I
No. 20.
Vrijdag 2 October 1914.
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Kwarta's
Manoeuvre Chocolaad
Onder redactie van D. MANASSEN,
Een Avontuurlijke
Huwelijksreis.
Oplaag 50,000 exemplaren.
LDATENCOURANT
ADRES VAN REDACTIE EN ADMINISTRATIE: PALESTRIN ASTRA AT 10,
AMSTERDAM, TELEFOON Z. 4968. DIT BLAD ZAL DRIEMAAL PER WEEK
VERSCHIJNEN. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR NIET
MILITAIREN 2 CENT, ABONNEMENT 1.50 PER DRIE MAANDEN.
VOOR ADVERTENTIEN WENDE MEN ZICH TOT HET ALG. ADV.-BÏÏREAÜ
ROUMA CO., 228 HEERENGRACHT A'DAM.
I
Een merkwaardige wijze om geforceerde marsclien naar het front van de'Rus
sische troepen te doen. Iedere kozak neemt twee infanterie-soldaten mêe, die in de
stijgbeugels staan en zich aan het paard vasthouden.
Een Liederenbundel voor Militairen.
Aan den wensch, meermalen geuit, om liede
ren te hebben, heeft de redactie van „De
Soldatencourant" getracht te voldoen. Dank
zij de medewerking van de Nationale Vereeni-
glng voor den Volkszang, en In het bijzonder
van haren secretaris, mr. A. Loosjes, kunnen
wij als geschenk van ,,De Soldatencourant"
aan elk onderdeel den „Liederenbundel voor
Militairen" aanbieden, door genoemde ver-
eeniglng uitgegeven.
In elk pakket, waarin dit nummer van „De
Soldatencourant" naar de onderdeelen van
Land- en Zeemacht werd verzonden, hebben
wij een Liederenbundel ter beschikking van
het onderdeel Ingesloten. Wij hopen zoo eenigs-
zlns aan het verlangen naar liederen tegemoet
te zijn gekomen en stellen ons verder voor,
nu en dan een lied met de muziek er bij In
„De Soldatencourant" af te drukken.
De Nationale Vereenlging voor den Volks
zang verdient voor haar medewerking in deze
ons aller dank, maar ook onzen steun. En deze
kar} het best verleend worden door toetreding
tot het lidmaatschap door hen, die daartoe in
staat zijn. De minlmum-contrlbutle bedraagt
slechts één gulden per jaar. Het adres van den
secretaris, mr. Loosjes, Is Leidschegracht 117,
Amsterdam.
Het verzoek om kiekjes.
Door velen worden ons, als gevolg van het
verzoek om foto's van de eigen troepen, kiekjes
toegezonden. Wij zijn er onzen vrienden dank
baar voor. Zeer tot onze spijt evenwel, zijn de
meeste geheel ongeschikt om ze in „De Sol
datencourant" te kunnen weei$even. De foto's
moeten zeer licht van achtergrond zijn en de
koppen zoo groot en licht mogelijk, wil er
met succes een cliché voor de courant van ge
maakt kunnen worden. De plaat wordt anders
zwart en van de personen valt dan gewoonlijk
niemand te herkennen. Alleen wie Iets gesohikts
heeft voor reproductie, zende het ons s.v.p.
derhalve too.
Mededeeling.
DOOÈ
Lilian Quiller Couch.
IV.
Daar kwam het minnende paar, stralend
van -geluk, blozend en glimlachend, en me
vrouw Mark omhelsde Enid, en- reikte
vriendelijk beide handen aan den vreemde,
die ,;het hart van haar lieve Enid veroverd
had". Zij was verbazend hartelijk.
„Liefste", zeide zij met uitbundige vrien
delijkheid tegen het verheugde meisje, ,,ik
heb je vreeselijk gemist. Maar nu je beter
bent; heb ik geen spijt van mijn opoffering.
Ik -wou liever, dat je niet_ zoo'n kleur
hadt", voegde zij erbij met ©énigen angst.
,,0, .zij heeft zooveel zorg noodig", zeide
zij ernstig tegen Clive. ,,Zij is zoo teer, het
arme kind.l"
Voor Clive, die Enid nooit anders dan
flink- en gezond gekend had, was deze op
merking een slag. Doch Enid stelde hem
lachend gerust.
>jlk ben volkomen gezondverklaarde
zij. „Ziek ben ik eigenlijk nooit geweest
alleen gedrukt en lusteloos."
Mevrouw Mark scheen echter niet geheel
„JJe bent gewoonlijk nogal koortsig, en
vanavond, vrees ik, dat je er ook niet ge
heel vrij van bent", zeide zij eenigszins
zenuwachtig.
,,Ik ben evenmin koortsig als jouw ge
lukkig© feartrjj- geide Enid lachend^ §oen
Tengevolge van een voorschrift der Poste
rijen, dat slechts pakketten met een maximum
gewicht van 2^ K.C. toelaat, kunnen wij voor-
loopig geen pakketten verzenden met grooteren
Inhoud dan 80 exemplaren van „De Soldaten
courant". Wie dus meer dan 80 exemplaren
ontvangen moet, krijgt sinds de vorige week
2 of meer pakketten toegezonden.
Wij deelen dit mede, om vergissingen en
klachten te voorkomen, die van deze nieuwe
wijze van expeditie reeds het gevolg waren.
Men zende dus, wanneer men één pakket heeft
ontvangen, geen tweede pakket van hetzelfde
nummer retour, want de meerdere pakketten
behooren bij elkander om het aantal voltallig
te maken.
Door ons Is een verzoek tot den heer Direc
teur-Generaal der Posterijen gericht, om de
oude wijze van expeditie weer te kunnen her
stellen. Na inwilliging daarvan waarop wij
zeker wel mogen vertrouwen wordt de oude
wijze van verzending weer hersteld.
zij een beetje lat-er in den ledigen salon
afscheid nam van Clive. „Wees maar met
bang, mijn jongenEer je morgenochtend
hier komt, ben ik gereed om je te ont-
Zij hoorde, hoe de huisdeur achter hem
gesloten werd, en zij vond het een akelig
geluid.
Ook Clive deed het dichtvallen van de
deur onaangenaam aan en de sneeuw had
voor hem een afschuwelijke gelijkenis met
een lijkkleed.
„Wat een onzin zeide hij bij zichzelf
met een gedwongen lach. „Morgenochtend
zie ik haar immers weer en weldra be
hoeven wij niet meer te scheiden."
Doch den volgenden morgen zag Clive
Enid niet. Zijn yoetstappen waren de eer
sben in het effen sneeuwkleed dat het tuin
pad bedekte, doch het was mevrouw Mark,
die hem ontving en hem onrustwekkende
berichten bracht.
Enid gevoelde zich dien morgen niet
prettig, zeide zij, en dat vertelde zij met
zulk een duidelijke poging om opgeruimd
te schijnen, dat Clive's angst nog toenam.
Enid scheen koude te hebben gevat, en
was slaperig en koortsig.
„Maar ik mag haar toch wel spreken,
nietwaar?" verzocht Clive, stoutmoedig ge
worden door zijn teleurstelling.
„O neen!" riep mevrouw Mark veront
waardigd. „Bovendien slaapt zij. Als zij
wakker was geweest, had zij mij zeker een
boodschap voor u meegegeven."
Clive bleef nog eenige oogenblilcken, in
de hoop dat Enid zou ontwaken en hij mis
schien iets van haar zou hooron. Doch er
gebeurde niet?, en bij de onzichtbare onge-
Gezondheidsleer.
Door J. P. Bijl, officier v. gezondheid.
IX.
Hieruit volgt dus dadelijk wanneer de han
den in het bijzonder gewasschen moeten wor
den. Ten eerste dus, wanneer ze gevaar geloo*
pen hebben om besmet te zijn b.v. na het ver
richten van corvéediensten of nadat men zijn
behoefte gedaan heeft en ten tweede voordat
men met eetwaren in aanraking komt. Dit
wasschen moet natuurlijk met zeep geschieden.
In Engelsch-Indië, waar men sedert den
Transvaal-oorlog zeer voorzichtig is ge
worden, zijn bij de cantines bovendien veelal
kommen met ontsmettende vloeistoffen bijv,
carbol geplaatst om de manschappen de gele
genheid te geven hun handen te ontsmetten.
Voor een goede reinheid van de handen is
bovendien een vereischte, dat de nagels kort
geknipt zijn, iets wat geen moeite kost en toch
maar al te vaak wordt nagelaten.
Men kan niet spreken over de verzorging
van de handen der soldaten zonder te wijzen
op het groote belang voor den troep, indien het
keukenpersoneel deze voorschriften goed ter
harte neemt. Dit personeel komt in aanraking
met het eten van soms een paar honderd man,
zoodat het een groot gevaar voor dien troep
kan opleveren. Verschillende grootere of klei
nere epidemiën zijn beschreven, die door onzin
delijk keukenpersoneel zijn ontstaan. Tijdens
de laatste choleraepidemie in Petersburg is
b.v. een besmetting van een weeshuis opgetre
den, waarbij de keukenmeid de oorzaak was.
Voor eenige jaren zijn in een legerkorps in 't
buitenland, talrijke typhusgevallen geweest,
die op rekening van den kok gesteld moesten
worden. Voorbeelden van dien aard zijn bij
tientallen te noemen.
Meer nog dan de andere soldaten zullen do
koks en zijn helpers dus moeten zorgen hun
nagels kort en hun handen rein te houden, 't
Is een kleine moeite en men kan er veel lich
tere en zwaardere ziekten door voorkomen.
Een kok, die dat niet doei, verzuimt op erger
lijke wijze zijn plicht.
Van veol belang is verder de reinheid van
de voeten. In een opstel over marcheeren zul
len wij daarop terug moeten komen, maar
reeds nu kan erop gewezen worden, dat r
beid der voeten het gevaar voor blaren en ont
steking vermindert en het marcheeren gemak
kelijker maakt. Na iederen langdurigen en ver-
moeienden marsch behooren de soldaten, vooral
degenen die last van zweetvoeten hebben, zich
te wasschen.
Ten slotte zal de reinheid van den mond van
veel belang zijn. Daardoor worden ziekten van
tanden en tandvleesch voorkomen en daarmede
pijn, minder eetlust, onaangenaam gevoel enz.
Degenen, die voor een tandenborstel en tand
poeder gezorgd hebben, zullen waarschijnlijk
uit eigen beweging wel voor voldoende reini
ging zorgen.De anderen kan ik den raad gevbn
er een te koopen en anders geregeld hun mond
te spoelen. Geregeld beteekent 's morgens bij
het opstaan en verder zoo mogelijk na iedere
maaltijd.
Herhaaldelijk is gesproken over hetgeen de
Japanners tijdens den laatsten oorlog deden.
Wij zullen hier dus laten volgen wat den sol
daten werd aangeraden betreffende de verzor
ging van hun lichaam.
Ie. Gewone ongemakken, als puisten en kies
pijn, verminderen de gevechtswaarde van een
leger, Zij zijn dikwijls een gevolg van zorge
loosheid van den soldaat, die niet zindelijk is,
zelfs op het oorlogsveld.
2e. Aangezien warme baden niet altijd te
velde genomen kunnen worden, moet de sol
daat zijn lichaam schoon houden door het met
een vochtige handdoek te wrijven, vooral de
streek van de oksels, billen en geslachtsdeelen.
3e. De haren moeten kortgeknipt zijn en het
hoofd moet dikwijls gewasschen worden om on
gedierte te voorkomen.
4e. De mond moet iederen ochtend gespoeld
worden en de tanden moeten met een borstel
en poeder gepoetst worden om tandziekten te
voorkomen.
oe. De handen worden gemakkelijk vervuild
en ziektekiemen kunnen zoodoende gemakke
lijk door kleine wondjes in de huid in het
lichaam doordringen. Vuile vingers kunnen
eveneens voedingsmiddelen besmetten. De han
den moeten dus dikwijls met water en zeep ge
wasschen worden,
6e. Evenals de handen worden de voeten
gemakkelijk vuil. Het zweet blijft in de schoe
nen, stinkt, geeft aanleiding tot ontsteking en
het vormen van blaren. Men moet de voeten
dus wasschen zoodra men 's avonds in het kan-
tonnenient komt.
7e. Het vuil onder de nagels bevat dikwijls
ziektekiemen. De nagels moeten dus kort ge
knipt zijn.
rustlieid van mevrouw Mark, was hij wel
genoodzaakt te vertrekken. Hij liet een
hartelijken groet achter aan zijn lieveling,
met de belofte, spoedig te zullen weder
komen.
Toen hij het huis verliet, sneeuwde het
weer, doch hij sloeg er geen acht op. Al
wat hij wist, was dat zijn hart gloeide van
liefde, en dat hij tegelijk ziek was van
angst.
Twee uur later kwam Clive opnieuw.
Doch ditmaal ontving hij slechts de bood
schap, dat juffrouw Enid nog sliep. Toen
keerde hij terug naar zijn hotel, en schreef
een langen brief vol hartstochtelijk© liefde,
waarin hij haar smeekte, om een enkelen
regel van hoop en liefde te zenden. Hij
gaf zijn brief af en vertrok, gedrukt en
Als iemand Clive gezegd had, dat het
mogelijk was, in een gewone, beschaafde
stad een paar verloofden zoo volkomen van
elkander gescheiden te houden, als hij nu
van Enid ge-scheiden was, dan had hij het
stellig niet kunnen gelooven. Doch sinds
den avond, waarop hij haar had thuisge
bracht op Meltenham, had hij haar gelaat
niet meer aanschouwd, haar stem niet ge
hoord, en geen regel schrift van haar ont
vangen, en nu liep het naar Kerstmis.
AI kwam hij twaalf maal <jp een dag, het
was vergeefsch Soms zag hij mevrouw
Mark ©en oogenbliksoms zag hij slechts
een der dienstboden. Maar, wie hij ook
zag, het bleef hetzelfde slechte tijding;
zijn meisje was zeer ongesteld; zij was sla
perig; zij had geen boodschap voor hem
gegeven., De dokter .wist pietA wat ervan
8e. 't Winters kunnen de bevroren vingers
en teenen oorzaak worden v3n ernstige ont
stekingen. Na het wasschen moet men handen
en voeten inwrijven met een zalf.
Volkslied in 1914.
Wien Neerlandsch bloed door d'ad'ren vloeit
I|n 't land, zoo klein maar vrij,
Wie voor Oranje en Neerland gloeit,
Verheff' den zang als wij
Wfl zingen van een heil'gen band
Van trouw en vrijheidsmin;
Wij zingen van ons Vaderland
fin van zijn Koningin!
Bescherm, o God! bewaar den grond,
Waarop onze adem gaat!
Waar vrijheid eeuwen veilig stond,
En nog bij eendracht staat!
Vórstin en volk, in hart en hand,
Vereenigt deze beê:
Bewaar in 't oude Nederland
De vrijheid en den vree!
Van hier, van hier, wat wenschen Bmeedt
Voor een van twee alleen I
Ons harte voelt, in lief en leed,
Oranje en Neerland éénl
En eischt ons vreemd geweld ten buit,
Dan saam om deze vaan:
Oranje, en God met ons vooruit 1
Verwinnen of vergaan I
(Naar Tollens.) WILLEM ZÜIDEMA.
De
in den reuzenstrijd.
Hoelang zal het duren, voordat aan de
Aisne eindelijk de beslissing valt? Niemand
durft het zelfs gissen. Er komt geen ver
andering in den toestand. In een lange,
lange geleding, -van honderden kilometers,
staan de vijanden tegenover elkaar en be
stoken elkander. Van een veldslag kan
men eigenlijk niet meer spreken; de ge-
heele streek verkeert feitelijk in belege-
ringstoestand. De Duitschers hebben zich
versterkt, hier en daar buitengewoon sterk
in steengroeven, die baast onneembaar
schijnen, de Fransche en Engelsche troepen
niet minder. Nu en dan trekt een afdee-
ling van den een of anderen kant op, valt
den vijand aan, lokt hem uit zijn verschan
sing, jaagt hen weer terug of wordt zelf
teruggejaagd, en daarna is de toestand
■Mci ongeveer-dezelfde, Sr -worden- ,op_ die..
wijze kleine successen behaald, door Fran-
schen zoowel als door Duitschersmen
maakt zich van weerskanten nu en dan
meester van gevangenen, van eenige ka
nonnen, men wint ook terrein hier en el
ders, maar dat is ook al. Een beslissing
wordt daardoor niet uitgelokt.
Dit is zeker op het Westelijk oorlogs-
tooneel zijn de groote plannen der vijanden
van weerskanten tot nog toe niet gelukt.
De Franschen hebben den Duitschen rech
tervleugel niet kunnen omtrekken, de Duit
schers nog niet heen kunnen breken door
den vestinggordel in de Vogezen. Zoo is al
dagen achtereen de toestand precies dezelf
de gebleven. De strijdende partijen erken
nen dat ook indirectzij zenden geen over-
winningsberich.ten in de wereld, zij laten
merken, dat men moet afwachten, waarop
dit zal uitloopen.
Op het Oostelijk oorlogsterrein heerscht
meer actie, al hebben ook daar in de laat
ste dagen geen gevechten van grooten aard
plaats gehad. In Oost-Pruisen en 't aan
grenzend Rusland lijkt de situatie al heel
weinig veranderd. Als men de berichten
der Russen wil gelooven, zou men zeggen,
dat die er goed voorstaan op dit oorlogs-
tooneel, maar men kan evengoed het tegen
overgestelde meen en. Anders is het in Ga-
lieië. Daar zijn de Russen stellig en zeker
aan de winnende hand, trekken de Oosten
rijkers terug, en de Russen zijn reeds in
Hongarije verschenen, in de Karpathen.
Volgens Oostenrijksche telegrammen zijn ze
ook weer vandaar vertrokken, teruggewe
ken, maar die telegrammen lijken maar
half betrouwbaar.
I
Het krachtvoedsel van het Nederlandsche Leger.
HEERLIJK VAN 8/VLAAK. VERWEKT OEEN DORST.
Doch nog minder geloofwaardig schijnt een
telegram, dat te Rome uit PetrogTad,
zooals sedert eenige weken de Russisch©
hoofdstad heet, is aangekomendaarin
wordt gezegd, dat Rusland bezig is in Po
len een leger van vijf millioen bijeent©
brengende Tsaar zal zich aan het hoofd
daarvan plaatsen on als een stormwind zal
het over de Duitsch© en Oostenrijksche lan
den varen, alles wegvagen en zich op Ber
lijn en Weenen tegelijk werpen. Dat wordt
in het telegram wel als wat al te gemakke
lijk voorgesteld. Maar wel is mogelijk,
dat dit telegram slechts de overdrijving
geeft der werkelijkheid en dat de Russen
bezig zijn een nieuw groot leger te vormen.
In Amerika is een beweging ontstaan,
waarbij ieder weldenkende zich moet aan
sluiten president Woodrow Wilson heeft
tegen Zondag a.s. in de Vereenigde Staten
een algemeenen biddag voor den vrede uit
geschreven. Hij doet m zijn oproep de on-
menschelijkheid van dezen oorlog uitkomen
en wil den Allerhoogste smeeken de harten
der menschen te leiden, die daaraan een
einde kunnen maken. President Wilson is
een man van idealen, dat heeft hij reeds
vaker getoondmen kan slechts wenschen,
dat hij zijns gelijken vinde in de Europee-
sche staatshoofden.
België.
te denken; misschien was het wel besmet
telijk. Zij konden niets anders doen dan
afwachten.
Wachten I Wachten, terwijl zijn hart vol
liefde en vrees wasterwijl zijn hoofd bons
de en pijn deed van spanning! Wachten,
terwijl zijn aangebeden meisje ziek en lij
dend was! Hoo kon hij wachten zonder
krankzinnig te worden?
Hij draafde van zijn hotel naar huis, van
het huis naar het hoteltotdat hij ten laat
ste mevrouw Mark, mot haar salon, haar
tuinpad, Meltenham en al wat er mede in
verband stond, verfoeide.
WachtenVier lange dagen wachtte hij,
.eenende dat ieder uur eindelijk uitkomst
zou brengen. Den vierden dag, drie dagen
vóór Kerstmis, verzocht hij, den heer Mark
te mogen spreken, niet zijn vrouw den
heer Marlt, die tot dusverre onzichtbaar
voor hem was geweest.
,,,De heer Mark is niet thuis", antwoord?
de het dienstmeisje. En op al zijn vragen
kreeg hij hetzelfde antwoord. Hiér was
Enid's tehuis; hier wa3 zij. Hij, Clive, was
haar verloofde; hij zou met haar trouwen.
Toch kon hij haar nooit zien of spreken, hiji
mocht haar zelfs niet even zien, terwijl zij
sliep.
Opeens kreeg hij een inval, en zichzelf
verwensc-hend, dat hij niet vroeger op dïo
gedachte was gekomoD, reed hij haastig
naar dokter Gurdon.
„Dokter Gurdon", riep hij, teen de vrien
delijke oude man bij hem kwam, „denk
niet dat ik onbeschaamd ben. Ik kom u
verzoeken, mij te willen zeggen of juffrouw
Enid Mark erg ziek is. Mijn verontschuldi-
Het beleg van Antwerpen begonnen.
ANTWERPEN. De Duitschers heb
ben Mechelen geheel bezet. Vandaar
uit beschieten zij met grof belege
ringsgeschut 6inds hedenmorgen de niet
militair bezette stad Lier. Sinds acht
uur vallen bommen over de stad. De
bevolking, eerst verscholen in de kelders,
heeft nadien de vlucht genomen. Lange
stoeten vluchtelingen, ook uit omliggende
dorpor, rijn hc.3ar. Ar'varpen aan gek o-
men. Te Lier werden talrijke huizen tot
puin geschoten en vele burgers gewond.
Volgens telefonische mededeeling van een
hooge persoonlijkheid uit Lier zou een bom
geschoten zijn op het burgerlijk hospitaal.
Negen verpleegden zouden gedood zijn.
De Duitschers zijn Dinsdag eveneens voort
gegaan de forten Waelhem en Sinte Kate-
lijne weer met heftigheid te beschieten.
Men meent, dat hier zware Oostenrijksche
artillerie gebruikt werd. Zooals ik seinde,
werden Oostenrijksche troepen sinds een
paar weken te Brussel gesignaleerd. Zij
schijnen dien tijd te hebben aangewend tot
het opstellen van geschut.
Wat er ook zij, zegt de Antwerpsche
„Hatin", een gedeelte onzer eerste verde
digingslijn werd dus door de belegerings
macht aangevallen. De vraag is echter, of
de vijandelijke veldtroepen, bekwaam een
dergelijke beweging tegen onze vesting te
ondernemen, aanzienlijk zijn. Zeker is, dat
Duitschland over zeer groote hóeveelheden
manschappen beschikt. Maar hoeveel zijn er
niet noodig om te weerstaan aan de verbon
dene legers op de Aisne en de Russen in
Oost-PruisenEen aanval op Antwerpen
zou eveneens zeer aanzienlijke machten ver-
eischen, temvijl het tevens noodig blijft, de
Belgische veldlegers te weerstaan. Waar
zal Duitschland op dit oogenblik de noodige
troepen vandaan halen? vraagt het blad.
De Duitschers in België
OSTENDE. Zondagochtend liet de
overheid van Aalst de bevolking de
stad ontruimen. De Duitschers deden
een poging over de Dender te komen,
ging is, dat zij beloofd heeft, mijn vrouw
te zullen worden, en aan haar huis kan ik
geen voldoende berichten omtrent haar
krijgen I"
De oude dokter staarde den jongen man
ernstig en onderzoekend aan.
„Het doet mij leed, u niet te kunnen
helpen",- zeide hij vriendelijk, „maar ik
ben niet bij juffrouw Enid ontboden".
„Niet ontboden 1 Maar u is toch haar
dokter?"
„Ja, en ik denk, dat haar pleegouders
niet licht om iemand anders zouden stu-
n".
„Waarom brengen zij mij dan in den
waan, dat zij gedurig zieker wordt? Is het
dwaas van mij, zoo bezorgd te zijn?"
„Neen", zeide de dokter ernstig. „Maar
ik zou gaarne willen, dat u mij alles ver
telt wat u weet. Als ik kan, zal ik u
helpen".
Clive deelde het geval mede.
Toen hij had uitgesproken, boog dokter
Gurdon zich naar hem toe.
„Ik ben blij, dat u bij mij is gekomen,"
zeide hij, ,,en u moet mij niet wantrouwen,
als ik u een eenigszins vreemden raad geef.
Ik raad u, ga nog vandaag naar Londen,
naar Somerset House, en lees het testament
van Clement Derrick, die tien jaren geleden
stierf."
„Wie was Clement Derrick?" vroeg Clive
verbaasd.
,De va der van Enid Mark, en de beste
vriend van Arnold Mark. Toen hij nog
slechts een welgestaand man was, liet hij
zijn moederloos dochtertje over aan de zor
gen van den heer en mevrouw Mr~£
betaalde hun daarvoor een flinke agf!
doch werden teruggeworpen. Zij bombar
deerden Aalst, fcen gevolge waarvan aan
zienlijke schade werd aangetroffen. Inzon
derheid had het hospitaal door brand te lij
den. De Duitschers werden op Assche terug
gedreven.
Zondagavond verscheen een Zeppelin bo
ven Gent; onmiddellijk werd de stad in
duisternis gehuld.
„Wilde 'treinen".
We lezen in het Belgische blad de „Nieu
we Gazet" i
In den nacht van Zaterdag op Zondag
hebben onze mannen een stout stukje uit
gehaald.
Van uit een zekere Btatie werden name
lijk achtereenvolgens acht treinen vol ijzer
erts, zonder geleide, in volle vaart gejaagd
op de lijnen naar Leuven.
Machinisten en stokers brachten dezo
treinen zoover als maar mogelijk was, zet
ten toen alle kleppen open en sprongen
er af.
Het is nog niet bekend, welke rampen
deze wilde tremen veroorzaakt hebben, teen
ze in razende vaart terechtkwamen midden
in het spoorwegnet, door de Ihiitechers ge
bruikt.
Zeker is, dat op verschillende plaatsen de
lijnen naar Antwerpen voor langen tijd on
bruikbaar zijn gemaakt.
Duitschland.
Een gevecht in de lucht.
De Duiteche aviateurs hebben op hun
verkenningstochten reeds verschillende ma
len gevechten geleverd tegen vijandelijke
vliesgers. Zulk een gevecht wordt in een
veldpcstbrief aldus beschreven:
„Nu ben ik weer hersteld en naar het
front teruggekeerd. Met trots kan ik je
iöeedeeien; dat ik na een succesvollen tocht
het „IJzeren Kruis" heb gekregen. Ik wil
je in het kort van deze vlucht vertellen.
Wij waren voor een verkenningstocht op
gestegen en bevonden ons juist boven N.,
toen wij door drie Fransche vliegers aange
vallen werden. Ons toestel werd heftig on
der vuur genomen, want niet alleen de vij
andelijke vliegers, doch ook de vestingartil
lerie van N. beschoot ons. Mijn verkenner,
een kapitein, werd gedood. Wij bevonden
ona op een hoogte van 2200 M. Plotseling
zag ik, dat mijn benzinereservoir lekte;
twee schoten hadden het doorboord en een
ander schot had een buis doen scheuren.
Op dit oogenblik weigerde ook de motor en
ik waa gedwongen, een noodlanding t©
doen. Tot mijn verbazing sloeg de motor
op een hoogte van 1400 M. plotseling aan,
en het gebikte mij de legerplaats te berei
ken. Een mijner vervolgens had ik door
een welgemikt schot geraakt. De onderschei
ding werd mij door den kroonprins van...
overhandigd."
Een dappere daad beloond.
BERLUN. Keizer Wilhelm heeft den
22-jarigen garde-luitenant von der Linde
de orde „Pour le mérite" verleend, de
hoogste Pruisische militaire onderesheiding,
sinds 1866 niet meer aan een subaltern of
ficier geschonken.
Yon der Linde verdiende de onderschei
ding door zijn drieste overrompeling van
het fort Malonne, behoorende tot den ves-
tinggordel van Namen, op 24 Augustus.
In een brief aan zijn ouders geeft hij
daarvan de volgende beschrijving.
Toen vertrok hij naar de goudvelden, maar
vóór zijn vertrek kwam hij bij mij. Hij was
ook mijn vriend, doeh ik moest hem zijn
doodvonnis mededeelen. Zijn hart was niet
in orde, ieder oogenblik kon zijn laatste
zijn. Hij vertelde mij, hoe hij voor zijn
kind gezorgd had, en hoe hij al het moge
lijke voor haar toekomst zou doen. Enkele
jaren daarna vernam ik, dat Derrick was
overleden, en kort daarop namen de Marks
de kleine Enid als hun kind aan en na
dien tijd is het kind bijna nooit buitenshuis
geweest."
„En u denkt...?" vroeg Clive, plotseling
tot kalmte gekomen door deze mede-
deelingen.
„Ik vermoed dat het een geldquaestie is.
Als u daarachter kunt komen en daarop
heeft u werkelijk recht dan zal ik beter
kunnen oordeelen over de zaak. Ik vertrouw
die Marks niet. Wil u mijn raad volgen?"
„Met den volgenden trein ga ik", riep
Clive, overeind springend. „En dan..."
„Dan, als ik Enid Derrick's verloofde
was, zou ik haar schaken."
Clive's oogen schitterden.
„Ja, ik zal uw raad volgen", zeide hij
lachend, „en ik zegen u uit den grond van
mijn hait."
„Gemakkelijk zal het niet- zijn," waar
schuwde de dokter. „Zij houden haar zoo
streng afgezonderd als in het graf; maar
misschien is c-i" toch wel kans op. Ik zal er
over nadenken en wij moeten er het beste
van hopen. Ik vertrouw, dat wij haar uit
haar slavernij zullen verlossen. Het lot van
dat arme kind heeft mij al menig jaar
bezwaard."
(Slol 'Volgdj