No. 38.
Vrijdag 13 Novemder 1914.
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
MEDEDEEUNGEN.
Gezondheidsleer.
Opraag tfö,öOO exerttpYaren.
IE SOLDATENCOURANT
ADRES VAN REDACTIE EN ADMINISTRATIE- PALEST RIN A ST R A A T 10,
AMSTERDAM, TELEFOON Z. -1S68. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK
VERSCHIJNEN. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN i CENT, VOOR NEET-
MILITAIREN 2 CENT, ABONNEMENT ƒ1.50 PER DELE MAANDEN.
VOOR ADVERTKNTEEN WENDE MEN ZICfï TOT HET ALL. ADV.-BCBEAÜ
BOUMA CO., 226 HEER NGRACHT A'DAM.
Een heftige episode uit den strijd in Noord-Frankrijk, waar meermalen in een verwoed
handgemeen tusschen.de vijandelijke troepen om het bezit of behoud der
loopgraven wordt gevochten.
Geen audiëntie bij den Minister
van Oorlog.
Mefc het oog op de huidige drukke om
standigheden kan de Minister van Oorlog
nog ©teeds geen audiëntie op Donderdag
houden, terwijl ook geen particuliere
audiënties kunnen worden toegelaten.
Wij deolen ter voorkoming van veranderingen
en onnoodige teleurstelling even mede, dat In
stukken, die men ons toezendt, niet tegelijker
tijd van het korps of het onderdeel en van den
plaatsnaam, waar het thans in garnizoen is,
sprake mag zfjn. In 's lands belang is het nood
zakelijk, dat niet gepubliceerd wordt, waar onze
troepen liggen en hoe onze troepenmacht Is
verdeeld. Men houde hiermede dus rekening
en noeme in Inzendingen voor de Soldaten-
courant uitsluitend de plaats, waar men ge
legerd Is, bf uitsluitend het korps of onderdeel.
Tevens heeft men hier de verklaring, waarom
Wij bij voortduring den inhoud van Inzendingen
hebben te wljzlgon.
Door J. P. BIJ!, officier v. gezondheid.
Geslachtsziekten.
n.
Welke zijn de gevaren waaraan iemand met
een venerische ziekte blootstaat?
In de eerste plaats is zoo iemand eenigen
tijd ziek, heeft veelal pijn en wat koorts en is
gedurende 4 ii 5 weken, soms nog langer, aan
den dienst onttrokken.
De grootste gevaren zijn evenwc^ gelegen in
do bijkomende ziekten en do ziekten, die na
afloop der eerste periode, soms vele jaren
later ontstaan. Bij de gonorrhoe (druiper)
bestaat b.v. gevaar, dat een weinig smetstof
in het oog terecht komt en daar een hevige
ontsteking veroorzaakt, die meestal blindheid
ten gevolge heeft. Verder bestaat bij deso
ziekte de kans, dat een van do gewrichten
wordt aangetast. Een dergelijke gewrichtsont
steking gaat gewoonlijk gepaard met buiten
gewoon hevige pijn.
Ook vele jaren later kan de ziekte, vooral
wanneer ze onvoldoende behandeld is. aanlei
ding geven tot ernstige gevolgen, zoowel voor
den lijder als voor zijn gezin. In het bijzondei
moet dit laatste beschouwd worden als ©en
ernstig gevaar voor de maatschappij. Een groot
aantal toch van de kinderlooze huwelijken zijn
toe te schrijven aan een druiper, die de man m
zijn jeugd gehad heeft en waardoor hij zelf on
vruchtbaar is geworden of misschien zijn vrouw
onvruchtbaar gemaakt heeft.
Ten slotte moet nog gewezen worden op een
gevaar, dat voor de kinderen dreigt, nl. blind
heid. Duizenden blinden, waarvan
wordt, dat ze blind geboren zijn, hebben hun
ziekte te wijten aan een besmetting van htm
1 oogen tijdens de geboorte. Wel is dit gevaar
veel geringer geworden 6edert een Fransen
geleerde heeft uitgevonden, dat, indien men
kinderen, die aan een dergelijk gevaar hebben
blootgestaan, dadelijk na de geboorte iets in
do oogen druppelt, men ze gewoonlijk voor
blindheid kan behoeden, maar ook tegenwoor
dig komt op die wijze nog dikwijls een verwoes
ting van het gezichtsorgaan tot stand.
Moge uit dit alles blijken, dat een lijder aan
gonorrhoe (druiper), aan verschillende ernstige
gevaren bloot staat en de oorzaak kan zijn
■van veel ellende, de gevolgen van de tweede
genoemde geslachteziekte, de syphilis, zijn nog
belaDgnjk erger.
Ook hier schuilt gevaar zoowel voor den lij
der als voor zijn gezin. Talrijke ziekten toch
zijn het gevolg van een soms tientallen jar.
te voren verkregen infectie met svphilis. Ver
schillende soorten van krankzinnigheid, van
lever- en hartziekten enz., ontstaan zijnde na
syphilis, hebben een jarenlang lijden ten ge
volge en veroorzaken een vroegtijdigon dood.
Zeer dikwijls ziet men, dat een dergelijke
patiënt later zijn vrouw besmet en bij haar
zoodoende een zelfde lijden veroorzaakt. Ook
de kindereu zijn veelal het slachtoffer er van.
I De meeste van die kinderen sterven binnen
het jaar, andere vertoonen soms op latereu
leeftijd ernstige verschijnselen: oogziekten, oor-
ziekten, zenuwziekten. Een Fransch professor
onderzocht -500 huwelijken, waar do man of do
vrouw syphilis gehad had en daarbij bleek, dat
in inecr dan de helft der gevallen do invloed
I van de ziekte op de nakomelingschap was aan
I to toonen.
Wanneer men dergelijke feiten kent, dan
gevoelt men, dat velen maar al te vaak ge
slachtsziekten als een weinig ernstige kwaal
beschouwen. Zoodra hot eerste stadium voorbij
i is en het hospitaal verlaten is, meenen zij dat
1 het gevaar bezworen js en dat de toekomst on
bezorgd tegemoet gegaan kan worden. De erg
ste gevolgen zijn evenwel in vele gevallen voor
later bewaard,
i I-Iet is dan ook niet te verwonderen, dat, boe
meer men bekend geworden is met de gevolgen
•die geslachtsziekten met zich' dragen kunnen,
hoe ernstiger men getracht hoeft tegen deze
ziekten te strijden. Op talrijke manieren wordt
dit gedaan en allerlei overwegingen komen er
bij te pas.
In de eerste plaats moet getracht worden
de groot© oorzaak, de prostitutie, tegen te gaan,
maar reeds dadelijk stuit men daarbij op ver
schil van inzicht a.1 naar gelang van levensop
vatting, politieke overtuiging enz. Terwijl ve
len de prostitutie als oen gevolg van armoede
beschouwen, meenen anderen te kunnen nantoo-
non, dat er bij de meeste prostituóes minder
sprake is van armoede dan van luiheid en
zucht tot opschik. Sommig© verwoede artti-
militairisten zien een oorzaak in het mi'itai..,
me. dat den jongen mannen zou loeren een
ander tc doodon en weinig eerbied voor een
menschenleven te hebben, terwijl wij in 't be
gin van dit opstel gezien hebben, dat een der
gelijke opvatting in 6trijd is met do werkelijk
heid. Moderne vrouwen verwachten een groot©
verbetering door het feminisme, terwijl de
anti-feministen precies liet tegenovergestelde
gelooven en het meer waarschijnlijk vinden,
dat door de verwoesting van hot gezinsleven
do mannen steeds meer in d© verleiding zullen
komen hun vrijen tijd op minder gewenschte
wijze door te brengen.
Men ziet dus, dat aangaande do oorzaken
der prostitutie zoo'n verscheidenheid van mee
ningen bestaat, dat de bestrijding daarvan op
talrijke moeilijkheden stuit. Wij hebben ons
dan ook voor 't oogenblik neer te leggen bij
het feit, dat w er is en te overwegen op welke
wijze de nadeelïge gevolgen er van zijn tegen
te gaan.
Vrij algemeen wordt aangenomen, dat een
van do beste middelen daartoe is om den jongen
mannen te wijzen op de gevaren, die de prosti
tutie met zioh brengt. Onbegrijpelijk is het
te hooren, hoe weinig begrip'de meeste man
nen hebben van de gevolgen, die geslachts
ziekten kunnen hebben.
Het is hier natuurlijk niet de plaats om
een nauwkeurige beschrijving te geven van do
verschillende ziekten zelf. De beschrijving
van de gevaren, die ze voor lijders en hun
gezinnen en daardoor voor de maatschappij
opleveren, moge voldoende geweest zijn om
iedereen te overtuigen, dat wij hier met zeer
ernstige ziekten te doen hebben. De gedachte
aan het leed, dat men zichzelf en zijn gezin
kan berokkenen, zal voor menigeen genoeg zijn
om den omgang met publieke vronwen te ver
mijden.
(Wordt vervolgd.)
geschiedenis van Kalief Oeievaer.
Een oud sprookje.
I.
Kalief Chasid, pan Bagdad, lag op efcu
mooien namiddag behagel ijk op zijn divan
te rusten. Hij rookte een lange pijp en nip
te van tijd tot tijd aan een kopje koffie,
dat een slaaf hem aanreikte, en na elk slok
je streek hij vergonoegd over zijn langen
baard. Om kort t© gaan, iedereen kon zien,
dat de Kalief in ecu uitstekend humeur
was. Dit was dan ook inderdaad de ge-
schikste tijd van den dag om hem te
spreken, want men kon er op aan, dat hij
juist dan vriendelijk en goed geluimd zou
zijn, en daarom koos do Groot-Vizier Man
eer altijd dit uur voor het brengen van zijn
dagelijksclx bezoek.
Zoo kwam hij ook dezen middag, maar,
geheel tegen zijn gewoonte in, met een be
zorgd gelaat.
De Kalief nam even zijn pijp uit. den
mond en vroeg „Waarom kijk je zoo be
zorgd, Groot-Vizier V
De Groot-Vizier kruiste do armen over
zijn borst boog diep voor zijn meester en
antwoordde
„Ach, mijn Heer Of mijn gelaat bezorgd
lijkt of niet ,weet ik niet, maar beneden,
op het voorplein, is een marskramer met
zulke mooie dingen, dat het mij ontzettend
spijt, dat ik zoo weinig gold over heb."
Do Kalief, die al sind6 lang zijn Groot-
Vizier een geschenk had willen geven, gaf
zijn zwarten slaaf bevel den marskramer
dadelijk bij hem te brengen. De zwarte
slaaf kwam spoedig terug, gevolgd door
den marskramer, een klein, dik man-
npfcie met een denker gezic^fc en teer
armoedig gekleed. Hij droeg een mand met
allerlei koopwarenparelsnoeren, ringen,
rijk ingelegde pistolen, bekers en kammen.
De Kalief en ziin Vizier bezagen alles nauw
keurig en de Kalief koos een paar mooie
pistolen voor zich en Mansor en een met
juweelen bezetten kam voor de vrouw Van
den Vizier. Juist toen de marskramer zijn
mand weer zou sluiten, merkte de Kalief
een klein vakje op en vroeg of bij daar nog
iets in bad, dat te koop was. De marskra
mer opende het vakje en toonde hun een
doosje met zwart poeder en een in vreemde
letters geschreven boekrol, die noch de Ka
lief, noch Mansor kon lezen.
„Ik kocht deze twee dingen van een koop
man, die ze in Mekka op straat had gevon
den", zei de marskramer. ,,Ik weet niet
goed wat het is, maar daar ze voor mij toch
geen waarde hebben, wil ik ze u gaarne voor
een kleinigheid verkoopen."
De Kalief, die graag oude handschriften
in zijn bibliotheek wou hebben, al kon hij
ze ook niet lezon, kocht de boekrol en het
doosje en liet den marskramer gaan. Toen,
daar hij erg benieuwd was wat er wel op de
rol zou staan, vroeg hij den Vizier of hij
niet iemand wist, die het zou kunnen ont
cijferen.
„Edele Heer en meester", antwoordde de
Vizier, „naast de groote moskoe woont ©en
man, Selim de geleerde genaamd, die elke
taal onder de zon kent. Laat hem roepen
misschien zal hij in staat zijn deze geheim
zinnige letterteekens te ontcijferen."
De goleerde Selim werd dadelijk ont
boden.
„Selim", zei de Kalief, „ik hoor, dat jij
een geleerde bent. Bekijk deze rol goed en
zie of je haar kunt lezen. Kun je het, dan
zal ik je een statiekleed geven maar kun je
het ftiitj dm 25*1 ife i? twaalf slagen pp je
De toestand in den reuzenstrijd.
In een harer laatste artikelen beweert
de Londensche „Times", dat Duitsahland
moeilijk meer zal kunnen winnen op het
westelijk oorlogstooneel, dat het liever al
zijn krachten moet wenden naar het Oos
ten, waar de Ruseen gereed staan Süezië
binnen te dringen, den weg op naar Bre6-
lau en Berlijn. Maar de Duitecners zelf den-
j kon er niet zoo overzij zetten den strijd
met kracht voort, in de eerste plaats bij
Yperen, in België, maar ook xtx de Vogezen,
aan de grens van Eizas-Lotkaringen. In
België is weer verwoed gestredenvolgens
1 een telegram uit Berlijn is de keizer zelf
daar in de loopgraven geweest en heeft hij
zijn Brandenburgsche „jongens" geprezen
en aangespoord tot volhouden. De Duifc-
i schers schijnen het er op gezet te hebben
om daar door de vijanden heen te breken
j dan moeten deze natuurlijk ook aan de
i kust, bij Nieuwpoort wijken, en komt de
weg naar Calais open. Daarom Bohijnt het
toch bij de Duitscners te gaan.
Doch dezen doen evenzeer hun best op
j andere gedeelten van het lange front.
Vooral ook in den omtrek van Verdun. Is
I de inneming van Belfort nu weer opgege-
i ven Volgons den „Berl. Lokal Anzeiger"
gaat het thans vpornamelijk om Verdun. De
j Duitschers doen blijkbaar pogingen om deze
onnoembare vesting te omsingelen en af te
sluiten van het Fransche leger, en volgens
genoemd blad zouden die pogingen niet
heel ongelukkig zijn, al is men nog i
zoo ver. In de laatste dagen
do Chateau, op een bergrug gelegeu.
dat is een ge-
niet
rerd Vienne
door
de Duitschers ingenomen en
wichtig feit in het streven om Verdun in te
sluiten al is men er daarom nog niet.
De berichten van het oostelijk oorlogs-
torrein zijn vaag in de laatste dagen, spre
ken elkaar gedurig tegen, wat de Oosten
rijkers en Russen betreft vooral. Er wordt
blijkbaar bard gestreden en hier en daar
staan in Oost-Pruisen de Bussen op Duitsch
gebied, ofschoon zij var. den anderen kant
weer teruggedrongen, schijnen in hun eigen
land. Maar dat zij in voorwaartsche bewe
ging zijn, is zeker, mèt alleen aan de grem
van Polen, maar ook in Galieië. Ze gaan
daar den weg op naar Krakau en volgens
één bericht zouden ze reeds op een punt in
Pruisische provincie Posen zijn doorge
drongen. Hoe dit ook zij, het lijkt er wel
op, dat de Russen zich tiisschen de legers
der Oostenrijkers en Duitschers als een wig
hebben ingeschoven, zoodat die nu ge
scheiden zijn.
De „Emden" ia verbrand. Het vlugge
schip met zijn moedige bemanning en zijn
dapperen, beleidvollen en ridderlijken
commandant, heeft nu het einde van zijn
avontuurlijke tochten gezien. Bij de Gocos-
eilanden werd het. eindelijk achterhaald
door de Engelsche „Sydney" en tot
een gevecht gedwongen. De „Emden-"'
werd verrast terwij] een deel der be
manning bezig was op het eiland Kuling het
station voor draadlooze telegrafie te vernie
len. Daarbij verbrandde de „Emden" en de
meeste harer manschappen moeten zijn om
gekomen. Verder heeft een Engelsche oor
logsschip, de „Chatham" den Duitschen
kruiser „Königsberg" aan de kust van
Duitsch Oost-Afrika op het strand gejaagd
en wordt dit schip daar fchanfc vastgehouden.
Het geldt ook voor verloren.
wang laten geven en viif-en-twinüg op do 1)0 Kalief borg de snuifdoos jn zijn gordel
zool van ie voeten, omdat je ten onrechte vertrok, na zijn dienaren ben-el te heb-
Selim de geleerde bent genoemd." "„ven. ver.
Selim boog diep en zeide: „Uw wil ge
schiede. o meester!-' Toen bekeek hij de rol
goed. Plotseling riep hij uit: „Ik wil ster
ven, o mijn Heer, als dit geen Latijn is!"
„Nu", zei de KStlief, „als het Latijn is,
laat ons dan hooren wat er staat."
om thuis te blijven, slechts ver
gezeld door den Groot-Vizier. Eerst wandel
den zij door de tuinen van het paleis, maar
zij zochten tevergeefs naar een of ander
dier, dat hen kon verlokken hun toover-
madht aan hem te beproeven. Ten slotte op
perde de Vizier het denkbeeld om verderop
Toen begon Selim te vertalen „Gij, die te gaan, naar een vijver die buiten de otad
dit vindt, prijs Allah voor zijn genade, i ls-g cu waar hij dikwijls een groote menigte
Ieder die bet poeder, dat in dit doosj'e is,
opsnuift en ter zolfder tijd het woord „Mu
tator!" uitspreekt., kan zich zelf verande
ren in elk dier, dat hij maar wil, en hij zal
de taal van alle dieren verstaanAls hij de
menschelijke gedaante weer wil aannemen,
heeft hij slechte driemalen naar het Oosten
dieren had gezien, voornamelijk ooievaars,
wier ernstig, deftig voorkomen en voortdu
rend gesnater dikwijls zijn aandacht had
den getrokken.
De Kalief stemde toe en zij gingen recht
op den vijver af. Zoodra zij er gekomen
waren, zagen zij een ooievaar statig heen
te buigen en hetzelfde woord te herhalen. en weer stappen, jacht, makend op kikvor-
Pas echter op om, als gij den vorm van schen en nu en dan bij zichzelf iets mom-
een cd ander dier hebt aangeaomen, niet te pelond. Ter zelfder tijd zagen zij 'in de
lachen, of gij zult bet tooverwoord verge- verte een anderen ooievaar hoog door de
ten en voor eeuwig een dier blijven luolit op dezelfde plaats toevliegen.
Toen Selim de goleerde dit gelezen had, I „Ik zou mijn baard er om willen verwed-
was de Kalief zeer verheugd. Hij liet den den, edele moeder," zei de Groot-Vizier,
wijzen man zweren er tegen niemand over „dat deze twee langbeenen straks een aardig
to spreken, gaf hem een prachtig kleed eu j gesprek zullen beginnen. Wat zoudt u er
liet hem gaan. Toen zei hij tot zijn Vizier;
„Dat noem ik nog eens een voordeclig koop
je, Mansor. Ik verlang naar heb oogenblik,
waarop ik «en of ander dier kan worden. Ik
verwacht je morgen heel vroeg: wij zullen
dar het veld ingaan, een snuifje uit mijn
doos nemen en dan luisteren wat er alzoo
in de lucht, op aarde en in het water be
sproken wordt."
ir.
Den volgenden morgen was Kalief Chasid
nauwelijks klaar met. zijn opfcbijt, toen de
Groot-Vizier kwam, zooals hem bevolen
1*% m tss>I fcfl t* tod» »jn gordel.
van zeggen, als wij ons eens in ooievaars
veranderden
„Uitstekend," antwoordde de Kalief;
„maar laten wij ons eerst vooral goed her
inneren hoe wij weer menschen worden.
Mooi! Buig driemalen naar het Oosten en
zeg: „Mutabor!" en ik zal weer Kalief zijn
en jij mijn Groot-Vizier. Maar begin in
's Hemelsnaam niet te lachen, of wij zijn
verloren
Terwijl de Kalief sprak, zag hij den twee
den ooievaar in kringen boven zijn hoofd
vliegen en steeds dichter naar de aarde toe.
België.
De strijd In België.
Uit Noord-Frankrijk werd Zondag /urn
de ..Times" geeeind: Er is oen hernieuwde
activiteit langs de noordelijke gevochte-
iinie, in het bijzonder oostelijk van* Yperen
en tufischen Rijseel en Atrecht.
Onder het hevig geschutvuur dat zij se
dert de nederlaag bij Yperen hebben on
derhouden, hebben de Duitschers tijd ge
had hun uiteengeslagen strijdkrachten te
reorganiseeren en te versterken. Óp een
punt ongeveer vijf mijlen ten oceten van
Yperen behaalden ze een tijdelijk succee.
De Engelschen waren negen dagen in do
loopgraven geweest. Zij werden vervangen
door andere troepen der 'bcudgonooten,
zoodat zo de noodige rust konden nemen.
De nieuwe troepen waren nawelijks in do
loopgraven toen ze door een overmachtigen
vijand werden aangevallen. Zij konden de
positie niet houden en trokken terug ach
ter een bosch iu de achterhoede der loop
graven. De uitgeputte mannen, die afge
lost waren kregen last terug te keeren óm
do positie te hernemen. Hoe vermoeid ze
ook waren, ze deden schitterend hun plicht.
Oprukkend onder dekking van den mist in
den vroegen ochtend van Zondag, drerven
zij in heftig handgemeen den vijand uit
het bosch. De vijand trok op onze schan
sen terug en beproefde daar 6tand te hou
den. Zij werden met de bajonet uit de
loopgraven verdreven. Binnen een uur
was do positie herwonnen. De vijand vlucht
te, het veld overdekt latend met dooden en
gewonden. Zijn geweervuur was slecht en
hij hield geen stand in het bajonetgevecht.
Onze mannen leden -t meest van mitrail
leur-vuur, --maar hadden de voldoening
vier van deze mitrailleurs te vermeesteren.
De Duitschers konden nog een stelling
enkele mijlen van Yperen bezetten. Hun
zware kanonnen kunnen de stad nog be
schieten. Woensdag kwam een granaat in
een 6traat terecht en doodde vier spelende
kinderen. Vliegtuigen bewegen zich even
eens over de stad en laten bommen vallen.
Ik verneem dat de kerk en het raadhuis
zeer hebben geleden. Enkele straten zijn
bedekt met pannen en schoorsteenen Zater
dagmorgen stonden vele gebouwen in de
stad in brand. Onze artillerie werkt goed.
Een onzer batterijen heeft echter zeer ge
leden. Zij werd door vele „kolenbak".. V'
(zware granaten) getroffen. Drie van de zes
kanonnen werden vernield en vele kanon
niers werden gewond. Het was noodzakelijk
de kanonnen naar een andere stelling over
te brengen, daar de vijand zich had inge
schoten. Allereerst was heb noodig de ge
wonden weg te brengen. Ziekendragers wer
den gezonden. Zij voldeden moedig aan het
bevel en naderden in het volle daglicht de i
batterij, de vijandelijke granaten troteeo-
rend. Nauwelijks verschenen zij' in het open
veld of de vijandelijke granaten vielen om
hen heen, maar kalm en stelselmatig werd
het reddingswerk volbracht. De gewonden
werden op de baren gelegd en weggedra
gen. Zoowel zij als de dragers bleven onge
deerd.
In een ander deel van de gevechtelinie
trokken onze troepen op tegen een dorp,
dat door de Duitschers bezet was. Onze
artillerie beschoot het dox-p. Het werd op
gemerkt, dat de vijand een soldaat had
geposteerd op den kerktoren tot het doen
van waarnemingen. Onze artillerie echter
schoot niet op de kerk. Toen onze mannen
voort rukten zagen ze dat alle huizen langs
den weg door Duiteche granaten waren
vernield alle op een na.
Het is duidelijk dat de Duitschers weer
een beweging tegen ^'peren zullen onder
nemen, Is dit een nieuwe ernstige poging
om de 6tad te vermeesteren of slechts een
schijnbeweging om onze strijdkrachten
daar vast te houden, terwijl de voorwaart-
sche aanval bij La Basséo geschiedt?
De Briteche en de Indische troepen in
Vlaanderen
PARUS. Een Fransch officier die toege
voegd is aan do Indische troepen gooit in
den „Tempt" een beschrijving va» don
6lag in Vlaandoren ©rx wijst daarbij op den
moéd van de Britscbo troepen, dio do moei
lijke taak hadden een nieuwen Duitschen
inval tusschen La Ba;-see en Yperen tegen
te gaan. Zij handhaafden zich iu hun loop
graven vele weken lang togen een meer tal
rijken on wanhopig strijdenden vijand. Op
vele plaatseri waren do Britscbo linies zoo
dun, dat alleen hsrneklcigo weorstand,
Waterloo waardig, het doorbreken kon ver
hinderen. Enkele nachten werden de sol
daten in de loopgraven verrast, maar on
middellijk werden tegenaanvallen gedaan
en werden de loopgraven, zij het ook mefc
groote offers, hernomen. Vooral de Brifc-
sche cavalerie, dio afgezeten was en
ook dienst deed in de loopgraven,
hield zich schitterend. Zij had een
moordend artillerievuur- te doorstaan, dat
de Duitschers op 30 en 31 Oct. op hen
concentreerden, denkend dat die cavalerie
wel spoedig te verslaan zou zijn. Enkele
ontruimd© posities werden kort daarna her
nomen. Een lanciersregiment dat laat kreeg
de stad Mcessen (Mess:nee) te hernemen
en voor heb eerst do bajonet gebruikte,
deed den aanval als de beet geharde infan
terie en dreef den vijand uit de Etad. Het
Indische contingent had zijn volledig .-in
deel in de verliezen en in de eer. Zij wer
den 6poodig na aankomst naar het gebied
gezonden waar de strijd het hevigst woed
de, Jeden zware verliezen, maar nooit was
er het minste toeken van ontmoediging.
De proef om Indische troepen over te bren
gen heeft besliste resultaten gegeven. De
slag in Vlaanderen is een van do noodkfc-
tigsfce voor de Duitschers, herhaaldelijk
hoeft na een nachtelijken aanval oen enkel
Briteek bataljon 700 Duiteche lijken geteld
voor de loopgraven. Onlangs heeft een
Briteche batterij oen Duitsch© brigade ver-
raat die in gesloten orde oprukte; vierdui
zend man werden neergomaaid.
Te Antwerpen.
Een stadgenoot, die Dinsdagavond uit Anfc-
werpen terugkeerde, deeluo ons mede, dat
Maandag aan de haven aldaar brand is ont
staan in een met stroo gevulden spoorweg-
waggon. Het vuur deelde zich mede aan
ongeveer 40 andere waggons, waarvan vele
met levensmiddelen waren geladen. Toon
nam een flink snuifje, bood Mansor er een
aan, die ook snoof, en beiden riepen tege
lijk „Mutabor!"
Onmiddellijk verschrompelden hun bee-
nen en werden dun en roodhun mooie gele
pantoffels veranderden in lompe ooi evaarj-
pooten, hun armen en vleugels, hun halzen
begonnen op te schieten fcusscben hun schou
ders en werden een el lang; hun baarden
verdwenen en hun lichamen -.verden met vee-
ren overdekt.
„Je hebt een mooi en langen snavel ge
kregen, mijnheer de Vizier," riep de Ka
lief, na eenigen tijd stom van verbazing te
hebben gestaan. „Bij den baard van den
Profeet, ik heb nog nooit, van mijn leven
zooiets gezien!"
„Mijn nederige dank," antwoordde de
Groot-Vizier, terwijl hij zijn langen hals
boog; „maar, als ik hefc inag zeggen, Uw
Hoogheid ia zelfs mooier als ooievaar dan
als Kalief. Maar kom, als hefc u behaagt,
laten wij dan naar onze makkers daar gaan
en eens zien, of wij werkelijk de taal der
ooievaars verstaan."
Intusschen had de tweede ooievaar den
grond bereikt. Hij krabde eerst met zijn
poot aan zijn snavel, streek zijn veer en glad
en ging toen op den eersten ooievaar af. I)e
twee nieuwbakken ooievaars voegden zich
in minder dan geen tijd bij hen en hoorden
tot hui verwondering het volgende gesprek
igbeen. U
„Goeden
mevrouw Lan 5
bent vroeg vandaag
„Ja, zeker, waarde SnafcersnavelEk ben
aan mijn ontbijt hier bezig. Mag ik u een
hagedissenstaartje of een kikkerbillefcje
aanbieden V'
„Duizendmaal dank, maar ik heb van
morgen heusch geen eetlust. Ik kom hier
jEnefc eoA hegl ander doel. Es moet vandaag
De Duitsche generaal Von Stein, de gene
raalkwartiermeesier, die ook het officieele
oorlogsbericht uitgeeft.
voor de gasten van mijn vader dansen, en
nu beu ik hierheen gekomen om mij een
weinig te oefenen."
Hierop begon de jonge ooievaar op de
allerzotste wijze rond te draaien.
De Kalief en Mansor keken oen ©ogenblik
vol verwondering toe; maar toen de ooie
vaar ten slotte in een achilderachtigo hou
ding op één been heen en weer wiegelde en
zijn vleugels bevallig op en neer sloeg, kon
den zij zich niet langer goed houden; een
lange schaterlach barstte uit hun snavels en
l.et duurde eenigen tijd, voordat zij weer op
hun verhaal konden komen. De Kalief kwam
het eerst weer tot zichzelf.
„Dat was de mooiste grap," zei hij, „die
ik ooit gezien heb. 'fc Is jammer, dat dia
stomme beesten door ons gelach zijn opge
schrikt, anders zouden zij ongetwijfeld nog
zijl gaan zingen'-'
Plotseling echter dacht de Vizier eraan
hoe ernstig zij er voor gewaarschuwd waren
om god irende hun gedaanteverwisseling niet
te lachen. Hij doelde zijn vrees mede aan
den Kalief, die uitriep„Bij Mekka en
Medina! Dat zou oen leelijke grap zijn, als
ik mijn geheole verdere leven oen ooievaar
moest blijvenMaar probeer eens of je je
hefc woord nog herinnert, ik weet hefc niet
meer:
„Wij moeten driemalen naar het Oosten
toe buigen, en zeggen „Mu... mu... xnu..."
Zij keerdden zich naar het Oosten en
bogen, totdat hun snavels den grond raak
ten, maar, o schrik! Het tooverwoord waa
hun ontgaan en hoe dikwijls de Kalief ook
boog en hoe treffend de Vizier ook riep;
„Mu... mu..." zij konden er niet op komen,
en de ongelxxkkige Chasid en Mansor bleven
wafc zij waren>j. ooievaars.
(Wordt vervólgd)^
