BOBBE
ALG. NIEUWS- EN AD
ADVERTENTIEBLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
Wat waar is,
is waar!
Feuilleton
DE OUDE STRIJD
Plaatselijk Nieuws
Groede
(jjan coiLactia,
dia bat/tele an
veeman daad
de jchakel
ue Jaargang - Nr. 382
Vrijdag 23 maart 1956
Verschijnt iedere Vrijdag
A bonnementsprijs
f 1,10 p. kw.franco p. post 1,25
Prijs der advertenties
10 ct. p. mm.; bij abonn. korting
Advertenties met brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
A
DRUKKERS-UITGEVERS, F* SMOOR OE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL. 27 - GIRO 358296
„Eert wat oud is, warmt wat koud is,"
laat wat snood is, helpt waar nood
fis"
vliegt waar spoed is, blijft waar
('t goed is".
ERGENS IN NEDERLAND wordt door
de politie een onderzoek ingesteld naar
vermoede wantoestanden in enkele
rusthuizen.
We weten allemaal wel, dat de ouder
dom komt met gebreken. Vooral als je
de zeventig bent gepasseerd treden al
lerlei kleine ongemakken op, die steeds
moeilijker zijn te verdragen. Er zijn na
tuurlijk uitzonderingen, doch de mees
te ouden van dagen kennen deze kwa
len maar al te goed.
Het begint met een steeds kortere
nachtrust. Uren stil liggen zonder een
oog dicht te kunnen doen. De jeugd
kent dit niet. De dagelijkse bezigheden
en de ontspanningen des avonds zor
gen er wel voor, dat de slaap direct de
overhand krijgt. De oude mensen heb
ben echter geen bezigheden noch ont
spanningen en veelal ook geen zorgen.
Hun gedachten gaan dan ongetwijfeld
terug naar het verleden, zolang, totdat
de slaap zich over hen ontfermt.
Qp leeftijd gekomen gaat ook het
spierenstelsel langzamer functioneren.
De spieren worden stijver, waardoor
oude mensen meer moeite hebben met
het wassen en het aankleden.
Zo zijn er meer klachten op te noe
men. Maar veel wordt dan weer goed
gemaakt door de dagelijkse verzorging.
Als U dan tenminste niet in pension
bent in dat rusthuis, waar U bij lange
na niet voldoende te eten krijgt. Waar
het zacht gekookt eitje ontbreekt en
de thee lauw is geworden, omdat Uwat
meer tijd nodig hebt gehad om U te
kleden. Waar U met 'n kluitje boter
in het riet wordt gestuurd met nooit
iets anders dan jam en strooisel, in-
plaats van een stukje pittige kaas.
En dit alles ondanks U goed betaalt,
méér dan van een gewone kostganger
wordt gevraagd.
Maar U betaalt niet alleen voor de
ligging en de voeding. U betaalt ook
voor een prima verzorging. U mag lief
de en toewijding verwachten en mede
leven met Uw kwaaltjes. Want dit be
hoort ook tot de taak van de rusthui
zen. U mag best een beetje verwend
worden.
Gelukkig wordt in de meeste rust
huizen er zo over gedacht. Maar er is
ook kaf onder het koren. En juist dat
kaf moet verdwijnen, hoe dan ook.
U, ouden van dagen, die Uw gehele
leven lang gewerkt en gezwoegd hebt
voor ons jongeren, U hebt zeker recht
ojp een uitstekende verzorging, niet al
leen in de rusthuizen, maar ook indien
U bij Uw kinderen woont.
Laten deze kinderen er toch vooral
aan denken, dat ook zij oud hopen te
worden en dat zij op hun beurt een
goede levensavond zullen wensen.
De spreekwoordenman.
Een verhaal van de water
vloed op een Z.-H. eiland,
door HENK VAN HEESWIJK
33
Ja, toen waren er tranen gekomen.
Maar de politieman was klaar en ver
trok. „Dat is te laat, juffrouw," zei hij
in de deuropening; „wie z'n gat brandt
moet maar op de blaren zitten. Goe
den morgen".
Het was al half April, toen Klaas een
dagvaarding kreeg om als getuige op te
treden en dat stond hem slecht aan.
Weliswaar was na een paar dagen bij
hem ook een politieman geweest om
informaties te nemen omtrent het ge
beurde met Joke. Doch dat Joke een
aanklacht had ingediend wegens las
ter. dat wist hij niet. Het meisje had
haar broer H^irm op de hoogte gesteld
en deze gaf zijn izusje groot gelijk. Zelf
had hij enkele dagen later een boeren
zoon ongenadig afgerost, omdat deze
ook min of meer smalend had gespro
ken over de verkering van zijn zuster
met van der Waal. „We zullen ze op
deze manier het wel afleren," had hij
grimmig tegen Joke gezegd, toen hij
verslag uitbracht.
De leerlingen van de vierde en vijfde
klassen van het Koningin Wilhelmina-
Lyceum hadden onder leiding van de
rector en enige docenten een studie
week te Parijs van 12 tot 17 Maart .Doel
was om kennis te maken met de vele
kunstschatten, die de Franse hoofd
stad bezit. De reis werd gemaakt met
een bus van de S.B.M., gereden door de
zeer bekwame en goed Franssprekende
hoofdchauffeur Wille, die het gezel
schap ook in Parijs naar de verschil
lende monumenten bracht.
Het gezelschap logeerde in het Mai-
son internationale des jeunes, een soort
jeugdherberg, waar men veel meer vrij
heid heeft dan in de gewone jeugdher
bergen, hetgeen heel prettig is, want
nu kan men in de avonduren verschil
lende voorstellingen bezoeken.
De eerste avond werd de Butte Mont-
martre al bestegen om van de terras
sen van de Sacré Coeur te genieten van
al het licht in Parijs. De tweede dag
begon met een rondritje door de stad,
een bezoek aan de geweldige Are de
Triomphe de l'Etoile met het graf van
de Onbekende Soldaat en daarna een
bezoek aan het Palais de la Découverte,
waar de Universiteit van Parijs een
enorme collectie instrumenten en mo
dellen op het gebied van de natuurwe
tenschappen heeft samengebracht en
waar wij een aantal interessante proe
ven zagen.
Na de broodmaaltijd, die in een café
genuttigd werd, trokken we naar het
hotel des Invalides, waar in de Döme
het graf van Napoleon is. Het was juist
zonnig weer geworden, zodat de licht
effecten in de Döme schitterend waren.
Langs de Eiffeltoren en het Palais
Chaillot, dat op het ogenblik zo ver
minkt is door de barakken voor de Ver
enigde Naties, reden we naar de voet
van Montmartre, waar we nu ook het
oude dorpsplein bezochten. Montmartre
is reeds lang bewoond, in een klein
kerkje staan nog vier marmeren pila
ren, afkomstig van een Romeinse tem
pel, die eenmaal op deze heuvel stond.
Tot het begin van deze eeuw was Mont
martre een zelfstandig dorpje bij Pa
rijs, waar toen veel kunstenaars gingen
wonen. Nu ligt het dorpspleintje met
het gewezen stadhuisje midden in een
enorme huizenmassa.
De kennismaking met de ondergrond
se spoor, de Metro, valt erg mee. Als
men goed uitkijkt en vlug handelt is
er geen enkele moeilijkheid; wel is het
in het begin een eigenaardig idee om
Klaas zei, dat hij het niet prettig
vond, dat het een politiezaak was ge
worden, maar Harm gaf Joke opnieuw
gelijk. „Ze moeten maar eens leren, die
wijven," zei hij op nijdige toon, „dat
ze niet alles mogen zeggen".
De scheldende vrouw kreeg een fikse
boete en een behoorlijke uitbrander en
het Nieuwsblad publiceerde het ver
slag een paar dagen later, zodat het
hele eiland het wist. Dat gaf stof tot
praten en de meeste mensen helden
nu over naar de gedachte, dat ze het
wel eens mis gehad konden hebben.
„Zo'n meisje als Joke van Vliet zou
toch niks van hem willen weten, als
het waar was? Nee, achteraf bekeken,
was die Klaas van der Waal toch al
tijd een behoorlijke jongen en een pri
ma opzichter geweest. Vraag maar eens
aan de dijkwerkers. Het moet een reu
ze kerel zijn voor de jongens".
En zo draalde geleidelijk aan de volks
mening om ten gunste van Klaas van
der Waal en zijn verloofde. Joke deed
haar werk op de Bank en Klaas repar-
reerde met zijn ploeg mensen de gaten,
die de storm in de dijken had geslagen.
HOOFDSTUK XIX.
De toekomst zal beter zijn.
De laatste dagen van April brachten
zonnig, warm weer. En op één van die
mooie avonden fietsten Joke en Klaas
naar de haven om een tochtje te m&-
ken langs de dijken, die nu weer gro-
zo door tunnels onder Parijs door te
razen.
De tocht naar Versailles is op zich
zelf reeds de moeite waard, maar het
Chateau van Versailles is overweldi
gend met al zijn overdadig versierde
zalen, waar men meelij krijgt met de
koningen en koninginnen, die er in heb
ben moeten wonen. Doordat de Ko
ningin-moeder van Engeland op bezoek
kwam, konden wij het dorpje van Ma
rie Antoinette niet bezoeken. Wel liet
men ons betalen om even het park in
te rijden en te horen, dat we niet ver
der mochten! Wat jammer was het, dat
wij niet allemaal een geweldige buidel
met franken bij ons hadden, want als
men in één van die grote warenhuizen
loopt, bijv. Aux Printemps, zou je van
alles willen kopen, zoveel moois is er.
Maar de prijzen liggen heel hoog.
Als extraatje kregen we nog een be
zoek aan het Stadhuis. Verder werd een
bezoek gebracht aan de kathedraal
Notre Dame, waar we genoten van
prachtige architectuur en schitterend
glas in lood. Ook Saint Chapelle biedt
overweldigend veel g las in lood. Daar
na kwam de tocht door het grootste
museum der aarde, het Louvre, waar
wij in de eerste plaats een deel van de
schilderijen zagen, o.a. de pas door de
Staat verworven schilderijen van Van
Gogh. Ook de Venus van Milo werd be
keken en door een deel bewonderd, de
gymnasiasten dwaalden door oud-Egyp-
te, door Griekenland en Rome, anderen
voelden zich meer aangetrokken tot de
sieraden, maar iedereen kwam tot de
conclusie, dat een éénmalig bezoek aan
dit museum volstrekt onvoldoende is.
Het museum voor moderne kunst
was gesloten, de tweede teleurstelling.
We zijn toen naar het Panthéon gere
den, waar we prachtige muurschilde
ringen over de Franse geschiedenis
konden bekijken. Daarna nog een wan
deling door de studentenwijk, langs de
Romeinse arena en de moskee, de boek
verkopers langs de Seine.
Het verblijf te Parijs werd afgeslo
ten met een bezoek aan de grote Ope
ra, waar Rigoletto werd gegeven. Een
voorspoedige reis bracht ons Zaterdag
weer naar huis, moe, maar vol indruk
ken.
Behalve wat zakgeld heeft deze reis
ons gekost f 53.91. Jammer, dat niet
meer jongeren van zulk een goedkope
wijze van Parijs bezoeken gebruik kun
nen maken.
Wielerwedsrijd.
Op Dinsdag 3 April a.s., wordt te
Groede de wielerwedstrijd „De 5e ronde
van Groede" voor amateurs en onaf-
hankelijken verreden. Men zal er renners
als Gijs Pauw, Jan Konings, v.d. Pluijm,
Braspennings, Verhoeven, v. d. Sluis en
vele andere prominente renners aan het
werk kunnen zien.
Oostburg
Het Deltaplan.
Zaterdagmiddag vergaderde het dis-
tendeels hersteld waren. Het oude le
ven kwam weer terug en alles werd
weer zoals het was vöór de rampnacht.
Daar kwam ook de motortram aan en
bij de aanlegsteiger lag de veerboot
voor de overkant zacht te wiegen op
de rimpelende golfjes. Er stapten men
sen uit de tram en er kwam nog een
haastige auto aanrijden, die het dek
opreed. De kapitein trok aan de fluit
en de plank werd teruggetrokken. Een
paar minuten later maakte het bootje
zich los en wendde de steven.
Daar aan de overkant, was het water
ook weer weg en begon het leven ook
weer gewoon te worden. Er werden weer
mensen en auto's overgezet en over
enkele maanden zouden alle sporen
van de ramp zijn weggewist. Alle, be
halve de lege plekken, die in talloze
gezinnen waren ontstaan. Die konden
niet meer gevuld worden
Joke en Klaas, die de vertrekkende
boot nakeken, stapten weer op hun
fiets en reden verder, langs het fort.
Daar voorbij lag links de Idapolder.
Weer droog en grotendeels hersteld. Er
liep zelfs hier en daar reeds vee in de
weide. Nieuw vee, uit andere delen van
het land. Heel in de verte lag de boer
derij van Harm van Vliet, die in Mei
ging trouwen. Vader van Vliet wilde
niet meer terugkeren. De gebeurtenis
sen in de rampnacht hadden hem te
sterk aangegrepen. Voorlopig bleef hij
bij de familie Bakker en als in Idadorp
t
vaec^aten
Dil schreef de P.Z.C. over
onze voorjaarsshow in Brittannia.
Inderdaad, als U al die
nieuwe, fleurige kleding
in onze zaak ziet, vergeet
U de achter ons liggende
maanden en weet U, dat
een nieuw seizoen is
aangebroken, waarin U
weer leuke japonnen,
elegante tailleurs en
chique swaggers kunt dragen
die U natuurlijk kiest bij
UW MODEHUIS
COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN
De bus van boot en trein stopt vooronze zaak
trict Westelijk Zeeuwsch-Vl. van de P.
v. d. A. in hotel „De Eenhoorn" te Oost
burg. Drs. Th. Westerhout van de Pla
nologische Dienst en candidaat voor de
Tweede Kamer, sprak voor bestuurders
en belangstellenden over' de mogelijk
heden, die het Deltaplan voor Zeeland
en in het bijzonder voor West Z.-Vl.
biedt. De heer Westerhout bracht de
rampdagen van Februari 1953 in her
innering en stelde, dat primair is de
verhoging van de veiligheid voor Zee
land tegen de oeroude vijand, het wa
ter. Daar Zeeland door de afsluiting
van de zeegaten een gemakkelijker te
bereiken provincie zal zijn, en niet zo
erg veel van de grote centra komt af te
liggen, biedt de uitvoering van het Del
taplan voor Zeeland enorme mogelijk
heden. Thans heeft Zeeland een ver
trek overschot van 2000 personen. Lang
zaam krijgt men dus een verouderende
bevolking, daar het juist de jongeren
zijn, die elders hun emplooi zoeken.
Thans kampt men in Zeeland met
enorme problemen. Voor grotere in
vesteringen is er geen geld. De moei
lijkheden van een kleine gemeente zijn
ontelbaar. Het maatschappelijk leven
biedt weinig variaties. In het vereni
gingsleven ontmoet men steeds dezelf-
eens een klein huisje te koop zou zijn,
kocht hij het, om met Jarrnie een rus
tige levensavond te hebben. „Als God
het belieft," had vader van Vliet er op
eerbiedige toon aan toegevoegd.
Joke en Klaas reden verder. Daar in
de diepte stond een man en timmerde
aan zijn beschadigde schuur. Hij keek
even naar het mensenpaar op de dijk
en stak vrolijk zijn hand op ten groet.
Joke en Klaas groetten joviaal terug.
„Dat is Wouters," verklaarde Klaas,
„die me maandenlang niet wilde zien
en me zijn rug toedraaide, als ik langs
kwam".
„De mensen zijn veranderd," ant
woordde Joke zacht.
„Nee, de mensen blijven steeds het
zelfde. Er zal wel weer wat anders zijn
om over te praten en te roddelen. Van
de eendracht en de saamhorigheid, die
er eensklaps ontstond na de ramp, is
niet veel meer over. Er wordt alweer
behoorlijk ruzie gemaakt en gekan
kerd. Zo zijn wij: het is een karakter
trek van ons volk en dat krijg je er mis
schien nooit. uit".
„Gelukkig dan maar, dat we in moei
lijke omstandigheden toch één kunnen
zijn," meende het meisje.
Bij de plek, waar de dijk doorgebro
ken was, stapte het tweetal af. Klaas
vertelde van het overstromende water
en van de druk, die niet te houden was.
Nu was alles weer hersteld en nieuw
groen kwam reeds uit de grond, die te-
