No. 65. Vrijdag 15 Januari 1915 Orgaan voor Leger en Vloot. Hoornblazer Kalders. Oplaag 50,000 exemplaren. IE SOLDATENGOURANT ADRES DER REDACTIE PALESTRINASTRAAT 10, AMSTERDAM, TELE FOON Z. -1968. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNEN. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET-MILITAIREN 3 CENT, ABONNEMENT ƒ1.50 PER DRIE MAANDEN. wordt, worden stop gezet. Dit middel werd reeds in toepassing gebracht. De op dit ©ogen blik si oh met verlof bevindende personen kee- ren dan automatisch terug en alles is onbe merkt op do volle sterkte. Wil men hetzelfde resultaat bereiken, wanneer een lichting met onbepaald verlof is, dan moet die lichting wor den teruggeroepen. Dat terugroepen is niet aan do aandacht, ook van buitenlanders te onttrekken. En al zou men mogen aannemen, dat do noodzakelijkheid van die terugroeping zich ten minste eenige dagen van te voren zou laten voorzien een stelling, die in haar algemeenheid niet kan worden beaamd dan nog zou het feit, dat mem die terugroeping moeilijk kan verbe'Jgen, tot de grootste voor zichtigheid nopen. Het zou onder zekere om standigheden net gevaar, uit een zich plotse ling wijzigenden tosstand voortvloeiende, kun- vergrooten. We stollen ons vaak voor, dat de oorlog aan het Westerfront bijna geheel gestreden wordt in de loopgraven. Dit is echter niet zooer hebben heel vaak uit vallen plaats, die aanleiding geven tot bajonetgevechten. Zoo zien we er een op het kiekje hierboven. Er zyn daarbij maar betrekkelijk weinig, militairen betrokken, een twintig Engelschen tegen ongeveer evenveel Duitseherg. Het eigenaardige van net handgemeen was echter, dat de meeste Engelschen, die hier aangevallen wèrdeÉ, gewond waren, en we zien onder de vechtenden eenigen met verbonden handen en hoofden. VERZOEK. Wil moeten een oud verzoek nog eens her halen. in brieven aan onze administratie over da toezending van „De Soldatencourant", over wijziging van den inhoud van pakketten, enz. moet ons noodzakelijk worden opgegeven hoe do adressenstrook iuidf, welke steeds op het ontvangen pakket Soldatencourant aanwezig Is, zonder deze opgave is het voor ons niet moge lijk wijziging "in onze expeditielijst aan te brengen, daar deze geen namen bevat, maar slachts de onderdeelen, waaraan wij tjezenden. Men zal ons zeer verplichten door in zijn correspondentie derhalve steeds nauwkeurig het onderdeel op te geven, omdat dit veel oonoodig en tijdroovend heen en v/eer schrijven voorkomen kan. Langer in dienst houden van landweerpüehiigen. Door de Ministers van Oorlog en Marine is thans in de Kamer een wetsontwerp ingediend om den termijn voor het in dienst houden van landweerplichtigen te verlengen. In een Nota naaur aanleiding van het afdce- •ngsverslag verklaart de Minister van Oorlog, dat het hem een pijnlijke gewaarwording was, in het verslag te zien gewagen van den schijn, nis sou de llegèeriug door een late indiening van het wetsontwerp, de Kamer hebben willen nopen om „onder den druk der noodzakelijk heid van een spoedige beslissing, niet liaar volle aandacht aan do belangrijke zaak, die hot hier geldt, te wijden". Tot het geven van meer dan een sobere toe- liahting werd geen aanleiding gevonden, om dat het toah. wel voor ieder duidelijk moest Een Indische Schets. Het was reeds de vierde maal dat hoorn blazer Kalders gewond werd. De eerste maal kreeg hij een flinken klewanghouw over het ■hoofd, loopende tot boven den neuswortel. Deze kunstbewerking was niet bevorderlijk geweest om Kalders' uiterlijk schoon te ver- hoogen, maar daar hij ook vóór zijne ver wonding niet zoo speciaal een Adonis was, liet hem deze permanente grimeering vrij koud, alléén kwam hij tot. de ontdekking, dat hij thans wel overeenkomst vertoonde met een gerepareerde portemonnaie. Men had n.l. Kalders' voorhoofd aan elkaar moeten hechten en na deze goed ge lukte „reparatie" werd hij door zijne mak kers „de genaaide" genoemd. Men had Kalders wegens zijne verwon ding willen evacrueeren, maar daar wilde hij absoluut niets van weten. „Voor zoo'n on- nopzele liefkoozing", zeide Kalders, „mij "willen wegsturen, het is te dwaas om alleen te loopeu. Als ik vroeger in Holland voor eiken klap op mijn lcop had moeten geëva cueerd worden, zou ik mij wel een rondreis- biljet hebben moeten aanschaffen en een I met een bierglas komt soms beter aan X, dat nn, niet minder dan in Augustus, bij maatregelen van militairen aard onze ge dragslijn hoofdzakelijk dient te worden be paald naar hetgeen buiten onze grenzen voorvalt en dat, in verhand daarmede, de eisch most worden gesteld, dat Nederland de be schikking hebbe over eene zoo groot mogelijke strijdkracht, gereed tot verweer. De om standigheid, dat in Augustus het leger nog moest worden gemobiliseerd, terwijl het thans reeds maanden in demobiliseerden toestand verkeert, kan aan dien eisch geen afbrenk doen. Wel heeft di9 omstandigheid ten gevolge gehad wij mogen ons daarover gelukkig rekenen dat de gevechten a arde van de krijgsmacht gestegen is. maar dit mag geen aanleiding zijn om de getalsterkte te vermin deren. Dat de bezwaren, aan den gemobiliseerden toestand verbonden, ernstiger worden gevoeld, naarmate die toestand langer duurt kan niet worden ontkend Maar dio bezwaren zinken in het niet bij de ellende, die hot overslaan van den oorlog naar ons gebied zou na zich slee- en. De besto waarborg daartegen woiyit ver kregen door naast een strengo en on'berispe*" lijke opvatting onzer neutraliteit te vol doen aan den hierboven geformuleerden eisch. Sedert don aanvang der mobilisatie heeft het actief vermindering ondergaan, ten gevolge van ziekte, afkeuring, vrijstelling en onbe paalde verloven, welke vermindering niet ge dekt is dcor het in dienst treden van de na- jaarsploeg 1914. De lichting 1915 is nog geheel ongeoefend en kan dus thans nog niet in het actief medetellen De Minister zet voorts uiteen, dat, wilde men een goheele lichting met langdurig of on bepaald verlof naar huis zenden, dan daarvan het onvermijdelijke gevolg zou moeten zijn, dat de periodieke verloven aan de oversell ietenden aanmerkelijk zouden moeten worden ingekrom pen. Tegen het voor ombepaalden tijd wegzenden van een geheelo lichting bestaat echter nog een ander bezwaar, dat niet voor do periodieke dan zoo'n kinderachtigen veeg met een klewang." Kalders praatte als „wijlen Brugman" met het gevolg dat de „genaaide" te Atjeh mocht blijven. Kalders wae eigenlijk wat men noemt een type. Slechter garnizoensoldaat dan Kalders was niet uit tc denken. Slordig, brutaal', onzindelijk, drankzuchtig, waren alle kwa lificaties, die volkomen op hem pasten. Niet alleen zijn vechtpartijen in de canti- nes, maar vooral die in het Chineesche kamp waren berucht. Mot de „staartmenschen" kon hij het al bijzonder slecht vinden, het zien reeds van een Chinees had bij hem de uitwerking die een rooden lap op een stier moeten maken. De gevolgen bleven voor Kalders dan ook niet uit, hij kroeg straf op straf en werd ten slotte in de 2e klasse van militaire dis cipline geplaatst. (Deze straf werd bij het korps uitgediend en niet zooals in Neder land bij eene afzonderlijke inrichting). Als veldaoldaat was hoornblazer Kalders niet te overtreffen. Onvermoeid, dapper, opgeruimd kon hij dan velen tot voorbeeld strekken. Het was alsof hij, hij het aantrek ken zijner slobkousen, voor eon expeditie, alle laksheid liet varen en of er een andere geest in hem voer. J£jn vergelijking met den toestand in Au: .t hier niet tus gaat mor met op. V politieken, sfcrategisohen Wel is die 1 anders dan nu; maar dat bewijst nog geens zins. dat de gevaren voor Nederland, in het conflict te worden betrokken, nu geringer zijn dan toen. Een vergelijking van ons land met Dene marken en Zwitserland heeft geen zin. De ligging dier landen met betrekking tot de operatiotooneelen en de gesteldheid hunner grenzen, beide in verband mot de vermoedelijke verdeeling en opstelling van belligerent© strijdmachten, zijn oorzaak, dat aan de gereed heid hunner legers andere eisohen kunnen worden gesteld dan bij ons moeten gelden. Afgescheiden daarvan, is het voorts duidelijk, dat wij voor ons zelf hebben te beoordeolen, welke gevaren ons kunnen bedreigen en in welke mate aan die gevaren het heefd moet j sluitend is innen geboden worden. Ten slotte wordt door den Minister opge merkt, dat de troepen, tot de bezettingen van liniën en stellingen behoorend, niet tot een naar evenredigheid belangrijk lager effectief mogen worden teruggebracht, dan~aie van het leger te velde, omdat men in die liniën en stellingen zich gereed moet houden om op liet eerste bevel, met volle kracht, al die werk zaamheden te verrichten, welke in do eerste Een Times-correspondent heeft dezer dagen een beeld gegeven van den verwoeden strijd in de Argonnen, waar het woord uifc- sluitend is aan het blanke wapen, kunnen geboden worden. j Op onze kaart is dit deel van het gevechts- 2e" terrein in beeld gebracht. Men vindt er Varennes en Montfaucon op aangegeven, waarheen na den slag aan de Marne de Duitsche kroonprins is teruggetrokken, wat hem volgens don „Times"-man door deskundigen kwalijk is genomen. Het doel der Duitschers is blijkbaar, zoo vertelde deze correspondent, zich meester te "Stolde3®""' °m J™Ste" Wme' "8rd™ mak®n die hun stollingen Ten nntnien van wat gedaan i, om to ge- rondom Vicrme-U-ChilMM met Varennet moet te komen aan de bezwaren, verbonden «ui»u 1 1 aan het onder de wapenen blijven van alle be- j schikbare troepen, deelt do Minister o. a. het I Klachten over gebrek aan arbeidskracht in volgende mede: het Wesoland voor de komende maanden heb- Aan patroons en bedrijfsleiders is bij herha- 1 oen den Minister nog niet bereikt. Mocht dit lmg hulp verleend, met name in die gevallen, nog geschieden, d3n zal met ernst worden on- waarin door hunne afwezigheid een aantal ar- derzocht, of daaraan kan worden tegemoet ge- beiders buiten werk zou geraken. i komen, en, zoo ja, op welke wijze. Dat bij het op dezen grond verleenen va'.ri Het behoeft volgens den Minister na het- '-•«»* .actief onzer troepen" verbindt. Vandaar de hevige oevechten in het Bosch cU la Gr wie. Varennes is het verste punt, dat de Duit-"' schers bezet houden, die beproeven Verdun van het Noorden uit in te sluiten. Op onze kaart is ook Les Ideites te vin den. waarheen de Duitschers wilden door dringen omdat deze plaats de verbinding iusachen Champagne en Verdun beheerecht. Mede zijn aangegeven het Eesse-botch en Clermont en Argonne) waar volgens de meergenoemde deskundigen de kroonprins had moeten blijven. De Duitsche knie liep volgens de „TSmes" ongeveer over Varennes, Montfaucon en Ome en aoo verder Oostelijk. Varennes is reeds in het bezit der Fran- schen geweest; zij lagen onlangs met hun infanterie vlak vóór Vauquois en waren toen vrijwel meester van het gebied tusschen Cutsy, Gercourl, Forget en Béthineourt ten zuiden van den weg MontfauconCort- tenvoyeen hadden zich genesteld in Bra bant aan de Maas. In een rechte lijn gemeten, bedraagt de afstand St. if énchouULVerdun 3? K.M. St. MènchovldMontfaucon SS K JM Viennc-lc-C'héleauVarennet 11 K.M., VarennesMontfaucon 10 K.M., Vienne- le-ChdteauMontfaucon 21 K.M., St. McnchouldClermont 13 K.M. en Mont fauconContenvoyo eveneens 11 K.M. mt bij net op dezen grond verleenen va' Jn Het behoeft volg verloven de beschikkingen wel esn* -v^tm hij omtrent E 11 jj__11 1 1 1 lend luiden, naarmate zij door den opperbevel hebber, dan wel door den Minister werden ge nomen, kan juist zijn. Dit zou zelfs onver mijdelijk zijn, indien die beschikkingen steeds door dezelfde autoriteit werden genomen, om dat het aanleggen van een gelijken maatstaf bij tal van verschillende bedrijven, onder veelal uitecnloopende omstandigheden, niet wel doen lijk is. Afwijking van de adviezen van den directeur-generaal van den Arbeid welke ad viezen overigens om hun doorwrochten aard op hoogon prijs worden gesteld kwam verschil lende malen voor. Waar de Minister elke ver- lofsaanvrage moet toetsen ook aan andere be ginselen dan die welke voor den directeur-gene raal als maatstaf dienen, 6preekt dit wel van zelf. Het verleenen van hulp in den vorm van verlof aan kleine neringdoenden, hoofden van bescheiden zaken, is aan meer bezwaren onder hevig. Door het groote aantal van deze belang hebbenden heeft elke verleende vrijstelling, eik verleend verlof onvermijdelijk nieuwe aanvra gen ten gevolge. Het billijk trekken van eene grens is hierbij ondoenlijk, ook omdat vaak moet worden afgegaan op adviezen van ver schillende personen elk hun eigen maatstaf aanleggend afkomstig. In het algemeen dragen trouwens de meeste adviezen zelfs al mag men aannemen dat de adviseurs ge heel te goeder trouw zijn het kenmerk van een scherp naar voren brengen van persoon lijke belangen, dan wel van belangen in zeer engen kring, vaak onder voorbijzien van het algemeen belang en onder miskenning van de onoverkomelijke moeilijkheden, die eoms aan eene billijke vergoeding in den weg staan. De klacht met betrekking tot de arbeiders, die bet zouden moeten aanzien dat hunne gezmnen gebrek lijden en, ten gevolge van hpt afwezig zijn van de kostwinners, tot armoede en bedoe ling vervallen, wijst de Minister met be slistheid als ongegrond af. De Traag is zelfs gewettigd, of vele gezinnen er thans niet beter aan toe zijn, dan wan neer onder de tegenwoordige tijdsomstan digheden het leger met gemobiliseerd ware Onjuist moet dan ook het beweren worden ge acht, dat, als gevolg van gebrek in arbeiders gezinnen, een ontevreden geest zou doordringen in de onder de wapenen staande troepen. Zoodra het eerste schot was gevallen, was ,,de genaaide" in zijn element. Bij de verovering van Lam-Ssi was hij weer haantje de voorste. Hij was de eerste, die bij de bestorming in de versterking was, sprong daar midden in een groep Atjehers, revolver in de vuist, en legde in korten tijd evenveel vijanden neer, als hij schoten op zijn wapen had.' Hij vond tevens nog gelegenheid, onder hands, het leven van zijn Compagnies-com mandant te redden, door tijdig een Atjeher neer te leggen, die gereed stond met den klewang den kapitein het hoofd te kloven, sprong vervolgens op "het banket en blies op zijn boorn, met de meest welluidende tonen het Wilhelmus, welk signaal voor de opruk kende troepen het toeken was, dat Lam-Ssi gevallen was. De vijandelijke bezetting, vcor zoover deze niet gedood was, koos het hazenpad en ©enige oogenblikken later wapperde Neer- lands driekleur lustig boven de veroverde sterkte. Door de voortvarendheid van den aan val had ons deze affaire slechts enkele doo- den en gewonden gekost; onder de laatsten ook ,,de genaaide", die een lanssteek in de linkerbovenarm had opgeloopen. Kalders werd op het gevechtsterrein, voor zijn moedig gedrag, op staanden voet uit de 2e klasse van militaire discipline ontslagen mededeelde, wel geen betoog dat het naar huis zenden ran de oudste landweerlichting in strijd zou zijn met het landsbelang. Overgang naar den landstorm zou weinig baten, aangezien als dan, ten einde het actief van het leger op sterkte te houden, ten aanzien van dezelfde manschappen tot toepassing van art. G, tweede lid, der Landstormwet, zou moeten worden overgegaan. Van dit middel zou reeds gebruik zijn gemaakt, indien de mobilisatie na 1 Aug. had plaats gehad, alzoo op een tijdstip, dat in normale omstandigheden deze lichting reeds naar den landstorm zou zijn overgegaan. Inhouding van verlof, bij wijze van discipli naire straf, wordt niet meer toegepast. Het spreekt editor van zelf dat aan hen die van een verleend verlof misbruik maken, door zon der wettige redenen langer achter to blijven dan hun vergund werd, niet de volle maat van het aan de militairen in het algemeen toeko mende verlof kan worden geschonken. Tegen het ondergaan van straffen kunnen de oudere manschappen zich het best waarborgen door stipte plichtsbetrachting. Stellen zij zich zoo ten voorbeeld aan de jongeren, dan zal dit be- tor strekken tot bevordering van den goeden geest, dan wanneer afwijkingen van de orde en tucht, die aan laatstgenoemden niet worden veroorloofd, aan hen wel worden toegestaan. Het comité tot ontwikkeling en ontspanning van de gemobiliseerde troepen wordt door het legerbestuur gesteund. Voor zoover den Minister bekend is, wordt nergens de vrijheid van lectuur beperkt. Kei recht van de chefs om de vrijheid tot het bij wonen van vergaderingen te beperken, moet ter wille van de goede orde gehandhaafd blijven. Ter beantwoording van de nota van den heer K. ter Laan deelt de Minister o.a. nog mede, dat onjuist is de onderstelling van dien heer, dat het blijkbaar in de bedoeling ligt de dienstplichtigen, voor wie verlenging van diensttijd wordt gevraagd, onder de wapenen te houden, zoolang de landen om ons heen in oorlog zijn. De Regeering verlangt slechts de bevoegdheid hen onder de wapenen te houden, zoolang naar hare meening do toestand van dien aard is, dat, in het. belang van 's lands veiligheid, onze weermacht tot oogenblikke- lijt optreden gereed moet staan. De bewering, dat 's lands veiligheid beter gediend zon worden door het wegzenden dan door het onder de wapenen honden der oudste landweerlichting, kan door den Minister niet worden beaamd. De regeling van het kosteloos verroer geeft sedert geruimen tijd geen grond zoogt tot redelijke klachten. Voor het h©rortaal te reeds 1 en later voorgedragen voor de Militaire Willemsorde, maar wegens rijn ongunstig strafregister ging hem deze militaire beloo- nincr mis. Dit was reeds de tweede maal. ,,-Je zult zien*, zeide Kalders, ze zullen mij dat ding nog een geven als ik „naar de haaien ben." In hoever deze profetie uitkwam zal la ter blijken. Was zoo'n expeditie afgeloopen en begon dan weer het eentonige garnizoensleven, dan was ,,de genaaide" weer de lamste sol daat, dien men zich kon voorstellen. Zijne herhaalde verzuchting was dan: ,,ik ben toch niet naar Atjeh gekomen om aardappelen te jassen of om recrutenschool te exerceeren, clan had ik wel in Holland kunnen blijven." Dan trok gewoonlijk 's avonds „de ge naaide" het Chineeeche kamp in en probeer de bij gebrek aan beter, met de Chineesen maar een robbertje te kloppen, welke in spanning steeds eindigde, met door eene patrouille in arrest te worden gesteld en de onvermijdelijke 4, 8 of 14 dagen provoost. Juist had Kalders voor een dergelijk feit weer eenigo dagen brommen opgeloopen toen er op een avond bericht kwam, dat 's nachts om 2 uur zou uitgerukt worden, om eene versterking ten Oosten van Lam- baroe te gaan nemen en slechten. K alder's .compagniecommandant wilde Amsterdam zijn bereids de noocüge voorzienin gen getroffen. De veronderstelling, dat de verhooging van 1 op 1-50 van het maxi mum der mUitievergoedingem zou moeten lei den tot eene verhooging dezer vergoodingen over de goheele lijn, stemt niet overeen met de zienswijze der Regeering, welke ter kennis van do burgemeesters ie gebracht en waaraan de Regeering nog steeds vasthoudt. Ter be strijding van het euvel, dat er ligt in de on gelijkheid van den maatstaf, door de burge meesters in de onderscheidene gemeenten bij het vaststellen der vergoedingsbedragen aan gelegd, is de medewerking van de commissa rissen der Koningin ingeroepen. Voor 's-Gra ven ba co geldt thans als maatstaf met betrek king tot een gezin zonder eigen inkomsten: voor een vrouw f 0.75, voor een viouw met één kind 0.90 en voor elk kind meer f 0.10 per dag. Met betrekking tot de nota-Dnymaer van Twist deelt de Minister o. a. nog mede. dat de lichting 1915 in Augustus niet onmiddellijk opgeroepen is, omdat de sterkte van het be schik b aio kader niet gedoogde, die lichting gelijktijdig met de najaareploeg 1914 op te leiden. Om overeenkomstige reden zijn op 15 December niet alle dienstplichtigen der lich ting ingelijfd. Dat er van genoemde lichting Iotelingen in de verwachting, dat zij in Augus tus zouden worden ingedeeld, buiten betrek king zijn geraakt, is den Minister niet be kend. Gelet op de behoefte, die in verband met den gemobiliseerden toestand van het leger, hier en daar aan personeel bestaat, zullen zoodanige gevallen wel uitzonderingen zijn, zegt de Minister. De Oerlogsleening. Naar aanleiding van het sucoes der oor- logsleening merkt het „Vaderland" op, dat de uitslag der leening voor het geheele ka binet het bewijs ia, dat de beleidvolle en rustige leiding, die van Den Haag uitging, de rust en de kalmte, die weinige maanden geleden ver te zoeken waren, over gansch den lande hebben doen terugkeeren. hem als uiterste straf, niet mede laten uit rukken. Toen „de genaaide" daar de lucht van kreeg, stelde hij rich aan als een razende, trapte en sioeg tegen de deur zijner arrest kamer totdat ten slotte de wachtcomman dant bij hem kwam en vroeg wat hem scheelde. Kalders wenschte onmiddellijk den kapi tein te spreken. Den kapitein werd dit verzoek overge bracht en deze gelastte dat de arestant bij hem zoude gebracht worden. ,,Wat is er van je verlangen, Kalders?" vroeg de kapitein. ,,Kapitein" antwoordde Kalders, „u gaat vechten en nu zult u mij toch niet de schande willen aandoen, om mij in arrest te laten? Ik zou razend worden, ik zou ongelukken doen. beloof u, kapitein," vervolgde Kalders, „dat ik in 't vervolg goed zal oppassen en nimmer meer met Chi- neezen zal gaan vechten. Kapitein,, staat u mijn verzoek om mede uit te rukken toe, u zult zien dat ik woord zal houden." De kapitein liet zich vermurven. Ingerukt, ga je kleeden, zeide de com pagniescommandant, ik sta je verzoek toe, maar dit is ook de laatste maal. En waarachtig het was de laatste maal. Kalders vocht dien dag ak ©en leeuw: men had hem nog nimmer zoo in actie ge zien en toen hij 's avonds in de draagbaar Het blad brengt vooral hulde aan minister Treub. Die duizenden kleine luiden, die de spaar banken in Augustus LI. bestormden, omdat ze hun inleg, waarvan de Staat der Neder landen nog wel zonder eenige reserve, rente en terugbetaling garand o»vd«; ven Hg achtten, hebben thans de kous leeg geschud in den zak van den Nederiandaohen Staat, en degenen onder hen, die reads weer de Rijks postspaarbank veiliger bergplaats geoordeeld hadden dan de niet meer bruikbare been.be- kleeding, gaven thans het dierbare spaar bankboekje prijs voor een Nederlandsch effect. Dat is een groot bewijs van vertrouwen in de regeering en hij, die smalend zou zeg gen Nu ja, dat vertrouwen kon makkelijk worden geschonken, want het werd met meer dan verdubbeling van rente beloond, zou bewijzen de psychologie van den spaar bankbelegger niet te verstaan. Deze toch is het in hoofdzaak te doen om zekerheid van het ingelegde gold, en de rente, die hij maakt, is voor hem secundair belang. Wilhelmina van Nassaue. (Van een kolonel.) Wilnrine von Naaaaua ben ik, van Duitschon bloed. Het Vaderland getrouwe blijf ik tot in den doed. Princeoae van Orange ben ik ganach oever- veer d. 'a Lana wetten en gebruiken heb ik altijd geëerd. De oorlog ia ontketend, de rofldren rijn in strijd, Den broedermin vergetendalom heerscht haat en nijd. Verwoest, vernield de steden; verminkt, ge dood, verjaagd, Gevangen of vertreden, de mensch, als weg- govaagd. Ik wil geen strijd, slecht vrede'k denk slechte aan 'a lands belang. De voDPrenkrijg, de wreede, maakt mij het harte bang. lag met drie schoten in het lichaam, waar van twee in do borst, speelde een glimlach van voldoening over rijn gelaat. Kalders was er naar aan toe. De twee schoten in do borst waren doode- lijk; hij zou het nog hoogstens een dag of tien kunnen rekken. De Bataljonscommandant, hiervan op de hoogte gebracht, had door tusschenkomst van den Gouverneur van Atjeh naar Hol land doen telegrafeeren om H. M. de Ko ningin te verzoeken Kalders telegrafisch te decoreeren; men wilde hem vóór zijn ster ven, die genoegdoening nog schenken. He laas, hij zou het niet meer beleven. Den negenden dag na zijne verwonding stierf Kalders en toen 's avonds de begrafe nisstoet gereed stond, nabij Petjoet, om Kalders naar zijn laatete rustplaats te bren gen, kwam een besteller en overreikte den Bataljonscommandant een telegram. De Bataljonscommandant scheurde het couvert open... en in eene spontane opwel ling van piëteit en deernis nam de luitenant kolonel B. zijn eigen ridderkruis van dc borst en spelde dit eereteeken op de lijkkist van den overledene. De profetie van Kalders was uitgekomen en ook zijne belofte om niet. meer met Chi- neezen te vechten had hij gestand eed aar). St. Pieter, Augustus 1913. P. Le Bron de Vexela.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1915 | | pagina 1