ALG. NIEUWS BLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
HET ÊSGAT
Plaatselijk Nieuws
Feuilleton
De zoon van de burgemeester
iöe Jaargang - Nr. 8jS
Vrijdag 2 Maart 1962
Verschgnt iedere rrijdag
A bonnementsprijs
t 1,25 p. kw.; franco p. post f1,50
Prijs der advertenties
10 ct. per m.m.; bij abonn. korting
Adrertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon (01172) 429
VJ
DRUKKERS-UITGEVERS F" SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 -BRESKENS - TEL.
(naar een oude Kadzandse vertelling)berymd deu Kees van Gent
Marien Kevlier, de timmerman,
trok 's morgens net z'n mouwvest an
toen Jan de Lizer binn'n kwam stappen
„Kevlier", zei tie, „zyn me da grappen,
m*n blok is nao de weerlicht man -
een kwaoie slag, zö'n stik d'r van
voo Kostdag nog drie beesten doen,
'k kan zö nie slacht'n mee fasoen,
je moe m'n elpen, baos Kevlier".
„Vanzelf Jan - altied - mee plezier;
êsgaot'n ligg'n d'r op Susande,
m'n broer eit'r pas van Jan Mande,
van schóne boom'n, olm'n in essen,
ie eit'r wel een stikk' of zesse -
daor is vanself noe maor één vraoge:
oe krie'k'r ier nog één vandaoge!
expres een voerman kost te vee,
de cênten tell'n bie mien ook mee-;
wacht - 'k gaoen pertant nao Kees de
iPuut*
't kom goed Jan - Ts gaon d'r bots op
|uut!''
O
De Puut gieng jaor'n k mee de pak,
een ondekarr', een blouwe zak,
in Prins d'n ond die gaf 't'm smêr-;
mao Kees maokt'n nog a vertêr
j'aod ier gewist, j'aod daor gewist,
mao nooit geen eên café gemist!
Marien nao Kees, die was net op,
in mee een slaoperige kop
luusterd'n die, lacht'n, keek ees rond:
„is 't vo de karre mee d'n ond?
hü, hü, Marien, is 't da mao man,
vanself me joeng'n, span Prins maor
|an!"
Marien aod dao wel op gerekend,
Bie Kees was zó iets vanzelfsprekend.
O
Dao ree Kevlier in volle draf,
ie wupt'n ost van 't bankje af -,
die Prins van Kees kon toch mao lópen,
die mocht ie vo geen geld verkópen!
Mao vlak vo Brampje Everdiek,
daor ieuwt ie in - „alli dan", kiek,
ie stoen bots stille mee geblaf,
Marien sproeng van de karre af -
nog schoónder, noe lei Prins z'n eigen.
„Nie slaon Marien in ook nie dreigen!"
riep Bram vanuut de êrebêrge,
„rie strek mao deu - zo zonder érge
Van êrmoe gieng Marien nao binn'n
ie wist zo gouw niks te verzinn'n -,
in vredesnaome, maor iets drienk'n,
docht ie: Bram mocht een klaor'n
schienk'n.
„Jao, j' is gewénd ier an te leggen,
dao kun j' eig'lik nie vee van zeggen:
een trekond ei ook z'n gewênten,
mao jao, het kost de baos soms
Icênten -!"
In Bram ao stiekum vreed vee leute,
Marien Kevlier, zo'n gier'ge teute!
Marien betaold'n: „Bram het beste".
Bram zei goei'ndag in docht: „da's
Tt leste
ook nog nie dat ie moe drienk'n
vandaoge; op de Brugge schienk'n
z'ook wè een borreltj' of een biertje".
Ie gund'n Leni ook da pleziertje -.
Prins órd'n Marien, schoot overênde
in stak wee mee een vaort van 'tênde,
maor an d'Oósburgse brugge - klaor -
geên stap vooruut meê - „wien komt
[daor?"
zei Jan Leni, „an, 't is Kevlier.
je moet toch nie nao Sinte Pier?
dan zou me vrouwe mee kunn'n rie^n,
mao dienkt'r om, d'r nie mee vrieën!
Jan maokt'n grapp'n, goed kwam 'tuut.
„een cchón'n ond van de Puut".
Marien bromd'n iets van „jao da's vast"
„Kevlier, mee Prins ei je nóóit last
Marien droenk ook bie Jan een klaor'n,
„d'n emel za me ^toch bewaor'n
as ük bie Bril ook nog moe stopp'n";
ie kon z'n spyt ost nie verkropn'n,
mao strek zou tie z'n eig'n wêr'n,
bie Bril ard deu de bochte schê^'n-,
mao Prinsje liet nie mee 'm spott'n
je kon t'm zó mao nie bedott'n -.
Ook bie drie Konieng'n gieng tie rust'n
Piet Bril zei: „Prins zk wê wa lust'n",
ie kreeg een voll'n immer waoter.
Marien droenk bier, waovan tie laoter
nog slecht was ook, 't is vreed mêns'n,
een dag om alles te verwêns'n!
O
Marien die laoid'n. toen in Susande
het schoonste êsgat van Jan Mande -
ree wee naor Oósburg, je kun 't snapp'n,
bie Bril begonn'n opnieuw de grapp'n,
Leni in Everdiek - wee rust'n
't was zes kêe, veel' of weinig lust'n!
Oe je 't ook draoit, oe je 't ook keêrt,
wé, trekond'n één keêr ên geleêrd,
dao brieng je ze nie bots van af,
da wier Marien Kevlier z'n straf
die braove Prins van Kees de Puut
lacht'n de timmerman schóón uut!
O
Gedaan tussen Kostdag in Nieuwjaor
1960.
Breskens
Raadsvergadering.
De gemeenteraad van Breskens kwam
Maandagavond in openbare vergade
ring bijeen, onder voorzitterschap van
burgemeester J. A. Eekhout.
Onder de ingek. stukken was o.m. de
goedkeuring vn G.S. op eerder geno
men raadsbesluiten.
Overeenkomstig de wens van de raad,
geuit in de vorige vergadering, werd
aan de gemeentebode, de heer J. Ver
gouwe, eervol ontslag verleend per 1
Maart a.s. Er zijn 6 sollicitanten. Waar
schijnlijk zal men een poosje zonder ge
meentebode zijn, aldus de voorz. in ant
woord op vragen van mevr. Niermans-
Gossije.
Het raadslid, de heer J. J. Vergouwe,
vroeg in een uitvoerig schrijven aan B
en W. de aandacht van de bevoegde
autoriteiten te vestigen op de noodza
kelijkheid tot uitvoering van werken
aan de zeewering, die de veiligheid van
de gemeente Breskens waa"borven.
Mevr. Niermans vroeg gelijktijdig de
aandacht te vestigen op de gevaarlijke
situatie bij het viaduct en te informe
ren, of hierin een coupure kan worden
aangebracht.
Aan de Fa. M. den Doelder te Axel
werd het aanbrengen van beplantingen
langs het industrieterrein gegund voor
een bedrag van f 1990,-.
De U.T.S. te Terneuzen vroeg en kreeg
een subsidie van Vj ct. per inwoner voor
het bekostigen van niet gesubsidieerde
onkosten voor het onderwijs. De heer
Goethals informeerde of leerlingen uit
Breskens deze instelling bezoeken en
welke onderwijskosten niet door het
Rijk vergoed worden. Dit zijn o.a. de
excursies en films, aldus de wethouder.
De raad ging aceoord met een wijzi
ging in de wijze van subsidiëring van
de Ned. Maatschappij voor Handel en
Nijverheid voor een bedrag van f 50,-
per jaar.
Een ingek. verzoek om subsidie van
de Stichting Bejaardenzorg van de
Ger. Kerk gevestigd te Sehoondijke,
werd voor nader advies in handen van
B. en W. gesteld.
Mevr. Niermans vestigde de aandacht
van B. en W. op de leegstaande gebou
wen van de Marechaussée te Breskens,
die uitstekend geschikt te maken zou
den zijn voor een complex voor bejaar
den van Breskens. Mensen uit de ge
meente die in een verzorgingshuis wil
len. moeten steeds naar elders. Ook
hier, aldus spr., is grote behoefte aan
j een dergelijk tehuis. Daar dit voorstel
buiten de orde der agenda was, werd
dit in handen van B. en W. gesteld om
in een der volgende vergaderingen be
handeld te worden.
Het Wit-Gele Kruis te Breskens ver
zocht de raad om een verhoogde ge
meentelijke bijdrage. B. en W. zullen
de raad in de volgende vergadering ad
viseren omtrent deze aanvrage.
Daar in de in Maart a.s. te houden
alg. vergadering van aandeelhouders
van N.V. Zeebad Breskens een nieuwe
Raad van Beheer zal worden gekozen,
stelden B. en W. de raad voor een voor
dracht van twee te maken, ter benoe
ming van een functionaris van de Raad
van Beheer van N.V. Zeebad Breskens.
Zij stelden voor de heren M. de Boer en
J. J. Vergouwe.
Mevr. Niermans meende, „dat de hele
Zeebadkwestie een baas spelen in een
andermans huis geweest is". Zij vroeg
zich af, waarom niet is ingegaan op een
goed bedoelde bemiddelingspoging in
deze kwestie en of dit hele spel wel was
gespeeld door verstandige grote men
sen. Zij meende dat de voordracht niet
juist was, daar de heer de Boer na zijn
bedanken verklaarde blij te zijn. dat hij
er vanaf was. Zij bracht dank aan de
voorz. voor de wijze waarop hij deze
moeilijke zaak heeft opgelost. Weth. v.
d. Hooft vroeg mevr. Niermans zich na
der uit te drukken voor wat betreft haar
uitlating „verstandige mensen". De
raad, aldus de weth., zijn verstandige
mensen en er is door hen gewerkt aan
een goede oplossing van dit probleem.
Mevr. Niermans meende echter dat zij
duidelijk was geweest en voegde aan
haar betoog niets meer toe.
Bij schriftelijke stemming werd de
heer de Boer als eerste op de voor
dracht geplaatst met 7 St., 1 ongeldig
en 2 blanco st. De tweede op de voor
dracht werd de heer Vergouwe met 6
st. en 4 blanco.
De hoofdmoot van de raadsvergade
ring werd gevormd door het agenda
punt Saneringsrapport Bloemenwijk.
Deze Bloemenwijk omvat een complex
van 226 stenen noodwoningen, die ai af
geschreven zijn en hoog nodig vervan
gen moeten worden. Vorig jaar kreeg
Breskens 28 woningen toegewezen ter
vervanging van de noodwoningen. Te
vens gaf de minister te kennen, dat de
bestaande stenen noodwoningen in 5
jaar tijd moesten worden opgeruimd.
In de Bloemenwijk woont 116 deel van
de bevolking van Breskens in veel te
krappe woninkjes op een betrekkelijk
kleine ruimte.
Daar B. en W. begrepen, dat de sa
nering van een gehele woonwijk niet
zo maar zonder meer gebeuren kan.
werd op 1 Juni 1961 een commissie ge
ïnstalleerd, bestaande uit W. C. van
der Hooft, weth.; M. D. A. v. Glerum,
Hoofdir. Dir. van de Volkshuisvesting
in Zeeland: S. J. G. van Leeuwen, Hoofd
bureau Zeeland van het Ministerie v.
Maatschappelijk Werk; C. Zuijdweg.
dir. van de Centrale Dienst West Z.
Vlaanderen, alsmede de heer K. Kareis,
ambtenaar ter secretarie te Breskens.
In het rapport wordt o.m. gesteld,
dat er binnen een aantal jaren 600 per
sonen te Breskens zullen moeten ver
huizen. Dit roept een aantal vraagstuk
ken op, zoals het tempo en de volgorde
der sloping, de keuze van de types ver
vangende woningen, de huisvesting van
bejaarden, alleenstaanden, de zwak-
maatschappelijken, minder draagkrach-
tigen, etc. Onder hoofdstuk drie wordt
iets verteld van de geschiedenis der
noodwoningen, die in 1945 gebouwd
werden, ter voorlopige vervanging van
de 80 pCt. van de totale woningen die
te Breskens tijdens de oorlogshande
lingen verwoest werden. De woningen
waren indertijd bedoeld voor een tijd
van 15 jaar, thans zijn ze echter nog
allen bewoond.
In het advies, hoe en op welke wijze
de noodwoningen het beste vervangen
kunnen worden stelt het rapport, dat
eerst de grote gezinnen van 5 of meer
personen, die letterlijk uit de woninkjes
puilen, er uit moeten. Dit zijn er totaal
20, die in de in aanbouw zijnde wo
ningwetwoningen ondergebracht kun
nen worden. Deze woningen krijgen 4
slaapkamers, zodat ook de grootste ge
zinnen hierin makkelijk gehuisvest kun
nen worden. Als de grootste gezinnen
geholpen zijn, die over de gehele wijk
verspreid liggen, zou gedacht kunnen
worden aan de bouw van goedkopere,
wat kleinere woningen met 3 of nog
minder slaapkamers. Dit te meer, daar
de minder draagkrachtigen een kleiner
gezin hebben. Voor de 45 bejaarden
gezinnen of alleenwonende bejaarden
wordt aanbevolen bejaardenwoninkjes
te bouwen. Voor bejaardenwoningen
kan een toeslag op de huur worden ge
geven door Rijk en gemeente van f 50,-
per jaar.
Voorts bespreekt het rapport uitvoe
rig de volgorde van de sloping, die
bloksgewijze zou moeten geschieden.
Hiervoor zal het misschien wel eens no
dig zijn, dat men intern in het nood
plan verhuist. Deze verhuizingen zullen
echter zoveel mogelijk beperkt dienen
te worden. Het advies voor de sloping
luidt zoveel mogelijk per straat afbre
ken, in aansluitende volgorde, om de
rest van de wijk, die nog enkele jaren
moet blijven staan, zo lang mogelijk in
tact te houden.
Als eerste straten die in aanmerking
komen om gesloopt te worden, noemt
het rapport de Meidoornstraat en de
Narcisstraat. Dan komt grond vrij voor
door TOM LODEWIJK
20
Rob schoot in de lach. „U kent huar
niet, moeder, anders zoudt u zo niet
praten".
„Nee, we kennen haar niet", gaf de
burgemeester toe. „Als het je werkelijk
ernst is, Rob, vraag haar dan, het vol
gende weekend, met re mee te komen".
„Niet het weekend", antwoordde de
jongen. „Gewoon een avond in de week.
Het is een half uurtie met de bus en ik
mag trouwens wel een wagen lenen van
meneer Korrenga".
„Je schijnt bij meneer Korrenga nog
al in de pas te staan?"
„Nou in de pas. Hij is niet zo.
Hij knort altijd. Zelfs als hij een com
pliment maakt grauwt hij nog. Maar
ik mag hem graag".
„Nu, dan moesten we dit gesprek
maar staken. Bel ons op als je komt,
ik zal zorgen dat ik thuis ben".
Toen Rob die avond de trap op ging
naar zijn kamer haalde Vera hem in.
Ze liep met hem de kamer binnen en
ging op de rand van het bed zitten.
„Heb je geen foto van m'n nieuwe
schoonzus?" zei ze nieuwsgierig. Is ze
zo'n kei, Rob? En is ze lief?"
„Ik vind haar een schat," glimlach
te Rob, „maar ja, ik ben bevooroor
deeld natuurlijk".
Ze keek hem opmerkzaam aan. „De
manier waarop je dat zegt", zei ze
langzaam, „jij bent anders geworden,
Rob. Mannelijker. En je ziet er zo
gelukkig uit! Heeft zij dat gedaan?"
„Zij ook zij het meest. Kijk, hier
is de foto. Ik wou hem beneden niet
laten zien. Moeder was zo hard. Ik was
bang
„Moeder is diep teleurgesteld, ver
goelijkte Vera, ze zal wel weer bijdraai
en. O, Rob, ze is knap".
„Dat vind ik ook, anders danlsabeau".
„Ja. Sterker. Flinker. Meer adelaar
dan vlinder".
„Hou op, lachte Rob, het lijkt
wel of je le-s in dierkunde geeft".
„Ze heeft een goed gezicht", peinsde
Vera hardop. „Zet haar in een auto en
doe haar een bontjas om en niemand
kijkt gek op als ze een dubbele naam
heeft".
„Nietwaar?" glimlachte Rob. „Als je
sommige van onze deftige mevrouwtjes
eens een huishoudschort voor deed, de
permanent in de war maakte en ze de
kamer liet stoffen, dan zien ze er min -
der uit dan haar e£gen werkster".
„Maar het uiterlijk komt er ook niet
op aan", zei Vera, „het gaat om het
hart".
„Ze heeft een hart van goud", ant
woordde Rob vurig.
„Nou, dat mag dan ook wel", vond
Vera, „want de vuurproef zal niet uit
blijven".
HOOFDSTUK X.
Koperen Feest.
Het was gebeurd.
Rob en Rie waren, op een mooie zo
meravond, samen in een Chevrolet van
de garage naar Beerzoyen gereden. Ze
hadden niet veel gepraat onderweg.
Beiden zaten ze onder de druk. Rob be
dacht hoe heerlijk het zou zijn, als hij
nu frank en vrij zijn meisje naar het
ouderlijk huis kon brengen. r*onde~
an<rst of ze bij vader en moeder in de
smaak zou vallen, zonder de weten
schap van al hun bezwaren. En Rie zag
tegen de ontmoeting op.
Alleen ais ze op zij keek, naar het ge
zicht van Rob, naar zn sterke handen
op het stuur, dan kreeg ze weer ver
trouwen dat hij het stuur van hun le
vensschip ook wel zou weten te houden,
overigens was zij daar zelf nog bij,
dat was een troost.
Het was een moeilijke avond geweest.
Mevrouw Agnes kwam niet makkelijk
over haar teleurstelling heen. Daaren
boven moest ze zichzelf bekennen, dat
Rob met dit meisje heel goed voor de
dag kon komen, dat haar enig bezwaar
was dat ze niet uit de „betere kringen"
kwam.
De burgemeester ging het makkelij
ker af. Hij wist zich onder alle omstan
digheden te beheersen. In zijn hart
vond hij dit meisje geknipt voor Rob.
Sterk karakter, intelligent en veel meer
beschaafd en ontwikkeld dan hij had
verwacht.
Ze was in dit opzicht beslist Rob's
meerdere.
Rob had gespannen uitgezien naar
de ontmoeting met Vera, die even la
ter thuis kwam en dat was een pleis
ter op de wond geweest. Rob had Rie
veel over zijn zuster verteld en Rie had
in stilte verlangend naar de komst van
het meisje uitgekeken, hopend dat die
haar enig houvast zou geven. Ze had
den tegenover elkaar gestaan en elkaar
een hand gegeven, elkaar aangezien en
toen had Rob de glimlach ontdekt op
Rie's gezicht en opgelucht geweten dat
het goed was. Die twee zouden het sa
men wel rooien.
Het was Vera geweest, die tijdens
het bezoek, dat zich een beetje moei
zaam voortsleepte (Rie wat stug, Rob
niet op zijn gemak, de burgemeester be
leefd, zijn vrouw tamelijk ijzig) Rie
vroeg om haar kamer eens te komen
zien.
„Ja, doen jullie dat eens", moedigde
de burgemeester aan. Hij was met het
geval verlegen. Goed, een teleurstelling
bleef het, maar de jongen had het min-
