No. 67.
Woensdag 20 Januari 1915
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D, MANASSEN.
Een cursus in Esperanto.
Het departement van oorlog.
De Nieuwe Boschwachter.
in Hen rsuzensinj
Oplaag 5Q,DOO exemplaren.
DE SOLDATENCOURANT
ADRES DEB EEDACTIE PALESTEINASTRAAT 10. AMSTERDAM. TELE
FOON Z. 4068. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNEN.
LOSSE NUMMERS VOCrt, MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET-ilILITALREN
3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor Advertentiën wende men rich tot onze Administratie Drukkerij „Jaeob Tan CampTn*
N. Z. Voorburgwal '234-240 (Keizerrijk 9) Amsterdam, Tel. Noord 1775, of tot de advertentie
bureaux. Prijs der AdvcrtentiCn per regel 25 cent.
Montenegro, de kleinste Balkanstaat, doet ook mee in den liuicligen grooten
oorlog. Het heeft Oostenrijk-Hohgarije den krijg reeds in het begin verklaard.
Daar zal men te Woenen wat om lachen, meent men? Dat is nog niet zoo zeker.
Montenegro heeft weliswaar geen groot leger, maar zijn krijgers zijn echte vechters-,
bazen, en vooral moet men niet vergeten,' hóe moeilijk het terrein den Oosféhrijberlf"*"
óen strijd daar maakt. Montenegro is een bergland, met steile rotsen, kloven en
afgronden. "We zien hierboven een Oostenrijbsch detachement een aanval doen; hoe
moeilijk dat gaat zal onzen lezers nu wel duidelijk zijn.
Gsen audiëntie.
Blijkens bericht in de „Staatscourant"
wordt Donderdag a.s. door den Minister van
Oorlog geen audiëntie verleend.
Voor de vele aanvragen, welke ons
In den laaisten tijd berfeiken, om een
cursus in Esperanto in „De Soldaten-
courant" te openen, zijn wij ten slotte
gezwicht, vooral nu de heer H. Blok,
prof. de Esperanto, (Spinozastraat 23,
Amsterdam) zich tot het geven van
dezen cursus, in een reeks feuilietons
Ir. ons blad heeft beschikbaar gesteld.
Het eerste feuilleton en dus do eerste
cursus zal spoedig volgen, waarmede
wij hopen opnieuw een groote groep
van onze belangstellende lezers ge
noegen te doen.
Als een staaltje van do groote vermeerde
ring van werkzaamheden, die de mobilisatie
aan het Departement van Oorlog teweeg-
Naar hel. HoogduitseJi
nuoR
Lodewijk Oostendorp, 4e camp. 2e bat.15a reg.
(Slot.)
III
Benige» dagen na dien gedenkwaardiger
avond begaf de houtvester zich naar den eige
naar van bet jachtgebied te Keulen, die pn-
danks de liocge betrekking, welke hij aan 'iet
gerechtshof aldaar bekleedde, en bet snuffelen
in de bestoven oude napieren, bosch en jacht
toch niet vergeten had.
De houtvester deed hem verslag over den
stand der zaken op zijn gebied, over de hout
dieven, de bezembinders, die heiao haalden,
over de stroopers eu vooral over den roodea
Bronner. De staatsraad boorde alles aandachtig
aan, nu en dan bet, voorhoofd fronsende en de
punten can zijn forsoben knevel om zijn vin
ger draaionde, en hij stond vaak op bet punt
aan zijn ontevredenheid door een beidensehen
vloek lacht te geven. Op bet einde van zijn
verhaal had de boschwachter hem nog een
voorstel te doen, hetwelk hij eerst met gram
storigheid. daarna met verbazing en eindelijk
met een homerisch gelach aanhoorde.
,,Die Ras is een bliksemskind, dat ebb ik
altoos beweerd"'zei onze Nimrod tot zijn
vrouw, nadat de houtvester zich verwijderd
had. ..Ge zult zien, die baalt nog een gönialen
•treek uit. Van hem krijgen wij vroeg of laat
nr>z wat te booren."
De verdere vragen zjjuer wederhelft be.aut-
woordde de staatsraad met fitoïcijnsche kalmte
en een onafgebroken zwijgen.
„Ik koester groote pumnen!" dat wa3 al
-«jiw uit ham wis*, to kriiffftn- en «in
bracht, moge dienen, dat het aantal bij het
departement ingekomen stukken in het tijd-
Tak van 1 Augustus tot 31 December 1914 een
totaal bereikte van bijna 74.000, terwijl in die
zelfde vjjf maanden bijna 55,000 stukken- wer
den verzonden. Vergeleken bij de overeenkom
stige maanden van het jaar 1913 beteekent
dat eene vermeerdering met ruim 41000 inge
komen en bijna 17,000 uitgegane Bescheiden.
De stroom van stukken is nog steeels was
sende; vorreweg het meerendeel van de toe
name wordt veroorzaakt door inkomende brie
ven, vragen en requesten van persoonlijken of
algemeen-maatschappelijke n aard, zooals aan
vragen om verlof of vrijstelling, verzoeken om
vergoeding, gratificatie, schadeloosstelling,
onthefifng van uitvoerverbod, enz.
Bjj de afdeeling Kabinet van den Minister is
het aantal te behandelen stukken reeds meer
dan vervijfvoudigd.
De correspondentie betreffende de internee-
ring van zoovele duizenden vreemde militairen
is begrijpelijkerwijze niet weinig omvangrijk,
terwijl ook het contrclecrcn van do bescheiden
betreffende de vergoedingen aan meer dan
honderdduizend militie- en landweerplichtigen
delijk ^ieh ergerende over zijn geheimzinnig-
zwijgen, antwoordde zij: ,,Gy zult weer iets
doms uithalen."
Zij had gehoopt, dat hij in zijn granistorig-
heid over deze opmerking zijn geheim zou ver
klappen, maar hij wou aan liet aas niet bij
ten, hij bleef zwijgen, en de boschwachter bleef
ondertusschen niet werkloos.
De roode Brenner zat op dienzelfden dag bij
bet vallen van den avond iu den „Rooden
Haan", toen weldra ook de boschwachter kwam
opdagen en zich dadelijk naast hem zette,
al sof ze oude maatjes waren. Dezen keer zette
hij Brenner niet lang op den pijnbankbij be
taalde een slokje voor hem. gaf hem een sigaar
van twijfelachtige hoedanigheid, welke bij voor
zulko gelegenheden er sieeds. op nahield, en
viel daarna zoo maar met de deur in huis.
Brenner! ge waschi u morgen flink, laat
u scheron en trekt uw beste plunje aan. Hier
is reisgeld en morgen met den trein van 9 uur
vertrekt gij naar Keulen. Ge moet morgen bij
den staatsraad komen."
„Ik, bij den staatsraad?"
„Ja, bij den staatsraad: hij wil u spreken."
Nu ging hem een licht op, die oude vos
wilde hem in de val lokkeu en de houtvester
wilde hem in den strik laten loopen.
„Neen, boschwachter, daarvoor beu ik nog
niet dom genoeg. Ik zou naar den staatsraad
gaan, ik. naar den staatsraad, aan wieu de
jacht toebehoort? Dan kondeu ze me wel da
delijk weer in Keulen houden. Neeu, ik ga niet
naar den staatsraad, als de staatsraad mij:wil
spreken, dan kan hij hij mij komen."
De houtvester trachtte hem alle mogelijke
wijzen te overreden en hem gerust te stellen.
Brenner voelde zijn stroopersgewoten niet rein
genoeg, en hij wilde zoo maar niet ineens in
den muil van den leeuw vallen. Eerst nadat de
boschwachter bem op twee uieuwe borrels had
getraeteerd en bom heilig beloofd had. dat
hem niets, hoegenaamd uiets kwaads hij den
staatsraad te wachten stond, eerst, toon be
zeer veel arbeid vordert.
Tegenover heb enorme aantal te verwerken
zaken van hierbedoelden aard, zinkt dat
dc zuiver militaire aangelegenheiden, die toch
ook in grooten getale behandeld werden, haast
in hot niet. Veel kans op een spoedige vermin
dering van de papierlawines, die het departe
ment binnenvallen, schijnt niet te bestaan.
In de laatste dagen is gewag gemaakt van
heviger aanvallen en grooter drukking van
weerskanten in het noorden van Frankrijk.
Er.kele barichten vermeldden zelfs, dat de
Duifesohers een vrij groot voordeel hadden
behaald en dat er kans op was, dat zij zou
den doorbreken biji Crouy. En de Franscha
berichten gewaagden van een achteruit wij
ken op één punt der Aisne, weliswaar
.daartoe genoodzaakt door hoogwater, dat de
bruggen vernielde, en zij gaven toe, dat
dj Duitschers op dat punt vooruitgeJron
gen waren. Vooruitziende geesten meenden
reeds, dat Duiteehland opnieuw zou voor
uit-dringen in Frankrijk, in de richting van
Parijs.
Nn, zoover is het nog lang niet gekomen
en de laatste telegrammen hebben weer wei
nig anders te melden, dan dat iu hoofdzaak
de toestand aan het Westerfront dezelfde
ia gebleven. Fransche offieieele communi
qués apreken zelfs van eenige vorderingen
der Franschen vooral bij Nieuwpoort, waai
de Duitschers bij het Groote Duin 200
Meter moesten retireeren. Verder be
hielden de Franscheu hun stellingeu, ook
in Noord-Fra-nkrijk, waar bij Blirgv de
Duit-schers een ijzergieterij in bezit, i an-.en,
maar de3 avonds maakten de Frausehen
zich daar weer van moéster. Het weder is
op het westelijk oorlogsterrein nog Meed?
slecht.; het. sneeuwt er dikwijls en de mod
der heerscht er nog altijd oppermachtig.
Storm en regen, méldt een Duitsch bericht,
belemmeren bijna over het geheele front de"
gevechten
Men ziet, veel bijzonders is er van het
Westelijk oorlogsterrein niet te vertellen,
van het Oostelijke al evenmin Ook daar
bijna voortdurend slecht weer; alleen is het
er in Polen veel kouder, valt er veel möer
sneeuw. Misschien wordt er daarom ook hier
weinig hardnekkig gestreden volgen? een
Duitsch bericht, is de toestand over 't al:~
gemeen onveranderd. De Russische commu
niqués zijn uitvoeriger, maar wat zij mede-
deeleu is van betrekkelijk weinig belang.
Hier namen de Duitschers een loopgraaf
van de vooruitgeschoven Russische compag
nieën, elders werd hun voorhoede terugge
dreven, op nog een andere plaats moesten
zij hun oude stellingen weer innemen, of
werden zij teruggeslagen. Ook in liot_ Dos
ten dus neg geen kijk op e-enige bes'i-\=ing
in don strijd, de toestand blijft, zooals hij
was.
Anders gaat het toe in den Kaukasus;
daar blijven de Russen aan de winnende
hand. De slag bij Karaurgan zou, volgen?
Russische berichten, voor de Turken tot een
nederlaag zijn gewenden. Hun tegenstand
is gebroken, hun achterhoede vernield en
in wanorde vluchtten hun troepen naar
Erzeroem.
Ook op zoe valt weinig nieuws te ineidei.
Aan den ingaug der Dardanellea is een
Fransche onderzeeër, de „Ssphir", ver
gaan. De duikboot wilde den ingang der
zeeengte naderen, maar stiet daarbij op een
mijn en zonk. Volgens Russische berichten
bracht, de Russische vloot, in de Zwaito Zee
riet minder dan tachtig Turksche schepen
tot zinken, die versterking brachten aan
de Turksche troepen in Klein-Azië.
België.
Oproep aan de ongehuwde Belgen.
LONDEN. De „Dailv Telegraph" ver
sloot hij met een diepeu zucht, den volgenden
dag do avontuurlijke roia te ondernemen.
De rootle Roode Brenner liep langer dan een
uur oiq het hol van den leeuw. Eindelijk trok
hij zijn stoute schoenen aan, en trad binnen,
maar nog nooit stonden zulke dikke zweetdrup
pels op zijn-voorhoofd. Menigen gewaagden en
gevaarlijkeu strooptocht had Brenner onder
nomen, maar nog nooit in zijn levon had zijn
hart zoo gebonsd, als nu bij voor den man ging
verschijnen, die ginds al de hazen, al de reeën
en herten mocht schieten, zonder daarvoor ach
ter slot en grendel te worden gestopt. Ganseh
outsteld stond Brenner met zijn zwaar gespij
kerde schoenen op bet zachte tapijt van de lijk
gestoffeerde kamer.
De huisheer liet lang op zich wachten. Ein
delijk hoorde hij hem komen, den machtigen
helieerscher van het bosch, in welks groeue
dreven en lommerrijke bosschen Brenner zoo
menig haasje het levenslicht had uitgeblazen.
Hij voelde den grond onder zijn voeten bran
den, onwillekeurig nam hij een militaire hou
ding aan, en stond onbeweeglijk, recht als een
paal.
De staatsraad, die tevens reserve-officier
was, steelde zijn knevel, trad' met forschen tred
op den strooper toe, bekeek hem, innerlijk
lachend, van kop tot teen en commandeerde op
zulk een scherpen toon
,.Op de plaats rust!'" dat zijn vrouw uit het
aangrenzende vertrek kwam toeschieten. Na
dat de oude Nimrod zijn verschrokken vrouw
had gerustgesteld en had heengezonden,- be
gon het verhoor.
..Gij zijt Biouuer?"
„Om u te dienen, heer staatsraad
„Waar hebt gii gediend?"
„Te Koblenz, hij 't Snapsregiment."
„Ook gestraft geweest?"
„Ja, heer staatsraad.
neemt uifc Havre, dat de Belgische Te-
geering besloot alle ongehuwde mannen
van achttien tot dertig jaren op te
roepen. Zij die geen militairen dienst
wenschen te verrichten zullen voor
nuttigen arbeid in den openbaren dienst
worden gebezigd. Ieder is verplicht binnen
drie dagen een verklaring af te Icggén voor
i deu consul van de plaat? waar hij zich be
vindt. Wie in gebreke blijft z^l als over-
tréder worden beschouwd en dienovereen-
komst-ig door de gendarmerie worden be-
1 uandeld.
Tiet Belgische leger.
De ..Indépendance Beige" schrijft
■Opnieuw een kleine coup de theatre iu
het leger. Alle divisie-generaals zijn vervan
gen, zelfs generaal Bertrand, die door ziekte
gedwongen is het bevel, dat hij op zoo schit
terende wijze voerde, over t.e geven. Na vijf
maanden oorlogvoeren deed zich eon drin
gende behoefte gevoelen aan jeugdiger,
physiek krachtiger opperofficierenDe ge
mengde brigades, indertijd opgericht bij do
reorganisatie, zijn weer opgeheven. Het
veldleger, dat spoedig 100.000 man zal te!
len, za! in zes divisies worden verdeeld.
;De cavalerie is voorloopig tot nietsdoen
gedwongen. Aangezien men echter dit wa
pen niet wil opheffen, heeft men een beroep
gedaan op de officieren om over te gaan
bij de infanterie.
Haast iederen dag wordt in ons kleine
legertje iets nieuws ingevoerd of worden
wijzigingen aangebracht. Zoo werd onlangs,
Eaar het Duitsche voorbeeld, een sectie
autogeschut opgericht. Onder dekking van
den mist zijn n!. de Duitschers herhaaldelijk
erin geslaagd Veurne en Coxyde te bom
bard eeren. Hoe was het mogelijk, dat zij
(zoo .snél) do daartoe noodige batterijen
opreden en in stelling brachten? Blijkbaar
met behulp van auto's.
Men zal hen thans binnenkort op dezelfde
*ijze beantwoorden.
Uit deze enkele mededeelingen van de
„IndépenJancc" blijkt, dat de Belgische
Üegerautoriteiten met grooten ijver zich de
lessen van den oorlog ten nutte maken.
Duitschland.
Dc slag bij Tanga.
BERLIJN. Over den 6lag bij Tan
ga (Duitsch Oost-A frika), liet groot
ste wapenfeit, dat tot dusverre in onze ko
loniën is voorgekomen, zijn thans offieieele
berichten van deu gouverneur van Duitsch-
Dost-Afrika ontvangen- Volgens die bericn-
Ttiiwas "het succes veel groóter dan de
Engelsche berichten erkennen.
De gevechten hadden plaats op 3, 4 en
5 November. Den 2-den November kwamen
de E-ngelschen met twee oorlogsschepen eu
twaalf transportschepen voor Tanga en
eischten onvoorwaardelijke overgave, die
echter door den gouverneur dr. Schnee werd
geweigerd. Daarop stoomden de schepen
weg, maar verschenen den 3den weder voor
Tanga en ontscheepten toen voor Ras
Kasone een Europeesch regiment en vier
Indische benevens cavalerie, ongeveer acht
machine-geweren en negen kanonnen. Ook
marine-troepen werden geland. Het zware
scheepsgeschut van den kruiser „Fox" on
dersteunde deu aanval van Uit zee.
Het vijandelijke landingscorps werd na
verbitterde driedaagse he gevechten met
zware verliezen aan de zijde van den vijand
teruggeslagen
Op den 4den Nov. duurde bet gevecht
onafgebrokou 15a uur voort.
's Avonds had het beslissende gevecht
plaats tegen de vijandelijke strijdmacht, on
danks de zeer hevige beschieting van de stad
door liet scheepsgeschut van den vijand.
Door het vuur onzer stukken geraakte
een Bngelsch transportschip in brand.
Ook de kruiser „Fox" werd zwaar ge
troffen. Op 6 Nov. vertrokken de Engel-
sche scliepsli naar het noorden.
Het landingscorps telde ongeveer 8000
man, terwijl het aantal Duitsche troepen
slechts 2000 man bedroeg. De En gelach en
verloren meer dan 3000 man 'aan dooden,
„Wegens
„Strooper ij."
„Meestal hebt gij in mijn jaebtdomeinen ge
stroopt?"
„Oui u te dienen. Leer staaferaad."
„Om u te dienen? Wat hebt ge geschoten
„Van alles."
„Welnu, kameraad*-' dit zeggende .Jdopte
de cude den rooden Brenner vertrouwelijk op
den schouder „biecht dan eens oerlijk op,
geen leed zal u geschieden; hoeveel hazen hebt
;ij zoo ongeveer wel van in ij geschoten
Brenne.r sjikte eens, juist of hem iets in de
keel zat, en zei met een erbarmelijk zondaars
gezicht
„Ik denk niet dat ik ze op drie hooiwagens
tar Keulen had kunnen brengen."
De gebaarde heer kreeg eea hoestbui, die
Brenner echter gemaakt oorkaan:want hij
moest iets doen om de donderbui, die op het
punt, was uit té breken, te verslikken. Met
groote, zware stappen ging bij in de kamer
op en neer; en eindelijk posteerde hij zich met
:U elkaar uitgestrekte beenen voor Brenner.
„Drie hooiwagens?"
„Om u te dieneu, heer staatsraad."
„Zoo, zoo- Ge zijt een oo.hto moordeuaar
Nu kom eens met me mee."
Hij bracht Brenrcr over de binnenplaats,
voorbij den paardenstal naar de kamer van de
koetsier.
...Johan, hier is de kerel!"
Brenner balde beide vuisten, wa'nt hij dacht
niet anders, dau dan bij zichzelf moedwillig
aau het gevaar bad blootgesteld en dat een
pak stokslagen hom ie wachten stond: ma-
men kon verzekerd zijn, dat men niet invoor-
bexeid zou aanvallen. De staatsraad sloot de
deur achter hein dicht, on lachie op de binnen
plaats zoo overluid, dat zijn vrouw ruin het
venster verscheen, eu zeer onhoffelijk riep,
wat er toch gaande was.
Ondertusschen had Brenner daar binnen met
den koetsier een vreemdsoortig onderhoud,
gewonden en gevangenen. De verliezen der
Duitschers waren gering. Nauwkeurige op
gaven ontbreken nog.
Volgons -een oppervlakkige tolling zijn
er buitgemaakt: acht machine-ge wereu
300,000 patronen, 30 veld-telefoneo, meer
dan duizend wollen dekons, veel geweren en
uitrustingsstukken en een groote hoeveel
heid proviand.
De stemming van onze zegevierende troe
pen (koloniale en politiet.roepen, benevens
vrijwilligers uifc de kolonie) was uitstekend.
Ook de Askaris betoonden grooten helden
moed. "Welken invloed de nederlaag der
Engeischen zal hebben, valfc van hier uit
nog niet. bij benadering na te gaan, zoo
schrijft de gouverneur.
Boe zij het IJzeren KruisTircgen.
Vit veld postbrieven van Duitscho soldaten,
dio op een eenvoudige wijze vertellen, hoe zij
het „IJzeren Kruis" verwierven, heeft de
„Saehsisch© Staatezeitung" een bloemlezing
samengesteld, waaraan wij het volgende ont-
lecnen
Evn musketier uit W«*tfaï©n heeft door zijn
dapperheid behalve het Beierscho „Verdieozt-
kreuz" ook de beide klassen van het IJzeren
Kruis verworven. Hij bevond zich ter genezing
iu oen hospitaal, toen hij hoorde, dat er in do
onmiddellijke nabijheid oen ernstig gevecht aan
den gang was. Hij sprong van zijn ziekbed op,
nam zijn geweer en ging heen.
Onderweg voegden zich nog troepjes andere
soldaten bij hem. terwijl hij als aanvoerder
voorop liep. Het gelukte den musketier, twee
vijandelijke vaandels en een heele batterij buit
to maken en 80 Franschen gevangen te nomen.
Een andere musketier, uit Schwaben, zag
in den loop van een gevecht, dat twee inge
graven machinegeweren in do gelederen van zijn
kameraden vreosclijko verwoestingen aanricht
ten. Hij bestudeerde een oogenblik d<-n toe
stand van het terrein en besloot toon, alsof het
de gewoonste zaak van do wereld wa.s, do beide
machine-geweren alleen te gaan halen. Hij
kroop langs den spoordijk, waarop zij stonden,
en snoldo toen onder cm luid „hoera" op do
zeven manschappen toe, dio de machinegeweren
bedienden. Vijf van ben vluchtten en de tweo
anderen stelde de musketier buiten gevecht. Do
beide machinegeweren waren veroverd.
Een jongo soldaat uit. Oost-Pruisen vertelt
in een brief aan zijn ouders, hoe hij met tweo
kameraden het vaandei vaD het bataljon Tcd-
de. Hij behoorde tot de vaandel-afdeel ing. Bij
het bestormen van den vijand werd zij van vijf
kanten plotseling heftig onder vuur genomen.
Een gedeelte van het bataljon trok tegen een
vurende Russische batterij op, welke met zware
verliezen veroverd werd. Van 1-50 man waren
er nog slechts 24 over. Plotseling bemerkten
de Duitschers, da: vac verschillende zijden
groote troepen Russen op hen afkwamen.
Waarheen met bet vaandel? Dat zij het niet
levend aan dosi-xijand -zouden overgeven, sprak
van zelf. Zij stormden tegen het moorddadige
vuur der Russen in en sloegen zich door 40
a 50 Russen heen. Zij bereikten een bosch en
bemerkten, dat er nog maar drie man van
waren overgebleven. Eensklaps doken Kozak
ken op. De drie solda'cn besloten het vaandel
niet over te geven. Vlug werd een kuil ge
graven, om daarin het vaandel te verbergen.
Toen zij daarmee gereed waren, waren de Ko
zakken echter verdwenen.... Na een langen
zwerftocht kwamen zij eindelijk met het vaan
del bij hun bataljon.
Een andere „Feldgraue", vertelt in een
brief aan zijn vriend, hoe hij het IJzeren Kruis
le klasse verwierf en knoopt daaraan de
woorden vast: „Als je het eenmaal weet, zal
je terecht zeggen, dat de le klasse tamelijk
gemakkelijk verdiend is." De schrijver van
dezen brief was mpt één soldaat een half bran
dend dorp binnengereden, toen hij plotseling
een colonne Russische infanterie tegemoet
kwam. Hij trok zijn sabel, rende in de colonne
en beval haar, de geweren weg te werpen.
Dc Russen deden, verschrikt door de overrompe
ling, zooals bevolen werd, en zoo dreven de
beide Duitschers de colonne, waarbij nog an
dere troepjes kwamen, voor zich uit, tot in
het- volgende brandende dorp. Daar zagen zij
tot hun schrik'Russische tirailleurs op 1-50 pas
afstaud voorbij trekken. Hij beval zijn ge
vangenen te gaan liggen, nam nog twee offi
cieren de sabel af en zond den soldaat weg,
om versterking te halen. Deze kwam ook en
nu gaf hij de 122 gevangen Russen aan deze
nieuwe troepen over. ..Zie je, dit onbelangrijke
geval lie eft mo de lo klasse bezorgd. Jo moet
maar geluk liebben." Hiermede besloot de sol
daat zijn brief.
Dan vertelt de „Saehsische Staatszeitupg"
nog van soldaten die gewonde officieren on
der levensgevaar uit brandende huizen of in
oen kogebegon gored hebbon, of van een jager,
dio eon door ,ao Rus&en gevangen genomen
stafofficier uit een 16 K.M. verwijderd dorp
weghaalde en do schildwachten overrompelde.
qorts was cr een Thüringer landweerman,
die zijn'leven in de waagschaal stelde, om
zijn gesneuvelden kameraden een waardig graf
to bereiden. Ondanks den kogelregen haabV
hij 's nachts 17 knmcraden van het slagveld
Dan den jongen held, dio bij Dixmuiden ge
wond werd, en 40 uur op bet slagveld lag. zoo
dicht bij don vijand, dat hij belangnjko mede
deelingen in de Duiische legerplaats kon doen,
welka hij na vclo hindernissen ten slotte be
reikte. Voorts e«n ander, dio met vier kam -
raden 13 K.M. achter hot RuMsxehe front <L
spoorbrug over do Weichsel m do lucht deed
springen.
Dat zijnde ridders van het „IJzeren Kruis",
zoo besluit do Duitsclic krant haar artikel.
De politiehonden oan het front.
Het bureau te Mülhcdm van de „Duit-cli,
Veroeniging van houders van Politieker,
den", heeft volgens de „Nordd. Alg. Ztg
het volgende bericht ontvangen
....Het was een donkere nacht, dichte nevel
lag over bosch en veld. Boomen lagen op den
weg. In het bosch lagen ze door eikaar en var;
beide kanten werden we beschoten. Nn ging"'i
wo bp den zoek naar gewonden. Onzo brum»-
hoeden snelden vooruit, en wij zoo gauw mo
gelijk achter hen aan. Do dieren kv.amen ocs
reeds weer tegemoet. Haastig gingen we m«-'.
hen mee. Daar kg een klagende en jamrnen-n
do soldaat, met de oogen op ons gericht. „Hel;
me kameraad, geef me wat te drinken, Ik he'.'
zoo vreeóidijken dorst". Wij gaven d. n armer,
man koffie uit de veldflosch, dio hij gretig
uitdronk. Daarna lieten wo dragers halen
Nauwelijks was deze man weg, of do henden
kwamen ons bij nieuwe gewonden brengen.
Vel© achter elkaar, tot heb slagveld afgez-och:
was. Doodmoe keerden wij in den morgen met
onzo viorbeoDige kameraden naar het kamp,
terug, waar wij onmiddclijk in diepen skap
vielen. Veertien gewonden, dio onzo dieren
hadden ontdekt, zouden nooit door do hospi
taalsoldaten gevonden zijn. Men kan er zich
geen voorstelling van maken, hoe do toestand
soms is.
In een tweede bericht asn het bureau te
Kassei, wordt geschilderd, hoe de honden ook
ongedeerde, maar van fc'in troepen afgedwaal-
do soldaten in den nacht terechtbrengen.
Verder wordt dan verteld, hoe zij gebruikt
werden op oen slagveld dat door dragers en
hospitaa Isoldat» n reeds was afgezocht. Des
niettemin vonden zij nog zeer vele gewonden.
In heggen, op bietenvelden en dergl. spoorden
zij nog zwaar gewonde infanteristen op. De
soldaten zijn dan ook zeer dankbaar gestemd
tegenover de dieren. Een van hun leiders ver
telt Ik kwam met mjjn hond door don tuin
van eer. garnizocnshospitaal. Aan den weg zat
een soldaat, dio blijkbaar nog ternauwernood
van een zware wond genczc-o is. Hij wenkt-?
mij naar rich toe, omdat bet spreken hem
moeilijk viel. Hij had een gTOot verzoek, zoo
als hij zetde;. hij wilde zoo graag den hond
eens streelon, want aan een van onze honden
had hij zijn leven to danken. Het was bij
Reims, in een dicht kreupelhout. Hij log met
twee kameraden op voorpost, toon er een gra
naatkartets boven hen barstte. De beide ande
ren waren onmiddelijk dood, hij werd in .buik
en borst getroffen. Uren gingen voorbij, doch
niemand kwam bij den post. De nacht brak
aan en recd3 had hij allo hoop opgegeven; de
arme man zag een ellendigen dood tegemoet.
Plotseling' hoorde hij een geluid. Tweo donkere
gedaanten naderden hem. Het waren twee
lioode Kruis-honden. Zoo stil als ze gekomen
waren, verdwenen zo weer. Met dezelfde ver
standige trouwe oogen waarmee deze hond
kijkt, nadden zij hem aangezien. Zoo vertelde
hij met tranen in de oogen. En daarom zou
hij dien hond zoo graag eens willen streel en....
Frankrijk.
Op hat Westelijk ooriogsterrein.
BERLIJN. Uit het groote hoofdkwartier
wordt gemeld Iu de omstreken van Nieuw
poort hadden slechts a rtilleriege vechten
plaats.
De vijandelijke aanvallen op onze stellin
gen ten noord-weeten van Atrechfc werden
afgeslagen.
In een tegenaanval veroverden onze troe
pen fcwee loopgraven, en namen de bezet
tingstroepen gevangen.
Het in den laateten tijd veel genoemde
gehucht Laboisselle. ten noord-oosten, van
.-VIbert, is Zaterdag geheel veroverd en var.
Franscheu gezuiverd.
dat. deze op lasc. vaa zijn meester met hem
'oertie, ea toen Brenner na verloop van ecni-
ge minuten weer op do binnenplaats verscheen,
is hij een geheel nieuw mensch. Zijn ge-
ocm pak had hij in een zakdoek geinoopt,
hij stak nu m een splinternieuw© houtves-
ters-mnlormeen groen jachtkostuum, waar
aan zelfs do gemsbiiaid niet ontbrakeen
geduohten, knoestigen stok hield bij in de
band, en de weitasch met een veldflesch hing'
over zijn schoudermcu had den wolf in eeu
herderspak gestoken. Buiten ontving do staats
raad onzen Brenner.
„Van af heden zijt ge mijn jachtopzichter.
Ik neem u oen maand op proef. Zoo gij goed
oppast, bezorg ik u ook een geweer. Maar zorg
er voor, dat ia mijne jacht niet meer gestroopt
ordt."
Brenner was in de wolken. Hij rekio zich'
en scheen wel twee voet grooter geworden.
Ten hij zich in de groote wandspiegels van
de kamer zag, kreeg hij een geweldig respect
voor zich zelf.
„Heer staatsraad, gij zult ovtr mij tevre
den, het duurt geen veertien dagen of de
dr... halo mij, als er nog een is, dio een strak
duri't spannen, en Mulders Hannes snap ik hot
eerst".
Ten bewijze dat het contract gesloten was,
stopte de staatsraad den overgelukkige een
tion markstuk in de hand en gaf hem een half
dozijn van zijn eigen sigaren.
Daarop nam de roode Brenner afscheid. Voor
zijn vertrek uit Keulen liet hij zich nog eerst
het haar knippen. Dat zou bater staan op zijn
groen pak. Verscheidene malen ging hij dooi
de voornaamste straten der stad. Hij voelde
zich heel en al doordrongen V3n ziju nieuwe
ambtswaardigheid. In zijne deftigheid meende
bij, kon het niet anders of al de kinderen moes
ten vol verbazing op hem wijzen.
V.
De houtvester h3d den waard van den ..Roo
den Haan" in kennis gesteld van het geheim.
Op dit oogenblik zaten de beide kameraads in
de gelagkamer en verbeidden met ongeduld do
terugkomst van Brenner, die weldra van
een voor hem zoo geheimzinnige reis zou
terugkeeren. Eindelijk zag men hem in
de verte aankomen. De houtvester had
zich in de aangrenzende kamer terugge
trokken iu afwachting dat de klucht zou
afgespeeld worden. De hospes ging schijn
baar hoogst verwonderd voor de deur staan,
hield de hand boven de oogen, bekeek dm
naderende met een vorscnenden blik, schudde
nadenkend bet hoofd, alsof bij den vreemde:.
j3ger niet kende en ging weer binnen.
Met gemarkeerde ofticierspas trad Brenaer
eindelijk binnen. De hospes nam de pee v«:
hem af en maakte eene diepe buiging.
„Wat zal mijnheer gebruiken?
„Wat drommel! Kent ge mij dan
meer?"
„Ik ben toch Brenner. Geef me..."
„Een. slokje?"
„XeeD, klare drinkt ieder strooper, ik drink
bier."
Dien avond werd nog menige klucht met.
den nieuwen jachtopziener uitgehaald, maar
van heden af aan bleef hij de matigheid n
acht nemen, vertoefde niet te lang in de her
berg en werd een heel ander mensch. Den vol
genden morgen had hg den eersten wilddief
reeds beet. Hij had hem in de worsteling den
halven rok vau bet lijf gerukt en bracht de* r:
als bewijs en getuige. Hij werd een trou<*
dienaar vol liefde en toewijding jegens zij:
heer. fiij had eindelijk een voor hem passer i
beroep gevonden, en bet duurde geen twee
weken en geen enkele strooper dorst zich o;>
zijn jachtveld vertooneD. Want in de bo*.vh
die onder toezicht van den houtvester stonden
waakte nu; Dc nieuwe Jachtopziener.
