J „Kaperprijs" o-oSc in 1955 Monimarire CIRKELGANG Land- en Tuinbouw DE SCHAKEL ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DER EN 9e Jaargang Nummer 515 Vrijdag 3 Dec. 1954 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE FiULSTER Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs: f 1,10 per kwartaal; franco per post f 1,25 Prijs der advertentiën: 10 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen" 10 cent extra, Dat de inmiddels vooral in wielerkrin- gen reeds befaamd geworden interna tionale wielerronde voor amateurs om de „kaperprijs", na het verrassende debuut van de afgelopen zomer, ook het komende jaar verreden rou worden, stond eigenlijk reeds vast. Het succes van de eerste kaperprijs heett de initiatiefnemers van het afge lopen seizoen doen besluiten ook dit jaar de organisatie op zich te nemen. Juist dezer dagen werd het „startschot" gelost voor da uitgebreide voorberei dingen welke aan de kaperprijs 1955 voorafgaan. Behoudens goedkeuring van deKNWU is de wedstrijddatum bepaald op Hemel vaartsdag 19 Mei 1955. Het ter tafel gekomen ontwerp voor 1955 wijkt geheel af van dat van 1954. Vooreerst werd het internationale karak ter sterk uitgebreid. Daarnaast zullen de te verrijden wedstrijden (amateurs en nieuwelingen) een geheel nieuwe vorm krijgen welke zeer attractief be looft te worden. Voorts is in het orga nisatie schema opgenomen een auto-, motoren- en bromfietsen bloesemtocht naar Zuid-Beveland en wordt voorts gezocht naar een origineel programma op amusementsgebied voor de avond uren. Het bestuur van de „Stichting Kaper prijs" staat onder voorzitterschap van burgemeester H. J. J. Derckx, de be kende oud-international van het Neder lands hocky elital. De naam Montmartre is bijna even bekend bij de vreemdelingen als Parijs zelf. Dit woord wekt, al of niet te recht, bij hen de gedachte op aan het vrolijkste en meest fantastische wat de Franse hoofdstad te bieden heeft, het beeld van het bohemien-leven met al zijn wanordelijks of, toch minstens met wat het aan ordeloosheid bezit. Om de waarheid te zeggen is niets zo ingewikkeld als het aanzien van deze stadswijk van Parijs. Zijn historie lijkt in tegenstelling met de plaats welke deze in de stad inneemt, want voor velen is deze wijk het centrum en het hart hoewel hij er nog geen eeuw deel van uitmaakt. FEUILLETON Een Westfriese roman door MAARTJE ZELDENR1JK >3 „Nee stamelde hij verward „dat denk ik niet eh ik denk Hij werd rood tot achter zijn oren. Broeksma schoot ook in een lach. „Zo zijn we het niet gewend, boer," zei hij vrolijk. „Dan zou ik er maar van profiteren," zei de boer, „zolang jullie hier zijn". Werktuiglijk schepte Wim wat aard appelen op zijn bord en ook wat boontjes. Maar dat was schijnbaar niet naar de zin van de boerin. „Nee, nee," zei ze, opstaande, „dat is te weinig mannen. Wij zijn gewend om goed te eten Laat mij maar eens begaan". En de daad bij het woord voegende, deed ze op de borden van Broeksma en Wim nog een paar scheppen aardap pelen en spercieboontjes, waarna er Een zeer oude kapel en daarna een klooster dat in de Xle eeuw gesticht werd en pas tijdens de Revolutie ver dween, bewaarden daar een religieus karakter dat nog op het einde der vo rige eeuw bijdroeg lot het bouwen van de Basiliek van de Sacté Coeur. Het eigenlijke dorpje Montmartre dat zich flink had ontwikkeld, was in de twintig arrondissementen opgenomen welke onder Napoleon 111 in het leven waren geroepen. Toch behield het nog dat typisch landelijke dat overgebleven was uit een dichtbij verleden toen zijn weinige huisjes te midden van wijn bergen en windmolens verspreid stonden. Alphonse Daudet schreef in 1871 over de tuin van de Rue des Rosiers waar de opstand van de Commune begon „een typische „faubourg"-tuin waar elke bewoner zijn hoekje van bessenstruiken en clematis heeft, afgescheiden door groen latwerk". Enkele kunstenaars als Berlioz en Gérard de Narval waren reeds in deze halflandelijke omgeving komen wonen. Dan sticht Rodolphe Salis op de bou levard Rochechouart de beroemde Chat- Noir, de eerste van die ..artistieke ca barets," waar dichters en musici uit eigen werk komen voordragen. Montmartre, of, zoals men wil, het Montmartre van beneden, wordt de hoofdstad van de pret. Het Hippodrome, het circus Medrano, het Trianon-Ly- rique, Gaité Rochechouart, bevinden zich hier zij aan zij Ook de Folies- Bergères zijn vlakbij. Er komen steeds meer nacht-restaurants en cafés-chan- tant, ais de Rat Mort, C-igale. La Lune Rousse. Vreemde herbergen waar men door engelen of duivels wordt bediend, dragen namen als Ie Ciel, l'Enfer, ie Néant. Dit alles zweemt wel enigszins naar excentriciteit, maar vermaakt toch eerst de Parijzenaars in afwachting van de gehele wereld. De reusachtige basiliek in Romaanse stijl opgetrokken, werd in 1900 inge wijd. Zijn witte koepels schitteren als sneeuwtoppen boven Parijs En de me nigte die erheen trok verschilde uitzon derlijk veel van de bevolking van de „butte" of de nachtelijke bezoekers van de cabarets van de Place Pigalle. Niet temin droegen zij niet weinig bij en zelfs zeer veel om de roem van Mont martre in de wereld uit te dragen. Op het ogenblik is deze zo groot geworden dat deze plaats als een der meest bezochte ter wereld kan beschouwd een paar flinke scheppen vet over kwamen. Wim had grote moeite om zijn bord helemaal leeg te krijgen, maar hij slaagde er in. Maar hij zette nog gro tere ogen van verbazing op, toen er vervolgens een grote ijzeren pan met dampende pap op tafel kwam. Nadat hij dan ook na heel veel moeite een bord leeg gekregen had, vreesde hij niet meer overeind te kunnen komen. Na het lezen en danken gingen de mannen op hun gemak in de stoel zitten en al spoedig zag Wim, dat de boer sliep. Dat was zeker zo de ge woonte hier: na het eten een uurtje slapen. Broeksma scheen daar geen zin in te hebben, want hij stond op en stak een pijp tabak aan, waarna hij naar buiten liep, gevolgd door Wim. „Het is nu kwart voor één," zei hij, op zijn horloge kijkend, „we gaan om één uur weer aan het werk en houden er om zes uur mee op. Dan hebben we 's avonds nog een paar uurtjes voor onszelf over, nietwaar?" „Ik vind het best," antwoordde Wim. werden. Toch is er heel wat veranderd in de laatste vi|f en twintig jaar. Aan alle kanten zijn grote gebouwen neer gezet: tuinen vindt men er haast niet meer en de dooi braak van Avenue Junot met zijn villa's gebouwd op een open terrein, de vroegere Maquis," waar de tekenaar Leandre vrolijke slak ken drijfjachten organiseerde, heeft een zware siag toegebracht aan het schil derachtige vaderland van dromers en dwazen. Maar zoals Montmartre nu nog is, ontbreekt het heus nog niet aan aan trekkelijkheid en excentriciteit. Het soort verticale park dat aan de voet van de Sacré Coeur tegen de heuvel is aan gelegd en de naam van Square Saint- Pierre draagt met zijn dubbele trap en monumentale leuningen en typisch Fran se bloembedden en vol kinderen die daar heerlijk in de zon stoeien, be kroond door de lichte massale kerk waarvan de koepels hoog tegen de lucht afsteken, doet denken aan een of an dere moderne en fantastische Jacobs- ladder. Boven op het voorplein ziet men een onafgebroken rij auto's, die van 's morgens tot 's avonds troepen pel grims aanvoeren die binnengaan in de met mozaïek bewerkte beuken van de kerk en bij het uitkomen blijven staan om van het prachtige panorama over Parijs te genieten Overal schilders voor hun ezel, die in de buitenlucht zitten te werken zo dra het mooi weer is, ontelbare schil ders die op hun doek de honderd jaar oude bouwvallige huizen vastleggen, pokdalig vol met inscripties, soms be groeid met klimop of bloeroen en de nauwe doorkijkjes die naar de Sacré- Coeur lijden. Het lijkt wel of zij door een waanzin bezeten worden om het beeld te schetsen en te bewaren van die dingen die eens zullen moeten ver dwijnen. Want, met zijn wijnberg door een hek omringd en zijn molen, die tot historisch monument is verklaard, ondanks de bomen en de beschimmel de muren van de rue de l'Abreuvoir, is het eigenlijke oude Montmartre nog slechts een museum of beter gezegd een attractie voor toeristen. Maar aan de andere kant, is het ook door het toerisme dat het levendig blijft en in zekere zin een realiteit. Het va-et-vient van de auto's die de bezoekers aanrij den die onder de parasols op de Place de Tertre komen dineren, de oude prenten-winkeltjes en die met souve- „Maar ik weet wel, dat ik morgenmid dag niet meer zoveel eet, want ik vraag me af hoe ik straks de ladder op moet komen Broeksma lachte opgewekt. „Dat went wel," was zijn idee- „We heb ben hier in ieder geval een goed kosthuis dat is zeker". Om één uur togen ze weer aan het werk, tot ze om half vier geroepen werden voor de thee. Broeksma daalde vergenoegd van zijn ladder. „Dat breekt de dag nog eens," zei hij Bij de thee lagen twee sneden vers krentenbrood, dik besmeerd met boter. En weer keek Wim met verbazing. Je viel hier letter lijk van de ene lekkernij in de andere. Zo'n boerenbestaan was eigenlijk zo gek nog niet Toen ze om zes uur de rommel op borgen, was vrijwel alles rondom het huis schoongebrand. De volgende dag misschien nog een uurtje en dan gin gen ze aan de schuur en andere bij gebouwen beginnen. „Als het droog weer blijft, zijn we in drie dagen aan de buitenkant met het afbranden klaar," voorspelde Broeksma. nirs, de vele verschillende taien, types en kleding geven beweging en kleur die alleen aan intensiviteit overtrof fen worden door het lawaai dat de straatjeugd maakt die in sleetjes op wielen met het geweld van een orkaan en met levensgevaar voor de voetgan gers de hellingen komen afrollen. Voadsrbietenkuilen de infectiebron voor vergelingsziekte. Onderzoekingen hebben aangetoond, dat de voederbietenkuil de voornaamste bron is waaruit in het voorjaar de be smetting van de jonge bietenplanten met het virus van de vergelingsziekte plaats vindt. Het virus uit de voederbietenkuilen wordt door bladluizen, welke in deze kuilen overwinterd hebben, overgebracht Reeds enige jaren wordt dan ook propaganda gemaakt om deze voeder bieten vóór 1 April op te ruimen en zodoende de kuilen als infectiebron uit te schakelen. Om bedrijfstechnische redenen is dit vaak niet mogelijk, want op vele bedrijven moeten in verband met de voederpositie ook na 1 April nog bieten gevoederd worden. Door nu tijdens het opmaken van de voederbietenkuilen het nieuw ontwik kelde preparaat Conserbeta te strooien, is het mogelijk de bietenkuilen na 1 April aan te houden zonder gevaar te lopen, dat luizen uit deze kuilen de jonge bieten met het virus infecteren het doodt nl. de in de kuil overwinter ende bladluizen. Men behoeft alleen die bieten te behandelen welke na 1 Maart nog aan wezig zullen zijn (een derde van de totaal ingekuilde hoeveelheid). Naast de eigenschap om bladluizen te doden heeft het gebruik van dit preparaat nog twee zeer belangrijke voordelen, nl. behandelde bieten blijven spruitvrij en rotten minder. (Bestrijding van fusarium- en botrytisrot). Resumerend kan gezegd worden, dat Conserbeta de bewaring van bieten verbetert door het tegengaan van kuil- rot en spruitvorming en een indirect bestrijdingsmiddel is tegen de gevreesde vergelingsziekte in de bieten. Praktijk proefnemingen hebben dit voldoende bewezen. Half zeven zat iedereen weer aan tafel voor het broodeten. Voor de beide schilders stond er bovendien nog een glas melk. Omdat die vandaag wel een extratje hadden verdiend, had de boerin gezegd. Na het eten pakte Wim gauw zijn schildersgerei en ging naar de voor kant. Een uurtje kon hij altijd nog wel werken. Dan kon hij in ieder geval de ruwe schets op het doek zetten. Wat een geluk, dat hij nog enkele doekjes in voorraad had. Tot donker schilderde hij en hij had er geen erg in, dat de boerin en haar jongste dochter even op een afstand gekeken hadden. HOOFDSTUK V- Een paar avonden latei had hij het „hoekje van de Beemster," zoals hij zijn doek in gedachten al genoemd had. vrijwel geheel klaar. Hier en daar wilde hij nog wat accentueren, vooral die mooie bloesems en dat moest nu gebeuren, want met dit bizonder warme weer zou de bloei wel gauw afgelopen zijn.

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1954 | | pagina 1