BRILLEN
Opruimingsfeest
bij BOBBE
I
ALG. NIEUWS BLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
VJ
'k Wéns je vee zegen...
OntspanningsavondteBreskens
voor de Vissers.
Spotkoopjes in alle afdelingen
Feuilleton
„Liefde ziet geen Lichaamsgebrek."
ije Jaargang - Nr. 799
Vrijdag 13 Januari 1961
Verschynt iedere vrijdag
A bonnementsprijs
f 1,10 p.kw.; franco p= post f1,15
Prijs der advertenties
10 ct. per m.m.; bij abonn. korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon 429
DRUKKERS-UITGEVERS. F' SMO.OR DE HULSTER DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - .TEL. - GIRO 358296
deu Kees van Gent.
,.'k Wéns je vee zegen
in 't nieuwe jaor.
in vee gezonde
daogen
Da je lank mag leven
in zaolig mag stêrven;
üt koningrijk
in d'n emel mag êrven-
zó klonk ons rympje vo moei Saore,
me konn'n da zeêr' achter mekaore,
b'alv'n Br amp je van de vrouwe
in Ko. die konn'n 't nie zó gouwe,
in Santje stotterd'n, belange
nie te weinig; die was bange:
,,'k Wéns je, 'k wéns je ook vee zeg'n
„in „in je gat vol reg"n,"
zei Kees zachtjes, wan moei Saore
was doof, ieuw 't nie goed uut mekaore.
Vo Brampje zei'n m' üt dan mao vo;
soms draoid'n die 't om, in saom'n mee
iKo
ziei't ie zachtjes: „lange stêrv'n -
zaolig lev'n - „in niks êrven!"
zei Kees wee, in 't braove méns
luusterd'n toch naor elk z'n wéns-.
mee Kees deed üt de deure dicht,
in zielf vertrok 't ie geên gezicht
soms aon me daorom wel eês spyt,
mao toch, üt was een leut'gen tyd
een sukerwaofeltje, vuuf cênt,
me waor'n gelukkig in contênt!
Beide haringwimpels in
handen v. Gebr. de Boer
Vrijdag en Zaterdag j.l. werd in zaal
„Casino" de jaarlijkse ontspannings
avond voor de vissers gehouden.
Behalve bemanningen van de in de
haven vertoevende haringschepen, wa
ren daarnaast ook de Breskense vissers
met hun dames, alsmede een groot aan
tal ingezetenen, nauw betrokken met de
visserij, uitgenodigd.
De organiserende comitéleden had
den weer geen moeite ontzien om er
iets goeds van te maken.
De voorzitter van het comité, de
heer Abr. van Haneghem, opende Vrij
dagavond met de volgende woorden:
Namens het hier voor U aanwezige
comité voor het organiseren van een
ontspanningsavond voor de vissers, he
ten wij U in de eerste plaats allen har
telijk welkom op deze feestavond. Het
doet ons een groot genoegen om U al
len deze maal weer in een zo'n groot
aantal te kunnen begroeten. Dit in te
genstelling tot het vorig jaar, toen wij
met de viering van het „15-jarig haring
vangst jubileum" hier in Breskens.
slechts over een beperkt aantal plaat
sen de beschikking hadden.
Het is ons een eer hier met name te
mogen begroeten burgemeester Eekhout
en de wethouders Van der Hooft en
Zegers met hun dames, alsmede de ge
meenteraadsleden met hun dames, die
allen door hun aanwezigheid ook nu
weer blijk geven van hun belangstelling
voor de visserij gemeenschap en de vis
serij belangen. Traditiegetrouw wordt
de^e avond in de eerste plaats weer aan
geboden aan alle opvarenden van de
hier in Breskens verblijf houdende vis
sersvaartuigen, vrijwel alle groothan
delaren, reparatiebedrijven en winke
liers en firma's, die directe zakelijke be
trekkingen met de visserij hier in Bres
kens onderhouden. Ook het personeel
van deze firma's en bedrijven werd door
hun diverse werkgevers in de gelegen
heid gesteld om deze feestavond bij te
kunnen wonen.Het organisatiecomité wil
dan ook niet nalaten om aan deze groot
handelaren en firma's hun erkentelijk
heid uit te spreken voor de wijze waarop
zij elk jaar opnieuw ons in de gelegen
heid stellen deze feestavonden te kun
nen organiseren.
Een bijzonder woord van dank ook
aan het gemeentebestuur voor de steun
en vlotte manier van samenwerking,
welke onontbeerlijk was en is voor het
uitvoeren van deze feestavonden. Een
samenwerking die elk jaar weer tot uit
drukking komt op deze ontspannings
avonden door het uitreiken namens het
gemeentebestuur van een wimpel met
oorkonde aan de hiervoor in aanmer
king komende vissers. Ook nu weer zal
burgemeester Eekhout deze wimpeluit
reiking verrichten en wel aan die schip
pers die in dit seizoen de eerste haring
aan de wal hebben gebracht en tevens
in het afgelopen seizoen de meeste ha
ring hebben aangevoerd. Het doet ons
dan ook in bijzondere mate genoegen
om hier vanavond onze eregasten te
kunnen begroeten, te weten de heren
schippers en bemannnigsleden van de
U.K. 104, schipper L. de Boer en de U.K.
97, schipper J. de Boer. Dat hiernaast
ook aan het element „ontspanning"
aandacht is besteed, spreekt natuurlijk
vanzelf. Het is ons dan ook gelukt de
medewerking te verkrijgen van de be
kende cabaretgroep „Klaveren vijf" uit
Roosendaal die met hun nieuwe revue-
,,'t Is weer raak" de verdere zorg van
het programma op zich zullen nemen.
Vooraleer wij echter tot het uitrei
ken der wimpels zullen overgaan wil
len wij een ogenblik de rampen herden
ken die in het afgelopen jaar ook de
vissers, die Breskens als thuishaven heb
ben. niet bespaard zijn gebleven. Wij
herinneren ons de noodlottige onder
gang van de BR. 9 en de U.K. 33, waar
bij de vissers De Krijger uit Hoofdplaat
en de Gebr. Hoekstra uit Urk bij het
uitoefenen van hun beroep het leven
hebben veroren. Mogen wij ter nage
dachtenis aan hen U dan nu beleefd
verzoeken om hiervoor staande één mi
nuut stilte in acht te willen nemen.
Tot slot nog een enkel woord over de
te houden verloting ten bate van de
U allen bekende K.Z.H.R.M. Wij zijn er
van overtuigd dat een dergelijke verlo
ting voor dit menslievend werk, waar
van de netto-opbrengst geheel ten ba
te komt van deze instelling, geen ver
dere aanmoediging nodig heeft. Dit
blijkt ook wel uit de resultaten van de
afgelopen vijf jaar, waarin wij een to
taalbedrag van f 2427,20 aan deiz.e red-
dings-mij. konden overhandigen.
Vervolgens verzocht de heer Van Ha
neghem aan de burgemeester, de heer
J. Jacobs, mijnmeester en de schippers
HET IS
Maakt dat U er
bij komt.
Uw modehuis in Vlissingen
OOSTBURG
J. de Boer van de UK. 97 en L. de Boer
van de UK. 104, met hun bemannings
leden, op het podium te willen komen
voor de uitreiking van de wimpels.
De burgemeester sprak hierbij als volgt
Voorzitter en leden van het Comité,
dames en heren.
Het valt me elk jaar opnieuw op, me
neer de Voorzitter, dat U het gemeente
bestuur, de groothandel in vis, de vis
serijvereniging en de ontelbare velen,
die hun geldelijke bijdragen geven om
deze avonden te doen slagen, in Uw ope
ningswoord dank zegt voor hun mede
werking. En bescheidenlijk gaat U, na
het uitspreken van deze welgemeende
woorden, uit het voetlicht vandaan.
Neen, meneer de Voorzitter, bescheiden
heid schijnt wel een zeer grote deugd te
zijn, maar zij lijkt mij hier toch niet op
zijn plaats. Want waar zou het gemeen
tebestuur 'zijn, indien U met Uw wak
kere mede-comitéleden niet elke winter
opnieuw zich weer opmaakt om aan het
besluit van het gemeentebestuur om
wimpels uit te reiken zulk een mooie
omlijsting te geven. Met andere woorden
gezegd: het gemeentebestuur van Bres
kens, wij allen in de zaal, zijn U en de
comité-leden zeer erkentelijk voor al
datgene, dat U, in* successie nu reeds
weer het zesde jaar, voor ons hebt wil
len doen. Ik weet van nabij, wat het be
tekent, wat het inhoudt om dergelijke
avonden te organiseren. U vat dit steeds
zeer consciëntieus op. U hebt nu een
maal als stelregel aangenomen, dat voor
onze visserij zelfs het goede nog niet
goed genoeg is.
Eigenlijk hebt U, meneer de Voorzit
ter, aan deze avonden een andere, m.i.
betere vorm gegeven dan die aanvan
kelijk, nu zes jaar geleden, in de bedoe
ling van het gemeentebestuur lag. Het
college van Burgemeester en Wethou
ders had toen besloten een tweetal wim
pels in te stellen, bestemd voor het span
vaartuigen, dat als eerste in het seizoen
met de haring binnenkwam en voor het
span, dat in het afgelopen jaar de
meeste haring aanbracht. Uitreiking
van deze onderscheidingen zou dan
plaats vinden in het bijzijn van de vele
haringwissers, die hier kwamen mark
ten. Deze bijeenkomsten uit de eerste
tijd zijn uitgegroeid - en hebben ook
meer diepte gekregen - door de wijze
waarop de uitreiking nü geschiedt. U
hebt van deze bijeenkomsten weten te
maken een ontspanningsavond voor alle
vissers, eigenlijk voor iedereen, *die iets
met de visserij te maken heeft.
We zijn nu weer als één grote familie
bij elkaar. Het verstevigt de band, die
ons allen bindt. En dat dit op «prijs
wordt gesteld, moge, elk iaar opnieuw,
weer blijken uit de algehele medewer
king van de belanghebbenden in deze
branche. De groothandel, de haring- en
garnalen vissers, de losploegen, de ge
meentebestuurders, de met leiding of
uitvoering belaste ambtenaren, allen
zijn hier samengebundeld en geven als
het ware door hun aanwezigheid ge
tuigenis van hun wil om niet alleen de
haringvisserij voor Breskens te behou
den maar ook om de eigen plaatselijke
visserij zo mogelijk nog op te voeren.
De visserij op de z.g. ijle haring heeft
de laatste 15 jaar een aanmerkelijke
vlucht genomen. Deze visserij is mede
door de gunstige mogelijkheden, die
Breskens kon bieden, groot geworden.
Nog zie ik voor me in de begin-tijd de
Urker-scheepjes, waarmede toen, voor
het eerst in deze contrijen, de haring
vangst werd beoefend. Maar ik zie ook,
en daar ben ik nog altijd zeer trots op,
de grote souplesse en het doorzettings
vermogen van de Breskense groothan
del, die van meet af aan, zich beijverde
om snel de vangsten op te vangen en af
te voeren. Zij bedacht een heel ander
lossysteem, n.l. direct van de schepen
op de vervoerauto's. Dit systeem, dat
eigenlijk de grondslag vormde voor de
gehele Breskense haringvisserij, wordt,
op enkele nuanceringen na, nog steeds
gevolgd. Doch met systemen alleen
komt men er niet. De wil van elkeen
door Maartje Zeldenrijk.
38
Op vriendelijke toon groet hij de kok
en de meisjes. Niets laten merken. Ze
zullen het toch gauw genoeg vernemen
Hoe, dat is altijd een raadsel. Maar het
is iedere dag vroeg genoeg.
Dinie kijkt hem onderzoekend aan en
Berend voelt, dat hij een kleur krijgt.
Om zich een houding te geven, kijkt hij
naar de omelet, die de kok aan het bak
ken is. Maar de reuk maakt hem mis
selijk. Hij heeft nog steeds barstende
hoofdpijn.
HOOFDSTUK XXVII.
Drie weken zijn er voorbijgegaan en
Berend heeft hat zoeken naar Marrig-
je gestaakt. Hij weet immers toch niet
meer, waar hij haar zoeken moet?
Die Zondag, nadat Gootje onver
wachts is vertrokken, is hij naar de fa
milie Bos gegaan. Iedereen was thuis,
ook de broers met hun meisjes. Men was
beleefd tegen hem, maar verder
Vader Bos had hem onder vier ogen
genomen en hem aan het verstand ge
bracht, dat het onder de gegeven om
standigheden maar beter was, als hij
voorgoed van Marrigje afzag.
„Kijk eens, jongeman, dat zijn geen
methoden, hè? Wat de mensen van jul
lie "eiden, wisten wij ook wel. Maar wij
hebben er ons niets van aangetrokken,
omdat wij wel wisten dat het niet waar
was. Omdat het niet waar kon zijn,
want wij kennen onze dochter. Wij wis
ten, dat ze onder alle omstandigheden
zichzelf zou blijven en dat ze genoeg
karakter bezat om tei weten wat een
fatsoenlijke vrouw mag doen en wat ze
moet laten. Je moogt gerust weten, dat-
we haar één keer slechts gevraagd heb
ben - op de man af - of er ook maar
iets van waar was wat de mensen in
deze. streek vertelden. Ik hoef niet in
bijzonderheden te treden; je weet er
alles van. Ze heeft ons toen recht in de
ogen aangekeken en gezegd: Geen
woord, maar dan ook geen woord. En
toen wisten wij genoeg en was ons ver
trouwen in haar onbeperkt. We hebben
getracht onze kinderen fatsoenlijk groot
te brengen en ik veronderstel dal ons
dit gelukt is. Met alle feilen, dat aan
onze pogingen gekleefd heeft. Wij,
haar ouders, hebben dus steeds een on
beperkt vertrouwen in haar gehad en
toen wij hoorden, dat jullie met elkan
der gingen, hebben wij geen bezwaar
gehad. Ook niet, toen jullie onze toe
stemming vroegen om te trouwen. Maar
nu na wat er is gepasseerd toen ze
Vrijdagavond bij ons kwam en vertelde,
dat je in financiële moeilijkheden ge
raakt was, zelfs toen wilde ze je niet in
de steek laten. Integtendeelal haar
geld wilde ze er voor opofferen en ik
ben nog zo gek geweest om ook duizend
gulden te lenen. Omdat ik wist, dat het
in orde zou komen als onze dochter
borg voor je stond. Enfin, je weet het
zelf, ik heef je eigenlijk niets te vertel
len. Maar dat zogenaamde grapje van
je was maar een lage streek, Berend.
Marrigje was dol op je, stapel gewoon.
Met dat geintje van je heb je haar do
delijk gegriefd. Zoiiets neemt een vrouw
niet. Een man zou anders gereageerd
hebben. Die zou je de huid vol geschol
den hebben ien je misschien een opla
waai hebben gegeven. Daarna zouden
jullie samen een borrel gaan drinken en
er nooit meer over gesproken hebben.
Nee, Berend, achteraf bekeken is het
maar beter, dat het niets tussen jullie
is geworden. Ik geef m'n dochter groot
gelijk dat ze het heeft afgemaakt en
van onze kant hoef je beslist niet op
medewerking te rekenen
Ja, dat had hij gemerkt. Lang was hij
dan ook niet gebleven. Hij had de ste
kende blik van de jongste broer ge
voeld. Misschien w^ Ria, de verloofde
van Piet, nog het minst stug geweest.
Natuurlijk bleef de breuk tussen Be
rend en Gootje niet ongemerkt. Noch
in de Voorstad, noch n Purmerend.
Na een paar dagen al had hij aan de
houding van zijn personeel in Purme
rend gemerkt, dat ze het wisten. Maar
zelf sprak hij er met geen woord over
en alleen tegen Dinie, met wie Berend
besproken had dat zij na zijn huwelijk
boven de zaak zou gaan wonen, had hij
gezegd: „H]et gaat niet door, Dinie, we
we hebben ruzie gehad en het is uit.
Het spijt me voor je
„Het spijt me veel meer voor u en
Gootje, meneer," had ze op hartelijke
toon geantwoord.
Thuis had hij het met een paar woor
den verteld dat hlet uit was met Gootje.
Dat hij woorden had gehad. Meer niet.
En moeder Annie had hem zacht over
zijn wangen gestreeld: „Kop op, jon
gen,"»zei ze met haar lieve stem, toen
hij voor zich uit zat te staren. „Als jul
lie voor elkaar bestemd zijn, dan zal het
best weer in orde komen. En anders
Douwe was veel optimistischer ge
weest. Natuurlijk was ook hij het te we
ten gekomen. „Ben je mal, jong, heb
maar een beetjie geduld. Die Gootje
komt over een poosje wel weer opda
gen. En dan komt alles best in orde. Als
ze werkelijk van je gehouden heeft -
en daar twijfelt eigenlijk hier niemand
meer aan - dan kan ze je toch niet mis
sen. Let maar leens op mijn woorden en
ga niet kniezen. Jullie zijn nog zo jong".
De m eeste troost kreeg hij van Chris-
tien, zijn schoonzuster. Zij was ook de
enige aan wie hij zijn hart uitstortte
op een zonnige middag aan het eind
