BOBBE Drie mannen in de sneeuw tailleurkostuums, Breskens komt met ander zeeweringsplan Wat waar is, is waar! Feuilleton de Je ha ALG. NIEUWS- EN AC ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN iie Jaargang - Nr. 586 Vrijdag 20 april 1956 Verschijnt iedere Vrijdag A bonnementsprijs f 1,10 p. kw.franco p. post 1,25 Prijs der advertenties 10 ct. p. mm.; bij abonn. korting Advertenties met brieven onder nr. of bij ons te bevragen 10 ct. extra DRUKKERS-UITGEVERS F4 SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAAT IO - BRESKENS - TEL. 27 - GIRO 358296 praktijken. Vooral tegenover de buiten landers is men verplicht nauwkeurig toe te zien, dat deze mensen niet het vel over de oren wordt gehaald. Waar nodig dient men onverwijld zijn beklag in te dienen. Nederland is een toeris- tenland bij uitstekmassa's vreemde lingen komen jaarlijks genieten van het mooie, dat Nederland biedt. Grote sommen geld aan deviezen stromen ons land binnen. Daarom zij iedereen op zijn hoede: bescherm onze oeroude gastvrijheid tegen de piraten van onze toeristencentra! De spreekwoordenman. Burgerlijke Stand GEMEENTE SCHOONDIJKE over de maand maart 1956 GEBOORTEN: 29, Izaak Jan, zn. van R. Joosse en van J. B. Matthijsse. HUWELIJKEN: 29, I. J. Brugge, 28 j. en M. E. de Brauwer, 33 j. OVERLIJDEN: 14, J. A. du Burck, 81 j.; 21, J. E. Poissonnier, echtgenote van A. J. Verhage, 72 j.; 24, W. A. Schille- man, 77 j. INGEKOMEN: 5, O. A. de Lijser en echtgenote, van Nieuwvliet naar Prin ses Beatrixstraat 104; 31, I. J. Brugge, van IJzendijke naar Prinses Beatrix straat 13. VERTROKKEN: 7, J. van Melle en ge zin, van Willemsweg 5 naar Curagao (Ned. Antillen); 12, A. Brugge, van Veldstraat 20 naar Breskens; 14, J. van de Velde en echtgenote, van W 43 naar N.O. Polder; 17, N. de Man-de Jong en gezin, van v. d. Slikkestraat 19 naar Rijswijk; 19, A. den Hollander, van Dorpsstraat 90 naar Rotterdam. Plan van Rijkswaterstaat zou nekslag voor 't dorp betekenen. Hoewel de beslissing (officieel al thans) nog Altijd niet gevallen is - het zal nu toch wel spoedig moeten gebeu ren - rekent Breskens in 't geheel niet meer op een voor het dorp gunstige uit slag: dat de nieuwe veerhaven ten westen van de gemeente komt, staat wel voor 99 pCt. vast. Achter deze slag voor neringdoend Breskens ziet men thans echter alweer een andere dreigen: de verzwaring van de zeewering, welke ingrijpende wijzi gingen nodig zal maken. Om althans deze tweede slag te voor komen, heeft het „Comité Havenbelan- gen" te Breskens door een bekend wa terstaatkundige een schetsplan laten maken, dat de aanpassing van de ver zwaarde zeewering aan de nieuwe eisen zoveel mogelijk in overeenstemming brengt met de belangen van Breskens. Opdracht tot schetsplan. Aangezien nog enkele zaken, met be trekking tot dit plan, moeten worden besproketn alvorens Breskens als ge heel met deze vakkundige tegenhanger van Rijkswaterstaat's plan voor de dag kan komen, is het niet ingediend. Dit kan echter spoedg gebeuren. Het zeeweringsproject van Rijks waterstaat omvat het aanleggen van een duin vanaf de terreinen van de fa. Cambier tot aan de plaats waar de nieuwe (westelijke) veerhaven zal ko men. Dit duin zal 11 meter hoog wor den, een voet van 70 en een kruin van 30 meter krijgen. Deze enorme omvang dupeert uiter aard menigeen: verscheidene zaken mensen zullen de nieuwe zeewering in de weg staan en van hen zullen er ra dicaal moeten verdwijnen. Voor een caféhouder zal dit, op grond van art. 4 van de overeenkomst tussen Rijkswa terstaat en de polder Oud en Jong Breskens, zelfs zonder enige vergoe ding moeten gebeuren! Bovendien - en dat is als algemene zaak van meer belang - loopt Breskens het grote gevaar om de laatste kans op een, op toerisme ingestelde wel vaartsbron (ten dele) te behouden. De recreatiemogelijkheid van zee en duin wordt door dit plan van Rijkswaterstaat in gevaar gebracht: hoewel deze instan tie intussen juist de aantrekkelijkheid van een duin aanprijst, om haar plan voor Breskens aannemelijk te maken. Men kijkt in Breskens echter verder: vroeg of laat zal de nieuwe zeewering in onderhoud worden gegeven aan „Oud en Jong Breskens" en wie zou het dit waterschap kwalijk kunnen nemen als het alle badgasten de toezegging ontzeggen zou? De heus niet zo rijke polders en waterschappen moeten nu eenmaal erg zuinig zijn! Wandelplateau, smallere voet. Het op verzoek van het Comité Ha- venbelang gemaakte schetsplan voor ziet nu in een gecombineerde dijk-duin- verdediging, die in de eerste plaats een belangrijk smallere voet nodig heeft en waarbij op de kruin een „wandelpla teau", ook als rijbaan te gebruiken, is geprojecteerd. Daarbij bij voorbaat re kening houdend met de eisen welke de Rijkswaterstaat te stellen heeft. Bij dit plan is echter uitgegaan van de gedach te, dat het nu toch al door het verlies van de veerhaven in de kern, gedu peerde Breskens een nieuwe kans ge boden wordt. Het wandelplateau" bou levard zegt men niet, niets groots ver langt men) geeft tenslotte verbinding met de toekomstige veerhaven, biedt een uitermate fraai uitzicht op de Scheldemond en zou de schakel zijn tussen het dorp Breskens met zijn vis sers- en handelshaven en de toekomsti ge westhaven. De smallere dijk-duinvoet is minder bezwaarlijk voor de in de weg staande zaken. Men heeft door de havenkwestie in tussen veel geleerd in Breskens. Afwach ten tot de nieuwe zeewering er is en dan een wandelplateau e.d. vragen is te ge vaarlijk. Het plan dient te voren geheel gereed te zijn. En men rekent er op dat Rijkswaterstaat er straks de aandacht aan zal schenken welke het verdient. Gewond been niet amputeren. Het is Breskens' laatste kans. Men Eén rotte appel in de mande, maakt al het gave fruit te schande Ergens in Nederland, met name in de mooie plaats Velp bij Arnhem, zat een oude dame aan een tafeltje in een hotel. Nu is dat niets geen bijzonders; er zitten zoveel dames aan hoteltafels. Dat deze dame van duitse afkomst was, komt ook meer voor; deze omgeving is vooral bij de duitsers zeer geliefd. En dat tenslotte deze dame 'n kopje koffie en 'n sneetje brood met marme lade bestelde, is1 in 't geheel niet vreemd te noemen. Evenals de ooggetuige zou U echter op z'n minst verbaasd hebben gestaan als U hoorde, dat deze dame de niet ge ringe som van twee gulden en vijftig cent moest betalen. Het hotelwezen is ingedeeld in klas sen, zodat de prijzen van dranken en etenswaren sterk uiteen kunnen lopen. Maar laten we royaal zijn en voor de koffie vijftig en voor het sneetje brood zeventig cent rekenen. We komen dan op één gulden en twintig cent. Het grote voorrecht, dat U zich mag laten bedienen door een kelner moet U natuurlijk ook betalen. In doorsnee rekent hij daarvoor 15 pCt. van de ge kochte koopwaar. (de winkeliers in levensmiddelen bedienen U graag kosteloos; soms krijgt U zelfs 10 pCt. korting). In totaal bent U de kelner dan schul dig de somma .van één gulden en veer tig cent. Maar dat is altijd nog lang geen twee gulden vijtig! De ooggetuige kwam direct in actie tegen deze schandalige afzetterij. Hij bemoeide zich met het geval en vroeg de gérant van het hotel te spreken. En wat zei deze persoon? „Dat de mar melade tegenwoordig zo duur was!" Hieruit mogen wij aannemen, dat hij de kelner tegenover derden in bescher ming nam, maar achter de schermen zal er wel een hartig woordje over zijn ixesoroken. Dat soort kelners moest onverbidde lijk en op staande voet ontslag worden gegeven. Zij denken gebruik te kunnen maken van de omstandigheid, dat vele buiten landers niet direct de tegenwaarde in hun munteenheid kunnen omrekenen. Ook de taalkwestie zal hierbij een rol spelen. Maar later zullen deze toeristen tot de conclusie komen, dat zij op een schunnige wijze zijn opgelicht. In de eerste plaats wordt de betreffende ho telhouder de dupe hiervan, doch iets verder gezien raakt dit geval het ge hele hotelbedrijf, ja zelfs elke Neder lander! Thuis gekomen zullen deze vreemdelingen zeker niet nalaten, deze afzetterij aan de grote klok te hangen, als zou de mentaliteit van elke Neder lander zo zijn! Regelmatig verschijnen in de pers berichten over deze minderwaardige door ERICH KASTNER 3 Toen Dr. Hagedorn thuiskwam, sche merde het reeds. Hij was doodmoe en verkleumd. „Goeden avond, werklustig weeuwtje," zei hij en gaf haar een kus. Zij stond voor de wastobbe, droogde vlug haar handen af en gaf hem de brief van de Poetsblankfabrieken. „Mij reeds bekend," sprak hij. „Het stond in de krant. Hoe vind je het? Is het niet om uit je vel te springen? Naar het baantje kan ik weer fluiten. De man in kwestie gaat eerst over een half jaar naar Brazilië. En een opvol ger hebben ze ook al. Een neefje van de bureauchef". De jongeman ging bij de kachel zitten en warmde zijn verstijfde vingers. „Moed houden, m'n jongen!" zei de moeder. „Nu maak je eerst een reisje naar de wintersport. Dat is beter dan helemaal niets". Hij haalde de schouders op. „Ik was vanmiddag naar de Poetsblank-fabrie- ken, buiten de stad. Met de tram. Het was meneer de directeur heel aange naam de prijswinnaar persoonlijk te le ren kennen. Hij wenste me geluk met de rake slagzin, die ik voor hun was- poeder en voor hun vlokkenzeep had a e vonden. Men stelt er zich als propa gandamiddel heel wat van voor. Een betrekking was helaas niet vacant". „Wat deed je daar ook?" vroeg zijn moeder. Hij zweeg een poos. Toen zei hij: „Ik deed de directeur een voorstel: of zijn firma mij, inplaats van een gratis reis, een kleine vergoeding in baar geld zou willen toekennen?" De oude vrouw hield op met wassen. „Het was de gebruikelijke comedie," gng hij voort. „Het was onmogelijk! De voorwaarden waren bindend. Bovendien was Bruckbeuren het betoverendste plekje op deez' schone aarde. Ik trof daar een uitmuntend internationaal ge zelschapsleven aan. En ik moest hem toch vooral een prentbriefkaart sturen. Hij had nooit tijd om 's winters op reis te gaan. Hij lag aan de ketting. En ik was te benijden". „Was het de gebruikelijke comedie?" vroeg z'n moeder. „Heb je het dan al vroeger geprobeerd?" „Ik heb je d'r nooit over gesproken," zei hij. „Het is toch om razend te wor den! Ik verdien al jaren niets. Jij breekt je hoofd over een paar armzalige cen ten. En ik gondel in één stuk dwars over de landkaart. Gratis en franco thuis bezorgd, noemt men zoiets. Ja wel, kletskoek! Telkens, vóór dat ik ver trek, wandelt de weduwe Hagedorn naar de spaarbank en neemt vijftig mark op. Omdat meneer haar zoon an ders geen geld heeft om onderweg een kop koffie of een biertje te betalen. Het is meer dan belabberd!" „Je moet de dingen nemen zoals ze zijn, jongen". „Niet werken en niet vertwijfelen," zei hij. „Een variant op een oud the ma". Hij draaide het licht op. „De Poetsblank-fabrieken behoren aan een zekere Tobler, een der rijkste mannen onder de zon. O, als ik dat oude ventje eens te pakken kreeg!" „Huil nu maar niet," suste de moeder. „Of als jij tepminste maar eens op m'n spoorkaartje kon reizen. Je bent je hele leven niet verder geweest dan Schildhorn en Werder". „Je liegt alsof het gedrukt staat," sprak de moeder. „Je vader en ik wa ren voor dertig jaar in Swinemünde. En met jou was ik in 1910 naar de Harz. Toen je kinkhoest had. Voor verande ring van lucht. Verder deel ik je mede, dat ik hedenavond naar de bioscoop ga. D'r loopt een film, die zich in het hooggebergte afspeelt. We nemen twee "arket en dan verbeelden we ons, dat we op de Matterhorn zitten". „Ik neem de invitatie met dank aan. En wanneer ik ooit Koning van Enge- Mode met een grote JL De modecentra's van Parijs Londen en Rome geven het tailleurkostnum het predikaat van „hoog modern" Wij brengen een collectie zó apart en geielecteerd, dat het ook voor U niet moeilijk zal zijn Uw keus te doen. De prijs behoeft geen bezwaar te zijn wij leveren U zo'n apart kostuum, van de beste kamgarens vervaardigd van 89,50tot 175,— ook met plooi-of plissérok. Voor Uw betere damesconfectie eerst kijken bij UW MODEHUIS COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN Ds bus van boot en trein stopt vooronze zaak blijft er niet rancuneus namopperen over de havenkwestie. Men is zelfs, nuchter en zakelijk, bereid in te zien dat het Breskense belang te wijken had voor het algemeen. De tweede slag ech ter wil men afwenden. Om het in de treffende beeldspraak van een Bressi- aander te zeggen: „Breskens is overre den door Rijkswaterstaat. Nu kan men de overredene het zwaar gewonde been amputeren; men kan echter ook pro beren het nog zoveel mogelijk bij te spij keren om het slachtoffer een toekom stige kans te geven op eigen benen te blijven staan. Dat moge nu wellicht iets duurder zijn, een invalide is op de duur toch onvoordeliger in het onderhoud.". Het ziet er dus wel naar uit dat men zich in Breskens niet voor de tweede maal zal laten „overrijden", het eigen zeeweringsplan (vervaardigd door een waterstaatkundige, wiens haam waar borg is voor de deugdelijkheid ervan), zal met hand en tand verdedigd worden. Overgenomen uit „De Stem". Plaatselijk Nieuws Aardenburg Weer „bij de tijd". In de toren van de gerestaureerde Sint Baafskerk te Aardenburg is thans weer een uurwerk aangebracht. Sedert de storm van 28 December 1945. toen de toren gedeeltelijk instortte, moest men land worden zal, benoem ik je tot Rid der van de Kouseband. Dat zou m'n eerste regeringsdaad zijn. Eventueel verhef ik je in de erfelijke adelstand. Dat hangt er alleen maar van af, wat of we vanavond eten". „Gebakken aardappels met zure zult," zei de moeder. „Aha," riep Dr. Hagedorn. „Daar maak ik je zelfs Hertogin van Cumber land voor. Dat is een oude, gedistin geerde familie. Eén hunner voorvade ren heeft de Engelse saus uitgevonden". „Hartelijk dank," sprak mevrouw Ha gedorn. „Zal Uwe Majesteit het blauwe pak meenemen?" „Natuurlijk," sprak hij. „Het is een costuum, zo vol glans, als men nog zel den heeft aanschouwd". Even later maakte de moeder een lijntje van de raamgrendel naar het bo venste deurscharnier en hing daar de overhemden van de zevenvoudige prijs winnaar over te drogen. Daarna aten ze aan de keukentafel, in de schaduw van de druipende hemden, gebakken aardappels met zure zult. Na afloop hiervan bracht de oude dame de leraar Franke thee, een bord en bestek. En ten lange leste gingen moeder en zoon naar de bioscoop. Die lag in een be sneeuwde zijstraat en droeg de weidse naam van Victoria-Palast. „Twee plaatsen in de diplomaten loge".

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1956 | | pagina 1