BOBBE
alg. nieuws blad
voor west zeeuws-vlaanderen
J
feuilleton
Het geheim van 't Hooge
Kwaliteit
Creatie
Service
de jchakel
DRUKKERS-UITGEVERS: Fa SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS
13e Jaar zang Nr. 683
Vrijdag 3 okt. 1958
Verschijnt iedere vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,10 p. kw.franco p. post f 1,25
Prijs der advertenties
10 ct p. mm.; bij abonn. korting
Advertenties met brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon 429
- GIRO 3S8296
Plaatselijk Nieuws
Breskens
Raadsvergadering
De Raad der gemeente Breskens werk
te zich Maandagavond vlot door de
raadsagenda heen, waarin een groot
aantal belangrijke zaken aan de orde
kwamen.
Minder vlot ging het, toen bij de
rondvraag mevr. Niermans-Gossije de
kwestie van het achterpad langs een 4-
tal woningen aan de Boulevard ter
sprake bracht. Dit pad, een stukje
grond ter breedte van enkele meters,
werd tot voor een jaar gebruikt door de
bewoners van de Boulevard als achter
pad, totdat een tweetal bewoners het
stukje grond, dat niet als voetpad stond
aangemerkt, van de gemeeente huurden
Het pad werd voor de andere bewoners
afgesloten. Deze namen hiermede geen
genoegen en dienden een request in. Zij
vroegen hierin aan B. en W. het pad,
als het jaar verstreken was, niet op
nieuw te verhuren. De burgemeester en
de vorige wethouders besloten het voor
stel in de raad te brengen, om van het
bewuste pad een openbaar voetpad te
maken. Dit voorstel moest echter in de
nieuwe raad komen en het nieuwe col
lege van B. en W. besloot het pad op
nieuw te verhuren, weer voor de tijd
van een jaar. Mevr. Niermans-Gos
sije was het hiermee beslist niet eens
en stelde in scherpe bewoordingen de
vraag of B. en W. een besluit van de af
getreden wethouders zo maar naast zich
neer kunnen leggen. Wethouder Zegcrs
antwoordde hierop, dat het huidige col
lege haar eigen verantwoordelijkheid
draagt en van mening is, dat wanneer
B. en W. een pad beschikbaar stellen
er inderdaad ook een pad moet zijn,
waarvoor het college verantwoordelijk
is. Nu Rijkswaterstaat achter de Boule
vard een kunstduin gaat aanleggen
kan t.z.t. door het college van B. en W.
bekeken worden of er nog plaats is voor
een eventueel achterpad. Nadat mevr.
Niermans de gang van zaken rond
het achterpad nogmaals uiteengezet
had en B. en W. voet bij stuk
hielden, vroeg mevr. Niermans de
raad B. en W. de bevoegdheid tot
het verhuren van gronden te ont
nemen en dit weer in handen van de
raad te stellen. Hierop repliceerde de
voorp., dat het dan wel gezellige verga
deringen zullen worden, als de raad zich
met de kleine stukjes tuingrond etc.
gaat bemoeien. Met klem ontraadde hij
een dergelijke stap. Mevr. Niermans
vroeg zich vervolgens af, of het wel zin
heeft, de vorige wethouders een maand
geleden to danken voor het verantwoor-
delijk werk dat zij gedaan hadden, als
hun besluiten door het nieuwe college
zonder meer op zij worden gelegd. De
voorz. merkte op, het grootste respect te
hebben voor de afgetreden wethouders
en hetgeen zij voor de gemeente gepres
teerd hebben, doch dat het nieuwe col
lege met eigen verantwoordelijkheid de
zaken moet bekijken. Als een besluit van
het oude college in de raad moet komen,
moeten, na de wisseling, de nieuwe
functionarissen er achter staan en het
kunnen verdedigen. Mevr. Niermans
door
HENK VAN HEESWIJK.
2.
„O, niets. Maar ik moet u teleurstel
len. Mijn kussen zijn te duur. Weet u
wel, dat ik enkele weken geleden op een
liefdadigheidsbazar een kus verkocht
heb voor vijftig gulden?"
„Wat een geluk, dat ik 'm vanmiddag
goedkoper verdiend heb, hè?"
Ze schudde haar hoofd en maakte
aanstalten om in haar wagentje te
gaan. Maar Tonnie bleef rustig bij het
portier staan, in afwachting van de
zoen. Ze bleef vlak voor hem staan en
keek hem nijdig aan. „Als u geen klap
in uw gezicht wilt hebben, dan gaat u
dadelijk opzij".
Hij bleef haar echter lachend aankij
ken en zei rustig: „In dat geval zal ik
mijn honorarium moeten verdubbelen.
Kom, bent u zo bang voor mannen, dat
u één van hen - en nog wel iemand die
u uit een impasse heeft geholpen, niet
durft zoenen?"
Ze krulde minachtend haar lippen.
„Bang ik ben voor niemand bang.
Maar als u bij het portier blijft staan,
ga ik er wel aan de andere kant in". En
wilde over het geval nog even nadenken
en kwam vlak voor het sluiten
der vergadering met het voorstel
de raad te verzoeken, van het bewuste
pad een openbaar voetpad te maken.
Wethouder Van der Hooft meende, dat
dit tegen het reglement van orde was
en verzocht mevr. Niermans haar voor
stel tegen de volgende vergadering
schriftelijk bij B. en W. in te dienen.
Dit muisje zal dus in de volgende ver
gadering nog een staartje krijgen. Door
dit hele verhaal duurde de rondvraag
veel langer dan de behandeling der
agendastukken. Nadat enkele ingeko
men stukken waren afgewerkt, waar
onder de aanbesteding van een 12-tal
woningwetwoningen, werd op verzoek
van G.S. de woonwagenstandplaats-ver
ordening gewijzigd. Het bestuur van de
R.K. lagere school vroeg en kreeg mede
werking voor de aanschaf van meubilair
en leermiddelen tot een bedrag van
f 2250,Ook voor het treffen van enige
voorzieningen aan het gemeentelijk ver
enigingsgebouw, waarin enkele klassen
van de R.K. school zijn ondergebracht,
werd een bedrag van f 510,uitgetrok
ken. De vleeskeuringsverordening werd
gewijzigd en aangepast aan de veran
derde toestand. De jaarwedde van de
opzichter van de Centrale Dienst werd
vastgesteld op f 5100,- per jaar met 6
jaarlijkse verhogingen tot een maxi
mum van f 6.882,-. Deze normen wor
den nog verhoogd met een aantal toe
slagen.
Een subsidie-aanvrage van de R.K. vlas-
sersscholen in Z.-Vl. werd afgewezen.
Een zelfde lot onderging een verzoek
van de Stichting lager Nijverheidson
derwijs in Breda, waar echter de heer
J. Carels een aantal vragen over stelde.
Hij meende, dat verbetering van de
technische vakopleiding door de raad
moet worden bevorderd. Het mocht niet
baten, want het verzoek werd, nadat
wethouder Zegers een toelichting had
gegeven, afgewezen.
Het Zeeuws consultatiebureau voor
Alcoholisme te Middelburg ontvangt een
bijdrage van f 75,per jaar.
Over de beschuttende werkplaats te
Oostburg, waarvan de statuten voor
deelneming aan de Stichting in behan
deling kwamen, werd een groot aantal
vragen gesteld. Uiteindelijk kon de raad
zich verenigen met het voorgestelde. Uit
de toelichting bleek o.m., dat de raden
der verschillende gemeenten de be
stuursleden benoemen. Het bestuur
heeft deze vertegenwoordigers te accep
teren. In winst en verlies zal op gelijke
wijze geparticipeerd worden. Thans is
het echter zo, dat de werkplaats zich
zelf bedruipt, hetgeen slechts mogelijk
is, omdat op de lonen een toeslag van
90 pCt. wordt gegeven door het Rijk. Al
gemeen juichte men de gedachte, dat
het thans een streekwerkplaats wordt,
toe. Voor het lagere gemeentepersoneel
werd een salarisverhoging ingesteld van
3 pCt. met terugwerkende kracht van 1
April 1958. Deze tijdelijke toeslag kon
worden verleend, daar de raad gelijk
tijdig besloot vóór 1 Januari 1961 over te
gaan tot de invoering van een werkclas-
sificatie. Nadat deze punten afgehan
deld waren gaf de voorz. een uiteenzet
ting over de gang van zaken rond de
Welvaartsstichting. Indertijd besloot de
raad hieraan haar medewerking te ver
lenen, zulks op verzoek van de heer Van
der Hooft. Nadat de veerhaven en daar
mee het drukke verkeer uit de gemeente
was verdwenen, was men algemeen van
mening, dat er iets gedaan diende te
worden om de gemeente aan een nieuwe
bestaansbron te helpen. Een Welvaarts
stichting, waarbij vooral werd gedacht
aan de exploitatie van het badst~and
en de bevordering van het toerisme, leek
de aangewezen weg. Uit ingewonnen in
formaties is echter gebleken, dat de
stichtingsvorm geheel onder „curatele"
zou komen van G.S. Een N.V.-vorm,
waarin gemeente en particulieren sa
menwerken, zou meer effect afwerpen.
De besluiten zouden vlotter genomen en
uitgevoerd kunnen worden, terwijl de
N.V. - over een kapitaal zou beschikken,
daar er aandeelhouders zijn. Nadat over
dit alles uitvoerig was gesproken, vroeg
de voorz. de raad een principebesluit te
nemen, waarin men het eens is met deze
gang van zaken. T.z.t. zullen de ont-
werp-statuten de raad en de deelnemers
aan de N.V. aangeboden worden ter
goedkeuring. De heer Carels vond dat
een principebesluit wat ver ging. Mocht
de raad, wanneer de statuten er zijn,
er niets voor voelen, dan zit men vast
aan het principebesluit. Het draaide er
op uit, dat B. en W. gemachtigd werden
in de geplande richting verder te wer
ken, zonder dat men zich helemaal ge
bonden achtte. B. en W. gingen hier
mede accoord. Tijdens de rondvraag
vroeg de heer Carels aandacht voor de
stinksloot bij de Boulevard. B. en W.
zullen op korte termijn bekijken wat er
aan te doen is. Een trap bij de veer
haven, een plan van mevr. Niermans,
zal ook bekeken worden, terwijl werd
toegezegd dat B. en W. in de volgende
raadsvergadering voorstellen in zullen
dienen voor het venten bij de veerboot.
De heer De Boer had met vreugde ge
lezen over het plan, Zeeland tot ontwik
kelingsgebied te verklaren. Hii infor
meerde of hier al iets naders van be
kend zou zijn. Dit plan, dat staat in de
toelichting op de industrialisatienota, is
bij G.S. in studie, aldus de voorz. Het
zou voor Breskens een prachtige moge
lijkheid zijn om nieuwe industrie aan te
trekken. De voorz. hoopte, dat Breskens
deze kans geboden zal worden. De raad
stemde hiermede van ganser harte in.
Oostburg
Raadsvergadering
De Raad der gemeente Oostburg was
Woensdagavond in openbare zitting bij
eengeroepen. Direct na de opening der
openbare vergadering ging de raad, op
voorstel van de voorzitter, over in be
sloten zitting, waarin ir. 't Hooft de
stedebouwkundige der gemeente en ir.
van den Berg van Rijkswaterstaat te
Terneuzen een uiteenzetting gaven over
de stand van zaken betreffende de
rondweg voor het snelverkeer buiten de
kom der gemeente Oostburg.
In de ruim een uur later heropende
openb. vergadering werden geen mede
delingen gedaan van deze bespreking.
Onder de ingek. stukken en medede
lingen was o.m. een schrijven van de
heer F. A. Kolijn, waarin deze bedankt
als lid van de raad. Zoals bekend kreeg
Elegante modellen brengen
wij U in onze najaars- en
wintercollectie in uitslui
tend goede kwaliteiten.
Mantels, met en zonder
bontgarnering van f 89,50
tot f 275,-.
Wintercostuum (in tweed
of glacé), rijk gegarneerd
met persianer, van f 132,50
tot f 225,—.
Wij ontvingen zojuist een
geheel nieuwe collectie
suède jasjes
in de nieuwe kleuren en
modellen, uitsluitend le soort
suède van
f 149,- tot f 195,-.
Voor Uw betere damesconfectie
eerst kijken bij
UW MODEHUIS
COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN
De bus van boot en trein stopt voor onze zaak
is. En de bakkerswinkel is misschien wel
dhr. Kolijn van het bestuur van het
Waterschap Het Vrije van Sluis geen
toestemming om zitting te nemen in de
raad van Oostburg. Als zijn opvolger
werd benoemd verklaard de heer J. Ha
melink.
Het gemeentebestuur van Waterland
kerkje richtte een schrijven aan G.S.,
waarvan een afschrift werd gezonden
aan Oostburg, waarin er op wordt ge
wezen dat de gemeente Oostburg in ge
breke blijft bij het onderhoud van de
weg WaterlandkerkjeOostburg, die
wel bar slecht is en het ontbreken van
een rijwielpad hierlangs.
De heer A. Hoolhorst vroeg en ver
kreeg op zijn verzoek eervol ontslag als
rector van het Koningin Wilhelmina
Lyceum. Dit in verband met het berei
ken van de pensioengerechtigde leeftijd.
De V.V.V. vroeg een bijdrage uit de ge
meentekas voor de reclame, welke is
aangebracht in de coupé's van de Ned.
spoorwegen. Dit verzoek werd afgewezen
doch bij de behandeling der nieuwe be
groting kan de vereniging voor algeme
ne doeleinden een nieuw verzoek indie
nen. Het salaris van de gemeenteopzich-
lijk een "bakker, die tevens kruidenier
de mooiste zaak van het dorp. Rijneveld
heeft indertijd de zaak van zijn vader
overgenomen en toen hij alleenheerser
werd en het saldo op zijn girorekening
nakeek, besloot hij de bakens te verzet
ten. Hij ging praten met zijn vroegere
kameraad, de timmerman en aanne
mer Bakker en deze kwam een poosje
later met een verbouwingsplan, dat Rij
neveld wel kon bekoren. Er werd een
houten noodwinkeltje gebouwd en daar
in troonde voorlopig moeder Els achter
weegschaal en stopflessen met zuurtjes.
Onderwijl haalde Bakker de oude pui
naar beneden en de dorpelingen zagen
dagelijks, dat Rijneveld grootse plannen
had. Misschien wel een tikkie te groots
voor een dorp als Wilschoten. Maar
Rijneveld bakte voor dag en dauw de
nodige witte- en bruine broodjes, samen
met zijn knecht en als dat klaar was
en de knecht met de bakfiets de boer
op was, liep Rijneveld naar voren en
keek naar de vorderingen van de tim
merlieden en de metselaars.
Zo ontstond een moderne winkel in
het ietwat slaperige Wilschoten en op
de Zaterdagmiddag, dat Riineveld zijn
verbouwde en naar de eisen des tijds
ingerichte bakkerij en kruidenierswinkel
heropende, moesten de ingezetenen van
Wilschoten toegeven, dat Bakker en
zijn knechts er maar iets merakels
moois van gemaakt hadden. De mooie
de daad bij het woord voegend, liep ze
om de wagen heen, opende het portier
en stapte in.
Hij begreep dat ze niet van plan was
hem een zoen te geven. Zouden de
meisjes in deze contreien zó serieus
zijn? „Niet erg aardig, hè, om mij mijn
loon te onthouden".
Ze keek hem aan, haar slanke han
den op het stuur rustend. Toen kwam
er een zweem van glimlach op haar ge
zicht. „Hoe lang blijft u hier met va-
cantie?"
„O, een week of zes".
Ze startte en de motor sloeg aan.
„Dan zult u me nog wel eens ontmoe
ten. Schrijf het maar op de rekening.
Ik betaal te zijner tijd wel eens".
„Ja, maar als u niet contant betaalt,
komt er rente bij".
„Wel, die neem ik dan op de koop
toe. Cheerio!"
„Ho eens even, ik weet niet eens wie
u bent".
„U kunt het nummer van mijn wa
gen noteren. Maar als u in het dorp
vertelt, dat u mij hebt ontmoet - een
jongedame in een lange pantalon, ge
zeten in een nieuwe, blauwe sportwa
gen - dan zult u verder wel met mijn
identiteit bekend worden gemaakt. Mis
schien dat u zich dan ten aanzien van
uw honorarium nog wel eens bedenkt.
Tot ziens, meneer de redder".
En voor de verblufte Tonnie zich
realiseerde wat er gebeurde, had ze al
ingeschakeld en was ze vertrokken. In
de bocht keek ze nog even achterom en
stak een hand uit ten groet. Hij beant
woordde die groet en bleef het wagentje
nazien tot hij uit het gezicht verdwe
nen was.
„Een aardig grietje," zei hij tot zich
zelf, terwijl hij zijn fiets pakte en weer
opstapte. „Werkelijk een raspaardje.
En dat in deze gribus
HOOFDSTUK II.
Een meisje met kastanjebruin haar.
Wilschoten was een van die vele klei
ne dorpjes, die ons land in alle uithoe
ken rijk is. Ongeveer in het midden een
oude kerk met een prachtige toren en
daar omheen gegroepeerd oude en heel
oude huisjes en huizen. Statige heren
huizen, waarin rentenierende boeren
hun laatste levensjaren slijten, maar
ook lage arbeiderswoningenEnkele
winkels, waarin zo ongeveer van alles
te koop is. En schuin tegenover de kerk
een landelijk cafétje, dat de wijdse
naam van „Hotel" draagt. Ergens op
het dorpsplein een smederij, waar men
nog steeds paarden beslaat, maar daar
naast ook landbouwtractoren repareert
en in een andere uithoek van het plein
de school. Want een dorp zonder min
stens één school is welhaast ondenk
baar.
Onder de winkeliers treft men natuur-
