Geslaagde Visserijfe esten te Breskens Feuilleton Het was van ons. de ichakel Al G NIEUWS BLAD ALG. NIEUWS BLAD VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN DRUKKERS-UITGEVERS F* SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 -BRESKENS zjtf Jaargang - Nr. 830 Vrijdag 18 augustus'61 Verschijnt iedere vrijdag A bonnementsprij s f 1,10 p.kw.; franco p. post f1,25 Prijs der advertenties ïo ct. per m.m.; bij abonn. korting Advertenties m. brieven onder nr. of by ons te bevragen 10 ct. extTa Telefoon 429 GIRO 3SB296 Stralend scheen Zaterdagmiddag de zon, toen Breskens Visserij-koningin, mevr. Anneke Verschoor - Vermeulen vergezeld van twee hofdames, 'staande op de BR. 14, de vissershaven binnen voer. De Visserij-koningin, gekleed in een fraaie met kant en tule gedrapeer de witte japon, waarover een sjerp in de Breskense kleuren rood-groen. kon nauwelijks aan land komen, zo druk was het bij de vismijn, waar haar komst werd afgewacht. Zij werd op een speciaal hiervoor ver vaardigd podium begroet door burge meester J. A. Eekhout, die in zijn toe spraak benadrukte, dat Breskens de visserij en zijn charmante vertegen woordigster een goed hart toedraagt. Warme hulde bracht de burgemeester aan het Visserij-comité, dat kosten noch moeite spaart om een goed vis serijfeest te brengen. De voorzitter van het Visserij-comité, de heer R. v. Quekelberghe, verwelkom de de Visser-koningin in een zeer sympathieke toespraak. Hierna reikte de Visserij-koningin aan de bemanning van de BR. 54 de groen-rode wimpel uit, voor het behalen van de gemiddel de hoogste prijs voor de in 1960 te Breskens aangevoerde garnalen. Voordat de Visserij-koningin haar feestelijke entree maakte, heerste er aan de vissershaven al een hele drukte. De vissersschepen werden gepavoiseerd. In het dorp werden de vlaggen uit gehangen, en bloemen in de versierin gen van de straten aangebracht, kort om Breskens was in feesttooi, gereed om zijn gasten te ontvangen. Heel wat mannen verbeten hun slaap, omdat ze die nacht het bed niet hadden gezien door een laatste hand te leggen aan de praalwagens en heftig te mop peren op de leveranciers van de 178.000 dahlia's, die het deze keer lelijk hadden laten zitten. De storm van de laatste dagen had Breskens voor zijn praal wagenoptocht parten gespeeld, waar door er slechts ene derde van de be stelde bloemen Vrijdagavond werd aan gevoerd. Een belangrijke pech, waarin niet was voorzien. Ijlings werd naar di verse plaatsen getelefoneerd achter bloemen, doch het mocht niet meer ba ten. 's Morgens stond al vast dat de praalwagenoptocht 's middags niet com pleet zou zijn. Met, kunst en vliegwerk, met gladiolen en schorrebloemen wer den nog enkele wagens met vereende krachten afgewerkt. Terwijl dit alles zich in de garages, schuren etc. afspeelde, maakte Bres kens gemeentebestuur zich op om de eerste gasten, bestuursleden van Zevi- bel, het bestuur van de visserijvereni ging „Ons Belang", burgemeesters van vissersgemeenten in Zeeland, etc. te ontvangen in het gemeentehuis. Het was een zeer groot gezelschap en burgemees ter Eekhout had, zoals hij even later in zijn begroetingstoespraak stelde, al eens angstig naar de vloer van de raad zaal gekeken, of die op zoveel extra vracht nog wel berekend was. Speciaal werden door de burgemees ter begroet de heer L. P. van Oorschot, de nestor van Zevibel, de aanwezige bur gemeesters en de bestuursleden van Ze vibel. De visserij, aldus spr., is van Bres- kens bevolking en het gemeentebestuur een troetelkind. Hij gewaagde van de gemeentelijke steun, waannede het mo gelijk is de oude houten vissersschepen te vervangen door grotere stalen kot ters, die een veel betere accommodatie bieden aan de bemanning. Daarnaast is al in de praktijk gebleken, dat de nieuwe schepen betere waar aan de wal kun nen brengen dan de oude schepen. De visserijwimpel, zo voorspelde de burge meester, zou die middag dan ook uitge reikt worden aan de schippers van een nieuw schip, n.l. de BR. 54, eigendom van de heren Asard en Moelker. De heer A. L. S. Lockefeer, burge meester van Hulst en voorzitter van Zevibel, bracht het gemeentebestuur dank voor de officiële ontvangst en sprak daarbij de wens uit, dat de ge meente Breskens spoedig aan de bouw van het nieuwe gemeentehuis zal kun nen beginnen. Hij roemde het gemeen tebestuur van Breskens voor de daad werkelijke hulp die zij geeft voor de sa nering van de vissersvloot. Er wordt in de kringen van de visserij en de visserij- gemeenten, aldus spr., veel over de Breskense regeling gesproken. In lande lijk verband heeft men al verschillende commissies ingesteld. In afwachting van de landelijke regeling is de Breskense regeling zeer gunstig, aldus de heer Lockefeer. Er zijn ook in landelijk ver band maatregelen nodig, om de vloot blijvend te laten varen. Met de wens dat Breskens' visserij zich voorspoedig moge ontwikkelen, werd het glas op de toe komst van Breskens geheven. Daarna begaven allen zich naar de grote vismijnhal, waar de tafels met kostelijk zeebanket gedekt stonden en allen zich aan de koffietafel verenigden. De heer Lockefeer sprak een welkomst woord, o.m. tot de heer M. J. van Poelje, lid van G.S., de heer A. Vriens, secr. van het Visserijproductschap, B. en W. van Breskens en vele andere genodigden, en de leden van „Zevibel". De voorzitter van „Zevibel" sprak er zijn genoegen over uit, dat het Bresken se feest in het teken van de visserij staat en constateerde daarbij, dat de visserij in de belangstelling komt te staan, mede door de vele feesten, welke In Zeeland rondom de visserij worden georganiseerd. Spr. zei o.m. nog, dat het van groot belang is, dat de Breskense vissers een inkiOopcombinatie hebben gevormd. Hij sprak de wens uit, dat er spoedig een oplossing gevonden mag worden voor de deelvissers, die thans niet bi) de sociale voorzieningen zijn betrokken. De heer Lockefeer brak een lans voor de gedachte van een collec tieve verzekering voor de bemanning van de schepen. Tenslotte bracht spr. de visserij school ter sprake, die overal elders ln het land bloeit, doch in Zee land maar ternauwernood aan zijn leer lingental kan komen. Een beroep werd gedaan op de ouders om de j ongens het noodzakelijke onderwijs te doen ont vangen, waarbij men vooral moet be denken, dat het niet onwaarschijnlijk is, dat binnen niet al te lange tijd het vissen aan vergunningen onderhevig zal zijn. Deze vergunningen zullen in de toekomst slechts afgegeven worden, als men over voldoende theoretische vak kennis beschikt. Het onderricht is voor de visserij een noodzaak, aldus beklem toonde de inleider zijn woorden. Na de maaltijd besprak drs. L. Locke feer uit Hulst het onderwerp: de schip per, visser en de zee in de letterkunde. Spr., die zijn inleiding begon met de wordingsgeschiedenis uit Genesis droeg tenslotte een gedicht voor van Kees Stip Diewertje Diekema, waarom harte lijk werd gelachen in de grote vishal. De heer C. Kosten, voorzitter van de visserij vereniging ,,On Belang" te Bres kens, sprak tenslotte een dankwoord tot allen die aan het welslagen van de visserijfeeten hadden meegewerkt en deed een beroep öp de vissers om Zevi bel zoveel mogelijk te steunen. Aankomst van de Visserij-koningin. Be wimpel voor J. Asard en L. Moelker. Terwijl de maaltijd in de vishal nog aan de gang was, voeren de Breskense vissersschepen de haven uit om de Vis serij-koningin met haar gevolg in te halen. Mevr. Anneke Verschoor-Ver- meulen met haar hofdames Ria de Lo- bel en Ria van Haneghem, gekleed in zacht crème gewaden, veroverden de harten van de reikhalzende Bressiaan- ders en andere belangstellenden, die van de aankomst van het hoge gezel schap niets wilden missen. Zo groot was de drukte aan de kade, dat men slechts met moeite een weg kon banen voor de Visserij-koningin, die later op het platvorm door de burgemeester en de voorzitter van het Visserij-comité in de allerhartelijkste bewoordingen werd begroet. Ook de Visserij-koningin zelf liet zich niet onbetuigd. Zij bracht dank aan het ijverige Visserij-comité en aan het gemeentebestuur voor de steun die de vissers steeds ontvangen. Ook ging haar dank uit naar de bevolking van Breskens, die zo eendrachtig samen werkt om de visserijfeesten onvergete lijk te maken. Daarna reikte zij, op ver zoek van de burgemeester, de visserij- wimpel uit aan de schippers J. Asard en L. Moelker, die in het afgelopen sei zoen de hoogst gemiddelde besomming kregen voor de aangevoerde garnalen, n.l. f 3,06 p. kg. Zij spelde de schippers en bemanningsleden de herinnerings speldjes op. Zeer veel belangstellenden maakten hierna van de geboden gelegenheid ge bruik om met de gepavoiseerde vissers schepen een kleine rondvaart op de Schelde te maken. Ondertussen was de stoet praalwagens opgesteld en bleek, dat slechts 3 praal wagens niet aanwezig waren. Er was veel voorbereidend werk aan de wagens gedaan, doch de aandachtige toeschou wer kon goed waarnemen, dat enkele niet volledig „af" waren. Jammer voor Breskens, jammer vooral voor de buurt verenigingen, die weken lang ijverig aan de wagens bezig geweest zijn. De drukte en het plezier waren er echter niet minder om. Met een 5-tal muziekkorpsen trok de stoet door de straten van Breskens, waarbij ook de turnver. „D.I.O." acte de precente gaf en een bijzonder frisse indruk maakte door de mooie heldere witte turn- costuumpjes. De Visserij-koningin en haar hofdames, gezeten in een mooie grote open auto, opende de stoet en wuifde vriendelijk naar de vele belang stellenden, vooral op het Spulplein, waar de bejaarden van Breskens een zitplaatsje hadden gekregen om de stoet te kunnen gadeslaan. Van enkele wagens was bijzonder veel werk ge maakt. Ieder jaar gaat de stoet ln kwa liteit vooruit, temeer als men de pech welke er dit Jaar was, buiten de schuld van Breskens, in aanmerking neemt. De diverse muziekkorpsen hielden het straatbeeld van Breskens, dat over spoeld was met belangstellenden, nog geruime tijd bijzonder levendig. Op het Spuiplein werden diverse con certen gegeven, terwijl op het Oranje plein veel belangstelling was voor de skelterwedstrijden. Dit was een geheel nieuw evenement voor Breskens en viel zeer in de smaak. Na deze wedstrijden volgde nog het optreden van het korps Albert Heijn uit Zaandam met tot slot een taptoe op het Oranjeplein door dit muziekkorps. Het ofifciële gedeelte van deze eerste dag werd besloten met een woord van dank door de Visserij-koningin. Er heerste tot laat in de avond een gezellige drukte in Breskens, waarbij de Rijkspolitie, die veel versterking had ontvangen, met grote soepelheid voor een vlotte aan- en afvoer van de vele auto's zorgde. Visserij-koningin maakte tuimeling. De Visserij-koningin heeft tijdens de optocht van Zaterdag een lelijke tuime ling gemaakt in haar luxe auto. Deze moest vrij plotseling stoppen en de Vis serij-koningin die boven op de rugkus sens zat, was hierop niet bedacht. Zij schoot naar voren en kwam met haar gezicht in aanraking met de voorbank. In een naburige woning werd zij be handeld en kon. hoewel licht gewond aan het gezicht, haar trlomph-tocht voortzetten, gelukkig ook de andere dag Mej. Ria de Lobel werd des Zondags als hofdame vervangen door haar zuster. Zondags werden de visserijfeesten te Breskens voortgezet. 's Middags waren er zeilwedstrijden, n.l. de aankomst in de haven van de Jachten aan de wedstrijd Zeebrugge— Breskens en de start voor de wedstrijd BreskensZeebrugge. In de haven heerste een prettige drukte van aan- en afvarende jachten, terwijl een water sportdemonstratie gegeven werd met speedboten en waterskiën. De belang stelling was groot. Ondertussen waren de wagens voor het bloemencorso aangekomen aan het visserssteiger en werd de stoet gefor meerd. Zij werd, evenals Zaterdag, ge opend door de plaatselijke muziekver eniging met daarachter de open auto van de Visserij-koningin met haar ge volg. De stoet werd opgeluisterd door een 6-tal muziekkorpsen, w.o. De Unie uit Breda en een jeugddrumband uit Haarlem. Voordat de stoet vertrok werd bekend gemaakt, dat in verband met de moei lijkheden met de bloemen, er dit jaar geen prijzen zouden worden toegekend. Voor iedere wagen was er een herinne- ringsbeker. Ondertussen vernamen wij van de zijde van het Comité Visserijda- gen dat alle maatregelen genomen zul len worden om een herhalen van het gebeurde te voorkomen. Langzaam trok, ondanks de pech, de toch fraaie stoet door het dorp, waar STREEKROMAN door HANOL SPOOR. 27) Onmiddellijk begreep zij dat er verband moest bestaan tussen de komst der freule en de overspannen toestand waarin Joke verkeerde. Feitelijk was ze blij met de onderbreking. Misschien zon ze nu op een meer normale manier ho ren wat er eigenlijk gebeurd was. Lydia gaf moeder Verhagen alleen even een glimlachje als begroeting en liep regelrecht op Joke toe. „Joke, kind, het spijt me zo; kun je me vergeven?" Joke hief het hoofd op. Haar blik had iets van een konijntje, dat in een strik was geraakt. „Moet ik U stamelde ze. „Natuurlijk; ik had niet dadelijk zo moeten opvliegen en moeten begrijpen dat schijn bedriegt". Het gezicht van Joke klaarde zien derogen op. Ook haar moeder slaakte een zucht van verlichting. Lydia vertelde nu aan Joke's moeder welke vergissing er had plaats gevon den. Ze nam alle* schuld óp zich en verontschuldigde hdar broer, die te veel op zichzelf was aangewezen. Ze lachte Joke, die meer en meer opklaarde, vriendelijk toe en zei: „ik hoop dat me zoiets niet meer overkomt. Laten we nu liever al onze energie gebruiken om Frank uit zijn benarde positie te be vrijden". Lydia had niet tactischer kunnen spreken om Joke weer helemaal op dreef te helpen. Nu werd ze weer met nieuwe moed bezield, vooral toen de freule vertelde dat Paul en zij uitslui tend voor Frank waren gekomen. Intussen was Paul, vergezeld van Verhagen, ook binnen gekomen. Ernstig werd beraadslaagd. Het beste was om zich in verbinding te stellen met Pauls vriend, daar Paul overtuigd was dat deze al de eerste stappen ondernomen zou hebben om voorlopige invrijheid stelling te krijgen. Om tijd te besparen bestelde men een taxi en met Joke tussen hen in vertrokken Paul en Lydia naar de stad. Langzaam kwam de oude veerkracht bij Joke terug en met spanning keek ze uit naar het ogenblik dat zij Frank zou weerzien. Zo gemakkelijk was de zaak echter niet. Werkelijk had de vriend van Paul al vele pogingen in h.et werk gesteld en hij meende ook aardig te vorderen, maar toch was de gehele dag er nog mee gemoeid om diverse instanties te bezoeken. Bijna werd men moedeloos onder de voortdurende besprekingen en toen nog tamelijk onverwacht stond Frank voor hen, wel iets bleker, maar zeer verheugd. Joke wierp zich in Franks armen en klemde zich aan hem vast. Tegelijk schudde Frank de handen van zijn vriend en van Lydia. Natuurlijk waren alle zwarigheden nog niet opgelost, doch opgewekt werd de terugtocht aanvaard. In vrijheid zou Frank allicht meerdere bewijzen van zijn onschuld kunnen ontdekken. Toen het montere gezelschap onver wacht bij de Verhagens binnenstapte, slaakte Mia bij het zien van Frank een snerpende gil, en vluchtte het huis uit. Men haalde de schouders op. Mia deed de laatste tijd wel meer zonderling. Moeder Verhagen vroeg zich af, waar om Mia toch zo'n angst toonde om weer naar de stad terug te keren. Het was de laatste tijd toch overduidelijk dat zij het hier niet meer naar haar zin had. Rusteloos was Mia door de duinen gaan dwalen. Ondanks dat zij nog vlug- haar jas had gegrepen, rilde ze alsof ze het koud had. Even had ze gemeend dat haar misdaad was uitgekomen, maar door de onthutste gezichten bij haar vreemd gedrag, begreep ze dat het nog niet zo ver wa,s. Toch werd de toestand nu gevaarlij ker voor haar; wel zou ze Sternhout in haar ondergang kunnen meetrekken, maar dat leverde voor haar ook geen voordeel op, hoewel ze hem niet sparen zou. Bovendien, hij was zo geslepen. Hoe had ze ooit zo dom kunnen zijn om zich met hem in te laten. Dit was erger dan de zaakjes, die, ze met vrienden in de stad organiseerde. Toch was de laatste smokkelzaak ook niet mis geweest, en ze wist dat er nog steeds een onderzoek gaande was. Wat had ze toch van haar leven ge maakt? Echte vrienden bezat ze niet. daarvoor was ze te veel van de een naar de ander gefladderd. En hier was ze van de regen in de drup gekomen door zich met Sternhout in te laten. Hier had zij zich, die in de stad de naam had van geraffineerd te zijn, door een doodge woon landjonkertje in de vingers laten snijden. In de duinen hing een lichte waas. In de verte hoorde ze de brulboei, ten te ken dat het mistig was. Ongemerkt was ze in de omtrek van Duinsfort ge komen. Donker en onheilspellend doem de het gebouw op uit de lichte ne:els. Tot nu toe was het haar niet gelukt om op Duinsfort toegang te krijgen. Nu ze toch haar spelletje vrijwel als verloren beschouwde, kwam het bij haar op om nog een laatste troef uit te spelen. Met een grote cirkel liep ze om het gebouw heen en bekeek het eens op haar genaak aan de achterkant. Hier was de indruk nog doodser. De ramen waren geblindeerd, het gras groeide tussen de stenen, het geheel zag er verveloos en

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1961 | | pagina 1