I No. 20. Vrijdag 2 October 1914. Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. Kwarta's Manoeuvre Chocolaad Onder redactie van D. MANASSEN, Een Avontuurlijke Huwelijksreis. Oplaag 50,000 exemplaren. LDATENCOURANT ADRES VAN REDACTIE EN ADMINISTRATIE: PALESTRIN ASTRA AT 10, AMSTERDAM, TELEFOON Z. 4968. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNEN. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET MILITAIREN 2 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN. VOOR ADVERTENTIEN WENDE MEN ZICH TOT HET ALG. ADV.-BÏÏREAÜ ROUMA CO., 228 HEERENGRACHT A'DAM. I Een merkwaardige wijze om geforceerde marsclien naar het front van de'Rus sische troepen te doen. Iedere kozak neemt twee infanterie-soldaten mêe, die in de stijgbeugels staan en zich aan het paard vasthouden. Een Liederenbundel voor Militairen. Aan den wensch, meermalen geuit, om liede ren te hebben, heeft de redactie van „De Soldatencourant" getracht te voldoen. Dank zij de medewerking van de Nationale Vereeni- glng voor den Volkszang, en In het bijzonder van haren secretaris, mr. A. Loosjes, kunnen wij als geschenk van ,,De Soldatencourant" aan elk onderdeel den „Liederenbundel voor Militairen" aanbieden, door genoemde ver- eeniglng uitgegeven. In elk pakket, waarin dit nummer van „De Soldatencourant" naar de onderdeelen van Land- en Zeemacht werd verzonden, hebben wij een Liederenbundel ter beschikking van het onderdeel Ingesloten. Wij hopen zoo eenigs- zlns aan het verlangen naar liederen tegemoet te zijn gekomen en stellen ons verder voor, nu en dan een lied met de muziek er bij In „De Soldatencourant" af te drukken. De Nationale Vereenlging voor den Volks zang verdient voor haar medewerking in deze ons aller dank, maar ook onzen steun. En deze kar} het best verleend worden door toetreding tot het lidmaatschap door hen, die daartoe in staat zijn. De minlmum-contrlbutle bedraagt slechts één gulden per jaar. Het adres van den secretaris, mr. Loosjes, Is Leidschegracht 117, Amsterdam. Het verzoek om kiekjes. Door velen worden ons, als gevolg van het verzoek om foto's van de eigen troepen, kiekjes toegezonden. Wij zijn er onzen vrienden dank baar voor. Zeer tot onze spijt evenwel, zijn de meeste geheel ongeschikt om ze in „De Sol datencourant" te kunnen weei$even. De foto's moeten zeer licht van achtergrond zijn en de koppen zoo groot en licht mogelijk, wil er met succes een cliché voor de courant van ge maakt kunnen worden. De plaat wordt anders zwart en van de personen valt dan gewoonlijk niemand te herkennen. Alleen wie Iets gesohikts heeft voor reproductie, zende het ons s.v.p. derhalve too. Mededeeling. DOOÈ Lilian Quiller Couch. IV. Daar kwam het minnende paar, stralend van -geluk, blozend en glimlachend, en me vrouw Mark omhelsde Enid, en- reikte vriendelijk beide handen aan den vreemde, die ,;het hart van haar lieve Enid veroverd had". Zij was verbazend hartelijk. „Liefste", zeide zij met uitbundige vrien delijkheid tegen het verheugde meisje, ,,ik heb je vreeselijk gemist. Maar nu je beter bent; heb ik geen spijt van mijn opoffering. Ik -wou liever, dat je niet_ zoo'n kleur hadt", voegde zij erbij met ©énigen angst. ,,0, .zij heeft zooveel zorg noodig", zeide zij ernstig tegen Clive. ,,Zij is zoo teer, het arme kind.l" Voor Clive, die Enid nooit anders dan flink- en gezond gekend had, was deze op merking een slag. Doch Enid stelde hem lachend gerust. >jlk ben volkomen gezondverklaarde zij. „Ziek ben ik eigenlijk nooit geweest alleen gedrukt en lusteloos." Mevrouw Mark scheen echter niet geheel „JJe bent gewoonlijk nogal koortsig, en vanavond, vrees ik, dat je er ook niet ge heel vrij van bent", zeide zij eenigszins zenuwachtig. ,,Ik ben evenmin koortsig als jouw ge lukkig© feartrjj- geide Enid lachend^ §oen Tengevolge van een voorschrift der Poste rijen, dat slechts pakketten met een maximum gewicht van 2^ K.C. toelaat, kunnen wij voor- loopig geen pakketten verzenden met grooteren Inhoud dan 80 exemplaren van „De Soldaten courant". Wie dus meer dan 80 exemplaren ontvangen moet, krijgt sinds de vorige week 2 of meer pakketten toegezonden. Wij deelen dit mede, om vergissingen en klachten te voorkomen, die van deze nieuwe wijze van expeditie reeds het gevolg waren. Men zende dus, wanneer men één pakket heeft ontvangen, geen tweede pakket van hetzelfde nummer retour, want de meerdere pakketten behooren bij elkander om het aantal voltallig te maken. Door ons Is een verzoek tot den heer Direc teur-Generaal der Posterijen gericht, om de oude wijze van expeditie weer te kunnen her stellen. Na inwilliging daarvan waarop wij zeker wel mogen vertrouwen wordt de oude wijze van verzending weer hersteld. zij een beetje lat-er in den ledigen salon afscheid nam van Clive. „Wees maar met bang, mijn jongenEer je morgenochtend hier komt, ben ik gereed om je te ont- Zij hoorde, hoe de huisdeur achter hem gesloten werd, en zij vond het een akelig geluid. Ook Clive deed het dichtvallen van de deur onaangenaam aan en de sneeuw had voor hem een afschuwelijke gelijkenis met een lijkkleed. „Wat een onzin zeide hij bij zichzelf met een gedwongen lach. „Morgenochtend zie ik haar immers weer en weldra be hoeven wij niet meer te scheiden." Doch den volgenden morgen zag Clive Enid niet. Zijn yoetstappen waren de eer sben in het effen sneeuwkleed dat het tuin pad bedekte, doch het was mevrouw Mark, die hem ontving en hem onrustwekkende berichten bracht. Enid gevoelde zich dien morgen niet prettig, zeide zij, en dat vertelde zij met zulk een duidelijke poging om opgeruimd te schijnen, dat Clive's angst nog toenam. Enid scheen koude te hebben gevat, en was slaperig en koortsig. „Maar ik mag haar toch wel spreken, nietwaar?" verzocht Clive, stoutmoedig ge worden door zijn teleurstelling. „O neen!" riep mevrouw Mark veront waardigd. „Bovendien slaapt zij. Als zij wakker was geweest, had zij mij zeker een boodschap voor u meegegeven." Clive bleef nog eenige oogenblilcken, in de hoop dat Enid zou ontwaken en hij mis schien iets van haar zou hooron. Doch er gebeurde niet?, en bij de onzichtbare onge- Gezondheidsleer. Door J. P. Bijl, officier v. gezondheid. IX. Hieruit volgt dus dadelijk wanneer de han den in het bijzonder gewasschen moeten wor den. Ten eerste dus, wanneer ze gevaar geloo* pen hebben om besmet te zijn b.v. na het ver richten van corvéediensten of nadat men zijn behoefte gedaan heeft en ten tweede voordat men met eetwaren in aanraking komt. Dit wasschen moet natuurlijk met zeep geschieden. In Engelsch-Indië, waar men sedert den Transvaal-oorlog zeer voorzichtig is ge worden, zijn bij de cantines bovendien veelal kommen met ontsmettende vloeistoffen bijv, carbol geplaatst om de manschappen de gele genheid te geven hun handen te ontsmetten. Voor een goede reinheid van de handen is bovendien een vereischte, dat de nagels kort geknipt zijn, iets wat geen moeite kost en toch maar al te vaak wordt nagelaten. Men kan niet spreken over de verzorging van de handen der soldaten zonder te wijzen op het groote belang voor den troep, indien het keukenpersoneel deze voorschriften goed ter harte neemt. Dit personeel komt in aanraking met het eten van soms een paar honderd man, zoodat het een groot gevaar voor dien troep kan opleveren. Verschillende grootere of klei nere epidemiën zijn beschreven, die door onzin delijk keukenpersoneel zijn ontstaan. Tijdens de laatste choleraepidemie in Petersburg is b.v. een besmetting van een weeshuis opgetre den, waarbij de keukenmeid de oorzaak was. Voor eenige jaren zijn in een legerkorps in 't buitenland, talrijke typhusgevallen geweest, die op rekening van den kok gesteld moesten worden. Voorbeelden van dien aard zijn bij tientallen te noemen. Meer nog dan de andere soldaten zullen do koks en zijn helpers dus moeten zorgen hun nagels kort en hun handen rein te houden, 't Is een kleine moeite en men kan er veel lich tere en zwaardere ziekten door voorkomen. Een kok, die dat niet doei, verzuimt op erger lijke wijze zijn plicht. Van veol belang is verder de reinheid van de voeten. In een opstel over marcheeren zul len wij daarop terug moeten komen, maar reeds nu kan erop gewezen worden, dat r beid der voeten het gevaar voor blaren en ont steking vermindert en het marcheeren gemak kelijker maakt. Na iederen langdurigen en ver- moeienden marsch behooren de soldaten, vooral degenen die last van zweetvoeten hebben, zich te wasschen. Ten slotte zal de reinheid van den mond van veel belang zijn. Daardoor worden ziekten van tanden en tandvleesch voorkomen en daarmede pijn, minder eetlust, onaangenaam gevoel enz. Degenen, die voor een tandenborstel en tand poeder gezorgd hebben, zullen waarschijnlijk uit eigen beweging wel voor voldoende reini ging zorgen.De anderen kan ik den raad gevbn er een te koopen en anders geregeld hun mond te spoelen. Geregeld beteekent 's morgens bij het opstaan en verder zoo mogelijk na iedere maaltijd. Herhaaldelijk is gesproken over hetgeen de Japanners tijdens den laatsten oorlog deden. Wij zullen hier dus laten volgen wat den sol daten werd aangeraden betreffende de verzor ging van hun lichaam. Ie. Gewone ongemakken, als puisten en kies pijn, verminderen de gevechtswaarde van een leger, Zij zijn dikwijls een gevolg van zorge loosheid van den soldaat, die niet zindelijk is, zelfs op het oorlogsveld. 2e. Aangezien warme baden niet altijd te velde genomen kunnen worden, moet de sol daat zijn lichaam schoon houden door het met een vochtige handdoek te wrijven, vooral de streek van de oksels, billen en geslachtsdeelen. 3e. De haren moeten kortgeknipt zijn en het hoofd moet dikwijls gewasschen worden om on gedierte te voorkomen. 4e. De mond moet iederen ochtend gespoeld worden en de tanden moeten met een borstel en poeder gepoetst worden om tandziekten te voorkomen. oe. De handen worden gemakkelijk vervuild en ziektekiemen kunnen zoodoende gemakke lijk door kleine wondjes in de huid in het lichaam doordringen. Vuile vingers kunnen eveneens voedingsmiddelen besmetten. De han den moeten dus dikwijls met water en zeep ge wasschen worden, 6e. Evenals de handen worden de voeten gemakkelijk vuil. Het zweet blijft in de schoe nen, stinkt, geeft aanleiding tot ontsteking en het vormen van blaren. Men moet de voeten dus wasschen zoodra men 's avonds in het kan- tonnenient komt. 7e. Het vuil onder de nagels bevat dikwijls ziektekiemen. De nagels moeten dus kort ge knipt zijn. rustlieid van mevrouw Mark, was hij wel genoodzaakt te vertrekken. Hij liet een hartelijken groet achter aan zijn lieveling, met de belofte, spoedig te zullen weder komen. Toen hij het huis verliet, sneeuwde het weer, doch hij sloeg er geen acht op. Al wat hij wist, was dat zijn hart gloeide van liefde, en dat hij tegelijk ziek was van angst. Twee uur later kwam Clive opnieuw. Doch ditmaal ontving hij slechts de bood schap, dat juffrouw Enid nog sliep. Toen keerde hij terug naar zijn hotel, en schreef een langen brief vol hartstochtelijk© liefde, waarin hij haar smeekte, om een enkelen regel van hoop en liefde te zenden. Hij gaf zijn brief af en vertrok, gedrukt en Als iemand Clive gezegd had, dat het mogelijk was, in een gewone, beschaafde stad een paar verloofden zoo volkomen van elkander gescheiden te houden, als hij nu van Enid ge-scheiden was, dan had hij het stellig niet kunnen gelooven. Doch sinds den avond, waarop hij haar had thuisge bracht op Meltenham, had hij haar gelaat niet meer aanschouwd, haar stem niet ge hoord, en geen regel schrift van haar ont vangen, en nu liep het naar Kerstmis. AI kwam hij twaalf maal <jp een dag, het was vergeefsch Soms zag hij mevrouw Mark ©en oogenbliksoms zag hij slechts een der dienstboden. Maar, wie hij ook zag, het bleef hetzelfde slechte tijding; zijn meisje was zeer ongesteld; zij was sla perig; zij had geen boodschap voor hem gegeven., De dokter .wist pietA wat ervan 8e. 't Winters kunnen de bevroren vingers en teenen oorzaak worden v3n ernstige ont stekingen. Na het wasschen moet men handen en voeten inwrijven met een zalf. Volkslied in 1914. Wien Neerlandsch bloed door d'ad'ren vloeit I|n 't land, zoo klein maar vrij, Wie voor Oranje en Neerland gloeit, Verheff' den zang als wij Wfl zingen van een heil'gen band Van trouw en vrijheidsmin; Wij zingen van ons Vaderland fin van zijn Koningin! Bescherm, o God! bewaar den grond, Waarop onze adem gaat! Waar vrijheid eeuwen veilig stond, En nog bij eendracht staat! Vórstin en volk, in hart en hand, Vereenigt deze beê: Bewaar in 't oude Nederland De vrijheid en den vree! Van hier, van hier, wat wenschen Bmeedt Voor een van twee alleen I Ons harte voelt, in lief en leed, Oranje en Neerland éénl En eischt ons vreemd geweld ten buit, Dan saam om deze vaan: Oranje, en God met ons vooruit 1 Verwinnen of vergaan I (Naar Tollens.) WILLEM ZÜIDEMA. De in den reuzenstrijd. Hoelang zal het duren, voordat aan de Aisne eindelijk de beslissing valt? Niemand durft het zelfs gissen. Er komt geen ver andering in den toestand. In een lange, lange geleding, -van honderden kilometers, staan de vijanden tegenover elkaar en be stoken elkander. Van een veldslag kan men eigenlijk niet meer spreken; de ge- heele streek verkeert feitelijk in belege- ringstoestand. De Duitschers hebben zich versterkt, hier en daar buitengewoon sterk in steengroeven, die baast onneembaar schijnen, de Fransche en Engelsche troepen niet minder. Nu en dan trekt een afdee- ling van den een of anderen kant op, valt den vijand aan, lokt hem uit zijn verschan sing, jaagt hen weer terug of wordt zelf teruggejaagd, en daarna is de toestand ■Mci ongeveer-dezelfde, Sr -worden- ,op_ die.. wijze kleine successen behaald, door Fran- schen zoowel als door Duitschersmen maakt zich van weerskanten nu en dan meester van gevangenen, van eenige ka nonnen, men wint ook terrein hier en el ders, maar dat is ook al. Een beslissing wordt daardoor niet uitgelokt. Dit is zeker op het Westelijk oorlogs- tooneel zijn de groote plannen der vijanden van weerskanten tot nog toe niet gelukt. De Franschen hebben den Duitschen rech tervleugel niet kunnen omtrekken, de Duit schers nog niet heen kunnen breken door den vestinggordel in de Vogezen. Zoo is al dagen achtereen de toestand precies dezelf de gebleven. De strijdende partijen erken nen dat ook indirectzij zenden geen over- winningsberich.ten in de wereld, zij laten merken, dat men moet afwachten, waarop dit zal uitloopen. Op het Oostelijk oorlogsterrein heerscht meer actie, al hebben ook daar in de laat ste dagen geen gevechten van grooten aard plaats gehad. In Oost-Pruisen en 't aan grenzend Rusland lijkt de situatie al heel weinig veranderd. Als men de berichten der Russen wil gelooven, zou men zeggen, dat die er goed voorstaan op dit oorlogs- tooneel, maar men kan evengoed het tegen overgestelde meen en. Anders is het in Ga- lieië. Daar zijn de Russen stellig en zeker aan de winnende hand, trekken de Oosten rijkers terug, en de Russen zijn reeds in Hongarije verschenen, in de Karpathen. Volgens Oostenrijksche telegrammen zijn ze ook weer vandaar vertrokken, teruggewe ken, maar die telegrammen lijken maar half betrouwbaar. I Het krachtvoedsel van het Nederlandsche Leger. HEERLIJK VAN 8/VLAAK. VERWEKT OEEN DORST. Doch nog minder geloofwaardig schijnt een telegram, dat te Rome uit PetrogTad, zooals sedert eenige weken de Russisch© hoofdstad heet, is aangekomendaarin wordt gezegd, dat Rusland bezig is in Po len een leger van vijf millioen bijeent© brengende Tsaar zal zich aan het hoofd daarvan plaatsen on als een stormwind zal het over de Duitsch© en Oostenrijksche lan den varen, alles wegvagen en zich op Ber lijn en Weenen tegelijk werpen. Dat wordt in het telegram wel als wat al te gemakke lijk voorgesteld. Maar wel is mogelijk, dat dit telegram slechts de overdrijving geeft der werkelijkheid en dat de Russen bezig zijn een nieuw groot leger te vormen. In Amerika is een beweging ontstaan, waarbij ieder weldenkende zich moet aan sluiten president Woodrow Wilson heeft tegen Zondag a.s. in de Vereenigde Staten een algemeenen biddag voor den vrede uit geschreven. Hij doet m zijn oproep de on- menschelijkheid van dezen oorlog uitkomen en wil den Allerhoogste smeeken de harten der menschen te leiden, die daaraan een einde kunnen maken. President Wilson is een man van idealen, dat heeft hij reeds vaker getoondmen kan slechts wenschen, dat hij zijns gelijken vinde in de Europee- sche staatshoofden. België. te denken; misschien was het wel besmet telijk. Zij konden niets anders doen dan afwachten. Wachten I Wachten, terwijl zijn hart vol liefde en vrees wasterwijl zijn hoofd bons de en pijn deed van spanning! Wachten, terwijl zijn aangebeden meisje ziek en lij dend was! Hoo kon hij wachten zonder krankzinnig te worden? Hij draafde van zijn hotel naar huis, van het huis naar het hoteltotdat hij ten laat ste mevrouw Mark, mot haar salon, haar tuinpad, Meltenham en al wat er mede in verband stond, verfoeide. WachtenVier lange dagen wachtte hij, .eenende dat ieder uur eindelijk uitkomst zou brengen. Den vierden dag, drie dagen vóór Kerstmis, verzocht hij, den heer Mark te mogen spreken, niet zijn vrouw den heer Marlt, die tot dusverre onzichtbaar voor hem was geweest. ,,,De heer Mark is niet thuis", antwoord? de het dienstmeisje. En op al zijn vragen kreeg hij hetzelfde antwoord. Hiér was Enid's tehuis; hier wa3 zij. Hij, Clive, was haar verloofde; hij zou met haar trouwen. Toch kon hij haar nooit zien of spreken, hiji mocht haar zelfs niet even zien, terwijl zij sliep. Opeens kreeg hij een inval, en zichzelf verwensc-hend, dat hij niet vroeger op dïo gedachte was gekomoD, reed hij haastig naar dokter Gurdon. „Dokter Gurdon", riep hij, teen de vrien delijke oude man bij hem kwam, „denk niet dat ik onbeschaamd ben. Ik kom u verzoeken, mij te willen zeggen of juffrouw Enid Mark erg ziek is. Mijn verontschuldi- Het beleg van Antwerpen begonnen. ANTWERPEN. De Duitschers heb ben Mechelen geheel bezet. Vandaar uit beschieten zij met grof belege ringsgeschut 6inds hedenmorgen de niet militair bezette stad Lier. Sinds acht uur vallen bommen over de stad. De bevolking, eerst verscholen in de kelders, heeft nadien de vlucht genomen. Lange stoeten vluchtelingen, ook uit omliggende dorpor, rijn hc.3ar. Ar'varpen aan gek o- men. Te Lier werden talrijke huizen tot puin geschoten en vele burgers gewond. Volgens telefonische mededeeling van een hooge persoonlijkheid uit Lier zou een bom geschoten zijn op het burgerlijk hospitaal. Negen verpleegden zouden gedood zijn. De Duitschers zijn Dinsdag eveneens voort gegaan de forten Waelhem en Sinte Kate- lijne weer met heftigheid te beschieten. Men meent, dat hier zware Oostenrijksche artillerie gebruikt werd. Zooals ik seinde, werden Oostenrijksche troepen sinds een paar weken te Brussel gesignaleerd. Zij schijnen dien tijd te hebben aangewend tot het opstellen van geschut. Wat er ook zij, zegt de Antwerpsche „Hatin", een gedeelte onzer eerste verde digingslijn werd dus door de belegerings macht aangevallen. De vraag is echter, of de vijandelijke veldtroepen, bekwaam een dergelijke beweging tegen onze vesting te ondernemen, aanzienlijk zijn. Zeker is, dat Duitschland over zeer groote hóeveelheden manschappen beschikt. Maar hoeveel zijn er niet noodig om te weerstaan aan de verbon dene legers op de Aisne en de Russen in Oost-PruisenEen aanval op Antwerpen zou eveneens zeer aanzienlijke machten ver- eischen, temvijl het tevens noodig blijft, de Belgische veldlegers te weerstaan. Waar zal Duitschland op dit oogenblik de noodige troepen vandaan halen? vraagt het blad. De Duitschers in België OSTENDE. Zondagochtend liet de overheid van Aalst de bevolking de stad ontruimen. De Duitschers deden een poging over de Dender te komen, ging is, dat zij beloofd heeft, mijn vrouw te zullen worden, en aan haar huis kan ik geen voldoende berichten omtrent haar krijgen I" De oude dokter staarde den jongen man ernstig en onderzoekend aan. „Het doet mij leed, u niet te kunnen helpen",- zeide hij vriendelijk, „maar ik ben niet bij juffrouw Enid ontboden". „Niet ontboden 1 Maar u is toch haar dokter?" „Ja, en ik denk, dat haar pleegouders niet licht om iemand anders zouden stu- n". „Waarom brengen zij mij dan in den waan, dat zij gedurig zieker wordt? Is het dwaas van mij, zoo bezorgd te zijn?" „Neen", zeide de dokter ernstig. „Maar ik zou gaarne willen, dat u mij alles ver telt wat u weet. Als ik kan, zal ik u helpen". Clive deelde het geval mede. Toen hij had uitgesproken, boog dokter Gurdon zich naar hem toe. „Ik ben blij, dat u bij mij is gekomen," zeide hij, ,,en u moet mij niet wantrouwen, als ik u een eenigszins vreemden raad geef. Ik raad u, ga nog vandaag naar Londen, naar Somerset House, en lees het testament van Clement Derrick, die tien jaren geleden stierf." „Wie was Clement Derrick?" vroeg Clive verbaasd. ,De va der van Enid Mark, en de beste vriend van Arnold Mark. Toen hij nog slechts een welgestaand man was, liet hij zijn moederloos dochtertje over aan de zor gen van den heer en mevrouw Mr~£ betaalde hun daarvoor een flinke agf! doch werden teruggeworpen. Zij bombar deerden Aalst, fcen gevolge waarvan aan zienlijke schade werd aangetroffen. Inzon derheid had het hospitaal door brand te lij den. De Duitschers werden op Assche terug gedreven. Zondagavond verscheen een Zeppelin bo ven Gent; onmiddellijk werd de stad in duisternis gehuld. „Wilde 'treinen". We lezen in het Belgische blad de „Nieu we Gazet" i In den nacht van Zaterdag op Zondag hebben onze mannen een stout stukje uit gehaald. Van uit een zekere Btatie werden name lijk achtereenvolgens acht treinen vol ijzer erts, zonder geleide, in volle vaart gejaagd op de lijnen naar Leuven. Machinisten en stokers brachten dezo treinen zoover als maar mogelijk was, zet ten toen alle kleppen open en sprongen er af. Het is nog niet bekend, welke rampen deze wilde tremen veroorzaakt hebben, teen ze in razende vaart terechtkwamen midden in het spoorwegnet, door de Ihiitechers ge bruikt. Zeker is, dat op verschillende plaatsen de lijnen naar Antwerpen voor langen tijd on bruikbaar zijn gemaakt. Duitschland. Een gevecht in de lucht. De Duiteche aviateurs hebben op hun verkenningstochten reeds verschillende ma len gevechten geleverd tegen vijandelijke vliesgers. Zulk een gevecht wordt in een veldpcstbrief aldus beschreven: „Nu ben ik weer hersteld en naar het front teruggekeerd. Met trots kan ik je iöeedeeien; dat ik na een succesvollen tocht het „IJzeren Kruis" heb gekregen. Ik wil je in het kort van deze vlucht vertellen. Wij waren voor een verkenningstocht op gestegen en bevonden ons juist boven N., toen wij door drie Fransche vliegers aange vallen werden. Ons toestel werd heftig on der vuur genomen, want niet alleen de vij andelijke vliegers, doch ook de vestingartil lerie van N. beschoot ons. Mijn verkenner, een kapitein, werd gedood. Wij bevonden ona op een hoogte van 2200 M. Plotseling zag ik, dat mijn benzinereservoir lekte; twee schoten hadden het doorboord en een ander schot had een buis doen scheuren. Op dit oogenblik weigerde ook de motor en ik waa gedwongen, een noodlanding t© doen. Tot mijn verbazing sloeg de motor op een hoogte van 1400 M. plotseling aan, en het gebikte mij de legerplaats te berei ken. Een mijner vervolgens had ik door een welgemikt schot geraakt. De onderschei ding werd mij door den kroonprins van... overhandigd." Een dappere daad beloond. BERLUN. Keizer Wilhelm heeft den 22-jarigen garde-luitenant von der Linde de orde „Pour le mérite" verleend, de hoogste Pruisische militaire onderesheiding, sinds 1866 niet meer aan een subaltern of ficier geschonken. Yon der Linde verdiende de onderschei ding door zijn drieste overrompeling van het fort Malonne, behoorende tot den ves- tinggordel van Namen, op 24 Augustus. In een brief aan zijn ouders geeft hij daarvan de volgende beschrijving. Toen vertrok hij naar de goudvelden, maar vóór zijn vertrek kwam hij bij mij. Hij was ook mijn vriend, doeh ik moest hem zijn doodvonnis mededeelen. Zijn hart was niet in orde, ieder oogenblik kon zijn laatste zijn. Hij vertelde mij, hoe hij voor zijn kind gezorgd had, en hoe hij al het moge lijke voor haar toekomst zou doen. Enkele jaren daarna vernam ik, dat Derrick was overleden, en kort daarop namen de Marks de kleine Enid als hun kind aan en na dien tijd is het kind bijna nooit buitenshuis geweest." „En u denkt...?" vroeg Clive, plotseling tot kalmte gekomen door deze mede- deelingen. „Ik vermoed dat het een geldquaestie is. Als u daarachter kunt komen en daarop heeft u werkelijk recht dan zal ik beter kunnen oordeelen over de zaak. Ik vertrouw die Marks niet. Wil u mijn raad volgen?" „Met den volgenden trein ga ik", riep Clive, overeind springend. „En dan..." „Dan, als ik Enid Derrick's verloofde was, zou ik haar schaken." Clive's oogen schitterden. „Ja, ik zal uw raad volgen", zeide hij lachend, „en ik zegen u uit den grond van mijn hait." „Gemakkelijk zal het niet- zijn," waar schuwde de dokter. „Zij houden haar zoo streng afgezonderd als in het graf; maar misschien is c-i" toch wel kans op. Ik zal er over nadenken en wij moeten er het beste van hopen. Ik vertrouw, dat wij haar uit haar slavernij zullen verlossen. Het lot van dat arme kind heeft mij al menig jaar bezwaard." (Slol 'Volgdj

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1914 | | pagina 1