No. 50.
Vrijdag 11 December 1914.
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Oplaag 50,000 exemplaren.
SOLDATENCOURANT
ADRES DER REDACTIE PALESTRINASTRAAT 10, AMSTERDAM, TELE
FOON Z. 4968. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNEN.
LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN I CENT, VOOR NIET-MILITAIREN
8 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
Voor AdvertentiCn wende men rich tot onze Administratie Drukkerij Jacob ran Campen
N. Z. Voorburgwal 234-240 (Keizerrijk 9/ Air.st ?rd&in, Tel. Noord 1775. of tot do ad verienti®
bureaux. Prijs der Advertentirm per regel 25 cent.
Deze twee loopgraaf-mortieren worden^ nu door de verbonden troepen te Ramscapelle
licktor de Yaer-linio, gebruikt. Zij zijn op de Duitschers veroverd. Deze mortieren
zijn krachtige wapens gebleken bij den strijd in de loopgraven. Zij werpen
geweldige „shrapnels" in de loopgraven van den vijand, die bij juist treffen
groote verwoestingen aanrichten. Een der Indische regimenten heeft
van dit vuur veel te lijden gehad. Toen werden de loopgraven
bestormd en de mortieren buitgemaakt
Gezondheidsleer.
Door J. P. Bijl, officier v. gezondheid.
XXIII.
De jVfarsch VII. (Slot.)
Van veel beteekenis is het om zich, vooral
's zomers,'na afloop van een marsch. op to Ins
ecten.. Zooals in het V. V. staat, moet men,
nadat het lichaam afgekoeld is, aangezicht,
handen en voeten wasschen'. Ten deele heeft dit
het" gunstige- gevolg, dat men zoodoende de
vermoeienis eerder te boven komt, en ten
tweede is dit het begin van de zoo uiterst noo-
digs inspectie ider voeten.
Veelal ziet men dat eerst voor het begin van
den marsch de noodigc aandacht aan do voe
ten -gewijd wordt en hoe\Vcl dit belangrijk is,
zaleen verzorging na afloop van een marsch
voor de marsch vaardigheid van een troep toch
vari de meeste waarde zijn. Dan toch gaat men
een ge uren van rust te gemoet. welke uren
gebruikt kunnen worden om tegelijk de voeten
te genezen.
be vele .voetgebreken, die voorkomen, be
lmoren vour een deel behandeld te worden door
do officieren van gezondheid, die bijv. in staat
zijn om de-verschillende soorten van platvoeten
int elkaar te houden. Andere voetafwijkingen,
als zweetvoe'ten, moeten geregeld -door de man
schappen verzorgd worden op de wijze, die wij
bceju-ojten hebben.
,\a afloop van een marsch zijn er evenwel
dikwijls afwijkingen, die dadelijk verzorging
vcrcisehen. Soms zal het noodig zijn daarvoor
de hulp van den dokter in te roepen, maar ge
woonlijk bestaan de kwalen in lichte ontvellin
gen' en blaren, die do soldaten meestal zelf
kunnen behandelen.
De behandeling moet steeds beginnen mot
een, reiniging der voeten met water en zeep.
Een 'kleine ontvelling zal clan door den hospi
taalsoldaat met eon weinig zalf kunnen be
smeerd worden en zoodoende den volgenden
dag voldoende genezen zijn.
Do blaren moeten doorgeprikt worden. Om
te voorkomen dat met de naald smotsof naar
binnenkomt, zal men een naald of speld moe-
ton' sewn, dié van te voren bv. in een bran
denden lucifer is uitgegloeid en daarna afge
koeld. Is er slechts weinig vocht in de blaar,
dan drukko men met oen vinger alle vocht naar
De wonderbare genezing.
Jean Rameaui
(Slot.)
IV.
Kleine Robert was ongetwijfeld heel ziek
Guichemerre constateerde dat welMaar om
nu te weten, wat er aan scheelde....
Guichemerre dacht er misschien wol over
om de. somnambule te raadplegen
Maar hij had nog wel wat anders gezien
in zijn levenHij maakte zich nog niet
ongerust. Hij beklopte het kind, onderzocht
het, voelde het den pols, liet het de tong
uitsteken, bevoeldehet vermagerde
lichaampje. En omdat de moeder naast
hem stond te huilen, stortte hij ook een
paar tranen ondanks alles.
,,0, wij zullen hem wel beter maken,"
verzekerde hij, en trachtte zijn ontroering
te verbergen.
En bij zeide een paar moeilijke medische
woorden om de moeder gerust te stellen.
Maar wat voor den duivel moest hij voor
dat arme ventje doen
O, in dit oogenblik betreurde Guiche-
rnerre het, dat hij geen gediplomeerd arts
waal Wat zou hij dien kleuter graag heb
ben- genezen, dat ventje van drie jaar, dat
zoo dikwijls met Emile had gespeeld.
„Zeker, zeker, hij wordt weer beter!"
Opdat de apotheker zijn voorschriften
zon critisoaren, zond hij zijn knecht
één plaats en prikke daar de blaar in. De
opening moet voldoende groot zijn, want an
ders raakt ze spoedig verstopt en Komt opuieuw
een voch top hooping tot stand. In plaats van
één groote opening kan-men eenige kleine na"
ken. .Man zorge dat alle vocht uit de blai
gedrukt wordt en legge er een zeer dun stukje
watten of een zwachtel tegen.
Is de blaar onder eelt g©,egen, bv. onder de-
hiel, dan is het soms zeer moeilijk een opening
te maken zonder den voet te verwonden. Ii
zoo n geval zal de hospitaal-soldaat of de offi
cier van gezondheid moeten helpen.
Zijn de voeten op voldoende wijze verzorgd,
dan zal, indien de soldaat rust houdt tot den
volgenden ochtend de marsch begint, geen last
moor ondervonden worden. Wordt de reiniging
en behandeling evenwel uitgesteld tot het zie
kenrapport, dat vóór hét uitrukken gehouden
wordt, dan ziet men veelal dat kleine ontvel
lingen, verschijnselen van ontsteking zijn gaan
\-ertoonen, de blaren gesprongen en besmet of
soms nog grooter zijn geworden. Onder zulki
omstandigheden zal de behandeling moeilijker
zijn en de marsch veel meer bezwaren met zich
brengen.
Onnoodig te zeggen, dat ook andere kleine
afwijkingen hij thuiskomst behandeld moeten
worden, opdat zij den volgenden ochtend gene-
zijn zijn.
Naast de zorg die men' aan zijn lichaam be
steden moet komt d© zorg voor kleeding. Nat
te kleeding of nat schee-kol moet zegt het
Voorschrift Velddienst, in het kwartier of bi
vak zoodon mogelijk met droge verwisseld
en de natte voorw»?rpen moeten gedroogd wor
den.
Tijdens den oorlogstoestand stuit het dikwijl'
op bezwaren, maar die zijn in de wereld om
overwonnen te worden. Is men slechts met en
kele anderen in een kwartier dan wijst hot drn
gen der kleed ingstukken zich van zelf. Is men
evenwol mot een groot, aantal in een schuur
ondergebracht dan zal men zijn toevlucht moe
ten nomen tot inrichtingen, waar liet steeds
zeer warm is. Veelal wordt een bakkerij daar
voor gebruikt. In sommige plaatsen zal een fa
briek aanwezig zijn waar gedroogd kan worden
Tn enkele kantonnementen is zoodoende reeds
doeltreffend voorzien in de behoefte. Te voh'i
moet men steeds improviseeren en in ieder
geval een nieuwe oplossing zoeken. Soms zo
naar de apotheek in een naburig dorp.
Maar de medicijnen werkten niets uit.
Dan bedacht Guicbemerre iets anders.
Bijna al-Ie recepteu, die hij kende, gebruikte
hij. Maar geen enkele scheen te deugen.
Hij fluisterde toen met onwennige lippen
een vurig gebed om den hemel de genezing
af te smeeken.
Maar zijn gebeden schenen even weinig te
helpen als zijn geneesmiddelen.
En de oude doktor wist niet, hoe hij zijn
anhoop verbergen moest.
Intusschen volgde heel St. Léon met de
grootste 'belangstelling bet verloop van de
ziekte.
De geheele gemeente was in beroering.
„Hij wordt- beter."
„Hij wordt niet beter."
Dokter Pré vil le verloor er patiënten door.
Zondags was er oen oploop voor het buis
van den veldwachterDe meest uiteenloo-
pende berichten deden de ronde. lederen
ochtend stierf Robert en iederen avond
stond hij v/eor op Guichemerre sidderde
van vrees. Als hij zijn patiëntje liet ster
ven Dat zou zijn ondergang worden. Dat
zou onvermijdelijk zijn ondergang zijn.
Maar als hij hem genasWelk een glo
rie!
De dagen gingon voorbij. Met het kind
bleef bet betzelfde De dokt-er wist niet
me^r, wat hij er aan moest dóen. De brave
man had al zijn kennis toegepast! En de
somnambule was eön veel te groote babbe
laarster dan dat hij tot haar zijn toevlucht
durfde nemen k
een groot aantal kleeren gedroogd kunnen
worden in een flink verwarmd lokaal, dat
daarvoor ingericht is. Ook dit gebeurt onder
de tegenwoordige omstandigheden wel.
Na afloop van enkele vermoeiende marsch-
dagen wordt gewoonlijk een rustdag gehouden
om den troep gelegenheid te geven zich geheel
te herstellen. Zoo'n rustdag wordt, vooral tij
dens groote manoeuvres, wanneer de man
schappen niet thuis zijn, maiy- ergens inge
kwartierd zijn, op dikwijls niet zeer verstan
dige wijze doorgebracht. Het is zeer gewoon
dat do kwartiergever met zijn bekende Hol-
landsohe gastvrijheid op zoo'n dag de bij hem
ingekwartierde manschappen op allerlei wijze
tracht te goed te doen. Daarbij doen zich dan
dikwijls twee bezwaren voor. Ton eerste wordt
de gezelligheid tot laat in den avond voortge
zet, zoodat de soldaten onvoldoenden slaap krij
gen en ten tweede worden te veel alcoholische
dranken gebruikt. Over alcohol kunnen wij
later nog eens schrijven. Voor oogenblik zij
het voldoende er tegen te waarschuwen. De
marsch vaardigheid, die na een rustdag grooter
moest zijn, is dikwijls kleiner. Na zoo'n dag
komen zomers b.v. de meeste gevallen van
zonnesteek voor. De persoonlijke zorg van den
soldaat voor zijn gezondheid kan juist op zoo'n
rustdag goed tot haar recht komen.
Hiermede zullen wij de besprekingen over
den marsch eindigen. Zéér veel zou er nog over
te zeggen zijn. Versohillende voorschriften be
vatten tal van aanwijzingen, die uit een oog
punt van gezondheidsleer van het grootste be
lang zijn. Wij hebben evenwel ter bespre
king uitgezocht datgene waarbij de soldaat
zelf eenigen invloed kan uitoefenen en waar
bij de zorg die hij zelf voor zijn gezondheid
moet hebben het meest tot haar r-cht kan
komen.
De toestand in den reuzenstrijd.
Waar moet deze oorlog op den duur toch
op uitloopen De oorlogvoerende partijen
schijnen het al evenmin te weten als wij.
Van den beginne af aan stond bij hen vast,
hoe het moest gaan. Duitschland bijv. had
zich voorgesteld om in eenige 6nelle mar-
schen het Fransche leger te verslaan en Pa
rijs te bezet-ten, voordat er een Engelsch
leger van beteekenis was op het 'vasteland.
Daarna zou het zich met ai zijn ontzaglijke
kracht op Rusland werpen en dit tot den
vrede dwingen, 'tls anders geloopen, zooals
men weetde strijd in België heeft de
Duitschers veel langer opgehouden, dan zij
dachtende Russen vielen krachtiger en
sneller aan dan verwacht werd, en zoo
moest een deel van het Duitsche leger zich
ook riohten tegen den oo6telijken vijand.
De tegenpartij, vooral Frankrijk en En
geland, hadden zich de zaak natuurlijk
anders voorgësteld: Rusland zou de zware
„stoomwals" zijn, die voortrolde uit Polen
naar Berlijn, alles onderweg verpletterend
ondertusscnen zouden de geallieerden de
Duitschers wel tegenhouden aan de Fran
sche grenzen, totdat Berlijn wa6 ingenomen
en Duitschland de vrede gedicteerd kon
worden. Men weet. dat deze verwachting al
evenmin is vervuld. De Russische „.stoom
wals" ligt heel dikwijls stil of rolt terug.
Aan geen van beide kanten heeft men
blijkbaar verwacht, dat de zaken zoo zou
den loopen, als het gegaan i6. De Russen
ontlastten Frankrijk niet van de Duitsche
legerkorpsen, de Duitschers kunnen de
Franschen maar niet verslaan en al hun
kracht riohten tegen Rusland. Zoo blijft,
sedert maanden, de- toestand vrijwel dezelf
de en men ziet niet in, boe er verandering
in zal komen. Elke poging tot aanval, dien
de-Duitschers in België of Frankrijk doen,
rordt afgeslagen, maar de Franschen, En-
^elschen en Belgen kunnen van hun kant
ven min de Duitschers terugdrijven. De
zen zitten nog steeds aan de Yser, nog
steeds bij Yperen, nog altijd in de Argon-
nen en in de Vogezen. En in het oosten
blijft de strijd hetzelfde karakter behouden:
de Russen dringen in Duitschland door
maar worden daar verslagen en verdreven,
doch de Duitschers op hun beurt kunnen
het niet bolwerken in Polen en moeten 1
veer terug. Vier maanden lang ga-at daar
zoo hetzelfde spelletje.
Thans hebben de Duitschers Lodz weer
Weldra wilde hij niet meer. dat de ouders
in de kamer bleven, als bij den kleinen zieke
kwa-m bezoeken. Hij beweerde een nieuwe
geneeswijze te hebben gevonden, iets heel
moois, een uitvinding van hem zelf, waar
mee bij in het geheim proeven wilde nemen.
Maar in waarheid trachtte hij slechts zijn
ongerustheid en rijn onwetendheid te ver
bergen.
I bezèt en dat was een overwinning van niet
geringe beteekenis. Maar nu komen er weer
I berichten van nieuwe gevechten in Polen
en volgens de Russische telegrammen is een
nieuw offensief der Duitschers mislukt, oü-
danks den aanvoer van nieuwe troepen uit
het westen. De op- en neergaande beweging
houdt hier dus aan. Ook naar Galicië heb
ben de Duitschers blijkbaar nieuwen aan-
j voer van legerkorpsen gezonden en ook de
Oostenrijkers zijn er krachtiger opgetreden,
met het gevolg, dat de opmarsch der Rus
sen daar eens weer tot 6taan is gebracht-.
Doch uit de telegrammen blijkt dan toch
maar, dat deze laateten reeds waren opge-'
rukt tot ten zuiden van Krakau, vol
gens de Oostenrijkers ten zuidoosten,
dat zij dus al verder doordringen in Galicië.
Aan het westelijk front is in de laatste
dagen weer hevig gevochten bij Yperen,
waar de Duitschers blijkbaar nog altijd bun
best doen door te dringenook ditmaal is
hun dit mislukt, en overigens is er in 't
westen weinig van belang gebeurd. Ook
eldere niet6, dat wijziging brengt in den
algemeenen toestand. De Oostenrijkers heb-
ben bijv. Belgrado veroverd op Servië, maar
de Serviërs zouden nu op hun beurt een
succes hebben behaald aan de Kolubara en
bij Waljewo.
Zoodat eigenlijk, welbeschouwd,' alles
nog bij 't oude is. De strijd heeft nu meer
dan vier maanden geduurd, honderdduizen
den zijn gedood op de verschillende slag
velden, tal van steden en dorpen zijn ver
woest, en men is nog even ver va.n weers-
I kanten. In Engeland hoopt men on twee
dingen om den oorlog ten einde te brengen:
j op uitputting van het Duitsche leger en op
den Russischen „stoomwals", die naar Ber
lijn zal rollen. Maar evengoed als Duitsch
land worden ock de geallieerden uitgeput,
en bet lijkt er nog volstrekt niet op, dat
Russische troepen weldra de Duitsche hoofd
stad zullen bezetten. En zij, die buiten den
eigenlijken oorlog staan, vragen zioh af, hoe
dan toch wel bet einde zal komen, een einde
althans, dat een beslissing zal brengen.
België.
Koning George en Koning Albert
LONDEN.. Iemand, die getuige geweest-is
van dc plechtigheid der uitreiking van de
oide van den Kmjseband aan koning Al-
bert, vertelde aan* een medewerker van de
i,Daily Tel.'' dat, toen de vorsten elkaar
utmoetter en begioetten, de aanwezige
Belgische 'soldaten luid juichten'. Dit was de
eerste keer sinds het begin van den oorlog,
dat hij de Belgische troepen had hooren
juichen
Koning George liep de gelederen langs
en sprak verschillenden soldaten bemoedi
gende en prijzende woorden toe. Hierna be
gaven de vorsten zich met de prinsen van
Wales, Alexander von Teek, de maharad-
ja'8 van Pertabsingh en Birharair naar de
plaats, waar de uitieiking zou plaats vin
den en waarbij nog slechts zes andere per
sonen tegenwoordig waren. Koning George
hechtte het onderscheidingsteken op de
eenvoudige generaalsuniform van koning Al-
bert en reikte hem daarna de insignia over.
De geheele plechtigheid duurde nauwe
lijks een kwartier.
Te Antwerpen.
Een Antwerpsche correspondent seint
Zondagnacht en Maandagochtend zijn aan
zienlijke troepenverplaatsingen opgemerkt.
Geheel toegeruste landstormregimenten trok
ken zingend, met wagens, munitie en vee, in
do richting van de Schipbrug naar Burcht,
dus westwaarts, eveneens troepen Roode-
Krnissoldaten jnet talrijke wagens. Naar mij
uit zeer betrouwbare bron werd medege
deeld, zouden*eerstdaags 56,000 man nieuwe
troepen te Antwerpen worden verwacht. De
Duitsche autoriteiten hebben bet gemeente
bestuur opgave gevraagd van het aantal bed
den, dat in de gasthuizen beschikbaar is. Dit
zou .doen veronderstellen, dat de gekwet-
sten bier zullen worden aangebracht, wat-
tot beden nog niet het geval is geweest.
Onder de Antwerpsche bevolking ontstaat
eenige onrust, vooral tengevolge van een
gerucht, dat de te Londen verschijnende
„Métropole" zou hebben medegedeeld,
dat de geallieerden zeer zeker zullen
pogen Antwerpen te hernemen, dat
zij bij een beschieting de stad niet zouden
sparen, indien bet noodig bleek daardoor de
Duitschers te verjagen, maar dat de bevol
king vier dagen van te voren zou worden ge-
daarop eenige knetterende gewinschoten. Wij
haastten ons naar de richting Bierbeek, vaar
het geluid vandaan kwam. Nauwelijks buiten
ci- stad ontwaarden wij hoog in de lucht oen
vliegmachine. Deze machines boezemen ui n
modernen oorlog ontzag en vree* in. Wij *j].
- o- den verder, maar de Duiteche wacht gelxxyi
waarschuwd door Engelscbe vliegers, welke ons, te blijven waar wy waren. De moclum-
strooibiljetten zouden neerwerpen. De waar-
beid van dit bericht is natuurlijk van hier
uit niet te controleeren.
Brussel.
LONDEN. De Times verneemt van Belgen,
die in Noord-Frankrijk aankwamen, dat de
toestand te Brussel droevig en neerslachtig
is. Er is geen gebrek aan voedsel, maar er
kan alleen bruin brood worden verkregen
tegen 40 ets. per kilo. Uit Nederland wordt
voldoende kaas, melk, boter en vee aange
voerd. Alle Fransche en Eugelsche burgers
zijn gevangen genomen. Alle'hospitai.n zijn
vol gewonden, die voor het grootste deel
(85 Duitschers zijn. Na den slag aan de
Yser kwamen 27 treinladingen met gedoode
Duitschers te Brussel aan. De lijken werden
te Namen verbrand. Er zijn nu 12,000
Duitschers te Brussel, alleen landweer en
landstorm.
In Zuidwest-België.
LONDEN. De „Daily News" ver
neemt uit Be'gië, dat hevige ge
vechten weer begonnen zijn en dat
de bondgenooten vele strategische wij
zigingen volbrachten. De Britten hebben
hun linies verkort. De toestand is volkomen
bevredigend. Versterkingen zijn aangeko
men. De artillerie heeft baar liniën ver
sterkt en zoo ingericht, dat een Duitache
opmarsch feitelijk onmogelijk is.
De „Daily Mail" verneemt uit Noord-
I'ranknjk dat de Franschen ten zuiden van
Dixmuyden belangrijke vorderingen maak
ten. Ilcusselaere ligt nu voor hen open
Zondag liet een Duitsche vlieger bommen
vallen bovm Hasebrouckzestien burgers
werden hier gedood of gewond.
Een duel in at lucht.
Men schrijft uit Leuvan via Turnhout aan
de ..Telegraaf":
Van een schrikkelijk schouwspel waren wij J
scheen dichterbij te komen: een drom
nieuwsgierigen had zich op dc hoogten Iongh
de tram naar Blandcn saamgedrongen. Het
schieten door de DuiUchers hield ean, evenwel
zonder suoces.
Plotcslin- raast in dolle vaart een auto langt
ons hoon. Een officier geeft bevelen. In dei.
auto zat blijkbaar oen dor avia-teura wioiu
tostel in de loods ie Bierbeek w geborgen.
Eenige spannende oogenblikken. Do vlieger
ec-n Franeche zwaait bevallig ia groot,
kringen boven de landstreek. Voor het vuui
uit i Diiitódie g«weren stijgt hij ietwat. Dan
blijit hij weer draaien.
Plotseling hoornn wij nieuw -eluid: een der
Duiwdie vliegers is opgestegen. Dat scheen
don I- ranse hen te verrassen, want snel bem-cgi
hij zich omhoog bijna loodrecht hangt de
machine, terwijl de Duitscher fn de lucht ra
zend vlug zich to)weegt en hondorden schoten
loet,
De Fransche vlieger echoot niet. maar echoot
aJeen pijl zoo snol naar he: Zuiden. Nog hoe
ren wij boven in do lucht eenige tromj»-tsig.
nalen, die het geraas der motoren o- erstem-
men. De Duitscto»r achtervolgt den Franv hen
avjateur. die het boven de lini<-, der Duitschers
misschien nog warm zal krijgen.
Nog vernemen wij, dat Fransche aviateur
een goed geslaagden aanslag gepleegd heef',
op de petroleum- en munitie voorraden te Fe-
n D £laatsJ° ID Henegouwen,.niet ver van
NijvelJ. Een bom, door hem gnworpen, moet
daar een trein met munitietran'sport getroffen
hebben en drie waggons in de lucht doen vlie
gen an verschillende zijde wordt mij dit ge
rucht bevestigd.
Een liefdesbrief.
I an de Vlaamacho zijde wordt aan d© „Tel
den volgendon liefdebrief gezonden uit de
loopgraven der geallieerden aan de Yser -
„Mijn -liefste,
Ik schrijf u uit de loopgracht, waar ik nu
wat rust geniit. Hoe alles toch toegegaan is'
Wie had dit vermoed, toen wij .n den vooraouu-r
zoo genoeglijk wandelden, rondom on.s li-f
dorpje, waarvan ik wel niet mr verwijderd,
maar toch door de Duitsche 'inies gescneiden
Zondag j.l. getuige. Even ten Zuiden van i t Is me soms al gelijk een droom. Ie on-
Bcrbeek heben de Duitschers voor eenige I 'and nu waarlijk in oorlog? Ben ik soldaat die
weken een loods gebouwd, waarin geregeld j scjiieten moet naar medemenscben Schiet.-,
drie vliegmachines zijn opgeborgen, en die om te doodenGod, welk een jaar 1914'
onder bewaking is gesteld van een groote I Mijn gelukkigste oogenblikken zijn die, als
macht. Van hier uit worden verkenningen ik aan u ongestoord denken rnag.
ondernomen, maar vooral doen do vliegers als i Ongestoord. Ja... Dat is lang n%\ a!t;H
ordonnanoe vele on gewichtige diensten. Dik-i gelijk. Ge begrijpt'wd, waarJm niet.
wijls zijn we in de gelegenheid geweest, eenige
staaltjes van grooien durf bij de Fransel»
vliegers op te merken. Leuven en zijn omge
ving zijn reeds ontelbare muon bezocht door
vliegers van elke nationaliteit.
Zondagvoormiddag omstreeks elf uur hoor
den wij in de nabijheid zes maal een vroimd-
sGerrtigKchdklifnkend trompetsignaal. Vlak
Maar houd moed liefst© X...; toen ik heen
moest en wij v; u elkander afscr.-id namen
ge weet waar en wanneer ik bedoel óns
afscheid met. dat toen we met -.den samen
waren bij 't station toen dus hebt ge mij
een rozekrans gegeven. En derti i* altijd b;j
mij. Als ik b.d, denk ik aan u. En ik foei, dat
gjj veer veel voor mij bidt.
Op i
.ag de tweede Januari
het kwam hij van het naburige station,
vaar hij een pakje had raoeteD halen. Een
t riend zond aan den kleinzoon van Guiche»
n erro een nieuwjaarsgeschenk. Het was
een prachtig koperen locomotiefje dat voor
uit ging, floot, rookte en stampte als een
echte stoommachine Guichemerre men
blijft altijd min of meer kind had den
deksel vam het doosje opgelicht om dat
irachtige stuk speelgoed eventjes te kunnen
lekijken.
Hij kwam dus met zijn pakje onder den
arm bij den veldwachter. Even als de vorige
dagen sloot hij zich met den kleinen zieke
op. Robert was wakker. Zonder iets te zeg-
sloeg hij zijn groote, droevige oogen
op. Guichemerre zette zijn pakje op tafel en
omdat hij geen beter geneesmiddel wist,
probeerde hij wat met Robert te praten.
„Dat is mooi," zeide de kleine, terwijl hij
met een bijna doorzichtig vingertje vol be-
mdering naar een koperen wieltje wees,
dat uit het doosje stak... „O, dat is heel
r-'ooi."
En zijn doffe oogen schenen op te klaren.
Guichemerre sprong op van vreugde.
,,Ja, dat is mooi, hè?" zeide hij en er
kwam een vochtige glans in zijn oogen.
Toen deed hij de doos heelemaal open
Het wonderbare speelgoed stond daar nu
in al zijn brutale schittering.
Robert kreeg een kleur van pleizier.
En na een paar minuten kon hij zeggen
„Kan-ie gaan?"
„Dat zou ik denken," zieide de grijsaard,
veenend van vreugde.
En toen hij weer uit de kamer kwam, 'met
de locomotief zorgvuldig in de doos, zag hij
er heol opgewekt uit, vonden de ouders.
„Hoe is het met hem, mijnbeer Guicbe
merre?"'
„Veel, veel beter! Vanavaed kom ik
terug!"
En dien avond kwam bij terug. En
den volgenden oebtend weer. De be
zoeken duurden al langer en langer.
Guichemerre had maar aldoor dat geheim
zinnige doosje onder den armEn de
ouders, die achter de deur stonden te luis
teren, hoorden weldra allervreemdste ge
luiden gedurende het bezoek van den ge
neesheer.
Pff, Pff! Hrrt. Rrrt! rrrt, rrrt! O, wat
mooi
En langzamerhand scheen het kind te
herstellen. Hij sprak weer. Hij scheen heel
tevreden. Zijn oogen stonden weer helder!
Hij noemde zijn dokter: „papa Guissemé".
Een tegen zeven 1 Gustave Chatain, een Fransche jongen van 15 jaar, doet
vrijwilligersdiensten. Hij trachtte meermalen de Duitsche" positie te verkennen en
daartoe eenmaal een hooischuur beklimmend, verraste hij zeven Duitache soldaten
in diepen slaap. Hij moffelde hun wapens weg en dwong hen met de handen cp
vooruit te loopen. Zoo bracht hij ze alle zeven als gevangenen naar een Fraösche post.
En hij was dol op hem. En hij onderhield
zijn verbaasde ouders over spoorwegen, gele
wieltjes, zwarte schoorsteen en. En hij had
weer hoflger. En hij deed: „Pff, pff, Rrrt!
O, wat is dat mooi!"
De veldwachter begreep er niets van.
Maar hij moest de genezing van zijn jongen
oonstateeren, en hij weende van vreugde.
Guichemerre was zelf ook heel gelukkig
De wonderbare genezing bracht het heele
dorp in opstand. Hij zou burgemeester
worden, hij zou met algemeene stemmen
verkozen worden. O vreugde 1
VI.
Maar eens, toen Robert bijna genezen
was, maakte Guichemerre zeker te veel
leven in de kamer met zijn kleinen patiënt
Robert barstte plotseling in een schaterlach
uit.
En bevend van ongeduld, verlangend om
het geheim te weten, rukten de ouders,
niettegenstaande het verbod, de deur open.
„Verduiveld!" riep Guichemerre uit,
heelemaal in de war en snel zijn locomotief
verbergend.
Maar het was al te laat. Ze hadden het
al gezienDe dokter dacht, dat hij van
schaamte door den grond zonk! Hij ging
meteen weg, vuurrood, driftig, zonder een
woord te zeggenzijn gele machine had hij
onder zijn overjas verborgen.
En hij dacht erover om er een eind aan
te maken, toen hij eenmaal weer thuis was.
Wat zouden ze wel zeggen in St. Léon?
Wat zouden de dokter en de apotheker wel
zeggen O schande I Kinderen •••enezen met
speelgoed
En Guichemerre rukte zich de laatste
grijze haren uit, toen hij den gemeentelijken
onderwijzer bij zich zag binnenkomen.
„Mijnheer," zeide deze. „Ik ben corres
pondent voor een wetenschappelijk blad in
Parijs; ik heb juist van uw succes gehoord.
Daar zou ik graag in mijn artikel wat meer
over zeggen. Wilt u een leek veroorloven
het prachtige apparaat te bekijken, dat u
hebt uitgevonden en waarmee u, zooals de
veldwachter mij heeft gezegd..."
Guichemerre sprong op, als door den blik
sem getroffen Nu begreep hij alles. De
veldwachter had verkeerd gezien. Hij had
de gele locomotief voor een nieuw chirur
gisch instrument gehouden...
„Mijnheer," zeide hij tot den schoolmees
ter, alle moeite doende om het niet uit te
proesten. „Het spijt mij, maar ik heb goede
redenen om alsnog een absolute geheimhou
ding in acht to nemen omtrent mijn uitvin
ding. Bovendien," voegde hij er ernstig bij,
,,wü ik mijn instrument eerst naar de aca
demie van wetenschappen zenden..."
vn
De heer Guichemerre, ridder van het
legioen van eer, burgemeester van Saint-
Léon, is candidaat voor de eerstvolgende
van den Senaat.
