IE 03RLOGSSPI9N.
Uit Leger en Vloot.
X>JS SOLD a.TE]M OOUR A BIT vein Zlondag 3 V September 3. 9 X-4=. 3
die door het Departement van Marine worden
voldaan, gedurende de maanden October, No
vember en December 1914 bij de verschillende
Rijksbetaalmeesters kunnen worden in ont
vangst janomen. („St.-Ct.")
Bij beschikking van den Minister vam Ma
rine is de kapt.duit. t/z G. van H u 1 s t ij n
met 25 "de/.or geplaatst aan boord van Hr. Ms.
waohtsohip te Willemsoord en de luit. t/z 2e
kl. A0. W a k o r 11 n met 26 dezer aan
boord vain Hr. Ms. „Noord-Brabant".
(„St.-Ct.")
De Nederlandsohe Vereeniging tot afschaf
fing van alcoholhoudende dranken, afd. Den
Haag II, zal voortaan de cantine van het
detachement pioniertroepen, gedetacheerd in
de Falckstraat, esploiteeren. De te maken
winst zal, na aftrek van de hoogst noodzake
lijke onkosten en bediening, geheel ten goede
komen aan de aldaar gelegerde militairen. Ge
holpen door de bereidwilligheid van het hoofd
dezer afdeeling, zal de cantine zoo gezellig
mogelijk worden ingericht, terwijl een piano,
gratis door een in Den Haag woonachtige fir
ma afgestaan, de gezelligheid nog zal verhoo-
gen. vooral voor de a.s. donkere dagen is dit
voor deze afdeeling militairen een heele tege
moetkoming.
Naar de grenzen.
Geachte Redactie.
Naar aanleiding van de m.i. zeer begrijpe
lijke klacht- van den treinsoldaat H. 0. YV. .n
uw blad d.d. 20 dozer, haast ik mij u mede-
te deelen, dat in kringen van dames en hee-
ren (artisten en liefhobbers )die gaarne gra
tis hun tijd eh talenten ten beste geven om
de soldaten 's avonds wat afleiding te bezor
gen, druk gesproken is en nog wordt over de
vraag of men ook den mannen aan de grenzen,
in forten, op afgelegen dorpen enz. niet even
goed wat genoegen op kunstgebied kan ver
schaffen. Geheel belangeloos en met volle
sympathie zouden velen van die executanten
bereid zijn er op uit te trekken, mits... hun
dan op een of andere wijze enkel hun reis-
en verblijfkosten werden vergoed. Want 't is
toch niet te vergen dat die dames en heeren,
die uit eigen middelen gaan betalen! Van hier
uit bijv. kan een reisje naar Rotterdam, West-
land, Delft, er bij deze slechte tijden!
'n enkeion maal mee door. Maar naar Tilburg
beteekent voor twee menschen een bedrag van
pl.m. f 16. Hierin is logies en „kost" begrepen,
dat wellicht van welwillende zijde gratis kon
geboden worden. Maar dan blijven de kosten
toch te belangrijk om op herhaald overkomen
van executanten te kunnen rekenen. Nu is
het denkbeeld geopperd dat van een flinke
groep soldaten elke man één cent kon afzonde
ern, waardoor dan in vele gevallen een avond
als bedoeld kon worden georganiseerd. Is dat
wellicht te doen? Of zouden de manschappen
in groote steden ieder 1 cent wilen offeren
voor hunne goïsoleerde makkers.
Hoogachtend,
Uw dw.
JOH. HAUS,
Declamator,
Jan v. Riebeekst raat 59, Den Haag.
Naar de forten en de grenzen.
Naar wij vernemen, heeft mej. Josephine
Lulofs, pianiste te Apeldoorn, de goede ge
dachte gehad voor het geheele komende seizoen
(telkens drie dagen in de week) zich te wijden
aan avondjes voor de militairen in de forten
en aan de grenzen speciaal in de meest afge
legen plaatsen in Noord-Brabant en Zeeland.
Met mej. Lulofs gaan Dorry Romer en
Anton Lampe, en afwisselend een declamator,
zangeres of cellist als vierde persoon, di'e zich
daartoe welwillend bereid verklaarden.
Voor den tooht langs de Hollandsohe Water
linie heeft de heer Joan Lulofs, die thans onder
de wapenen is, verlof gekregen af en toe den
heer Lampe te vervangen. Zoodra de heer
■Lulofs met verlof komt, hoopt hij ook voor de
troepen te Apeldoorn te kunnen optreden.
Het plan voor de forten en het veldleger is
al geregeld, dank zij mede de medewerking
van den opperbevelhebber en de verschillende
commandanten, die allen hun volledige instem
ming hebben betuigd met het plan.
Deze week reeds trekt het gezelsohap ten
strijde tegen den vijand „verveling", die onze
soldaten in de forten en aan de grenzen, aan
de grenzen vooral, mogelijk bedreigt of zal
gaan bedreigen, nu de lange avonden gekomen
zijn.
Uit Alphen a/d Rijn.
Milicien Van Loon schrijft ons:
„Er wordt hier veel gedaan om 't de 1500
militairen der Vesting-Artillerie zoo aange
naam mogelijk te maken.
Maandag- en Dinsdagavond konden wij weer
volop genieten in „De Vergulde Wagen", al
waar verschillende voorstellingen werden ge
geven, o.a. traden eenige gooohelaars, kunst
wielrijders cn zangers met genoegen en succes
op, terwijl ook de humorist v. d. Hooven (onze
korporaal-schoenmaker) ons deed schateren van
't lachen en eenige humoristische liedjes ten
beste gaf.
Kortom, 't waren aangename avondjes.'!
Voor onze soldaten.
Men schrijft ons uit Tilburg:
Woensdagavond was het de laatste avond
van het 7o te Tilburg. Nog eenmaal was de
zaal van de Amsterdamsehe Jongemannenver-
eeniging in de Kon. Liedertafel stampvol. Er
werd den militairen een afscheidsconcert aan
geboden.
Het mobilisatiequartet van de le comp. van
het 21e L. W. Bataillon braoht eenige sclioone
nummers ten gehoore. Het dankbare gehoor
was niet tevreden voor één nummer nog eens
gezongen was.
De heer Joh. Daniels was zoo vriendelijk
voor enkele vioolvoordraohten te zorgen, ter
wijl de milioiens Van der Hoeden en Peletier
De Qostenriiksch-Hotigaareehe generaal
DanWL
een aangename afwisseling bezorgden door
pianospel en enkele komische voordrachten,
Het langdurig applaus dat den deelnemers
telkens ten deel viel bewees hoe zeer de mili
tairen het hun aangebodene op prijs stelden.
Ten slotte dankte majoor Schutte de deel
nemers namens de militairen en sprak den
wensch uit dat zij zouden voortgaan elkaar
het verblijf onder de wapenen zoo aangenaam
mogelijk to maken.
Een woord op zijn plaats.
Gaarne plaatsen wij het volgende stukje van
een onzor Apeldoornsche lezers.
Daar hot in deze dagen van zooveel belang is
dab de verhouding tussohen burgerij en mili
tairen goed is, zou ik gaarne wenschen, dat
u dit schrijven in do „Soldatencourant" wilde
publiceeren.
Reeds geruimen tijd worden te Apeldoorn in
de schouwburgzaal „Tivoli" zgn. „soldaten-
avonden" gegeven welke blijkens het steeds
groote bezoek op zoer hoogen prijs worden ge
steld.
Aangemoedigd door dit succes is men j.l.
Maandagavond begonnen tegen zeer matigen
entreeprijs zgn. „cabaretavonden" te geven
door beroepeartisten, 't welk wederom zee
den smaak viel blijkende uit het drukke be
zoek en het steeds welverdiende applaus na
elk nummer. Te meer te betreuren is het
daarom dat 'het maar heel weinig jieeft w
«cheeld of deze eerste uitvoering had een inci
dent met zeer vér-strekkende gevolgen ten ge
volge gehad. Achter in de zaal bevonden zich
rr,i. eenige jongelui die zich niet schenen te
kunnen weerhouden zich eenigszins luidruchtig
to gedragen ten gevólge waarvan het degenen
die in hun nabijheid zaten onmogelijk was het
geen op het tooneel gesproken werd te verstaan
en het spel behoorlijk te kunnen volgen. Hierop
opmerkzaam gemaakt en verzocht kalmer te
zijn werd integendeel de aandacht nog meer
afgeleid door tegen dit verzoek te prot-esteeren
en te trachten een twistgesprek uit te lokken
met een der zich eveneens in bun nabijheid be
vindende officieren.
To meer moest dit prikkelend op den geest der
betrokken soldaten werken, daar zich onder
hen enkelen bevonden, die anders nooit in de
gelegenheid zijn van iets dergelijks te profi-
teeren en zich nu in hun verwachting iets te
zullen genieten zagen teleurgesteld.
't Is dan ook uitsluitend aan het zeer tact
vol optreden van dezen offioier (een kapitein
der infanterie) te danken dat het ten slotte
niet op een groote vechtpartij is uitgedraaid
bewijze het gezegde dat ik een der „heeren"
hoorde uiten: „We zijn ook soldaten geweest
dus als er gevochten moet worden!" Derge
lijke uitlatingen nu tegenover gewone soldaten
gebruikt, hebben zeer spoedig een kloppartj'
ten gevolge en daar zij zich, ik meen van met
z'n vieren tegenover een twintigtal militairen
bevonden, zouden zij er natuurlijk niet zonder
kleersoheuren zijn afgekomen.
Het gevolg van dit relletje zou zeer goed
kunnen geweest ziin, dat de publieke opinie
zich tegen de militairen ging keeren, wat,
daar ook in Apeldoorn de goede verstandhou
ding tusschen burger en militair niets te wen-
sohon overlaat, zeer te betreuren zou zijn.
'k Hoop biermede te hebben aangetoond, dat
door der-gelijk optreden die goede verstand
houding gevaar loopt te verdwijnen geheel
buiten de schuld der müitairen.
Zou het geen aanbeveling verdienen derge
lijke lui in den vervolge den toegang te ontzeg
gen te meer daar de in dit stukje bedoelden
reeds om hun luidruchtig optreden bij vroegere
gelegenheden heleend staan zooals me door
enkele Ingezetenen werd verzekerd.
Met dank voor de plaatsing.
EEN MILICIEN-SOLDAAT.
Uit Eoht.
Milicien v. 't H. schrijft ons uit Echt:
In overleg met de Militaire autoriteiten al
hier, gaf Zondag j.l. 20 September de Zang
en muziekvereeniging „Vriendenkoor" met
medewerking van eenige karakterkomieken,
een welgeslaagd liefdadigheidsconcert, welker
opbrengst ten goede kwam van 't Kon. Natio
naal Steuncomité. De concertzaal, die door den
Heer Weeda welwillend was afgestaan was goed
bezet. Om 7£ uur opende bovengenoemde ver
eeniging met een opwekkenden marsch. Even
eens werd ten gehoore gebracht het Wien Neer-
landsch bloed en Wilhelmus van Nassauwe,
dat staande werd aangehoord. Dit alles werd
afgewisseld door eenige pittige voordrachten.
Het afscheid van Trijn, van den L. W. Korpe-
raal Giesberts (die eenig in zijn spel was)
oogstte veel bijval en deed iedereen schudden
van het lachen. Dat alles zeer in den smaak
viel, bleek duidelijk uit het herhaaldelijk en
langdurig 'applaus. Alle nummers werden dan
ook op de meest correcte wijze uitgevoerd. In
het midden van den feestavond richtte de Zeer
Geleerde Heer van Kempen, veearts alhier, een
hartelijk woord tot de aanwezigen, waarin hij
in het bijzonder vertolkte de goede verstand
houding tusschen burger en militair, dat met
een driewerf hoera bezegeld werd. Een woord
van lof brengen wij hier, den ijverigen direc
teur van de Zang- en Muziekvereeniging
„Vriendenkoor", die de-n avond door zijn
keurige muzieknummers, in zoo'n opgewekte
stemming deed voorbij gaan. In het bijzonder
onze hulde aan. hen, die deze, zoo recht ge
zellige uurtjes tot stand brachten, met cl© hoop
dat deze nog door meerdere zullen gevolgd
worden.
Milioien v. 't. H. uit Echt.
Uit Soerendonk.
Van eenige landweervriendinnetjes:
Bracht de treurige toestand, die allerwege
in onze zuidelijke dorpjes zich zeer deed ge
voelen, velen onzer jeugdige hartjes in be
roering, thans, nu de toestand al ongeveer 7
weken duurt en wij gewoon zijn geraakt in de
harten der stoere krijgers te lezen en wij hen
als de moedige zonen van ons, dierbaar vader
land hebben leeren achten, gaan liefhebben
zelfs, wordt het voor ons tijd, eens iets te
melden omtrent het ons eensklaps geplaatst
zien in een omgeving, voor ons zóó ongewoon,
dat wij er in de eerste dagen tegen opzagen
als tegen een ongewone storing in de natuur.
De eerste maand was het steeds de flinke
militaire tred, die ons in den vroegen morgen
wekte, en was het ons een lust de troepen
te zien voorbij trekken en hen na de zeer
vermoeiende diensten aan de grenzen, met een
hlirVn lach, welkom te heeten in hunne kwar
tieren.
as voorheen de maat van den „forsóhen
tred" aangegeven door een roodkoper instru
ment, thans is dat anders en marcheert o.a.
voor het 43e Landw. Batt. een flink muziek
korps, dat uitstekend gevormd uit landweer
mannen onder hun flinken directeur (de sol
daat Bonants) wonderen van tonen ontlokt en
het marcheoren zichtbaar vergemakkelijkt.
Het deed ons goed, dat het eentonige grens-
leven van het bataljon op bovenstaande wijze
werd veraangenaamd, doch groot was onze
verrassing toen bekend werd, dat jl. Zater
dag en Zondag resp te Budel en te Soeren
donk een voorstelling zou worden gegeven met
een rijk voorzien programma.
Keurig was de muziek, de zang liet niets te
wenschen over, do voordrachten waren een
aaneenschakeling van triomfen. Kortom beide
avonden waren genotvol voor militair en bur
ger en het was den landweermannen aan te
zien, dat zoo iets hen opfrischt en zij, op die
wijze beziggehouden, zich geheel voor het land
zullen geven.
Den majoor der Landweer-Infanterie, De
Koek van Leeuwen, in de eerste plaats onzen
welgemeenden dank voor de wijze waarop Z.
H. E. G. een gedeelte der burgerij, die hier
uit den aard der zaak zeer afgezonderd moet
leven, in do gelegenheid stelde een en ander
bij te wonen.
Beide avonden, welke onder de voortreffe
lijke leiding stonden van den len luitenant der
cavalerie der Landweer de Jonge en den 2e
luitenant der cavalerie De Bock zullen, hopen
wij, niet de eenige en laatste zijn.
Leve het 43e Landw. Bataljon.
..Eenige Landweervriendinnetjes,
te jong om zich beter uit te drukken."
Wij vinden anders, dat. de dames ons een
zeer verdienstelijk verslag geleverd hebben!
Rod.
Ter Elfder Ure.
M. S. uit Leiden schrijft c
het
Milicien J.
volgende:
Er was een dokter, een zeer bekwaam man,
goed was hij voor rijk en arm, maar in een
enkel opzicht stond het niet goed met hem,
want hij geloofde niet aan God, en wild© ook
niets van godsdienst weten. Op zekeren dag
werd deze dokter ziek. De predikant zijner
plaats hoorde van zijn ongesteldheid, bezocht
hem ook terstond. Toen de dokter den predi
kant zijn kamer zag binnen komen begon hij
met luide stem tot hem te spreken. Mijnheer
zeide hij als gij gekomen zijt, om met mij te
spreken over godsdienst, dan is het beter dat
u terstond weer heen gaat, maar als gij
komen zijt als een deelnemend vriend, neem
4an plaats op dezen stoel, dan zullen wij ge
zellig praten, voor zoover als ons lichaam dat
toelaat. Zij spraken nu over politiek, landweer
en zaken, daarna ging de predikant naar
huis; in zijn studeerkamer gekomen, knielde
hij neder, en legde dien arinen dokter neder
in zijn Heilands armen en bad voor zijn on-
sterflijken ziel. De predikant bezocht hem
voor een tweeden keer, maar zoodra hij wilde
gaan spreken over godsdienst, stak de dokter
de twee vingers in de hoogte en zeide: denk
aan je belofte.
Zoo kon de predikant voor den tweeden keer
heengaan, zonder dat hij hem gewezen had op
dien medicijnmeester, die het aan een ieder
toeroeptwilt gij gezond worden
Het ziekbed werd zoo erg, dat hij zelf
voelde dat hij sterven zou. Zijn vrouw was ge
woon hem lederen morgen de courant te
brengen, maar op een morgen, toen zijn vrouw
hem weder een courant wilde geven, zeide hij
neen, die moet ik niet hebben, doch breng mij
den Bijbel eens, laat mij daarin lezen. Zijn
vrouw, een weinig verbaasd, haalde het boek.
Toen hij er een oogenblik in gelezen had, moest
de prediker komen. Als nu de predikant
binnenkwam, vroeg hij of hij hem kon wijzen
op die eeuwige dingen, die nooit ziek worden.
Do predikant wees hem ook op dien eeuwigen
medicijnmeester, die alles heeft in zijne hand,
en nooit iets laat varen, maar die het ten
volle houdt tot in der eeuwigheid. Kort na
deze woorden stierf de dokter, doch zijn laatste
woorden waren: bij hem alleen, Jezus Christus,
is ware eeuwige lust.
Gevoelen wij hier iets uit, vrienden Wij
allen beleven een ter elfder ure, ook wij kunnen
geroepen worden, om het doodskleed aan te
trekken. Zullen dan wij, soldaten, het ook
kunnen uitroepen, dat er bij Jezus Christus is
ware eeuwige lust? Maar dan moeten wij
allereerst de wereldsche dingen achter ons
werpen, zoodat wij licht ontvangen. Want door
het licht zien wij het licht, dat licht van Gods
Lord Kitchener.
Uorlug
vriendelijk aangezicht, wat ons nooit duister
geeft Dan te wandelen in dat licht met het
lied op de lippen:
Weg wereld, weg schatten,
Gij kunt niet bevatten,
Welk een rijkdom ik ken.
'k Heb alles verloren,
Maar Jezus bekoren,
Wiens eigen ik ben.
Mijnheer de Redacteur, bij voorbaat
•iendelijk dank voor deze opname.
J. M. S.
Algemeane Dienstplicht.
Mijnheer de Redacteur:
Verzoeke voor onderstaand schrijven een
plaatsje in uw veel gelezen blad, bij voorbaat
mijn dank.
In aansluiting rnefc het ingezonden stuk in
ons blad van 23 Sept. j.l. onderteekend door
een landweerman uit Groningen deze weinige
regelen tot instemming. Wij zijn het namelijk
geheel eens met den schrijver wat betreft zijn
beschouwingen over ons leger. Immers zeer
velen van ons Miliciens op 't oogenblik onder-
de wapenen, voor de verdediging van ons Va
derland zien met leede oogen aan, dat som
mige burgers, flinke sterke jonge mannen, in
dezen tijd met bedelen aan den kost komen.
Daar het in omstandigheden als deze ge-
w-onscht is, dat ieder milicien ons leger met
hart en ziel is toegedaan, is het ons inziens
ook dubbel noodig dat alles vermeden wordt
wat den miliciens ook maar eenigszins reden
kan geven tot ontevredenheid. Onder deze om
standigheden gevoelen wij het beste hoe noodig
het is, dat ons leger wordt een Volksleger.
In de hoop dat wij door het schrijven van
deze weinige regelen er toe hebben bijgedragen
een schrede verder te komen tot ons ideaal
een Volksleger, teeken ik mij met de meeste
hoogachting namens vele miliciens:
Uw dn. dn.
Moergestel. H. Volbeda.
Uit Delfzijl.
De korporaal-facteur Barnstijn schrijft ons:
Waarschijnlijk hebt u zich wel eens afge-
■raagd, waarom in de Soldatencourant nimmer
voorkomt van het militaire leven in het hooge
Noorden. Misschien verkeerde u wel in de ver
onderstelling, dat de verspreiding der courant
niet zorgvuldig geschiedde, of wel dat zij niet
aandachtig werd gelezen en achteloos ter zijde
werd gelegd. Neen, Mijnheer de Redacteur,
juist het tegenovergestelde. Waar onderget,
als d.d. facteur ook belast is met het versprei
den uwer couranten, kan ik u verzekeren dat
elk nieuw nummer steeds met vcrlamgen wordt
tegemoet gezien en de Soldatencourant, voor
zoover men in den militairen stand hiervan
iltan spreken, bij ons is „ingeburgerd". Op
eenige kamers (ik spreek hier van de 3e comp.
v/h 6e L. W. bataljon gelruivest in de open
bare lagere school) is het gewoonte, dat na het
avondappèl door één der korporaals of man
schappen enkele bijzonder interessante stuk
ken worden voorgelezen en gezamenlijk
besproken. Hierdoor werd de aandacht
gevestigd op den „Oproep aan de Nederl.
Landweormannen en Miliciens", voorkomende
in no. 13 der ,.S, Ct." Deze oproep had direct
veler sympathie, niet het gevolg dat ik op de
compagnie een© lijst liet circuleeren, waarop,
Copyright Vereemgde Fotobureaux, Amsteraaui.
Dé geredde schepelingen van de in den grond geboorde Engelsche kruisers worden te Tjmuiden van kleeren voorzien.
voorgegaan door den compagnioscomdt. en
officieren, door kader en manschappen flink
werd ge teekend, waardoor ik in staat werd
gesteld den penningmeester van het steun
comité, voor eer-ste wekelijksohe bijdrage een
aardig sommotje op te kunnen zenden. Zoo
ooit, dan is hier het spreekwoord vele klein
tjes maken een groote van toepassing, en
blijkt uit het resultaat, dat ook in het koele
Noorden warme soldatenharten kloppen voor
hunne nooddruftige medemensehen.
Wat overigens ons leven in Delfzijl betreft,
loan ik u tot mijn genoegen berichten, dat ook
hier veel wordt gedaan èn door de burgerij
én door de militaire overheid om ons den tijd
te veraangenamen. Dat de verstandhouding
tot de burgerij in de beste harmonie is, blijkt
wel hieruit, dat door de zorgen van den ver
dienstelijken voorzitter der bekende kegelclub
„De Batterij" in de groote havenloods 2 kegel
banen werden ingericht, waarop reed6 onder
groote deelneming van het geneele bataljon
een geanimeerde wedstrijd om fraaie prijzen
werd gehouden. Ook op muzikaal gebied kun
nen wij tevreden zijn. Waar wij onder onze
mannen leden tellen van het Harmonie-orkest
te Groningen, aangevuld door dilettanten van
niet te ondersohatten kracht, worden de vel
schillende compagnieën successievelijk in staat
gesteld van hun praestaties te genivten in een
daarvoor welwillend beschikbaar gestelde zaal,
waar tevens door vriendelijke jonge dames
versnaperingen worden verstrekt. Het conoert
dat ons Zaterdagavond j.l. werd aangeboden
door mevr. Blazer geb. Bleeker, concert-zan
geres; de heeren Kor Kuiler, le dirigent en
solo-pianist, Clemens Sohröner, 2© dirigent en
den heer P. J. Dado, Solo-Cellist, alle drit
van het Gron. Harmonie Orchest, was een
evenement in het tijdelijke garnizoen. Ook
voor de burgers waren tegen zeer lagen prijs
toegangskaarten verkrijgbaar, waarvan een
druk gebruik werdi gemaakt, waardoor de
groote concertzaal van den heer Schurink ge
heel was gevuld. Na afloop werd bij monde var
den heer Bataljonscommandant den medewer
kenden hartelijke dank gebracht voor het
hooge kunstgenot dat wij mochten genieten
en riep Z. H. E. G. hun een tot weerziens
toe, onder daverend applaus van het dankbare
publiek, dat, onder het aanheffen van het
„Wien Neerlands Bloed", geestdriftig de
zaal verliet. Voor lectuur en spelen wordt ook
op voldoende wijze zorg gedragen.
Een woord van hulde aan de WelEerw. Hee
ren Predikanten en hunne Echbgenooten voor
alles wat zij in het belang der militairen doen
is hier zeker op zijn plaats.
U ziet dus, M. de R„ dat ook wij in het
land aan den Dollard niet worden vergeten.
En waar bij het. inzenden van deze regels ver
wijderde vredeski-anken zich doen hooren, her
leeft de stille hoop, dat ons vaderland van de
rampen van een oorlog worde gespaard, ver
rijst. voor menig vaderoog het uur, waarop
hij behouden in ziin familiekring kan weder
keer en.
U beleefd dankend voor de opneming,
uw dw .dr.
H. Barnstijn, korp.-facteur.
TooneelyoorstelIIngen.
Uit Breukelen schrijft men ons
„Daar ik er reeds naar verlangde, de mili
tairen alhier eenige aangename avonden op
b?t gebied vain tooneel te kunnen bezorgen,
heb ik mijn eerste vraag gericht tot militairen,
wie er genegen waren met mij een uitvoering
in elkander te zetten. Toen ik mijn aantal,
circa tien goede spele-rs, bijeen had, wendde
ik mij hier te Breukelen tot den leider
van de Tooneelvereniging St. Jozeph. alhier,
don WelEerwaarden Heer Beerman, kapelaan,
of hij ook genegen zou zijn iets voor de militai
ren op dit gebied te willen doen.
Ik deed Z.Eerw. het voorstel de militairen
geoombineerd met de leden der Tooneelver-
ecniging „St. Joseph" een uitvoering te doen
geven, vooral om de reden, dat wij dan ineens
al de middelen, die daarvoor noodig zijn, bij
de hand hebben, en dan ook, wat wij ten zeer
ste prijzen en waarvoor wij zeer dankbaar
zijn, omdat ons dit alles gratis in gebruik
wordt gegeven.
Het oorspronkelijk plan is om Zondag 11
October e.k. met de uitvoeringen een begin
te maken, en wel bwe-e voor de militairen en
één voor de burgers, aan wie wij ook veel
verschuldigd zijn, daar zij alles voor onze
jongens over hebben. Wii zijn zoo vrij hun
steun ook voor dit doel te vragen.
Geachte Heer Redacteur, dit schrijf ik u,
omreden in vele plaatsen de militairen tot deze
vereenigingen hun toevlucht kunnen nomen,
alwaar zij bepaald steun zullen vinden Vooral
onze makkers te Woerden maak ik hierop
attent, aldaar zijn zeer goede krachten voor
handen.
En waar het in dit geval een R. K. ver-
eenigng geldt, kan dit middel ook op andere
vereenigingen worden toe-gepast; aan onze com
binatie nemen trouwens ook militairen, van
andene richting deel.
Met beleefden dank voor de plaatsing,
Een milicien-sergeant.
Een feestle.
Zaterdag j.l. was er voer de jongens der 2e
Compagnie le Bat. 22 Regt. Infanterie een
blijde ure. Reeds eenige weken geleden was het
ons ter oore gekomen, dat onze kapitein een
huislijk feest zou vieren. Daarom werd het plan
opgevat dit niet onbetuigd voorbij te laten
gaan. Er werd een collecte gehouden, waaraan
een ieder het zijne bijdroeg. Als geschenk had
men uitgedacht een gevechtsabel, waarop aan
den eenen kant zou komen te staan: „Van
korporaals en manschappen" en aan de andere
zijde „Compagnie op oorlogsterkte aan jhr.
Van Holthe 1914".
Deze werd Zaterdagmiddag aan zijn Edel
Gestr. door een korporaal overgereikt. Daarna
nam Zijn Edel Gestr. het woord, waarbij hij
o.m. zeide, dat dit geschenk hem zeer dierbaar
was. Daaruit bleek toch, dat hij door zijn man
schappen zeer geëerd en geliefd was. Dit ge
schenk zou hem steeds een aandenken gijn
van het jaar 1914; en spr. hoopte, indien zijn
eenige zoon eens officier was, hij deze sabel zou
dragen, en daarvan leeren, hoe hij met zijne
manschappen om moest gaan.
Zijn Edel Gestr. eindigde met de woorden
„Leve de jongens van de lie Compagnie", wat
door een luid hoera werd gevolgd.
Dankend voor de verleende plaatsruimte,
Uw dw.,
Milicien der 2e Compagnie,
le Bat. 22e Regt. Inf.
2e Divisie.
Ontspanning.
Het comité voor verzending van sigaren, enz.
naar de militairen op de forten en te velde,
deelt ons mede. dat het Amsterdamsch Variété
Gezelschap zich belangloos bschikbaar heeft
gesteld voor het geven van muziek- en variétA-
mtvoeringen voor de militairen op de forten.
Aanvragen dienaangaande te richten tot den
directeur van het gezelschap voornoemd, p.a.
den secretaris van het comité voor verzending
van sigaren enz. naar de militairen op de for
ten en te velde, Rokin No. 4a, Amsterdam.
Uit Rockanje.
Een landweerman schrijft ons uit Rockanje:
Het was voor de militairen hier in Rockanje
eene verheugenis toen we hoorden dat de
vierde Delftsche baritonzanger Bram van
Stap, die reeds zoovele ontspanningsavonden
voor de militairen heeft gegeven, wij lazen
het onlangs nog in de Soldatencourant, ook
hier in Rockanje, dat toch zoover gelegen is
van Delft en niet makkelijk te bereiken, zijne
heerlijke talenten ook aan ons zoude ten toon
spreiden. Het- was dan ook een niet te ver
goten aanblik die kerk bereidwillig door de
Ned. Herv. Gemeente daarvoor afgestaan
zoo vol militairen te zien, onder wie ook onze
kolonel met verscheidene officieren. Mr. Van
Baaren een landweerman sprak namens
ons, militairen, den heer Van der Stap toe in
goed gekozen woorden, vol dankbaarheid voor
de groote bereidwilligheid van hem om hierheen
te willen komen en ook zijne medewerkers, de
dames Van Batenburg, cello, en Sophie Piene-
man, sopraan uit Den Haag, alsmede de heer
Anton Limbach, orgel, uit Delft-, voor de goed
heid hunne muzikale gaven ons te Rockanje te
doen genieten. Allen hebben dan ook volop
hunne krachten gegeven om het ons, soldaten,
een prettigen avond te doen zijn. Bij- die heer
lijke muziek waren we andere menschen, we
voelden ons als 't ware veredeld. We zijn dan
ook recht dankbaar en inzonderheid aan den
heer Bram van der Stap, die het leeuwen
aandeel in dezen voor ons onvergetelijken
avond heeft gehad. Als heb kan, zien wij hem
met verlangen nog eens hier weder.
Een trekje van generaal-majoor Terwlsga.
De „Eindhovensche Courant" schrijft:
Voor een zeer nederige arbeiderswoning in de
Limbockstraat te Woensel hield j.l. Zaterdag
middag te 12 uur een opperoffieier zijn paard
stil. De officier steeg af en ging de nederige
arbeiderswoning binnen. Moeder de vrouw, die
hem ontving, schrok in het eerste oogenblik
hevig van het bezoek van den hoogen mijn
heer, maar werd aanstonds gerust gesteld door
de gemoedelijkheid van optreden van den offi
cier, die belangstellend naar den man vroeg,
dien hij wenschte te spreken. De officier onder
hield zich eenige oogenblikken allerminzaamst
met het echtpaar, dat hij toen verliet, terwijl
dit zich zeer vereerd gevoelde over de hooge
eer van het bezoek, dat hun te beurt gevallen
was.
Wie was die officier'"
Het was generaal-majoor Terwisga, de com
mandant van de derde divisie van het veld
leger. die zijn kwartier heeft gehad te Woensel.
Aan wien bracht hij zijn bezoek?
Aan zekeren Gerardus Hurkmans, die m
1909 is gepasporteerd als vrijwilliger van bei
2o regiment huzaren, waarhij hij 3 jaren heeft
gediend.
En waarom zocht.de generaal Hurkmans op?
Omdat Hurkmans gedurende 1 jaar te Breda
en gedurende 2 jaren in Den Haag oppasser
was van generaal-majoor Terwisga.
Dat noemen wij een aardig en typeerend
trekje van den generaal. Hij heeft zijn ouden
oppasser, die hem blijkbaar goed is bevallen,
niet vergeten in de 5 jaren, die verloopen zijn
sinds Hurkmans zijn paspoort ontving.
Generaal-majoor Terwisga blijkt een humaan
officier te zijn, die hart heeft voor zijn onder
geschikten, vooral voor hen, die in nauwere
relatie met hem gestaan hebben. Een humaan
officier, die anderen leert, hoe zij voor hun
ondergeschikten iets moeten voelen.
Het bezoek van den generaal eert natuurlijk
hém, wien het werd gebracht; maar dit trekje
van den generaal eert den generaal zelf n
meer.
Holland met je blonde duinen.
(Van den Korporaal G. te Katwijk.)
Holland, met je blonde duinen,
M©t je zee en met je strand;
Met je goddelijke kruinen
Van het allerreinste zand;
Waar je o, zoo fijn kunt baden,
Als de zon er gloeiend brandt
Holland, 'k houd dat land in eere,
Een vers aan u, in deze krant.
Je kunt 'r fijn in 't duin gaan zitten,
Met je meisje aan je zij
Je kunt er magnefiek gaan wand'len,
Maar dan komt het geld erbij
Je kunt magnefiek gaan wand'len,
Op de fraaie trotsche pier.
En wil men zich dan eens verkwikken.
Dan drink je er Zuid-Hollandsch bier.
Nu is 't alles uit den booze,
Met dat prachtig-mooie weer;
Met je meisje moet je staken,
Er is nu geen droog plekje meer;
Ook de pensions gesloten,
Alles ijzig-kil en dicht,
En in plaats van 't mooie vuurwerk,
Zie j' alleen het torealicht,
Toch is nooit als in deez' tijden,
Hollands strand zoo druk bezocht;
Want wanneer 't eens ernst mocht worden,
Wordt het o. zoo duur gekocht;
't Is er rol van militairen.
Die zijn aan de kust de baas,
En inplaats van leêgc glazen,
Vindt ge er de restjes kaas.
Moraal
Hollr^d, met je blonde duinen.
Met je en met je strand;
Met je goddelijk kruinen,
Van je allerreinste zand,
Mannen, houdt dat duin in eere,
Zweert de name Holland trouw,
En laat er eeuwen-lang nog wapp'ren,
Hollands vlag, rood, wit en blauw!
B. 6. G.
Katwijk a/d Rijn, 21 Sept..
Soldatenlied.
(Van dien H.-soldaat v. Lieshout.)
Reeds lang wa6 er wat in do pen,
Dat er wat gebeuren zou,
Maar niemand had er aan gedacht,
Dooh het gebeurde onverwacht.
Opeens daar kwam do tjjding
Door heel ons Nederland,
De grenswacht, dat die op moet,
Daarna de mobilisatie ook mot 6poed,
De een keek den ander aan:
W at zal er nu gebeuren gaan
De indruk was verbazend groot,
Zelfs dacht men aanstonds aan den dood,
En iedereen vertelde, voort,
Zoo iets had men nog nooit gehoord,
Iedereen zat, vol gedachten
Op nieuws te wachten.
Zoo kwam ook ik in do kazerne aan
Op mijn bestemde plaats,
Alles was reeds voor elkaar,
Vooral nu in :t oorlogsgevaar.
Ik melde mij direct
Al bij mijn commandant;
En die sprak: „Zog, jij soldaat,
Je bent al reeds :n uur te laat!"
Doch ik hield maar stil m'n mond.
En de zaak was ook gezond.
Want vlak bij me, aan de poort,
Had m'n vrouw het al gehoord,
Want het was toch hare schuld,
Dat ik m'n plicht niet had vervuld:
Die had liggen te lanvrnenteeren
Over het mobiiigeeren.
Den volgenden dag was het inspectie
Over wat men nog mankeert;
De eene had geen schoenen meer,
„En ik geen hemd!" riep de andere weer.
De fouricr. die aan 't loopen
Net als een wilde hond.
Die had een slechte broek of jas,
Ze hielden overal hem vast.
En bij den majoor op hot bureau,
Daar ging het allemaal ook zoo..
Ze liepen de deur maar in en uit.
Die voor z'n flesch, die voor z'n spuit;
Zoo liep hier de een, de ander daar.
Tot zelfs een voor een kaoo pen schaar,
Want niemand mag nu wat mankeeren
Bij het mobiliaeeren 1
Een paar dagen waren verloopen,
Toen zoo wat alles in orde was
Er zou toen inspectie zijn
Voor onzen flinken kapitein.
Maar er was nog wat vergeten
Ons reserve ration,
Dat bestond uit vleesch in blik
En beschuit, twee vinger dik.
Toen nu alles in orde was,
En de kapitein tevreden was;
Gaan we met een blij gemoed,
Want de officieren die zijn goed,
Zeer verheugd en blij van zin
Op voor land en Koningin;
En wi> zullen niet ageeren
Over het mobiliseeren!
W. C. van Lieshout,
Hosp.sold. Landw. 48.
De Nederlandsche Vlag.
(Door sergeant Kole te Zundert.)
Nog waait zij fier, de vlag van onze vaad'ren,
In strijd geplant op Neerlands dierb'ren
grond!
Nog jaagt haar kleur het bloed door onze
aad'ren,
Geliefde vlag, nog waait ge in eere rond.
't Oranje siert uw rood-wic-blauwe banen,
Met u vereend, door 'd eeuwen ouden band.
Gij 6preekt van roem, maar ook van rouw en
tranen
Gedeeld, gestort, voor 't dierbaar Vaderland!
Gij wapperde, in dagen van gevaren,
Oranje aan 't hoofd, op 't bloedig oorlogsveld.
In kruit en vuur, te midden van de baren,
En dekte 't lijk van den gevallen held.
Het was zijn roem, voor uwen roem te sneven,
Hij klemd' u vast in de verstijfde hand.
Het brekend ook nog tot u opgeheven.
Gaf hij zijn bloed voor 't dierbaar Vaderland.
Wie lezen wil een romantisch verhaal
van den grooten oorlog, koope
Verschijnt in wekelijksche afleveringen,
rijk geïllustreerd, a 10 cents per afl.,
verkrijgbaar in den Boekhandel, aan Kiosken,
aan Spoorwegen, ödz.
Uitgave van den Roman Boek- en Kunst
handel, Heerengracht 3L3, Amsterdam.