze- plaatsen, in de buurt- van Carency.
wordt hevig gevochten en talrjjk zijn er
blijkbaar de verliezen het gescliutgedonder
is niet van de lucht en bajonetaanvalleu
hebben er bij dag eu nacht plaats. Neuville
is nu geheel ontruimd door de Duitsck-ers
en ook op andere plaatsen in de buurt wor
den zij teruggedrongen. Ook aau de Aisne
wordt weer verwoed gestreden en ook hier
had van de beste stukken van een japon,
die zij zoo lang mogelijk zelf afgedragen
had. Zij hield dit eens bij het licht om er
over te oordeeleu, hoe het zou staan, en
dacht, dat het wel gaan zou.
..Het zal hem wel goed. staan, dien lek
keren jongen."
Zij wierp een weinig steenkolen op het
vuur, maar niet veel, want van steen
kolen waren zij evenmin als van andere
artikelen van weelde ruim voorzien,
stond stilletjes op en legde haar werk weg,
toen het geschrei van een zuigeling zich
uit het aangrenzende vertrek deed hooren.
Zij traphtte het kind weer in slaap te sus
sen door even aan de wieg te stooten. Maar
het wilde zich niet in slaa- laten maken
en Mrs. Seatou moest het- nu opnemen eu
op eene andere wijze tot bedaren brengen.
Nadat zij het kind weer in de wieg neer
gelegd had, begaf zij zich naar een klein
vertrek, een soort van alkoof, en keek naar
de beide kinderen, die daar sliepen; een
meisje tusschen de zes en zeven jaren, eu
een jongetje, dat- een jaar jonger was.
Nauwelijks was zij weer bij het vuur terug,
toen Robert Seaton thuis kwam.
Ach, hoe was hij veranderdZij was ook
veranderd, maar niet in die mate.als dit met
hem het geval was. Zijn stap was wagge
lend, zijn gelaat vermagerd. Zijn vroeger
zoo weelderig haar was dun geworden.
„Robert! Ik begon mij al ongerust te
maken," riep zij uil-, terwijl zij zich op een
stoel liet neervallen.
,,Ik ben naar Holloway geweest," ant
woordde hij. ,,Er stond vanmorgen een
advertentie in de courant, waarin iemand
gevraagd werd om een koopman aldaar ge
durende eenige weken behulpzaam te zijn
zijn het de Franschen, die aanvallen. Maar
tot den uitslag dragen deze gevecht-en blijk
baar weinig bij en van een. doorbreken of
van over een lange linie terugdrijven hoo
ren we nog niets en zullen we blijkbaar ook
wel niets hooren.
Aan de grens van Italië en Oostenrijk
schiet de st-rijd nog niet op. De Oostenrij
kers, die ook hun kracht noodig hebben in
Galicië, nemen hier een verdedigende hou
ding aan, zonder dat de Italianen daarem
groote vorderingen maken eu ver af
dringen in 't vijandelijk land. Maar lang
zaam gaat zeker, en zij bezetten hier en
daar vrij belangrijke punten. Zoo komt nu
een telegram het bericht brengen, dat zij
Monfalcone bezet hebben, in het gebied
van de Isonzo en niet ver van Triest en de
zeekust. .Misschien zullen zij hun best doen
hier vasten voet te krijgen.
Intusschen wordt nergens meer dan hier
de oorlog in de lucht gevoerd. Iu 't begin
van den krijg tusschen Italië en Oosteurijk-
Hongarijë was dat reeds zoo, en wierpen
Vliegers bommen op Venetië en andere
kustplaatsen, kwamen Italiaausche vliegers
het Oostenrijksche gebied aan de Adriati
sche zee bestoken. Thans verschenen weer
vliegtuigen boven Venetië en wierpen zelfs
bommen naar San Marco, en een Italiaansch
luchtschip, de ,,Citta di Ferrera" wierp
bommen in Italië en Dalmatie. Maar daar
mee kon het niet lang voortgaan, het werd
aangevallen door Oostenrijksche vliegorr,
die brandbommen op het vijandelijk lucht
schip wierpen, het in brand staken en ver
nietigden. Van de „Citta di Ferrara" is
niet veel overgebleven.
Op het oogenblik, dat we dit schrijven,
is de nota. der Vereenigde Staten aan
Duitschland waarschijnlijk reeds verzonden,
maar de inhoud is nog niet bekend. Erg
tam was die echter niet, dat werd bewe
zen door het heengaan van den minister van
buitenlandsche zaken Bryan, die zijn ont
slag heeft, genomen. Bryan is een man des
vredes, hij is ten sterkste gekant tegen een
oorlog. Maar blijkbaar denkt de president
en denken de andere ministers daarover an
ders en is de nota niet van dien aard, dat
een openbare breuk wordt vermeden. Dat
wil natuurlijk Bryan niet, en daarom ging
hij heen. Dit wil niet zeggen, dat- Amerika's
nota- gelijk staat met een ultimatum, waar
uit een oorlog zal voortvloeien, maar wel is
duidelijk, dat de regeering, en de meer
derheid des volks staat blijkbaar aau haar
zijde, niet van plan is van haar rechten
afstand te doen en haar eischen te laten
varen. De duikbootenoorlog wordt nog Sterk
afgekeurd en aanvallen op passagierssche
pen met verontwaardiging gelaakt. Liever
willen blijkbaar de Vereenigde Staten geen
oorlog, maar als het moet-, welnu, dat het
dan zoo zij. Zij blijven aan bun politiek
vasthouden, het koste wat het wil.
BELGEN
De vernieling van een Zeppelin.
De special© correspondent van de Ti
mes" in het Engelsche hoofdkwartier meldt-
nader over het. vernielen van den Zeppelin
bij Gent op 7 Juni nog 'f. volgende:
De eerste aanval werd door ecu enzer
vliegers alleen uitgevoerd en wel zóó, dat
hij zijn toestel direct b o v e ;i den Zeppeliu
wist te sturen en tc eeu bom liet vallen.
De Zeppelin scheurde direct-, vlammen
sloegen uit en een hevige ontploffing volg
de, waarna- het luchtschip ondaag sloeg.
Bij het. volbrengen van dit schitterend
feit maakte onze vlieger nog een .„looping
the loop''-manoeuvre. Dit wordt verklaard
door de mogelijkheid dat hij tc dicht, bij
den Zeppelin was en deze zijn vlicgtuig,door
de zuiging ondersteboven trok. Hoe 't zij,
onze vlieger verloor alle olie uit zijn tauk
en moest- dus ook dalen en wel binnen de
Duitsche linie. Echter wist hij zijn tank
uit zijn voorraad toch weer te vullen en
toen veilig te ontkomen.
De „waakhonden" van d?n Yser.
Aan een correspondentie uit het- noorden
vah Frankrijk in de .Daily Chronicle", ont
kenen v/ij. het volgende:
Er is hard gewerkt in de laatste week voor
al aan het begraven van de lijken der Duit
schers waarvan langs het front tusschen den
j straatweg St Juhen en Steenstraete een
buitenge none hoeveelheid was blijven liggen.
De aard van den bodem laat niet toe dat
I men hier diepe graven - maakt maar toch
i kan allen eischen der hygiëne, vooral geduren-
de deze warme dagen, voldaan worden. Onze
i troepen lievindcn zich dan ook in besten wel
stand. dank zij den vcien voorzorgmaatregelcn
die genomen zijn en die voorkwamen dat deze
streek een haard van besmetting werd.
Yan hun kant hebben de Belgen groote mi
litaire bekwaamheden getoond. Zij verdienen
meer en meer den naam dien men hun hier is
gaan geven: ..waakhonden van den User".
Het droge seizoen heeft don aanblik van
Belgisch-Vlaanderen gelief 1 doen veranderen.
De bruggen over den User en de wegen die
naar do rivieren leiden hebben veel van hun
belangrijkheid verloren die zij bezaten gedu
rende het tijdperk der overstroomingen.
De iunundaties verhinderen nog steeds alle
kansen om andere verkeerswegen te kiezen
dan de oude hobbelige wegen die boven het
waterpeil liggen.
Het- water is nu modder geworden en op
vele plaatsen is de grond tusschen de Belgi
sche eu Duitsche loopgraven droog.
Onder zulke omstandigheden zijn verrassin
gen altijd te wachten, hetzij hier of daar.
Daarom moet er thans niet, zooals in den
winttr op enkele punten, maar overal langs
het gcheele front opmerkzaam wachtgehouden
worden
Het- punt waartegen de Duitsche pogingen
met meeste zich richten is bij Oost-Stuyvekens-
kerke gelegen. De vooruitgeschoven Duitsche
loopgraven, daar bij die plaats, werden een
maand geleden door de Belgen veroverd maar
J er gaat geen week voorbij zonder dat de Duit
schers pogen dio positie weer te hernemen.
I Dit komt ook doordat het onmogelijk is om
een aanval te doen tegen het bruggehoofd van
Dixmuiden zonder eerst in het bezit te zijn van
bedoelde loopgraven bewaakt en verdedigd
door de „waakhonden ran den IJser".
ENGELAND.
Een nieuw oorlogsxrediet.
LONDEN. Eerste minister Asquith deel
de in het- Lagerhuis mede, dat de regeering
de volgende week een nieuw legerkrediet
zal voorstellen.
en het schrijven van rekeningen; gegadig--
den hiertoe moesten zich 's avonds na zes
sen aanmelden."
„En heb je het gekregen?" vroeg zij,
terwijl er onwillekeurig eenige hoop in clen
toon barer stem opgesloten lag.
„Neen. Er is mij al imand voor geweest.
Ik ben doodmoe, Anna!"
„Maar je hebt dat heele eind toch niet
heen en terug geloopen
„Natuurlijk heb ik dat gedaan."
Zij spreidde een servet half over de tafel,
en zette er twee kopjes, eeu brood en wat
water op. Men meene echter niet, dat het
zulke deftige lui waren, omdat zij op zulk
een deftig uur thee dronken. Zij dronken
voor de goedkoopte 's middags maar geen
thee, maar deden dit bij hun avondeten,
en somtijds was dit voor Robert Seaton het
middagmaal tevens.
„Het spijt- me wel, Robert'" zeide zij
met een zucht-, „maar ik heb vandaag geen
vleesch kunnen krijgen. De slager wilde mij
riet meer borgen."
„Wat heb je vanmiddag gegeten?" vroeg
hij vriendelijk.
,,0, dat heeft zach wel gee-chikt," luidde
het eenigszins ontwijkende antwoord. „De
kinderen hebben wat rijst met stroop ge
had. Kijk eens, Robert-, ik heb het jasje
voor Paul klaar. Zal het niet warm voor
hem zijn?"
Robert Seaton knikte, terwijl zij hem dit
voorhield, maar gaf geen antwoord. Zijn
geest was zoo goed als gebroken. Misschien
kon hiji den tegenspoed niet goedig verdra
gen. Sommigen kunnen dit zender er iets
van te laten blijken.
„Ik ben bijna te moe om iet-s te gebrui
ken, Anna!"
je zoudt- heelemaal van je stokje vallen, als
je het deedt."
Zij schonk hem een kopje thee in. Hij
sneed een boterham voor haar en een dikke
korst voor zichzelf. Zij begonnen over de
slechte tijden te spreken. Zoo vele mannen
uit de betere standen hadden geen werk,
inzonderheid ambachtslieden. Dit was al
het- geval geweeet, sedert dc treurige paniek
twee en een half jaar geleden had plaats
gehad.
„Toen ik vanavond door den winkel te
Hollaway liep, nadat- ik op het kantoor met
den koopman gesproken had. .stonden daar
wel tien a twaalf mannen te wachten, die
dezelfde boodschap hadden als ik," merkte
hij aan, terwijl hij langzaam een dun laagje
boter over zijn korst smeerde. „Enkelen
hunner waren blijkbaar uit den fatsoenlij
ken stand. Als er eene betrekking van ceni-
gen aard openkomt-, dan staan er wel vijf
tig klaar om zich daarvoor aan te bieden,
onverschillig hoe nederig deze ook wezen
moge. Er zijn te veel menschen op de we
reld, dat- is het- geval maar."
Hun tegen wc ordige toest and scheen zeer
hopeloos. Mrs. Seaton keerde haar gelaat
om en keek naar het vuur. De tranen waren
haar in de oogen gekomen, eu zij wilde deze
voor hem verbergen. Hij zag ze nochtans.
„Houdt je maar kalm. Huilen geeft toch
niet-."
„Als ik er maar het eind van kon zien",
antwoordde zij, terwijl zij hare tranen vrije
lijk liet stroomen. „Als ik maar kon zien,
wat het einde zal zijn, en wanneer dit daar
zal wezen. En ik ik ben niet in staat
om hulp te bieden. Het schijnt-, dat ik
mijn vorige krachten nimmer meer zal
terugkrijgen."
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oorlogèterrein.
PARIJS. Het artilicrieduel ten noorden
van Atrccht werd voortgezet, ofschoon het
belemmerd werd door den dikken mist. Het
gevecht, dat eindigde met de verovering
van het dorp Neuville, was buitengewoon
hardnekkig, het wa3 een gevecht van man
tegen man eu van huis tot huis. De Dutt-
schers, die tot het uiterste gebracht waren,
lieten toen zij terugtrokken, veldstukken,
een groot aantaL machine-geweren en veel
materieel in den steek. Meer dan 1000
lijken van Duitschers werden gevonden iu
huizen, loopgraven en kelders.
Een vijandelijke aanval op Bcauséjour in
Champagne werd afgeslagen. Do Duitschers
lieten een groot aantal dooden achter.
BERLIN. Rapport van het groote hoofd
kwartier
De strijd bij Souchez eu Neuville duurt
voort. Ten noordwesten van Souchez wer
den alle aanvallen van dc Franschen in do
kient verstikt. Ten westen van Souchez in
de omgeving van'de suikerfabriek behaalden
de Franschen geen voordeelen. Vijande
lijke aanvallen op onze stellingen ten noor
den van Neuville bloedden dood in ons
vuur. In 't Woensdag ten zuiden van Neu-
viilegeleverde gevecht behielden wij de
overhand.
Een vijandelijke aanval ten zuidoosten
van Hebuteme mislukte. In den loop van
de laatste gevechten aldaar werden onge
veer 200 Franschen door ons krijgsgevan
gen gemaakt.
Iu Champagne maakten wij ons meester
na succesvolle mijnontploffingcn bij Souain
en ten noorden van Hwelus, van verschil
lende loopgraven. Tegelijkertijd werden ten
noorden van Lemesnil de vijandelijke stel
lingen over een front van ongeveer 200 me
ter bestormd en tegen nachtelijke tegenaan
vallen behouden. Eeu mitrailleur eu vier
mijn werpers vielen daarbij in onze handen.
In het westelijk deel van het Prétrebosch
bleef een gedeelte loopgraaf van onze voor
ste stelling in het bezit V4n den vijand.
De strijd op het Westfront.
BERLIJN. De "bijzondere corres
pondent van het „Berliner Tag-e-
blatt", Bernliard Kelk-rmann, schrijft uit.
het groote hoofdkwartierL)ag en nacht
wordt. de strijd voortgezet zonder onderbre
king, dag en nacht dreunt het artillerie
vuur. In den nacht van 9 op 10 Juni werd
er door de artillerie met een soort razernij
gevuurdalleen den Den eu 10 Mei moet
er met dezelfde hevigheid geschoten zijn.
Hoewel er niet de minste kans meer be
staat, dat een poging van de Franschen om
door ons front te breken zou kunnen geluk
ken, strijden zij door met de grootste ver
woedheid. Onze troepen, van den boogsten
aanvoerder tot den gewonen kanonnier ver
richten boven menschel ijken arbeid. De
regimenten, die hier voor Duitschland strij
den, zullen in de geschiedenis van dezen
oorlog een eereplaats innemen-
Over de laatste gevechten vernam Keiler-
maun het volgende:
Den derden Juni werd Neuville en de
noordelijk daarvan gelegen hoogte 123 van
een tot drie uur :s middags ouder zwaar ar
tillerievuur genomen: de Fransche aanval,
welke het vuur had voorbereid, werd ge
makkelijk afgeslagen. Dienzelfden middag
werd onze vooruitspringende stelling ten
zuiden van Neuville zeer heftig beschoten.
Tusschen den hollen weg Éc-urieNeu
ville en den straatweg AtrechtLens deed
de vijand een aanval in dichte linie?. Onze
infanterie wierp hem na hevigen strijd te-
ru". Al onze stellingen ton zuiden van
Neuville werden den geheelen dag onder
zwaar vuur gehouden. Tegen de>n avond
fingen de Franschen bij Neuviile eu noor
delijk daarvan over tot den aanval. Voor
dat zij onze loopgraven hadden bereikt, had
onze artillerie zich nauwkeurig ingeschoten
en de stormloopende kolonnes vernietigd.
al te goed, dat het voedsel, dat
zij kreeg," niet voedzaam eu voldoende
genoeg voor haar was. En dan had hij
nog een forsch, gezond, hongerig kind aan
de borst'. Robert Seaton waagde het, haar
een woord van troost toe te spreken, het
geen iets ongewoons bij hem was.
„Er zal zich wel iets voordoen, Anna'.
Wanheop maar niet
„Neen. Ik zal dit ook niet doen, zoolang
ik mijn geloof in God behoud."
Zij zette de overblijfselen van het avond
maal weg, terwijl haar echtgenoot somber
o\er het treurige vuur heengebogen zat en
i ergens op lette. Toen hij opkeek, zag hij,
dat zij bezig was de kousen der kinuereu
te stoppen.
„Zen je oq kaars eens willen snuiten,
Robert!"
Het was noe een ouderwetsche vetkaars,
want zij branden de»©, omdat zij goedkoo-
per waren dan stearine-kaarsen en, zooals
r«rs. Seaton dacht, beter licht gaven. Ter
wijl hij aan haar vrzeoek voldeed, vroeg hij
haar, of zij dien nacht weer moert opblij
ven om te werkenhet scheen, dat zij altijd
werkte.
Ja, zij deed dit ook. Waar de garde-robe
der k inde ven niet voldoende kan aangevuld
wordeu, kunnen alleen zij, die dit onder
vonden hebben, weten, welk een tijd en
moeite het kost om het ouwe goed weer wat
op te knappen. Met een flauwen lach hield
mrs. Seaton de kou?, waarin zij haar arm
gestoken had, hm voor hij zag niets anders
dan stoppen en gaten.
„Er is zoo veel voor hen te doen, Robert
Ik moet mij ieder oogenblik, dat ik over
heb, ten nutte maken."
Hij wendde zijn gelaat weer na-ar het
-
Hetzelfde lot trof een vijandelijke infan-
terie-aanval langs den straatweg Atrecht
Rijssol.
Keilermann sprak met krijgsgevangene»,
dio iu den loop van den oorlog op verschil
lende puuton van het front gevochten on
veel meegemaakt hadden. Allen verklaar
den, dat de strijd bij Atrecht in heftigheid
cn verbittering alle- overtrof wat zij be
leefd hadden.
Bij Ablaln-Souctiez.
Ken correspondent schrijft uit Noord-Frank
rijk dal. 2 Juni:
Ruim twee «lagen «-n twee nachten boa ik
aan het frontgedwlui. Van een heuvel te
lloyefles sloeg ik gedurende eenige uren do
gevechten gade. De situatie hier zeer in
gewikkeld. De strijd ontwikkelt- zicli ov r
steeds grootcre oppervlakten en mecrcnde-U
ffcusschen in puin geschoten doriien. IIoc-
ontzettend is het te zien, hoe het zonnigo
voorjaar voor velen niets meebrengt dan
ramp on vordert. En juist nu de natuur zoo
mildelijk haar gaven op de aard»- zond. I)o
puinon die nog rondom in 't groen ligg'-u
herinneren alleen hij overlevering nog aan
den welstand, die hier :t vorige jaar nog dui
zenden genoten. En nu boren de projectielen
van allerlei soort groote putten in «i»-n grond
cn maken do mens-dien met spaden diepo
loopgraven en omwoelen het land. De bootm-n
worden eensdeels omgekapt om het schoots
veld te vergrooten, anderdeels orn do batte-
rijen te dekken. I)<-. natuur moet hier wijken
voor het vernielend menschen vernuft. En zoo
hoor ik nu van ail»/ kanten het strijdrumoer.
Kartetsen en granaten gieren van verschillen
de kanten door de lucht. Rechts van mij o»
slechte enkele kilometers afstand strekt zicli
uit wat eenmaal Ablain was. Op dezelfde lyn,
doch meer vooruit ligt Souchez. Heel 'lieu
afstand is een bloedig strijdtooneel. Langs
alle kanten trekken de reserves op om de ge
vallenen en kon die orn andere redenen buiten
gevecht zijn te vervangen t Ik een golven:»»
beweging van troepen dio ik zie. Hier en daar
is men in. het stadium van handgemeen geko
men. Zoo o.a. wordt er bij herhaling gestred.n
in do straten van Ablain. 7t Is daar een waar
barricadegevecht. Al wat uit do puiijen nog
over is, dient om te dekken. Stoelen, tafels,
kasten, bedden en matrassen, liggen in bonte
hindernissen en versperringen der straatwegen.
Den straatweg te bereiken is het <-»:rsto doel.
Nu zijn hier over het algemeen do straat
wegen slecht. Alleen langs den kant van Aix-
Angres is de weg -at ter. Vanilaa.- -
licht dat de Duitschers dien zooveel mogelijk
onder geschutvuur houden. Wanneer de Ver
bondenen inderdaad langs dien weg kunnen
vorderen en met Souohcz op een lijn komen
met hun geschut, zouden ze een heele bocht
uit het front drukken. Nu juist verneem ik
dat ze langs en :n Ablain de overhand heb
ben. Zelf kon ik het niet eonstateeren. Im
mers de stellingen der tegenpartij zijn zoo
danig dooreengemengd, dat alleen als het ge
vecht iot stilstand i» gekomen, (le winst cf
het verlies met zekerheid is te constatceren.
Feitelijk strijdt.men in halve maan vorm. Wel
worden zoo nu en dan eenige groepjes gevan
gen Duitschers hier langs gevoerd. Doch ik
weet niec- hoeveel Franschen aan den anderen
kant blijven. De Zouaven, die hi or in grooten
getale zijn, vechten dapper. Als eenmaal het
,,en avani" tot hen gerielu is, stormen zij iu
wilden ren vooruit, en stuiten hun vaart al
leen, als zc beslist niet verder kunnen. Zel
den worden Zouaven in groot© getale gevan
gen gemaakt. Met- hun kleurige buizen en
roode broeken, zijn ze tot op grooten afstand
na te oogen. Gewonden zie ik hier in over
vloed. Velen hunner zijn lichtgewond. In groe
pen komen die loopende naar hier, nadat hu
wonden vluchtig verbonden zijn. In tegenstel
ling dus mot wat ik in net- Ysergebied zag.
Dit verschijnsel is te verklaren uit het feit,
dat de dekkingen hier beter zijn dan aan den
MEN LETTE
bij het koopen van onze KARNEMELKZEEP
vooral op ons gedeponeerd Fabrieksmerk
„HET ANKER" en weigere onvoorwaar-
delijk alle andere soorten. Een geregeld
gebruik dezer Zeep maakt de handen
blank al^ sneeuw, het gelaat zacht als
fluweel.
ALOM VERKRIJGBAAR.
zwaar dit. allee op Robert- Seaton drukte.
Eu hij v/at niet bij machte om er verande
ring m te brengen.
„Over drie dagen is het Kerstmis, Ro
bert zeide zij op schroomvalligen toon eu
verbrak cp deze wijze het stilzwijgen. Zij
wilde er niet bijvoegen: ,,En wat zullen wij
dan doen! zij zeide niet: „Bestaat e«-
voor ons eenige kans op Kerstvreugde I"
Maar bij begreep haar.
„Je zult- morgenavond wat geld van mij
krijgen, Anna! Ik ben John Had cock van
daag toevallig op het Strand tegengekomen,
en deze heeft mij beleefd, dat hij mij een
paar souvereinen zou leenen, als ik morgen
Op zijn kantoor kwam. Dat- zal voor ons tot
na Kerstmis strekken."
„O, dat's goed!" zeide zij verheugd.
Weder werd de zuigeling wakker en begon
te schreeuwen. Mrs. Seaton borg haar werk
voor dien avond op en ging te bed om den
kleine tot bedaren te brengen. Haar echt
genoot bleef nog opzitten, ofschoon het vuur
al uit was.
Hij deed datgene, waaraan hij zich maar
al ie veel overgaf, eu riep de treurige ge
schiedenis van zijn achteruitgang in zijn
geheugen terug, al de rampen, die hem
achtereenvolgens getroffen, hadden, sedert
den val der Groote Leening- cn Disconto-
Maatschappij. Hoe het hun gelukt was, ge
durende de laatste twee en een half jaar
aan den kost te komen, kon hij nauwelijks
zeggen. Menigeen, die op dergelijke rampen
terugziet, kan dit evenmin zeggen als
Robert Seaton. God moet hen in het leven
1 bewaard hebben, moet dag aan dag in hun
ne behoeften voorzien hebben, dat is het
eenige, wat zij er van kunnen zeggen. En
wel hunner, indien zij dit uit volle over-
tuiging doen.
