WASSERIJ «EDELWEIS» N.V.
ror
Paul Krugersiraai 248-250, Vlissingen, lelef. 01184-2589
Firma Schippers Nauia
DE
Va.17
Firms SMOOR i DE HULSTER
Op veelvuldig verzoek zullen wij vanaf SEPTEMBER a.s. ook West Zeeuws'Vlaanderen
in onze besteldiensten opnemen.
De Huisvrouwen in dit gebied kunnen dus nu ook „De was de deur uit" doen naar
Voorlopig komen wij Uw was ophalen op Dinsdag en bezorgen deze dezelfde week
op Vrijdag terug. Wij leveren U een prima verzorgde Huishoudwas voor 60 cent per
kg. Vraagt U eens om nadere inlichtingen
Ik mag niet met U praten
Land- en Tuinbouw
Olympische
Spelen
Scheepjes wol
Durable:
Ne veda wol
Modehuis LE BLEU
Verloren
VROUWELIJK
personeel gevraagd
Kantoor WASSERIJ „EDELWEIS" NI,
Tekendozen
Driehoeken
Passers en passerdozen
Talens plakkaatverf'
dozen met 14 napjes
Ryam agenda's
15 P. Blaakman. 16 C. de Visser. Ie
overd. I. de Jonge.
Idem oude duiven.
1 Joh. Pijcke. 2, 6 I. de Jonge. 3, 5, 8
I. Ritico. 4 A. Boekhout. 7 Quaars-V. Ie
overd. G. van Grol.
FILMNÏEUWS
Casino Bioscoop te Breskens presen
teert U Zaterdag 27 Aug., aanvang 8
uur, Kai Fischer en Claus Holm in het
realistisch filmwerk „Meisjes op be
stelling". Een film die U niets verbloe
mend en onbarmhartig een afschrik
wekkende wereld opent, waar jonge
meisjes als handelswaar worden ge
bruikt. Een filmwerk dat zich tot taak
heeft gesteld op directe wijze de wereld
te confronteren met zijn ondeugden en
tevens wil dienen als waarschuwing
voor onze jeugd.
Zondag 28 Aug., aanvang 4 en 8 uur,
William Hartnell en Bob Monkhouse in
de dolste soldatenklucht sinds jaren:
„Kop op borst vooruit". Welke poli
tiek U ook aanhangt, ditmaal bent U
het roerend met Uw buurman eens: de
defensie is onbetaalbaar komisch,
want met de militaire tucht valt niet
te spotten. Het peloton wat in deze film
in opleiding is, bestaat uit enkele uit
gelezen sufferds, een rock'roller, een
ingebeelde- zieke en een zwaarmoedige.
Een stelletje dat de sergeant hoge
bloeddruk en de korporaal de zenuwen
bezorgen. U zult tranen lachen met de
vele avonturen en 'n spervuur van
dwaasheden ondergaan.
Vismijn - Breskens
Week van 14 t.e.m. 20 Aug. 1960
288 kg. bot
137 kg. schar
1238 kg. schol
2836 kg. tong
37 kg. rog
7 kg. kabeljauw
35 kg. tarbot
5 kg. poon
8513 kg. export garnalen
166 kg. onverkochte garnalen
Hij was wat men een mannetje noemt
Klein en zonder enige betekenis. Pas
tijdens de oorlog was hij een verschij
ning in het dorp geworden, voor een
paar jaar. De gemeente 'droeg hem op,
de stoepranden wit te schilderen. En
dat deed hij met overgave. Jongetjes
kwamen hem treiteren en smeerden de
witte stroken in met modder. Maar
kwaad zag nooit iemand hem worden.
Rembrandt, zo noemden ze hem sinds
die tijd. Een goedige figuur van weinig
woorden. Hij knikte maar wat en zei
den steevast: „Nee, 't valt niet mee".
De laatste jaren zag men nog maar
weinig van hem,. Hij voerde allerlei
klusjes voor de gemeente uit, maar de
aandacht trok het niet meer. En de
witte verf was allang van de stoep
randen gesleten. Ze bleven hem, goed
aardig, Rembrandt noemen, en soms
kwam hij nog goed van pas. Als er iets
gedaan moest worden, waar anderen
niet zoveel zin in hadden. Ergens een
spijker in een muur slaan of 's avonds
een band plakken. Hij deed alles voor
een paar centen. Het fanfarekorps, dat
geleid werd door een vooruitstrevende
dirigent, had hem de functie van vaan
deldrager gegeven. Iedere Donderdag
avond was hij bij de repetities aanwezig,
haalde dan het zwart met goud bestikle
vaandel uit de kast en ging er plechtig
naast staan. Zo luisterde hij tot het
einde naar het wanhopige blazen en
toeteren. En op de grote dagen, als het
fanfarekorps spelend door de straten
trok, liep hij in uniform voorop. Een
trots kereltje was het dan. De mensen
lachten tegen elkaar en zeiden: „Moet
je die Rembrandt nou eens zien, zeg".
Men had een beetje meelij met die goeie
ziel. Een donkerblauwe arrestantenwa
gen was het dorp binnengereden en had
opschudding verwekt. In die boeven-
wagen met tralies werd Rembrandt
weggereden. Gesprekken gingen door
het dorp, waarin de bijnaam Rembrandt
niet meer werd genoemd. Zelfs dat
woord was nog te goed voor hem. Men
had het over die vuilak en die stieke
merd, een gevaar voor de gemeenschap.
Het mannetje was weggehaald wegens
een zedenmisdrijf. Hij was een misdadi
ger.
De directeur van de gevangenis zei
later tegen mij: „Nee, last hebben wij
nooit van hem gehad. Hij deed wat hij
moest doen. Maar veel zat er niet bij,
als u het mij vraagt". Rembrandt was
in een wereld terechtgekomen, die hij
vreesde en verafschuwde. De andere
mannen hadden om hem gelachen en
steeds weer gevraagd: „Wat doe jij
hier eigenlijk, ouwe" Want hij zag er
uit als iemand, die met tegenzin een
vlieg dood zou slaan. Enkele maanden
bleef hij daar. Toen kreeg hij zijn kle
ren terug en mocht hij naar huis gaan.
Hij zag de dikke deur achter zich dicht
gaan en voelde zich vreemd, toen hij
naar de bomen keek. Hij verlangde naar
zijn dorp, de enige plek waar hij zich
thuis voelde. En met een ziel vol be
rouw reisde hij er heen.
Ze waren hem juist vergeten, toen ze
hem weer zagen lopen. Nog altijd met
dat zelfde, slome gangetje. Men pro
beerde langs hem heen te kijken, want
met zo iemand kan men maar beter niet
van doen hebben. Zijn uniform van het
fanfarekorps hadden ze bij hem thuis
weggehaald en hij wist wat dit bete
kende. Zijn vrouw zei: „De Boer draagt
nu het vaandel". De gemeente had hem
ontslagen. De gewone gang van zaken.
Nette mensen komen nu eenmaal niet
in de gevangenis. En bij de gemeente
is alleen plaats voor nette mensen. Hij
moest wat anders zoeken en na lang
uitstellen ging hij het maar proberen.
Soms werd hem zonder meer de deur
gewezen „hoe haal je het in je
hoofd, man" maar ook werd hij wel
vriendelijk ontvangen. Men wilde hem
terwille zijn. Zo kreeg hij zelfs een
nieuwe broek en een nog knappe win
terjas, ook al kwam hij daar niet voor.
Hij wilde werk hebben. „Tja", zeiden ze
dan, „de mensen kennen je allemaal
hier. Ze vergeven het je natuurlijk wel,
maar vergeten, zie je". Rembrandt wist
dat vergeten heel moeilijk was. Een
schilder, die veel bij de boeren in de
omtrek werkte, nam hem tenslotte in
dienst. Hij zei: „We praten er niet meer
over. Je hebt er voor gezeten en dat
is genoeg. Geef me de vijf!" Rembrandt
ging helemaal op in het werk. Hij had
altijd van verven gehouden. En de schil
der vertelde me later: „O zeker, hij was
een beste knecht. Niet een vlugge, maar
je kon op hem aan. Het is ellendig dat
het zo gelopen is. Begrijpt u dat nou?"
Begrijpen kunnen wij, buitenstaan
ders, het niet, geloof ik. Gebeurde er
nu zo iets ontzettends? In onze ogen
niet. Hoort u maar: Rembrandt moest
in een woning in het dorp het houtwerk
afkrabben. Het dochtertje kwam ernaar
kijken en hij begon met haar te praten.
Zoals een man op leeftijd met een kind
kan praten. Van die nietszeggende,
vriendelijke woordjes. Maar plotseling
zei het kindje: „Ik mag niet met u pra
ten. Mama zegt dat u in de gevangenis
hebt gezeten". Die avond was Rem
brandt niet thuisgekomen. En twee da
gen later vonden ze hem ergens langs
de spoorlijn. Dood.
Dit was het geval van Rembrandt.
Zijn dossier is niet dik geweest. Men
is hem nu al weer vergeten in het dorp.
Hij was een mannetje, zonder enige be
tekenis. Hij had het goed kunnen heb
ben, want ze mochten hem wel. Maar
hij deed dingen, die geen mens kan
goedkeuren. Bij de reclassering zeggen
ze wel eens: „De rechter straft met drie
maanden. Maar de mensen geven hem
levenslang". De mensen, dat zijn wij. U
en ik. Huib Hendrikse.
Nieuwe bedrijfssystemen.
De belangstelling voor de open loop
stal is ook in ons land toegenomen. De
praktijk begint de mogelijkheden van
de loopstal - lage bouwkosten en grote
kansen op arbeidsbesparing - in te zien.
Opmerkelijk is, dal in België reeds
meer dan 1000 loopstalien zijn gebouwd.
Dit nieuwe bedrijfssysteem wordt toe
gepast op enkele bedrijven in Noord-
Brabant. Het rundvee wordt gehouden
in loopstallen die geheel gebouwd zijn
van rondhout. Ook kunnen de staan
ders of stijlen uit rondhout bestaan,
terwijl de dakconstructie verder van
gezaagd hout is vervaardigd. De hout-
verbindingen zijn dan eenvoudiger uit
te voeren. Er wordt gemolken in de
doorloopmelkstallen. Het kuilvoer is
practisch het enige winterruwvoeder
en wordt bewaard in torensilo's.
Op een ander gemengd bedrijf van
65 ha. beschikt men over een loopstal
voor 40 melkkoeien en 20 stuks jong
vee. Hier is in deze stal de hooi- en
stroberging voor dit vee ondergebracht,
alsmede een doorioopmelkstal. Deze vee
stal is in zijn geheel opgetrokkefi uit
rondhout en afgedekt met asbestpla-
ten. Alles maakt een zeer solide indruk
ZAG U DE OPENING
van de
Wacht niet langer
Laat nu een PHILIPS
TELEVISIETOESTEL
plaatsen door de
Philips
T. V.-Specialisten
voor West Z.-Vlaanderen
Oostburg, telefoon 58
Breskens, telefoon 617
Verkrijgbaar
BRESKENS
Schetsenbundel
van
L. BOOTSGEZEL
Prijs f 3,90
Franco per post f 4,20
na ontvangst van post
wissel of storting op
giro nr. 358296.
en heeft slechts een investering ge
vraagd van f 20.800. Omgerekend per
stuks grootvee bedraagt dit f 400.
In deze doorioopmelkstal worden zo
mer en winter door één man gemiddeld
28 melkkoeien per uur gemolken. Een
belangrijk onderzoek op dit laatste be
drijf is nog gaande of de voederwinning
voor de winter uitsluitend gericht kan
worden op kuilvoer of hooi.
Men vraagt zich af, of ook de bedrij
ven met minder grond dit systeem kun
nen toepassen. Inderdaad blijkt op
zandbedrijven van 12 ha. wanneer een
intensieve weide- en voederbouw wordt
gedreven, grote mogelijkheden te be
staan. De graanteelt en de marktbare
gewassen dienen dan vrijwel uit het
bouwplan te verdwijnen.
Het is onmogelijk om in dit korte'be
stek alles uiteen te zetten, maar het
staat wel vast dat de loopstal nog een
grote toekomst tegemoet
Zermatt
Silretta
Kompas
Prestowol
Pregowol
Viola
In de nieuwste kleuren voorradig.
Dorpsstraat 21 - tel. 468 - Breskens
Havenrestaurant te Breskens, twee
gouden ringen, op Donderdag 4
Aug. j.L, pl.m. 6 uur nam. Inlich
tingen of terugbezorgen tegen belo
ning bij W. J. Woittiez, De Hullu-
straat 24, Breskens.
Dagelijks aanmelden:
Paul Krugerstr. 248-250, Vlissingen.
Tel. 01184-2589
of 's avonds na 19.00 uur
Vogelenzang 29, Breskens.
Dorpsstraat 10, Breskens Tel. 429
