no. TI7: Zondag 16 Mei 1915 Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. Onder redactie van D. MANASSEN. O"fjTaSg 457ö0o exemplaren. SOLDATENCOURANT ADRES DER REDACTIE EX ADMINISTRATIE PALESTRENASTRAAT 10, AMSTERDAM, TELEFOON Z.4968. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NEET-MILITAI REN 3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN. Voor Advertent:5n wende- men zich tot het Alg. Advertentie-Bureau ROUMA Heercngrarht 226 Amsterdam, tot de Drukkerij .Jacob van Campen" N. Z. Voorbu 234-240 (Keizerrijk 9) Amsterdam of tot or.ze Administratie, Palestrlnastriu Amsterdam. Prjjs der AdvertentiCn per regel 30 cent. Bjj abonnement red Aan de Dardanelles. N1EDEDEEUNG. Losse exemplaren van „De Soldatencourant", ter aanvulling van verzamelingen, worden door ons dadelijk na aanvrage toegezonden. BIJ de aanyraag moet voor elk verlangd exemplaar 1 oent aan postzegels v/orden ingesloten. De exemplaren met den geheelen Esperanto- cursus verzenden wij na ontvangst van 15 cent postwissel of postzegels. De GEHEELE tot nu to9 verschenen oplaag der „Soldatoncourant" verzenden wij na ont vangst van ƒ1.postwissel or pestzegels. De Nederiandsche Veldpost noon A. P. BENJAMINSE, Directeur Hoofdexpeditie Veldpost, Daar de brievenbestellers zich moeten be ijveren om de namen en adressen van alle per sonen, die in hunne wijk wonen, zich in het ge teugen te prenten, leeren de facteurs-brie venbestellers uit gewoonte zeer spoedig de namen en do indeeling van de tot hun onder deel behoorende militairen kennen en kunnen zij in korten tijd zeggen of een militair tot hun ressort behoort of niet. Vooral om hun in de eerste dagen hierin behulpzaam te zijn, zijn de nominatieve opgaven noodig. Evenals in een stad een adresboek ter raadpleging voor handen is, en op een dorp de alphabetische opgave der ingezetenen ten gemeentehuize, zoo moet bij iedere Compagnie en ieder Bataljon een 'alphabetische nominatieve opgave aan wezig zijn van allo tot het onderdeel behoo rende militairen. Daar de facteur deze opgave dagelijks noodig heeft, moet ze in diens han den zijn. Wannepr Iemand in een stad aankomt, moet hij, om zeker te zijn dat hij zijne correspon dentie ontvangt, zich onmiddellijk naar het postkantoor begeven, om opgave van zijn adres te doen. Doet hij dit niet, dan is de voor hem aangekomen correspondentie onbestelbaar. Al vorens tot terugzending over te gaan, wordt dan door het Postkantoor inlichting gevraagd aan het gemeentehuis. In den regel kan door de gemeente inlich ting gegeven worden, wanneer de bedoelde persoon zich gemeld heeft om zijn verhuis- biljet in te leveren. Heeft hij dit niet gedaan, dan is ook in dat geval de correspondentie onbestelbaar. Bij de militaire administratie en de factenrs gaat het op ongeveer dezelfde wijze. "Wanneer iemand ra aankomst bij een Compagnie zijn indeeling opgeeft aan den Compagniesfacteur en aan den Bataljonsfacteur, dan kan hij zeker zijn, dat hij zijn correspondentie zal ontvangen. Doet hij dit niet, dan zal de Bataljonsfacteur inlichtingen moeten inwinnen bij de Com pagniesfacteurs. Deze kunnen niet direct con- stateoren of op 250 man iemand is bijge Weiger nooit een hulp. JI. (Slot.) Zij keek mij zonderling en verschrikt aan, maar eensklaps schudde zij den last, die haar de borst drukte, af, en bewust van mijn aanwezigheid pakto zij mijn arm, alsof zij bij mij bescherming zocht. „Ach, Emil, ik heb zoo vreeselijk ge droomd. Ik zag onzen Frits midden in het water, hij worstelde met de golven en riep om hulp, wij stonden beiden aan den oever, ik wilde naar hem toesnellen, maar mijn beenen waren als verlamd. Toen bezwoer ik je, dat jij hem zoudt redden, maar je aar zelde en aarzelde, en de golven wei-den al woester en woester, en opeens was Frits' hoofd verdwenen. Teen gaf ik een schreeuw enwerd wakker. Goddank, dat het maar een droom wasl" Zij beefde over haar geheele lichaam en vlijde zich tegen mij aan, terwijl zij mij zachtjea de hand drukte, alsóf zij zich schaamde over hare zwakheid eu om ^rge- ving zocht voor de stoornis. Ik streelde'haar geruststellend over het hoofd. „Nu, beproef maar weer in te slapen, li*vel Droomen zijn bedrog. Wij zijn bei Een zeer typisch k^kje op het strijdtooneel aan de Dardanellen, dat ons meer zegt van de moei lijkheden, die daar door de gealliöerden te over winnen zijn, dan lange beschrijvingen. We zien hoe moeilijk het terrein er is voor de aanvallers, maar ook welke gunstige omstandi gheden het biedt voor de verdedigers, de Tnrken, die het kennen en die van elk hoelrje elke rotsholte gebruik weten te maken. Voor den verkenningsdienst is dit terrein van on schatbare waarde. We zien hier .een Turksche sluippatronille, die de posities van den vijand bespiedt en de troepen- afdeeling later rapport brengt. komen. Zij moeten dus inlichtingen in gaan winnen bij de administrateurs der Compag nieën. Een en ander vordert in den regel eenige dagen, terwijl het bovendien voorkomt, dat minder plichtbewuste facteurs dergelijke stuk ken onbestelbaar verklaren, omdat de admi nistrateurs in den regel met werk overstelpt zijn en wel dringerder zaken hebben te be handelen dan het opgeven van de namen der nieuw aangekomenen, waarmee allicht veel tijd gemoeid is. De gemeente-administratiën geven den tijd, besteed aan de inlichtingen voor de inwoners, ook niat gratis, zoodat door do posterijen soms meer voor inlichtingen betaald moet worden, dan op de stukken Voor frankeoring is ee- beeht. Daar het publiek dooi- do Posterijen' feitelijk' verwend is, waardoor stukken met zeer onvol ledige of foutieve adressen toch terecht komen en de geadresseerden zich dan niet eens de moeite geven om aan hun correspondenten hun veranderd adres op te geven, daar zij ver onderstellen, dat hun adres op het postkantoor bekend is, onbewust van de enorme hoeveel heid tijd, die besteed is om het adres te weten te komen, veronderstelt men, dat de Veld postkantoren, facteurs en administrateurs zich eveneens moeite zullen getroosten. Deze veronderstelling is juist, zoolang de troepen gedurende eenigen tijd zich op dezelfde plaats bevinden, waardoor meer tijd aan dergelijke stukken besteed kan worden. Bij herhaalde verplaatsingen is echter voor de behandeling van deze stukken geen tijd, zoodat ze als onbe stelbaar worden teruggezonden. Daar velen nog geen begrip van de onvol doende adresseering hebben, volgt hier een voorbeeld uit het burgerleven. Een ambtenaar wordt van Breda gezonden naar Noord-Beveland, om toezicht te houden op den meeldauw in de verschillende op dat eiland gelden plaatsen. Het is onbekend in welke plaats hij zich op dat eiland zal vestigen. Na zijn vertrek komen brieven voor hem, terwijl hem ook nog stukken moeten worden toegezonden. Daar men in Breda geen nader adres weet, en de geadresseerde niets van zich laat hooren, wordt op het adres vermeld: W. WIJK, Controleur op den Meeldauw, NOORD-BEVELAND. Nu zijn op Noord-Beveland gevestigd de hulppostkantoren Kortgene, Colijnsplaat, IVissekerke, Kamperland en Kats. Om dit stuk dus terecht te brengen, moet het achtereenvolgens naar al deze kantoren gezonden worden, terwijl de brievengaarders ten gemeentehuize moeten gaan informeeren, indien de geadresseerde zijn adres niet ten hulppostkantore heeft opgegeven. Iedereen zal nu begrijpen, dat zeer veel tijd noodig zal zijn voor bedoeld stuk terecht is c-n dat al de daaraan bestede moeite niet noodig was geweest, indien do geadresseerde direct na aankomst in zijn nieune standplaats zijn adres aan het postkantoor Breda, aan zijn correspondenten en dengeen. die hem uitge zonden had, had medegedeeld. den moe en hébben rust) noodigik heb nog tot middernacht patiënten bezocht." „Arme man, en nu heb ik je nog in je slaap gestoord, wees maar niet boos!" Ik kuste haar en zij legde zich weer te slapen. Spoedig daarop sliepen wij beiden in. Eerst te acht uur des morgens opende ik, geheel en al opgefrischt, de oogen. Mijn vrouw had reeds het bed verlaten en zorg de voor het ontbijt. Nadat ik mij aangekleed, en gewasschen had, gebruikte ik haastig mijn ontbijt, en spoedde mij toen op weg naar mijn patiën ten. Toen ik door de Gasthuisstraat kwam, zag ik een collega de zieken inrichting ver laten. „Wél, collega," zeide ik verwonderd, „wat deedt gij daar?" want hij was niet aan de inrichting verbonden. „Ik moest den dood constateeren van iemand, die vannacht vermoord is," kreeg ik ten. antwoord, „omdat de dokter hier zelf ziek is." „Wie is er dan vermoord?" vroeg ik verwonderd. „Een jongmensch, wiens naam. men nog riiet kent. De geschiedenis is vlak vóór uw woning gebeurd, het verwondert mij, dat gij nog niets daarvan gehoord hebt." Een plotselinge schrik verlamde al mijn leden. Alipaaktige .God 1 Had ik vannacht j De toestand in den reuzenstrijd. Er zijn thans eenige belangrijke berichten, die echter niet van het oorlogsterrein komen, zij getuigen van een steeds grooter opwinding onder de volkeren en voorspellen ons woelige^ tijden. In de eerste plaats moet hier de aai dacht worden gevestigd op Italië: het minist. rie-Salandra heeft zijn ontslag genomen. Dat heeft in do tegenwoordige omstandigheden een groote beteekenis. Salandra en zijn kabinet vertegenwoordigden de partij, die don vrede, de handhaving der neutraliteit voorstond tot nogtoe, maar die toch allengs door woordvoor-' dors in en buiten de Kanier gedrongen werd: tot inteventie, tot de vraag althans oi 't oorlog of vrede zou zijn. Maar tegenover zich vond hij den vroegeren minister-president Giolitti, die tegen een tusschenkomst van Italië in de zen strijd was en die in de laatste dancn ook' herhaaldelijk met den Koning sprak. Salandra heeft thans gedaan als Venizelos in Grieken-' land, zijn ontslag genomc-n, ornaat hij zijne meening bij den Koning en in het Parlement niet kon doorzetten. :t Is de vraag, wat nu de souverein zal doen. Handhaaft hij uit alle macht Salandra, dan kunnen we er misschien weldra op rekenen, dat Italië meedoet in den oorlog, laat hij hem gaan, zooals Koning Kon- stantijn van Griekenland Yenizelos deed, dan beteekent dit een, althans voorloopige, hand having der neutraliteit. Italië maakt op dit oogenblik een zware crisis door. Van belang is ook de opwinding, die or in Engeland heerscht tegen de Duitsekers. In verschillende Engelsche steden hebben betog-, gingen plaats tegen dezen, die den vorm van woeste aanvallen aannemen en die in Zuid- Afrika een nog wilder karakter dragon. Hui zen van Duitscher3 worden bestormd, hun goe deren vernield, verbrand, en in den regel staat de politie daartegen machteloos. Hier en daar verlangt het volk, dat de regeering allo Duitsahers zal interneeren en het schijnt, dat zij daartoe nu zal moeten overgaan, ten min ste wat de mannen betreft. Ook voor de eigen veiligheid van dezen zal dat heter zijn, het'is toch te vreezen, dat de woede van het Engel sche volk nog zal stijgen. Mant inderdaad, de Dnifechors hebben wjl van hun meedoogenloozen aanval op de „Lu- sitania", de andere schepen der Cunardlijn, o. a. het zusterschip der „Lusitania", de „Ifau- retania", zullen niet uitzeilen op do vastge stelde dagen. Ook blijven de Duitschers in wrikbaar bij hun voornemen op deze wijze do actie ter zee voort te zetten. De nota der Ver- eenigde Staten aan Duifcschland was vrij kalm gesteld en liet aan de Duitsche regeering gelegenheid tot een uitvlucht door hot opjy-J reu der veronderstelling, dat de commandanten der onderzeeërs de instructies verkeeid had den begrepen. Maar, volgens de New-Yorkscho „World", vaagt het Duitsche antwoord, hoe hoffelijk ook gesteld, deze veronderstelling weg: de tegenwoordige wijze van oorlogvoeren ter zee zal niet worden opgegeven, Duitsch- land zal voortgaan met schepen der oorlogvoe renden in den grond te horen en Amerikanen, die daarmee reizen, zullen gevaar loooen, ge dood te worden. Van den anderen kut wordt zelfs bericht, dat thans geen waarschuwend© advertenties meer zullen worden geplaatst. Welken indruk deze onverzoenlijke houding van Duitschland op het Amerikaanscho volk en de regeering zal maken, moet nog wor ïen af gewacht. Maar de gemoederen zullen er waar schijnlijk nog meer door worden opgezweept. Do strijd in 't Oosten en 't Westen duur»/ onverminderd voort. Er valt betrekkelijk wei nig nieuws van te vertellen, niet meer ten minste dan wat do telegrammen geven. Van weerskanten schrijft men zich zelf successen toe, en dat is best mogelijk, maar dan op ver schillende punten. Tegenslagen vermeldt liefst niemand. De indruk, dien men echter alge meen krijgt, is, dat de gevechten nog steeds zeer hevig zijn, doch dat er in de laatste da gen geen beslissende voordeelen werden be haald. Aan de Dardanellen ook nog steeds geen verandering: een Engelsch slagschip van ruim 13,000 ton, de „Goliath", is door een Turksche torpedoboot in den grond geboord, ongeveer 500 man der equipage zijn verdronken. Daar entegen drong een Engelsche onderzeeboot de Zee van Marmora binnen maakte dus de reis door de Dardanellen en bracht er een Turksch transportschip en twee Turksche ta- nonneerbooten tot zinken. ENGELAND. De anti-Duitsche beweging in Engeland Uit telegrammen is reeds gebleken, dat op enkele plaatsen in Engeland de volks woede over de vernietiging van de „Lusi tania" zicli heeft geuit in aanvallen op de winkels van Duitsch-Engelschen, Duitschers in Engeland genaturaliseerd, en, naar uit de Engelsche bladen blijkt, veelal zelfs al lang in Engeland gevestigd. Onder de hulp verleend, dan was het misschien niet tot het uiterste gekomen! En als om mijn gedachten te bevestigen, zeide mijn collega verder „Een kwetsuur van den bovenarm-slag ader door een steek; het jonge mensch is doodgebloed; hij was reeds stervend, toen men hem binnenbracht." Ik verloor den grond onder mijne voeten, een nevel kwam mij voor de oogen en mijn ooren suisden. Ik maakte een onwillekeu rige beweging in de richting van het zie kenhuis, en mijn collega vroeg, mij vast houdend „Waar wilt gij heen? Heeft men u ook laten roepen?" Met geweld hield ik mij kalm en ant woordde zoo onverschillig mogelijk „Ik wil het lijk eens zien ik ben juist bezig met een verhandeling over de eerste hulp bij ongelukken." „Haal u iu deze tijden toch niet te veel cp den hals, collega, gij schijnt mij erg aangedaan toe Ik lachte gedwongen. „Dat gaat voorbijAdieu, collega, tot weerziens Twee minuten later stond ik in het lijkenhuis der zickenirrichtingIk had den oppasser weggestuurd en bevond mij alleen met den doode. Hij lag, slechte gekleed in slachtoffers van de relletjes, die Zaterdag 1 te Liverpool plaats hadden, waren zelfs enkele winkeliers, wier zonen in hest Brit- 6che leger dienen en thans in Vlaanderen strijden. Deze lieden, aan wier Britsche ge- voelens dus zeker niet kon worden getwij- feld, werden dus' slachtoffer van hun Duit- schen naam. Zeker is het. te betreuren, dat zulke relletjes tegen volkomen onschuldige lieden voorkomen, maar al zijn dergelijke uitingen van volkswoede ook niet te ver ontschuldigen, te verklaren is het misschien, dat onoatwikkelden op deze wijze aan hun verontwaardiging lucht geven. Echter ook in de meer ontwikkelde kringen vindt de haat tegen alles wat Duitsch is uiting op een wijze, die er ieker niet toe zal bijdragen om do volkswoede te bedaren. Zoo werd 'dezer dagen voor de Norwich Country Court- een klacht behandeld van een drank firma, „Elermann Brothers", tegen een arbeider, die van deze firma whisky had gekocht, maar niet had betaald. De chef van deze firma Elermann is een genaturali- I seerd Duitscher en de rechter sprak nu bij de behandeling van deze zaak die we zelf al3 van minder belang kunnen laten rusten openlijk uit, dat naar zijne mee ring naturalisatie niets beteekende. Als. zoo zei de hij, het bloed Duitsch was en van Hunschen oorsprong, zou de Hunsche smet r.iet door het w.oord „genaturaliseerd" wor den uitgewischt. Als rechters zoo zich uitlaten, is het niet te verwonderen, dat het volk op ruwere .wijze van zijn haat ook tegen de genatura liseerde Duitschers doet blijken. Zooals we zeiden, ook in meer ontwikkelde kringen dan die van het eigenlijke volk, dat met stokken en steenen argumenteert-, vindt do geweldige verontwaardiging over het in den grond borei van de ..Lusitania" uiting. Zoo is die verontwaardiging bijv. uitermate groot onder de leden van de Baltic Shipping and Mercantile Exchange te Londen. Er zijn nog ongeveer een honderdtal genatura liseerde Britten van origine uit de thans vijandige landen die van deze beurs ge bruik maken. En de echt-Britsche leden van de beurs willen nu dat deze lieden meest gewezen Duitschers. hoewel er ook gewezen Oostenrijkers en Turken toe be- hooren voorloopig van de beurs verwij derd zullen worden gehouden. In een druk- l bezochte vergadering werd besloten aan het bsursbestuur te vragen alle leden der .beurs, herkomstig uit de vijandelijke lan den, als lid te schorsen of uit te bannen. Het bestuur besloot daarop den toegang tot de beurs voorloopig te ontzeggen aan alle deze genaturaliseerden van vijandige afkomst, behalve aan hen die ouder zijn dan 60 jaren of wier zonen in het Britsche leger dienen. Maar tai van beursleden zijn hiermede nog niet tevreden en dringen op nog krachtiger aotie aan en willen ook de bedienden van deze genaturaliseerden uit gesloten hebben en onder deze zelfs geen enkele uitzondering toelaten. Ook op andere beurzen begint een gelijke beweging. Zoo is den leden van de metaal- beurs, die van Duitsche afkomst zijn, reed3 de raad gegeven, tijdens den oorlog de beurs niet meer te bezoeken, en een soort gelijke raad is gegeven aan de leden der effectenbeurs, die van Duitsche of Oosten- rij ksche geboorte zijn (een honderdvijftig- Onder de aldus getroffenen zijn velen die reeas lange jaren in Engeland gevestigd zijn en wier zonen in het leger dienen. Geen wonder dat een van dezen uitriep wat goed genoeg is voor koning George moest ook goed genoeg zijn voor de beurs In Liverpool, waarvan de meeste leden der bemanning van de Lusitania" afkom stig zijn, is de woede onder het volk al bij zonder groot en hier heeft de politie nu be sloten om in het belang van hun eigen vei ligheid alle niet genaturaliseerde Duitschers en Oostenrijkers te interneeren, terwijl veie genaturaliseerden den raad hebben ont vangen de stad te verlaten. LONDEN. De stemming tegen de Duit schers neemt overal in kracht toe. In den af- geloopen nacht zijn in verschillende distric ten van Oost-Londen door het gepeupel aan vallen gedaan op Duitsche winkels, waar van vele beschadigd werden en enkele vrij wel geheel vernield. De politie herstelde, dikwijls slechts met groote moeite, de orde. Op de vleeschmarkt te Southfield en de fruitmarkt in Covent garden werdén geen een hemd, op een houten tafelzijn gezicht waa bedekt door een witten doek. Ik stroopte de mouwen van het hemd op, maar kon de wond niet zien, daar men cp het laatste oogenblik nog beproefd-had den slagader to onderbinden, en het verband aan het lijk had laten zitten. Een vernie tigend gevoel van berouw deed mij het hart ineenkrimpen. Was ik dan niet de wezenlijke moorde naar van den ongelukkige? Had ik den doorstoken slagader te rechtertijd onder bonden, dan was dit bloeiende menschen- leven hoogstwaarschijnlijk behouden geble ven. Met sidderende hand trok ik den wit ten. dcek van het aangezicht van den doode ende haren rezen mij te berge; ik stiet een wild, wanhopig, krankzinnig ge lach uitik zag in het gelaat van mijn zoon Frits! Een krampachtig snikken welde uit mijn borst op; ik wierp mij op het verstijfde lijk van den beminden jongen, drukte hem tegen mij aan, riep hem met smeekende slem hij de liefste namen en overstroomde hem met mijn tranen maar, helaas, te vergeefs! Mijn Frits bleef koud en stom en in den ernstigen trek om zijn mond scheen een aanklacht te liggen tegen zijn vader. Nu rukte ik het verband van zijn arm; ik moest mij met eigen oogen over tuigen Duitschers meer toegelaten. In de Londen- sche clubs gaan lijsten ter onderteekening rond met het verzoek aan de besturen om de leden, die genaturaliseerde Duitschers zijn, buiten te sluiten. Woepsdagavond is een deputatie uit de Gitv, door een reusachtige menigte begeleid, naar het parlementsgebouw gegaan. Zij had een onderhoud met den solicitor-general en verlangde de interneering van alle Duit schers en Oostenrijkers, genaturaliseerd of niet, gedurende den verderen duur van den oorlog voor hun eigen veiligheid. LONDEN. Niettegenstaande den hevigen regen waren duizenden City-mannen Don derdagmiddag bijeengekomen op den Tower- hill, om de motie te steunen, waarbij van de regeering verlangd wordt, dat alle buiten landers uit vijandelijke landen geïnterneerd zouden worden. Do sprekers verklaarden, dat het- volk, nu de Duitschers den strijd niet eerlijk voe ren, dé zaak zelf ter hand zal nemen, tot de regeering tusschen beide treedt. In de motie wordt er tegen geprotes teerd, dat de familieleden van Duitschers, die verminken en vergiftigen en vrouwen en kinderen vermoorden, in Engeland vrij zouden blijven. LONDEN. De betoogingen tegen de Duitschers zijn Donderdagavond in het East End hervat. Een menigte van 300 mannen envrouwen trok door Barking Street, roe pende Weg met de Duitschers. Winkels werden geplunderd, meubelen vernield. Twintig personen werden gearresteerd. Ook werden Woensdagavond anti-Duitsche betoogingen, gehouden in South End. Dui zenden burgers vernielden de winkels van Duitschers. Er zijn troepen gerequireerd om de eigen dommen van Duitschers te beschermen. LONDEN. In het Lagerhuis deelde eerste minister Asquith mede, dat nog 40,000 vreemdelingen, waaronder 24,000 mannen, uit vijandelijke ianden in Engeland in vrijheid zijn. De regee ring .stelde voor alle volwassen manlijke per sonen, zoowel voor hun eigen veiligheid als die van het rijk te interneeren, of zoo zij den dienstplichtigen leeftijd hebben over schreden, naar hun vaderland terug te zenden. Vrouwen en kinderen zouden, wanneer de omstandigheden ditwenscbelijk maken, naar haar land terug worden gezonden, maar er zouden heel wat gevallen voor komen, dat gerechtigheid en menschlievend- heid eischen, dat haar verlof werd gegeven om te blijven. Er zou derhalve een speciale commissie ingesteld worden om de aanvragen tot vrij stelling te onderzoeken. „Er bestond geen plan de genaturaliseerde buitenlanders, ten getale van ongeveer 8000, te interneerenvoor bijzondere gevallen echter zouden speciale maatregelen genomen worden en de regeering moest," zoo ver klaarde de minister, „de bevoegdheid heb ben om hen in geval van noodzakelijkheid of gevaar te intemeeren." Bonar Law, de leider der Unionisten, be tuigde zijn instemming met deze voorstellen. Het was duidelijk, zoo zeide hij, dat een verontwaardiging zich had meester gemaakt van het land, die wel eens de perken te buiten zou kunnen gaan. Er was niemand, die wenschte dat de buitenlanders onrechtvaardig zouden wor den behandeld, het land meet echter weten, dat de quaestie door de regeering ter hand is genomen. Het leger vraagt represailles. De „Times" bevat een schrijven van den correspondent in Noord-Frankrijk, waarin gezegd wordt, dat de gevoelens van het leger tegenover den vijand, of de hou ding der soldaten jegens gewonde en gevan gen genomen Duitsche soldaten niets is afge weken van den standaard van Britsche rid derlijkheid, wijl het leger tot r,og toe steeds geloofde, dat de verhalen over Duitsche bar- baarschheden overdreven waren, en dat tegenover den vijand toegevendheid moést worden betracht. Doch sedert het gebruik van vergiftigde gassen in Noord-Frankrijk is een gevoel van diepe verontwaardiging opgekomen onder de troepen, en vooral uit de troepen zelve komt nu de wensch naar dadelijke en krachtige maatregelen tegen deze misbruiken. Een dier maatregelen noemt de correspondent de onmiddellijke uitzending naar Duitseh- van den aard zijner wonde. Wat ik zag was ver sck lik kei ijk, want het was het met bloed geschreven bewijs mijner schuld. De buig- spier van den bovenarm -was aan de lichaamszijde tot- op het been doorgesneden met een scherp voorwerp, en uit den even eens doorgesneden bovenarm-slagader had hij in korten tijd moeten doodblceden. Vergeef mij, dat, ik u niet de hellepijn kan schetsen, die mij dien dag verteerde. Als een gebroken man verliet ik het ziekenhuis. Ik was niet in staat nog een patiënt te be zoeken en naar huis, naar mijn vrouw te- rugkceren, durfde ik evenmin. Ik deinsde cr voor terug mijn vrouw te bekennen, dat ik mijn eigen zoon had laten omkomen. Toen de ongelukkige het later toch ver nam uit mijn eigen mond, want ik moest mijn gemoed ontlasten door een vrijwillige biecht vendel zij in melancholie, en na twee jaren van hartbrekend lijden heb ik cok haar verloren en naast onzen zoon in liet graf gelegd Een diepe stilte heerschte in den kring der aanwezigen. Ten slotte verbrak de rechter van instruc tie het stilzwijgen. „Gij kondt niet vermoeden dat hij, die uw hulp noodig had, uw eigen zoon was. Maar hoe kwam hij voor uw deur?" „Voor zaken op reis zijnde/' antwoord land van alle in Engeland verblijvende Duit schers, die niet geschikt zijn om de wapens te dragen. Waarom zou men in Engeland Du iter hers toestaan vrij rond te loopen, ter wijl hunne Jandgonooten het water en do lucht verpesten en tegenover Engelsche sol daten de gruwelijkste wreedheden toepassen 1 Zoo schrijft de correspondent van do „Times". Zeppelins boven Southend. Zooals reeds werd medegedeeld, werd Southend-on-Sea Maandag bezocht door een Zeppelin, die ongeveer 100 bommen liet vallen over een oppervlakte van ongeveer vijf vierkante mijl, waardoor een vrouw gedood en een schade werd aangericht van ongeveer 20.000 Een vrijwillig politie agent deed aan den correspondent van de „Times" het volgende verhaal omtrent het gebeurde: „Ik was met andere agenten op weg naar Cobtrcb-comcr, toen wij het snorren van den schroef van een luchtschip hoorden. Wij keken op en zagen iu de richting van Leith vrij hoog een luchtschip van de zeezijde af aan komen. Het was 16 minuten voor drieën. Op een gegeven oogenblik draaide het schip weder en bleef toen gedurende enkele minu ten zwevend. Toen zette het de macmnes weder aan en tegelijkertijd viel een Wr,, juist midden op den weg, waarin zij een groot gat sloeg zonder echter uiteen te spatten. Toen werd een ander projectiel, een brandbom, op een huis geworpen, dat in brand geraakte. Ik snelde daarop naar het bureau om alarm te maken. Het getoeter op de horens wekte de inwoners, die doar de ontploffingen Dog niet wakkeg waren geworden, uit hun slaap. Zij ijlden meer of minder volledig gekleed de straat op. De agenten werden onmiddel lijk over de verschillende straten verdeeld en soldaten sloten zich bij hen aan om eveneens hulp te bieden. De eerste bommen werden geworpen toen het juist begon te dagen. Er was geen straatlantaarn meer aan en de blusscners vlogen in de grauwe ochtendscheme ring van de eene ontploffing naar do andere. Intusschen daalden er hoe langer hoe meer bommen neder, tot er ongeveer honderd op het stadje waren néergeworpen. In den tuin van een der huizen Bioeg een bom een gat in de aarde, drie voet diep en 15 voet in omtrek. Het hek werd met zooveel kracht weggeslagen, dat de stukken over de daken der nabijgelegen 1 uizen vlo gen. Dóór den schok viel het plafond naar beneden in een der kamers, waar een zekere Hanney met zijn vrouw en zijn kind sliepen. Zij werden bedolven onder de stukken kalk. maar deze veroorzaakten geen ander letsel dan eenige schrammen in het gelaat van den man. Eén huis, dat door een bom getroffen werd, brandde totaal uit, aan andere werd minder schade toegebracht. De bevolking van Southend, zoo bericht de „Times", was minder onder den indruk van het bezoek van den vlieger dan indertijd die van Bury en Ipswich. Een Zeppelin boven New Castle. LONDEN. Naar het heet zou er Woens dagavond een Zeppelin zijn waargenomen heven de monding van de Tyne bij New Castle. Engelsche verliezen. Blijkens de Engelsche verlieslijsten van 7 Mei zijn 21 officieren gesneuveld, 54 ge wond, 10 door gas vergiftigd en 7 vermist-. Bovendien worden d.d. 25 April 397 man schappen als gesneuveld, gewond of vermist opgegeven. De Admiraliteit deelt mede. dat bij ds Dardanellen 9 officieren zijn gesneuveld en 29 gewond. Voorts geeft de „Times" de namen van 12 gesneuvelde officieren, die nog niet op de officieele lijsten vermeld 6taan. □e Orde van den Kouseband. LONDEN. De volgende namen zijn go schrapt van de lijst der Orde van den Kou:e- band: De Keizer van Oostenrijk, de Duit sche Keizer, de Koning van Wurteinberg, de Groothertog van Hessen, prins Heinrich van Pruisen, de hertog van Saksen-Koburg- Gotha en de hertog van Cumberland. Een reddingsbrigade. Een zekere Blythe, die indertijd deel heeft uitgemaakt van de reddingsbrigade bij de ontploffing in de Senghenyll-mijn en later de de dokter, „had hij een uitstapje naar hier gemaaat, om mij met mijn verjaardag te verrassen. Op weg van het station naar huis, was hij door een roekelooze bende nachtbrakers aangevallen. Ik kon zooiets inderdaad niet vermoeden, maar ik had niet mogen vergeten, dat wij ten allen tijde zelfs het laatste overblijfsel onzer krachten ver schuldigd zijn aan hen, die onze hulp noo dig hebbenl" Hij zeide dit met een heesche, bijna klanklooze stem; zijn gelaat zag er nu spookachtig oud en vervallen uit. Toen hij opstond om naar huis te gaan, kwam de kellner binnen en fluisterde hem iets in het oor. Toen richtte de oude heer zich kaarsrecht op en zeide op energieken toon, als ware hij plotseling een kwarteeuw jonger geworden „Ik kom dadelijk; zeg den bode, dat ik het noodige tegelijkertijd uit de apotheek zal meebrengen." Toen boog hij voor on3 en verliet met vlugge schreden de kamer. Hij was namelijk aan een nieuw ziekbed geroepen en zou ock nu weer geen behoorlijke nachtrust ge nieten.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1915 | | pagina 1