BOBBE Drie meien is ile sneeuw over onze najaarssiiow ALG. NIEUWS- EN AC ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN Tentoonstelling Ooft- en Tuinbouw te Sluis e u liet o n de Jehakel ue Jaar gang - Nr. 608 Vrijdag 21 sept. 1956 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,10 p. kw.franco p. post f 1,25 Prijs der advertenties 10 ct. p. mm.bij abonn. korting Advertenties met brieven onder nr. of bij ons te bevragen 10 ct. exrta Telefoon 429 DRUKKERS-UITGEVERS. F» SMOOR. DE HULSTER - DORPSSTRAAT tÓ - BRESKENS - TEL, Voor de tweede maal tijdens het 78- jarig bestaan van de Maatschappij tot bevordering van Ooft- en Tuinbouw in Zeeuws-Vlaanderen West. Deel, is Sluis de eer te beurt gevallen de traditionele tentoonstelling, die om de drie jaar ge organiseerd wordt, binnen haar muren te mogen ontvangen. Het was dan ook de burgemeester van Sluis, de heer P. F. van Hootegem, die tijdens de ontvangst van Zaterdag in het Parochiehuis hierover zijn groot genoe gen uitsprak. Voor het toeristisch inge stelde Sluis is het altijd een genoegen een groot aantal personen officiéél te mogen ontvangen, een dubbel genoegen is het echter, wanneer het de ontvangst van de oude Maatschappij in de streek betreft. Spreker verontschuldigde zich, dat de officiële ontvangst niet heeft plaats kunnen vinden in het gemeente huis, aangezien deze noodbehuizing hier voor geen plaats biedt. Dankbaar was spreker dan ook gestemd jegens de Di rectie van het Parochiehuis, die haar gebouw spontaan beschikbaar stelde. In dit verband bracht spreker de binnen kort te verwachten restauratie van het Sluisse stadhuis onder de aandacht, ter wijl hij aan het bestuur van Ooft- en Tuinbouw de suggestie deed, wanneer het Stadhuis te zijner tijd officiéél in gebruik gesteld zou worden, een extra tentoonstelling te Sluis te komen inrich ten. In het voorwoord van het programma boekje, door de voorzitter van Ooft- en Tuinbouw, de heer A. Hoolhorst, opge steld, klonk naar de mening van spreker een zeker pessimisme. Zijns inziens is voor pessimisme in het geheel geen plaats. Spreker meende, dat, wanneer de Mij. van Ooft- en Tuinbouw zich wil aan passen aan de gewijzigde instelling der bevolking, zeker nog een grootse en voor de streek heel belangrijke taak is weg gelegd. Immers, als het getij verloopt, verzet men de bakens. In dit verband een suggestie doende, meende spreker, dat er alle aanleiding is, voorlichting te gaan geven voor plantsoenen- en tuin aanleg, dit gezien de groeiende belang stelling die hiervoor is te constateren. Spreker herhaalde gaarne, wat hij in het programmaboekje heeft gezegd, dat hij Ooft- en Tuinbouw niet zou willen en kunnen missen. Nogmaals een welkom tot Ooft- en Tuinbouw toeroepend, ein digde de burgemeester met de wens uit te spreken, dat de Mij. met haar tentoon stelling te Sluis goede en aangename da gen zou mogen beleven. De voorzitter, de heer Hoolhorst, dank te van harte voor de vriendelijke woor den, die de burgemeester zojuist had ge sproken. Hij was hem dankbaar voor de zijns inziens zeer waardevolle suggesties, die hij aan het bestuur hoopt voor te leggen. Het deed de voorz. veel genoegen weer in Sluis te komen. Hij herinnerde zich nog levendig het geweldige feest in 1919. De heer Hoolhorst deed grepen uit de geschiedenis, toen Sluis perioden van erote voorspoed heeft gehad, ook toen S^uis geen verbinding meer had met de zee. Sluis is steeds de andere plaatsen een slag voor geweest en is nog steeds door ERICH KASTNER 25 „We moeten hem vinden, Johan," sprak de Geheimraad. „Dat schoolmeisje uit Bremen heeft hem natuurlijk ontvoerd. Bovendien heeft hij me op zijn knieën gesmeekt, als een soort moeder op hem te passen". In de bar was de verloren zoon al even min. Johan maakte van de gelegenheid gebruik zich van zijn prijzen te ontdoen. De eau de cologne viel bij de boeren meisjes ten zeerste in de smaak. Een der Hollandse dames kreeg ongevraagd het met olieverf geschilderde berglandschap m de handen gedrukt. Zij bedankte in haar eigen taal. ..Dat verstaan we toch niet," sprak Johan, gaf haar het doosje postpapier op de koop toe en beweerde verder: „En nu geen woord meer!" Ze gingen maar weer naar hun ta feltje terug. Hagedorn was er nog altijd niet. Johan zette de twee Teddybeertjes op de derde stoel. De Geheimraad nam zijn zwarte oorbeschermers af. ..Hoe het komt weet ik niet," verklaarde hij. „Maar zonder die dingen smaakt de wijn me een invalspoort. Thans beleefd Sluis weer een tijd van voorspoed. Uit de voorspoed van het verleden was het mogelijk, dat het Sluis van voor de oorlog met zijn grote culturele bezit kon ontstaan. Wat zal de enorme voorspoed van thans niet aan cultureel bezit voor de gemeente op leveren, wat zal de Sluisse burgerij en gilden niet opbrengen voor een machtig monument aan het nageslacht. De her bouw van het oude Stadhuis, die spreker als afsluiting van de wederopbouw zou willen zien is niet alleen een winst voor Sluis, maar voor de gehele streek. De voorzitter was er zeker van, dat burge meester Van Hootegem, als burgemees ter van de wederopbouw geboekstaafd zal blijven. Met de wens, dat het heel lang goed zal mogen gaan en dat voor spoedden zegen op de gemeente zal mogen rusten, besloot de heer Hoolhorst, er nog zijn persoonlijke beste wensen aan toe voegend. Voorts wees de heer Hoolhorst nog op een sinds lang bestaande goede gewoonte tijdens de openingsbijeenkomst der tentoonstellingen van Ooft- en Tuin bouw, een dronk uit te brengen op H.M. de Koningin, waaraan het talrijke gezel schap gaarne gevolg gaf. Voorts, hierin eveneens een traditie voortzettend, stelde de voorzitter het gezelschap voor aan H. M. de Koningin een telegram te zeden, dat luidde alsvolgt: „Aan H.M. Koningin Juliana, Soestdijk. Bestuur, leden en ge nodigden, te Sluis bijeen ter gelegenheid van de opening der tentoonstelling van de Mij. voor Ooft- en Tuinbouw, in Z.-Vl. Westelijk Deel, betuigen Uwe Majesteit hulde en trouw", welk telegram onmid dellijk werd verzonden. De burgemeester van Sluis dankte voor de door de heer Hoolhorst gesproken vriendelijke woorden en hoopte nogmaals dat de Mij. de prettigste herinneringen aan de tentoonstelling te Sluis zou mo gen bewaren. Na de officiële ontvangst van het ge meentebestuur ontving de Mij. de geno digden. De heer Hoolhorst verwelkomde het gemeentebestuur, evenals Jhr. J.van Vredenburgh te Kapellen (B.), die er nog een van de oude garde is, eerst als jury lid, later als belangstellende. Het bestuur van Ooft- en Tuinbouw heeft lang ge dacht haar dank hiervoor op de een of andere wijze tot uitdrukking te brengen en heeft uiteindelijk besloten U het ere lidmaatschap van de Mij. aan te bieden. Wij hopen, dat u dit van ons zult willen aanvaarden De heer Van Vredenburgh zei dit ere-lidmaatschap gaarne te vullen aannemen, waarna de voorzitter hem feliciteerde. Voorts begroette de voorzit ter Mevr. Van den Broecke-de Man, die hij als „oude vriendin van Ooft- en Tuin bouw" betitelde en dankte haar voor de bereidheid de tentoonstelling te willen openen. De voorzitter bood haar bloemen aan. Met name verwelkomde de voorzit ter nog het plaatselijk feestcomité, de Rijksdiensten, de veilingen en de pers, en allen, die op enigerlei wijze van hun belangstelling blijk gaven. De burge meester hierop het woord nemende, zei geen pessimist te zijn. doch daarentegen ook de moeilijkheden te zien, waartegen over de Mij. zich gesteld ziet. Hij sprak stukken beter. Wat ter wereld heeft het gehoor nu met de smaakpapillen te ma ken?" ..Geen steek," sprak Johan. Onmiddellijk begonnen zij te experi menteren. Zij stoeten hun oren en dron ken. Zij hielden hun ogen dicht en dron ken. ..Is er iets?" vroeg Tobler. „Jawel," antwoordde Johan. „Verschei dene mensen staren naar ons en beelden zich nu in, dat wij gek zijn geworden". Ts d'r soms nog wat anders?" „Laat ze doen wat ze niet laten kun nen de wijn is buitengewoon lekker. Proost!" Ondertussen zat mevrouw Casparius met een strik in het haar en verder ook helemaal gekl eed als een halfvolwassen schoolmeisje, in gezelschap van de apache Fritz Hagedorn, in de met rook doortrokken, zeer druk bezochte bier kelder. Aan hun tafel zaten bovendien nog tal van andere gasten. Zij waren eveneens gecostumeerd, doch zij leden daar aanmerkelijk meer onder. Het ongeveer dertigjarige schoolkind maakte haar tas open, haalde haarpoe- dordoosje te voorschijn entipte haar bru taal neusje aan met een rozig donsje. De jongeman keek daarbij toe. „Hoe gaat het op school, kleine meid?" „Hot is noodzakelijk, dat ik een paar privaatlessen krijg. Vooral in mensen - over voorlichting vanwege Ooft- en Tuin bouw. Wij zijn in andere tijden gekomen. Hoe zal het niet zijn als heel de streek meewerkt. Het is mogelijk van dit land Zeelands tuin te maken, als iedere boer langs slootkanten en bij zijn boerderij enkele tientallen guldens besteed aan bloemheesters en wanneer Rijkswater staat nog een proef zou willen nemen met beplanting langs de wegen. Wij zijn immers het stadium ontgroeid van het ergerlijk vandalisme der bevolking. Daarom is er wel degelijk nog plaats voor Ooft- en Tuinbouw. Zij heeft in haar 78- jarig bestaan geen enkele wrijving ge kend tussen de diverse richtingen, waar uit haar leden bestaan. Het is heel be langrijk. dat wij ons allen uit het land van Cadzand in onze Mij. één voelen. Tot slot dankte de voorzitter allen, die medewerkten aan de totstandkoming en inrichting der tentoonstelling en allen, die een medaflle beschikbaar stelden. Hierna verkreeg Mevr. Van den Broe cke-de Man het woord. Zij begon met er ou te wijzen, dat het geen gebrek aan belangstelling is bij G.S., dat de Com missaris der Koningin of een plaatsver vanger de openingsplechtigheid niet kon verrichten. Toen het aan haar gevraagd werd heeft zij eensdeels geaccepteerd als „oude vriendin van Ooft- en Tuinbouw", anderdeels om nog enig verband te leg gen tussen het Provinciaal Bestuur. Ook spreekster bracht de tentoonstelling van 37 jaar geleden te Sluis in herinnering. Voorts memoreerde zij enige hoogtepun ten uit het bestaan van de Mij. Met de voorzitter was zij het eens, dat de Mij. zich anders moet oriënteren. Als voor beeld stelde zij Zwitserland, waar de bloemen en heesters in grote hoeveelhe den door particulieren en gemeenten zijn aangebracht. Ook zou het prachtig zijn, dat naast de particulieren hier in de streek ook de gemeenten iets doen, dan zal voor onze Mij. nog een heel prachtig werk zijn weggelegd. Zij wenste de Mij. in dit opzicht het allerbeste toe. Met deze woorden verklaarde zij de tentoonstelling voor geopend. De voorzitter dankte hartelijk voor het door Mevr. Van den Broecke gespro kene en hoopte, dat zij nog vele jaren getuige zou mogen zijn van de ontwikke ling van Ooft- en Tuinbouw en dat de Mij. op haar volle belangstelling zou mogen blijven rekenen. Hierop begaf het gezelschap zich naar de tentoonstellingstent om als eersten de tentoonstelling te bezichtigen. Naas de vele inzendingen van particu lieren, scholen, beroepskwekers van bloe men en fruit, waren een aantal heel aan trekkelijke stands buiten mededinging ingericht. Zo viel in het bijzonder op de grote en uiterst aantrekkelijke stand van de Zeeuwse veilingen, die een gemeen schappelijke inzending verzorgden en de stand van de veiling Zuid-Hollandse ei landen. Voorts de Plantenziektekundige dienst, alsmede de Rijks Tuinbouwvoor- lichtingsdienst met een aantrekkelijke stand vertegenwoordigd. Ook de handel had enkele stands ingericht, terwijl naast de stand van de Vereniging tot Bevorde ring van de Bijenteelt in Nederland, af deling Oostburg en de stand van de Vo- gelbeschermingswacht in W. Z.-Vl. nog een inzending van vele soorten prachtige Dahlia's aanwezig was van Jhr. Van kennis. Daar schiet ik beslist in te kort". „Dan moet je maar wachten, tot je wat ouder bent," raadde hij aan. „Dat ^s adeen maar een kwestie van ervaring". Verkeerd," sprak zij. „Als het daar van zou afhangen, was ik beslist num mer één van de klasse. Dat heeft er niets mee te maken". „Jammer, dan heeft al je ijver dus niets geholpen? Ann kind!" Zij knikte. „En wat wil je worden als je van school gaat?" „Straatveegster," sprak ze. „Ofbloem- kweekster. Of, het allerliefste nog, wan delen voor mijn eigen plezier". „Nou, nou! Is dat even een interessant beroep! Ik zou wel sneeuwman willen zijn. Sneeuwlieden hebben altijd een half jaar vacantie". „Moet men eigenlijk niet sneeuwman nen zeggen?" „Men zegt sneeuw lieden. Maar voor sneeuwman moet men een diploma heb ben". „En wat bent u in de plaats daarvan geworden?" vroeg ze. „Aanvankelijk spoot ik taarten vol," antwoordde hij. „En nu ben ik zelf bin der. Men vindt wel een uitweg. Ik heb een wagen. Een autobus. Vanwege mijn uitgebreide familie. Wanneer je ooit eens naar Berlijn komt, zal ik je rondrijden, er staan bloembakken op het chassis". Het schoolmeisje klapte in de handen. V DIT gtond in de P. Z. C- van woensdag 12 sept. De modellen die zulk een succes hadden op deze shows, ziet U mét een zeer groot aantal andere, aparte creaties in onze nieuwe, rijk gevarieerde wintercollectie. Voor Uw betere damesconfectie eerst kijken bij UW MODEHUIS COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN De bus van boot en trein stopt voor onze zaak Vredenburgh uit Kapellen (B.). Deze inzending was evenwel buiten mede dinging. Hoewel, vergeleken met de voorgaande tentoonstellingen een geringere belang stelling voor deelname te constateren valt, was de tentoonstelling goed ver zorgd en wettigde zeer zeker het enthou siasme wat hiervoor is opgebracht. De tentoonstelling was meer dan een bezoek waard. Rond de tentoonstelling was er een hele reeks van feestelijkheden, waar aan Zaterdag de Sluisse muziekvereni ging „Apollo" en de muziekvereniging uit Westkapelle (B.) hun medewerking gaven. Ook was er Zaterdag voor de jeugd een lampionoptocht. Zondag gaven de KI akkertjes van Blankenberghe, een uit 150 personen bestaande volksdans groep, een grootse demonstratie op het tentoonstellingsterrein en besloot de mu ziekvereniging „Apollo" met een concert. De uitslagen van de bekroningen wa ren alsvolgt: Scholen: Floraliaplanten le pr. O. L. School, Retranchement, med. van de heer A. Hoolhorst; 2e pr. O. L. School. Biervliet, med. van burgemeester Van Dongen te Aardenburg. „Aardig!" riep ze. „Met ooievaarsbek ken?" „Natuurlijk!" riep hij uit. „Andere bloe men horen immers niet op autobussen thuis". Nu kregen de andere mensen rondom het tafeltje er schoon genoeg van. Ze betaalden en maakten dat zij wegkwa men. Het schoolmeisje had er pret over en sprak: „Wanneer we nog een beetje luider onzin praten, hebben we binnen tien minuten het lokaal voor ons alleen". Dat plannetje ging niet door. Eerst kwam Lenz. Als een kroeghouder uit de onderwereld. Zijn fles Goldwasser was leeg. Hij bestelde Bourgonje en zong lied jes van de Rijn. En toen verscheen me vrouw von Mallebré, in gezelschap van baron Keiler. Zij ging, omdat zij mooie slanke beenen had, gekleed als een page uit de middeleeuwen. Keiler droeg een rok. Men zei elkander goeden dag, zo vriendschappelijk als mogelijk was. „In rok?" vroeg Hagedorn verbaasd. Keiler klemde zijn monocle nog iets vaster in zijn oog. „Ik verkleed me niet. Daar voel ik niets voor. Ik kan daar on mogelijk iets van humor in vinden". „Maar in rok naar een vagebonden bal?" vond het kleine schoolmeisje. „Waarom ook niet?" merkte de dikke Lenz op. „Er zijn ook wel vagebonden, die zie hin een rokcostuum steken!" En hij lachte losbandig. De baron vertrok zijn lippen. En Ha-

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1956 | | pagina 1