rro. na.
vnjuag zi mei iyiö
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Gezondheidsleer,
De afgehouwen hand.
De toestand in den reuzenstrijd.
BEBRS. DOBBELMAHH. Zespfabrikantsn.
Oplaag 45,000 exemplaren.
SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRIN A ST RAAT 10,
AMSTERDAM, TELEFOON Z.4968. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER
"WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET-MILITAI-
REN 3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor Advertentie» wende men rich tet het Alg. Advertentie-Bureau ROUMA Co,
Heerengracht 226 Amsterdam, tot de Drakkery „Jacob van Campen" N. Z. Voorburgwal
234-240 (Keizerrijk 9) Amsterdam of tot onze Administratie, Polcetrinastrant 10,
Amsterdam. Prys der AdvertentiCn per regel 80 cent. Bjj abonnement reductie
staan van do jonge parasiet en het oogenblik,
waarop deze weer volwassen geworden, op haar
beurt in jonge vormen uiteenvalt, 48 uur.
i Men heeft dan dus om den anderen dag een
koortsaanval: anderdaagsche koorts. Bij andere
soorten van malaria duurt diezelfde ontwikke
ling 72 uur, do koortsaanval treedt daarbij
dus op nadat men twee dagen vrij geweest is:
derdedaagsche koorts.
Wordt iemand, met malaria-parasieten ln
zijn bloed, gestoken door een bepaald soort
mug, dan heeft in de maagwand van die mug
een bijzondere ontwikkeling van de daarin ge
komen parasieten plaats. Deze ontwikkeling
duurt 's zomers ongeveer 14 dagen en eindigt
met do aanwezigheid van kleine parasieten
in do speekselklier van die mug. Wordt nu
een gezond mensch door een dergelijke mug
gestoken dan worden di9 kleine parasieten in
het bloed gebracht en eenige dagen later
treedt de eerste koortsaanval op.
Hieruit volgt dus, dat de verbreiding van
malaria geschiedt door de malaria-mug en dat
voor een doeltreffende bestrijding der ziekte
een vernietiging van die muggen een eerste
vereischte is.
Een oogenblik van groote spanning wordt door deze mannen, Engelsche sol
daten, doorleefd. TJit een schuilhoek zien zij, in den mistigen nacht, eenige donkere
gestalten nader sluipen 't geweer in den aanslag wachten ze die af, want het is
de vraag, zijn het vrienden, eigen volk, of vijanden, die een aanval wagen De mist
is op het slagveld dikwijls een leelijk beletsel en 't heeft dezen winter lang en
dikwijls gemist. De vrije beweging der troepen wordt daardoor wel verhinderd.
De figuren, die hier in den mist naderen, zijn niet te onderscheiden, en zoolang de
Engelschen niet weten, wie het zijn, kunnen zij natuurlijk niet schieten.
MEDEDEELING.
Losse exemplaren van ,,Dc Soldatencourant",
ter aanvulling van verzamelingen, worden door
ons dadelijk na aanvrage toegezonden. BIJ de
aanvraag moot voor elk verlangd exemplaar
1 oent aan postzegels worden ingesloten.
De exemplaren met den geheelen Esperanto*
cursus verzenden wij na ontvangst van 15 cent
postwissel of postzegels.
De GEHEELE tot nu toe verschenen oplaag
der „Soldatencourant" verzenden wij na ont
vangst van ƒ1.— postwissel of postzegels.
door J. P. BIJL, officier van qezondheld.
XLI.
Muggen en malaria. I. Tot de onaange
naamheden, die de zomer met zich brengt, zal
iedereen, die op een mooien avond na een
warmen dag buiten zit, de gewoonlijk op die
uren meest hinderlijke muggenplaag rekenen.
Het voortdurende gegons en de zeer jeukende
steken, die zij veroorzaken, bederven dan dik
wijls een zomeravond. Ook 's nachts kunnen
zij zeer lastig zijn, benemen den slaap en zijn
daardoor oorzaak, dat men de voor een veld-
soldaat zoo noodige rust niet kan gemeten.
Het grootste gevaar, dat do muggen opleveren
bestaat evenwel daarin, dat zij in staat zijn
sommige ziekten over te brengen. Zeer merk
waardig is daarbij, dat niet alle muggen daar
toe in staat zijn en dat een bepaalde ziekte
slechts door een bepaalde mug wordt overge
bracht. Zoo wordt b v. de gele koorts, een zeer
ernstige ziekte, die in sommige deelen van
Amerika voorkomt, door een mug overge
bracht. Een andere ziekte, de malaria, wordt
weer door een andore mug overgebracht. Aan
gezien deze ziekte ook in ons land veel voor
komt, zal het misschien goed zijn om in de
Soldatencourant het een en ander over muggen
en malaria te zeggen.
Malaria, ook genaamd moeraskoorts, ander
daagsche koorts, derdedaagsche koorts, is een
Ik w#s reeds veertien dagen in Konstanti-
nopel en moet tot mijn schande bekennen, dat
ik, in weerwil der schoonheden van den Bospo
rus, der rdoskeeün en paleizen, allengs begon
mij te vervelen, toen ik op zekeren dag m een
nauwe kleine, vuile straat een houten liuis zag,
dat zeer mijn aandacht trok.
Niet, dat het me opviel door zijn bouwtrant,
•Ceen, er was niets bijzonders aan, maar boven
de deur bevond zich een plaat van zwart mar
mer, en daaruit stak een hand, die vroeger
blijkbaar verguld was geweest.
Deze hand boezemde me belang in, en edn
gids en tolk, die me vergezelde, ried mijn
nieuwsgierigheid.
Deze marmeren plaat met de hand her
innert aan een oude geschiedenis, zei hij. Wilt
u ze liooren?
Ja, heel graag.
Eenige minuten later zaten we in een koffie
huis, waar men ons te kleine kopjes koffie en
te veel koeken voorzette, en mijn metgezel be
gon te vertellen.
Voor ongeveer vijftig jaren zag het kleine
huis, dat u gezien hebt, er nog veel ellendiger
uit dan nu. En dikwijls genoeg zeiden voorbij
gangers tot elkaar, hoe liet mogelijk was, dat
in dit huisje een geloovige woonde, Joden en
andere ongeloovigen zouden er nauwelijks moe
tevreden zijn geweest.
En toch leefde men er in, ja men leed er
ook in.
In de eone kamer van dit hnisje wierp een
man zich heen en weer op zijn legerstede, hij
was ziek en leed hevige pijnen. Nu en can
steunde en klaagde hij, en dan werd hij ge
troost door; een knaapje jan ongeveer tien
ziekte die over een groot deel van de wereld
verspreid is, maarom redenen, die later
duidelijk zullen worden, vooral voorkomt in
laag gelegen landstreken, in ons land dus voor
namelijk in polderland, in Zeeland, Holland,
Friesland. De troepen die in hoog gelegen
plaatsen in Gelderland of Brabant gelegerd
zijn, zullen er dus niet veel mee te maken
hebben. Wel daarentegen loopen de man
schappen, dia in polderstreken gelegerd zijn,
b.v. da troepen op de forten van de water
linie of de stellingen, de kans om eens een
malaria-aanval te krijgen.
De ziekte heeft eon zeer eigenaardig ver
loop. Men krijgt een koude rilling, wordt
daarna warm met soms zeer hooge koorts en
begint eenige uren later hevig te zweeten,
waarbij de koorts weer verdwijnt. Dergelijke
aanvallen kunnen zich iederen dag herhalen,
maar gewoonlijk blijft men er één of twee
dagen vrij van. Gedurende zoo'n aanval is
men zwaar ziek en wanneer de aanvallen zich
geregeld herhalen, wordt men slap en uitge
put. In Indië heeft men nog een bijzonder
kwaadaardig soort malaria, waarbij de aan
vallen niet na een paar uur verdwijnen, maar
dagenlang kunnen aanhouden en waaraan tal
rijke menschen sterven.
Van hoeveel beteekeuis de ziekte in tijd van
oorlog zijn kan, moge blijken uit de geschiede
nis van de landing der Engelsche troepen op
Walcheren. In den tijd van Napoleon is n.l.
een Engelsch leger in ons land gevallen en op
Walcheren geland. Binnen korten tijd was het
evenwel tot werkloosheid gedoemd, aangezien
het grootste deel der manschappen met hooge
koortsen, z.g.n. Zeeuwscke koortsen, in de
hospitalen lag.
Zooals iedereen weet, bezitten wij tegen
woordig een uitstekend geneesmiddel tegen
malaria in den vorm van kinine.
De ziekte wordt veroorzaakt door een
microscopisch klein levend wezen. Deze z-.g.n,
malaria-parasiet dringt in de roode bloed
lichaampjes, waarin het dan gloeien gaat, om
ten slotte zich te deelen in eenige kleine para
sieten, die dan op hun beurt weer in andere
roode bloedlichaampjes dringen en daarin
dezelfde ontwikkeling dan doormaken. Op het
oogenblik, dat de oude parasiet in vele jonge
parasieten uiteenvalt, begint een nieuwe koude
rilling. Bij sommige soorten malaria^parasie-
ten is de tijd, die verloopt tusschen het ont-
jaren, dat do beide handen van den zieke met
de zijne vasthield.
Moed, lieve vader! zei hij. Moedl
Moed Hoe zal ik nog moed hebben
Het wordt niet beter, integendeel erger,, en jij
lijdt er ook onder. Mehemet, ik heb geen pen
ning meer in huis
Misschien hebben wij over een paar uren
geld, zei het kind.
En het boog zich over den man, kuste hem
en nam daarop een mandje van den muur.
Wat ben je van plan? Waar wil je heen?
vroeg de vader.
Ik zal onzen buurman, den bakker, ver
zoeken mij eenige broodjes op krediet te geven,
dan verkoop ik die op de Promenade Kcaohat-
Khana en verdien er iets mee.
Ga, mijn kind, zei Mehemet-Ali, en Allah
bescherm© jel
Het kind was nauwelijks twee uren wegge
weest, toen het terugkeerde met roode oogen
maar lachenden mond. Men kon zien, dat het
geschreid had, doch dat was zeker van blijd
schap geweest, want het kleine gezicht bloosde
en straalde van geluk.
Vader, riep hij hijgend, onze ellende is ge
ëindigd
Wat is er gebeurd? vroeg de vader en
richtte zich met moeite op.
En de kleine vertelde, dat hij met zijn mand
je op de Promanade had gestaan bij een boom
en zijn broodjes had verkocht. Plotseling was
een soldaat naar hem toegekomen en had twee
broodjes uit zijn mand genomen en was er mee
heengegaan zonder te betalen. En toen de
knaap hem nageijld was om hem daaraan to
herinneren, had hij geweigerd het geld te
geven.
Toen was er een groote, statige man geko
men, die den soldaat had beetgepakt en hem
overgelevrd aai^de politie^ Hij had daarop, j
Het blijft nog steeds van het allergrootste
belang, wat Italië zal doen. En nog altijd valt
dit niet te vertellen: het land weifelt nog
steeds, 't Is waar, de schaal slaat steeds, meer
over naar den oorlog, doch het is vooral het
volk, het is de groote massa, die zich in dezen
zin uit. In regeeringskringen zwijgt men.
Zwijgen is goud, zegt het spreekwoord. In dit
geval kon dit wel eens bewaarheid worden, als
men toegeeft, dat grondgebied ook de waarde
heeft van goud. Want de Italiaansche regee
ring kan van haar weifelen en zwijgen pleizier
beleven. Oostenrijk-Hongarije toont zich
steeds meer geneigd tot toegeven. Dit is open
lijk erkend, in de Hongaarsche Kamer en in
den Duitschen Rijksdag. Oostenrijk biedt wer
kelijk aan, een deel van zijn grondgebied aan
Italië af te staan.
En 't zijn geen geringe concessies, 't is een
stuk van Tirol, waar trouwens hoofdzakelijk
Italianen wonen, dat aan den bondgenoot
zal komen. Doch dit is lang niet alles. We
weten het uit de verklaringen van den Duit
schen Rijkskanselier in den Rijksdag, dat
Oostenrijk nog veel meer toezeggingen doet,
indien Italië maar neutraal wil blijven. Hnlp
in den grooten strijd vraagt Oostenrijk niet
van den bondgenoot, alleen dat deze de wape
nen niet zal opvatten. Daarvoor heeft de
regeering te Weenen heel wat over, zooals
blijkt uit de telegrammen in dit blad en de
Italianen krijgen de genoegdoening, die zij
jaren tevergeefs hebben gezocht. Zelfs om
Albanië zal Oostenrijk zich niet meer bekom
meren en Italië de vrije hand laten aan die
zijde der Adnatische Zee.
Maar de Italiaansche regeering hult zich
nog steeds in een geheimzinnig zwijgen. De
partij der neutraliteit moge haar pleit hebben
verloren, de oorlogspartij heeft haar zaak nog
niet geheel gewonnen. De Kamer schijnt uit
spraak te zullen doen. De openbaarmakingen in
den Duitschen Rijksdag zullen op het warm
bloedige Italiaansche volk, dat spoedig in
opwinding komt, zooals een stroov uur snel op
laait, maar ook gauw weer kalmeert, mis
schien indruk maken en^ dit zal van andere
gedachte worden, als het leest van al die con
cessies geopenbaard in den Duitschen Rijks-
dag.
Italië staat op den voorgrond in den poli-
tiekeu toestand dezer dagen. Zelfs wat
Amerika zal doen, wijkt daarvoor voorloopig
terug. Te Washington hebben nog steeds be
raadslagingen plaats en de Duitsche en Oosten-
njksche gezanten doen hun best om den vrede
te handhaven met de Unie, maar veel wijzer
wordt men dienaangaande niet. Evenmin als
omtrent den toestand in Portugal, 't Gaat
daar woelig en zonderling toe. Een senator
pleegde een moordaanslag op den nieuwen
minister-president en werd zelf gedood, men
spreekt van steeds nieuwe onlusten, van twis
ten der republikeinen onderling, van stoke
rijen der monarchisten, maar Wat er eigen
lijk gebeurt, is niet erg duidelijk.
We vertellen ditmaal maar weinig van de
oorlógsterreinen. Het nieuws vandaar heeft,
zoo op 't oog, iets eentonigs. !t Is altijd weer
't zelfde. Thans zijn de geallieerden blijkbaar
op 't Westerfront ietwat fortuinlijk geweest, bij
Yperen, op verschillende punten in Noord-
Frankrijk zouden zij successen hebben be
haald, die inderdaad dien naam verdienen,
maar, 't is de oude waarheid, den toe
stand niet wijzigen. Aan 't Oosterfront is 't
niet anders. De berichten vandaar zijn nog
nadat de knaap hem van zijn ellende had ver
teld, vier goudstukken in het mandje gelegd
en hem bevolen den volgenden ochtend in het
paleis van den sultan te komen. Daar zou hij
iets meer vernemen
In het paleis van den sultan P riep de
vader verschrikt. Dat is zonderling!
Den volgenden morgen ging het kind naar
het paleis. Men voerde hem door een reeks
vertrekken en eenige minuten later stond hij
in een ronde kamer, welke zeer kostbaar ge
meubeld was, tegenover zijn redder van giste
ren, die op zijden kussen rustte.
Het kind liep op hem toe, greep zijn hand
en drukte er in een opwelling van dankbaar
heid een kus op.
In hetzelfde oogenbliw wilden twee groote
zwarte gewapende mannen zich op hem werpen,
maar op een teeken van hun meester weken
zij terug.
De knaap stond tegenover den sultan. De
heerscher der geloovigen liet het kind naast
zich plaats nemen en babbelde er mee. Hij was
zoo verrukt over de antwoorden en vragen van
den kleinen jongen, dat hij beloofde voor hem
te zorgen.
En de sultan Tergat den kleinen Mehemet
werkelijk niet.
Eenige dagen later werd hij geplaatst op de
voornaamste school van Konstantinopel en door
zijn verstand en zijn ijver was hij weldra een
der beste leerlingen. Van tijd tot tijd liet de
sultan hem bij zich roepen, en hij had pleizier
in de vorderingen van den knaap.
De jongen had echter in zijn geluk zijn va
der niet vergeten. Hij beminde dezen grenze
loos, met bijna overdreven liefde, zooals alleen
een Muzelman zijn vader kan beminnen. Zelfs
als die een misdaad had begaan, zou hij hem
nog evenzeer bemind en vereerd hebben.
En de Jsnaap .was een map geworden en
tegenstrijdiger, maar er valt uit op te maken,
dat de krijg er in 't zelfde stadium blijft en
dat met name in Westelijk Rusland, in de
sticek van Schawlï de Duitschoi}» niet meer
't zelfde geluk hebben als voor eenige dagen.
En van do Dardanellen geen nieuwsop zee is
mets gebeurd, wat van bijzonder belang ge
noemd kan .worden.
OUITSCHLAND.
Perscommentaren over de Amerlkaansche
nota.
BERLIJN. De „Voss. Zeitung" srhrijft
over de Amerikaansche nota betreffende de
„Lusitania"
Wanneer Amerika weet gedaan te krij
gen, dat Engelsche handelsschepen niet
meor onder vreemde vlag varen en dat
Engeland zijn handelsschepen niet meer be
wapent; wanneer het verder doorzet, dat
contrabande op Engelsche Bchepen niet meer
met Amerikaansche lichamen beschermd
wordt, dan zal het Duitschland aan zijn
zijde vinden in het streven om den duik-
booten-oorlog op humane wijze te voeren.
Warneer het niet erin slaagt op die wijze
Op Engeland in te werken, dan zal zelfs
Amerika zich bij den duikbootenoorlog moe
ten neerleggen. Het moet ervoor zorgen,
dat zijn staatsburgers zich evenmin in het
oorlogsgebied ter zee begeven als het hun
in de gedachte komt zich bij Atrecht, Rijs-
sel, of Przemyisl in de vuurlinie te wagen.
Dat Duitschland den duikbootenoorlog zou
opgeven, is niet aan te nemen.
Het „Berl. Tageblatt" bevat een artikel
van den oud-kapitein ter zee Persins,
waarin deze o.a. schrijft:
Wanneer, niettegenstaande de waarschu
wing tegen het bevaren van de door den
Duitschen marinestaf tot oorlogsgebied ver
klaarde w en niettegenstaande de waar
schuwing tegen een gebruikmaking van de
„Lusitania". welke rechtstreeks in strijd is
met onze militaire belangen, toen Ameri
kaansche burgera hnn leven aan de „Lusi
tania" toevertrouwen, dan valt de verant
woordelijkheid op hen en op hun re^eering.
Kan do regeering ervoor instaan, dat zich
geen geschut en munitie aan boord heeft be
vonden en verder, dat de „Lusitania" bij
het opduiken van de onderzeeboot deze niet
heeft trachten te rammen? In geval van
een ontkennend antwoord, waaraan niet te
twijfelen valt, zal men bij kalm nadenken
moeten inzien, dat aan de Amerikaansche
regeering elk recht om te protesteeren tegen
de torpedeering van de „Lusitania" ont
breekt-.
De Duitsche regeering zal, naar wij ver
wachten, de kracht bezitten geen Bchrede
terug te gaanzij kan, daarbij verzekerd
zijn van de instemming van het geheele
volk.
Wij hopen, dat het gebeurde met de
„Lusitania" ten gevolge zal hebben, dat
geen neutralen zich meer toevertrouwen aan
Engelsche schepen en daarmee ook geen
goederen meer verzenden.
Stormaanval.
Wilhelm Hegeier, die als vrijwilliger dienst
doet bij het Roode Kruis in het Westen,
schrijft in de „Berliner Zeitung am Hittag"
Boem, boem, dondert het buiten. Ik schrik
uit mijn slaap op. Geschutvuur? Een kwartier
zoeker, die tegen de huisdeur bonst? Wat gaat
het mij aan? Ik wil mij omdraaien, als ik mijn
naam hoor roepen. Er uit naar het geopende
venster. „Kameraad, om vijf uur aan het
station in marschtenue".
Dit wil zeggen, voor mij, met verbandtasch,
tentbaan, deken en kookketel.
Om vijf uur ben ik aan het station met negen
kameraden en den chef van onzen troep. Wij
moeten naar de hoofdverbandplaats bij W. om
daar gewonden te halen. Eindelijk dus zal het
komen tot den zoo lang geboopten stormaanval.
Twee auto's voor gewonden halen ons af. En
wij gaan op weg.
Na een poos komen ons soldaten tegemoet
die ons met ironische groeten ontvangen.
Het blijkt dat de stormaanval afgelast is.
En teleurgesteld gaan wij terng.
Nog driemaal worden wij op deze manier ge
alarmeerd. De laatste maal keeren wij 's mid
dags doodmoe terug wij hebben ons geoefend
in het transporteeren van gewonden, als om
halfzes een nieuw bevel komtonmiddellijk
aantreden in marschtenue.
Weer kruipen wij in de auto's. De straten
dreunen van de stappen der soldaten.
Wij voelen, dat 't nu ernst zal worden.
De hoofdverbandplaats is in een school. Nog
staan op het zwarte bord zinnen geschreven
onder de bescherming van den almachtigen
beheerscher der geloovigen was hij steeds hoo-
ger geklommen. Hij behoorde tot de geleerde
en wijze mannen en kreeg spoedig grooten
naam. Hij was de tweede secretaris van den
sultan geworden en men vertelde van nieuwe
onderscheidingen, die hem wachtten.
Daar sprak men er ineens in het paleis ran,
dat men een samenzwering tegen het leven van
den sultan op het spoor was gekomen. Men
wilde dezen dooden en zijn oom op den troon
verheffen. Gelukkig was het complot bijtijds
ontdekt en de samenzweerders zaten in de ge-
gevangenis.
Toen Mehemet dit bericht vernam, kreeg hij
ineens een voorgevoel van een ongeluk.
Den volgenden morgen wist hij waarom.
Toen hij de lijst der samenzweerders las, zag
hij onder de namen van hen, die zijn, weldoener
naar het leven stonden, dien van zijn vader.
Spoedig daarna werd hij bij den sultan ge
roepen.
Ik zie het aan je, zei deze, dat je er
reeds van weet. Aan onze betrekking verandert
dat niets, en de genegenheid, dje ik voor je
koester, wordt er niet minder door. Maar ik
ken je liefde voor je vader, en om ons weder-
keerig voor opwinding te sparen, zeg ik je,
dat je geen genade voor hem moet vragen.
Ik heb gezworen, dat de gerechtigheid haar
loop zal hebben, en zelf3 tegenover jou zal ik
onverbiddelijk zijn.
De jonge man verliet met gebogen hoofd de
kamer van den sultan. Hij wist, dat aan dit
besluit niets te veranderen was en met de wan
hoop in het hart verwijderde hij zich.
Mehemet-Ali had zich werkelijk laten ver
leiden om aan de samenzwering tegen den sul
tan deel te nemen. Hij had kunnen vergeten,
dat het de weldoener van zijn zoon was, wïen
hq naar het leven stond. Hoe dit zij, hji Ve
rnet wit krijt. Maar waar eens de banken ston
den, ligt nu versch stroo. Een kleine kamer
ernaast is ingericht tot operatiekamer.
In de verte, naar Yperen, knettert het ge
weervuur, Witte lichtkogels gaan omhoog. Een
donkerroode vuurgloed van kanonnen vlamt als
waaiers aan den horizon op. En lang daarna
komt het holle gedonder. Wij wachten, trach
ten op het stroo te 6lapen.
Men roept ons tot nieuw werk. Beneden lig
gen reeds de eerste gewonden. De artsen heb
ben hen reeds onderzocht. Gevangen Turco's.
Niet één Duitscher. De uniformen zijn open
gescheurd, de eindelooze roode buikband is los
gemaakt, de jas is over de beenen geworpen.
Zij draaien onrustig heen en weer en staren
ona onbewegelijk aan met hun groote, zwarte
oogen. Wij geven hun te drinken. Hun dank is
een vreemd gebrabbel.
De eerste auto's komen. Zij brengen zwaar
gewonde landgenooten. Ik help bij het tran-
porteeren. Om te weten, hoe ik hen moet op
tillen, moet ik vragen, waar zij gewond zijn.
De eerste heeft een schot in de long. Een
tweede vraag, die mij op de lippen brandt,
spreek ik niet uit. Maar zij schijnen te zien,
wat ik wil zeggen: „Het gaat voorwaarts. Wij
laten hen niet meer tot staan komen. Steeds
voorwaarts."
Urenlang dnnrt het dragen van de gewon
den. Onafgebroken gaat het van de 6chool naar
de 6poorrail3.
De lichtgewonden komen aan. Eerst een
paar, dan in dichte drommen. Mijn oog ziet
hinkende gedaanten, geleund op kromme stok
ken, gescheurde uniformen, vuile broeken en
laarzen, bleeke, dikwijls bloedige gezichten,
verbonden handen, stukgeschoten armen in
noodverbanden. Maar mijn geestelijke blik ziet
iets anders, iets, dat mij deze gruwelijke uiter
lijkheden doet vergeten. Ben ik reeds zoo afge
stompt, dat mij deze jammer niets meer doet?
Een der gewonden lost mij het raadsel op. Hij
komt moeilijk nader, het gewonde been na zich
sleepend als een dooden last. Een kameraad
loopt naar hem toe, neemt hem op den rug.
De gewonde wenkt mij en zegt in het gemoede
lijke dialect van den Rijnlander: „Dat was een
stuk werk. Maar wij hebben het goed gedaan".
Dat is het, wat hen allen vervult en de pijn
der wonden doet .vergetenhet bewustzijn
overwonnen te hebben.
ENGELAND.
Meer recrute—
LONDEN. Lord Kitchener verklaarde in
het Hoogerhuis, dat hij nog 300,000 recru-
ten noodig had om nieuwe legere te kun
nen vormen.
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oorlogaterreln.
LONDEN. Onze bijzondere berichtgever
in het Engelsche hoofdkwartier meldtHet
voornaamste onderwerp van gesprek op het
geheele Engelsche front is de vooruitgang
in de streek van Feetubert, die Dinsdag nog
aanhield. L3 Quinpuerie ten noord
oosten van Festubert is thans in onze han
den en in de gevechten tot hedenochtend
werden ongeveer 500 man krijgsgevangen
gemaakt. Dit aantal, dat in den loop van
den dag nog vermeerderd is, kan eenig
denkbeeld geven van de verliezen aan doo
den en gewonden, die de Duitschers gele
den moeten hebben.
Dinsdagochtend werd in het hoofdkwartier
bericht ontvangen, dat een Zeppelin, ko
mende van Gent, boven de Yser in de na
bijheid van Nieuwpoort was gezien. Vijf En
gelsche aeroplanes stegen onmiddellijk op
en achtervolgden het luchtschip, met het
gevolg, dat de Zeppelin, de onmogelijkheid
inziend om den strijd aan te binden met
vijf zoo geduchte tegenstanders, zich genood
zaakt zag m6t den grootst mogelijken spoed
terug te keeren. Het luchtschip werd ech
ter aan het uiteinde getroffen, maar kon
toch, vermoedelijk ten gevolge van het mis
tige weer, ontsnappen, ofschoon het eenigs-
zins onzeker vloog daar het stuur bescha
digd was.
PARIJS. De Duitschers, bedreigd
met oen totale insluiting door de
welgeslaagde Fransche aanvallen, hebben
in den nacht van 16 op 17 dezer alle stel
lingen ontruimd, die zij nog ten westeH van
het Yserkanaal bezet liielden. Zij lieten
ongeveer 2000 dooden op het terrein en
een groot aantal geweren.
De Franschen behielden al hun winst op
den oostelijken oever en versterkten de stel
hoorde tot de samenzweerders en hij werd ver
oordeeld. De linkerhand zou hem worden af
gehouwen. Reeds den volgenden dag zou het
vonnis worden voltrokken.
Den dag, waarop het vonnis werd geveld,
verzocht Mehemet den sultan om een gehoor.
Heer, zei hij, ik verzoek om een gunst...
De sultan fronste het voorhoofd.
Ik vraag niet om genade voor mijn vader,
haastte de jonge man zich te zeggen, neen...
Wilt u me enkele «ogenblikken in genade aan-
hooren, en ik ben zeker, dat u mij mijn ver
zoek niet zult afslaan. Ik heb alles aan u te
danken, heer, ervolgde Mehemet, na even
gezwegen te hebben. U hebt me gemaakt tot
wat ik ben, u hebt me getroost en mij met wel
daden overladen, en ik heb tot nog toe niet
mijn dankbaarheid kennen betuigen. Samen
zweerders hebben u naar het leven gestaan en
daartoe behoort mijn vader. Het vonnis luidt,
dat hem de linkerhand zal worden afgehouwen.
Ik smeek, mij het vonnis te laten voltrekken!
Wat?,riep de sultan ontzet. Jij wilt zelf
je vaders beul worden?
Ja!
En waar is je liefde voor je vader?
Zij is gestorven.
De sultan aarzelde lang, toen zei hij plotse
ling, terwijl hij zijn beschermeling scherp aan
zag-
Goed, ik geef het bevel daartoe, maar ik
verlang van je, dat je me zelf de hand van
je vader brengt.
En toen Mehemet zich had verwijderd, mom
pelde hij
Nu ziet men hoe de eerzucht een zoon
kan vervoeren
Den volgenden dag liet Mehemet rich aan
dienen bij den sultan, hij was doodsbleek en
scheen zich slechts met moeite staande .te
houden.
lingen onlangs door hen genomen. Gedu
rende den nacht beproefden de DuitecherB
een tegenaanval die bijzonder hevig was,
doch die na een bombardement en het wer
pen met bommen w d afgeslagen.
Ten noorden van La Baseee werden de
Engelschen zeer herig aangevallen en dit
en tie tegenaanvallen duurden tot den vol
genden <iag. Wij namen eenige Duitsche
loopgraven en brachten den vijand zeer
groote verliezen toe. Een groep van 700
Duitschers geraakte tusschen het vuur
van de Engelsche machinegeweren en hun
eigen artillerie en werden door kruisvuur
allen gedood. De Engelsche troepen maak
ten duizend gevangenen ca twee machine
geweren buit. Ten Noorden van .-iirae hing
den geheelen dag een dikke nevel, die aan
weerskanten eenige belangrijke actie ver
hinderde. De worsteling wordt bter niet
tegenstaande dat, zeer levendig voortgezet.
Op den weg Aix-Noulette naar Souchez
hielden de Franschen door hun vuur twee
andere tegenaanvallen der Duitschers
tegen. Door een nachtelijk gevecht maak
ten de Franschen zich meester van een
groep huizen bij de begraafplaats van
Ablain. De artüleriestrijd duurt dag en
nacht voort aan het front ten noorden van
Arras.
De Duitschers maken vooral veel werk van
het bombardeeren van Arras. Te Villem-
bois bij Berry au Bao vielen de Duitschers
tob tweemaal toe aan maar werden direct
tegengehouden.
Den 17en 's morgens vroeg vervolgden de
Franschen den aanval op 't bosch van AUly
en namen eenige Duitsche verdedigingswer
ken, alsmede arie machinegeweren en 250
gevangenen, waaronder vele officieren. Een
aantal gevangenen die niet gewond waren
vielen Zondag in handen der Franschen bij
het gevecht van Ville sur Courbe ten Oosten
van hoogte 350 en ook nog 50 gewonden. Bij
den zoom van het Priesterwoud waar twee
bataljons Duitschers driemaal trachtten uit
hun loopgraven te komen werden dezen
door het vuur der Franschen tegengehonden.
BERLIJN. Officieel. Uit het groote
hoofdkwartier wordt gemeld: Ten noorden
van Yperen aan het Kanaal bij Steenstraete
heerschte Maandag rust. Aan den oostelijken
Kanaaloever ten zuidoosten van Boesinghe
ontwikkelden zich op eenige plaateen ge
vechten die voortduren.
Zuidelijk van Neuve Cbapell© beproef
den de Engelschen gisteren en neden
wederom te vergeefs meer terrein te winnen.
ATIe aanvallen werden met sterke verliezen
voor den vijand afgeslagen.
Hernieuwde Fransche /«nvaEen op de
Lorettehoozte bij Ablain* en westelijk van
Sonchez mislukten. In onze handen bleven
170 gevangenen. Bij Ailly kwam een artil
lerie-aanval tot stilstand. De Fransche
voorhoede bij het Bois le Prêtre werd uit
een gedreven door ons flank-vuur
Da strijd tuasohen Yperen or Armentlèrea.
PARIJS. De strijd, die van 9 tot 15
Mei voortduurde rondom St. Vaast, had
een buitengewoon verbitterd karakter. Onze
troepen vielen met prachtig élan en hard
nekkigheid aan en behaalden tactische
resultaten van groote beteekeuis. Zij von
den tegenover zich een zeer dapperen
tegenstander, en een buitengewoon krach
tig versterkte stelling zij behaalden echter
de overwinning.
Het dorp Neuville-St. Vaast een
groep stevige huizen, welk© zeer gemakke
lijk te verdedigen waren was bij het be
gin van den 6trijd van onze linies geschei
den door vier linies loopgraven en het dorp
La Targette. Ten zuiden en ten zuidoosten
MEN LETTE
bij het koopen van onze KARNEMELKZEEP
vooral op ons gedeponeerd Fabrieksmerk
„HET ANKER" en weigere onvoorwaar
delijk alle andere soorten. Een geregeld
gebruik dezer Zeep maakt de handen
blank als 6neenw, het gelaat zacht als
fluweel.
ALOM VERKRIJGBAAR.
NUMEGEN.
Nu? vroeg de sultan.
Het is gebeurd, heer!
En zwijgend hield hij den raltan de nog
bloedende hand toe.
Ellendeling! riep de beheerscher der ge
loovigen en zijn stem blonk dreigend. Jij dacht
mijn welwillendheid voor je te vergrooten, door
je zoo onderdanig te toonen. Je hebt een mis
daad begaan, die ten hemel schreit. Maar
luister: al mijn genegenheid voor je is in ver
achting verkeerdik zal je in de gevangenis
laten werpen. Komt hier! riep hij de wach
ten. Bindt dezen man de handen en werpt hem
in den kerker met de zeven torens.
Mehemet had geen woord tot zijn verdedi
ging gesproken, maar twee groote tranen rol
den over zijn bleeke wangen.
Toen de soldaten hem naderen om hem te
boeien, greep de eene hem bij den linkerarm,
die onder het opperkleed verborgen was. Een
uitroep van verbazing volgdeaan dezen
arm, die met een door bloed gedrenkt linnen
was verbonden, ontbrak de hand.
Op dit gezicht werd de sultan bleek, hij be
greep alles
Mehemet had zijn vader de smart willen be
sparen en zelf het offer gebracht. De hand,
die hij den sultan liet zien, was zijn eigen af
gehouwen hand.
Terug! zei hij tot de soldaten. Toen na
derde hij zijn beschermeling en zeide
Ik heb je miskend, Mehemet, je verkeerd
beoordeeld. Je moet daarvoor schadeloos ge
steld worden. Ik benoem u tot mijn eerstén
secretaris. Je vader schenk ik genade en ik
wensch, dat men als bewijs van je kinderlijke
liefde aan het huis van je vader een marmeren
plaat aanbrengt met een vergulde hand
Dat is dé historie van het huis met de
afgehouwen hand. zei de tolk. die u gezien
kebV