PARTIJ VAN DE ARBEID
LIJST 1
1002
s
kiezers
hun vertrouwen
Partij van de Arbeid
uw vertrouwen
Kiest
SOCIALISTEN
in de raad
stemt lijst 1
P. v. d. A.
1002 P. v. d. A.
alg. nieuws blad
voor west zeeuws-vlaanderen
vJ
ti
gaven op 23 maart 1966
aan de
C
T3
Op woensdag 1 juni 1966
vragen wij wederom
voor onze kandidaten
voor de gemeenteraad
J. J. VERGOUWE
W. C. van der Hooft
J. de Nooyer
C. Kosten
A. Oosterling
Mevr. H. B. Hensen-
v. Zandvliet
Iz. Notebaart
P. Verploeg
D. Koster
A. de Nooyer
J. Hoogstad
P. Pielaat
o
o
ad
p-
Willem's idealen
de Schakel
DRUKKERS-UITGEVERS ,.Fa SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL.
20e Jaargang Nr. 1076
Vrijdag 20 mei 1966
Verschijnt iedere vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,90 p. kw.franco p. post f 2,30
Prijs der advertenties:
12 ct. p. m.m.; bij abonn. korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 18 ct. extra
Telefoon (01172) 429
BURGERLIJKE STAND
Tf
CL
CN
O
O
CS1
O
O
to
O
O
co
|-ö
O
O
co
*0
FEUILLETON
door HENK VAN HEESWIJK.
Van de vroege morgen tot donker
werkte Willem om te proberen het be
drijf zo economisch mogelijk te laten
draaien. Andere moeilijkheden kwa
men: de bezetter wilde arbeiders voor
de Duitse oorlogsindustrie en arbeiders
tot een bepaalde leeftijd moesten zich
opgeven. Zo raakte Willem geleidelijk
aan waardevolle vaklieden kwijt, die óf
zich zonder meer meldden en naar
Duitsland vertrokken, óf voor de eer
bedankten en onderdoken of ergens een
baan kregen met een ausweis, die hen
vrijwaarde voor de arbeidsinzet. Na veel
moeite gelukte het Willem ook een paar
van die begeerde vrijstellingen voor zijn
voornaamste en belangrijkste arbeiders
te bemachtigen. De ontstane leemtes
trachtte hij zo goed mogelijk op te vul
len door oudere mensen aan te stellen,
of vrouwen. En als het zo uitkwam, stak
hij zelf de armen uit de mouwen om de
achterstand in het werk te doen inlo
pen. Zoals hij als leerjongen aan een
der stanzmachines had gestaan, zo
stond hij er nu ook nog vaak achter als
directeur, blad voor blad inleggend en
uithalend. Dikwijls dacht hijwat een
geluk, dat ik dit vak door en door ken.
Mijn handen staan nergens verkeerd
voor.
Maar 's avonds thuis en gedurende
de weekeinden, probeerde hij alle zor
gen en moeilijkheden van zich af te zet
ten. Dan was hij alleen maar de man,
die zijn vrouw verafgoodde, de minnaar.
In die eerste maanden van hun huwe
lijk stoeiden ze nog vaak als vroeger in
het huisje aan de Julianalaan. Nauw
lettend zag Ria toe, dat alle gordijnen
gesloten waren en voor alle zekerheid
temperde ze nog de lichten. Niemand
hoeft te zien, hoe gek we soms met el
kaar zijn, dacht ze. Ik moet aan het
prestige van mijn man denken. Even
wel als beiden zo'n bui hadden, dan
leefde Ria zich geheel uit, liet met zich
sollen, rende hem achterna door het
huis tot dat ze, hijgend van opwinding
en moeheid, naast elkaar op de brede
divan lagen, elkaar kietelend en pla
gend.
In het kantoor evenwel, als ze hem
eens een enkele keer bezocht, of hem
daar zijn koffie bracht als hij het te
druk had om naar beneden te komen,
was ze de statige mevrouw Caron, vrien
delijk tegenover iedereen, of dat nu
meneer Van de Zande was, de hoofd
boekhouder of Pim, de manus van alles
in het oudpapierenhok. Toch een zekere
afstand scheppend.
Enkele dagen na hun huwelijk stelde
Willem zijn vrouw voor, dat ze maar
een dagmeisje moest nemen, doch Ria
had beslist haar hoofd geschud, „Geen
sprake van, zo min mogelijk vreemden
hier over de vloer. Ik heb vrijdags al
een werkster en de rest kan ik zelf wel
doen. Wil je soms, dat ik de hele dag
ga zitten luieren?"
„Nu ja", antwoordde hij een beetje
ontgoocheld, „ik dacht, dan heb je het
wat gemakkelijker. Het is zo'n groot
huis".
Ze trok hem naar zich toe en kuste
hem. „Je bent een schat, mijn jongen,
doch er mankeert niets aan mijn han
den. Thuis heb ik wel werken geleerd.
Of je moet over me te klagen hebben
dan zeg je het maar. Doch toen Wil
lem zich uitputte in een reeks van ver
ontschuldigingen, greep ze hem beet en
draaide een paar keer met hem in het
rond. „Houd op, je doet net of ik de
Koningin ben
„Je bent ook mijn koningin", ant
woordde hij zacht.
In de vroege ochtend van de vijfde
mei van 1941 werd in huize Caron een
zoon geboren. Hij werd Jan Willem ge
noemd, naar de beide grootvaders. Wil
lem was opgetogen van geluk en kwam
die dag bijna niet op kantoor. Hij was
bijna niet uit de kraamkamer te slaan,
totdat tenslotte de jonge moeder kort
en bondig commandeerde: „Er uit, va
der en aan je werk. Denk er om, dat je
nu voor moeder en zoon moet zorgen".
Twaalf dagen later was de verpleeg
ster vertrokken en was Ria weer op de
been, wat bleekjes, maar zo mogelijk
nog mooier dan voorheen, dacht Willem
Soms stonden ze, met de armen om el
kaar heen, naar de slapende baby te
kijken. Het kind was drie weken oud,
toen Willem opperde: „Wat zal ik mor
gen eens voor hem kopen?"
„Niets!" besliste zijn moeder. „Jan
Willem heeft nog niets anders nodig
dan zijn wieg, op tijd zijn drinken en
een schone luier. Maar goed, dat wij
moeders er zijn. Jullie vaders zouden
zo'n hummel van de geboorte af ver
wennen".
Willem schoot in een lach. „Wat
klinkt dat deftig: wij, moeders".
„Nou ik ben toch zeker zijn moeder?'
Hij zoende haar in de nek en ant
woordde: „Je bent het schattigste moe
dertje dat er maar te vinden is. Ik haal
morgen de fotograaf, moet hij maar
eens een plaatje van jullie tweeën ma
ken".
„Van ons drieën, bedoel je".
„Goed. Maar ook één van jullie
tweeën. Zet ik 'm op m'n bureau".
GEMEENTE SCHOONDIJKE
over de maand april 1966
GEBOREN: 14, Nico Lodewijk Bernard,
zn. van Bastiaan Dirk Verherbrugge en
van Lena Oostveen, geb. te Oostburg
OVERLEDEN: Geen.
HUWELIJKEN: Geen.
VERTROKKEN5, Marius Adriaan
Ooms, van Pr. Beatrixstraat 1 naar
Breskens: 7, Johan Jacobus den Haan.
echtgenote en 4 kinderen, van Willems-
weg 28 naar Oostvoorne.
INGEKOMEN: 4, Catharina de Putter,
van Terneuzen naar w 82; 7, Tetje A.
van de Waal, van Utrecht naar Dorps
straat 22; 7, Annie L. van de Velde, ev.
de Vrijer, van Hoofdplaat naar Mid-
woudsestraat 5; 13, Borromieus Lange-
raert en echtgenote, van Hoofdplaat
naar Willemsweg 6725, Stephanus van
Strien en echtgenote, van Groede naar
Pr. Bernhardstraat 2.
GEMEENTE WATERLANDKERKJE.
over de maand april 1966
GEBOORTEN: Geen.
OVERLIJDEN: 9, Marinus Stokx. 65 j.
HUWELIJKEN: 19. Johny Hubert Irma
van Waes. 30 j., wonende te Aardenburg
en Maria Amelia Raes. 32 j„ wonende
te Waterlandkerkje.
INGEKOMEN: Geen.
VERTROKKEN: 15. Omer A. E. M. Noë
en gezin, van Klein Brabant 41 naar
Oostburg: 22. Willemina Coppoolse, van
Molenstraat 68 naar Grijpskerke.
PLAATSELIJK NIEUWS
Waterlandkerkje
Raadsvergadering.
Uit de ingek. stukken blijkt dat aan
het architectenbureau Rothuizen en 't
Hooft ilv. te Goes opdracht wordt gege
ven tot het wijzigen van het bestem
mingsplan van de gemeente.
Tegen de wijziging van de wedderege-
ling van de wethouders zijn er geen be
zwaren.
Aan A. J. Haartsen wordt financiële
medewerking verleend voor de bouw
van een douche.
De begroting dienst 1965 en 1966 wordt
gewijzigd voor wat de gewone en kapi
taaldiens t betreft.
De subsidie-aanvragen van de Dienst
Sociaal Pedagogische Zorg in Zeeland,
de Streek-Jeugd-Centrale voor W. Z.
Vlaanderen en de Stichting Zeeuws Stu
diefonds te Middelburg worden ingewil
ligd overeenkomstig het gedane verzoek.
De subsidie-aanvrage voor de verfil
ming van het toneelstuk „Jaontie" geeft
aanleiding tot enige bespreking. B. en
W. stellen voor inplaats van een bedrag
van f 0.35 per inwoner, een subsidie te
Aanhalig legde 7e haar wang tegen
de zijne. „Blij met je zoon. papa Caron?"
Hij knikte. „Allicht. Zo'n wolk van
een zoon. Maar de moeder is me toch
nog 't liefste".
„Foei. Ze moeten je beiden even lief
zijn".
„Nee. mijn hartie. Hoeveel kinderen
wij ook zullen bezitten, jij zult altijd
nummer één blijven in mijn leven".
Ze kuste hem dankbaar. ..Dat is ont
zettend lief van je. mijn .iongen", ant
woordde ze getroffen.
In december 1942 deed een tweede
baby zijn intrede. Opnieuw pep zoon.
hetgeen Ria in een wilde huilbui deed
losbarsten, toen Willem zich over haar
boog. „Ik had zo gehoopt voor ion. dat
het een meisje zou zijn en nu is het
weer een iongen
Hij kuste haar teder. „Maar mün
hartje, ik ben ontzettend blil met mijn
tweede zoon, hoe kom ie er toch bij?"
„Jawel", snikte ze. „dat zeg je maar
om mij te troosten. Je zegt nooit wal,
maar ik voelde dat ie °"raag pen meisie.
een dochter wilde hebben. Dat, is voor
jou toch een teleurstelling''"
„Haal jij nu geen onvin in dot lie^e
hoofdje van je. Ik zeg: dank je wel.
mijn lieve vrouw, voor dit ge^che^k,
voor deze prachtige zoon Fr hi mag
zeggen hoe hij heten zal".
„We hadden afgesproken", antwoord
de Ria door haar tranen heen. dat bet
Harriet zou zijn als het een meisje was
Vind ie het goed. dat we hem Harrv
noemen?"
Inwendig dacht Willem: een afschu
welijke naam. doch met een staal ge
zicht zei hii„Dan wordt het Harry. F!n
zet die gekke gedachte van ie af. ris
zou ik teleurgesteld zijn. Ik ga gauw
