Van 30 augustus t.e.m. 12 september
nel meisje
wasmachine
Voor de school
Reclassering
Fa. Smoor de Hulster
hoopte goed met hen te mogen samen
werken. Na de H. Mis nam de
pastoor staande voor de communiebank
de gelukwensen in ontvangst van de
velen, die de plechtigheid bijwoonden.
Daarna begaven familieleden, priesters
en genodigden zich naar de kleuter
school, waar een koffietafel werd aan
geboden. Hier werd nog door verschil
lende sprekers het woord gevoerd.
Breskens
Benoeming
Per 1 sept. a.s. is als handwerkonder-
wijzeres aan de Chr. Nat. school te Hoek
en aan de Chr. lagere school te Hoek-
Knol benoemd mej. C. M. L. de Winde
te Breskens.
Diefstal.
Nabij het kantoor van de Prov. boot
heeft de 15-jarige J. J. v. M. uit Vlissin-
gen een bromfiets ontvreemd, die daar
geparkeerd stond. Enkele geleende sleu
tels van de Wegenwacht zijn hem ech
ter noodlottig geworden.
Toen v. M. met bromfiets en sleutels
verdwenen bleek, werd onmiddellijk de
gemeentepolitie van Vlissingen opge
beld, daar vermoed werd dat hij met de
boot was vertrokken. Inderdaad werd dit
vermoeden bewaarheid.
Van M. werd aangehouden en legde
een bekentenis af.
VISMIJN - BRESKENS
Week van 15 t.e.m. 21 aug. 1965
16644 kg.
68 kg.
601 kg.
812 kg.
961 kg.
5582 kg.
11 kg.
45 kg.
93 kg.
120 kg.
2 kg.
100 kg.
24 kg.
551 kg.
export garnalen
pellerij garnalen
bot
schar
schol
tong
griet
tarbot
rog
kabeljauw
makreel
poon
haai
onverkochte vis
WIELERSPORT
OMLOOP VAN ZEEUWS-VLAANDEREN
Zaterdag en zondag had het grote
wielersport-evenement „De omloop van
Z.-Vlaanderen" voor amateurs plaats.
Hieraan namen vele prominente fi
guren uit de wielersport deel.
Zaterdag werd onder grote belangstel
ling gestart voor de eerste étappe Ter-
neuzenTerneuzen, 165 km., waarvan
de uitslag was als volgt:
1. Janus van Breugel, Zwijndrecht
4.05.00, met bonificatie 4.04.00; 2. Jan
Fransen, Halfweg; 3. Dies Kosten. Ka-
pelle; 4. Henk Peters, Heemstede; 5. Ni
co Lute, 's-Gravenland6. J. Krul; 7.
Jan Boode, Nijverdal; 8. Cor Leunis,
Amsterdam; 9. A. Drop, Vlaardingen:
10. Malcolm Powel, Australië.
De ploegentijdrit TerneuzenOost-
burg gaf als uitslag te zien:
1. Stadsblad Breda; 2. Breda Bier; 3.
Caballero; 4. Deco N.V.; 5. Beck's Bier.
De 2e étappe OostburgOostburg, 120
km., gaf het volgende resultaat te zien.
1. Frank Ouwerkerk, R'dam 2.55.10,
met bonificatie 2.54.10; 2. Adrie Drop:
3. Dies Kosten; 4. H. den Hartog,
Utrecht; 5. M. Maes; 6. Piet Cooremans.
Breda; 7. Nico Lute; 8. Henk Peters; 9
H. Broekmans; 10. Jan Krul.
Alg. eindklassement: 1. Dies Kosten,
Kapelle 6.59.12; 2. Adrie Drop, Vlaardin
gen; 3. Nico Lute, 's-Gravenland; 4.
Henk Peters, Heemstede; 5. Jan Krul;
6. K. Broekmans: 7. Fred van Lachterop,
Amsterdam; 8. Jan Boode, Nijverdal; 9.
Cor Leunis, Amsterdam: 10. Malcolm
Powel, Australië.
0
Wieier successen van onze renners.
Te Terneuzen en Oostburg werden af
gelopen weekend afwachtingskoersen
georganiseerd, waaraan ook onze ren
ners deelnamen. In beide plaatsen
werd zeer hard gefietst, waardoor ver
schillende renners nog al eens de staart
van het peloton moesten opzoeken, om
een beetje op adem te komen.
In Terneuzen kwamen onze renners
een beetje laat op toeren en misten
daardoor de goede ontsnapping. Tegen
het einde hadden ze zich hersteld en
wonnen ook nu de sprint van het pelo
ton. Henk werd 9e en Jan 10e. Evertse
werd 'hier winnaar.
In Oostburg scheen het van het be
gin af goed te gaan. Henk liet enkele
mooie sprongen zien en Jan sleurde
enkele malen hard aan de groep, maar
op de helft van de wedstrijd kwamen
ze toch weer in moeilijkheden. Henk
moest zich zelfs uit een kopgroep, waar
hij net naar toe was gesprongen, laten
terug zakken. Tegen het einde had Jan
zich enigszins hersteld ,maar Henk
kwam er niet meer door heen. Jan werd
nog 14e. Henk werd niet geklasseerd.
Sjaak Beun, die prachtig is terug
gekomen en vooral dit weekend zeer
goed reed, werd winnaar.
Geen -parperen mantel maar
2e mijl in niemandsland
Nog omstreeks de eeuwwisseling ver
zuchtte de Britse schrijver Oscar Wilde
uit eigen ervaring: „Wanneer 's mans
straftijd voorbij is, laat de maatschap
pij hem aan zichzelf over, dat wil zeg
gen dat zij hem in de steek laat juist
op het ogenblik, wanneer haar hoogste
plicht jegens hem begint".
Ruim een halve eeuw later - en ze
ker in Nederland - is dat al lang niet
meer zo: vrijwel iedereen die een tijd
lang door de maatschappij uit haar
midden is verbannen, wordt het moge
lijk gemaakt te „reclasseren", hetgeen
- naar mijn gevoel - eigenlijk een
ouderwets woord is. Het heeft te veel te
maken met „klasse".
De bredere aanpak van het reclasse-
ringswerk stamt dan ook uit een tijd,
waarin bijvoorbeeld woorden als „klas
senstrijd" en „klassenjustitie" nog ge
laden betekenissen hadden. In 1910,
toen hier in Nederland het centraal
college van reclassering werd opgericht,
kwamen naar de opvatting van de „be
tere standen" misdadigers voorname
lijk voort uit de laagste klassen van de
bevolking. Het is natuurlijk waar, dat
men daarin - gedreven door armoede -
gemakkelijker tot kleine diefstal over
ging dan in de rijen der beter gesitu
eerden, waarin overigens geheel andere
vergrijpen voorkwamen, bijvoorbeeld
grote vermogensdelicten. Niet zelden
werden deze met de mantel der liefde
bedekt, maar soms verwekte een ver
grijp een dusdanig schandaal, dat het
saamhorigheidsgevoel van de klasse het
liet afweten. In Engeland is Oscar Wil
de daarvan het slachtoffer geworden,
ofschoon hij een delict had gepleegd,
waaraan tegenwoordig in Engeland
iedereen zal proberen stilzwijgend voor
bij te gaan, en dat in Nederland zelfs
niet eens een delict héét.
Wilde werd om zijn „anders zijn" tot
twee jaar dwangarbeid veroordeeld.
Tijdens zijn zeer zware tijd in de ge
vangenis van Reading schreef hij een
beroemd geworden gedicht (Ballad of
Reading Gaol), waarmee hij zich als
dichter prachtig bevestigde. Maar als
briljante figuur uit de society had hij
afgedaan. Hij werd inderdaad gede
classeerd en na zijn vrijlating leefde
hij - tamelijk aan de zelfkant - een
eenzaam en afgezonderd leven in
Frankrijk. Wilde's maatschappij had
volkomen gefaald.
Het is tegenwoordig nog wel mogelijk,
dat bepaalde kringen iemand zó diep
of zó ver verstoten, dat hij zich moet
aanpassen aan een ander milieu, maar
het woord „klasse" komt in zo'n ver
haal niet meer voor. Doorgaans kan
iedere veroordeelde, die met zijn „re
classering" meewerkt, elders een plaats
vinden in die sociale laag, waarin hij
krachtens zijn capaciteiten altijd al
het best op zijn plaats was. Hij wordt,
al of niet door middel van het appa
raat der reclassering, op de een of an
dere wijze „ge-re-socialiseerd", dat wil
ceggen, dat hij opnieuw in de maat
schappij wordt ingepast.
„Reclassering", zo staat er, „is zede
lijke en maatschappelijke verheffing
van personen, die een strafbaar feit
hebben gepleegd, teneinde herhaling te
voorkomen. Zij wordt onder toezicht
van rijksorganen uitgeoefend door op
zekere voorwaarden als reclasserings-
instelling erkende verenigingen, welke
dan subsidie genieten. Zij treden op
vóór de veroordeling ter voorlichting
van de rechter, tijdens de straf door
celbezoek en door toezicht en bijstand
bij voorwaardelijke veroordeling en in
vrijheidstelling, alsmede na straf door
hulp".
Dat „reclassering" wordt genoemd:
„zedelijke verheffing", daarmee kan
men het wel eens zijn. Anders is het
gesteld met de „maatschappelijke ver
heffing". Waarschijnlijk werd bij de
formulering van deze zin aangenomen,
dat een veroordeelde min of meer auto
matisch zou zijn gedaald op de maat
schappelijke ladder. In vele gevallen is
dat natuurlijk wel zo - wie eenmaal
steelt is altijd een dief, zo wil het ge
makzuchtige spreekwoord het - maar
aan de andere kant worden bijvoorbeeld
„dronken brokkenmakers" tamelijk ge
makkelijk op hun sociale trede her
steld: niet alle mensen wegen een be
paalde „misdaad" gelijkelijk zwaar.
Maar wat voornamer is: de straf heeft
niet tot vooropgezet doel iemand maat
schappelijk te verlagen. Integendeel: de
straf is in feite een vóórstuk van de re
socialisatie. Reeds vóór, maar ook tij
dens en niet minder na de straftijd
wordt getracht de verstoring in de re
latie tussen de betrokkene en de maat
schappij op te heffen.
Dat klinkt misschien een beetje droog
maar in deze weinige woorden ligt een
moeizaam gegroeid inzicht samenge
perst. Vroeger immers beschouwde men
een „misdadiger" doorgaans als iemand,
die slechts op zijn plaats was in de
„onderwereld" en die in een maat
schappij van burgers kortweg de bena
ming „boef" had. iemand die alleen
door angst voor nieuwe straf misschien
zou kunnen worden weerhouden van
recidive.
In onze tijd zijn de bevoegden een
geheel andere mening toegedaan. Ie
mand, die zich tegen de wet keert, wil
men het liefst zien als een „maatschap
pelijk ziektegeval", dat wil zeggen als
iemand, die niet in een gezonde ver
houding staat tot de maatschappij.
Het spreekwoord dat zegt „De gelegen
heid schept de dief" kwam al aardig
dicht bij deze moderne opvatting. In het
eigentijdse jargon zou men dit spreek
woord kunnen vertalen met: de om
standigheden vormen de boosdoener
(hetgeen als ironisch woord veel men
selijker klinkt dan „misdadiger"). In
deze opvatting liggen de omstandighe
den niet alleen binnen hemzelf, maar
ook buiten hem, dus in de omringende
maatschappij. Dis-harmonie in het spel
tussen de structuur van de betrokkene
en de structuur van zijn omgeving heb
ben hem in de positie van boosdoener
gesteld; in zijn conflictsituatie hadden
binnen- en buitenwereld beide een aan
deel.
In deze opvatting neemt „de maat
schappij" dus als vanzelf een deel van
de schuld op zich. Dat is ook juist. Geen
enkele maatschappij immers vermag
ooit zo ideaal te zijn, dat vergrijpen te
gen de wet niet meer zullen voorkomen.
Een maatschappij kan nooit meer dan
een ideaal benaderen en elk lid van die
maatschappij, elke „gewone burger",
kan in feite ook nooit meer dan dat.
Tussen wat hij persoonlijk „eigenlijk"
wenselijk acht en wat hem persoonlijk
slechts mogelijk is, ligt een stuk nie
mandsland. Het is In dat stuk nie
mandsland, dat elke burger faalt ten
opzichte van zijn medemens. Het ge
voel, dat wij als burger tekort schieten
en onmachtig zijn een volmaakt mens
beeld te bereiken, is overigens al véél
meer dan een zeer groot aantal men
sen op kan brengen. Zoiets mag kort
voor de Nationale Reclasseringsdag wel
eens gezegd worden.
Op zichzelf kan men het wel heel nut
tig vinden, dat er iets wordt gedaan
voor mensen, die tegen de lamp van de
wet zijn gelopen. Dat mag dan best een
gulden uit eigen zak waard zijn. Maar:
zo'n gulden is méér waard als men
daarbij beseft, dat hij rinkelt in zijn
persoonlijke niemandsland, in dat ge
heime stuk van onszelf, waarin wij zo
nu en dan braaf jesdoende weten dat we
tekort schieten. Al weten we dan niet
altijd waar of hoe we dat doen.
Het is natuurlijk niet zo dat ieder
vergrijp begaan door een ander ons
zelf kan worden aangerekend. Als ie
mand in een dwangsituatie een aanslag
pleegt op een staatshoofd, kan dat mis
schien wel door psychiaters worden ver
klaard uit invloeden in zijn naaste om
geving op die dader. Bijvoorbeeld door
frustraties, veroorzaakt door het egoïs
tische optreden van zijn moeder. De
rest van de natie is dan uiteraard vrij
van enige schuld. Dat wil zeggen: van
schuld in dat speciale geval. Daarbij is
het verre van ondenkbaar, dat wij dan
weer in onze naaste omgeving veroor
zakers kunnen zijn van spanningen, die
medemensen tot kruimeldieven of ko
ningsmoordenaars of verkeersovertre-
ders maken. Kortom: door zelf het ver
keerde te doen, kunnen wij stimuleren
dat anderen het nog verkeerdere niet
meer kunnen laten.
Als u dat allemaal vaag vindt en een
beetje ethisch, dan hebt u gelijk. „Wie
werkt maakt fouten", zegt een derde
spreekwoord. In deze maatschappij
werken we met elkaar en maken we
met elkaar fouten. Sommige fouten sta
pelen zich dusdanig op, dat één van ons
„correctie" behoeft, om het maar zacht
zinnig te zeggen. Die correcties tezamen
kosten veel geld en het is niet te ver
onderstellen dat daaraan ooit een ein
de zal komen. Dat is jammer, maar
van meer belang is, dat wij met elkaar
de maatschappij dichter naar een ide
aal willen voeren. En spiegelt de maat
schappij zich niet in de wijze, waarop
zij haar ontspoorden corrigeert?
Onze maatschappij tendeert steeds
meer naar geduld en begrip en naar
wat te lezen staat bij Mattheüs, n.l. dat
de zon opgaat „over boozen en goeden"
en dat het „regent over rechtvaardigen
en onrechtvaardigen" en voorts: „en
zoo wie u zal dwingen ééne mijl te gaan,
ga met hem twee mijlen". In deze laat
ste zin vooral is het wezen van het
ouderwetse woord reclassering zeer
klassiek en toch modern vervat. „En zoo
iemand met u rechten wil, en uwen rok
nemen, laat hem ook den mantel",
staat er eveneens. In zekere zin geeft u
een deel van die mantel, wanneer u 'n
gulden in de bus werpt. Dat is een daad
van begripvol burgerschap. Overigens:
wie een „gecorrigeerde" naast zich
krijgt, kan zijn burgerschap duidelijk
bewijzen door met die geresocialiseerde
mens twee mijlen mee te gaan. Want
met geld alleen gaat het niet. In de
omgang van burger tot burger, van nog
„onbesproken" mens tot wie „gefaald"
heeft, gaat het om de erkenning van
schuld over en weer. Dat houdt in, dat
de gefaalde er met het ondergaan van
zijn straf niet af is. In de erkenning
van zijn eigen schuld ligt het begin van
zijn resocialisatie. Maar: die erkenning
kan hij alleen kwijt aan hem, die twee
mijl naast hem gaat onder dezelfde zon
en in dezelfde regen.
Oscar Wilde, die het weten kon, heeft
gezegd: „Al moest ik de bedelzak en de
lompenmantel van de uitgeschudde ar
moede dragen, zo lang ik vrij ben van
alle wrok, hardheid en haat, zou ik in
staat zijn het leven met veel groter ge
rustheid en vertrouwen in het gezicht
te zien dan wanneer ik in purper en
fijn linnen gekleed zou zijn en de ziel
binnen in mij zou krank zijn van haat"
Helaas waren zijn oude vrienden niet
in staat die weg met hem tegaan. Zij
waren niet zozeer bang voor hem, maar
bang voor zichzelf. Zij hadden niet de
moed die tweede mijl te gaan in het
niemandsland, waarop men de „bespro
kene" in zichzelf ontmoet.
Max Dendermonde.
KERKDIENSTEN
Vrij Evang. Gemeente
Breskens, 9 uur, Ds. Praas
6.30 uur, Ds. v. d. Molen, afscheid
Nieuwvliet, 10.30 uur, Ds. Praas
Cadzand, 9 uur, Ds. v. d. Molen
Retranchement, 10.30 uur, Ds. v. d. Molen
Geref. Kerk, Breskens
10 uur, leesdienst
3 uur, Ds. Slingenberg, Goes
Evang. Luth. Gemeente
Groede, 9.30 uur, Ds. Bartlema
R.K. Parochie H. Barbara te Breskens
Zondag 29 aug.
12e na Pinksteren
H. Mis 7 en 10.30 uur. Hoogmis 8.30 uur
In de week H. Mis 7.30 uur
Dinsdag feest van Maria middelares
Woensdag gezinsmis 19 uur
Vrijdag, eerste vrijdag van de maand,
avondmis 19 uur
Zaterdag 11 uur, huwelijksmis. Lof 19 uur
Zondagsdienst doktoren.
(Van 's zaterdagsmiddags 12 uur t^jn.
's m aan dagsmorgens 8 uur)
Breskens, Groede, Schoondijke
Dr. Jansen, Groedie, tel. 01171 - 366.
Cadzand-Retranchement-Sluis-
Zuidzande:
Dr. Beck, Zuidzande, tel. (01170) 24 24
Oostburg-Aardenburg-Eede
Dr. Loose, Oostburg, tel. 01170-2121
Zondagsdienst dierenartsen
H. van de Vijver, IJzendiJke, tel. (01178)
388, b.g.g. (01152) 232.
Spreekuur Maatschappelijk Werk
Gedurende de maanden juli en Aug.,
bij dringende zaken, 's avonds tussen
6 en 7 uur tel. (01173) 338.
gaat er een melkslijter met
vakantie, dus dan komt er een
door de straat met de bel.
In de Bloemenwijk afhalen aan
de Van Zuijenstraat vanaf 7.45 -
8 uur.
De melkslijters van
Breskens:
Boorsma
Overbeeke
Van Opdurp
Lohman
Gevraagd, wegens huwelijk,
Goed loon. Hotel VALK, Breskens.
Huur nieuwe televisie met ALLE pro
gramma's voor een gering bedrag per
maand. Geen vooruitbetaling. Altijd
recht van koop. Vandaag besteld, mor
gen bij U thuis! Bel (ook 'savonds)
M'burg - 3973 of Goes - 5397 of Zierik-
zee - 2540 of Axel - 338 of Sluis - 277.
Te koop: electrische
„Erres", met houten kuip.
F. P. VERDUIJN, Dorpsstraat 45,
Breskens.
Huur een KOET .KAST voor f 12,75 per
maand zonder vooruitbetaling, met
recht van koop. Vandaag besteld, mor
gen bij U thuis. Bel óók 's avonds)
Vlissingen 4410 - Goes 5397 - Zierikzee
2540 - Axel 338 of Sluis 277.
Agenda's Vulpennen
Vulpotloden Ballpennen
Driehoeken Linialen
Patroonboeken Plakkaatverf
Panda- en Wasco krijt Kleurpotloden
School-etui's, enz.
Dorpsstraat 10 Breskens
