No. 128.
Vrijdag 11 Juni 1915
Orgaan voor Leger en Vloot.
Over den Volkerenkrijg.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Vader en Zoon.
Oplaag 45,000 exemplaren.
DE SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE EX ADMINISTRATIE PA LESTE IN A ST R A AT 10.
AMSTERDAM. TELEFOON Z.4S6S. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER
WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET-MILITAI-
REN 3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor Advertenrien wende men rich tot het Alg. Advertentie-Bureau ROUMA A Co,
Heerengracht 228 Amsterdam, tot de Drukker;- ..Jacob van Cernpen" N.Z. Voorburgwal
234-240 (Keizerryk 9) Amsterdam of tot onze Administratie. Palestrinaatrant 10,
Amsterdam. Pry's der Advertenti?n per r«-gel 30 cent. By abonnement reductie
Het gas lcomt! Daarmee is onze plaat eigenlijk geheel omschreven We zien
daarop een loopgraaf der Engelschen in 't Zuidwesten van België. Diep ouder den
beganen bodem staan de mannen en zandzakken beschermen hen nog verder voor
de kogels en de andere projectielen der vijauden. Zoo voelt men zich in de loop
graaf tamelijk op zijn gemak, al verdwaalt er wel eens een granaat of eenige kogels.
Maar daar komt een andere vijand, voor wien geen diepe loopgraaf, geen zandbakken
helpen, eendonkergele wolk rolt over het terrein, en zakt hier in de loopgraaf:
't is het gevaarlijke vergiftige gas, een erger vijand dan kogels en granaten en
waartegen men zich moeilijker kan verdedigen
MEDEDEELIPSG.
Losse exemplaren van ,,De Soldatencourant",
ter aanvulling van verzamelingen, worden door
ons dadelijk na aanvrage toegezonden. Bij de
aanvraag most voor elk verlangd exemplaar
1 cent aan postzegels worden ingesloten.
De exemplaren met den geheelen Esperanto*
cursus verzenden wij r.a ontvangst van 15 öëiit
postwissel of postzegels.
De GEHEELE tot nu tce verschenen oplaag
dor „Soldatencourant" verzenden wij na oht-
vangst van f 1. —postwissel of postzegels.
De oud-minister 'Golijn handelt in „Stemmen
•Ie9 Tijds" opnieuw over den volkerenkrijg. In
do eerste plaats wijst hij op het geringe resul
taat van de protesten der neutralen tegen
do schending van het beginsel der open zee.
liet was te voorzien, dat zij niets zouden uit
werken.
„Zoodia de Macht het Recht overheerscht,
ka'u alleen de Macht het Recht weer herstel
len. Hot recht der vrije zee voor alle natiën
had alleen bewaard kunnen blijven, indien hij
do neutralen do vaste wil aanwezig geweest
ware, dat recht zoo noodig met geweld to
handhaven. Zooals Aerssen zeide: met 's lands
vloot! Ieder der neutralen was daartoe.op ziel
zelf to zwak; vereenigd hadden zij het doel
kunnen bereiken. Maar dan hadden ze ook al
len belangeloos moeten zijn in dezen oorlog,
en onder do macktigsten waren er juist, die
dit niet waren. Ik weet niet, of er pogingei
tot zulk een gemeenschappelijk optreden in In
werk zijn gesteld; zeer waarschijnlijk echter
niet. Maar dan moet men zich ten slotte ook
getroost laten welgevallen, dat een zoo belang
rijk rechtsbeginsel, waaraan de naam van on
zen Hugo do Groot voor altijd verbonden blijft,
in het museum van historische curiosa wordt
bijgezet
„TeDzij... want er gloort nog één hoopl
„Tenzij men tot de erkenning komt, dat ook
hiér te spreken valt van veel geschreeuw en
weini0- wol. Aan beide zijden heeft men ico
VC['JrmelVnd heeft met zijn verkapte blokkade
Duitschland geen doodelijke schade weten toe
te brengen en de Duitsche duikbootenactie
tegen den Britschen handel heeft al evenmin
Naar hefc Engelsoh
Hoe Robert Seaton de weken, die hierop
volgden, doorbracht, wist hij zelf ternau
wernood: deze tijd sou jaren lang als een
zware last op zijn gemoed drukken. Want
bij was iemand met een teeder geweten en
edele beginselen en zou een ander nooit wil
lens en wetens benadeeld en misleid heb
ben. .Maar hij kreeg den naam. dat hij dit
gedaan lia/d. Geruïneerde mannen, ja zelfs
vrouwen zeiden hem iu het aangezicht, dat
hij zich aan oneerlijkheid had schuldig ge
maakt en niet veel van een dief verschilde.
Zij zagen het feit voorbij, dat hij zelf nog
meer geruïneerd was dan zij. Dit- was zeer
hard om te dragen.
Hij was verplicht, zijn huis te verlaten
als een arm man, met het brandmerk van
een bankroetier op het voorhoofd. Hij was
persoonlijk aansprakelijk voor zeker© vor
deringen, die met de eenmaal zoo bloeiende
maatschappij samenhingen, en zijne meube
len en verder© roerende goederen werden
meedoogenloos in beslag genomen om daar
mee zoo veel mogelijk van de schulden af
te doen. Die arme manDie arme vrouw
Die arme kinderen
Het is nu noodig, voordat wij verder
gaan, eenige, nadere ophelderingen te ge
ven. Seatou-Hoove, in het graafschap Kent,
.wa* «een© boerderij in .de gewone betecke-
aan de verwachtingen beantwoord. Had men dit
te voren geweten, dan zouden de thans gevolg-
do handelwijzen allicht zijn nagelaten. Dat geel
een flauwe hoop, dat men bij do onderhande
lingen over den vrede toch nog weer zal trach
ten het recht© pad te heivinden. "Wat uist
wegneemt, 'dat men er toch weer van kan gaan
afwijken.
Do voortgezette duikbootenactie heeft ons m-
tusschen de duikboot als oorlogswapen in haar
j.uisLe befceekenis doen zien.
„Er was, vooral na het torpedeeren van de
3 Cressy'S; aanvankelijk een neig.'ngMdie 'w.i.ir-
de zeer te overschatten. Zoo langzamerhand
komen we nu weer in evenwicht en blijkt de
duikboot te zijn wat men vóór den oorlog reeds
vrij algemeen van haar verwachtte, n.l. een
«eer krachtig defensief wapen, dat, wanneer
het aantal althans niet te gering is, zelfs in
staat is om kleinere binnenzeeën als Oostzee,
Noordzee en Aöriatische Zee van groote vijan
delijke vaartuige nagenoeg vrij tc houdenEon
bezwaar blijft nog altijd de betrekkelijk ge
ringe afstand, waarop zij zich van -hare basis
verwijderen kan, zoodat men bij de Verdediging
van een groot gebied, als onze Indische Ar
chipel b.v., een groot aantal steunpunten in
het leven moet roepen, die elk weer versterking
en verdediging door de landmacht eisehen."
Vervolgens stelt Colijn den oorlog te velde,
die nog maar steeds niet tot resultaten leidt,
nan de orde. De huidige gang van zaken til
Galicië was den schrijver nog niet bekend, toen
hij zijn gedachten op schrift bracht. Des te
meer reden is er acht te slaan op hetgeen liij
over de Russische offensief kracht mededeelt.
„Do offensiefkraeht van de Russen is sinds
den duur van den oorlog in tegenstelling met
die van Frankrijk en Engeland stork ver
minderd. Ik heb van den aanvang af nimmer
aan een overweldigend Russisch succes geloofd
en de gronden daarvoor heb ik reed saangege-
ven in mijn eerste artikel in de „Stemmen"',
dat in het begin van den oorlog geschreven
werd. De Russische legerorganisatiê, hoezeer
na den Japanschon oorlog veel verbeterd, is
cr nog niet op berekend om van cic vele miï-
lioenen gediend hebbend© soldaten het volïe
profijt te trekken. En nog minder is men er
op berekend het niet gediend hebbend© volks
deel in bruikbare legers om t© zettem "Boven
dien is d© Russische industrie niet in staat
zelf in alle legerhehoeften in don vereischten
omvang tc voorzien, terwijl de aanvoer cfoor de
Dardnnellen al spoedig gesloten werd, de Oost
zee door de Duitschers werd bobeerscht, d© ha
ven van Archangel weldra doer het ijs gesloten
werd en de meerendeels nog uit enkel «poor
bestaande Siberische haan stellig niet in vol
doend© mate den aanvoer van buiten verze-
nis des woords, maar een landgoed. Het
land, dat er bij behoorde, was vrij uitge-
strekt en vereisckte veel toezicht. Het huis
was een uitgestrekt gebouw en werd door de
familie Seaton bewoond. Paul Seaton. de
vader van Robert, woonde hier. Hij lïad
met alles en alles een inkomen van om
streeks vijftien honderd pond in het jaar.
Zijn oudste zoon, Charles, was bij het leger
zijne vier dochters woonden bij hem in huis
Robert was de jongste van zijne kinderen.
De Seatoii6 werden algemeen geacht. Mr.
Seaton, het hoofd der familie, was een stipt
en eenigszins strev»^ man. Zijne grondbezit
tingen werden bekeerd door een zekeren
James Rouse, die den naam van rentmeester
drceg, en in een fraai huis woonde. Deze
bezittingen, die niet in 't minst bezwaard
waren, zouden eenmaal aan Charles toebe-
kooren Robert, die zelf in zijn onderhoud
zou hebben te voorzien, aarzelde tusschen
den landbouw, waarvan hij verstand had,
en de balie maar koos eindelijk de laatste.
Voordat hij zijne keus bepaald had, placht
hij zijn vader somtijds op eene half schert
sende, half ernstige manier te verzoeken,
hem de belofte te doen, dat hij hom de be
trekking en het huis van den rentmeester
zou geven, in geval de oude Rouse kwam' te
sterven. Natuurlijk had Mr. Seaton geen
ooreu daarnaar.
Eens in de twee of drie jaren placht Mr.
Seaton zijne dochters op een kort verblijf
te Londen te onthalen. Bij gelegenheid van
een dezer bezoeken woonde Robert als ad
vocaat aldaar, if ij ue zusters wisten hem over
kerde. Eindelijk was "het weinig ontwikkelde
Russisch© spoorwegnet in het Westen des
Rijks, gevoegd bij de grootere breedte der Rus
sisch© sporen, voor een strategisch offensief
op groote schaal een bijna onoverkomelijke
hinderpaal.
Hij acht ten slotto de veronderstelling ge
rechtvaardigd, dat d© Russisch© kracht der
mate verminderd is, dat Duitschland geen
nieuwe reserves naar het Oosten behoeft te
zendon en alle aanvullingtroepen dus beschik
baar komen voor het Westfront. Wat voor
Duitschland dan ook noodig zal zijn
Immers Frankrijk is thans op de volle hoogte
van zijn militaire kracht. D© lichtingen 19J5
en 1916 zijn reeds geheel of nagenoeg geheel
geoefend, die van 1917 zal nu worden opgeroe
pen, terwijl de oudere reserve geheel onder de
wapenen is. Naar met vrij groote zekerheid
mag worden aangenomen, is dus het Fransche
leger alleen reeds sterker dan do Duitsche
westerlogers. Daarbij komen dan nog d© En
gelschen. welker getal toch stellig niet minder
dan 500,000 te schatten is en di© weldra nog
hooger in hot cijfer zullen klimmen. Met de
minderheid in liet getal er in te blagen de zoo
voortref fel ijle strijdende Engelscne en Fransche
legers unt hunne sterke stellingen terug te
wei-pen, dat zou, ook hij volle waardeering van
de buitengewone militaire prestaties der Duit
schers, meer zijn dan aannemelijk mag worden
geacht.
Waarom slagen de Franschen en Engelschen
met hun overmacht er dan nu niet in den
zwakkoren^vijand te verdrijven?
Om geen andere reden dan dat er geen
ruimt© is om te manoeuvreeren en elke aan
val een zuivere frontaanval wordt. Bij de mo
derne bewapening is liet resultaat van zulk
oen aanval, hij gelijke waarde der legers, van
to voren vast t© stellen. D offers zijn zoo ge
weldig, dat geen aanvallend© troop deze kan
doorstaan en toch zijn aanvallende kracht be
houden. Vroeger rekende men voor liet door
voeren van een aanval in een rond cijier noo
dig to hebben 5 man per meter aanvalsfront;
nu hoort men van officieren, die aan den oor
log deelnemen, gewagen van 10 a 12 man in
fanterie per strekkenden meter, dat is aan
infanterie een normale divisie van 12 ba
taljons op 1 K.M. front. Kon men nu, door
dat men onbemerkt een groot© troepenmacht
verzameld had, na den eersten gelukten stout
een nieuwe divisie inzetten om het succes to
voltooien, dan zou men reeds een geheel leger
korps 2e divisiën noodig hebben voor
1 K.M. front. En indien men dan, wat bij een
ernstige doorbraak toch minstens noodig zou
zijn, eens een groot gat van 10 K.M. in de
vijandelijke linie wild© slaan en het succes dan
„ausnützen", dan zou men *voor dat doel een
10-tal legerkorpsen noodig hebben. De ruimte
is dan echter weer te klein om van de geheel©
beschikbare kracht partij te kunnen trekken
en bovendien wordt do saamtrekkmg van zulk
een creote macht achter de voorsto lüLëii
stellig door de vijandelijke vliegers ontdekt.
De verdediger neemt dan tegenmaatregelen,
wat op het Westfront met zijn uitmuntend
wegenstelsel veel vlugger gaat dan op het
Oostfront; op den eersten gelukten stoot van
den aanvaller volgen dan gewoonlijk spoedig
tegenaanvallen en weldra liggen de limen weer
star tegenover elkander
Daarbij komt nog iets. De zorgvuldige dek
king van do infanterie in verdediging tegenover
den° blootgestelden aanvaller is oorzaak, dat
men tot den aanval eerst kan overgaan, nadat
deze door een zeer overmachtig artillerievuur is
voorbereid. Dit vordert concentratie van artil
lerie. die tijdelijk aan andere deelen van het
front onttrokken moet worden wat altijd
gevaarlijk is, indien de vijand juist daar eens
een aanval deed maar vooral enorm veel
munitie. Toen voor een paar jaar de voorraad
munitie voor onze veldartillerie werd opgevoerd
tot 1000 schoten per vuurmond, werd zij daar
mee gebracht op dezelfde hoogte als d© artille
rie der nu strijdende volken.
Thans echter heeft de strijdende artillerie,
voor zooveel de lichte vuurmonden betreft, reeds
ruim 4000 projectielen per kanon verbruikt.
Dat enorme verbruik stelt aan de mumtie-
aanvulling zulke buitensporige eisehen, dat men
slechts nu en dan de volle artillenstische kracht
kan inzetten en dus ook slechts partieel en van
tijd tot tijd een aanval op eenigszins groote
schaal ondernemen kan. Hoe. het met die muni
tie-aanvulling nu precies staat, komt men na
tuurlijk met te weten, maar er is aanleiding orn
to veronderstellen, dat dit bij de Duicschers,
gelijk in zoo velerlei ander opzicht op militair
gebied, het best in orde is. Ik meen dit te
mogen afleiden uit het feit, dat do zeer ont
wikkeld© Duitsche metaalindustrie op breeder
schaal dan elders reeds dadelijk na het uitbre
ken van den oorlog aan de vervaardiging van
munitie dienstbaar werd gemaakt, maar vooral
hieruit, dat de nachtarbeid in een groot deel
dier fabrieken niet langer noodig schijnt te zijn.
Dit feit wijst meer dan woorden op de waar
schijnlijkheid, dat men in Duitschland aan
munitie bezit wat men noodig heeft.
Frankrijk en Engeland zijn sterk geholpen
,'door Amerika, maar die heeft, althans in En
geland, het verlangen naar me©r munitie niet
gestild. Het schijnt mij toe, dat de geallieerden,
cn van hen vooral Rusland, in dit opzicht nog
in zwakkere positie vcrkceren.
Do bovenstaande beschouwingen omtrent den
aard der tegenwoordige gevechten en de midde
len. waarmee ze gevoerd worden, geven mij aan
leiding tot de verwachting, dat de partijen op
het westelijk front niet in staat zullen zijn in
grijpende wijzigingen in den hr-staanden toe
stand in liet leven te roepen. Of. op een front
van eenige honderden kilometers lengte, de eene
partij wat sterker is dan de andere, geeft den
doorslag niet. Zelfs een meerderheid van een
miilioen - cn dat is er dunkt mij aan de zijde
der geallieerden zeker wel is nog niet veel
meer dan 1 man op den meter en dat is voor
het overwicht van den aanval op de verdediging,
hij den huidigen stand van do bewapening, veel
tc gering, omdat men zulk een meerderheid niet
geconcentreerd aanwenden kan."
Colijn vestigt daarna de aandacht op de
foor de geallieerden veel t© laat ingezette actie
in de Dardanellpn. Zij hebben nu den Du.t-
r.'hers maanden den tijd gegeven d© noodige
oorbereidingen te treffen.
Ten slotte stelt hij de vraag, welke moeilijk
heden in Nederland te wachten staan bij het
herstel van den vrede. Blijft met Belgie Ant
werpen in Duitsche handen, dan komt er met
tertijd een Scheldegnasrtie. winnen de gealli
eerden dan is di© quaestie er al bij de vredes
onderhandelingen zelf. Voor ons land zou 't
net best zijn, dat België zijn onafhankelijkheid
herkrijgt omdat de onafhankelijkheid van
dit land een Nederlandsch belang vormt
maar dat geen der beide oorlogvoerened par
tijen in staat is bij het eind© van den oorlog
een derde te benadeelcn.
Rekenend© met de in Japan levend© begeer
te tot expansie naar het Zuiden, toont hij zich
geinig gerust ten aanzien van Nederlands
Aziatische bezittingen- Een bijzonder© moei
lijkheid schuilt hierin, dat een bepaald© uit-
l-omst Tan den oorlog, di© voor het moederland
cevenscht zou zijn, voor Indië wel eens min-
aer gewenscht kan blijken te zijn.
Os toestand in den reuzenstrijd.
Al krijgen we cuk eiken dag berisfiten genoeg
van het Westelijk oorlogsterrein, laat ons maar
eerlijk zeggen, dat de blikken zich steeds het
eerst en liet meest richten in deze dagen naar
bet Oosten. Daar toch gebeurt nog iets, dat
belang kan worden genoemd, dar. \ot d©
beslissing taxi dozen oorlog kan bijdragen, daar
staan blijkbaar nog grootere gebeurtenissen op
til. Het is daar ailengs uit met de Russische
overwinningen in Galicië, zelfs uit met den
hardnekkigen tegenstand. Na den val van
Przemysl rukken de bondgenooten steeds meer
naar 't Oosten, don weg op naar Lemberg, de
hoofdstad van Galicië, die al in 't- begin van
den oorlog in de handen der Russen viel. Tot
op 50 volgens sommige, tot op 80 K.M., vol
gens andere betrouwbare berichten, staat de
Oostenrijkscho generaal Von Linsingen van
Lemberg, en hij heeft nabij Zurawno den
oostelijken oever van den Dnjester bereikt. Met
dezen eenen overgang is weliswaar het Russi
sche front langs deze rivier niet doorbroken,
maar ook het Duitsche leger onder Yon Mac-
kousen vair. het front der Russen aan en het
lijkt er wel op, dat deze gaandeweg worden
teruggedreven en zoo op den duur moeten wor
den weggedrongen uit het Galicië, waarvan zij
in 't Oosten nu maar een klein stukje in hun
bezit hebben. Alen spreekt er nu Teeds i
dat de Russen zich gereed maken, Lemberg te
ontruimen.
Dan zouden do Duitsche grond en de Oosten-
rijksche bodem van vijanden gezuiverd zijn en
de bondgenooten zouden overal in vreemd land
strijden. Dan zou, zco heeft een correspondent
van d© „Tijd" vernomen van eon hooggeplaat-
ston Duitscher, do tijd genaderd wezen om over
den vrede te beraadslagen. Duitschland zou
daartoe dan wel te vinden zijn en het zou geen
gebiedsuitbreiding, althans in Europa, vei
Tangen. Zeer geloofwaardig is deze verklarin_
voorloopïg nog niet. 't Is niet waarschijnlijk,
dat een hooggeplaatst Duitscher zich zoo zou
uitlaten tegenover een Nederlandsch journalist.
En er zijn ander© teekenen, die nog niet doen
gelooven aan het einde van een oorlog: Italië
begint pas, bereidt zich nu eerst voor tot een
grooten aanval aan de Isonzo. In de Balkan-
staten is 't vol gisting en roering: Engeland
wil, dat blijkt uit alle berichten, den oorlog
krachtiger voeren dan ooit.
Maar van den anderen kant kunnen we
vragen, hoe zal er anders, binnen afzienbaren
tijd, in jaren, een einde komen aan dezen
i b'oedigen strijd, die tot nog toe volkomen nut
teloos bleek, daar geen der oorlogvoerenden
zich ©en overwinning kan toerekenen, geen©
I nok e©n besliste nederlaag heeft geleden. Uit
I alles blijkt, dat d© tegenstanders vrijwel tegen
l elkaar zijn opgewassen en nog jaren kunnen
j voortgaan hun krachtigste mannen t© offeren
zonder een zegepraal to behalen. De Engelsch©
verliezen bedroegen in d© laatste week 990 j
officieren en 20.000 minderen, men begrijp©
wel: in één weck zijn bijna 21,000 mannen ge-
dood, verminkt of vermist. zoo goed als
verloren voor het land. En dat alleen voor En
geland, dat van do groote mogendheden verre
weg de minst© krijgers in het veld heeft. Zal
men inderdaad in allo landen niet inzion, dat
er aan deze xeuzenslaehting, die zonder vrucht
blijf*, een einde moet komen?
Eigenlijk oorlogsnieuws, behalve in Galicië,
is cr betrekkelijk weinig: do communique's uit
Londen en Parijs, van Berlijn of Konstanti-
nopel bevatten ongeveer heizelfde of epreken
elkaar vierkant tegen, maar zij gewagen alle
van dezelfde geringe gevechten, schermutselin
gen, die hevig zijn. zware beschietingen en
verovering van eenige honderden loopgraven
of een stuk van een dorp, '-n van hoopen lij
ken. Zno is het aan 't Westerfront, zoo aan do
Italiaansche grens, zoo is het aan de Darda
nelles Dagel ksche gevechten en geen winst
van belang.
En buiten het. eigenlijke oorlogsveld worden
dezelfde praktijken voortgezet: Zeppelins en
vliegers werpen bommen op 't vijandelijke land
onderzeeërs torpedeeren eiken dag opnieuw
handelsschepen. Maar tot het einde brengt deze
manier van strijden ons geen stap nader. Op
deze wijze kan men ook hier nog heel lang ver
der gaan, zonder iets wezenlijks te doen dan
©enigen schrik in een dorp of stad te brengeD,
dan verbittering in een volk t.o wekken.
BELGIË.
Britsche vliegers In strijd met zeppelins.
LONDEN. Maandagmorgen te 2 uur 30, „.„to v xrv v -
hebben twee Britsche aviateur» bommen ge- PAKIJS. Er hebben henge ertiUene-
worpen op de luchtschepenhal te Ever© ten I 110 8_P aa
Op verschillend® plaateen werden bom
men geworpen, doch er werd weinig of geen
stoffelijke schade aangericht. Slechts zeer
weinig personen werden, voor zoover ge
meld werd, getroffen.
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oorlog»terrein.
LONDEN. Veldmaarschalk French be
richt: „De toestand is dezelld gebleven cn
er heeracht minder bedrijvigheid.
Voor het bosch van Pioegsteerfc lieten
wij met succes een mijn springen onder de
Duitsche loopgraven, waardoor een borst
wering over een leDgte van 30 yards werd
vernield.
Twee Duitsche aeroplanes werden ge
noodzaakt te dalen; een tegenover onze
rechterzijde door ons geschutvuur en een
andere in de buurt van Yperen na een
luchtgevecht met een onzer aeroplanes."
BERLIJN. Rapport van den generalen
etaf
Een vijandelijke aanval aan den oostelij
ken rand van de Loreitehoogt© mislukte to
taal. Ook zuidelijk van Neuville werd door
ons artillerievuur een vijandelijke aanval
verhinderd.
Ten zuidoosten van Hebuterne duurt de
strijd nog voort.
De aanval ten noordwesten van Soissons
bij Mouiin-sous-Toutvent is door een tegen
aanval van ons tot staan gebracht.
Bij Ville-au-Bois ten noordwesten van
Berry-au-Bac leed de vijand bij een ver
geef sche poging om een in Mei verloren
stelling te heroveren, zware verliezen.
Bij Douai werd een vijandelijke vlieg-
machino naar beneden geschoten.
te halen, gedurende den tijd, dien zij in de
hoofdstad van Engeland doorbrachten, zijne
woning te verlaten en zijn intrek bij haar
te nemen want zij hadden hem altijd graag
mogen lijden. Tijdeus dit verblijf zij
hadden een gemeubileerd huis dicht bij
Eaton Square gehuurd kwam Robert in
moeilijke omstandigheden, dat is, hij werd
verliefd, hetgeen in dit geval "ais vrij wel op
hetzelfde neerkwam. Het meisje zijner
keuze, Anna Elliot, was gouvernante in een
naburig huis, en had niets anders, dan haar
lief gezichtje en haar innemend karakter.
De oude Air. Seaton zou er niets tegen ge
had hebben, als hij haar tot vrouw genomen
had, ingeval zij geld had gehad nu dit haar
ontbrak, wilde hij niets een huwelijk
van zijn zoon met haar weten.
Dit gaf aanleiding tot onaangenaamhe
den. Teen het uitkwam, dat Robert Seaton
met dit meisje uit de buurt in kennis ge
raakt .was en haar ten huwelijk gevraagd
had, waren Mr. Seaton en zijne dochters
zeer geërgerd. Een gouvernante voor
Rol>ert SeatonEn nog wel een, die niets
in de wereld bezat!
Dit eindigde met eene verwijdering, een
geheel© vervreemding, en Mr. Seaton gaf
aan zijn zoon de verzekering, dat deze
levenslang zoo duren. Robert wilde niet
van Anna Elliot afzien. De familie, waarbij
zij gouvernante was, ontsloeg het meisje uit
hare betrekking, ten einde op deze wijze
hare meening omtrent de zaak te kennen
te geven. Robert vrccg aan zijn vader be
leefdelijk om het goldj dat hem toekwam
drie duizend pond en trouwde me
haar. Het geld behoorde aan Robert recht
mati? toe. Mr. Seaton deed dan ook geei
poging om het hem te onthouden: hij tres;
zijn handen zoowel van Robert als van he
geld af, en rekende het zich tot eene ver
dienste toe dat hij zoo gehandeld had.
„Ik wil volstrekt niet hebben, dat --
armoe lijdt, Robert!" zeide hij, terwijl hij
zijne oogen van hem afgewend hield en hem
op een barschen, koelen toon aansprak,
„daarom stel ik je fortuin aan je ter hand.
Zet het geld tegen een behoorlijken interest
uit, dan zal het je jaarlijks honderd vijftig
pond opbrengen. Je kunt probeeren, of je
daarvan kunt leven, als je wilt, terwijl je
je meer en meer op je vak toelegt-. Maar doe
geen poging om eenigerlei betrekkingen-
met mij of mijn gezin aan te knoopen, en'
denk er aan, dat je nimmer eenige hulp
van mij of de mijnen zult krijgen. Voort
aan zijn wij elkander vreemd."
Anna Elliot toen Anna Seaton
dacht, dat de honderd vijftig pond ruim
schoots voor hen voldoende zouden zijn, als
zij er zuinig mee omsprongen, en daar
zou zij wel op passen. Maar Robert Seaton
maakte een geheel ander gebruik van het
geld. De Groote Leeuing- en Disconto-
Maatschappij was nog pas opgericht. Hij
had vernomen, dat deze goede zaken zou
doen; hij dacht, dat dit wel zoo wezen zou,
en bood haar dus zijne diensten en zijn drie
duizend pond aan. Daarom liet hij de
rechtsgeleerde praktijk varen.
De groote Leening- en Disconto-Maat
i ten
noorden van Brussel. De vlammen die van
weerszijden uit de loods sloegen stegen tot
groote hoogte. Het is niet bekend of er zich
een Zeppelin in de loods bevond. De vlie
gers keerden veilig terug.
Te 3 uur Maandagmorgen viel een ander
Britsch vlieger in de lucht tusschen Gent
en Brussel een Zepjielin aan. Op een hoogte
van zesduizend Voet wierp hij zes bommen
naar het luchtschip. De Zeppelin ontplofte
en viel op den grond. Het luchtschip bleef
geruimen tijd branden. De kracht van de
ontploffing dreef de monoplaan van den
vlieger op en neer. De bestuurder slaagde
er in hefc toestel-in den goeden Mand
te brengen, maar was toch gedwongen te
landen op vijandelijk gebied. Hij kon ech
ter weer opstijgen en bereikte veilig zijn
basis.
Over de neergeschoten Zeppelin verneemt
de A". J?. Ct. nader dat de Zeppelin in het
luchtgevecht met Engelsche vliegers in brand
vloog. Het gevaarte, dat naar men zegt 18
kleine gasbaUonnen inhield, viel op het zus
terklooster van de Gentsche voorstad Sfc.-
Amandsberg, dat daardoor in brand geraakte.
Een zuster sprong met een kind, dat ze vilde
redden, uit een brandend vertrek. Beiden
werden gedood. Een andere non, die uit de
tweed© verdieping sprong, brak beid© beenen.
Volgens een nierletleeling is do geheel© beman
ning van het luchtschip gedood,
ENGELAND.
Vijandelijke luchtschepen boven Engeland.
De Britsche legatie deelt het volgende
mede d.d. 7 Juni.
De Admiraliteit meldt, dat een Zeppe
lin de Oostkust gedurende den afgeloopen
nacht bezocht en brandbommen en ontplof
bare bommen liet vallen, die twee branden
veroorzaakten en vijf personen doodden en
veertig wondden.
BERLIJN. In den nacht van 6 op 7 Juni
deden onze marine'uchtschepen met succes
aanvallen op de dokken van Kingston en
Grimsby aan de Humber.
Ondanks de hevige beschieting keerden
zij onbeschadigd terug.
De Engelsche legatie fce 's-Gravenhage
deelt mede:
De Admiraliteit bericht d.d. 5 Juni 1915
het volgende: In den afgeloopen nacht
brachten vijandige luchtschepen een bezoek
aan de Oost- en Zuidkust van Engeland.
in de streek van de Aisne i
van Notre Dame de Lorette.
Wij hebben wederom huizen te Neuville
genomen en in het Labyrinth een hevigen
aanval afgeslagen van twee Duitsche ba-
taillons, die in allerijl in auto's aangevoerd
waren.
Een hevige aanval ten zuiden van Hebu
terne werd afgeslagen en daarna nikten
wij voort in oostelijke richting over eeu
front van 1200 M.
RUSLAND.
Van het Oostelijk Oorlogsterreln.
4— WE EXEN, Na de nederlaag van
Przemysl spande hefc Russische leger
bestuur in de laatste dagen alle
krachten in om met geweld door de
Proeth-linie heen te breken. Tegen de
streek van Kolomea en Delatyn speciaal
werden voortdurend nieuwe massa's in het
veld gevoerd. Terwijl al deze aanvallen af
stuitten op den taaien tegenstand van het
leger van generaal Pflanzer en den Russen
ook nog zware verliezen werden toegebracht,
kwamen van het westen nog troepen der
bondgenooten onder bevel vau generaal von
Linsingen aanrukken. Gisteren namen deze
Kaloes, de streek ten noorden van deze stad
en de hoogten aan den linkeroever van den
Dnjester in bezit. Tusschen Nadwoma dicht
bij de Bystryca en Lomnica sloten onze troe
pen zich bij deze aanvallen aan.
De gevechten ten oosten van Przemysl en
Jaroslaf duren voort; ten noorden van Mos-
cislca moest de vijand wijken uit Czemiaiva.
Op zichzelf staande zwakke tegenaanvallen
der Russen werden afgeslagen.
Bij Przemysl vielen sedert 1 Juni 33,805
gevangenen in handen der overwinnaars.
WEENE. In het Proefch- en Dn jester -
gebied zetten wij Maandag den aanval
schappij deed zulke goede zaken, de inkom
sten daarvan waren zoo aanzienlijk, dat
Robert Reaton inbreuk maakte op het ver
bod, 'van ooit weer eenige betrekking met
zijn vader aan te knoopen, en aan hem
schreef. In zijn goedhartigheid, want hij
was altijd goedhartig geweest, meende hij
een middel gevonden te hebben, om zijn
vader eenige vergoeding te schenken voor
het verdriet, dat hij hem berokkend had.
„Dierbare vader!" schreef hij. „Het doel
van dezen brief zal ter mijner verontschu-
diging strekken." Nu deed hij aan zijn
vader een eenvoudige mededeeling van fei
ten, van hetgeen de maatschappij werkelijk
deed, en stelde hem voor, eenige duizenden
ponden daarin te plaatsen. Mr. Seaton
zeker is nooit iemand meer op zijn geldelijk
voordeel bedacht geweest dan hij ver
waardigde zich, hem een antwoord te doen
toekmen, waarin hij om nadere inlichtin
gen vroeg. Eindelijk ging hij naar Londen
en had met' Robert een samenkomst op het
kantoor; en het gevolg hiervan was. dat hij
daarin al het geld stak, dat hij maar bij
elkaar kon brengen, omstreeks acht dui
zend pond. Maar hij liet niet na aan Ro
bert te doen gevoelen, dat zijn misdaad hem
nog geenszins vergeven was en dat zij, even
als vroeger, voor elkander vreemden zouden
blijven.
Gedurende twee a dvrie jaren ontving j
Mr. Seaton de voordeelen van zijn geldbe- J
legging in den vorm van een zeer hoogen j
interest. En nu kwam de financieele crisis
en .was zijn geld naar de maan.. Men zal zich I
MEN LETTE
bij het koopen van onze KARNEMELKZEEP
vooral op ons gedeponeerd Fabrieksmerk
„HET ANKER" en weigere onvoorwaar
delijk alle andere soorten. Een geregeld
gebruik dezer Zeep maakt de handen
blank als sneeuw, het gelaat zacht als
fluweel.
ALOM VERKRIJGBAAR.
GfBRS. DOBBELhIAKN, Zeepfabrikanten.
NIJMEGEN.
lichtelijk kunnen voorstellen, hoe diep dit
Robert Seaton griefde; dat hij zelf geruï
neerd was, scheen hem zoo goed als niets
toe, vergeleken bij het verlies, dat hij aan
zijn vader berokkend had.
Wat Air. Seaton aangaat, woorden zijn
niet bij machte om zijn ontsteltenis en
woede te beschrijven. Den brief vol verwij
tingen, dien Robert van hem kreeg, zal
deze zijn leven lang nimmer vergeten. Mr.
Seaton beschuldigde hem, zooals andereu
ook reeds gedaan hadden, dat hij hem uit
zelfzuchtige beweegredenen had misleid en
het geld slechts voor hem had trachten te
krijgen om daardoor zijn eigen belangen te
bevorderen.
Dat was voor Robert nog het bitterste
van alles.
Maar het was voor Air. Seaton werkelijk
een ernstige zaak. Nu hij meer geld ver
diende, had hij ook meer uitgegeven en
aan zijn oudsten zoon, die in Indië was,
veroorloofd, hooge wissels op hem te trek
ken. Hij ver-iet Seaton-Hoeve en verhuurde
het huis. maar het land niet: dit bleef
onder het beheer van Rousse, den getrouwen
rentmeester. De familie begaf zich naar het
vasteland, waar zij op zulk ern voet kon
leven, als zij verkoos, en toegevc-n aan haar
bitteren haat ten opzicht© van don schurk-
achtigen Robert. Zoo verliepen er twee a
drie jaren.
(Wordt vervolgd
