BRILLEN V Opruimingsfeesi Ontspanningsavonden voor de vissers ie Breskens 1 1 9 bij S Maakt dat U erbij komt. Spotkoopjes in alle afdelingen. I jg Maandag a.s. de gehele dag geopend f> De zoon van de burgemeester de Qhakel ALG. NIEUWS BLAD r~ ALG. NIEUWS BLAD VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN 16e Jaargang - Nr. Sji Vrijdag12 Januari 1962 Verschynt ieder» vrijdag A bonnementsprij s t 1,15 p. lew.; franco p. post f1,50 Prijs der advertenties 10 ct. per m.m.bij abonn. korting Advertenties m. brieven onder nr. of bij ons te bevragen 10 ct. extra Telefoon (01172) 429 VJ DRUK KERS-UITGEVERS: 8": SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL.' Belde haringwimpels in handen van de Gebr. J. en L. van den Berg. Vrijdag en Zaterdag j.l. werd in zaal „Casino" de jaarlijkse ontspannings avond voor de vissers gegeven. Het organiserend comité had alle zei len bijgezet om er iets groots van te maken en zij is in haar opzet dan ook volkomen geslaagd. Beide avonden was er een verschillend cabaretprogramma, terwijl de belangstelling overweldigend was. De voorzitter van het comité, de heer Abr. van Haneghem, opende Vrijdag avond met de volgende woorden: Namens het organiserend comité van deze ontspanningsavond voor de vissers heten wij U in de allereerste plaats hartelijk welkom. Het doet ons ook nu weer groot genoegen U hier in zo'n gro te getale aanwezig te zien. Een bijzonder woord van welkom ook aan de Edelachtb. Heer Eekhout, bur gemeester van Breskens, alsmede aan de heren wethouders Zegers en Van der Hooft, de gemeente-secretaris, de heer Woittiez en de bijna voltallige le den van de Raad met hun echtgenotes. Geacht gemeentebestuur, in Uw aller aanwezigheid zien wij ook nu weer de niet aflatende wil om de visserij te steunen en Uw blijvende aandacht te wijden aan deze voor Breskens zo be langrijke economische bedrijfstak in al zijn geledingen. Wij herinneren ons nog zeer goed toen in 1955, het jaar waarin de ha ringvangst reeds 10 jaren in Breskens uitgeoefend werd, de heer burgemeester zich wendde tot enkele ingezetenen van Breskens om te trachten een feestavond in te richten, in samenwerking met het Breskense bedrijfsleven dat direct be trokken is met de visserij, voor de be manningen van de schepen die hier in Breskens de haringvangst uitoefenden. Dit had ten doel deze opvarenden, die toendertijd vele weekenden in Breskens verbleven, als attentie een ontspan ningsavond aan te bieden. In datzelfde jaar is toen ook door het gemeente bestuur besloten om op deze ontspan ningsavonden een wimpel beschikbaar te stellen voor diegenen die de eerste haring zouden aanvoeren en tevens voor hen die de meeste haring aan de wal zouden brengen. Het is dus nu reeds het zevende ach tereenvolgende jaar dat een feestavond voor de vissers plaats vindt en bij deze opening wil het organiserend comité dan ook niet nalaten om zijn dank te betuigen aan de groothandelaren en het verdere Breskense bedrijfsleven die dit comité elk jaar in de gelegenheid stel len een ontspanningsavond als deze te kunnen organiseren. Een woord van dank ook aan het ge meentebestuur van Breskens voor de steeds weer terugkerende wijze van nauwe samenwerking op deze feest avonden. Een samenwerking die elk jaar opnieuw weer tot uitdrukking komt door het uitreiken van de door het ge meentebestuur beschikbaar gestelde wimpels met oorkonde aan de hiervoor in aanmerking komende bemanningen van de schepen die in Breskens de ha ringvangst, uitoefenen. Zo zullen dan ook hedenavond door de Heer Burgemeester Eekhout weer de wimpels worden uitgereikt aan die-' genen die de eerste haring in dit sei zoen aan de wal hebben gebracht en tevens aan diegenen die in het afgelo pen seizoen de meeste haring hebben aangevoerd. Het is ons dan ook een bijzonder ge noegen onze eregasten hier vanavond te kunnen ontvangen en begroeten, t.w. de heren: schippers J. v. d. Berg en L. v. d. Berg van de UK 60 en UK 61 en hun hierbij behorende bemanningsle den. Heren opvarenden van deze sche pen, namens alle aanwezigen een har telijk welkom op deze bijeenkomst en met de wens dat U in de toekomst nog meermalen bij deze wimpeluitreiking zult mogen vertegenwoordigd zijn. Met zoveel te meer genoegen richten wij deze wens tot U (firma v. d. Berg! omdat het, sinds de instelling van deze wimpelwaardertng, dit jaar reeds de 5e maal is (een lustrum dus) dat U hier aanwezig bent voor het in ontvangst nemen van deze wimpel voor de eerste aangevoerde haring Wij durven U van hieruit dan ook zeer zeker begroeten als de pioniers van deze bedrijfstak, te meer omdat U dit jaar ook nog de meeste haring in Breskens heeft aan gevoerd. Het uitvoerend comité van deze feestavond wil U met Uw bemanningen dan ook hedenavond van harte geluk wensen met dit door U behaalde resul taat. Dat er tenslotte na de inspanning van het officiële gedeelte ook aan de ontspanning aandacht is besteed, spreekt natuurlijk vanzelf. Het spreekt natuurlijk ook vanzelf, dat in de tegen woordige tijd en mede in het kader van deze bijeenkomst, het niet zo eenvoudig is om een passende omlijsting voor deze wimpeluitreiking te vinden. Om één en ander te bereiken is het ons dan gelukt om hedenavond de medewerking te ver krijgen van het gezelschap Coos van de Velde, die hier met hun programma „Alle Hens" nu eens de zonzijde van het zeemansleven voor U naar voren zullen brengen. Wij zijn er, gezien de reputatie van deze artisten, dan ook wel van over tuigd U hiermede enkele genoeglijke uurtjes te kunnen bezorgen. Dames en heren, met tot slot de wens te willen uitspreken dat ook deze bij eenkomst zal mogen bijdragen tot een nog nauwere samenwerking tussen ge meentebestuur, bedrijfsleven en vis serijgemeenschap, en, indien nog nodig. Uw aandacht te willen vestigen op de jaarlijkse actie ten bate van de K.Z.H.R.M.. willen wij dan deze avond voor geopend houden. Hierna verzocht de heer v. Haneghem de burgemeester, mijnmeester Jacobs, de schippers J. en L. v. d. Berg met hun vader, alsmede de aanwezige beman ningsleden op het podium te willen ko men voor het uitreiken van de wimpels. De burgemeester sprak hierbij als volgt: ,,©e ®riHemaefter" OOSTBURO Het is BOBBE uw modehuis in Vlissingen I t (58><SB<3B(SBx3e><5G)<6Bt3öx36><5e'<3®<3B®B®®<3ö E<36:<3e(96<SR«©<g©<8e<SS:<5e<S6>®e<SB<36> Meneer de Voorzitter van het Ont- spancingscomité, dames en heren. Meneer de Voorzitter. Zoals U in Uw openingsrede naar voren hebt gebracht, is het thans de 7e maal, dat deze Vis serij-avonden worden gehouden. En steeds opnieuw valt het me op, met welk een genoegen en met welk een am bitie Uw Comité dit aanpakt en organi seert. U en Uw wakkere comité-leden trachten steeds met iets nieuws, en met iets origineels voor de dag te ko men om vooral te voorkomen, dat een Visserij avond een doublure zou zijn van zijn voorganger in het afgelopen jaar. Opdat men er steeds van doordrongen zal zijn, dat een Visserijavond voor Breskens een evenement van grote be tekenis is. De dank en de lof, die U aan het ge meentebestuur en aan de velen, die U in enigerlei vorm hielpen, toezwaait, geeft Uwerzijds wel een zeer grote mate van bescheidenheid te zien. Immers, wij, de bevolking van Breskens, moeten U erkentelijk zijn voor al datgene, wat U ons weerom biedt. U vat dan ook Uw werk weel zeer consciëntieus op en U blijft in deez stijl tot en met de gelde lijke verantwoording toe, welke U reeds enkele weken na een Visserijavond in het gemeentehuis ten overstaan van een groot aantal belanghebbenden, w.o. het gemeentebestuur, aflegt. De haringvisserij is voor Breskens een zeer belangrijke economische bron. Juist in de tijd, dat - door de winter - vele werkzaamheden verminderen, begint voor ons deze visserij. De Noordzee-kot- tervloot zakt dan naar het zuidelijke gedeelte van de Noordzee af. naar de visgronden nabij de Franse kust. De aanvoerhaven. die voor deze schepen het dichtst bij is, is Breskens. Ziedaar, geheel en al en in het kort de reden, dat onze gemeente de aangewezen plaats is, waar de haring aangevoerd en verhandeld kan worden. Doch een gemeente, een haven, kan door de ligging nog zo vanzelfsprekend de aangewezen plaats zijn, doorslagge vend is dat niet altijd. M.i. moet er ook bij zijn de wil van alle belanghebben den om daaraan intensief mee te wer ken. Om zóveel service te bieden, dat men er niet aan denkt om naar een andere aanvoerhaven om te zien. Hier voor is de medewerking nodig van ons allen. En die medewerking is er in Bres kens in zeer grote mate. Het lossen moet snel gebeuren; de verkoop moet vlot verlopen en de afvoer van het pro duct moet aan een en ander navenant zijn. Alle deze drie factoren zijn hier aanwezig. Volgens dit systeem wordt elk jaar hier gewerkt. Vanzelfsprekend zijn er in deze nog vele wensen. Ik heb hier vooral het oog op de outillage van de vissershaven. Deze haven is veel te klein. Zij moet haar toch reeds beschei den ruimte delen met een jachthaven, een bankhelling van de gemeente, en kele scheepswerven en kaderuimten voor diverse bedrijven. Zij biedt overi gens geen mogelijkheden voor uitbrei- Feuilleton door TOM LODEWIJK 13 „Drie dochters, bij m'n weten", had de advocaat geantwoord. „Hoezo?" „Er kwam zo-even iemand de wagen terugbrengen en ik gaf hem een paar kwartjes en hij stond er net naar te kijken of hij ze nooit gezien had! En de manier waarop hij bedankte! Zo correct! Ik zal toch geen blunder ge slagen hebben, dacht ik en de zoon van de baas twee kwartjes fooi gegeven hebben". „Hij heeft geen zoon", stelde de ad vocaat beslist vast, „maar je vergeet, Margot, dat beleefdheid en goede ma nieren tegenwoordig een uitzondering vormen Rob moest achteraf glimlachen. Hij leerde gestaag. Nu weer, om in een fooi niets vernederends te vinden. Vroeger gaf hij ze zelf. Nu wist je eens hoe dat voelde. Het was eerder het bewijs dat hij helemaal in dit leven was onderge dompeld. Zo peinzend, liep hij langs de winkels, toen hij twee bekende gezichten ont dekte, een lange en een roodharige. Zijn beide kwelgeesten van de garage. Plots besloop hem de neiging, een andere weg te kiezen. Zijn trots evenwel kwam daartegen op. Hij behoefde die kerels toch zeker niet uit de weg te gaan? Maar de Lange en de Rooie hadden het te druk. Ze zagen er voor hun doen piekfijn uit, met spuuglokken, lichte re genjassen, lichte bruine schoenen, si garetje in het hoofd, hele meneren. En tussen hen in liep een meisje. Meisjes waren niet al te kieskeurig, vond Rob. Of ze hadden niet genoeg mensenken nis om met één oogopslag te zien, welk ranzig vlees ze hier inde kuip hadden. Een schok voer door hem heen, toen hij, achter het drietal aanlopend, het meisje nauwkeurig opnam. Die rechte rug, die kordate stap .maar dat was dat was Rie Koster! De dochter van zijn chef! Zou zij Hij kreeg er een nare smaak van in de mond. Dat flinke, beschaafde, onafhankelijke meisje zou die zich afgeven metzulke misbaksels als zijn beide collega's één en ander maal getoond hadden te zijn? Hij keek scherper toe en begon toen ook wat sneller te lopen. Want het ge sprek tussen de beide nagemaakte he ren en het meisje scheen niet zo bijster vriendschappelijk. Hij zag hoe het meisje sneller ging lopen en de beide anderen haar probeerden bij te blijven. Hij zag hoe de lange haar aan haar mouw trok en het meisje met een drif tige beweging zijn hand afschudde. Hij begreep: de heren waren aan het „sjan- zen" zoals ze dat zelf noemden en pro beerden met dit „grietje" aan te pap pen. Rob's lange benen verkleinden nu snel de afstand tussen hem en het drie tal en weldra was hij vlak achter ze. Het meisje keek, als om hulp zoekend, om toen ze die vastberaden stap hoor de en opeens zag ze hem in 't gezicht. Haar grijze ogen lichtten op. „Rob!" zei ze verrast en stond met een stil, haar hand uitgestoken. „Wel, wel", lijsde de lange, „daar hebben we de jonkheer. Komt zich met onze zaken bemoeien. Ook al achter de meiden aan. Wie had dat gedacht van moederszoont j e „Met z'n schijnheilige sm vulde de rooie fel aan. „Waar moet je naar toe?" vroeg Rob, die deed als hoorde hij zijn beide col lega's niet. „Naar huis", antwoordde Rie Koster, „breng je me zo ver?" Ze kleurde maar wierp een verontrustende blik in de richting van het nobele tweetal, dat de sigaretten bungelend van de lippen, grijnzend stond te kijken. „Kom lange, wij zijn de dame te min", zei de rooie en voegde er toen een uit drukking aan toe, die Rob het bloed naar het hoofd deed stijgen. Liefst had hij ze beiden op hun gezicht geslagen, maar de tegenwoordigheid van het meisje weerhield hem en knokpartijen op straat dat was te banaal, vooral met zulke mannekes. „We spreken elkaar wel!" dreigde de lange en toen gingen ze op zoek naar andere buit. Uit de drukte van de Lange Zijl kwa men ze opeens in een stille straat. „Neem me niet kwalijk", zei Rie Kos ter, „ik vroeg maar of je me thuis wou brengen om van hun gezelschap af te zijn. Die twee ploertjes. Als je de ge- menigheden gehoord had „Ik ken ze", zei Rob rustig, „het zijn eh collega's van me". „Werken ze bij vader in de zaak?" viel het meisje in. „Dan zal ik eens „Alsjeblieft niet", raadde Rob af. „Je zoudt me moeilijkheden bezorgen. Als je vader er over begon, zouden ze den ken, dat ik geklikt had, Nee, laat maar. Je bent nou van ze af. Dan zal ik maar hij stak zijn hand uit. Opeens speet het hem, dat ze het ge zegd had: „Ik vroeg maar om van hun gezelschap af te zijn". Dat ze niet echt had bedoeld dat ze wilde dat hij haar thuisbracht. Ze scheen zijn gedachten te raden en nu was ze verlegen. „Ik heb me ongelukkig uitgedrukt", verontschuldigde ze zich. „Ik bedoelde niet ik bedoel, je hebt misschien wat anders te doen". „Ik heb niets om handen", zei hij en glimlachte. „Nou ja", ze aarzelde nog, „als 't jou hetzelfde is alleen is maar alleen". Het klonk opzettelijk onverschillig. Rie Koster wist voor het eerst van haar

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1962 | | pagina 1