No. 65.
Vrijdag 15 Januari 1915
Orgaan voor Leger en Vloot.
Hoornblazer Kalders.
Oplaag 50,000 exemplaren.
IE SOLDATENGOURANT
ADRES DER REDACTIE PALESTRINASTRAAT 10, AMSTERDAM, TELE
FOON Z. -1968. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNEN.
LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET-MILITAIREN
3 CENT, ABONNEMENT ƒ1.50 PER DRIE MAANDEN.
wordt, worden stop gezet. Dit middel werd
reeds in toepassing gebracht. De op dit ©ogen
blik si oh met verlof bevindende personen kee-
ren dan automatisch terug en alles is onbe
merkt op do volle sterkte. Wil men hetzelfde
resultaat bereiken, wanneer een lichting met
onbepaald verlof is, dan moet die lichting wor
den teruggeroepen. Dat terugroepen is niet
aan do aandacht, ook van buitenlanders te
onttrekken. En al zou men mogen aannemen,
dat do noodzakelijkheid van die terugroeping
zich ten minste eenige dagen van te voren
zou laten voorzien een stelling, die in haar
algemeenheid niet kan worden beaamd dan
nog zou het feit, dat mem die terugroeping
moeilijk kan verbe'Jgen, tot de grootste voor
zichtigheid nopen. Het zou onder zekere om
standigheden net gevaar, uit een zich plotse
ling wijzigenden tosstand voortvloeiende, kun-
vergrooten.
We stollen ons vaak voor, dat de oorlog aan het Westerfront bijna geheel
gestreden wordt in de loopgraven. Dit is echter niet zooer hebben heel vaak uit
vallen plaats, die aanleiding geven tot bajonetgevechten. Zoo zien we er een op het
kiekje hierboven. Er zyn daarbij maar betrekkelijk weinig, militairen betrokken, een
twintig Engelschen tegen ongeveer evenveel Duitseherg. Het eigenaardige van net
handgemeen was echter, dat de meeste Engelschen, die hier aangevallen wèrdeÉ,
gewond waren, en we zien onder de vechtenden eenigen met verbonden handen en
hoofden.
VERZOEK.
Wil moeten een oud verzoek nog eens her
halen. in brieven aan onze administratie over
da toezending van „De Soldatencourant", over
wijziging van den inhoud van pakketten, enz.
moet ons noodzakelijk worden opgegeven hoe
do adressenstrook iuidf, welke steeds op het
ontvangen pakket Soldatencourant aanwezig Is,
zonder deze opgave is het voor ons niet moge
lijk wijziging "in onze expeditielijst aan te
brengen, daar deze geen namen bevat, maar
slachts de onderdeelen, waaraan wij tjezenden.
Men zal ons zeer verplichten door in zijn
correspondentie derhalve steeds nauwkeurig
het onderdeel op te geven, omdat dit veel
oonoodig en tijdroovend heen en v/eer schrijven
voorkomen kan.
Langer in dienst houden van
landweerpüehiigen.
Door de Ministers van Oorlog en Marine is
thans in de Kamer een wetsontwerp ingediend
om den termijn voor het in dienst houden van
landweerplichtigen te verlengen.
In een Nota naaur aanleiding van het afdce-
•ngsverslag verklaart de Minister van Oorlog,
dat het hem een pijnlijke gewaarwording was,
in het verslag te zien gewagen van den schijn,
nis sou de llegèeriug door een late indiening
van het wetsontwerp, de Kamer hebben willen
nopen om „onder den druk der noodzakelijk
heid van een spoedige beslissing, niet liaar
volle aandacht aan do belangrijke zaak, die
hot hier geldt, te wijden".
Tot het geven van meer dan een sobere toe-
liahting werd geen aanleiding gevonden, om
dat het toah. wel voor ieder duidelijk moest
Een Indische Schets.
Het was reeds de vierde maal dat hoorn
blazer Kalders gewond werd. De eerste maal
kreeg hij een flinken klewanghouw over het
■hoofd, loopende tot boven den neuswortel.
Deze kunstbewerking was niet bevorderlijk
geweest om Kalders' uiterlijk schoon te ver-
hoogen, maar daar hij ook vóór zijne ver
wonding niet zoo speciaal een Adonis was,
liet hem deze permanente grimeering vrij
koud, alléén kwam hij tot. de ontdekking,
dat hij thans wel overeenkomst vertoonde
met een gerepareerde portemonnaie.
Men had n.l. Kalders' voorhoofd aan
elkaar moeten hechten en na deze goed ge
lukte „reparatie" werd hij door zijne mak
kers „de genaaide" genoemd.
Men had Kalders wegens zijne verwon
ding willen evacrueeren, maar daar wilde hij
absoluut niets van weten. „Voor zoo'n on-
nopzele liefkoozing", zeide Kalders, „mij
"willen wegsturen, het is te dwaas om alleen
te loopeu. Als ik vroeger in Holland voor
eiken klap op mijn lcop had moeten geëva
cueerd worden, zou ik mij wel een rondreis-
biljet hebben moeten aanschaffen en een I
met een bierglas komt soms beter aan
X, dat nn, niet minder dan in Augustus, bij
maatregelen van militairen aard onze ge
dragslijn hoofdzakelijk dient te worden be
paald naar hetgeen buiten onze grenzen
voorvalt en dat, in verhand daarmede, de eisch
most worden gesteld, dat Nederland de be
schikking hebbe over eene zoo groot mogelijke
strijdkracht, gereed tot verweer. De om
standigheid, dat in Augustus het leger nog
moest worden gemobiliseerd, terwijl het thans
reeds maanden in demobiliseerden toestand
verkeert, kan aan dien eisch geen afbrenk
doen. Wel heeft di9 omstandigheid ten gevolge
gehad wij mogen ons daarover gelukkig
rekenen dat de gevechten a arde van de
krijgsmacht gestegen is. maar dit mag geen
aanleiding zijn om de getalsterkte te vermin
deren.
Dat de bezwaren, aan den gemobiliseerden
toestand verbonden, ernstiger worden gevoeld,
naarmate die toestand langer duurt kan niet
worden ontkend Maar dio bezwaren zinken in
het niet bij de ellende, die hot overslaan van
den oorlog naar ons gebied zou na zich slee-
en. De besto waarborg daartegen woiyit ver
kregen door naast een strengo en on'berispe*"
lijke opvatting onzer neutraliteit te vol
doen aan den hierboven geformuleerden eisch.
Sedert don aanvang der mobilisatie heeft
het actief vermindering ondergaan, ten gevolge
van ziekte, afkeuring, vrijstelling en onbe
paalde verloven, welke vermindering niet ge
dekt is dcor het in dienst treden van de na-
jaarsploeg 1914. De lichting 1915 is nog geheel
ongeoefend en kan dus thans nog niet in het
actief medetellen
De Minister zet voorts uiteen, dat, wilde
men een goheele lichting met langdurig of on
bepaald verlof naar huis zenden, dan daarvan
het onvermijdelijke gevolg zou moeten zijn, dat
de periodieke verloven aan de oversell ietenden
aanmerkelijk zouden moeten worden ingekrom
pen.
Tegen het voor ombepaalden tijd wegzenden
van een geheelo lichting bestaat echter nog
een ander bezwaar, dat niet voor do periodieke
dan zoo'n kinderachtigen veeg met een
klewang."
Kalders praatte als „wijlen Brugman"
met het gevolg dat de „genaaide" te
Atjeh mocht blijven.
Kalders wae eigenlijk wat men noemt een
type.
Slechter garnizoensoldaat dan Kalders
was niet uit tc denken. Slordig, brutaal',
onzindelijk, drankzuchtig, waren alle kwa
lificaties, die volkomen op hem pasten.
Niet alleen zijn vechtpartijen in de canti-
nes, maar vooral die in het Chineesche kamp
waren berucht.
Mot de „staartmenschen" kon hij het al
bijzonder slecht vinden, het zien reeds van
een Chinees had bij hem de uitwerking die
een rooden lap op een stier moeten maken.
De gevolgen bleven voor Kalders dan ook
niet uit, hij kroeg straf op straf en werd
ten slotte in de 2e klasse van militaire dis
cipline geplaatst. (Deze straf werd bij het
korps uitgediend en niet zooals in Neder
land bij eene afzonderlijke inrichting).
Als veldaoldaat was hoornblazer Kalders
niet te overtreffen. Onvermoeid, dapper,
opgeruimd kon hij dan velen tot voorbeeld
strekken. Het was alsof hij, hij het aantrek
ken zijner slobkousen, voor eon expeditie,
alle laksheid liet varen en of er een andere
geest in hem voer.
J£jn vergelijking met den toestand in Au:
.t hier niet
tus gaat mor met op. V
politieken, sfcrategisohen
Wel is die 1
anders dan nu; maar dat bewijst nog geens
zins. dat de gevaren voor Nederland, in het
conflict te worden betrokken, nu geringer zijn
dan toen.
Een vergelijking van ons land met Dene
marken en Zwitserland heeft geen zin. De
ligging dier landen met betrekking tot de
operatiotooneelen en de gesteldheid hunner
grenzen, beide in verband mot de vermoedelijke
verdeeling en opstelling van belligerent©
strijdmachten, zijn oorzaak, dat aan de gereed
heid hunner legers andere eisohen kunnen
worden gesteld dan bij ons moeten gelden.
Afgescheiden daarvan, is het voorts duidelijk,
dat wij voor ons zelf hebben te beoordeolen,
welke gevaren ons kunnen bedreigen en in
welke mate aan die gevaren het heefd moet j sluitend is
innen geboden worden.
Ten slotte wordt door den Minister opge
merkt, dat de troepen, tot de bezettingen van
liniën en stellingen behoorend, niet tot een
naar evenredigheid belangrijk lager effectief
mogen worden teruggebracht, dan~aie van het
leger te velde, omdat men in die liniën en
stellingen zich gereed moet houden om op liet
eerste bevel, met volle kracht, al die werk
zaamheden te verrichten, welke in do eerste
Een Times-correspondent heeft dezer
dagen een beeld gegeven van den verwoeden
strijd in de Argonnen, waar het woord uifc-
sluitend is aan het blanke wapen,
kunnen geboden worden. j Op onze kaart is dit deel van het gevechts-
2e" terrein in beeld gebracht. Men vindt er
Varennes en Montfaucon op aangegeven,
waarheen na den slag aan de Marne de
Duitsche kroonprins is teruggetrokken, wat
hem volgens don „Times"-man door
deskundigen kwalijk is genomen.
Het doel der Duitschers is blijkbaar, zoo
vertelde deze correspondent, zich meester te
"Stolde3®""' °m J™Ste" Wme' "8rd™ mak®n die hun stollingen
Ten nntnien van wat gedaan i, om to ge- rondom Vicrme-U-ChilMM met Varennet
moet te komen aan de bezwaren, verbonden «ui»u 1 1
aan het onder de wapenen blijven van alle be- j
schikbare troepen, deelt do Minister o. a. het I Klachten over gebrek aan arbeidskracht in
volgende mede: het Wesoland voor de komende maanden heb-
Aan patroons en bedrijfsleiders is bij herha- 1 oen den Minister nog niet bereikt. Mocht dit
lmg hulp verleend, met name in die gevallen, nog geschieden, d3n zal met ernst worden on-
waarin door hunne afwezigheid een aantal ar- derzocht, of daaraan kan worden tegemoet ge-
beiders buiten werk zou geraken. i komen, en, zoo ja, op welke wijze.
Dat bij het op dezen grond verleenen va'.ri Het behoeft volgens den Minister na het-
'-•«»* .actief onzer troepen"
verbindt. Vandaar de hevige oevechten in
het Bosch cU la Gr wie.
Varennes is het verste punt, dat de Duit-"'
schers bezet houden, die beproeven Verdun
van het Noorden uit in te sluiten.
Op onze kaart is ook Les Ideites te vin
den. waarheen de Duitschers wilden door
dringen omdat deze plaats de verbinding
iusachen Champagne en Verdun beheerecht.
Mede zijn aangegeven het Eesse-botch en
Clermont en Argonne) waar volgens de
meergenoemde deskundigen de kroonprins
had moeten blijven.
De Duitsche knie liep volgens de „TSmes"
ongeveer over Varennes, Montfaucon en
Ome en aoo verder Oostelijk.
Varennes is reeds in het bezit der Fran-
schen geweest; zij lagen onlangs met hun
infanterie vlak vóór Vauquois en waren toen
vrijwel meester van het gebied tusschen
Cutsy, Gercourl, Forget en Béthineourt
ten zuiden van den weg MontfauconCort-
tenvoyeen hadden zich genesteld in Bra
bant aan de Maas.
In een rechte lijn gemeten, bedraagt de
afstand St. if énchouULVerdun 3? K.M.
St. MènchovldMontfaucon SS K JM
Viennc-lc-C'héleauVarennet 11 K.M.,
VarennesMontfaucon 10 K.M., Vienne-
le-ChdteauMontfaucon 21 K.M., St.
McnchouldClermont 13 K.M. en Mont
fauconContenvoyo eveneens 11 K.M.
mt bij net op dezen grond verleenen va' Jn Het behoeft volg
verloven de beschikkingen wel esn* -v^tm hij omtrent E
11 jj__11 1 1 1
lend luiden, naarmate zij door den opperbevel
hebber, dan wel door den Minister werden ge
nomen, kan juist zijn. Dit zou zelfs onver
mijdelijk zijn, indien die beschikkingen steeds
door dezelfde autoriteit werden genomen, om
dat het aanleggen van een gelijken maatstaf
bij tal van verschillende bedrijven, onder veelal
uitecnloopende omstandigheden, niet wel doen
lijk is. Afwijking van de adviezen van den
directeur-generaal van den Arbeid welke ad
viezen overigens om hun doorwrochten aard op
hoogon prijs worden gesteld kwam verschil
lende malen voor. Waar de Minister elke ver-
lofsaanvrage moet toetsen ook aan andere be
ginselen dan die welke voor den directeur-gene
raal als maatstaf dienen, 6preekt dit wel van
zelf.
Het verleenen van hulp in den vorm van
verlof aan kleine neringdoenden, hoofden van
bescheiden zaken, is aan meer bezwaren onder
hevig. Door het groote aantal van deze belang
hebbenden heeft elke verleende vrijstelling, eik
verleend verlof onvermijdelijk nieuwe aanvra
gen ten gevolge. Het billijk trekken van eene
grens is hierbij ondoenlijk, ook omdat vaak
moet worden afgegaan op adviezen van ver
schillende personen elk hun eigen maatstaf
aanleggend afkomstig. In het algemeen
dragen trouwens de meeste adviezen zelfs
al mag men aannemen dat de adviseurs ge
heel te goeder trouw zijn het kenmerk van
een scherp naar voren brengen van persoon
lijke belangen, dan wel van belangen in zeer
engen kring, vaak onder voorbijzien van het
algemeen belang en onder miskenning van de
onoverkomelijke moeilijkheden, die eoms aan
eene billijke vergoeding in den weg staan. De
klacht met betrekking tot de arbeiders, die bet
zouden moeten aanzien dat hunne gezmnen
gebrek lijden en, ten gevolge van hpt afwezig
zijn van de kostwinners, tot armoede en bedoe
ling vervallen, wijst de Minister met be
slistheid als ongegrond af. De Traag is
zelfs gewettigd, of vele gezinnen er
thans niet beter aan toe zijn, dan wan
neer onder de tegenwoordige tijdsomstan
digheden het leger met gemobiliseerd ware
Onjuist moet dan ook het beweren worden ge
acht, dat, als gevolg van gebrek in arbeiders
gezinnen, een ontevreden geest zou doordringen
in de onder de wapenen staande troepen.
Zoodra het eerste schot was gevallen, was
,,de genaaide" in zijn element.
Bij de verovering van Lam-Ssi was hij
weer haantje de voorste. Hij was de eerste,
die bij de bestorming in de versterking was,
sprong daar midden in een groep Atjehers,
revolver in de vuist, en legde in korten tijd
evenveel vijanden neer, als hij schoten op
zijn wapen had.'
Hij vond tevens nog gelegenheid, onder
hands, het leven van zijn Compagnies-com
mandant te redden, door tijdig een Atjeher
neer te leggen, die gereed stond met den
klewang den kapitein het hoofd te kloven,
sprong vervolgens op "het banket en blies op
zijn boorn, met de meest welluidende tonen
het Wilhelmus, welk signaal voor de opruk
kende troepen het toeken was, dat Lam-Ssi
gevallen was.
De vijandelijke bezetting, vcor zoover
deze niet gedood was, koos het hazenpad en
©enige oogenblikken later wapperde Neer-
lands driekleur lustig boven de veroverde
sterkte.
Door de voortvarendheid van den aan
val had ons deze affaire slechts enkele doo-
den en gewonden gekost; onder de laatsten
ook ,,de genaaide", die een lanssteek in de
linkerbovenarm had opgeloopen.
Kalders werd op het gevechtsterrein, voor
zijn moedig gedrag, op staanden voet uit de
2e klasse van militaire discipline ontslagen
mededeelde, wel geen betoog dat het naar huis
zenden ran de oudste landweerlichting in strijd
zou zijn met het landsbelang. Overgang naar
den landstorm zou weinig baten, aangezien als
dan, ten einde het actief van het leger op
sterkte te houden, ten aanzien van dezelfde
manschappen tot toepassing van art. G, tweede
lid, der Landstormwet, zou moeten worden
overgegaan. Van dit middel zou reeds gebruik
zijn gemaakt, indien de mobilisatie na 1 Aug.
had plaats gehad, alzoo op een tijdstip, dat in
normale omstandigheden deze lichting reeds
naar den landstorm zou zijn overgegaan.
Inhouding van verlof, bij wijze van discipli
naire straf, wordt niet meer toegepast. Het
spreekt editor van zelf dat aan hen die van
een verleend verlof misbruik maken, door zon
der wettige redenen langer achter to blijven
dan hun vergund werd, niet de volle maat van
het aan de militairen in het algemeen toeko
mende verlof kan worden geschonken. Tegen
het ondergaan van straffen kunnen de oudere
manschappen zich het best waarborgen door
stipte plichtsbetrachting. Stellen zij zich zoo
ten voorbeeld aan de jongeren, dan zal dit be-
tor strekken tot bevordering van den goeden
geest, dan wanneer afwijkingen van de orde
en tucht, die aan laatstgenoemden niet worden
veroorloofd, aan hen wel worden toegestaan.
Het comité tot ontwikkeling en ontspanning
van de gemobiliseerde troepen wordt door het
legerbestuur gesteund.
Voor zoover den Minister bekend is, wordt
nergens de vrijheid van lectuur beperkt. Kei
recht van de chefs om de vrijheid tot het bij
wonen van vergaderingen te beperken, moet ter
wille van de goede orde gehandhaafd blijven.
Ter beantwoording van de nota van den heer
K. ter Laan deelt de Minister o.a. nog mede,
dat onjuist is de onderstelling van dien heer,
dat het blijkbaar in de bedoeling ligt de
dienstplichtigen, voor wie verlenging van
diensttijd wordt gevraagd, onder de wapenen
te houden, zoolang de landen om ons heen in
oorlog zijn. De Regeering verlangt slechts de
bevoegdheid hen onder de wapenen te houden,
zoolang naar hare meening do toestand van
dien aard is, dat, in het. belang van 's lands
veiligheid, onze weermacht tot oogenblikke-
lijt optreden gereed moet staan.
De bewering, dat 's lands veiligheid beter
gediend zon worden door het wegzenden dan
door het onder de wapenen honden der oudste
landweerlichting, kan door den Minister niet
worden beaamd.
De regeling van het kosteloos verroer geeft
sedert geruimen tijd geen grond zoogt
tot redelijke klachten. Voor het h©rortaal te
reeds 1
en later voorgedragen voor de Militaire
Willemsorde, maar wegens rijn ongunstig
strafregister ging hem deze militaire beloo-
nincr mis.
Dit was reeds de tweede maal.
,,-Je zult zien*, zeide Kalders, ze zullen mij
dat ding nog een geven als ik „naar de
haaien ben."
In hoever deze profetie uitkwam zal la
ter blijken.
Was zoo'n expeditie afgeloopen en begon
dan weer het eentonige garnizoensleven,
dan was ,,de genaaide" weer de lamste sol
daat, dien men zich kon voorstellen.
Zijne herhaalde verzuchting was dan:
,,ik ben toch niet naar Atjeh gekomen om
aardappelen te jassen of om recrutenschool
te exerceeren, clan had ik wel in Holland
kunnen blijven."
Dan trok gewoonlijk 's avonds „de ge
naaide" het Chineeeche kamp in en probeer
de bij gebrek aan beter, met de Chineesen
maar een robbertje te kloppen, welke in
spanning steeds eindigde, met door eene
patrouille in arrest te worden gesteld en de
onvermijdelijke 4, 8 of 14 dagen provoost.
Juist had Kalders voor een dergelijk feit
weer eenigo dagen brommen opgeloopen
toen er op een avond bericht kwam, dat
's nachts om 2 uur zou uitgerukt worden,
om eene versterking ten Oosten van Lam-
baroe te gaan nemen en slechten.
K alder's .compagniecommandant wilde
Amsterdam zijn bereids de noocüge voorzienin
gen getroffen. De veronderstelling, dat de
verhooging van 1 op 1-50 van het maxi
mum der mUitievergoedingem zou moeten lei
den tot eene verhooging dezer vergoodingen
over de goheele lijn, stemt niet overeen met
de zienswijze der Regeering, welke ter kennis
van do burgemeesters ie gebracht en waaraan
de Regeering nog steeds vasthoudt. Ter be
strijding van het euvel, dat er ligt in de on
gelijkheid van den maatstaf, door de burge
meesters in de onderscheidene gemeenten bij
het vaststellen der vergoedingsbedragen aan
gelegd, is de medewerking van de commissa
rissen der Koningin ingeroepen. Voor 's-Gra
ven ba co geldt thans als maatstaf met betrek
king tot een gezin zonder eigen inkomsten:
voor een vrouw f 0.75, voor een viouw met
één kind 0.90 en voor elk kind meer f 0.10
per dag.
Met betrekking tot de nota-Dnymaer van
Twist deelt de Minister o. a. nog mede. dat
de lichting 1915 in Augustus niet onmiddellijk
opgeroepen is, omdat de sterkte van het be
schik b aio kader niet gedoogde, die lichting
gelijktijdig met de najaareploeg 1914 op te
leiden. Om overeenkomstige reden zijn op 15
December niet alle dienstplichtigen der lich
ting ingelijfd. Dat er van genoemde lichting
Iotelingen in de verwachting, dat zij in Augus
tus zouden worden ingedeeld, buiten betrek
king zijn geraakt, is den Minister niet be
kend. Gelet op de behoefte, die in verband
met den gemobiliseerden toestand van het
leger, hier en daar aan personeel bestaat,
zullen zoodanige gevallen wel uitzonderingen
zijn, zegt de Minister.
De Oerlogsleening.
Naar aanleiding van het sucoes der oor-
logsleening merkt het „Vaderland" op, dat
de uitslag der leening voor het geheele ka
binet het bewijs ia, dat de beleidvolle en
rustige leiding, die van Den Haag uitging,
de rust en de kalmte, die weinige maanden
geleden ver te zoeken waren, over gansch
den lande hebben doen terugkeeren.
hem als uiterste straf, niet mede laten uit
rukken.
Toen „de genaaide" daar de lucht van
kreeg, stelde hij rich aan als een razende,
trapte en sioeg tegen de deur zijner arrest
kamer totdat ten slotte de wachtcomman
dant bij hem kwam en vroeg wat hem
scheelde.
Kalders wenschte onmiddellijk den kapi
tein te spreken.
Den kapitein werd dit verzoek overge
bracht en deze gelastte dat de arestant bij
hem zoude gebracht worden.
,,Wat is er van je verlangen, Kalders?"
vroeg de kapitein.
,,Kapitein" antwoordde Kalders, „u
gaat vechten en nu zult u mij toch niet de
schande willen aandoen, om mij in arrest
te laten? Ik zou razend worden, ik zou
ongelukken doen. beloof u, kapitein,"
vervolgde Kalders, „dat ik in 't vervolg
goed zal oppassen en nimmer meer met Chi-
neezen zal gaan vechten. Kapitein,, staat u
mijn verzoek om mede uit te rukken toe, u
zult zien dat ik woord zal houden."
De kapitein liet zich vermurven.
Ingerukt, ga je kleeden, zeide de com
pagniescommandant, ik sta je verzoek toe,
maar dit is ook de laatste maal.
En waarachtig het was de laatste maal.
Kalders vocht dien dag ak ©en leeuw:
men had hem nog nimmer zoo in actie ge
zien en toen hij 's avonds in de draagbaar
Het blad brengt vooral hulde aan minister
Treub.
Die duizenden kleine luiden, die de spaar
banken in Augustus LI. bestormden, omdat
ze hun inleg, waarvan de Staat der Neder
landen nog wel zonder eenige reserve, rente
en terugbetaling garand o»vd«; ven Hg
achtten, hebben thans de kous leeg geschud
in den zak van den Nederiandaohen Staat, en
degenen onder hen, die reads weer de Rijks
postspaarbank veiliger bergplaats geoordeeld
hadden dan de niet meer bruikbare been.be-
kleeding, gaven thans het dierbare spaar
bankboekje prijs voor een Nederlandsch
effect.
Dat is een groot bewijs van vertrouwen
in de regeering en hij, die smalend zou zeg
gen Nu ja, dat vertrouwen kon makkelijk
worden geschonken, want het werd met
meer dan verdubbeling van rente beloond,
zou bewijzen de psychologie van den spaar
bankbelegger niet te verstaan. Deze toch is
het in hoofdzaak te doen om zekerheid van
het ingelegde gold, en de rente, die hij
maakt, is voor hem secundair belang.
Wilhelmina van Nassaue.
(Van een kolonel.)
Wilnrine von Naaaaua ben ik, van Duitschon
bloed.
Het Vaderland getrouwe blijf ik tot in den
doed.
Princeoae van Orange ben ik ganach oever-
veer d.
'a Lana wetten en gebruiken heb ik altijd
geëerd.
De oorlog ia ontketend, de rofldren rijn in
strijd,
Den broedermin vergetendalom heerscht haat
en nijd.
Verwoest, vernield de steden; verminkt, ge
dood, verjaagd,
Gevangen of vertreden, de mensch, als weg-
govaagd.
Ik wil geen strijd, slecht vrede'k denk slechte
aan 'a lands belang.
De voDPrenkrijg, de wreede, maakt mij het
harte bang.
lag met drie schoten in het lichaam, waar
van twee in do borst, speelde een glimlach
van voldoening over rijn gelaat.
Kalders was er naar aan toe.
De twee schoten in do borst waren doode-
lijk; hij zou het nog hoogstens een dag of
tien kunnen rekken.
De Bataljonscommandant, hiervan op de
hoogte gebracht, had door tusschenkomst
van den Gouverneur van Atjeh naar Hol
land doen telegrafeeren om H. M. de Ko
ningin te verzoeken Kalders telegrafisch te
decoreeren; men wilde hem vóór zijn ster
ven, die genoegdoening nog schenken. He
laas, hij zou het niet meer beleven.
Den negenden dag na zijne verwonding
stierf Kalders en toen 's avonds de begrafe
nisstoet gereed stond, nabij Petjoet, om
Kalders naar zijn laatete rustplaats te bren
gen, kwam een besteller en overreikte den
Bataljonscommandant een telegram.
De Bataljonscommandant scheurde het
couvert open... en in eene spontane opwel
ling van piëteit en deernis nam de luitenant
kolonel B. zijn eigen ridderkruis van dc
borst en spelde dit eereteeken op de lijkkist
van den overledene.
De profetie van Kalders was uitgekomen
en ook zijne belofte om niet. meer met Chi-
neezen te vechten had hij gestand eed aar).
St. Pieter, Augustus 1913.
P. Le Bron de Vexela.