J
„Kaperprijs"
o-oSc in 1955
Monimarire
CIRKELGANG
Land- en Tuinbouw
DE SCHAKEL
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DER EN
9e Jaargang Nummer 515
Vrijdag 3 Dec. 1954
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE FiULSTER Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs:
f 1,10 per kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën:
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen" 10 cent extra,
Dat de inmiddels vooral in wielerkrin-
gen reeds befaamd geworden interna
tionale wielerronde voor amateurs om
de „kaperprijs", na het verrassende
debuut van de afgelopen zomer, ook
het komende jaar verreden rou worden,
stond eigenlijk reeds vast.
Het succes van de eerste kaperprijs
heett de initiatiefnemers van het afge
lopen seizoen doen besluiten ook dit
jaar de organisatie op zich te nemen.
Juist dezer dagen werd het „startschot"
gelost voor da uitgebreide voorberei
dingen welke aan de kaperprijs 1955
voorafgaan.
Behoudens goedkeuring van deKNWU
is de wedstrijddatum bepaald op Hemel
vaartsdag 19 Mei 1955.
Het ter tafel gekomen ontwerp voor
1955 wijkt geheel af van dat van 1954.
Vooreerst werd het internationale karak
ter sterk uitgebreid. Daarnaast zullen
de te verrijden wedstrijden (amateurs
en nieuwelingen) een geheel nieuwe
vorm krijgen welke zeer attractief be
looft te worden. Voorts is in het orga
nisatie schema opgenomen een auto-,
motoren- en bromfietsen bloesemtocht
naar Zuid-Beveland en wordt voorts
gezocht naar een origineel programma
op amusementsgebied voor de avond
uren.
Het bestuur van de „Stichting Kaper
prijs" staat onder voorzitterschap van
burgemeester H. J. J. Derckx, de be
kende oud-international van het Neder
lands hocky elital.
De naam Montmartre is bijna even
bekend bij de vreemdelingen als Parijs
zelf. Dit woord wekt, al of niet te
recht, bij hen de gedachte op aan het
vrolijkste en meest fantastische wat de
Franse hoofdstad te bieden heeft, het
beeld van het bohemien-leven met al
zijn wanordelijks of, toch minstens met
wat het aan ordeloosheid bezit.
Om de waarheid te zeggen is niets
zo ingewikkeld als het aanzien van
deze stadswijk van Parijs. Zijn historie
lijkt in tegenstelling met de plaats welke
deze in de stad inneemt, want voor
velen is deze wijk het centrum en het
hart hoewel hij er nog geen eeuw deel
van uitmaakt.
FEUILLETON
Een Westfriese roman
door MAARTJE ZELDENR1JK
>3
„Nee stamelde hij verward
„dat denk ik niet eh ik denk
Hij werd rood tot achter zijn oren.
Broeksma schoot ook in een lach.
„Zo zijn we het niet gewend, boer,"
zei hij vrolijk.
„Dan zou ik er maar van profiteren,"
zei de boer, „zolang jullie hier zijn".
Werktuiglijk schepte Wim wat aard
appelen op zijn bord en ook wat
boontjes. Maar dat was schijnbaar niet
naar de zin van de boerin. „Nee, nee,"
zei ze, opstaande, „dat is te weinig
mannen. Wij zijn gewend om goed te
eten Laat mij maar eens begaan". En
de daad bij het woord voegende, deed
ze op de borden van Broeksma en
Wim nog een paar scheppen aardap
pelen en spercieboontjes, waarna er
Een zeer oude kapel en daarna een
klooster dat in de Xle eeuw gesticht
werd en pas tijdens de Revolutie ver
dween, bewaarden daar een religieus
karakter dat nog op het einde der vo
rige eeuw bijdroeg lot het bouwen van
de Basiliek van de Sacté Coeur.
Het eigenlijke dorpje Montmartre dat
zich flink had ontwikkeld, was in de
twintig arrondissementen opgenomen
welke onder Napoleon 111 in het leven
waren geroepen. Toch behield het nog
dat typisch landelijke dat overgebleven
was uit een dichtbij verleden toen zijn
weinige huisjes te midden van wijn
bergen en windmolens verspreid stonden.
Alphonse Daudet schreef in 1871 over
de tuin van de Rue des Rosiers waar
de opstand van de Commune begon
„een typische „faubourg"-tuin waar elke
bewoner zijn hoekje van bessenstruiken
en clematis heeft, afgescheiden door
groen latwerk".
Enkele kunstenaars als Berlioz en
Gérard de Narval waren reeds in deze
halflandelijke omgeving komen wonen.
Dan sticht Rodolphe Salis op de bou
levard Rochechouart de beroemde Chat-
Noir, de eerste van die ..artistieke ca
barets," waar dichters en musici uit
eigen werk komen voordragen.
Montmartre, of, zoals men wil, het
Montmartre van beneden, wordt de
hoofdstad van de pret. Het Hippodrome,
het circus Medrano, het Trianon-Ly-
rique, Gaité Rochechouart, bevinden
zich hier zij aan zij Ook de Folies-
Bergères zijn vlakbij. Er komen steeds
meer nacht-restaurants en cafés-chan-
tant, ais de Rat Mort, C-igale. La Lune
Rousse. Vreemde herbergen waar men
door engelen of duivels wordt bediend,
dragen namen als Ie Ciel, l'Enfer, ie
Néant. Dit alles zweemt wel enigszins
naar excentriciteit, maar vermaakt toch
eerst de Parijzenaars in afwachting van
de gehele wereld.
De reusachtige basiliek in Romaanse
stijl opgetrokken, werd in 1900 inge
wijd. Zijn witte koepels schitteren als
sneeuwtoppen boven Parijs En de me
nigte die erheen trok verschilde uitzon
derlijk veel van de bevolking van de
„butte" of de nachtelijke bezoekers van
de cabarets van de Place Pigalle. Niet
temin droegen zij niet weinig bij en
zelfs zeer veel om de roem van Mont
martre in de wereld uit te dragen.
Op het ogenblik is deze zo groot
geworden dat deze plaats als een der
meest bezochte ter wereld kan beschouwd
een paar flinke scheppen vet over
kwamen.
Wim had grote moeite om zijn bord
helemaal leeg te krijgen, maar hij
slaagde er in. Maar hij zette nog gro
tere ogen van verbazing op, toen er
vervolgens een grote ijzeren pan met
dampende pap op tafel kwam. Nadat
hij dan ook na heel veel moeite een
bord leeg gekregen had, vreesde hij
niet meer overeind te kunnen komen.
Na het lezen en danken gingen de
mannen op hun gemak in de stoel
zitten en al spoedig zag Wim, dat de
boer sliep. Dat was zeker zo de ge
woonte hier: na het eten een uurtje
slapen.
Broeksma scheen daar geen zin in
te hebben, want hij stond op en stak
een pijp tabak aan, waarna hij naar
buiten liep, gevolgd door Wim.
„Het is nu kwart voor één," zei hij,
op zijn horloge kijkend, „we gaan om
één uur weer aan het werk en houden
er om zes uur mee op. Dan hebben
we 's avonds nog een paar uurtjes
voor onszelf over, nietwaar?"
„Ik vind het best," antwoordde Wim.
werden. Toch is er heel wat veranderd
in de laatste vi|f en twintig jaar. Aan
alle kanten zijn grote gebouwen neer
gezet: tuinen vindt men er haast niet
meer en de dooi braak van Avenue
Junot met zijn villa's gebouwd op een
open terrein, de vroegere Maquis,"
waar de tekenaar Leandre vrolijke slak
ken drijfjachten organiseerde, heeft een
zware siag toegebracht aan het schil
derachtige vaderland van dromers en
dwazen.
Maar zoals Montmartre nu nog is,
ontbreekt het heus nog niet aan aan
trekkelijkheid en excentriciteit. Het soort
verticale park dat aan de voet van de
Sacré Coeur tegen de heuvel is aan
gelegd en de naam van Square Saint-
Pierre draagt met zijn dubbele trap en
monumentale leuningen en typisch Fran
se bloembedden en vol kinderen die
daar heerlijk in de zon stoeien, be
kroond door de lichte massale kerk
waarvan de koepels hoog tegen de lucht
afsteken, doet denken aan een of an
dere moderne en fantastische Jacobs-
ladder. Boven op het voorplein ziet men
een onafgebroken rij auto's, die van
's morgens tot 's avonds troepen pel
grims aanvoeren die binnengaan in de
met mozaïek bewerkte beuken van de
kerk en bij het uitkomen blijven staan
om van het prachtige panorama over
Parijs te genieten
Overal schilders voor hun ezel, die
in de buitenlucht zitten te werken zo
dra het mooi weer is, ontelbare schil
ders die op hun doek de honderd jaar
oude bouwvallige huizen vastleggen,
pokdalig vol met inscripties, soms be
groeid met klimop of bloeroen en de
nauwe doorkijkjes die naar de Sacré-
Coeur lijden. Het lijkt wel of zij door
een waanzin bezeten worden om het
beeld te schetsen en te bewaren van
die dingen die eens zullen moeten ver
dwijnen. Want, met zijn wijnberg door
een hek omringd en zijn molen, die
tot historisch monument is verklaard,
ondanks de bomen en de beschimmel
de muren van de rue de l'Abreuvoir,
is het eigenlijke oude Montmartre nog
slechts een museum of beter gezegd
een attractie voor toeristen. Maar aan
de andere kant, is het ook door het
toerisme dat het levendig blijft en in
zekere zin een realiteit. Het va-et-vient
van de auto's die de bezoekers aanrij
den die onder de parasols op de Place
de Tertre komen dineren, de oude
prenten-winkeltjes en die met souve-
„Maar ik weet wel, dat ik morgenmid
dag niet meer zoveel eet, want ik
vraag me af hoe ik straks de ladder
op moet komen
Broeksma lachte opgewekt. „Dat
went wel," was zijn idee- „We heb
ben hier in ieder geval een goed
kosthuis dat is zeker".
Om één uur togen ze weer aan het
werk, tot ze om half vier geroepen
werden voor de thee. Broeksma daalde
vergenoegd van zijn ladder. „Dat breekt
de dag nog eens," zei hij Bij de thee
lagen twee sneden vers krentenbrood,
dik besmeerd met boter. En weer keek
Wim met verbazing. Je viel hier letter
lijk van de ene lekkernij in de andere.
Zo'n boerenbestaan was eigenlijk zo
gek nog niet
Toen ze om zes uur de rommel op
borgen, was vrijwel alles rondom het
huis schoongebrand. De volgende dag
misschien nog een uurtje en dan gin
gen ze aan de schuur en andere bij
gebouwen beginnen. „Als het droog
weer blijft, zijn we in drie dagen aan
de buitenkant met het afbranden klaar,"
voorspelde Broeksma.
nirs, de vele verschillende taien, types
en kleding geven beweging en kleur
die alleen aan intensiviteit overtrof
fen worden door het lawaai dat de
straatjeugd maakt die in sleetjes op
wielen met het geweld van een orkaan
en met levensgevaar voor de voetgan
gers de hellingen komen afrollen.
Voadsrbietenkuilen de infectiebron
voor vergelingsziekte.
Onderzoekingen hebben aangetoond,
dat de voederbietenkuil de voornaamste
bron is waaruit in het voorjaar de be
smetting van de jonge bietenplanten
met het virus van de vergelingsziekte
plaats vindt.
Het virus uit de voederbietenkuilen
wordt door bladluizen, welke in deze
kuilen overwinterd hebben, overgebracht
Reeds enige jaren wordt dan ook
propaganda gemaakt om deze voeder
bieten vóór 1 April op te ruimen en
zodoende de kuilen als infectiebron uit
te schakelen.
Om bedrijfstechnische redenen is
dit vaak niet mogelijk, want op vele
bedrijven moeten in verband met de
voederpositie ook na 1 April nog bieten
gevoederd worden.
Door nu tijdens het opmaken van de
voederbietenkuilen het nieuw ontwik
kelde preparaat Conserbeta te strooien,
is het mogelijk de bietenkuilen na 1
April aan te houden zonder gevaar
te lopen, dat luizen uit deze kuilen de
jonge bieten met het virus infecteren
het doodt nl. de in de kuil overwinter
ende bladluizen.
Men behoeft alleen die bieten te
behandelen welke na 1 Maart nog aan
wezig zullen zijn (een derde van de
totaal ingekuilde hoeveelheid).
Naast de eigenschap om bladluizen
te doden heeft het gebruik van dit
preparaat nog twee zeer belangrijke
voordelen, nl. behandelde bieten blijven
spruitvrij en rotten minder. (Bestrijding
van fusarium- en botrytisrot).
Resumerend kan gezegd worden, dat
Conserbeta de bewaring van bieten
verbetert door het tegengaan van kuil-
rot en spruitvorming en een indirect
bestrijdingsmiddel is tegen de gevreesde
vergelingsziekte in de bieten.
Praktijk proefnemingen hebben dit
voldoende bewezen.
Half zeven zat iedereen weer aan
tafel voor het broodeten. Voor de beide
schilders stond er bovendien nog een
glas melk. Omdat die vandaag wel
een extratje hadden verdiend, had de
boerin gezegd.
Na het eten pakte Wim gauw zijn
schildersgerei en ging naar de voor
kant. Een uurtje kon hij altijd nog wel
werken. Dan kon hij in ieder geval de
ruwe schets op het doek zetten. Wat
een geluk, dat hij nog enkele doekjes
in voorraad had.
Tot donker schilderde hij en hij had
er geen erg in, dat de boerin en haar
jongste dochter even op een afstand
gekeken hadden.
HOOFDSTUK V-
Een paar avonden latei had hij het
„hoekje van de Beemster," zoals hij
zijn doek in gedachten al genoemd
had. vrijwel geheel klaar. Hier en daar
wilde hij nog wat accentueren, vooral
die mooie bloesems en dat moest nu
gebeuren, want met dit bizonder warme
weer zou de bloei wel gauw afgelopen
zijn.