alg. nieuws blad
alg.
voor west zeeuws-vlaanderen
feuilleton
Het Meisje uit de Molenpolder
de jchakel
r~
14e Jaar (rang Nr. 727
VRIJDAG 21 AUG 1959
Verschijnt iedere vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,10 p. kw.franco p. post f 1,25
Prijs der advertenties
10 ct. p. mm.bij abonn. korting
Advertenties met brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon 429
DRUKKERS-UITGEVERS: F4 SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL
Ondanks dreigende onweerswolken
even te voren, bescheen Vrijdagmiddag
een feestelijk zonnetje Breskens, toen
het visserijfeest werd geopend. Verschei
dene straten waren versierd. Breskens
had zijn mooiste gewaad aangetrokken,
om het visserij festijn te vieren.
Op het Spuiplein had zich naast de
vele belangstellenden een illuster gezel
schap gevormd, het comité der visserij -
dagen en het gemeentebestuur, terwijl
vooral vele vissers aanwezig waren. Het
was vooral voor de vissers spannend,
omdat tijdens de opening der festivitei
ten de burgemeester schip en schipper
bekend zou maken die de groen-rode
wimpel voor het behalen van de gemid
delde hoogste prijs voor de in 1958 te
Breskens aangevoerde garnalen had ge
wonnen.
Breskens' muziekvereniging „Uit het
Volk Voor het Volk" kwam keurig
aangemarcheerd. De drumband werd
aangevoerd door de kleine tamboer-
maitre, die met een generaalsstem zijn
commando's gaf, die precies werden op
gevolgd.
De heer E. Seuss, waarnemend voor
zitter van het comité „Visserij dagen
Breskens", heette het gezelschap wel
kom, in het bijzonder het gemeentebe
stuur. Spr. hoopte, dat BresKens ook in
de komende dagen goed weer zou heb
ben en sprak de wens uit, dat de visse
rij dagen zouden slagen.
Hierna kreeg de burgemeester, de heer
J. A. Eekhout, het woord, die als volgt
sprak
„Indien ik voor mezelf de vraag wil
beantwoorden wat ik het mooiste van
onze visserij dagen vindt, dan is het de
saamhorigheid, van de bevolking, haar
gemeenschappelijk uitgedragen wil om
iets groots te bieden. Het is voorwaar
door
HENK VAN HEESWIJK.
5
Hij stak zijn hand uit. „Ziet u, ik
wilde, dat wij goede vrienden zullen
worden".
Spontaan drukte zij de toegestoken
hand. „Ik dank u. Ik dank u hartelijk,"
antwoordde ze zacht. Toen draaide ze
zich om en ging naar boven, nauwelijks
haar tranen kunnende bedwingend. En
op haar kamertje wierp ze zich op bed
en snikte het uit.
Na enige tijd kalmeerde ze weer en be
gon ze de koffer uit te pakken. Daarna
ontkleedde ze zich en legde zich ter
ruste. De zon zonk weg achter de uit
gestrekte velden en een laatste glans
verlichtte nog even het kleine kamertje,
waar Heieen Tammes met brandende
ogen lag te turen.
De volgende morgen werd ze wakker
van het blaffen van de hond. Ze luis
terde een ogenblik: ja, beneden was
men al aan het werk. Vlug stond ze op.
kleedde en waste zich en stond reeds
enkele minuten later kant en klaar bij
de boerin in de keuken, die haar met
een lachend gezicht begroette. „Zo. Uit
geen kleinigheid om elke dag, avond aan
avond, in touw te zijn; zijn vrije tijd
langdurig op te offeren om de visserij-
dagen te helpen slagen. Hieruit ziet men
de liefde van de ingezetenen voor hun
gemeente, hun wil om Breskens als tou-
ristenplaats naar voren te brengen.
De visserij dagen zijn dan ook voor ons
een manifestatie van onze wil om Bres
kens, ook op het terrein van het vreem
delingenverkeer en van het badleven,
meer bekendheid te geven, om Neder
land en elkeen, die onze gast wil zijn.
te tonen, dat daar in het uiterste Zuid-
Westen van ons land op cultureel ge
bied iets groots wordt gepresteerd. De
gehele bevolking werkt daar aan mee.
Ik ben haar hiervoor uitermate dank
baar. De enkeling, die deze gelegenheid
benut om zijn woning met een vlag te
versieren, de buurtverenigingen, die aan
de praalwagens gewerkt hebben, het
visserij-comité, dat overkoepelend en
instruerend werkt. Gij allen, mede na
mens het dagelijks bestuur der gemeen
te, mijn hartelijke dank.
Vergelijken wij dit, het 7e visserijfeest,
met zijn voorgangers en dalen we even
af naar het le visserijfeest in 1953, dan
is het verschil wel zeer groot en is er
een opmerkelijke verfijning van de
praalwagens te zien. In 1953, het aar
zelend begin, toen elke versierde wagen
door paarden werd voortbewogen; thans
is, eis des tijds, elke wagen gemotori
seerd. Elke buurtvereniging heeft nu
zijn eigen visserij-auto, louter en alleen
aangeschaft om in de optocht een goed
figuur te slaan. Doch niet alleen de
auto-tractie der praalwagens werkt er
aan mee om de optocht een genot voor
de ogen te doen zijn, ook de fantasie
van onze mensen om de praalwagens
werkelijk een culturele ondergrond te
geslapen? Goede morgen".
Heieen schrok. „Ik ben toch niet te
laat?" vroeg ze, terwijl er een blos op
haar wangen kwam.
„Welnee," stelde de boerin haar ge
rust; ik heb je maar laten slapen, want
je zult wel wat vermoeid geweest zijn
van zo'n lange reis. Wij staan altijd ge
lijk met de zon op. Ja, ja, ik begrijp je.
morgen zal ik wel zorgen dat je op tijd
bent: vandaag nemen we het zo nauw
niet. Help maar even met de kazen om
keren. Dat kunnen we samen net klaar
krijgen voor het broodeten en dat
scheelt me al weer een heleboel".
Zo voerde de boerin haar in de werk
zaamheden van het grote bedrijf. Ze
vertelde echter niet, dat een uur van te
voren al bijna een ruzie door haar was
ontstaan. De boer wilde haar al mee-
hebben naar het hooiland, iets wat
Dirk in geen geval wilde toestaan. „Zij
is nog gans onbekend hier en moet
eerst wat op haar gemak gesteld wor
den," was zijn mening. „Voorlopig blijft
ze bij moeder op de hof, er is al genoeg
werk voor haar alleen in deze dagen en
ze kan er best hulp bij gebruiken".
En zo als gewoonlijk was de beslis
sing van de zoon het laatste geweest.
Nors was de boer op de wagen gegaan
en had z'n woede gekoeld op de zware
werkpaarden, die niet begrepen wat ze
op de vroege ochtend reeds hadden mis
dreven.
geven valt te bewonderen, elk afzonder
lijk is iedere wagen een kunstuiting.
En steeds maar weer en telkens op
nieuw spant men zich in om deze praal
wagens nog groter en grootser te maken.
Dit jaar is men, voor het eerst, overge
gaan om enkele wagens geheel met le
vende bloemen aan te kleden. Wat een
werk, wat een energie en wat een arbeid
is hiervoor nodig geweest. Velen zullen
wel de gehele nacht hebben moeten
doorwerken om hun wagens kant en
klaar aan de stoet te doen deelnemen.
De Breskense visserijdagen. Op eco
nomisch terrein belangrijke dagen voor
de gemeente. Doch ook op idiëel gebied.
Want deze dagen zijn voor ons tevens
een uitgesproken dankbaarheid jegens
onze visserij. De visserij toch is onze
trots. Bezien wij onze vloot met haar
'•toere bemanning, zien wij de bedrijfs
gebouwen van onze groothandel, die er
voor zorgt, dat de vis in korte tijd, als
het ware met de regelmaat van de klok.
naar Parijs en zovele andere plaatsen-
verzonden wordt, dan zijn wij er trots
np dat Breskens in zo'n ruime mate
meewerkt aan de versteviging van
's lands economie. En deze bewondering,
deze erkentelijkheid wil het gemeente
bestuur in tastbare vorm elk jaar tijdens
de visserijdagen tot uiting brengen. Bij
hun besluit van 20 Juli 1956 besloten B.
en W. een wimpel beschikbaar te stellen
aan dat vissersschip, dat in het afgelo
pen jaar de hoogst gemiddelde prijs voor
de aangevoerde garnalen heeft ontvan
gen. De wimpel is uitgevoerd in de Bres
kense kleuren, de kleuren groen en rood.
Dit jaar zal de onderscheiding worden
uitgereikt aan de BR 46 met als schip-
per-eigenaar de heer A. van den Broecke
Ik feliciteer de heer Van den Broecke
en zijn bemanning met dit eerbijlk. Heer
Van den Broecke, hang de wimpel in de
top van de mast, zij zal aan ieder die
haar ziet zeggen, dat Breskens niet al
leen vist om de vis, maar dat zij tevens
het als een beroepseer beschouwt om
goede waar te leveren; om met een goed
verzorgd product aan de markt te ko
men.
Zoals steeds wordt aan de visserijda
gen fleur gegeven door het bezoek van
enkele oorlogsschepen. Dit jaar zijn bij
ons te gast de mijnenvegers Venlo, Axel
en Aalsmeer. Ik breng gaarne van deze
plaats mijn hartelijke dank aan de Kon.
Marine, dat zij ook thans weer enkele
schepen naar Breskens heeft gediri
geerd.
Gaarne geef ik gevolg aan het comité
om de visserijdagen weerom te openen.
Laat ik dit doen met de hoop uit te
spreken, dat de Breskense visserijdagen
tot in lengte van jaren in hoge mate
zullen medewerken aan de groei en bloei
van de gemeente en aan de versteviging
van de gemeenschapsgedachte, die daar
van noodzakelijk het fundament zal
moeten vormen.
Na het weerklinken van het Wilhel
mus werd de wimpel aan de heer A. I.
van den Broecke overhandigd en ont
ving de bemanning een herinnerings
speldje uit handen van de burgemeester.
De heer Seuss sprak nog een kort
dankwoord, waarna zich een optocht
formeerde naar de vissershaven, waar
de vloot gepavoiseerd lag te wachten.
Onder het toeziend oog van burgemees-
Dirk was nog even nagebleven. Toen
alles weg was ging hij naar zijn moe
der en zei: „Nu zal er gauw verande
ring komen, moeder, de tijd van rust
ligt voor u niet ver meer in het ver
schiet. En neemt u Heieen er maar bij
om u te helpen. Ik weet, dat u die hulp
best zult kunnen gebruiken".
Daarna was ook hij naar de goudgele
velden getogen, maar de ernstige blik
had plaats gemaakt voor een vrolijke
trek. Hij wist niet hoe het kwam, maar
er scheen plotseling iets vrolijks in zijn
leven gekomen te zijn. Tot nu toe was
hij steeds zwijgend door het leven ge
gaan met de norse trek op het gelaat,
die alle Belboeren eigen waren. De dor
pelingen hadden al eens tegen elkaar
gezegd, dat de jonge Belboer nog zwar
ter keek dan de oude wanneer hij met
de wagen door het dorp reed. Maar Dirk,
al had hij soms wel eens het een en
ander opgevangen, trok er zich niets
van aan. Een verachtelijke trek kwam
er op zijn gezicht, als hij zulke toespe
lingen op van Elks hoorde; wat trok hij
zich van de mensen aan? Waar vonden
de dorpelingen werk als het graan rijp
was om gemaaid te worden en waar,
als het gedorst moest worden? Was de
Beldam niet vanouds de steê waar het
meeste te verdienen was en betaalde
van Elk niet altijd een goed loon uit?
Ja, het was waar en met trots dacht
Dirk daar vaak, misschien te vaak, aan
want hoewel hij geen slechte inborst
had, hoewel hij de meest werkzame
boerenzoon in de wijde omgeving was,
ter Eekhout en de beide wethouders,
hees schipper Bram van den Broecke
de wimpel in de mast. De muziekvere
niging blies nog enkele fikse marsen op
het plankier, waarna allen zich haast
ten een plaatsje op een der visserssche
pen te bemachtigen. Om n.l. het visserij
feest in het teken der visvangst te zet
ten, was men op de gelukkige gedachte
gekomen om de vissersvloot te laten
uitvaren, met zoveel mogelijk publiek
aan boord. Ook Breskens' muziekvereni
ging bleek zeebenen te hebben. Het ge
hele korps ging op de BR 53 en onder
vrolijke tonen vertrok de vissersvloot.
Terwijl de vissersvloot met haar pas
sagiers zee koos, kwamen de mijnen
vegers Hr. Ms. „Venlo," Hr. Ms. „Axel"
en Hr. Ms. „Aalsmeer" binnen, 't Was
een mooi gezicht deze schepen in de
haven te zien zwenken. Precies volgens
het protocol bracht de squadron-com
mandant om klokslag half drie een be
zoek aan de burgemeester, die zijn gast
in het gemeentehuis ontving. Kort
daarna brachten B. en W„ vergezeld
van het Comité Visserijdagen, een be
zoek aan de mijnenvegers, waar de com
mandant Lt. ter zee W. Enterman, zijn
gasten bij de loopplank van de „Venlo"
ontving.
Intussen begonnen aan de andere
zijde van de haven de eerste vissers
schepen binnen te komen. Bij de loop
plank ontvingen alle passagiers en de
vele belangstellenden een zakje garna
len. Dit om de mensen in eigen land
nader te laten kennis maken met het
kostelijk zeeproduct. In het mijngebouw
voltrok zich onder het oog der toeristen
een schouwspel, dat men weinig te zien
krijgt. Garnalen werden gemijnd, deze
keer niet voor de handel, doch het pu
bliek mocht nu meedoen. Vooral de
vele tijdens de opening van de visserij
dagen te Breskens aanwezige toeristen,
genoten van dit voor hen onbekende
schouwspel. De garnalen brachten een
prijs van f 1,60 tot f 2,20 p. kg. op. Dit
was ver beneden de groothandelsprijs.
Ook de Jantjes genoten veel aan
dacht. Vooral van de jonge meisjes, die
langs de schepen wandelden om het
doen en laten van de Jantjes gade te
slaan. De kennismaking was van beide
rijden wat schuchter, doch veelbelo
vend voor de komende dagen.
Jaarmarkt.
Terwijl het dus rond de havens ge
zellig druk was, werd op het Oranjeplein
een grote jaarmarkt gehouden. Het zeer
talrijke publiek liet zien dat het een
grote markt op prijs weet te stellen.
Kauwend op de vele te koop aangebo
den lekkernijen, bewoog het zich lang
zaam langs de vele kramen. Veel be
langstelling kreeg een standwerker die
allerlei hondenfiguren maakte van
luchtballonnen.
Marsen en concerten.
Om half zeven marcheerde de Bres
kense muziekvereniging door de ge
meente, hetgeen weer heel veel volk op
de been bracht. De jeugdige druin-
mertjes toonden wat ze konden en ken
den deze dag geen vermoeidheid. Nu
kwam eerst de versiering der straten
toch was hij niet vrij van familietrots,
een kwaal, waaraan de Van Elk's leden.
Toch verschilde Dirk's natuur heel veel
met de vorige Van Elk's. Hij had ook
veel weg van zijn moeder. Deze, van oor
spronkelijke Friese afkomst, had haar
zoon iets gegeven, wat tot nu toe geen
Van Elk had bezeten, namelijk doorzet
tingsvermogen, gepaard gaande met een
zekere stijfhoofdigheid. Vandaar dat
Dirk een onverzèttelijke wilskracht aan
de dag legde waarvoor zijn vader moest
zwichten. De wil van de zoon was ster
ker geworden dan die van de vader en
deze laatste had zwijgend, maar met
inwendige wrok gezien, dat zijn gezag
begon te tanen en dat zijn zoon voetje
voor voetje terrein begon te winnen en
met leedwezen dacht hij er vaak aan,
dat de dag niet zover meer in het ver
schiet lag, dat de zoon alleen de teugels
in handen zou nemen. Daarom had hij
Dirk aangeraden om maar spoedig te
trouwen, dan kon hij 't spul overnemen.
Want met twee voerlieden op de bok
reed de wagen in de sloot. Voor twee
man was geen plaats om de lakens uit
te delen, had de oude gezegd, als hij dat
maar begreep.
Dirk had het begrepen en had de wil
van zijn vader geëerbiedigd zoveel als
in zijn vermogen lag. Toch kon hij niet
voorkomen, dat de twee naturen wel
eens met elkaar in botsing kwamen,
doch openlijk twisten in het bijzijn van
