I BRILLEN
Al fi NIEUWS BLAD
ALG. NIEUWS BLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
Feuilleton
„Liefde ziel geen Lichaamsgebrek."
,®e SSrlHemaefter"
Plaatselijk Nieuws
de fchakel
DRUKKERS-UITGEVERS; FA SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS
15e Jaargang - Nr. 777
Vrijdag 12 Aug. 1960
Verschynt iedere vrijdag
A bonnementsprijs
f 1,10 p.kw.; franco p. post fi,*5
Prijs der advertenties
io ct. per m.m.; by abonn. korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon 419
GiRO 368296
HET VLIEGTUIG SPEELT EEN
BELANGRIJKE ROL IN DE KOMENDE
OLYMPISCHE SPELEN TE ROME.
Vele leden van de Nederlandse Olym
pische Ploeg zullen binnenkort met
lijn- en extra vliegtuigen van de K.L.M.
naar Rome reizen. In de periode van 15
Aug. t.e.m. 2 Sept. a.s. zullen officials,
schoonspringers, kanovaarders, hockey
ers, zwemsters en zwemmers, boksers,
wielrenners, worstelaars, roeiers, athle-
ten, schermers, ruiters, gymnasten en
een marathonloper met een 15-tal lijn-
of extra vluchten van Schiphol naar
de Italiaanse hoofstad vertrekken.
Het is geen wonder, dat in de organi
satie van de komende Olympische Spe
len te Rome het verkeersvliegtuig een
zeer belangrijke rol speelt. Het aloude
gezegde „Alle wegen leiden naar Rome"
zou in deze tijd van het straalvliegtuig
evengoed kunnen luiden: „Alle lucht
wegen leiden naar Rome".
Immershonderden vliegtuigen uit
tientallen deelnemende landen brengen
de deelnemende teams naar Italië, om
over de vele duizenden bezoekers nog
maar te zwijgen. Dat zovele teams het
modernste transportmiddel verkiezen
is voor de hand liggend. Immers: het
meest in het oog lopend voordeel van
het vliegtuig, de snelheid, is juist voor
sportmensen van groot belang. De deel
nemers aan de Spelen zijn amateurs en
velen kunnen zich moeilijk permitteren
om langdurige reizen te maken.
Minstens even belangrijk is het, dat de
korte reistijd de sportmensen geen ge
legenheid biedt uit vorm en concentra
tie te geraken. Men kan zich voorstel
len, dat b.v. athleten of een ruiter-
equippe uit Australië die enkele weken
zouden moeten reizen om in Rome te
komen, niet tot maximale prestaties
zullen komen. Het is dan ook voor de
hand liggend, dat sportmensen en
luchtvaart elkaar vanaf het begin ge
vonden hebben. Toen 's werelds oudste
luchtvaartmij., de K.L.M., veertig jaar
geleden een luchtdienst vloog met hou
ten Fokker-vliegtuigjes, behoorden b.v.
de Nederlandse zwemsters, die toen al
een wereldreputatie genoten, tot de ge
regelde passagiers. Uit die tijd dateert
nog het historische verhaal, dat één
van hen, wat angstig geworden van de
remous, maar vast het zwemvest had
opgeblazen dat toen aan de passagiers
voor de „oversteek" over het nauwste
stukje van Het Kanaal van Galais naar
Dover, werd verstrekt. Het resultaat
was, dat toen het vliegtuig in Londen
aankwam, de betrokken passagiere in
haar haast in de deuropening bleef
steken, omdat haar omvang door het
opgeblazen vest plotseling was verdub
beld.
Dat alles is wel enorm veranderd.
Snelle, boven het weer vliegende luxu
euze DC-8 straalvliegtuigen brengen
nu een sportman in 7 uur van de Nieu
we naar de Oude Wiereld, naar Amster
dam, vanwaar geheel Europa binnen
uurbereik van de eveneens vliegens
vlugge Viscounts en Electra's ligt.
Tegenwoordig weet ook het Bedrijf
Bijzondere Vluchten van de K.L.M.
over het vervoer van sportteams mee
door Maart je Zeldenrijk.
17
Enige sympathie had zelfs Nel nooit
voor hem gevoeld. En wie kon het haar
eigenlijk kwalijk nemen? Als Berend
voor de spiegel in zijn kamer stond en
rond draaide om zijn gestalte te bekij
ken, zei hij wel eens tegen zijn spiegel
beeld: „Je bent ook maar een akelig
gedrocht, jongetje. Geen wonder, dat
de mensen een eindje opzij gaan als jij
er aan komt".
Wat Aaltje betreft, van de eerste dag-
had hij haar spottende blik op zijn rug
gevoeld. En haar gedachtengang gera
den: „Grote gut, is dat nou m'n baas?
Dat kleine kriekje?"
Maar met Gootje was dat anders ge
weest, vanaf de eerste dag. Gootje
maakte voor niemand onderscheid.
Niet voor de klanten, niet voor de kok,
niet voor de bedrijfsleider en niet voor
de baas. Evenmin voor de leveranciers.
Ze had voor iedereen een vriendelijk
woord en als de bakker soms in de volle
mand met broodjes onderaan een tien
tal van de vorige dag gestopt had, zei
ze hem dat de volgende morgen op
OOSTBURG
te praten. Zo organiseerde zij ten be
hoeve van het zo juist beëindigde 12
Landen Voetbaltoernooi, gehouden op
de Polo Grounds van New York en in
het Roosevelt Stadion te Jersey, een
ware „luchtbrug" van befaamde voet
balteams. Red Star uit Joegoslavië, Ra
pid uit Oostenrijk, Sampdoria uit Ita
lië, Sporting Club uit Portugal, Bayern
München uit Duitsland, Kilmarnock uit
Schotland, Burnley uit Groot-Brittan-
nië, Norrkoping uit Zweden vlogen per
„Vliegende Hollander".
Het zijn echter niet alleen de men
sen, ook de dieren die bij de sport be
trokken zijn, worden vaak door de lucht
vervoerd. Zo heeft de Nederlandse
luchtvaartmij., die zich sins 1928 met
het vervoer van dieren bezig houdt en
die daar zelfs een speciaal dierenhotel
voor op de Amsterdamse luchthaven
heeft ingericht voor het vervoer van
edele, kostbare renpaarden, een vin
ding toegepast, die zo doeltreffend is,
dat sindsdien al vele honderden edele
viervoeters door haar zijn vervoerd.
Het is n.l. een speciale paardenbox, die
- in uitgeklapte toestand - tevens een
loopbrug vormt.
Op 31 Aug. a.s. zullen per speciale
K.L.M. DC-6A 11 ruiters en oppassers
en 8 paarden, alsmede 2 K.L.M. dieren-
stewards van Montreal naar Rome vlie
gen, waar deze officiële Canadese rui-
terequippe hoopt een eervolle plaats op
de Spelen te behalen. Zo zullen straks
deelnemers uit zeer vele landen ter we
reld met vele luchtvaartmaatschappijen
naar Rome vliegen: een gelukkige com
binatie, want zowel de sport als de
luchtvaart hebben verschillende din
gen gemeen: beiden proberen tot maxi
male prestaties te komen, beiden dra
gen op hun manier bij tot het tot el
kander brengen van de volkeren!
„WERELDRECORDHOUDER"
FRANS VAN MARLE VERLAAT K.L.M.
Een in de burgerluchtvaart uniek ju
bileum zal plaats hebben op 15 Aug.
a.s. Dan zal de heer Frans van Marle
(66) veertig jaar in dienst zijn van één
luchtvaartmaatschappij, de K.L.M.:
zonder twijfel een wereldrecord.
Op zijn fiets kwam hij in Aug. 1920
aanpeddelen op de simpele vliegweide
Schiphol nabij Amsterdam. „Er waren
een paar vliegers en meccanos aan het
boksen en gymnastieken en ik werd
prompt voor algemene werkzaamheden
aangenomen. Het was in zekere zin een
„Wild-West tijd," ik heb de K.L.M. zien
groeien van een klein zaakje tot een
wereldbedrijf met 17.000 employé's," al
dus Van Marle. Hoewel hij leerling
mecanicien was, werd hij door de grond
legger van de K.L.M., Dr. Plesman, op
een gegeven ogenblik benoemd tot be
heerder van de cantine, die men in
middels op de drassige poldergrond had
vriendelijke, maar besliste toon. „Dat
gebeurt niet meer, Toon, want er zijn
nog meer bakkers in Purmerend. En
anders is er ook nog wel een in de
Beemster". Dit laatste dreigement was
niet mis te verstaan, want ze was de
dochter van een bakkersknecht en Bos
was een bekwaam vakman. Nee, Gootje
hoefde je niet voor de gek te houden.
Nel geloofde het nog wel eens en Aaltje
had de leveranciers altijd aan de be
drijfsleider overgelaten om te beoor
delen. Maar Gootje bekeek alles cri-
tisch en zakelijk. Wat niet deugde, gaf
ze resoluut terug. „Dit is een eerste
klas zaak," had ze eens tegen een
groenteboer gezegd, die een stelletje
voze tomaten had proberen kwijt te
raken „en daarom moeten we uitslui
tend eerste klas grondstoffen hebben.
Onze klanten moeten er steeds van op-
aan kunnen, dat ze hier prima con
sumpties krijgen".
Berend had het gezien van achter
zijn kijkglas. Instemmend had hij ge
knikt. Juist, dat was het systeem voor
zijn zaak.
Hij draaide zich om in zijn bed. Dat
hij nu niet slapen kon Dat gebeurde
anders vrijwel nooit. Maar steeds weer
hoorde hij de woorden van het meisje:
„Er is niks te bedanken, We zijn toch
zeker in de wereld om elkaar te hel
pen?"
Wie had dat ooit tegen hem gezegd?
neergezet.
Later kwam Van Marle bij de vracht
afdeling en was hij o.a. begeleider van
goudzendingen. Met schrik denkt hij
nog terug aan de tijd, dat hij - gewa
pend met een pistool - een lading goud
van acht ton, die per vrachtauto van
de Bank naar het vliegtuig werd ver
voerd, begeleidde. Nabij het vliegveld
moesten ze over een brug, die een maxi
maal gewicht van drie ton toestond.
De zending moest op tijd zijn, dus reed
de chauffeur met open deur langzaam
over de brug, terwijl Van Marle er
achteraan liep. De brug hield het en
de zending kwam op tijd. In Mei 1940,
toen Schiphol in de eerste oorlogsda
gen volledig werd verwoest, zag Van
Marle kans de f 60.000,- die in de KLM-
brandkast lagen, te redden. Er ontbra
ken 44 centen. „Waar die gebleven zijn,
heb ik nooit begrepen," verzucht Van
Marle nu nog.
Op 15 Aug. gaat Frans van Marle met
pensioen. Hij zal dan - na veertig jaar
met hart en ziel voor de Nederlandse
burgerluchtvaart gewerkt te hebben -
meer tijd kunnen besteden aan zijn
hobbies: hengelen, bridgen, biljartenen
naar voetbalwedstrijden kijken. Maar
iedere over zijn woonplaats Amsterdam
koersende „Vliegende Hollander" zal bij
hem een wereld van herinneringen blij
ven oproepen aan een aan gebeurtenis
sen rijke loopbaan in een boeiend be
drijf.
Groede
Kinderspelen op het strand.
Zaterdag j.l. werden door de V.V.V. te
Groede kinderspelen georganiseerd op
het strand. Voor deze kinderspelen,
welke begunstigd werden door goede
weersomstandigheden, bestond dan ook
een zeer grote belangstelling.
De spelen, welke om drie uur een
aanvang namen, waren verdeeld in
hoogspringen, zaklopen, balwerpen en
hardlopen met hindernissen. Vooral
het zaklopen in het mulle zand leverde
vele deelnemers druppels zweet op.
Het geheel is een zeer goed geslaagd
strandfeest geworden.
Nleuwvliet
Muziekconcert.
Door de muziekvereniging „Nut en
Genoegen" te Nieuwvliet werd Zater
dag j.l. des avonds half acht een con
cert gegeven op de muziektent in de
kom der gemeente. Aan dit concert,
hetwelk vooral van de zijde der bad
gasten druk bezocht werd, was na af
loop een lampionoptocht verbonden
waarvoor zowel door de jongere als
oudere badgasten grote belangstelling
bestond.
Dat was boekentaal. Hij hief zijn hoofd
omhoog en keek in het nachtelijk duis
ter naar de boekenplank boven zijn
bed, die iets verlicht werd door een der
straatlantaarns op de hoek van de
markt. Daarin kon je zoiets vaker le
zen. Maar in het werkelijke leven kwam
zoiets toch immers niet voor!
En nu had Gootje het tegen hem ge
zegd. Toen hij van dank en van een ex
traatje had gesproken, had het meisje
een kleur gekregen en was wat in de
war geweest. Maar haar woorden klon
ken spontaan: We zijn toch zeker in de
wereld om elkaar te helpen
Er was dus nog iemand in de wereld,
die behalve zijn moeder dan, hem wilde
helpen. Vroeger, als hij huilende thuis
was gekomen, had zijn moeder hem in
haar armen genomen en hem gewiegd
en getroost. „Jij blijft toch me knecht,
hoor Berend? Jij blijft toch me knecht".
Hoeveel malen had hij dat niet ge
hoord uit de mond van zijn moeder.
Tijdens zijn ziekte had hij geen betere
verzorging kunnen hebben. Het kon
niet zo druk beneden zijn, maar om de
paar uur kwam Gootje even boven
aan wippen, controleerde of hij wel zijn
natje en droogje op tijd naar binnen
werkte en als dat niet het geval was,
bleef ze er net zo lang bij zitten tot
alles op was. Ze had hem vet gemest
al die dagen.
En die eerste dag, toen de werkster
Retranchement
Ongeluk.
Dezer dagen viel de bejaarde land
arbeider Sch. van een met graan be
laden wagen, waarschijnlijk doordat
de zakken wegschoven. In bewusteloze
toestand werd hij naar het ziekenhuis
te Oostburg overgebracht. Zijn toe
stand is ernstig.
Kinderzorg
Gedurende het tweede kwartaal van
dit jaar werd te Retranchement voor
een bedrag van f 52,31 gecollecteerd
voor „Kinderzorg" te Middelburg.
Zioinbloemen.
In het natuurreservaat het Zwin
staat het limoenkruid thans weer in
volle bloei. Veel toeristen nemen er een
bouquetje vdn mee als herinnering aan
hun vacantie. In België worden de bloe
men ook verhandeld.
Concert.
Het muziekgezelschap „Ons Genoe
gen" gaf een concert op de Markt, on
der leiding van de heer Alfred v. d.
Bussche. Medewerking verleende de
drumband „De Jantjes van Sluis" uit
Sluis.
Voor het concert bestond grote be
langstelling, ook van de zijde der va-
cantiegangers. Tot slot volgde een mu
zikale wandeling door de gemeente,
waarbij het marcheren van de drum
band de aandacht trok.
Breskens
Garnalen-Koningin.
Tot garnalen-Koningin tijdens de
Visserijfeesten te Breskens is gekozen
mej. Jane E. Jacobs, terwijl als hofda
mes zullen fungeren Ria van Haneghem
en Ria de Lobel.
Rei- en volksdansen.
Zaterdagavond werden door de kin
deren van het „Pinksterblom"-kamp,
verblijf houdende op de Napoleon-hoeve
van de heer A. Cappon te Nieuwe Sluis,
rei- en volksdansen uitgevoerd op het
Oranjeplein.
De kinderen, pl.m. 60 in getal, die
allemaal gecostumeerd en gesminkt wa
ren, werden aan de Boulevard opge
wacht door de drumband van de plaat
selijke muziekvereniging, waarna men
ih optocht naar het Oranjeplein trok.
Een en ander bracht veel volk op de
been, terwijl ook de belangstelling op
het Oranjeplein, waar de dansen met
aandacht werden gadegeslagen, zeer
groot was.
Na afloop maakten de deelnemers
met lampions nog een kleine rond
gang door de gemeente.
Mooi resultaat op
hondententoonstelling.
Op de Zondag j.l. te Terneuzen ge
houden hondententoonstelling voor
Zeeland, wist de heer P. van Houte te
Breskens met zijn hond „Tarzano van
gouden schild," een Schotse herder, een
le prijs Z.G. te behalen.
Deze hond zal nu mededingen naar
een landelijke prijs op de te houden
tentoonstelling in Breda op 18 Sept. a.s.
gekomen was Berend had vol verba
zing geluisterd toen Gootje opgesomd
had, wat er allemaal moest gebeuren.
De werkster had het meisje ontzet
aangekeken, maar Gootje had zich
(Zonder meer omgedraaid en was weer
naar beneden gegaan, aan haar eigen
werk. Terwijl de werkster te verbluft
was geweest om te protesteren. Maar
haar werk was die dag met de grootste
nauwkeurigheid verricht.
's Avonds had Berend zwakjes ge
protesteerd: ze was tenslotte geen on
dergeschikte van Gootje. Het meisje
had hem met haar blauwe ogen ver
baasd aangekeken. „Nou, wat zou dat,
meneer? U bent ziek en u hebt zelf ge
zien dat ze er maar met de pet naai:
gooit. Iemand moet het haar eens een
keer zeggen en een man doet dat toch
niet. Overigens, ze wordt er toch voor
betaald?"
Tegen deze logica was Berend niet
opgewassen. En hij had dan ook geen
woord meer over het geval gezegd. Nog
minder, toen Gootje de kamer doorwas
gegaan, hier en daar eens met haar
vinger overheen gestreken had en
goedkeurend had geknikt. „Nou ziet het
er toch zeker netjes uit? En voor het
zelfde geld. We moeten allemaal wer
ken, laat zij d'r handen ook maar uit
de mouwen steken'.
En ook tegen deze logica kon Berend
geen weerwoord vinden.
