No. 60.
Zondag 3 Januari 1915.
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Vijf maanden oorlog.
Op het veld van eer.
De dooden van 1914.
Oplaag 50,000 exemplaren.
DE SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE PALE8TRTN ASTRAAT 10, AMSTERDAM, TELE
FOON Z. -1368. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNEN.
LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR N IET-MILITAIR EN
3 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor AdvertentiCn wende men rJeb tot onze Administratie Drnkker-y ..Jacob van Campen*
N. Z. Voorburgwal 234-240 (Keizerr;jk 9) Amsterdam, Tel. Noord 1775. of tot de advertentie
bureaux. Prijs der Advertentie per regel 25 cent.
Hoe men zich soma behelpt in de loopgraven, ziet men hierboven. Als men
geen bommen of granaten bij de hand heeft om naar den vijand te werpen, maakt
men ze zelf. Een ledig jamimsje bijv. is daarvoor heel goed geschikt; zoo'n busje
wordt gevuld met stukjes ijzer en eenig schietkatoen. Men steekt de lont aan en
werpt de geïmproviseerde granaat met de hand weg of maakt een soort van boog
of catapult, zooals wij op de teekening hierboven zien, en de granaat snort naar de
vijandelijke loopgraaf.
Verantwoording
van bijdragen voor „De Soldatencourant" in
do volgorde van toezending der soldenSteun-
penning .Zeemacht'', Den Helder 3.53$; mr.
G, W. 15., A'dam, 2; A A. H. S. Rotterdam,
.2.60; jonkvr. v. 1'. Hilversum, 5; Stoun-
ponning „Zeemacht", Den Helder 2.56£; M.
F. L- Den Haag, ƒ4; jhr. G. C. Q. v. U. Bloe-
mcndaal 10; W. O., Utrecht, f 2.-50mr. dr.
W,. F. v. L. Haarlem, f 25; Steunpenning
..Zeemacht", Den Helder, 3.724; H. S.
Warnsvold- 2.50; P. S. G. R. Wageningeu
f 2; .Officieren 4e G. 11 b. L. "NV. I.. f 4; Best.
Soc De Vereeniging, Deventer, 5; S. d. O.
Den Haa.g ƒ5; H. S. Delft, 25; G. J. W. K.
B. Den Haag 2.50. Totaal 106.82$. Deze
verantwoording loopt tot en met 31 Decem
ber 1914.
Het is een oude, en een goede gewoonte om
bij dc wisseling van een jaar te herdenken, wat
het afgfcloopeno ons schonk of ontnam cn
waarop het ingetredene ons kan doen hopen.
Dp redactie van- de „Soldatencourant" wil
daarvan niet afwijken, zij zal trachten in een
korte memorie de geschiedenis van bet af gel oo-
pon jaar te geven, voor zoover die is saarn-
goweven met, baar bestaan. Dat zal dus zijn
do geschiedenis van den oorlog. Bijna vijf
maanden bestaat nu ons blad, en even langer
beeft do oorlog geduurd. De geschiedenis der
Soldatencouranf' is feitelijk tevens dc ge
schiedenis van den oorlosr en van wat daarmee
samenhangt, van onze mobilisatie in de eer
ste plaats.
Do officier lag uitgestrekt op zijn alfa-
mat in de schaduw van zijn tent en schreef
aan zijn rapport.
Hij was nu al twee maanden hier, kam-
peerend midden in de Sahara om aan de
Marokkaansche grens de altoos dreigende
bewegingen der bende oproerlingen na te
gaan en hun aanvallen, zoo mogelijk, te
voorkomen of krachtig af te slaan, terwijl
hij met zijn troepen de Marokkaansche dor
pen had te beveiligen tegen de roofzuchtige
strooptochten der woeste bergbewoners.
Het was er een treurig, eindeloos stuk
woestijn, brandend in den heeten oven, die
aanhoudend door de zon gestookt werd
Dan was het er een eentonig leven met wei
nig werk en altoos in de afwachting van
dingen, die konden gebeuren en evengoed
konden uitblijven, ongeduldig tegemoet
ziend, wat. nooit werkelijkheid werd. De
verveling heerschte er, die met de onbewe
gelijkheid samengaat en dan. het was er
zoo eenzaam en stil, een stilte, die alleen
verbroken werd door het plotseling schallen
van trompetten, wanneer die kknk op
bepaalde uren tot de vaste bezigheden en de
geregelde maaltijden opriep.
Plotseling kwam iemand snel op den of
ficier toeloopen. Het was Moktar, een in-
landsche soldaat. Spahi eerste klasse. Hij
stond op drie pa6 afstands van de tent stil
en werktuigelijk het gewonen saluut uitvoe
rend, zcide hij en toonde daarbij zijn witte
fcanden in een goedigen, breedeu lach
Kapitein, zie eens. wil u misschien
een klein leeuwtje hebben?"
Hij had zijn boernoes opengemaakt on
der het spreken en liet tegen de roode kleur
De tijd, om de historie van dezen verwoes
tenden krijg, waarbij ieder land in Europa
van Portugal iu 't Zuiden tot Zweden in 't
Noorden, ran Nederland tot Turkije, 't zij on
middellijk of middellijk, is betrokken, is
nog niet gekomen. Eerst veel later, na jaren
misschien, ze.! men een oordeel mogen vellen
over vele feiten en .veronderstellingen. Was
het Rusland, dat den oorlog wilde, om
den Slaven de heerschappij in Europa
to verschaffen? Werd Duitschland daas
door getergd en gedwongen tot een strijd op
leven en dood Of is het een grootscho worste
ling tusschen Duitscbland en Engeland om het
meesterschap der wereld, om do economische
hegemonie
Niemand kan het, niemand mag hot thans
.eeds zeggen. Wij weten alleen, dat het sedert
jaren reeds gebroeid heeft in ons werelddeel,
dat het vuur lang smeulde en nu eerst tot een
laaien brand is uitgebarsten. Onverwachts nog
voor ons allen, en toch wisten we, dat er
sedert, lang' iets dreigde. Ch er de oorzaken
van dezen krijg to schrijven is thans nog niet
doenlijk, wij kennen alleen de aanleiding er
van.
In het eerste nummer van do „Soldatencou
ranf' hohben wij daarover breedvoerig gespro
ken. Die aanleiding was de moord on den
Oostenrijkschen troonopvolger Franz Ferdinand
en zijn gemalin to Sérajewo, do hoofdstad van
Bosnië. Eerst werd tegen beiden een bom ge
slingerd, dio hen ongedeerd liet, toen werden
zij beiden door de kogels uit de revolver van
een 18-jarigen gymnasiast gedood. Het zijn
deze aauslagen van misschien maar half too
rn'.--^ bare jonge menschen, die den grooten
oorlog hebben ontketend. Want een onmiAU'-
lijlc ingesteld onderzoek en het voriioor van de
plegers der aanslagen vestigde bij de Oosten-
rij ksch-Hongaarsckp regeering de overtuiging,
der stof een kleine, gele massa zien. een
soort van jong hondje met zwarte pooten,
een beestje, dat verwonderd om zich keek
met groote verbaasde oogen.
„Hij is ongeveer een maand oud, kapi
tein.... als u het goedvindt, zouden wij hem
graag bij ons houdenik zal wel een flesch
maken, om hem te laten drinken, en er zijn
ook weU geiten, die hem kunnen voeden....
het zal zijn zooals u beslist.... wat heeft u
te bevelen?
De gedachte aan de opvoeding van een
jong leeuwtje lachte den officier wel to^.
Het zou een speelmakker kunnen wezen,
een winst aan afwisseling en levendigheid
op den verloren, vooruitgeschoven post. Hem
schoten allerlei verhalen tc binnen, over den
ekster van een Pruisisch regiment, den bok
van een afdeeling Schotsche hooglanders,
zij, de Spahi's, zouden nu eens oen leeuwtje
hebben, later mogelijk een fieren, overmoe-
digen leeuw, het symbool van kracht en
moedEn wat een aardig nieuwtje kon hij
hiermee aan de kameraden van het verre
garnizoen schrijvenHij loeuwenbedwinger,
temmer en opvoeder van den koning der
woestijn! Leuk titeltje! Die niet banale toe
voeging zou hij op zijn visitekaartje laten
drukken
„Waar heb je het beest gevonden, Mok
tar?"
„De leeuwin, die ik vannacht geschoten
heb op de jacht samen met Achmed en Boe-
Hamadoe, had dit jong in den bek, kapi
tein
„Zoo, we zullen hem, dunkt mij, Sidi
Warba noemen. „Meneer de Leeuw," klinkt
niet kwaad, en hij zal deel uitmaken, van
vandaag af, van het derde peloton. Ruk
uit
De spahi ging verheugd heen en van dien
dag af behoorde Sidi Warba werkelijk tot
het derde peloton, behoorlijk ingeschreven
op de gewone daglij sten.
dat men hier te doen liad met een wijdvertakte
samenzwering, die zijn leden ook telde in do
kringen van Servische officieren en ambtena-
Den 28 Juni had <lo dubbele moord plaats to
Serajewo, bijna een maand later, 23 Juli, zond
Oostenrijk een ultimatum aan Servië, twee
dagen later gaf deze Balkanstaat. na Rusland
geraadpleegd te bobben, o«n onvoldoend ant-
v.oord daarop. Oostenrijk-Hongariio mobiliseer
de terstond en verklaarde 28 Juli den oorlog
aan Servië. En van dien datum af volgen do
gebonrtenissen elkander bliksemsnel op. Do
Engelsche regeering deed nog een poging t"t
interventie, die vruchteloos bleef. Daarna, van
31 Augustus af, mobilisaties in de meeste lan
den, Nederland was een der eerste, dat bereid
was zijn neutraliteit krachtig te handhaven.
Dienzelfden dag mobiliseerde Rusland zijn
leger en vloot, Duitschland en Frankrijk volg
den, het regende ultimatums van over en weer,
het waren spannende dagen, zooals de wereld
nooit beleefd had. Onder de ultimatums was
er een van Duitschland en België, het vroeg
vrijen doortocht door dit land naar Frankrijk;
Beigijj weigerde.
Vooraf, op 1 Augustus, waren reeds een
100,U00 man Duihsche troepen Luxemburg bin
nengetrokken, dat geen weerstand kon bieden.
Op 3 Augustus rukten Duitsche troepen België
binnen bij Vise en dit gaf Engeland aanleiding
om ook aan Duitschland den krijg te verklaren
En zoo was op 4 Augustus de groote worsteling
tusschen Triple Entente, Engeland Frank
rijk en Rusland, en het Drievoudig Vc-rbond,
Duitschland. Oostenrijk-Hongarije en Italië,
een feit, naar men algemeen meende.
Doch Italië weigerde mee te doen, het meende
neutraal to kunnen blijven, en zijn beide bond-
genooten stonden dus tegenover drie groote
mogendheden als men Servië buiten rekening
liet en België, dat tot den strijd gedwongdn
werd. Doch in werkelijkheid was het. zooals
men ziet, dadelijk een krijg van twee tegen
vijf.
Duitschland, dat een machtig organisatie
talent toonde en bewees, dat het reeds sedert,
jaren voorbereid was op een oorlog, had blijk
baar een vast doel voor oogen. Met zijn givx»,-
sto macht wierp het zich op den vijand in hot
Westen, op Frankrijk; het wilde die als 't wa
ren overrompelen. Uit het Oosten door de Vo
gezen, uit het Noorden door België, zou het zoo
snel mogelijk doordringen in Frankrijk, Parijs
bezetten, de noordelijke provinciën innemen eu
hot don vrede dictceren. Daarna zou het al ziju
kracht zetten tegen Rusland, dat het nog nii fc
gereed achttede Russische legers zouden door
eenigo Duitsche legerkorpsen en door do Oo<-
tenrijksche troepenmachten zoolang worden te
gengehouden.
Hot is anders geloopen, zooals men wee:
Thans, nu men een beteren kijk heeft op dc g« -
bourtenissen der eerste dagen, moet men a-i».
nemen, dat hot Duitsche legerbestuur zich
vergist beeft in sommige veronderstellingen.
Misschien had het er niet op gerekend, dat
Engeland zich terstond in den krijg zou men
gen. Stellig heeft het den tegenstand van Bel
gië te laag geschat en niet gedacht, dat het
■daar zoolang zóu worden opgehouden en het
zoovele troepen noodig sad voor dit land. Dan
heeft het zich, naar 't lijkt, misrekend in de
macht en de snelheid van handelen van Rus
land. Dit was spoediger gereed voor den aan
val, dan men algemeen had geloofd. Daar kwam
nog hij, dat Frankrijk. Engeland en Rusland
overeenkwamen om alleen een gezamen
lijke vrede te sluiten, en de inneming van
Parijs den Duitschers nog niet de volkomen
overwinning zou hebben bezorgd.
Maar Parijs werd niet ingenomen. Ook Je
strijd tegen Frankrijk bleek voor Duitschland
een tegenslag. Aan de Oostgrens allereerst.
Vijf maanden lang liggen daar de Duitsche
troepen voor de vestingen-linie ToulVerdun
in al dien tijd zijn zij zoo goed als niet ge
vorderd. hebben zij alleen de Franschen, die
reeds Mülhausen bezet baden, uit den Elzas
teruggejaagd. De aanval van den noordkant
leek in den beginno beter te zullen slagen.
Een paar dagen moesten de Duitsche trooncn
voor do Maas in België halt maken, doch do
wanhopige tegenstand der Belgen baatte niet.
Luik scheen de vijanden langer te zullen cp-
houdeu, maar in 't midden van Angustus was
de sterke vesting reeds in handen der Duit
schers Namen volgde spoedig, Leuven cn
Brussel werden bezet en nu lag de weg naar
Frankrijk voor het Duitsche leger open.
In dit overzicht, dat uit den aard der zaak
zeer beknopt moet zijn, kannen wij van den
verwoeden strijd in België goen verder gewag
maken. Onze lezers zullen zich do deernis
waardige oorlogsfeiteu daar in Augustus nog
wel herinnerendo oorlogsjammoren te Visé en
elders aan onzo grenzen, de verwoesting *"an
Leuven, het werpen van bommen uit een
Duitsch luchtvaartuig in Antwerpen, do be
schieting van Mcchelen, Dendermonde en an
dere plaatsen in -België. Terwijl do strijd lui
onze zuidelijke naburen zoo hevig voortduurde,
trok de hoofdmacht van hot Duitscho leg-r
Frankrijk binnen. De Franschen, ofschoon zij
reeds hulp kregen van do Engolschen, moesten
terugtrekken. Bij Charleroi fin België) werd
maar even stand gebonden. Maar daarna ging
het al verder achteruit. Op 31 Augustus ston
den de Duitschers onder Von Bülow reeds bij
St. Queritin en weldra daarop aan do Mamo.
Ongeveer 65 kilometer van Parijs eerst hielden
de Franschen stand. In 't boseh van Compiègne
zag men zelfs uhlanen. Van do bevolking der
Fransche hoofdstad maakte zich een paniek
meester. De 'rogeering verliet Parijs en ging
naar Bordeaux, bij honderdduizenden volgden
de inwoners. Parijs scheen in handen der Duit
schers te zullen vallen.
Toen. ineens, wisselde Ie oorlogskans. Gene
raal Joffre, de opperbevelhebber van het
Fransche leger, trad aanvallend op. met zoo
veel kracht, dat eerst de rechtervleugel cn
toen het centrum der Duitschers begon t«>
wijken. Deze laatsLn werden 75 K.M. terug
geworpen. I>inéville en Soiissons. Amiens en
Troyons, Reims en andere plaatsen werden
door de Franschen herwonnen eu de tegen
standers teruggedrongen tot over de Aisne.
Nu begon do oorlog in Noord-Frankrijk van
karakter te veranderen. De Duitschers poog
den door de Fransche linie heen te breken,
die ze niet in baar geheel konden terugdrin
gen: van den anderen kant poogde men van
beide zijden elkander om te trekken. Het ge
volg daarvan was, dat het front der troepen
zich steeds meer u'tbreidde en het nu reeds
sedert twee maanden loopt van de grens va ft
Zwitserland in een grooten bocht tot aan de
Noordzee bij Nieuwpoort. Over zoo'n lan^,
front kan van.een grooten slag geen sprake
zijn. Over de geheele linie van vele honderden
kilometers is nu alleen nog sprake van een
•loopgraven-oorlog, die evengoed onder als bo
ven den grond wordt gevoerd en waarbij de
artillerie de eerste rol speelt en de cavalerie
zoo goed .als niet meetelt. Men weet uit
onze dagelijksehe berichten, hoe fel de strijd
was, vooral aan de Yser en bij Yperen, en ook.
hoe hij op het oogenblik nog stccd6 onbeslist
is gebleven.
(Slot volgt.)
Het is een gewoonte der bladen om in
het begin des jaars een lijst te geven vau
de bekende menschen, -dio ons in het afgé-
loopene ontnomen zijn.
„De Soldatencouranf', het orgaan van
Leger en Vloot, kan volstaan met de va-
melding der heengegane militairen van
naam.
j 'Oficicrcn van het Ned. leger en vloot.
I F. M. PanthaleonvanEck, gep.
luitenant-generaal.
J. C. do Bock, gep. luit.-generaal.
A. Kool, gepensionueerd luit.-generaal
F. G. A. van Ermel Scherer, lui
tenant-generaal, oud-gouverneur residentie.
W. E. A. W p p e r m a n gep. Iuit.-
generaal.
H. F. D. Braams, oud-inspecteur der
cavalerie.
S. G. Snethlage, gep. vice-admiraal
A. C. van der Sande Lacoste,
gep. vice-admiraal titulair.
G Doorman, gep. schout-bij-nacht.
A. W. F. C. vau Woerden, gep.
schout-bij-nacht.
H. F. C. Harden berg, gep. gene-
raal-majoor.
J. F a'b i u s, gep. luitenant-kolonel der
genie.
J. C. P. T li i r i o n, gep. luitenant-ko
lonel der huzaren.
L. W. J K. Thomson, majoor.
Jhr. W. J. P. van den Bosch, oud-
majoor der artillerie.
Officieren van het N.-I. L.
A. J. H. v a n K a p p e n, gep. gen. maj.
Langzamerhand begon hij zich op zijn
pooten overeind te houdenzes maanden
later rende en speelde hij door het kamp
als een jonge hond, vertrouwelijk met de
manschappen, hen tartend tot allerlei spel
letjes en graag door lien geliefkoosd. In
vriendelijke likken gaf hij van zijne liefde
voor de soldaten, ziju wapenbroeders, blijk.
Hij volgde de spahis bij de manoeuvres
en galoppeerde naast hen voort in den p .s
en met aansluiting bij de gesloten gelede
ren. Op bet appel ontbrak hij nooit en
den klank van de trompetter verstond hij
als de beste.
„Present
Na een jaar bad men den kleinen post
nog steeds met rust gelaten en er was niet
veel veranderd; alleen was Sidi Warba een
krachtige, jonge leeuw geworden, die el-
ken morgen getracteerd moest worden op
zijn half schaap.
n.
Terwijl alles zoo rustig bleef gaan. in liet
kamp, schoolden in de buurt de Toearegs
samen en beraamden plannen tot een om
singeling van het troepje Fransche solda
ten.
Een op een ochtend, toen de morgen
schemering pas bleekjes lichtte over het
gele zand en de grijze rotsen en de man
schappen nog niet uit hun rust waren op
gestaan, werd er vau vrij dichtbij gescho
ten. Pan! Pan! De kogels schenen uit elke
richting van den horizon te komen cn
drongen door het linnen van de tenten
heen.
In den nacht hadden de Toearegs het
kamp ingesloten en, door het zand verbor
gen, waagden ze deu aanval op een voor
hen nog veiligen afstand.
„Verzamelen!" werd geblazens
De spahi's. die verschrikt wakker waren
geworden, vlogen overeind met oogen, dik
van slaap en nog slechts half gekleed. Zij
liepen naar buiten met de sabel tusschen de
tanden, terwijl ze zoo snel mogelijk de uni
form dichtknoopten met vlugge gewoonte
bewegingen.
„Het gaat wel goed zoo," hield Moktar
een alleenspraak, „maar ze hadden ons toch
even moeten waarschuwenEen mensch
kan tegenwoordig nooit eens meer rustig
slapen
In de verte wapperden witte wolken als
meeuwen over de zee; het'waren de witte
boernoes van den vijand.
Geen twijfel meer; ze zouden al dichter
bij komen.
Er was geen tijd genoeg meer om de
paarden te zadelenmen moest wel hand
gemeen worden en te voet den schok zoo
krachtig mogelijk afweren.
„Wat donder," riep de kapitein, „die
schurken zullen eens bemerken, met wie zij
te doen krijgen Neemt je revolvers, kin
deren, en laat ons wachten met schieten, tot
ze heel dicht bij ons zijn.... Hoeveel zijn
erf.... Vijf honderd?... Zes honderd?....
We hebben voor nog heeter vuren gestaan
Zes per man en alles komt uitstekend in
orde
De wolk van stof, die dreigend nader
kwam, rukte intusschen snel dichterbij. Als
er een oogenblik ruimte kwam voor het oog,
verscheen de groene vlag op een palmblad,
dat in gulden stralen zich ontplooide.
De Marokkanen, op hunne zware bronzen
paarden als vastgeschroefddeden een aan
val onder het schreeuwen van hun oorlogs
kreet:
„Emtsji! Vooruit!"
De schok zou verschrikkelijk geweest zijn,
en er zou geen mensch van het kleine
ri-oeüje in leven zijn gebleven, als niet met
der, genie.
G. Buys, gep. luit.-kol. der inf.
F. P. L. van Drie 1, gep. luit. kol.
der infanterie.
II. G. Franssen Herderschee,
gep. luit.-kol. der inf.
H. M. A. J. J. Voigt, gep. luit.-kol.
der infanterie.
K. F. C a pe rs z, gep. maj. der genie.
H. T. M. V. Schwing, gen. maj. der
infanterie.
J. L. H. B o ij o r s, gep. kap. der inf.
F. H. A. Brans, kapitein der infan
terie.
W. C. C. Luske, gep. kap. inf.
W. J acgor, gep. kap. inf.
F. W. H. Ty de m an.
W.vanKregten, le luit. infanterie.
C. F. Ouwerlin g, Ie luit. der inf.
G. H. S p an d a y, le luit. der infanterie.
A. F. H e y 1, gep. off. v. gez., oud lijf
arts v/d. sultan van I) jok ja.
W. J. Weemhoff, 2e luit. der inf.
Militairen uit het Buitenland..
Luit-generaal De Serclaes de
W o m in er so m, coram. 3e Belgische di
visie.
Graaf Ito, Japanscli admiraal.
Generaal Picq uart.
Generaal S k a 1 o n, gouverneur-generaal
van Warschau.
Vice-admiraal K r a n t z, oud-minister
van marine in Frankrijk.
Generaal Sickles, aanvoerder in den
Anferikaanschen burgeroorlog.
Generaal De I a Key.
Lord Roberts.
Schout-bij-nacht M a h a n.
Vice-admiraal Graaf von Spée,
commandant Duitsch kruiser-eskader.
Schout-bij-nacht Craddock, comman
dant Engelsch kruisereskader.
Generaal B e y e r s.
Generaal Kelly Kenny.
De toestand in den reuzenstrijd.
Het nieuwe jaar begint, zooals het oude
eindigde, midden in den grooten bardnek-
kigen strijd. Waarheen wij ook het oog
slaan, nergens is er eenige beslissing in 'i
vooruitzicht.. Waar bier of daar oen over
winning werd behaald, woog oen zegepraal
van den vijand or tegen op. In Weet en
Oost opreken do tegenpartijen aan beide
kanten van behaalde voordeden, van geno
men loopgraven, van vorderingen van 100,
200, 300 Meter. En van geen der beide
zijden behoeft rocn daarbij de waarhejd te
kort te doen. Zoowel do Franschen en
Engelschen als de Duitschers kunnen hier
vooruit komen, ginds iets terug r .ten trek
ken. Maar over 't geheel bbjven do front
linies dezelfde. Zij loopen op het Weste
lijke oorlogsterrein nog altijd van de Zwit-
sersche grens tot de Noordzee, zij het met
krommingen en slingeringen. Dat zulk een
lang front hier en daar afwijkingen ver
toont, is toch waarlijk geen wonder.
Volgens oen Fransch hoofdofficier heeft
deze oorlog tot nog toe aanleiding gegeven
tot een bijzondere conclusie: sedert maan
den putten de vijanden elkander en zich
zelf uit in front-aanvallen, zonder dat zij
er verder mee komen. Er blijkt, dat front-
aanvallen tot geen beslissing voeren, maar
alleen omtreklung en doorbreking dat zou
den kunnen doen. Maar waar het reusach
tige front zich aan de eene zijde aansluit
aan de Zwitsersche grens, aan de andere
zijde aan de Noordzee, is er van omtrekking
geen sprakeen doorbreken hebben do Duit
schers recd6 zeer vaak beproefd zonder resul
taat. Zoo moet de strijd:doorgaan, totdat
een der beide tegenstanders is u:tgeput. De
laatste berichten brachten daarvan weer het
bewijs. Er waren aanvallen genoeg, en die
vergden slachtoffers ook, maar ze brachten
geen resultaten. Kanongebulder of geknet
ter van machinegeweren hoort men over de
geheele linie, en dooden en gewonden worden
weggedragcu, maar aiieen zeer kleine zege
pralen verkregen, die op de eindbeslissing
f eenerlei effect hebben. Sedert maanden al
unnen de Duitschers niet verder oprukken
naar Parijs, inaar sedert maanden ook wor
den ze niet verder teruggedrongen uit
Van het Oostelijk oorlog&terrein komen
nog in 't geheel zoo goed als geene be
richten. Ten minste, wat den toestand in
Polen betreft. Daar schijnen de vijanden
weer in een staat van afwachting te leven,
We hebben reeds meermalen melding gemaakt van het bezoek van den Engei-
schen koning George aan zijn troepen, die in Frankrijk en België strijden. Het
bezoek moet, volgens de Engelsche bladen, een diepen indruk hebben gemaakt op
de troepen. We zien den koniog hier weer, hoe hij een der dapperen van het
Engelsche leger een onderscheiding op de borst hecht. Dergelijke daden buDnen
niet nalaten hun iuvloed uit te oefenen en koning George's bezoek heeft dan ook
den moed en den strijdlust der Engelsche soldaten nog aangevuurd.
een plotselinge beweging, op bevel van den j
kapitein, de spahi s op den grond waren
gaan liggen
De troep vloog vooruit, niet in zijn vaart
te stuiten en vloog over de liggende man-
schappen heen.
Honderd meter verder herstelde men de
orde en keerde terug maar nu wachtten
de Fransche soldaten, krachtig en op tegen
weer bedacht, hen af.
Toen ontstond er een verwoed gevecht.
De spahi's grepen de paarden der Toea
regs in de teugels, sneden de stijgbeugels
door, wierpen de ruiters uit het zadel, gre
pen ze bij de keel en doodden er velen
Moktar sloeg er danig op los; zijn biooto
armen waren rood van bloed.
„'fcGaat goed zoo; 'tgaat best!" riep hij
vurig en vol opwinding.
En links en rechts vielen zijn slagen en
stooteuzijn aard van echten vechtersbaas
was hier in zijn element. Vijf Toearegs la
gen op den grond uitgestrekt met wonden
in borst en buik. Moedoogenloos stortte
Moktar zich op steeds weer nieuwe vijan
den en vond daarbij nog gelegenheid, zijn
wapenbroeders aan te vuren tot inspanning
van al hun krachten, opdat geen der roo-
vers -zou ontkomen, zonder zijn gerechte
straf te hebben gekregen.
De kapitein was handgemeen geraakt
met een grooten bruinen duivel, een van
het forsche Marokkanentype, en hij kon
niet loskomen uit den woedenden greep van
den woestijnrooveor.
Zijn rechterarm was gewikkeld in de
plooien van den wijden mantel van den
vijand, hetgeen belette zijn revolver te grij
pen. De soldaten hadden allen te veel er
mee te doen, zichzelven de roovers en moor
denaars van 't lijf te houden, dan dat zij
den gevaarlijken toestand konden bespeu
ren, waarin hun aanvoerder zich bevond
Nog «en oogenbiik en de Fraaschman
zou den strijd moeten opgeven.
Daar springt plotseling een foreche ge
daante overeind, werpt zich op den Toeareg
en slaat hem tegen den grond, hem bij
tend, tot hij buiten gevecht is gesteld.
Hot was Warba.
Welk instinct heeft het dier geleid tot
zoo doeltreffend ingrijpen Aan welke be
weegredenen gehoorzaamt de jonge leeuw?
Heeft hij alles begrepen en is mogelijk plot
seling in hem het gevoel der dankbaarheid
ontwaakt
Hoe bet ook zij. de tusschen komst van
den helper in nood brengt een totale ver
andering in den stand van zaken.
De kapitein vocht zich vrij. rukt zijn re
volver voor den dag en schiet den Toeareg
neer.
Maar deze heeft nog juist den tijd ge
had, zijn lange lans te gebruiken in de
richting, waar de leeuw stond en het beest
te doorboren.
De roovers namen in allerijl de vlucht.
De vlakte is spoedig eenzaam en stil als
te voren.
Warba ligt op zijn zijde en uit de wonde
gudst het bloed in groote, zware golven,
gretig ingedronken door het warme zand
van de woestijn.
In oen hoek van het kamp werd appèl
gehouden.
„Warba?" riep machinaal en in den
sleur de onderofficier.
En de kapitein, die knielend naast zijn
redder, met tranen in de oogen ce laatste
stuiptrekkingen volgde, hief het hoofd op
en antwoordde
„Gestorven op het veld van eer!"
