Legerzaken.
DE SOIjI) ATEKTCOTJK A KTT van Vrijdag 18 September 13X4.
3
Copyright Yereenigde Fotobureaux, Amsterdam.
Duitsche Artillerie trekt door de Belgische stad Namen.
Ondcrsohoiclingstookcnen voor den rang
van generaal.
Bij kon. besluit van 12 September 1914 zijn
vastgesteld de onderscheidingsteekenen voor
den rang van generaal (waartoe onlangs de
opperbevelhebber luit.-generaal Snijders werd
benoemd). Deze zijn do volgende:
In de kleine tenue: op de korte jas ter weers
zijden van den kraag vier zilveren sterren
achter do sterren twee gekruiste maarschalks
staven, versierd met gouden leeuwen; de stok
ken der maarschalksstaven in zilver, de knop
pen in goud geborduurd; in de groote of cere
monieel» tenue bovendien op elk der beide
epauletten der korte jas twee gekruiste maar
schalksstaven, versierd met gouden leeuwen
do stokken van zilver, de knoppen van goud.
Do onderscheidingsteekenen op de overklee-
ding zijn vier zilveren sterren ter weerszijden
van den kraag. Buitendien twee gekruiste
maarschalksstaven als op den kraag der korte
jas. Bovendien op elke mouw van de overjas
vier zilveren sterren.
Toelating tot do Koninklijke Militaire
Academie.
De aandacht zij gevestigd op de publicatie
in de Staatscourant" van 17 dezer, waaruit
blijkt, dab de gelgenheid, om zich aan te molden
voor toelating tot de officiereu-opleiding aan
de K. M. A. nog tot 1 October a.s. is openge
steld voor de z.g. diplomahouders. Het toe
latingsexamen tot do vermelde inrichting wordt
als afgeloopen beschouwd.
Wie van do nadere gelegenheid tot aanmel
ding gebruik wensckt te maken, wende zich
ter verkrijging van de in te vullen formulieren
tot hot Departement van Oorlog of tot den
bibliothecaris van de K. M. A. to Breda.
Na 30 September a.s. kan op aanmeldin
gen geen acht meer geslagen worden.
De geneeskundige keuring van hen, die zich
alsnog aanmelden, zal plaats hebben te Breda
op Maandag 5 October in den voormiddag;
de evenbueele herkeuring dionzelfden dag in
den namiddag.
Voorts is in de publicatie bekend gemaakt
dat het rangschikkings-onderzoek, hetwelk we
gens do mqbilisatio nog niet heeft kunnen
plaats bobben, uitsluitend te Breda zal worden
ingesteld.
Te 's-Gravenhage, Assen en Nijmegen zal al-
zoo het schriftelijk gedeelte van het rangschik-
kings-examen niet worden afgenomeq.
Het schriftelijk gedeelte van het rangschik-
kings-sxamen zal plaats 'hebben op Dinsdag 6
October, Het mondeling gedeelte, benevens het
overige gedeelte van het rangschikkings-onder
zoek in ploegen vangt aan Woensdag 7
October.
In verband met hot vorenstaande zij mede
gedeeld, dat naar wordt vernomen de
resteerende mondelinge oind-oxamens H.B.S.
5-jarigen cursus zullen plaats vinden op 1, 2
on 3 October a. s.
Vlce-admlraal Snethlage f.
Te Rijswijk is op 61-jarigen leeftijd overleden
de gepen», vice-admiraal J. G. Snethlage, rid
der in do orde van den Nederlandsohen Leeuw
en commandeur in de orde van Oranje Nassau.
De lieer Snethlage begon zijn loopbaan bij de
zeemacht als adelborst le kl. in 1870, werd
luitenant 2e kl. in 1873, id. le kl. in 1884, ka
pitein-luitenant in 1895, kapitein ter zoo in
1899, sohout-bij-nacht in 1905 en vice-admiraal
in Januari 1907, waarna hij in November 1909
werd gepensioneerd
De begrafenis is bepaald op a.s. Zaterdag op
Nieuw-Eik-en-Duinon ongeveer te kwart over
twaalf op de begraafplaats.
Op Oud-ELk-en-Duinen is Dinsdag tor aarde
besteld het stoffelijk overschot van den gep.
vice-admiraal A. C. v. d. Sando Lacoste, Be
halve vertegenwoordigers van verschillende ver
een igingen merk to men aan hot graf op: de
vice-admiraal Tydeman, de gep. vic-e-admiraals
v. d. Bosch en Romer, de schout-bij-naclrt Van
Maren Bentz v. d. Berg, inspecteur van hot
loodswezen, de schout-bij-nacht Humme, de
hoofdinspecteur van administratie bij de ma
rine, kolonel Van Rijn van Alkcmade, do kolo-
nel-inspectcw' van het wapen der mariniers
Linckors, zoomede tal van gop. en actief die
nende officieren dor zeemacht.
Do minister van Marine werd vertegenwoor
digd door de kapt. tor zee Bron, chef van de
afdeeling Personeel bij het departement.
Schadeloosstelling aan vrijwilligers.
Bij het toekennen der schadeloosstellingen
wegens het derven van bijverdiensten nan vrij
willig dienende militairen beneden den rang
van officier, tot een maximum van f 1,50 per
dag, moeten als maatstaf worden genomen de
gemiddelde bijverdiensten per dag en mogen
alleen die bijverdiensten in aanmerking wor
den genomen waarvan de uitbetaling geschiedt
door of onder toezicht van do militaire auto
riteiten.
Voor do militairen.
Ten behoeve van de militairen, verblijf hou
dende in het legerkamp te Laren, is door do
Yerceniging van Protest,antsche Belangen te
Lanen hare stichting ,,Do Gomeontowoning"
als militair tehuis beschikbaar gesteld*
Bij Koninklijk Besluit is bevorderd tot luite
nant ter zee 1ste kl. do luitenant ter zee 2e kl
F. J. Heeris;
zijn tijdel. benoemd bij het reservepel'soneel
dor landmacht, bij de infanterie:
a. tot ros.-kapitein, de gep. kapitein der inf.
C. Noltenius van Elsbroek, en de met rang
van kapt. gep. le luit. der inf. J. N. Prijer,
beiden van het leger in Ned.-Indiëb. tot
res. 2e luit. de onder toekenning van tijdelijk
pensioen eerv. ontslagen 2e luit. H. Bueno do
Mesquita, van het wapen der infanterie.
De kapitein ter zee W. H. O. Hoog, die
tijdelijk werkzaam is geweest op het bureau
van den marinestaf, is wederom belast met
het bevel over Hr. Mr. wachtschip te Willems
oord
De toekomst.
Bij voorbaat mijn hartelijken dank voor de
plaatsing van dit stukje.
Onder het opschrift „Afwachten" wordt in
No. 10 oen ernstig woord tot ons, soldaten,
gesproken. Do schrijver wijst er ons op, ge
trouw onze plichten te vervullen, en zegt dat
wij een heerlijk werk vervullen. Wij waken
voor do neutraliteit van ons dierbaar vader
land. Mot dit alles zijn wij 'b volkomen eens.
Met God zullen wij staan voor Koningin en
Vaderland.
Ook wordt cr gezegdzien wij allen later
behouden onze betrekkingen weer, dan is het
leed dra vergeten. Dat is niet met allen zoo,
niet allen zien hun betrekkingen weer, al mogen
wij ook veronderstellen, dat wij zelf allen be
houden weer komen.
Om dezulken te vmden, behoef ik niet ver
der te gaan dan tot mij zelf. Als net en eerlijk
man heb ik altijd een betrekking bekleed bij
hooggeplaatste families, en zie, daar zij mij
thans terwillo van mijn vaderland moeten
missen, behoef ik «iet meer in de betrekking
terug te komen en kan ik straks zien, dat ik
de kost verdien, wio weet waar.
Hoogachtend,
Een milicien der cavaleriebrigade.
Wij hebben onzen vriend geen plaatsing wil
len weigeren al is er misverstand in het
spel. In ons artikel „Afwachten" in No. 10
bodoeldon wij met betrekkingen familiebetrek
kingen. Onze kameraad hierboven aan het
woord heeft het als dienstbetrekkingen
opgevat en knoopt daaraan zijn beschouwing
vast, die op oen anderen ernstigen kant voor
velen wijst. Maar deze, voor velen onzer
mannen en jongens zoo gewichtige aangele
genheid, om later weer een stuk brood te
kunnen verdienen, is door „De Soldaten-
courant" niet over bet hoofd gezien. Het
hoofdartikel in No. 12 onder het opschrift
„Nat. Yereeniging tot steun aan Miliciens"
is geheel aan deze zaak gewijd. Deze vereeni-
ging, die sedert 1903 reeds 2700 miliciens aan
arbeid hielp, krijgt nu volop werk aan den
winkel en maakt zich gereed om hulp te kun
nen verloenon, zoodra doze noodig zal zijn.
Wij raden ook den inzender aan dit artikel
nog eens to lozen, opdat ook hij de overtuiging
krijgt, dat de toekomst niet donker behoeft te
worden ingezien. De Nationale Vereeniging
staat klaar om allen, dio goed gediend hebben
en buiten betrekking zijn gerankt, bij to
springen. Wij komen op deze zaak nog wel
terug. Bed.
Een dankbare post.
Uit Tilburg schrijft men ons, dat eon dank
bare post het volgende gedichtje achterliet:
Geachte Juffrouw.
Vriendelijk bedankt voor uw kopje thee.
Namens allo 4 de posten, deel ik u dit moe,
Daar gij ons hebt verrast dezen nacht
En ons thee, suiker en melk hebt gebracht.
Ontvang onzen dank en zing met ons mee
Lang leve Koningin en Vaderland, hoezee.
's nachts,
N. N.
Namens den post van 10 tot 12 u
Een zilveren feest!
Mijnheer de Redacteur!
Verzoeke beleefd cenigo plaatsruimte in do
Soldatencourant voor onderstaande:
Wat men in mobilisatie-tijd al niet beleeft!
Kameraden van de Landmacht, het is te
hopen, dat al degenen, die bij burgers of boe
ren ingekwartierd mogen ziju of worden, het
allemaal zoo goed mogen tr "ten als wij. Zoo
waren wij al van do ceno naar de andere
plaats gereden, maar norgens hebben wij zoo'n
good kwartier aangetroffen als bij L. Swagc-
tnakers en niet te vergeten hun ouders, welke
ook in het zelfde kwartier wonengenaamd F.
P. Swagemakers en echtgenooten op Hooger-
lieide. Zoó hebben wij al bijna veertien dagen
het genot gehad, terwijl de menschen bet niet
verplicht zijn, koffie, tbeo en ook nog wel eens
een bord pap, wat er natuurlijk graag ingaat,
te krijgen.
En als wij 's middags eten hadden gehaald
van de keukenwagen, dan s+' uien de borden al
op tafel klaar voor ons, zoodat wij niet uit
onze eetketels behoefden te eten, zooals menig
ander wel moot doen. En nu hoorden wij van
een familielid, als dat do oude juffrouw „onze
tante Lies" en oorae Frans 9 Sopt. 25 jaar wa
ren getrouwd. Nu kan u allen begrijpen dat wij
dot zoo maar niet voorbij konden laten gaan,
zonder blijk te geven, boe wij over hen dach
ten. Zoo zijn wij daags te voren met 20 man
aan den arbeid gegaan. In een ommezien tijd
hadden wij heidegroen en dennen bij elkaar om
daar guirlandes van te maken. Palen werden
in den grond gestoken en er werd een eeropoort
gemaakt met liet opschrift:
1889 Hulde 1914
aan het
Zilveren paar.
Hieraan werden nog een paar rozen van pa
pier en een paar lampions bevestigd en' klaar
was de zaak. Daar komen 's morgens bruid en
bruidegom de deur uitgestapt om naar do kerk
te gaan. Maar, tot hun grooto verbazing, zagen
zij, wat. er geschied was, zonder dat zij daar
iets'van wisten.
Tante Lies en oorao Frans konden er ons niet
genoog voor bedanken, dat wij zooveel voor
hen hadden gedaan. En we werden er nog voor
beloond ook, want 's morgens kregen wij al weer
koffie, maar nu nog met beschuiten er bij met
lekkere boerenboter eo suiker.
Voordat wij op patrouille gingen, kregen wij
eon frisschen dronk van do goede menschen.Nu
daar knapten wij geheel van op. Wij verlangden
al naar den avond, omdat wij wisten dat er
dan wat op tafel komen zou. Met deze tafel be
doel ik een 20 mans-tafel, welke door den tim
merman moest worden gezet, toen wij daar in
kwartier kwamen. Half zeven was de tijd om
aan tafel te gaan.
Nu daar op die groote tafel stond een fijne
tulband, met een groeten pot koffie en het noo-
digo bier. Langzamerhand kwam er do vroolijk-
heid in, zoodat wij de ernstige toestanden er
niet meer bij konden denken, ofschoon „tante
Lies" ons waarschuwde, dat wij in do tegen
woordige omstandigheden vooral niet teveel ru
moer moesten maken.
Heb duurde niet lang, of wij haalden een
phonograaf er bij, van een familielid en alles
was weldra in volle glorie. Daarin had de
gansche familie veel schik, want zooveel solda-
xen bad men nog nooit op een feest bij elkaar
g'ehad.
Een uit ons midden, do wachtm. 2 trompr.
Drièssen, richtte tot bruid en bruidgom en fa-
milio 't woord, Hij bedankte ben namens zijn
kameraden voor hetgeen zij genoten hadden
van het begin tot op heden. Na 't einde
der r.ede een driewerf hoera voor bruid en brui
degom. Daarna bedankte „Tante Lies" ook ons
voor dezen gezelligen avond, welken wij hun
hadden bereid en zo zou zoolang wij hier ble
ven zdrgendat wij het niet slecht zouden heb
ben. Ze was blijde dat ze in zulke tijden, nette
menschen bij haar gekregen had.
Hierna een daverend applaus en een drie
werf hoera „Lang leve tante Lies en oome
Frans".
Daarna werden de lampions aangestoken,
waar er een bij was met het portret van H. M.
de Koningin, en die hing in het midden der
eerepoort. Ondertusschen werd nog eenig vuur
werk afgestoken. Toen alles ontbrand was op
een vuurfakkel na, vormden wij een kring om
„tante Lies". Daarna werd do laatste fakkel in
brand gestoken en daarop volgde een bekende
dans in de ronde met-- „Lang zullen ze levon".
De geheele familie kon niet nalaten mode te
dansen. 'Toen do fakkel uitgebrand was werd er
nog eenige malen „hiep, hiep hoera" gehoord
en 'fc feest behoorde tot het verleden.
Wij wenschen onzen kameraden van harte,
dat ze ook zoo'n goede inkwartiering mogen
vinden. Hiermede brengen wij tevens nog dank
aan de familie Swagemakers voor al het ge-
noteno.
Met vriendelijken dank voor de verleende
plaatsruimte, geachte Redacteur, verblijf ik
met de mee-ste hoogachting, een van de twintig
kameraden
Milicien H. DE GRUIJL.
2e Eskadron 4de Regiment
Huzaren.
Uit Sas van Cent.
Een milicien schrijft ons uit Sas van Gent:
's Is Vrijdagmiddag 31 Juli. Aan allo mili
ciens is een oproep tot opkomst met spoed ge
komen. Den volgenden morgen is het aan allo
stations een drukte, wel bedrijvig maar niet
gezellig. Het afscheid van familie en bloedver
wanten was innig, maar gedrukt.
In alle treinen worden vrienden en bekenden
ontmoet, allen in dezelfde kleedij, allen opge
roepen om, als het noodig is, 't Vaderland met
bun bloed te verdedigen. Do gebeurtenissen
der laatste dagen vormen 't onderwerp van 't
gesprek en vooral wordt gesproken over hete
geen in de garnizoensplaatsen te wachten staat.
Hoe viel alios mede. Eer 't Zondagmiddag was,
waren wij allen gereed om bij den eersten op
roep ten strijde tq trekken. Ernstige gezichten
waren gezien bij met in ontvangst nemen der
scherpe kogels en der noodrations.
De eerste week ging alles geregeld en er werd
niets gehoord, want de spanning was nog niet
voorbij. Maar, men raakt aan alles gewoon, en
daar wij nog tot geen vechten geroepen wer
den, geleek de toestand op dien, wanneer wij
voor ons nummer op zijn. En do klaagtoestand
kwam. Natuurlijk, niet ieder soldaat heeft het
door verschillende omstandigheden even goed
naar zijn zin. En die omstandigheden veran
deren dikwijls. Na een verblijf van drie weken
moesten wij onverwachts naar de grenzen ver
trekken. In vol veldtenue met den deken op
den ransel marcheerden wij naar Vlissingen.
Daar ging het op d© boot naar Terneuzen, om
vervolgens vervoerd te worden naar Axel.
Zondagsmorgens vertrokken wij naar Zuid-
dorpe onder een heerlijke regenbui. Dnar zijn
we, als soldaten, in Luilekkerland aangekomen.
De bevolking had alles voor ons over en wij,
een enkele uitzondering daargelaten, betoon
den hun onze dankbaarheid door hun verschil
lende kleino diensten te bewijzen. De kost was
voor ons, soldaten, uitstekend. Onze sergeant-
majoor, Bakker genaamd, wist, dat, wil een
soldaat iets prestoeren, hij flink gevoed moet
zijn.
Toch hadden alle soldaten nog één wenscb.
Een soldaat had naar huis geschreven, dat
ZeeUusch-Vlaanderen, Noord-Brabant en Lim
burg den oorlog hadden verklaard aan Neder
land, en nu wilden alle soldaten gaarne r.og
eens naar huis, want in allo garnizoenen gin
gen zij met verlof, alleen in do grensplaatsen
van Zeeuwsch-VIaanderen niet, zoodat onze
bloedverwanten gingen denken, dat wij het
verpeuterd hadden. Gelukkig voor ons, dat
Nederland had afgeslagen.
Bovendien past den soldaten, ziende op hun
krijgsmakkers in do naburige landen, groote
dankbaarheid aan God, die ons landtot heden
bij den vrede bewaarde. Toonen zij die door
trouw gebruik te maken van liet Militair Te
huis, ons door de welwillendheid van den
leeraar te dezer plaatse verstrekt.
Onze Pierre.
Landweermannen uit "Wesfckapelle schrij
ven ons
We gaan zoo dadelijk Yv estkapello verlaten
en wat- liet ergste is... ook onzen Pierre. Vol
gens lioogcr bevel zal hij alhier blijven, om ook
de komende mannetjes door zijn kwinkslagen,
zijn origineele grappen, 7,-at afleiding te be
zorgen.
En aan wien zou dat beter toevertrouwd
zijn, dan aan defi pnpulairen karakter-humorist
en lajidweerman Pierre Leenhouts!
Nooit zullen we den avond van opkomst
onder do wapenen vergeten. Het afscheid van
onze dierbaren, het gevaarlijke van den toe
stand, drukte ons neer; en in diepe stilte trok
ken wo voort in don donkeren nacht naar onzen
verafgelegen post. Nauwelijks echter buiten
de stad aangekomen, werd de sombere stilte
verbroken door een mop van onzen Piorro. Het
was alsof een zonnestraal door de dikke wolken
drong. De sombere gezichten werden minder
strak on kwinkslagen deden weldra een vroo-
lijken lach weerklinken. Sinds dat oogenblïk
hechtten we ons aan Pierre. We voelden, dat
hij zou zijn onze zonnestraal tijdens deze dagen
van beproeving.
En onze Pierre heeft met eere zich dat ver
trouwen waardig getoond. Hij verdreef de
neerslachtigheid, die zich soms van ons wilde
meester maken.
Op aanhoudend verzoek gaf hij bovendien
twee genotvolle uitvoeringen, met vrijen toe
gang voor zijn wapenmakkers. Ik behoef zeker
niet to zeggen, dat hij- ons onvergetelijke avon
den bezorgde. Vele lozers, die hem hebben
zien optreden in de eerste-rangs-oabarets van
Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, enz. zullen
dat het best begrijpen.
De kapitein hoeft den schat in ons midden
Verloren voorwerpen.
Geachte kameraden,
Om van eveutueelo schade verschoond te blij
ven, vraag ik beleefd wie inlichtingen kan
verschaffen aangaande koppel en bajonet 1747,
3e bat. 2e comp. 7e reg. inf., welke ik Woens
dagavond nabij Tilburg in den trein ben kwijt
geraakt.
It. OTH.
Ontspanning.
Van het fort in den Sabina Henrica^polder
schrijft men ons:
Zaterdagavond, 12 Sept. j.l., werd de bezet
ting van het fort Sabina Henrica verrast door
de komst van een drietal heoren, studenten
aan de Landbouwschool to Wagc-ningen, die
in onze nieuw ingerichte cantine ons een uurtje
kwamen opvroolijken door het zingen en spelen
van tal van aardige liedjes en wijsjes. Jam
mer was het, dat die hceren zoo kort konden
blijven. Wij, die in ons afgelegen oord toch al
zoo weinig afwisseling hebben, stelden hun ge
heel belangloozo komst op buitengewoon hoo-
gen prijs, en hopen dat zo ons zoo mogelijk nog
eens komen bezoeken.
Voor het Koninklijk Nationaal Steuncomité.
Men schrijft ons uit Abcoude:
Donderdagavond 10 Sept. jl. is in het Kerk
gebouw der Ned. Herv. Geni. te Abcoude een
orgelbespeling gegeven door den heer Frans
Hasselaar, organist te Amsterdam, die ter ver
vulling van zijn militaire plichten zich te
Abcoude bevindt.
Do orgelbespeling, waarbij de dames Meta
Reidel, alt en Cato Vletter, viool, hare mede
werking verleenden, werd door het talrijk op
gekomen publiek, waaronder vele hoofd- en
andere officieren en daar in garnizoen liggen
de militairen, ten zeerste gewaardeerd.
De door do militairen zelf gehouden collec
ten komen ten bate van het Koninklijk Natio
naal Steuncomité.
ontdekt en wil hem nu niet laten gaan. Goed
is onze compagniescommandantGeen boter
in heel Nederland! Maar dat hij ons Piorro
ontneemt, vergeven we hem nooit.
We roepen onzen Piorro een spoodig on har
telijk tot weerziens toe!
Eenirje vertrekkende landxreermannen
van \V estkapelle.
Paatje leeft!
Geachte Redactie,
Beleefd verzoekt ondorgeteekende ©enige
plaatsruimte in uw blad. In oen der vorige
nummers van de Soldatencourant is molding
Ïemaakt Yan het overlijden van den korporaal
i ee u w e, oftewel Paatje, van Kampen.
Dit bericht was onjuist, en nu men mij van
allerlei kanten naar het afsterven van Paatje
komt vragen, mag ik mij zeker wol van de
Soldatencourant bedienen, om daarin to ver
klaren dat Paatje van af don Mobilisatiedag
(1 Augustus) een uitstekende gezondheid ge
niet, en met veel opgewektheid in het tot can-
tino ingerichte gymnastieklokaal (school Pa-
ters(oeg) to Gouda worlczaam is.
Hij vond het zeer onaangenaam, dat men
hem als „overleden" had gemeld, waarom ik
bet tegenwoordig© en oude personeel van het
Instructiebataljon beleefd in overweging geef,
hem, als blijk van belangstelling, hun naam
kaartje, een Ansicht, of briefkaart te zenden.
Ik voeg hier nog aan too. dat Paatje, met liet
oog op zijn hoogen leeft ijd, hier door superieu
ren en inferieuren mot groote onderscheiding
wordt behandeld, uitnemend wordt verzorgd,
en zeer gewaardeerd.
Ontvang, M. de R. bij voorbaat mijn vrien
delijken dank voor do plaatsing.
R. H. ZUIDEMA.
Serg.-maj. 8o Inf. Brigade,
Gouda, 14 September 1914.
Waaruit dus blijkt, dat wij slachtoffer van
een vergissing zijn geworden. Maar Paatje zal
het ons niet kwalijk nemen. Hem viel het zeld
zame voorrecht te beurt, te kunnen lezen hoe
„de krant" over hem schrijven zou bij het in
gaan van Jiet eeuwige leven. En heb oordeel
over Paatje was bar gunstig. LaD,g zal hij
leven! RED.
Vrijdom van port.
Geachte Redactie.
In het laatst verschenen nummer van het
orgaan van den „Nederlandsohen Bond van
Post-, Telegraaf- en Telefoonambtenaren",
P. T. T., komt, met betrekking tot 't kosteloos
brievenvervoer vau en. aan militairen, een ar
tikeltje voor, waarin ik gaarne onderstaand
gedeelte in do „Soldatencourant" geplaatst zag.
„Wij waren in de gelegenheid het resultaat
van deze, zeker goede en in dezen tijd billijke
bepaling, waar te nemen en constateerden dat,
evenals bij alle dergelijke zaken te constateeren
valt, niet allen het goede er van op even bo-
hoorlijke wijze wisten te waardeeren. Zoo za
gen wij dat een man, die zeker nu het geen
geld kost, buitengewoon verliefd raakte, 3 brie
ven tegelijk aan zijn meisje verzond, terwijl
weer een ander 10, zegge tien ansichtkaarten
aan één adres stuurde.
„Laten degenen die aan dit misbruik schul
dig staan, bedenken, dat zij oorzaak kunnen
zijn, dat zij' het voor zich zelf en ook voor
allo anderen op die manier zouden bederven.
Want het is duidelijk, dat op deze wijze voort
gaande, de postadministratie, zelfs in. dezen
slappen handelstijd, personeel te kort zou ko
men. Laat men op bezadigde wijze van de
gunstige bepaling gebruik maken en de ver
leende vrijstelling niet misbruiken."
Terwijl ik u, geachte Redactie, voor de op
neming dank, raad 'ik hun, wien den schoon
past, aan, de kleine terechtwijzing in dat stukje
wel ter harte te nemen.
Alphen a/d. Rijn, 15 Sept. 1914.
W. H. r. li.
Ceen verdeeldheid s.v.p.!
Tilburg, Trappistenklooster, 14 Sept. 1914.
Aan de Redactie van de Soldaten Courant!
Ik zal u zeer dankbaar zijn, wanneer u onder
staande in ons blad zou willen opnemen.
Aangezien het contingent Israëlieten hij onze
compagnie nog al groot is, c.a. 45 man, voort
komende uit alle standen der maatschappij, is
het zeer begrijpelijk, dat door enkelen onzer
onwillekeurig een woord geuit wordt, dat hen
kenmerkt als zonen van het oude ras. Maar dit
behoeft geen reden te zijn om daarmee den spot
te drijven.
Te moer, waar in dezen ernstigen tijd alle
samenwerking tusschen allen, van welk geloof
of richting ook, zeer gewenscht is.
Een en ander gaf reeds aanleiding tot min
of meer ergerlijke staaltjes.
Met nogmaals dankzegging voor de plaatsing
verblijf ik
Hoogachtend
Uw dw. dn.
A. F.
Wij plaatsen deze klacht. Maar onze mannen
en jongens zullen toch zeker wel verstandig ge
noeg zijn om ^een verdeeldheid te zaaien.
Opgewekte samenwerking en eensgezindheid
zijn zoo noodig als brood, om in het belancr van
ons allen onze moeilijke taak tot een goed einde
te kunnen brongen. Wij zijn allen door den toe
stand een beetje geprikkeld. Laten we nu ook
oppassen oru, niet overgevoelig te gaan werden.
Red.
In ons vorig nummer gaven wij een kiekje op het verwoeste Belgischo stad,
Dinant met de opgeblazen Drug. Dit kiekje geeft een afbeelding op Jiinant aan
andere zijde der rivier. Deze boog van de brug staat nog, maar de huizen zijn verwoest-
artikeltje, dat ik wel denk, dat onze jongens
interesse-eren zal. Bij voorbaat mijn dank.
Zaterdagavond 12 dezer zaten wij gezellig in
de cantine, toen mij het volgende telegram
gebracht werd: „Arrive de-main matin 8 h. 4?
gare Leiden, vions de Rotterdam, Victor".
(Arrivieer morgenochtend 8.47, station loeiden,
kom van Rotterdam, Victor.) Groot was mijn
verwondering dit te lezen, aangezien bedoelde
Victor dienstplichtig is in België, en ik hem
dus onder do wapenen geloofde. Ik zag dus
zijn komst met verwondering en spanning te
g?moet.
Werkelijk kwam liij den volgenden morgen,
en met hem een ander mijner vrienden, even
eens dienstplichtig Belg. Hem zal ik Julien
noemcu. Zich'er hetgeen zij injj vertelden vau
het belog en do verovering van Luik, waar
zij hun vaderstad (beide ziju Luikenaars) biel
pen verdedigen.
Toen de Duitschers over Visé naar Luik
trokken, was hun compagnie de eerste die het
vuur op do Duitschers opende. Zij vochten op
een afstand van ongeveer honderd meter; moe
dig, vastberaden en kalm. Volgons hun be
weren zijn do Duitschers zeer slechte schutters,
aangezien zij bet geweer niet aan don schou
derdoeh onder den oksel nemen. Ook 1 i g-
gon zij niet in tirailleur-linie, doch hurken
neder en trekken hurkend voorwaarts. Een en
ander was natuurlijk oorzaak, dat do Duit
schers als hot ware weggemaaid werden. Doch
steeds rukten nieuwe machten op, zoodat het
op een gegeven oogenblik 5 tegen 1 was; de
Belgen zagen zich genoodzaakt terug te trek
ken.
Dag in, dag uit vol schermutselingen, wer
den zij in den nacht van 15 op 16 Augustus
met eeri patrouille van ongeveer 20 man op
verkenning uitgestuurd in do omstreken van
Herstal. Eensklaps weerklonk in den stillen,
donkeren nacht ven kort, maar veelzeggend,
commando: „Hand© hoch" (handen omhoog).
Zij zagon zich omsingeld door een groep Duit
sche soldaten, verscheidene malen 6terker dan
z-ij. Carré vormen en neervallen was het werk
van een oogenblik. Krijgsgevangenen wilden
zij niet zijn, dan liever sterven. En 6tand hiel
den zij, do dappere kleine Belgen, en menige
kogel vloog mot doodelijke zekerheid naar de
Duitschers. Julien werd door een granaat aan
den rechterwang gewond, terwijl verschillende
van zijn kameraden sneuvelden. Eindelijk was
de kleino troep helden tot 9 man verminderd
en zagen zij zich genoodzaakt zich over te
geven. Hunno wapenen werden hun ontnomen,
gebroken en stukgeslagen. Toen wierpen zij
zich op den grond en weenden als kinderen....
Do Duitschc officier, ven rechtvaardig man,
kwam tot hen en zeide: „Ne pleurez pas, mes
enfante, ne plourez pas, vous êtes des braves....
voyez tout ce qui me reste do mes 120 hom
mes'. (Weent niet, mijn kinderen, weent niet...
gij zijt dapperen.... zint wat mij is overgeble
ven n mijn 120 mannen); toen riep hij zijn
menschen bij elkaar en zij telden er 12. Zij
hadden er dus 108 neergeschoten, alvorens zich
over te geven. Ware helden.
Krijgsgevangen waren zij nu, krijgsgevan
gen, terwijl hun vaderland in gevaar istor-
wijl hunne broodera doodgeschoten worden....
werkloos daar zitten en niets bunnen doen.
Ob kan men zich niet do maehtelooze woede
voorstellen die hen bezielt? Hoe vurig zij ver
langen weer vrij te zijnvrij, om den vijand
te bestrijden en terug te werpen
Zij werden in de omstreken van Luik (bij
Herstal) op een open veld, niet vele andere
krijgsgevangenen geworpen en door Duitschers,
met bajonet op het geweer, bewaakt. Tevens
bevonden zich op afstanden van 300 meter
van het kamp, en 500 meter van elkaaF, nog
extra posten, om eene eventueel© ontvluchting
geheel onmogelijk t© maken. Toch kwam hun
plan hier tot rijpheid, en werd, helaas t-en
koste van twee raenschonlevens, met succes
volbracht. Zij waren vier: Victor. Julien en
twee andere helden. Stil, op hunno sokken,
slopen zij door de wacht, onhoorbaar onop
gemerkt. Toen langzaam vooruit.... voetje voor
voetje.... donk om den post.... hij wacht en
waakt..., „haltwerda" klinkt het eensklaps
door den stillen nacht. Nu aangepakt, de post
wordt aangevallen en met eigen, geweer den I
schedel, verbrijzeld. Helaas, hij heeft, nog een
schot kunnen lossen en zoodoende alarm ge- I
slagen.... Nu voort., voort.... hot gaat om bov
leven.... do wacht achtervolgt hon.... snel, blik
semsnel.... schoten vallen, volgen elkaar op....
ah, daar valt één der dapperen en r.poodig
daarna een andere. Victor en Julien blijven
nu alleen loopen.... voort.... voort, achtervolgd
door den Dood. Eindelijk na drie kwartier loo-
pens kom zij aan een boerderij. Dat is ©en
Belg die daar woont, die zal ons helpen! En
werkelijk, hij geeft hun voedsel ©n burgerklce-
ding, verbrand hun uniform en alles wat even-
tueel aan kan duiden dat zij militair zijn. Nu
gaat bet verder naar Luik. Daar aangekomen
laten zij zich, op valscbe namen, verlofpassen
geren naar Maastricht. Dezo verlofpassen, in
't Dtiitsch gesteld, zien er als volgt uit
Gcmeindcvcrwaltuna ron Lüttich.
Herr
hst dio Erlaubniss tich
Frau
von Lüttich zu begeben nachfür den
Er
Zeit ron Tago.dorf Militarzügc
6ie
bcnützen und mus» am zurücl: sein.
Liitiich, den 191!
Der Bczirkskommandan
Ohno Unterschrift und
Stempel ungültig.
In Maastricht aangekomen, begaven, zij zi li
naar Rotterdam, om vandaar uit naar Ant
werpen te gaan. Zij gingen in Rotterdam naar
rnrjn huis, om mij te bezoeken, daar hun ver
teld werd. dat ik in Leiden in garnizoen lag.
Daarom bezochten zij mij te Ix-iden en ver
trokken Zondagmiddag om 2.12 naar Antwer
pen, om verder voor hun vaderland te strijden
en zoo noodig, te sterven.
Oprechte helden dus, die een wanr bewijs V3n
moed geleverd hebben. Aan hen alle eer!
Van do verschillende staaltjes der eigenaar
dige, en helaas dikwijls treurige, toestanden,
die thans in bet door de Duitschers bezette
gedeelte van België heerscben, zijn do volgende
wel de mooi to waard om aangehaald te wor
den
Als bij nacht of gedurende mistig weer een
Duitsche troep slaags is geraakt Rot een
anderen, en do commandant twijfelt of hij met
Duitschers dan wel Belgen te doen heeft-, plaatst
hij zich voor zijn troep, en roopt zoo luid h;j
slechte kan: „Für Kaiser Wilhelm II". Do
geheele troep herhaalt zijn geroep. Als nu de
tegenpartij antwoordt met een eensluidend ge
roep, zijn het natuurlijk Duitachers en word»
het gevecht gestaakt; zoo niet, wordt het met
verdubbelde woede voortgezet.
's Avonds om 6 uur moeten de straten ont
ruimd zijn en de burgerij naar bed. Echter
moeten aJle deuren en vensters gedurende den
geheelen nacht geopc-nd blijven, opdat zij altijd
onder bereik der Duitsche patrouilles staan.
Dit mijnbeer de redacteur is, in hoofdzaak,
hetgeen mijne vrienden mij vertelden. Ik hoop
dat u het een plaatsje in uw blad; waardig
keurt.
Hoogachtend,
A. SUTHERLAND,
Morechpoort-kazer:'
Leiden, 15 September 1914.
Weer een Militair Tehuis.
Men meldt Ons uit Nu ren
Mot zulk oen praktische instelling heeft .Nu-
nen oen begin gemaakt. Hier zijn ingekwar
tierd enkele batterijen der artillerie.
Op verzonk van den eerw. heer directeur
hoeft de waarnemende Commandant, de Hoog-
odgestr. heer kapt. Doorman, omringd door een
staf van hceren officieren, do openingsplech
tigheid verricht.
Het- tehuis is een ruim en frisch lokaal, waar
onze mannen een aangename ontspanning
wacht na hunne vermoeiende morgenoefenin
gen. Heb gaat er gezellig en vriendschappelijk
toe. Voor lectuur, spelen, muziek consump
tie zal rijkelijk gezorgd wonten, mitp do por-
temonuale zulks toelaat. Daarom is ons r'
welkom.
Saluutl
Een merkwaardige ontmoeting.
Mijnheer de Redacteur,
Gelievo mij eenige ruimte to verleenen in
uw bladl tot het plaat-een van het volgende
Copyright veroemgde Fotobureaux, Amsterdam
De verwoeste brug tusschen Ombrefc en ïtausa aan de Belgiscl^-Fransche grens.
