BOBBE
Otliciele opening nieuw gemeentehuis en oogstleest te Schuondijke
Drie mannen in de sneeuw
CORSETTEN
5t u I
ALG. NIEUWS- EN AC
ADVERTENTIEBLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
Feuilleton
139 -119 en 98 ct. p. meter
f 6,99 per meter
16,95 per meter
f 1,45 per meter
de tchakel
ue Jaargang - Nr. 600
Vrijdag 27 juli 1956
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,10 p. kw.franco p. post f 1,25
Prijs der advertenties
10 ct. p. mm.; bij abonn. korting
Advertenties met brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. exrta
Telefoon 429
DRUKKERS-UITGEVERS F» SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TELT*» - GIRO 358296
Door de opening van het nieuwe ge
meentehuis door de Commissaris der
Koningin in de Prov. Zeeland, Jhr. Mr.
A. F. C. de Casembroot, heeft Schoon-
dijke Vrijdag een punt kunnen zetten
achter de lijdensweg voor wat betreft de
behuizing van de secretarie, welke ruim
11 jaar geleden door de algehele ver
woesting van het gemeentehuis van
Schoondijke een aanvang nam.
De Commissaris werd, vergezeld van
zijn echtgenote, aan de grens van de ge
meente door de burgemeester v. Schoon
dijke, de heer F. A. van Rosevelt, verwel
komd, waarna in een open landauer naar
het gemeentehuis werd gereden, alwaar
herauten te paard de bevolking kond
deed van de op handen zijnde plechtig
heid. Toen het gezelschap in de prach
tige raadszaal gezeten was, opende bur
gemeester van Rosevelt de buitengewone
raadszitting en verwelkomde het talrijke
gezelschap. Een bijzonder woord van wel
kom richtte hij tot de Commissaris en
diens echtgenote, alsmede tot de heren
leden van G.S., A. Schout en Ir. G. P. M.
Dikötter. Hierna sprak de voorzitter de
aanwezigen toe en haalde uit Schoon-
dijke's rijke verleden enkele wetenswaar
dige bijzonderheden aan. Deze gegevens
ontleende de voorzitter, zoals hij opmerk
te, aan een geschrift van Dr. de Hullu,
aangezien de archiefstukken van Schoon
dijke niet verder teruggaan dan 1790.
Het op 23 Aug. 1900 officieel in gebruik
genomen gemeentehuis was het eerste
gemeentehuis, waarover de gem. Schoon
dijke beschikte; voordien was de gemeen
te-administratie en het gemeentebestuur
(schout en schepenen) ondergebracht in
,,'s Lands Welvaren" en wel op de boven
verdieping van dit café. Door de aan
koop van een woning aan de Markt van
wed. G. Contant op 10 Febr. 1899, kreeg
de gemeente de beschikking over de
bouwplaats. Dit gemeentehuis was geen
lang leven beschoren, immers, zoals ge
zegd, werd het in Sept. 1944 volkomen
vernietigd. De voorzitter was bijzonder
verheugd, dat de lijdensweg thans ten
einde is en Schoondijke de beschikking
heeft gekregen over een bijzonder fraai
gemeentehuis. Warme dank bracht spr.
aan allen, die aan de totstandkoming van
dit hypermoderne gebouw hebben mede
gewerkt. In zijn dank betrok hij het Col
lege van G.S. voor de steun en hulp die
aan Schoondijke werd gegeven, voorts
de Directeur van de Prov. dienst voor
Volkshuisvesting, de directeur van de
Centrale Dienst voor Bouw- en Woning
toezicht, de heren Terwechel, Hoekstra
en Overbeke, de heren raadsleden en
wethouders. Het huis getuigt van durf
en wil, wij hebben een voornaam en stijl
vol gemeentehuis gekregen. Verder bracht
spr. dank aan Ir. S. J. van Embden uit
Delft, hij was hem zeer erkentelijk voor
zijn fraai ontwerp. Ook kreeg de aanne
mer, de fa. Christiaansen, woorden van
lof toegezwaaid, alsmede de onderaan
nemers. Bijzondere dank bracht de voor
zitter aan de leerlingen en leraren van
de Technische school te Oostburg voor
de geheel belangeloze vervaardiging van
een aantal koperen lampjes en banken
door
ERICH KASTNER
17
„Da werden Weiber zu Hyanen!" de
clameerde Schulze, die er van wist mee
te praten. Maar de schone uit Bremen en
Hagedorn waren al buiten zijn gehoor.
De dans ving aan.
Schulze boog zich voorover. „Ik ga in
de hal," fluisterde hij tot Kesselhut.
„Volg me, zonder dat het opvalt! En
breng een goede sigaar voor me mee!"
Daarop verliet hij de bar.
De Geheimraad Tobler zat zo met zijn
huisknecht Johan in de hal. De meeste
tafeltjes waren leeg. Kesselhut klapte
zijn sigarenétui open en zei: „Mag ik u
een glas cognac aanbieden?"
„Vraag toch niet zostom!" vond Tob
ler. De andere bestelde. De heren rookten
en keken elkaar vrolijk aan. De kellner
bracht cognac.
„Nu hebben we elkaar toch leren ken
nen," sprak Johan bevredigend. „En nog
wel de eerste avond. Hoe heb ik hem dat
klaar gespeeld?"
Tobler fronste het voorhoofd. „Je bent
een intrigant, mijn waarde. Eigenlijk
voor de publieke tribune en voor de
wachtruimte in de secretarie.
Hoewel de voorzitter de ingebruikname
van het gemeentehuis zag als sluitstuk
van de wederopbouw der zwaar getroffen
gemeente, rest er nog heel wat te bou
wen, n.l. de gereformeerde kerk, een
gymnastieklokaal, 'n nieuwe lagere land
bouwschool, een rendabel te exploiteren
Dorpshuis, de uitbreiding van de Rijks-
landbouwwinterschool, het Groene Kruis-
gebouw, terwijl nog een 90-tal noodwo
ningen door traditionele woningen ver
vangen dienen te worden. Voorts is de
uitvoering van het uitbreidingsplan
uiterst urgent. Tot slot bracht de voor
zitter dank aan vele Provinciale- en
Rijksinstanties, het waterschap Het Vrije
van Sluis en de gehele bevolking van
Schoondijke, die allen gezamenlijk de
gemeente zo mooi hebben gemaakt. Spr.
deed een beroep op de bevolking en
drong er op aan, in eendrachtige samen
werking de groei en bloei van de ge
meente te bevorderen onder het devies:
„Schoondijke vooruit".
De Commissaris dankte allereerst, me
de namens zijn echtgenote, in hartelijke
bewoordingen voor de grootse ontvangst
aan de grens van de gemeente en voor
de wijze, waarop de schitterende intocht
werd georganiseerd. Inhakende op het
geen de burgemeester over de totstand
koming van het eerste officiële gemeen
tehuis in 1900 had gezegd, constateerde
de Commissaris, dat zijn vader, die in
1896 lid van G.S. werd, dus hieraan had
meegewerkt. Spr. vulde de door de voor
zitter aangehaalde geschiedkundige bij
zonderheden nog aan terwijl hij er zijn
verwondering over uitsprak, dat de ge
meentewapens van diverse Z.-Vlaamse
gemeenten een vrij sobere uitvoering
hebben, waarentegen het rijke verleden
ruimschoots de mogelijkheden levert
voor stijlvolle ontwerpen. Zo ook, zei de
Commissaris, in een oud geschrift te heb
ben gezien, dat het wapen van Schoon
dijke vroeger uit een zonnebloem be
stond met het onderschrift: „Wend U
naar de Zonne der gerechtigheid". Na
nog de burgemeester te hebben gecom
plimenteerd met zijn vasthoudendheid,
waar het de bouw van het nieuwe ge
meentehuis betrof, verrichtte de Com
missaris de officiële ingebruikname-
plechtigheid door het onthullen van een
statiefoto van H.M. de Koningin en Prins
Bernhard, die met een oranje-vlag be
dekt was, onder het uitspreken van de
wens, dat onder Gods onmisbare zegen
in het nieuwe gemeentehuis besluiten
zullen worden genomen in het belang
van de mooie gemeente Schoondijke.
Opgesteld voor het gemeentehuis bracht
de Schoondijkse muziekvereniging „O.
K.K." het Wilhelmus ten gehore, dat door
het gezelschap eerbiedig staande werd
aangehoord.
Als oudste raadslid voerde hierop de
heer J. B. A. Risseeuw-Provoost namens
de raad het woord en bood namens dit
college een electrische klok aan voor de
raadszaal. Zijn echtgenote onthulde de
klok door het verwijderen van een voor
gehangen doek. De voorzitter dankte
moest ik je ontslaan".
Johan lachte gevleid. Toen zei hij„Ik
schrok toch zo, toen ik hier aankwam.
De hotelier en de portier kropen als slak
ken voor die Hagedorn. Het liefste zou
ik u tegemoet zijn gelopen om u op dc
hoogte te brengen".
„Ik zal mijn dochter de oren afsnij
den," verklaarde Tobler. „Zij heeft na
tuurlijk getelefoneerd".
„De oren van juffrouw Hildegard zijn
veel te snoezig. Ik wed, dat Kunkel heeft
opgebeld".
„Wanneer ik niet in zo'n goed humeur
was, zou ik me ergeren," deelde Tobler
mede. „Zo'n verregaande brutaliteit! Een
geluk is het, dat dit dwaze misverstand
tussenbeide kwam!"
„Heeft men u een behoorlijke kamer
gegeven?" vroeg de huisknecht.
„Een praclitkamer," antwoordde Tob
ler. „Zonnig, luchtig. Zelfs buitengewoon
luchtig".
Johan pakte een paar pluisjes weg van
het pak van de Geheimraad en borstelde
met zijn vlakke hand over de schouders
van het paarse costuum.
„Laat dat," bromde Tobler. „Ben je
gek geworden?"
„Neen," sprak Johan, „maar wel blij,
dat ik naast u zit. Nou ja, een beetje
dronken ben ik natuurlijk ook. Uw pak
ziet er uit, om bang van te worden. Ik
zal morgen op uw kamer gaan om alles
op te ruimen. Welk nummer heeft uw
MEDISCHE
Burchtstraat 13
O OSTBURG
zeer hartelijk voor dit fraaie geschenk.
Hij en zijn echtgenote hadden gemeend
ook een bijdrage te moeten leveren en
na rijp beraad is de keus gevallen opeen
lichtkroon voor de B. en W.-kamer.
Niets meer aan de orde zijnde, sloot de
voorzitter de buitengewone raadsverga
dering.
Namens de verschillende bevolkings
groepen bood mevr. J. Ramondt-Weijns
een fraai geborduurd wandkleed aan,
welk kleed op treffende wijze de ver
woesting en de wederopbouw van Schoon
dijke symboliseerd. Het kleed werd ver
vaardigd door de naaldkunstenaresse
mej. van Enthoven uit Hilversum.
Tot slot bood de wnd. gemeente-secre
taris C. J. Musson, namens het secreta
rie-personeel, een fraaie reproductie van
het schilderij „De gemeente-secretaris"
aan.
Hierna bezichtigde het talrijke gezel
schap het gemeentehuis, tijdens welke
bezichtiging verversingen werden rond
gediend. Tot slot verzamelde men zich
in hotel „De Zwaan" waar een tradi
tioneel palingmaal werd gebruikt.
0
Schoondijke vierde opgewekt haar
eerste oogstfeest.
Rond de officiële opening waren een
reeks van festiviteiten geweven, welke als
de z.g. Oogstfeesten aangekondigd wa
ren. Donderdags begon men met een
Braderie. Voorts was er een voetbalwed
strijd SchoondijkeSasput, welke wed
strijd door Sasput met 41 werd gewon
nen. Vrijdags werd na de officiële inge
bruikname van het gemeentehuis door
de schooljeugd een groot aantal balon-
nen opgelaten, terwijl honderden duiven
voor het gemeentehuis werden gelost. De
leerlingen van de Landbouwhuishoud-
school voerden volksdansen uit. Er waren
behendigheidswedstrijden met tractoren,
terwijl 's avonds de bevolking de gelegen
heid kreeg het gemeentehuis te bezich
tigen. Na te hebben geconcenteerd be
sloot de muziekvereniging „O.K.K." de
Vrijdag met een rondgang door de ge
meente.
Zaterdag werden de feestelijkheden
onder enorme belangstelling onvermin
derd voortgezet. Kosten noch moeite had
den de bewoners gespaard om met een
grootse optocht voor de dag te komen.
De spanning en geheimzinnigheid van de
laatste weken werden verbroken, toen
de wagens rond twee uur uit hun isole
ment verlost werden. Nu, ze mochten ge
zien worden. Zowel fraaie als originele
wagens waren er bij. Eén wagen was een
pleidooi voor veilig verkeer en trok ieders
belangstelling. De Landbouwhuishoud-
school beelde haar onderricht keurig uit,
terwijl de bijen zoemend rond de korf
zich verdrongen. Het was een leuk en vlot
geheel, waar vele bezoekers met genoe
gen naar keken. De jury, onder voorzit
terschap van ir. W. Bruijnooge, had dan
ook geen gemakkelijke taak om alle wa-
kamer, Geheimraad?"
„Hoe durf je het te wagen?" sprak
Tobler streng. „Dat ontbrak er nog aan,
dat de eigenaar van een goed renderen
de scheepvaartlijn wordt betrapt, dat hij
bij mij stof afneemt. Heb je een potlood
en papier bij je? Je moet een zakenbrief
voor me afdoen. Schiet op. Vóór dat de
kleine millionnair binnenkomt. Hoe vind
je hem?"
„Een geschikte kerel," sprak Johan.
„We zullen met zijn drieën nog een hoop
plezier beleven".
„Laat ons, arme lieden met vrede!"
sprak de Geheimraad. „Wees zo vriende
lijk je de tijd te verdrijven met de win
tersport en je met het voorname gezel
schap bezig te houden".
„De hoteldirectie gelooft, dat ik Dr.
Hagedorn nog vanuit Berlijn ken, maar
het niet wil toegeven," vertelde Johan.
„Men zal het dus helemaal niet gek vin
den, wanneer ik veel in zijn gezelschap
verkeer. Integendeel, zonder mij zou hij
niet zo snel millionnair zijn geworden".
Hij keek naar Toblers voeten. „Maar uw
schoenen zijn niet gepoetst!" Het was
hem aan te zien, hoe hij daar onder leed.
„Het is om wanhopig te worden!"
De Geheimraad, wie zijn sigaar uitste
kend smaakte, vond: „Bemoei jij je lie
ver met je scheepvaartlijn!"
Zo vaak het strijkje ook maar een
ogenblik ophield begonnen de dansende
ïlieuioe tcoo-pjei!
ïLeuw-e. (co-op je.i!
WIJ GAAN DOOR MET
SMIJTEN
NU GAAN AL ONZE
ER UIT
Niet alleen hoog zomerstoffen
maar ook onze gehele voorraad
uwtten lto£§en
dus koopjes waar U in het a.s.
najaar en winter plezier van
kunt beleven
Een greep uit de spotkoopjes:
>ieltanten tyomeMto-fo&ö
alles prima kwaliteit van f 4,25
f 3,75, f 3,J5 NU
prachtige zuiver wollen fricette
met wol geborduurde jaquard in
div. moderne kleuren, 140 cm.
breed van f 12,75 NU
kamgaren satin
in zéér fijn antraciet streepdessin
pracht kwaliteit 140 cm. breed
van f 10,75 NU
zware popeline
voor regenjassen en sportjacks
in diverse kleuren 140 cm. breed
van f 8,75 NU
Het is opruimingsfeest bij
UW MODEHUIS
COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN
De bus van boot en trein stopt voor onze zaak
gens te beoordelen.
Vergezeld door Schoondijke's muziek
gezelschap en Oostburg's drumband trok
de optocht door de gemeente. Een groot
aantal landbouwwerktuigen werden in de
optocht meegevoerd en toonden duidelijk
paren als bezetenen te klappen.
Mevrouw Casparius sprak zacht: ,,U
danst werkelijk uitstekend." Haar hand
lag op Hagedorns schouder en oefende
daar een zachte druk uit. „Wat doet u
morgen? Gaat u ski-lopen?"
Hij schudde van neen. „Als kleine jon
gen bezat ik ski's. Nu zijn ze mij te duur".
„Zullen wij een sledevaart maken?
Naar St. Kilian? We nemen de lunch
mee".
„Ik heb al met twee kennissen afge
sproken".
„Zeg het af," verzocht zij. „Hoe komt
u er bij deze man, die d'r als een vogel
verschrikker uitziet, te prefereren boven
mijn charmant gezelschap?"
„Ik ben ook een vogelverschrikker,"
sprak hij boos. „Schulze en ik passen bij
elkaar!"
Ze lachte en gaf hem een knipoogje
van verstandhouding. „Natuurlijk, meneer
Hagedorn. Ik vergeet dat telkens weer.
Maar ondanks dat, zult u met me naar
St. Kilian rijden. In een arreslede, met
klingelende klokjes en met warme de
kens. Zoiets kan zeer schoon zijn". Zij
vlijde zich inniger tegen hem aan en
vroeg: „Val ik dan zo weinig bij u in de
smaak?"
„Dat niet," sprak hij. „Maar u hebt zo
iets overrompelends over u".
Ze keerde zich een weinig van hem af
en trok haar lippen op. „Zo zijn de man
nen! Wanneer men spreekt, zoals het je
