BOBBE
Drie meien is ile sneeuw
over onze najaarssiiow
ALG. NIEUWS- EN AC
ADVERTENTIEBLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
Tentoonstelling Ooft- en Tuinbouw te Sluis
e u
liet
o n
de Jehakel
ue Jaar gang - Nr. 608
Vrijdag 21 sept. 1956
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,10 p. kw.franco p. post f 1,25
Prijs der advertenties
10 ct. p. mm.bij abonn. korting
Advertenties met brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. exrta
Telefoon 429
DRUKKERS-UITGEVERS. F» SMOOR. DE HULSTER - DORPSSTRAAT tÓ - BRESKENS - TEL,
Voor de tweede maal tijdens het 78-
jarig bestaan van de Maatschappij tot
bevordering van Ooft- en Tuinbouw in
Zeeuws-Vlaanderen West. Deel, is Sluis
de eer te beurt gevallen de traditionele
tentoonstelling, die om de drie jaar ge
organiseerd wordt, binnen haar muren
te mogen ontvangen.
Het was dan ook de burgemeester van
Sluis, de heer P. F. van Hootegem, die
tijdens de ontvangst van Zaterdag in het
Parochiehuis hierover zijn groot genoe
gen uitsprak. Voor het toeristisch inge
stelde Sluis is het altijd een genoegen
een groot aantal personen officiéél te
mogen ontvangen, een dubbel genoegen
is het echter, wanneer het de ontvangst
van de oude Maatschappij in de streek
betreft. Spreker verontschuldigde zich,
dat de officiële ontvangst niet heeft
plaats kunnen vinden in het gemeente
huis, aangezien deze noodbehuizing hier
voor geen plaats biedt. Dankbaar was
spreker dan ook gestemd jegens de Di
rectie van het Parochiehuis, die haar
gebouw spontaan beschikbaar stelde. In
dit verband bracht spreker de binnen
kort te verwachten restauratie van het
Sluisse stadhuis onder de aandacht, ter
wijl hij aan het bestuur van Ooft- en
Tuinbouw de suggestie deed, wanneer
het Stadhuis te zijner tijd officiéél in
gebruik gesteld zou worden, een extra
tentoonstelling te Sluis te komen inrich
ten.
In het voorwoord van het programma
boekje, door de voorzitter van Ooft- en
Tuinbouw, de heer A. Hoolhorst, opge
steld, klonk naar de mening van spreker
een zeker pessimisme. Zijns inziens is
voor pessimisme in het geheel geen
plaats. Spreker meende, dat, wanneer de
Mij. van Ooft- en Tuinbouw zich wil aan
passen aan de gewijzigde instelling der
bevolking, zeker nog een grootse en voor
de streek heel belangrijke taak is weg
gelegd. Immers, als het getij verloopt,
verzet men de bakens. In dit verband
een suggestie doende, meende spreker,
dat er alle aanleiding is, voorlichting te
gaan geven voor plantsoenen- en tuin
aanleg, dit gezien de groeiende belang
stelling die hiervoor is te constateren.
Spreker herhaalde gaarne, wat hij in het
programmaboekje heeft gezegd, dat hij
Ooft- en Tuinbouw niet zou willen en
kunnen missen. Nogmaals een welkom
tot Ooft- en Tuinbouw toeroepend, ein
digde de burgemeester met de wens uit
te spreken, dat de Mij. met haar tentoon
stelling te Sluis goede en aangename da
gen zou mogen beleven.
De voorzitter, de heer Hoolhorst, dank
te van harte voor de vriendelijke woor
den, die de burgemeester zojuist had ge
sproken. Hij was hem dankbaar voor de
zijns inziens zeer waardevolle suggesties,
die hij aan het bestuur hoopt voor te
leggen. Het deed de voorz. veel genoegen
weer in Sluis te komen. Hij herinnerde
zich nog levendig het geweldige feest in
1919. De heer Hoolhorst deed grepen uit
de geschiedenis, toen Sluis perioden van
erote voorspoed heeft gehad, ook toen
S^uis geen verbinding meer had met de
zee. Sluis is steeds de andere plaatsen
een slag voor geweest en is nog steeds
door
ERICH KASTNER
25
„We moeten hem vinden, Johan," sprak
de Geheimraad. „Dat schoolmeisje uit
Bremen heeft hem natuurlijk ontvoerd.
Bovendien heeft hij me op zijn knieën
gesmeekt, als een soort moeder op hem
te passen".
In de bar was de verloren zoon al even
min. Johan maakte van de gelegenheid
gebruik zich van zijn prijzen te ontdoen.
De eau de cologne viel bij de boeren
meisjes ten zeerste in de smaak. Een der
Hollandse dames kreeg ongevraagd het
met olieverf geschilderde berglandschap
m de handen gedrukt. Zij bedankte in
haar eigen taal. ..Dat verstaan we toch
niet," sprak Johan, gaf haar het doosje
postpapier op de koop toe en beweerde
verder: „En nu geen woord meer!"
Ze gingen maar weer naar hun ta
feltje terug. Hagedorn was er nog altijd
niet. Johan zette de twee Teddybeertjes
op de derde stoel. De Geheimraad nam
zijn zwarte oorbeschermers af. ..Hoe het
komt weet ik niet," verklaarde hij. „Maar
zonder die dingen smaakt de wijn me
een invalspoort. Thans beleefd Sluis weer
een tijd van voorspoed. Uit de voorspoed
van het verleden was het mogelijk, dat
het Sluis van voor de oorlog met zijn
grote culturele bezit kon ontstaan. Wat
zal de enorme voorspoed van thans niet
aan cultureel bezit voor de gemeente op
leveren, wat zal de Sluisse burgerij en
gilden niet opbrengen voor een machtig
monument aan het nageslacht. De her
bouw van het oude Stadhuis, die spreker
als afsluiting van de wederopbouw zou
willen zien is niet alleen een winst voor
Sluis, maar voor de gehele streek. De
voorzitter was er zeker van, dat burge
meester Van Hootegem, als burgemees
ter van de wederopbouw geboekstaafd
zal blijven. Met de wens, dat het heel
lang goed zal mogen gaan en dat voor
spoedden zegen op de gemeente zal mogen
rusten, besloot de heer Hoolhorst, er nog
zijn persoonlijke beste wensen aan toe
voegend. Voorts wees de heer Hoolhorst
nog op een sinds lang bestaande goede
gewoonte tijdens de openingsbijeenkomst
der tentoonstellingen van Ooft- en Tuin
bouw, een dronk uit te brengen op H.M.
de Koningin, waaraan het talrijke gezel
schap gaarne gevolg gaf. Voorts, hierin
eveneens een traditie voortzettend, stelde
de voorzitter het gezelschap voor aan H.
M. de Koningin een telegram te zeden,
dat luidde alsvolgt: „Aan H.M. Koningin
Juliana, Soestdijk. Bestuur, leden en ge
nodigden, te Sluis bijeen ter gelegenheid
van de opening der tentoonstelling van
de Mij. voor Ooft- en Tuinbouw, in Z.-Vl.
Westelijk Deel, betuigen Uwe Majesteit
hulde en trouw", welk telegram onmid
dellijk werd verzonden.
De burgemeester van Sluis dankte voor
de door de heer Hoolhorst gesproken
vriendelijke woorden en hoopte nogmaals
dat de Mij. de prettigste herinneringen
aan de tentoonstelling te Sluis zou mo
gen bewaren.
Na de officiële ontvangst van het ge
meentebestuur ontving de Mij. de geno
digden. De heer Hoolhorst verwelkomde
het gemeentebestuur, evenals Jhr. J.van
Vredenburgh te Kapellen (B.), die er nog
een van de oude garde is, eerst als jury
lid, later als belangstellende. Het bestuur
van Ooft- en Tuinbouw heeft lang ge
dacht haar dank hiervoor op de een of
andere wijze tot uitdrukking te brengen
en heeft uiteindelijk besloten U het ere
lidmaatschap van de Mij. aan te bieden.
Wij hopen, dat u dit van ons zult willen
aanvaarden De heer Van Vredenburgh
zei dit ere-lidmaatschap gaarne te vullen
aannemen, waarna de voorzitter hem
feliciteerde. Voorts begroette de voorzit
ter Mevr. Van den Broecke-de Man, die
hij als „oude vriendin van Ooft- en Tuin
bouw" betitelde en dankte haar voor de
bereidheid de tentoonstelling te willen
openen. De voorzitter bood haar bloemen
aan. Met name verwelkomde de voorzit
ter nog het plaatselijk feestcomité, de
Rijksdiensten, de veilingen en de pers,
en allen, die op enigerlei wijze van hun
belangstelling blijk gaven. De burge
meester hierop het woord nemende, zei
geen pessimist te zijn. doch daarentegen
ook de moeilijkheden te zien, waartegen
over de Mij. zich gesteld ziet. Hij sprak
stukken beter. Wat ter wereld heeft het
gehoor nu met de smaakpapillen te ma
ken?"
..Geen steek," sprak Johan.
Onmiddellijk begonnen zij te experi
menteren. Zij stoeten hun oren en dron
ken. Zij hielden hun ogen dicht en dron
ken.
..Is er iets?" vroeg Tobler.
„Jawel," antwoordde Johan. „Verschei
dene mensen staren naar ons en beelden
zich nu in, dat wij gek zijn geworden".
Ts d'r soms nog wat anders?"
„Laat ze doen wat ze niet laten kun
nen de wijn is buitengewoon lekker.
Proost!"
Ondertussen zat mevrouw Casparius
met een strik in het haar en verder ook
helemaal gekl eed als een halfvolwassen
schoolmeisje, in gezelschap van de
apache Fritz Hagedorn, in de met rook
doortrokken, zeer druk bezochte bier
kelder. Aan hun tafel zaten bovendien
nog tal van andere gasten. Zij waren
eveneens gecostumeerd, doch zij leden
daar aanmerkelijk meer onder.
Het ongeveer dertigjarige schoolkind
maakte haar tas open, haalde haarpoe-
dordoosje te voorschijn entipte haar bru
taal neusje aan met een rozig donsje.
De jongeman keek daarbij toe. „Hoe
gaat het op school, kleine meid?"
„Hot is noodzakelijk, dat ik een paar
privaatlessen krijg. Vooral in mensen -
over voorlichting vanwege Ooft- en Tuin
bouw. Wij zijn in andere tijden gekomen.
Hoe zal het niet zijn als heel de streek
meewerkt. Het is mogelijk van dit land
Zeelands tuin te maken, als iedere boer
langs slootkanten en bij zijn boerderij
enkele tientallen guldens besteed aan
bloemheesters en wanneer Rijkswater
staat nog een proef zou willen nemen
met beplanting langs de wegen. Wij zijn
immers het stadium ontgroeid van het
ergerlijk vandalisme der bevolking.
Daarom is er wel degelijk nog plaats voor
Ooft- en Tuinbouw. Zij heeft in haar 78-
jarig bestaan geen enkele wrijving ge
kend tussen de diverse richtingen, waar
uit haar leden bestaan. Het is heel be
langrijk. dat wij ons allen uit het land
van Cadzand in onze Mij. één voelen.
Tot slot dankte de voorzitter allen, die
medewerkten aan de totstandkoming en
inrichting der tentoonstelling en allen,
die een medaflle beschikbaar stelden.
Hierna verkreeg Mevr. Van den Broe
cke-de Man het woord. Zij begon met er
ou te wijzen, dat het geen gebrek aan
belangstelling is bij G.S., dat de Com
missaris der Koningin of een plaatsver
vanger de openingsplechtigheid niet kon
verrichten. Toen het aan haar gevraagd
werd heeft zij eensdeels geaccepteerd als
„oude vriendin van Ooft- en Tuinbouw",
anderdeels om nog enig verband te leg
gen tussen het Provinciaal Bestuur. Ook
spreekster bracht de tentoonstelling van
37 jaar geleden te Sluis in herinnering.
Voorts memoreerde zij enige hoogtepun
ten uit het bestaan van de Mij. Met de
voorzitter was zij het eens, dat de Mij.
zich anders moet oriënteren. Als voor
beeld stelde zij Zwitserland, waar de
bloemen en heesters in grote hoeveelhe
den door particulieren en gemeenten zijn
aangebracht. Ook zou het prachtig zijn,
dat naast de particulieren hier in de
streek ook de gemeenten iets doen, dan
zal voor onze Mij. nog een heel prachtig
werk zijn weggelegd. Zij wenste de Mij.
in dit opzicht het allerbeste toe. Met deze
woorden verklaarde zij de tentoonstelling
voor geopend.
De voorzitter dankte hartelijk voor
het door Mevr. Van den Broecke gespro
kene en hoopte, dat zij nog vele jaren
getuige zou mogen zijn van de ontwikke
ling van Ooft- en Tuinbouw en dat de
Mij. op haar volle belangstelling zou
mogen blijven rekenen.
Hierop begaf het gezelschap zich naar
de tentoonstellingstent om als eersten de
tentoonstelling te bezichtigen.
Naas de vele inzendingen van particu
lieren, scholen, beroepskwekers van bloe
men en fruit, waren een aantal heel aan
trekkelijke stands buiten mededinging
ingericht. Zo viel in het bijzonder op de
grote en uiterst aantrekkelijke stand van
de Zeeuwse veilingen, die een gemeen
schappelijke inzending verzorgden en de
stand van de veiling Zuid-Hollandse ei
landen. Voorts de Plantenziektekundige
dienst, alsmede de Rijks Tuinbouwvoor-
lichtingsdienst met een aantrekkelijke
stand vertegenwoordigd. Ook de handel
had enkele stands ingericht, terwijl naast
de stand van de Vereniging tot Bevorde
ring van de Bijenteelt in Nederland, af
deling Oostburg en de stand van de Vo-
gelbeschermingswacht in W. Z.-Vl. nog
een inzending van vele soorten prachtige
Dahlia's aanwezig was van Jhr. Van
kennis. Daar schiet ik beslist in te kort".
„Dan moet je maar wachten, tot je
wat ouder bent," raadde hij aan. „Dat
^s adeen maar een kwestie van ervaring".
Verkeerd," sprak zij. „Als het daar
van zou afhangen, was ik beslist num
mer één van de klasse. Dat heeft er niets
mee te maken".
„Jammer, dan heeft al je ijver dus
niets geholpen? Ann kind!"
Zij knikte.
„En wat wil je worden als je van school
gaat?"
„Straatveegster," sprak ze. „Ofbloem-
kweekster. Of, het allerliefste nog, wan
delen voor mijn eigen plezier".
„Nou, nou! Is dat even een interessant
beroep! Ik zou wel sneeuwman willen
zijn. Sneeuwlieden hebben altijd een half
jaar vacantie".
„Moet men eigenlijk niet sneeuwman
nen zeggen?"
„Men zegt sneeuw lieden. Maar voor
sneeuwman moet men een diploma heb
ben".
„En wat bent u in de plaats daarvan
geworden?" vroeg ze.
„Aanvankelijk spoot ik taarten vol,"
antwoordde hij. „En nu ben ik zelf bin
der. Men vindt wel een uitweg. Ik heb
een wagen. Een autobus. Vanwege mijn
uitgebreide familie. Wanneer je ooit eens
naar Berlijn komt, zal ik je rondrijden,
er staan bloembakken op het chassis".
Het schoolmeisje klapte in de handen.
V
DIT gtond in de P. Z. C- van
woensdag 12 sept.
De modellen die zulk een succes
hadden op deze shows, ziet U
mét een zeer groot aantal andere,
aparte creaties in onze nieuwe,
rijk gevarieerde wintercollectie.
Voor Uw betere damesconfectie
eerst kijken bij
UW MODEHUIS
COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN
De bus van boot en trein stopt voor onze zaak
Vredenburgh uit Kapellen (B.). Deze
inzending was evenwel buiten mede
dinging.
Hoewel, vergeleken met de voorgaande
tentoonstellingen een geringere belang
stelling voor deelname te constateren
valt, was de tentoonstelling goed ver
zorgd en wettigde zeer zeker het enthou
siasme wat hiervoor is opgebracht. De
tentoonstelling was meer dan een bezoek
waard. Rond de tentoonstelling was er
een hele reeks van feestelijkheden, waar
aan Zaterdag de Sluisse muziekvereni
ging „Apollo" en de muziekvereniging
uit Westkapelle (B.) hun medewerking
gaven. Ook was er Zaterdag voor de
jeugd een lampionoptocht. Zondag gaven
de KI akkertjes van Blankenberghe, een
uit 150 personen bestaande volksdans
groep, een grootse demonstratie op het
tentoonstellingsterrein en besloot de mu
ziekvereniging „Apollo" met een concert.
De uitslagen van de bekroningen wa
ren alsvolgt:
Scholen: Floraliaplanten
le pr. O. L. School, Retranchement, med.
van de heer A. Hoolhorst; 2e pr. O. L.
School. Biervliet, med. van burgemeester
Van Dongen te Aardenburg.
„Aardig!" riep ze. „Met ooievaarsbek
ken?"
„Natuurlijk!" riep hij uit. „Andere bloe
men horen immers niet op autobussen
thuis".
Nu kregen de andere mensen rondom
het tafeltje er schoon genoeg van. Ze
betaalden en maakten dat zij wegkwa
men. Het schoolmeisje had er pret over
en sprak: „Wanneer we nog een beetje
luider onzin praten, hebben we binnen
tien minuten het lokaal voor ons alleen".
Dat plannetje ging niet door. Eerst
kwam Lenz. Als een kroeghouder uit de
onderwereld. Zijn fles Goldwasser was
leeg. Hij bestelde Bourgonje en zong lied
jes van de Rijn. En toen verscheen me
vrouw von Mallebré, in gezelschap van
baron Keiler. Zij ging, omdat zij mooie
slanke beenen had, gekleed als een page
uit de middeleeuwen. Keiler droeg een
rok. Men zei elkander goeden dag, zo
vriendschappelijk als mogelijk was.
„In rok?" vroeg Hagedorn verbaasd.
Keiler klemde zijn monocle nog iets
vaster in zijn oog. „Ik verkleed me niet.
Daar voel ik niets voor. Ik kan daar on
mogelijk iets van humor in vinden".
„Maar in rok naar een vagebonden
bal?" vond het kleine schoolmeisje.
„Waarom ook niet?" merkte de dikke
Lenz op. „Er zijn ook wel vagebonden,
die zie hin een rokcostuum steken!" En
hij lachte losbandig.
De baron vertrok zijn lippen. En Ha-