Geslaagde Visserij
Drie manen in de sneeuw
lagen Ie Breskens
ALG. NIEUWS- EN AC
ADVERTENTIEBLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
Feuilleton
de )cha kei
ue Jaar gang - Nr. 60s
Vrijdag 17 aug. 1956
Verschijnt iedere Vrijdag
A bonnementsprijs
f 1,10 p. kw.franco p. post f 1,25
Prijs der advertenties
10 ct. p. mm.bij abonn. korting
Advertenties met brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. exrta
Telefoon 429
DRUKKERS-UITGEVERS F* SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL,
Zaterdagmiddag drupte een trieste
regen neer qp de velen, die zich op het
Spuiplein verzameld hadden om getuige
te zijn van de opening van het Visserij
feest, dat Breskens vijf dagen lang in
feestroes zou houden.
Water en vis zijn onafscheidelijk aan
elkaar verbonden, doch regen en vis
serijfeesten schijnen bondgenoten te
worden. Men is in Breskens niet eens
erg op deze bondgenoot, die vorig jaar
de feestelijke optocht met praalwagens
in de war schopte, gesteld.
Bij de opening op het Spuiplein sprak
de voorzitter van het Comité Visserij
feest, de heer J. Carels, een hartelijk
welkomstwoord tot de burgemeester en
nagenoeg voltallige gemeenteraad, die
op de muziekkiosk aanwezig waren. De
heer Carels gewaagde in zijntoespraak
van de maandenlange voorbereiding,
welke de bevolking van Breskens zich
ieder jaar weer opnieuw getroost om
het feest tot iets groots te maken. Deze
bevolking is niet gewend om bij de pak
ken neer te zitten. Iedere inwoner voelt
voor Breskens en wil laten zien wat de
visserij voor Breskens betekent.
Warme dank bracht de heer Carels
aan het gemeentebestuur voor de grote
financiële steun, welke men heeft ont
vangen. Tijdens het spelen van het Wil
helmus ontplooide langzaam de Bres
kense gemeentevlag en onder doodse
stilte van het talrijke publiek, ontstak
de oudste visser, dhr. J. Hoogstadt, 85
jaar, de visserijvlam, die als een sym
bool van de betekenis van de visserij
voor Breskens gedurende de visserij
feesten zal branden. Met de wens uit te
spreken dat de bevolking er ieder jaar
in mag slagen dezelfde geestdrift als
thans op te brengen voor het Visserij
feest, besloot de voorzitter zijn toe
spraak.
De wimpel voor de B.R. 5.
Burgemeester A. Eekhout stipte de
grote betekenis der visserij voor Bres
kens met enkele welgekozen woorden
aan. Het gemeentebestuur heeft ge
meend deze betekenis te moeten onder
strepen door ieder jaar tijdens de visse
rijfeesten een speciale wimpel uit te rei
ken aan die schipper, die de hoogste be
somming voor de garnalen per jaar
gehaald heeft. Onder grote spanning
maakte de burgemeester bekend, dat dit
voor het afgelopen jaar de B.R. 5 was,
waarop de familie Fenijn vaart. Schip
per Henk Fenijn en de bemanning ont
vingen de wimpel, die speciaal voor deze
gelegenheid werd ontworpen. Het is
een buitengewoon fraai uitgevoerde
vlag, waarin het jaartal alsmede het
gemeentewapen van Breskens gebor
duurd zijn. De burgemeester wenste de
visserij van Breskens een goede vangst
en behouden vaart.
De optocht.
De steeds neerdruipende regen was er
de oorzaak van, dat de praalwagens
slechts aarzelend uit de hoeken tevoor
schijn kwamen. De geheimzinnigheid,
door
ERICH KASTNER
20
„En ondanks dat is het gezond," be
weerde Schulze.
„Wanneer hij overmorgen weer komt,
stuur ik hem naar uw rommelkamertje,"
sprak Hagedorn. „Dan kan hij bij u uit
razen!"
Op dat ogenblik ging de hoteldeur
open en Onkel Polter stapte door de
sneeuw. „Hier is een brief voor u, Dr.
Hagedorn. En in het andere couvert
zitten een paar buitenlandse postze
gels".
„Dank u zeer," sprak de jongeman.
Ha, een brief van mijn moeder! Wat
ik zeggen wil, hoe bevalt u Casimir?"
„Daar wil ik me liever niet over uit
laten," antwoordde de portier.
„Wat is dat nou!" riep de jongeman
uit „Casimir geldt onder vakmensen
voor de mooiste sneeuwman, welke ooit
te water of te land werd gewrocht!"
...O. juist!" sprak Onkel Polter. „Ik
dacht eigenlijk, dat Casimir de voor
naam was van meneer Schulze". Hij
maakte een lichte buiging en ging weer
welke wekenlang rond deze wagens had
gehangen was voorbij. Ieder bewonder
de de ware pronkstukken, die de buurt
verenigingen hadden gemaakt. „De
zwarte zee", de trots der Nederlandse
slepers, dwong ieders bewondering af.
Het geval bleek wat moeilijk bestuur
baar, doch handig werd de wagen door
de moeilijke bochten geloodst. Ollie B.
Bommel, compleet met TomPoes, het
kasteel Bommelstijn, enz. was goed op
dreef. Tom Poes waakte er angstig voor,
dat zijn dikke vriend geen al te gekke
capriolen uithaalde. Ook aan deze wa
gen was heel veel zorg besteed. „Het
haring-centrum was aardig gevonden.
Jammer, dat de fleurige meisjes het zo
koud hadden boven op de wagen. In
„De gondel" zat het bruidspaar. De gon
delier hield de zaak keurig in even
wicht. Aan het „Draaiorgel" moet
enorm veel werk en zorg besteed zijn.
Het zag er dan ook keurig uit. Verder
waren er een „Vis", een „Kreeft", als
mede de „Graansilo", de „Vismijn",
„Zee-meeuw," „Oosters tafereel,'" „Bloe
menhulde" en „Kinder-wegenwacht,"
die deze optocht tot een bijzonder fraai
geheel maakten.
Een viertal muziekkorpsen, waarvan
enkele in keurig uniform, luisterden
met marsmuziek de optocht op.
Ook de turnvereniging trotseerde de
regen. Jammer, dat de keurige witte
pakjes met jasjes bedekt moesten wor
den. Ondanks dit alles werd toch dap
per meegemarchieerd, aangemoedigd
door de leiding, die niet moe werd de
kinderen netjes recht te laten lopen.
Veel bewondering hebben we gehad
voor de Rijkspolitie, die steeds de door
gang voor de optocht vrij hield, en des
ondanks het verkeer op de drukke
Rijksweg vlot liet verlopen.
Na afloop van de optocht, die op het
haventerrein ontbonden werd, concer
teerden de deelnemende muziekkorpsen
uit Vlissingen, Souburg en Heinkens-
zand op de kiosk.
Waterskiën.
De Brusselse jachtclub, welke alhier
haar domicilie heeft, gaf vervolgens
achter razend snelle motorboten een
demonstratie in waterskiën. Grote be
wondering had men voor de mensen,
die het ongetwijfeld koude water trot
seerden. De toeschouwers genoten dan
ook van dit imposante schouwspel.
Inmiddels was bekend gemaakt, dat
het optreden van het Ballet „Marjo",
dat die avond zou plaats vinden, niet
op het Oranjeplein, doch in het vereni
gingsgebouw zou zijn. Uiteindelijk lieten
de weergoden zich vermurwen. Het
werd droog, hoewel het een gure. avond
bleef. Op het Oranjeplein werd alles
ijlings in gereedheid gebracht voor het
optreden van het Ballet. De muziekver
eniging uit Souburg hield er de stem
ming in onder de talrijke wachtenden.
Het Japans vuurwerk, dat eveneens
op het Oranjeplein werd ontstoken, was
voor de aanwezigen een openbaring.
Onder gelach kwamen de poppen van
naar het hotel terug. Nog eenmaal
wendde hij zich om. „Sneeuwmannen
daar heb ik geen verstand van".
Ze volgden een weg die over een vlak,
onder sneeuw bedolven veld voerde.
Even later kwamen ze in een dennebos
en daar werd het pad steiler. De bomen
waren stokoud en reusachtig groot. Tel
kenmale raakte een zware sneeuwmas
sa van een der twijgen los en stoof in
dichte witte wolken op de beide man
nen neer. die zwijgend door de sprook
jesachtige stilte wandelden. De zonne
schijn. die in smalle strepen boven het
bergpad zweefde, zag er uit, alsof een
goede fee de stralen met een kam had
geordend. Toen zij bij een bank kwa
men, bleven ze staan Deze was bedekt
met een donzig sneeuwkussen. Hage
dorn veegde de sneeuw er af en zij gin
gen zitten. Een zwart eekhoorntje liep
in een drafje over de weg.
Na een poosje stonden zij zwijgend
op en gingen verder. Het bos liep ten
einde. Zij kwamen weer in het vrije
veld. Hun pad scheen in de hemel uit
te monden. In werkelijkheid liep het
rechts af en voerde naar een boomloze
heuvel, waarop zich twee zwarte stip
pen bewogen.
Hagedorn sprak: „Ik ben gelukkig!
Gelukkiger dan ik ooit had kunnen
dromen!" Verwonderd schudde hij het
hoofd. „Wanneer ik eens nadenk:
zijde en sierlijke vissen naar beneden
buitelen. De wind speelde met deze ve
derlichte voorwerpen een prettig spel
letje. Zover ons bekend, is een dergelijk
vuurwerk nog nimmer in Zeeuws-VI.
afgestoken.
Het optreden van het Ballet „Marjo"
onder leiding van mevr. Puck Goekoop,
was een succes. Burgemeester Eekhout
sprak een welkomstwoord tot de aan
wezigen, waarna de leidster van het
Ballet de groep inleidde en bij de ver
schillende dansen een uiteenzetting
gaf. De eerste volksdansen waren niet
erg geslaagd. De groep had kennelijk
last van de felle koude en kon maar
moeilijk los komen. Een Spaanse solo-
dans was een succes, evenals de Tiroler
dans. De Maanmannetjes vonden we
door de lompe costuums minder ge
slaagd. Wat log, waardoor het gracieuze
van de dans verloren ging. Het roddel
ballet was weer veel beter, evenals de
etalagepoppen, waarmee een ongedacht
peil bereikt werd. Jammer, dat nogal
eens een misstapje gedaan werd, waar
aan de felle wind wel schuldig geweest
zal zijn. Na een korte pauze werd het
programma aanmerkelijk bekort. Met
een wals van Strauss, „Geschichten aus
dem Wienerwald", werd het programma
besloten. Hoewel het optreden onder
zeer ongunstige omstandigheden moest
plaats vinden, viel de kwaliteit van het
gebodene niet zo zeer tegen. Het initi
atief van het Visserij comité, om een
dergelijk ballet in Breskens te doen op
treden, moet zeker geprezen worden.
Op het Spuiplein werd deze eerste
Visserij dag besloten met accordeonmu-
ziek van de Sarino's.
Tot in de kleine uurtjes heerste er
een gezellge drukte in Breskens.
Officiële ontvangst Franse voetballers.
Zaterdagavond tussen 6 en 7 uur wer
den de Franse voetballers, alsmede het
bestuur van de Breskense voetbalclub
en het elftal dat tegen de Fransen uit
zou komen, officieel door het gemeente
bestuur van Breskens ontvangen.
In zijn welkomstrede zeide burge
meester J. A. Eekhout dat men het in
Breskens buitengewoon op prijs heeft
gesteld, dat de Franse voetbalvereni
ging uit Nangïs bereid was de feeste
lijkheden op te luisteren met een voet
balwedstrijd HollandFrankrijk. Spr.
herinnerde aan de prettige vriend
schapsbanden, die tussen beide landen
worden onderhouden, alsmede aan het
feit, dat in 1940 de Franse soldaten hun
leven hebben ingezet voor Nederland,
dat door brute overweldigers werd over
rompeld. Voor deze spontane inzet van
het Franse leger zal in W. Z.-Vlaande
ren steeds grote dankbaarheid heersen.
De burgemeester herinnerde aan de
prettige verhouding tussen de beide
voetbalverenigingen en de ontvangst
die de Bressiaanders in Frankrijk was
bereid tijdens het bezoek dat men met
de Paasdagen aan Frankrijk bracht. In
Breskens is men nog steeds vol van dit
bezoek. Is het wellicht door de char
mante Franse meisjes, vroeg de burge
meester wat schalks, of was het de
Franse wijn die tijdens dit bezoek zo
overvloedig werd geschonken. De bur
gemeester beëindigde zijn toespraak
met een dronk uit te brengen op de
Eergisteren was ik in Berlijn. Reeds ja
ren zonder werk. Binnen veertien dagen
ben ik weer in Berlijn
„Gelukkig te zijn is geen schande,"
sprak Schulze, „maar wel is het een
zeldzaamheid".
Plotseling verwijderde zich de ene
stip van de ander. De afstand werd
groter. Het was een ski-loper. Hij kwam
met angstwekkende snelheid nader en
hield zich slechts met de grootste moei
te staande
„Daar gaan de ski-latten er met
iemand van door," merkte Hagedorn
op. Op een afstand van ongeveer twin
tig meter gekomen, deed de ski-loper
een soort marionetten-sprong, stortte
hals over kop in een sneeuwhoop en was
verdwenen.
„Laten we brandweermannetje gaan
spelen!" riep Schulze. Zij liepen dwars
over het veld, waarbij ze dikwijls tot
aan hun heupen in de sneeuw gleden
en hielpen elkaar, zo goed en zo kwaad
als het ging, om vooruit te komen.
Tenslotte ontdekten ze een paar trap
pelende benen en een paar ski-latten
en ze trokken en rukten aan de wild
vreemde meneer tot hij, veel overeen
komst vertonende met Casimir de
meeuwman, te voorschijn kwam. Hij41
hoestte en proestte, spuwde monden vol
sneeuw en zei toen diep treurig: „Goe
den morgen, mijne heren!" Het wasJo-
han Kesselhut.
voetbalvereniging „Espérance" uit Nan-
gissiene.
De heer Albert Mandais beantwoord
de op zeer vlote wijze de toespraak van
de burgemeester.
De Franse voetballers werden onder
gebracht bij de bevolking van Breskens,
die zeer spontaan gastvrijheid verleende
0
Vermeld kan nog worden dat de
Franse spelers met hun dames het heel
best naar de zin hebben gehad in Bres
kens. Zo werd hun Maandag in hotel
Roest een gezellige avond aangeboden
door v.v. „Breskens," terwijl Dinsdag
een tocht gemaakt werd door Walche
ren met een bezoek aan „Miniatuur
Walcheren" te Middelburg.
Voetbalwedstrijd.
Zondagmiddag werden de feestelijk
heden voortgezet onder wat gunstiger
weersomstandigheden dan Zaterdag.
Aangevangen werd met de voetbalwed
strijd Nederland-Frankrijk.
Nangis won de toss en ging na de
aftrap vrij snel ten aanval over. Bres
kens liet echter weten, dat het niet zo
maar kampioen is geworden en beant
woordde de aanvallen afdoende. Na een
op en neer gaande strijd, met afwisse
lende kansen, die niet tot doelpunten
kwamen, zag Han Keijmel, Breskens'
aanvoerder, plotseling zijn kans schoon.
Met een fraai schot werd het eerste
Breskense doelpunt genoteerd.
Nangis kwam wat feller op en na een
goed opgezette aanval slaagde Tinus
Faas (Fr.) er in met een fraaie kopbal
de stand gelijk te maken. Tot teleur
stelling van de Fransen werd dit doel
punt afgekeurd, daar Faas in het vuur
van de strijd de bal met de hand ge
speeld had. Jammer voor de Fransen,
doch de stand bleef 10 voor Breskens.
Zo ging de rust in en ook in de tweede
helft was het een op en neergaande
strijd waarbij het tempo aan beide zij
den wel wat laag was. Met 10 kwam
Breskens eervol te voorschijn uit een
sportieve, zeer prettig gespeelde wed
strijd, waarvoor veel belangstelling was.
Veel belangstelling voor de optocht.
Inmiddels hadden de verschillende
muziekcorpsen met de nodige marsmu
ziek hun komst aangekondigd.
Op het haventerrein werd voor de
tweede maal, nu onder gunstiger weers
omstandigheden, de feeststoet gefor
meerd. De praalwagens trokken enorm
veel belangstelling, terwijl het 150 man
tellende muziekcorps uit Etten, de Post-
harmonie uit Gent, de Harmonie uit
Terneuzen, V.T.V. uit Vlissingen, als
mede de muziekverenigingen uit Groede
en Breskens de nodige fleur aan de op
tocht gaven. Onder enonne belangstel
ling trok de feestelijke stoet andermaal
door Breskens. De bewondering voor de
praalwagens was van dien aard, dat
verschillende buurtcommissies werden
aangezocht om volgende week Zondag-
met hun wagen naar Knokke te komen
om mee te doen aan de aldaar te hou
den praalwagen-optocht.
Nadat de optocht ontbonden was, gaf
de Brusselse zeil- en jachtclub ander
maal een demonstratie van waterskiën.
Ditmaal waren de skiërs gecostumeerd.
Meneer Schulze lachte zich tranen.
Hagedorn klopte het pak van de ver
ongelukte schoon. En Kesselhut betast
te wantrouwig zijn ledematen. „Ik ben,
geloofik, nog heel," deelde hij daarna
mede.
„Waarom bent u ook in zo'n vaart de
helling komen afglijden?" vroeg Schul
ze. Kesselhut sprak geërgerd: „De ski's
zijn uitgegleden, ik toch niet!"
Daar kwam Graswander-Toni aan
suizen. Hij maakte een elegante bocht
en bleef toen plotseling staan. „Maar
meneer!" riep hij uit. „Vlug starten
leert u toch pas tijdens het vijfde les
uur!"
Na het lunchuur gingen de drie he
ren op het terras, vlijden zich in beha-
gelijke ligstoelen, sloten hun ogen en
rookten hun sigaar. De zon brandde
heviger dan in de zomer.
„Over een paar dagen zie ik er uit
als een neger,", deelde Schulze mee
„Een bruine tint verricht wonderen.
Men kijkt in de spiegel en voelt zich
gezond".
De anderen knikten instemmend.
Na een poos sprak Hagedorn: „Wan
neer denkt u dat mijn moeder de brief
heeft geschreven, die ik vandaag heb
gekregen? In de tijd, dat ik bij de sla
ger was, om worst te halen voor op
reis".
„Waarom zo'n haast?" vroeg Kessel-
