i S. OUWENDIJK
ALG. NIEUWS» BLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
p* CORSETTEN oostTü'R
Uit de Zwinhoek
Feuilleton
„liefde ziet geen Lichaamsgebrek."
Plaatselijk Nieuws
Jantje van Sluis gaai
op 9 September
trouwen met
Maria van Belfort
rje Jaargang - Nr. 779
Vrijdag 26 Aug. 1960
Verschijnt iedere vrijdag
A bonnementsprij s
f 1,10 p. kw.; franco p. post f1,25
Prijs der advertenties
io ct. per m.m.; bij abonn. korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon 429
DRUKKERS-UITGEVERS;! F» SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL. - GlRO 358296
Neen, de zonaanbidders komen niet
aan hun trekken. De zon mag zich eens
een dagje laten zien, aanstonds kruipt
ze weer achter de wolken zonder enig
medegevoel met al die naar brandende
zonneschijn verlangende en op hun
buik liggende heren en dames, die het
om het modekleurtje te doen is op hun
meestal onschone vormen. Neen. ze
treffen het niet. Al die dure smeerseltjes
hadden zij best thuis kunnen laten.
Vorig jaar ging dat beter. Toen kon
de wandelaar nogeens zo'n half ver
koolde dame tegenkomen, die met hasr
gekweekte Kongokleurtje afgunst zaai
de in menig vrouwenhart.
Gebaad wordt er veel minder da r
voorheen. Vanwege de onvriendelijke
natuur trekken er al veel badgasten
weg, die soms het haardvuurtje meer
aantrekkelijk hebben gevonden dan
het nat geregende strand.
Maar Guusje uit den Bosch, zo'n
wakkere kleine snuiter van een jaar of
tien heeft geen krimp gegeven en heeft
zijn vierweeksverblij f hier behoorlijk
benut. Weer of geen weer, Guusje zwom
Met de regenjas over zijn zwembroekje
trok hij er op uit. Terugkomend had hij
het kledingstuk over de arm zijnde het
van geen nut meer, nu hij toch al droop
van het zeewater. Guus had weer zijn
duik genomen, als wij, ouderen, ons
nog wel even bedachten.
Och, er zijn hier meer van die kleine
stevigaards doende, zo van tussen 4 en
8 jaar oud. Is er maar een vleugje van
redelijkheid in de natuur, dan zwoegen
zij op het strand en bouwen er hun
formidabele sterkten, tegen de tijd van
het doorkomen van de vloed.
En toen die vloed tien keer al hun
fort vernielde, begonnen zij aan het
elfde. En het is een nog groter bouw
werk geworden met wallen van heb ik
jou daar. Zelfs de lui van de delta
werken zouden er een goedkeurend oog
aan gewaagd hebben. Het respectabele
stuk werk van een dertigtal kleine han
den vestigde zo waar de indruk van:
„Rustig te midden der woelige golven
Toch zijn de baren een ietsje te woe
lig gebleken. Ze hapten lelijke stukkei
uit de wallen van het fort. De bezetting
had handen vol werk om de bressen
te dichten, hetgeen plaats greep onder
oorverdovend gejoel en geschreeuw.
Maar de zee liet zich door de felste
kreten nochtans niet lompen. De door
braak kwam en alles was opeens ka
pot. Zij van de bezetting die in bad
kostuum waren, redden zich wadend.
Maar anderen die rotsvast vertrouwen
hadden op de sterkte der wallen en hun
wandelpakje hadden aangehouden,
moesten door de toegesnelde en lachen
de Pa en Moe naar het strand gedra
gen worden.
Niks hoor! Morgen beginnen we weer!
Ziet U, dat is mannentaal. Die leeuw
van Luctor zal er ook zo over gedacht
hebben.
Onder onze vele toeristen zijn er ook
wier gedragingen van ietwat ander a1-
looi zijn. Het zijn van die lieden, die
van de bestelauto's der venters wat
wegnemen zonder betalen. En die din
gen wegkapen van de terrassen der
café's. Van het gastvrije café „Zeezicht"
nabij de Zwindijk verhuisden op deze
door Maartje Zeldenrijk.
19
En toch benijd ik mijn broers wel
eens Als we vroeger met ons drieën
op straat liepen, dan keken de mensen
naar ons. Dan wist ik wat ze dachten:
flinke kerels, die twee grote jongens
en wat een miezerig klein kriekje, dat
broertje van hun Als we Dinsdags
morgens op de markt liepen, dan ke
ken de tuindersmeiden naar Arie en
Douwe en naar mij. Ik zag aan hun
ogen, dat ze Arie en Douwe bewonder
den. En als een van beiden eens naar
zo'n meisje lachte, dan lachte het blij
terug. Maar naar mij keken ze met spot
in hun ogen. Soms met medelijden. Of.
als ze met meer bij elkaar waren, dan
stootten ze elkaar aan en wezen sti-
kum naar mij. Naar Berend Bongert,
dat wangedrocht
Hij zuchtte en keek haar aan. „Goot
je, ik werd verbitterd. Ik kreeg een he
kel aan de mensen en ik werd wantrou
wend. Ik heb één vriend gehad. Je kent
hem: Tinus Waaijboer, die grote jon
gen. Hij komt hier Dinsdagsmorgens
wel eens een keer binnenvallen. Maar
Tinus staat ook bekend als een zon
wijze al heel wat asbakken en biergla
zen naar men vermoedt naar kampeer-
tenten enz.
Doch laat mij iets leukers uit die
buurt ver halen.
Nabij genoemd café staat op een
waarschuwingsbordje: „Zachte Berm",
hetgeen door een belgïsche dame werd
aangezien voor een plaatsnaam. En nu
kon de brave ziel maar niet begrijpen,
waarom er van thuis geen antwoord
kwam; zo vertelde zij aan de vriende
lijke caféhoudster. Ze had toch haar
adres duidelijk naar huis gemeld: Ma
dame zo en zo, p|a die en die te Zachte
Berm, Nederland.
En toen heeft de juffrouw uit het
café haar uit de droom geholpen.
En zo onder lach en luim met voorbij
zien van minder prettige mensen den
dert ons badleventje hier voort, ten
pleziere van velen tot welken ik ook
reken: bakkers, slagers, groentenhan-
delaars, winkeliers enz., al lopen deze
soms een beetje door de drukte versuft
over de wereld. Met door gebrek aan
slaap verwrongen trekken vervullen zij
hun schone taak van het in-leven-
houden der massa.
„De lol is er af," zei me een bakker.
„Het enige leutige ogenblikje van een
hele week is de Zondagmorgen, als wij
ons geld tellen". Wat er gewonnen is
natuurlijk.
Summa summarum: Ik geloof, dat
er aldus te Kadzand nu wel aardig wat
„leutige ogenblikjes" doorleefd worden.
L. B.
Sluis
Raadsvergadering.
De Raad der gemeente Sluis verwees
in haar laatst gehouden vergadering
een aantal subsidieaanvragen naar de
begrotingsbehandeling 1961.
Een rapport van de Brandweerinspec
tie over het materiaal van de brand
weer, werd aangehouden tot een vol
gende vergadering. B. en W. zullen in
middels het rapport, dat handelt over
de aanschaffing van nieuw materieel,
bestuderen.
De raad ging accoord met een voor
gestelde verbetering van de z.gn. I.Z.A.-
regeling voor ziekenkostenverzekering
voor de ambtenaren.
Uitvoerig werd gesproken over een
verzoek van het feestcomité Ingebruik
name Stadhuis, om een garantie groot
f 2500,- voor de komende feesten.
De heer J. P. Wage had geen bezwaar
tegen het verlenen van de gevraagde
garantie, wel had hij bijzonder veel
waardering voor het actieve comité. Hij
wilde precies weten hoe B. en W. op
de begroting een dergelijk groot bedrag
dachten te vinden. Hij wees o.m. op de
storm van critiek die in Sluis was los
gebarsten na een bezoek van het _ge-
meentepersoneel aan de Expo. Critiek,
die toen bij wijze van verkiezingsstunt]e
was losgekomen. Ook meende de heer
Wage dat het ingezamelde bedrag,
groot f 8500.-, voor Sluis met zijn flo
rerende middenstand ver beneden de
verwachtingen was gebleven. De ra
ming van het Comité was indertijd
f 11.000,-. Voorts informeerde spr. waar
om slechts contact was opgenomen met
derling, hoewel hij net zo goed bij zijn
volle verstand is als jij en ik. Maar voor
de rest Men heeft me altijd gemin
acht om m'n figuur. En als ik op straat
loop, hier of in de Beemster, dan word
ik nog vaak uitgescholden, door groten
en kleinen. Ik ben er aan gewend en
het moet me eigenlijk koud laten.
Maar inwendig kook ik als ik het
scheldwoord hoor. Waarom zijn de men
sen zo gemeen?"
Het meisje dacht na. „Ik Het is
wel zo de mensen zijn vaak hard en
alleen in benarde omstandigheden voe
len de mensen er wat voor elkaar te
helpen. Dat hebben we gemerkt in de
oorlogstijd, toen het om joden en an
dere onderduikers ging. Maar nu zijn
de mensen alles weer vergeten. Er is
in feite niets veranderd, zegt m'n va
der wel eens. En ik denk, dat hij gelijk
heeft. Maar al mist u dan dat, wat
u bedoelt u bent toch verder ge
zond, u hebt geen financiële zorgen, u
hebt een doel om voor te leven en te
werken en de naam van uw zaak heeft
een goede klank in de stad. Toch alle
maal feiten om dankbaar voor te zijn.
Ik bedoel: een mens krijgt doorgaans
toch niet alles in zijn leven, dat hij zo
graag zou willen
„Gootje, jij bent zo anders dan de
meeste mensen. Hoe dat komt, weet ik
niet. Van 't voorjaar, toen ik ziek was
geweest en je bedankte voor je goede
zorgen, zei je: We zijn toch immers in
één brouwerij voor de levering van bier
tijdens de grote maaltijd.
In zijn beantwoording merkte burge
meester van Hootegem op, dat de kwes
tie met de levering van het bier in
middels was geregeld en naar genoegen
geschikt. De gelden zouden bij een
eventuele tegenvaller, b.v. slecht weer,
kunnen gevoteerd worden uit de post
volksspelen. Ook de raadsvoorzitter
had veel waardering voor het bijzonder
actieve Comité. De gevraagde garantie
werd vlot verleend.
Voorts voteerde de raad een bedrag-
van f 2000,- representatiekosten voor de
ontvangst van de gasten der gemeente.
De begroting werd met deze post ge
wijzigd.
Een bedrag van f 25,- werd uitgetrok
ken voor de aanschaffing van een me
daille voor de tentoonstelling van Ooft-
en Tuinbouw, welke in September te
Schoondijke zal worden gehouden.
De gemeente besloot in principe deel
te nemen aan de gewijzigde regeling
voor een Centrale Dienst W. Zeeuws-
Vlaanderen. Echter onder voorbehoud,
dat het definitieve besluit eerst zal wor
den genomen als een ontwerpregeling-
geheel uitgewerkt wordt aangeboden.
Dit principebesluit achtte de raad niet
bindend. Men wilde graag eerst precies
weten tot wat men toetreedt en wat de
financiële gevolgen hiervan zullen zijn.
Ook was de raad het niet eens met de
voorgestelde regeling van de indeling-
der z.gn. districten.
Luidklokken aangekomen.
De grootste luidklokken, die in het
Belfort van Sluis komen te hangen, zijn
in de loop van vorige week gearriveerd.
Ze werden gegoten door de firma Eijs-
bout van Asten.
Burgemeester van Hootegem is per
soonlijk een kijkje wezen nemen in de
klokkegieterij, toen ze gegoten werden.
De grootste klok heeft in de rand de
volgende inscriptie
„Anno Domini MCMLX in het twaalf
de regeringsjaar van H.M. de Koningin.
Toen jhr. mr. A. F. C. de Casembroot
Commissaris der Koningin in Zeeland
was werd de restauratie voltooid van
het in 1944 door de oorlog zwaar be
schadigde stadhuis. Mede dank zij de
steun van de burgerij werd als bekro
ning dit klokkenspel geplaatst".
Aan de andere zijde van de klok
vindt men:
„P. F. van Hootegem, burgemeester-
secretaris" en de namen van alle raads
leden.
De kleine klok draagt tot opschrift:
„Ik heet Jan. In 1960 werd ik gegoten
ter ere van Jantje van Sluis, de oudste
klokkenist van Vlaanderen, die sinds
1424 vanaf de Stadhuistoren heeft ge
waakt en zal waken over het wel en
wee van de Sluizenaren".
Beide klokken dragen de naam van
de gieterij en het jaartal. Ze zijn ver
sierd met het wapen van Sluis.
de wereld om elkaar te helpen. Dat is
me altijd bij gebleven. Want dat heeft
nog nooit iemand tegen me gezegd.
Misschien is er één geweest, die het
niet gezegd zou hebben omdat-ie nooit
iemand was van veel woorden, maar
die het wellicht ook zo bedoelde. Ik be
doel Tinus. Toen ze hier verleden jaar
in de zaak kwamen, die bende van
Blauwboer, om de zaak kort en klein
te slaan, sprong Tinus voor me in de
bres. Hij is een beste jongen en ik heb
gemerkt, dat jij hem ook wel mag als
hij Dinsdagsmorgens hier wel een*
komt. Ik heb een goede steun aan je in
de zaak. Ik heb nog meer plannen, dat
hoor je te zijner tijd wel. Ik zal in de
komende tijd nog wel eens weg moeten.
Dan weet ik, dat er iemand is die mijn
zaak ten volle behartigt. Als ik je eens
ergens een dienst mee kan bewijzen".
Gootje zuchtte. „Dat kunt u, meneer.
Door me niet te pas en te onpas op te
hemelen. Daar word ik verlogen on
der. Ik houd van deze zaak en ik vind
het fijn, dat-ie zo goed loopt. En ik
word er voor betaald".
HOOFDSTUK IV.
In het najaar kreeg Berend een tip
van de Amsterdamse makelaar. Het
was een bedrijfje in een zijstraat bij
het Rembrandtplein. Een pijpela. Maar
het zag er stevig uit en er liep veel pu
bliek door het straatje.
Berend bekeek de zaak, ging er bin-
Ter gelegenheid van de weder inge
bruikname van het gemeentehuis van
Sluis, waaraan men jaren heeft ge
werkt om het in de oude glorie te her
stellen en restaureren, zullen Maria
van Belfort en Jantje van Sluis een
groot bruiloftsmaal aanbieden aan do
talrijke gasten.
Voordat Maria en Jantje in de echt
verbonden zullen worden, zal er al heel
wat gepasseerd zijn in Sluis.
Eerst wordt om half twee in de R.Fl
kerk een wijdingsdienst gehouden, uit
gaande van alle kerkgenootschappen.
Daarna zal om drie uur in het gemeen
tehuis de officiële ingebruikname plaats
hebben. Dit zal op symbolische wijze
geschieden door de Commissaris der
Koningin in de Provincie Zeeland, jhr.
mr. A. F. C. de Casembroot. Hoornbla
zers zullen op het Belfort hun vreugde
verkondigen over deze ingebruikname.
Na de officiële plechtigheid, welke om
half vijf afgelopen moet zijn, worden te
ca. half vijf de bruiloftsgasten ver
wacht, waaronder ook de gasten van
het gemeentebestuur zich zullen voe
gen.
Om vijf uur vangt het bruiloftsfeest,
dat zich op de Markt zal afspelen, aan.
Men hoopt voor de ingebruikname op
mooi weer. Is het weer slecht, dan zijn
er te Sluis uitwijkmogelijkheden ge
noeg. Hlet bruiloftsmaal zal bestaan uit
ovenkoeken, die dienst zullen doen als
borden. Hierop komt het vlees van aan
het spit gebraden varkens. De heer
de Sloovere zal met een staf van hel
pers uit België komen om deze var
kentjes vakkundig te roosteren.
De gasten zullen tijdens de bruiloft
op aangename wijze bezig gehouden
worden, o.m. door de heer C. Schijve
uit Oostburg met zijn Cadzandse dans
groep, die oude volksdansen zullen
brengen in eveneens oud-Cadzandso
klederdrachten. Voorts is er een groep
vendelzwaaiers uit Moergestel -Bra
bant). Het gezelschap van Joop Dode-
rer zal een apart bruiloftsprogramma
opvoeren.
De kinderen van Sluis zullen in Mid
deleeuwse dracht lopen. Ds. C. Ba
ontwierp enkele middeleeuwse costuun
voor de jeugd, die gemakkelijk zijn t j
maken doo rwat handige moeders. Het
ligt trouwens in de bedoeling, dat de
gehele bevolking van Sluis het feest
mee gaat vieren. Dat is mogelijk, want
iedereen die hiertoe de wens te kennen
geeft kan tegen vergoeding, welke ge
zien moet worden als een geschenk aan
Bruid en Bruidegom, deelnemen aan
de maaltijd, waar naast de ovenkoeken
nen en kocht een broodje. Er was één
bediende en een vrouw. Achter de zaak
zag hij de keuken.
Een uurtje later liep hij bij de ma
kelaar aan en deze vertelde hem, dat
de zaak te koop was, met goodwill en
alles. De eigenaar was enige maanden-
geleden gestorven en de weduwe wilde
stil gaan leven. Berend vroeg de prijs
en hoewel die zeker zijn hele bankka
pitaal zou kosten, viel het hem mee.
Desnoods kon er voor een hypotheek
gezorgd worden, zei de makelaar.
Berend dacht er een poosje over na
en besliste toen, dar hij een balans wil
de hebben van het laatste jaar. Of een
accountantsrapport. De makelaar be
loofde hem het een en ander te zullen
sturen. Na lezing zou Berend zijn be
slissing mededelen.
Na drie dagen bad Berend een ba
lans. Hij bestudeerde de cijfers en
kwam tot de conclusie, dat er een bo
terham aan te verdienen viel. Maar hij
was voorzichtig en wilde Gootje's oor
deel.
Dinsdagsmiddags gingen ze samen
naar Amsterdam. Berend bracht Goot
je naar de eetzaak en samen bekeken
ze het bedrijfje. Ze bestelden wat eten
en drinken en beoordeelden de kwali
teit als vakmensen. Na een half uurtje
betaalde Berend en vertrokken ze. Op
straat vroeg Berend: „Wat denk je er
van?"
