bij BOB BE
SPOTKOOPJES
r
alg. nieuws blad
voor WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
VLISS1NGEN
ANNE'S GEHEIM
de (chakel
DRUKKERS-UITGEVERS F4 SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS
V.
16e Jaargang - Ar. 8jS
Vrijdag 20 Juli 1962
Verschijnt iedere vrijdag
A bonnemen tsprij s
t 1,25 p. kw.; franco p. post f 1,50
Prijs der advertenties
10 ct. per m.m.; bij abonn. korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon (01172) 429
- GIRO 358296
Plaatselijk Nieuws
Groede
Raadsvergadering
Tijdens de raadsvergadering' van vo
rige week Donderdagavond is langdurig
gediscussieerd over de gemeenschappe
lijke regeling inzake het Industrieschap,
dat ontworpen is door de dagelijkse be
sturen van de gemeenten Breskens,
Hoofdplaat, Schoondijke en Groede.
Hoewel B. en W. van Groede nooit
warm zijn gelopen voor die gedachte,
hebben ze zich in beginsel accoord ver
klaard met de vorming van een in
dustrieschap d'oor die vier gemeenten.
Maar nadien zijn er weer dingen ge
beurd. die aanleiding zijn geworden dat
B. en W. deze kwestie nog eens heel
nauwkeurig hebben overwogen en waar
bij men tot een volledige ommezwaai
is gekomen. B. en W. hebben geen vrij
heid kunnen vinden de raad voor te
stellen zich met de gemeenschappelijke
regeing, zoals deze in ontwerp is opge
maakt, accoord te verklaren.
B. en W. lichtten bij monde van bur
gemeester J. C. Everaars, het uiteinde-
Lijk ingenomen standpunt nader toe.
Industrie en recreatie zijn twee zaken,
die elkaar slecht kunnen verdragen.
Groede heeft grote kansen op het ge
bied van de recreatie, wat wel bewezen
is door de ontwikkeling sinds de na
oorlogse jaren. Groede zal een keus die
nen te maken, n.l. industrie of re
creatie. welke keus niet zo heel moeilijk
is. Er is thans reeds industrie, n.l. een
vismeelfabriek, waarvoor als men toen
had geweten wat voor stank met een
dergelijk bedrijf gepaard gaat, stellig
geen vergunning zou hebben gegeven.
Nu zit men er mee en de klachten over
dit bedrijf zijn niet van de lucht. Ook
de in Breskens gevestigde bedrijven o.a.
de dropsfabrieken en het bedrijf van
Gebr. Cruson veroorzaken, blijkens on
derzoekingen van Groede's burgemees
ter, bijzonder veel last. Zoals gezegd,
regent het nu al klachten en moet men
nu de bestaande industrie nog uitbrei
den. Nee, is de mening van B. en W. van
Groede.
Wij hebben tijdens de besprekingen
steeds aangedrongen op het laten aan
wijzen van (een) voor de industrie be-
s temde terrein (en) door deskundigen,
o.a. de stedenbouwkundigen van de vier
gemeenten, het E.T.I. en de Prov. Plano
logische Dienst, maar hierop is niet na
der ingegaan. De plaats van het in
dustrieterrein is ook nooit nader ge
noemd. Het is later gebleken, dat dit
terrein nabij de Kruisdijk zou moeten
komen, wat mede blijkt uit de verkla
ring van B. en W. van Schdondijke. wel
ke plaats voor Groede onaanvaardbaar
is. Sprekende over de verklaring, die
B en W. van Schoondijke over de om
mezwaai van B. en W. van Groede in
de raad van Schoondijke hebben ge
meend te moeten afleggen en waarin
gesproken wordt van een dolkstoot in
de rug van de drie andere partners,
konden B. en W. van Groede als niet
anders dan uitermate dom bestempelen.
Met een dergelijk gezegde breekt men
wel af, maar bouwt men stellig niets
op. De burgemeester van Schoondijke
is nog jong en eerst kort burgemeester.
Later zal hij welbeseffen dat het niet
alleen anders kan, maar ook anders
moet. Het is zeker geen taal, die men
als burgemeester spreekt. Ons bezwaar
gaat tegen het artikel in de gemeen
schappelijke regeling, dat alle zeggen
schap over gaat naar het rechtsper
soonlijkheid bezittende lichaam en men
daardoor heel gemakkelijk kan worden
overstemd door de andere partners,
waardoor de belangen van Groede met
betrekking tot de recreatie sterk kun
nen worden benadeeld. Men zou kun
nen zeggen, dat men vertrouwen moet
hebben en dat is nu juist hetgeen wat
we ten deze niet kunnen opbrengen.
Als gemeente kim je zelf bepalen
waar een industrieterrein zou moeten
komen en kan men bepalen welke in
dustrieën men gaat toelaten. In de ge
meenschappelijke regeling is men deze
I bevoegdheden kwijt. B. en W. zijn ze-
j ker niet tegen het Industrieschap als
zodanig, maar wel tegen het afstaan
van de bevoegdheden.
Na deze uitvoerige uiteenzetting door
de voorz., stelde weth. Casteleijn voor
het agendapunt aan te houden.
De heer Vermeulen wees er op, dat
de leefbaarheid van de streek als gevolg
van de ontvolking steeds maar achteruit
gaat. 'Hij vond de zaak van het In
dustrieschap te belangrijk om aan de
ondergeschikte kwestie van het onge
rief, dat industrie zou kunnen veroor
zaken, op te hangen. De heer Salomé
vond in de Industrieschap-kwestie voor
Groede grote belangen op het spel
staan, waarbij het noodzakelijk is dat
de gemeente de vinger in de pap moet
behouden. De heer Marijs zei voorstan
der van de gemeenschappelijke regeling
te zijn, maar een strenge scheiding te
wensen tussen recreatie- en industrie
gebied, ook al kon hij niet zien waarom
de recreatie hinder zou moeten onder-
vinden van de industrie. Spr. zou beide
zaken gemeenschappelijk aan willen
1 pakken en misschien nog andere zaken
om gemeenschappelijk op te lossen.
De heer Salomé drong er op aan nog
geen beslissing te nemen, om op deze
wijze de deur nog open te houden. De
heer van der Hooft gaf als zijn mening
te kennen, dat men alleen met de re
creatie de ontvolking niet tegen kan
gaan. Er wordt steeds over recreatie
gesproken, maar deze duurt slechts 8
weken per jaar. Het is een bewezen
feit, dat industrie welvaart brengt en
deze streven we toch na. De voorz. her
haalde, dat B. en W. niet tegen indus
trie zijn, maar het heft in handen wil
len houden in verband met de plaats
en de soort van industrie. De heer Ma
rijs meend de discussie zo samen te
kunnen vatten, dat men in principe
niet tegen industrie is, indien deze niet
schadelijk zal kunnen zijn of worden
voor de recreatie. Opde vraag, waar het
E.T.I. in het ontwikkelingsrapport van
West Z.-Vlaanderen zich industrie had
gdacht, deelde de voorz. mee, dat dit
t Breskens zou dienen te komen rond
de Handelshaven.
Na deze geanimeerde discussie aan
vaardde de raad het voorstel van de
heer Vermeulen, in hernieuwd contact
te treden met de drie an dere partners
en de vertegenwoordiger van de pro
vincie teneinde in de eerstvolgende ver
gadering de nadere voorstellen van B.
en W. tegemoet te kunnen zien.
De verdere agenda.
Bij de opening der vergadering had de
voorz. de raad medegedeeld, dat de
schoolschoonmaakster, mej. J. Boek
Deze week weer nieuwe koopjes!
Maakt dat U er bij komt!
Het is Opruimingsfeest
in Mantels, Japonnen, Costuums, Regenmantels, Suède
Mantels (korte en lange modellen).
Onze gehele voorraad STOFFEN wordt tegen spotprijzen
opgeruimd. Wij moeten ruimte maken!
hout, eervol ontslag heeft aangevraagd,
welke aanvrage tegelijk bij de benoe
ming van een opvolgster zal worden be
handeld.
Op het verzoek van de heer I. J. Becu-
du Bois ten behoeve van zijn hotelbe-
drijf een 2e bunker aan hem te willen
verkopen, werd goedgunstig beschikt in
dien zin. dat binnen 2 jaar deze bunker
zal worden verbouwd ter uitbreiding van
zijn hotelaccomodatie en door hem een
koopsom van f 100,- zal worden be
taald.
De subsidieaanvragen van de Stich
ting Militair Vormin gscentrum te Voor
burg, de Centrale van Kath. Militaire
Tehuizen te Utrecht, de Stichting tot
Steun van de Prot. geestelijke verzor
ging van het Ned. leger en van het Be
stuur van de Militaire Matigheidsmissie,
werden op advies van B. en W. afgewe
zen, niet omdat men niet met de doel
stellingen van genoemde instellingen
sympathiseert, of dat ze geen lofwaar
dig werk zouden doen, maar het is nu
eenmaal niet mogelijk alles wat lof
waardig is, gezien de gemeentefinanciën
te steunen.
Aan de R.K. Stichting voor geestelijke
volksgezondheid van het Zeeuwse Wit-
Gele Kruis werd een zelfde subsidie
toegekend als reeds aan de Stichting
Dienst voor de geestelijke volksgezond
heid van het Groene Kruis in de Prov.
Zeeland is verstrekt, n.l. 3 ct. per inwo
ner. Door de R.K. Stichting was 10 ct.
p. inwoner gevraagd. De Ned. Federatie
voor Bejaardenzorg te 's-Gravenhage
verkreeg een subsidie van f 10,-. Ge
vraagd was f 25,-. Aan de Stichting Al-
gemenee Blindenbelangen werd over '62
een subsidie van f 20.- toegekend per
geval in de gemeente waarover deze
Stichting haar zorg heeft uitgestrekt.
De Ned. Amateur Toneel Unie kreeg een
verlengde subsidie van f 25.- per jaar.
De Vleeskeuringsdienst West Z.-Vlaan
deren Noord blijkt over 1961 de dienst
te hebben moeten afsluiten met een te
kort van f 1.206.49. De raden der vier
samenwerkende gemeenten, n.l. Bres
kens, Schoondijke, Nieuwvliet en Groede
hebben reeds door het vaststellen van
verhoogde tarieven de juiste maatre
gelen genomen om nadelige saldi in de
toekomst te voorkomen.
Het verzoek van een 6-tal caféhou
ders de politieverordening uit te brei
den met een bepaling, dat tussen 23 en
24 uur muziek zal mogen worden ge
maakt in hun café, werd door de raad
op voorstel van B. en W. afgewezen, om
dat ook rekening gehouden moet wor
den met de mensen die in de nabijheid
van deze café's wonen; immers in een
dorpsgemeenschap plegen de mensen
vroeger naar bed te gaan dan 24 uur en
is de muziek, die ver buiten de café's te
horen is, hinderlijk te noemen op dat
late uur.
Z.hst. ging de raad accoord met de
offerte van de P.T.T. betreffende het
aanbrengen van een afstandsbediening
voor de brandmeldings-sirene. De kos
ten zijn f 543,- terwijl per maand een
apparatenhuur van f 4,60 verschuldigd
zal zijn.
Besloten werd een lichtpunt aan te
laten brengen door de Pzem voor
f 260,- nabij de schuilplaats voor de bus
j passagiers aan de S.B.M.-halte nabij de
blusvijver.
De verordening op de begraafrechteu
zal ingaande 1 Jan. 1963 ongewijzigd
worden verlengd. De geloofsbrieven var
de nieuw benoemde raadsleden werden
onderzocht en in oi^de bevonden.
Z.h.st. trad men toe tot de nieuwe ge
meenschappelijke regeling inzake de
schoolartsendienst. De heer Vermeulen
sprak er zijn voldoening over uit, dar
de derde schoolarts er Ls gekomen. Hij
hoopte, dat met de derde schoolarts en
met de nieuwe regeling de schoolkinde
ren op tijd en grondig zullen worden
onderzocht in het belang van de volks
gezondheid.
Z.h.st. trad de raad toe tot de ge-
FEUILLETON
door TOM LODEWIJK
10
,.Het zou niet de eerste keer zijn",
waagde zich mevrouw Werkman op het
gladde ijs der speculatie, „dat een
vrouw de man van haar overleden zus
ter trouwde. En ik geloof dat Bannink
verstandig zou doen als hij
Er heerste een ogenblik stilzwijgen.
Men vond dit wel wat cru, al was het
gesprekshapje sappig genoeg om door
te bijten. Aller ogen richtten zich naar
de gastvrouw, maar die was niet zo
discreet om het gesprek op een ander,
minder persoonlijk peil te brengen.
„Hij zou er een beste vrouw aan krij
gen", constateerde ze, „en de kinderen
een goeie moeder".
Mevrouw Charon, die het hiermee
volkomen eens was en de weduwnaar al
eens een tip in die richting had gege
ven, deed er voorlopig het zwijgen toe.
Maar Kerssemakertje vertrouwde ze
niet. Die oogjes glommen te zeer.
„Ik geloof toch dat we dat maar be
ter aan meneer Bannink kunnen over
laten", zei mevrouw Van Heemstra
glimlachend, maar met een waarschu
wende ondertoon. Ze hield er niet van,
haar vrienden tot voorwerp van discus-
de gemaakt te zien.
Maar mevrouw Kerssemaker was niet
van plan zo dicht bij de eindstreep op
te geven. Het gesprek was nu precies,
waar ze het hebben wou.
„Dat ben ik met u eens", zei ze lief
jes, „het lijkt me helemaal verkeerd
wanneer we Voor andere mensen gaan
uitmaken, waar hun geluk ligt. Meestal
hebben de mensen het al helemaal voor
mekaar en de betrokkenen weten van
niets!"
Dit wekte een algemeen instemmend
hoofdknikken. Zo was het toch maar.
„En ik geloof trouwens", vervolgde ze,
moed vattend voor de eindspurt, „dat
meneer Bannink ook denkt: ik verkies
de vrijheid".
Tja, nu begon de sfeer gespannen te
worden. Gespannen tussen de begeerte
iets te horen, want Kerssemaker wist
blijkbaar iets, en het gevoel voor het
betamelijke, dat men bij voorkeur in
gezelschap gaarne demonstreerde.
Mevrouw Charon sprong in de bocht.
Dat kon zij doen.
„Dat hebben alle mannen met elkaar
gemeen", zei ze schertsend, maar haar
'ogen lachten niet. „En ik zie nog niet.
waarom dit speciaal bij meneer Ban
nink moet worden geconstateerd. Hij
heeft zich tenslotte indertijd vrijwillig
gebonden en ik geloof echt niet, dat hij
de huwelijksband met die lieve Lydia
als een knellende band heeft gevoeld".
„Dat zou 'k ook zeggen", onderstreep
te mevrouw Van Heemstra, tegelijk ho
pend dat er hiermee een punt achter
werd gezet. Maar ze had buiten de
waard gerekend.
„Nou ja", zei mevrouw Kerssemakers
vergoeilijkend, „ik zal de laatste zijn
om een man zijn vrijheid te misgunnen
vooral een vrij man ja, dat is me
neer Bannink nu toch, nietwaar? En
als die dan een paar uurtjes gezellig bij
Riche gaat zitten met een winkeljuf-
fie, dan moet hij dan weten, zeg ik
maar".
Ze keek de kring rond.
De burgemeestersvrouw keek geschan
daliseerd, mevrouw Van Heemstra zicht
baar geschrokken. De anderen zaten
geschokt te kijken, nog steeds de strijd
voerend tussen nieuwsgierigheid naar
verdere details en hoe-hoort-het-eigen-
lijk.
Maar mevrouw Charon zag haar aan
met ogen die smeulden van woede. Wat
een naar, gemeen kregetje. Haar vlugge,
conspirerende geest ging reeds pijlsnel
de mogelijkheden na, om dit katje de
nagels te knippen als ze soms dacht
dat ze zo haar man bij de Ferro voor
uit hielp, had ze het mis! Het ging er
natuurlijk om Bannink te drukken, dan
was er voor Kerssemakers een kans.
Maar dan had ze toch van de bok ge
droomd, overlegde mevrouw Charon,
niet bijster parlementair.
,,U zei zoëven", merkte ze op, en haar
toon klonk vriendelijker dan hij in wer
kelijkheid was, „dat we het maar aan
de mensen zelf moesten overlaten. Zo
moeten we ook aan meneer Bannink
zelf maar overlaten te beslissen wat hij
wil doen en laten. En het lijkt me heel
gevaarlijk, op praatjes af te gaan".
Dit laatste liet mevrouw Kerssema
kers niet op zich zitten.
„Ik ben het met u eens, mevrouw
alleen, het gaat niet om praatjes. Ik
zat zelf in de tearoom en ik heb het met
eigen ogen gezien, al zagen ze mij niet".
Het laatste zei ze met een lachje dat
alles kon inhouden.
„En dan moet het maar meteen een
winkeljuffie zijn", hoonde mevrouw
Van Heemstra, die zich moeilijk langer
kon beheersen.
„Daar miszeg ik toch niks mee", stel
de mevrouw Kerssemakers onschuldig
vast. ..Ik weet het toevallig, want ver
leden week zag ik haar in de Mercuur.
bij de speelgoedafdeling".
,,De Mercuur ik heb gehoord dat
die alweer gaat uitbreiden. Ze hebben
die schoenwinkel er bij gekocht en daar
gaan ze geloof ik een supermarkt in
beginnen". Mevrouw Werkman, met een
voor haar zeldzame tact, greep het hol
lende roddelpaard bij de teugel en
dwong het in een andere richting. Een
dankbare blik van de burgemeesters
vrouw en een zeldzame glimlach van
mevrouw Charon waren haar beloning
En nu, dacht mevrouw van de burge
meester, ook géén „terug" meer. Ze had
