Vulpen
KarakorumHimalaya-expeditie
CIRKELGANG
Land- en Tuinbouw
DE SCHAKEL
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DER EN
9e Jaargang Nummer 509
Vrijdag 22 October !S54
Drukkers-Uitgeveri)Firma SMOOK DE HULSTER Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Oiro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs:
f 1,10 per kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën:
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen' 10 cent extra,
na zware tocht in onbekende
streken terug in Europa.
Een Duits-Oostenrijkie groep dokters,
natuurkundigen, metereologen en karto-
grafen onder leiding van Matthias
Rebitsch ia zojuist teruggekeerd van
een expeditie naar de Himalaya.
Gedurende vier maanden hebben
deze mensen, op uitnodiging van de
Pakistaanse regering een gebied onder
zocht, waar tot dusver nog geen toch
ten naar waren ondernomen, en het
heelt hen waarlijk niet meegezeten,
wat de weersomstandigheden aangaat.
Doch, zoals de heer Rebitsch op een
persconferentie heeft verteld, men is
tevreden. Daar komt nog iets bij, want
de gehele uitrusting bestond uit perion-
fabrikaten (een geschenk van de ge
zamenlijke Duitse nylon-industrie en
iedereen was reusachtig benieuwd, hoe
zulk een experiment zou uitvallen. Wel,
het is uitstekend gegaan, en (alle
ondergoed was van perion) niemand
heeft bevroren ledematen gehad Het
belangrijkste vond de heer Rebitsch,
dat het gewicht van de anders toch
al omvangrijke bepakking, hierdoor
met meer dan 50 pCt. was verminderd.
Wat het verloop van de tocht be
treft, is men begonnen met een groot
scheepse poging de toppen van de
Raka Poshi (7900 meter), Oostelijk van
de plaats Gilgit, te bereiken. Dit is
mislukt ten gevolge van aanhoudende
lawines op de laatste toegangsweg.
Hierop ging het onder steeds slech
ter wordende weersomstandigheden naar
de Balta-GIetscher, met drie nog naam
loze toppen in de onmiddellijke nabij
heid (6000 meter), doch dichtbij het
doel nadat de sneeuwval al was
toegenomen tot 70 centimeter per dag 1
-kwam men in een orkaan terecht.
De Pakistaanse gids, Hunza, zei nog
FEUILLETON
Een Westfriese roman
door MAARTJE ZELDENR1JK
7
Daar lag ook de „Heemskerck," dat
oorlogsschip. Misschien, had de baas
gezegd, moesten ze daar ook nog aan
werken. Het was nu zeker al voor
driekwart klaar. Over een maandje zou
het allicht in de verf gaan.
Het bootje meerde bij de „Neder
land" en een aantal mannen sprong
aan wal. De rest ging verder, naar de
Dokmaatschappij. Daar hadden ze nog
een week of drie werk, want dan wa
ren ze zeker klaar. Enfin, wat er dan
weer aan de beurt kwam, zagen ze
dan wel weer. Hoewel, er werd ge
mompeld, dat het met het schilderwerk
ook minder werd. Ja, wat werd te
genwoordig nu niet minder? Maar het
moest gek gaan als hij dan op de
keien kwam. Hem zouden ze wel hou
nooit zoiets verschrikkelijks meegemaakt
te hebbenmen moest dus opnieuw
opgeven.
De derde tocht, alleen ondernomen
door de arts Dr. Berent met enige gid
sen, werd met succes bekroond. Zon
der moeilijkheden bereikte hij in de
streek van Dastogil de Hispar-Gletscher.
Hierdoor aangemoedigd, besloten
allen de streek van Batura te gaan
verkennen, in vier etappes. Het eerste
tentenkamp op 4100 meter hoogte,
het tweede op 4850 meter, het derde
op 5300 meter en het vierde op 6100
meter. Van hieruit bestegen de Alpi
nisten van het gezelschap, de Duitsers
Schliessler en Meyer, de eerste nog
naamloze top (7300 meter), die zij be
reikten en de naam van „Eisspitz"
hebben gegeven.
Bij een poging van de hele expeditie
om de tweede top te beklimmen raakte
men bijna bedolven onder een lawine.
De beide Alpinisten hebben echter
doorgezet en kwamen langs een omweg
op de top (7800 meter), die de naam
„Augustus" kreeg.
De temperatuursverschillen in het
bezochte gebied zijn buitengewoon groot,
's Nachts daalde het kwik twintig gra
den onder nul, overdag steeg het tot
zestig er boven (graden Celsius). Hier
om werden de moeilijkste delen van de
tocht 's nachts afgelegd of in ieder
geval zo vroeg mogelijk in de ochtend
(men stond meestal om drie uur op)
tot uiterlijk 10 a 11 uur voormiddag.
Jack P. de Klerk.
Van de weide naar de stal.
Nu wij weer met rasse schreden het
tijdstip naderen, waarop het vee in de
stal wordt geplaatst, willen wij even
stil staan bij een nieuwe mogelijkheid
om onze dieren èn de stal zindelijker
te houden.
Verschillende veehouders maken reeds
gebruik van de zogenaamde staartbin
der in de vorm van een touw, dat aan
een looplijn is bevestigd. Dit lijkt een
goede manier, maar er zijn enkele op
vallende nadelen aan te wijzen.
Een touw, op zichzelf al moeilijk te
bevestigen, knelt spoedig en door het
schuren en trekken van de dieren is
het zeer wel mogelijk, dat wondjes
ontstaan. Ook een combinatie van touw
en leer is niet ideaal. Beide materialen
den. s Middags kwam mijnheer Zwarts
zelf op het werk. Het schildersperso-
neel zat net op het dek te schaften,
genietend van het heerlijk zonnige
voorjaarsweer. De baas riep de voor
man bij zich die met haastige stappen,
de mond nog half vol, naar hem toe
liep. Wim, die zijn brood al op had
en een sigaret rookte, keek half be
langstellend naar het gesprek tussen
die twee. Een nieuw karwei soms? Of
zou er ontslag vallen? Dat gebeurde
wel eens meer op Vrijdag. Je wist
nooit of het iets goed betekende, als
de baas zelf op Vrijdag kwam. En in
deze nare tijd kon je van alles ver
wachten.
Wim zag dat de baas en de voor
man het personeel, dat op een kluitje
bij elkaar zat, monsterden. Er'werd
gewezen. Verroest, dacht Wim, het
lijkt wel of hij ook op mij wijst. Stel
je voor, dat hij werkloos raakte
Maar stempelen ging hij niet. Dan
pakte hij maar van alles aan, wat hij
krijgen kon
Toen de fluit van één uur ging
stonden de schilders op, de een wat
hebben namelijk zeer te lijden van de
dampen van urinezuur.
Toch wil "men in ieder geval voor
komen, dat het vuil door de zwiepende
staart overal heen wordt geslagen, tot
op de uiers toe.
Het is ons verschillende malen ge
bleken, dat de rubber staartbinder in
dit geval een eenvoudige oplossing is.
De grote elasticiteit van rubber geeft
al direct een voorsprong op touw, dat
rekbaarheid volkomen mist. Deze staart
binder heeft een speciaal geconstrueerde
lus, waardoor afknellen van de staart
niet voor kan komen.
Bij het liggen zal de koe geen last
hebben van de staartbinder, omdat deze
steeds voldoende meegeeft. Hij wordt
met één handgreep aan de loopring
vastgehaakt en de band zelf kan op
iedere lengte worden afgesteld.
Er zijn altijd nog veehouders, die
het opbinden van staarten overbodig
vinden. Maar laat men zich de moeite
eens getroosten tegelijk met het op
stallen de staarten op te binden dan
zal men zien wat een profijt men
daarvan heeft.
BURGERLIJKE STAND.
Gemeente BRESKENS
over de maand September 1954
GEBOREN: 17, Mathea Adriana, d.
van Sierd de Roos en van Adriana F.
Verplanke: 20, Wicher Jan Hero, zn.
van Jan W. Moorlag en van Elizabeth
Verhage; 26, Judith, d. van Marinus
P. Ph- van Endhoven en van Rina E.
Verschelling.
HUWELIJKEN: 9, Cornelis D. de
Jonge, oud 28 j., wonende te Utrecht
en Maria C. Dusebout, oud 20 jwo
nende te Breskens: 23, lzaak J. Ver-
duijn, oud 27 j. en Janneke S. Bruij-
nooge, oud 23 j., beiden wonende te
Breskens.
OVERLEDEN: 19, Francois I. van den
Berge, oud 81 j., zonder beroep, wo
nende te IJzendijke; 10, Jacobus J
Keijmel, oud 46 j„ lichtwachter, wo
nende te Breskens.
INGEKOMEN3, Maria C. Dusebout,
van Baarn naar de Hulluitraat 19; 3,
Hans van Leeuwen, van Amsterdam
naar van Zuijenstraat 4; 8, Clement A.
Blaakman en echtgenote, van Biervliet
naar Scheldekade 29; 10. Jacoba Brood
man, van Middelburg naar Dorpsstraat
87a; 6, Elizabeth P. Haartsen, van
kwieker dan de ander en elk ging
weer aan zijn eigen taak verder Maar
twee mannen werden door de voor
man tegengehouden. Dat waren Broeks-
ma, een volslagen schilderen hij, Wim.
Een bang voorgevoel maakte zich
van hem meester Toch ontslag?
Maar dat kon haast niet, zeker niet
wat Broeksma betrof. Die was al zo
veel jaren bij Zwarts in dienst. Ver
telde hij af en toe niet van de oude
heer Zwarts, waar hij al bij gewerkt
had indertijd in Leeuwarden? Nee, dat
kon niet. En dat zou helemaal schan
dalig wezen, een man van tegen de
zestig met nog een aantal kinderen
thuis
Het viel evenwel mee.
De baas keek de twee schilders met
belangstelling aan. „Dit zijn ze, mijn
heer," zei de voorman.
„Juist, Broeksma en Spaans, niet?"
„Jawel, mijnheer".
„Mooi, trekken jullie je overali's eens
uit en wast de handen. Ik heb een
karwei voor jullie buiten de stad. Dat
gaan we even bekijken. Een karwei
van een maand of zo".
Rheden naar Vogelenzang 16; 15, Jan
W. Altena. van Soest naar Ph. van
Kleefstraat 17; 17, Pieter J. Porreij en
gezin, van Groede naar Noodplan A 4:
20, Vina Jansen, van Biervliet naar
Noodplan H 10; 28, lzaak J. Duininck
en echtgenote, van Groede naar Voge
lenzang 8; 28, Jacobus M. Poissonnier
en echtgenote, van Breda naar Spui-
plein 17.
VERTROKKEN: 2, lzaak J. van de
Sande, van Scheldekade I naar Wage-
ningen; 6, Bertha J. M. Goossen, van
van Zuijenstraat 17 naar Bergen op
Zoom; 16, Maarten P. Meeusen, van
Kon- Emmastraat 18 naar Terneuzen;
18, Maria J. C. Vroon, van Grote
Kade 28 naar Rijswijk; 22, Jan P.
van den Boomgaard en gezin, van Nood
plan G 18 naar Middelburg; 24. Pieter
M. Jongman, van Steenoven 7 naar
Groede; 24, Geertruida A. Ubels, van
Scheldekade 14 naar Bedum; 28, Su-
zanna F. Klaassen, van de Hullustraat
8 naar Biggekerke; 29. lzaak J. Ver-
duijn, van J. H. van Dalestraat 18 naar
Vlissingen; 29, Janneke S. Verduijn-
Bruijnooge, van Langeweg 7 naar Vlis
singen: 30, Arnoldus M. J. van der
Heijden, van Dorpsstraat 74 naar Hulst.
Moeilijkheden voor lange
wagens op Schouwen-
Duiveland
Traverse door Zierikzee te smal.
Nu de veerdienst Anna Jacoba Polder-
Zijpe wordt uitgevoerd door een boot
met koplading, bezoeken ook lange
autobussen en wagens met opleggers
en aanhangwagens Schouwen-Duiveland
Men dient er echter rekening mede te
houden, aldus waarschuwt de A.N.W.B.,
dat de traverse door Zierikzee zó smal
is, dat hier grote moeilijkheden te
wachten zijn. Wel is er een weg buiten
de stad om, doch ook deze is te smal,
terwijl er daarenboven twee scherpe
en onoverzichtelijke bochten in voor
komen.
In feite is het dan ook zo, dat men
met een lange wagen of combinatie
te Zierikzee in de val loopt en zich
de weg versperd ziet.
Smoor de Hulster, Breskens
Josie, dacht Wim verheugd, is dat
even wat? Hij kon zijn vreugde nauwe
lijks verbergen. Waarschijnlijk een par
ticulier klutsje, want daar pikte de
baas van tijd tot tijd een paar man
voor uit. En dan had je het altijd
goed. Bofte hij even
Vlug trok hij zijn overall uit. Wat
een geluk, dat hij toch maar steeds
een bovenbroek onder zijn werkkleding
droeg. Anders had hij in die smoeze
lige overall mee moeten gaan.
Het handen wassen was het werk
van een ogenblik. Vlug haalde hij even
een kam door zijn haar en controleer
de zichzelf in een zakspiegeltje. Hm,
dat ging best. Met de overall, drink-
kruik en de lege broodzak onder zij»
arm stond Wim klaar om met de baas
mee te gaan. Een paar schilders, die
de railing aan het meniën waren, ke
ken met afgunstige blikken naar het
tweetal, dat nu achter de baas aan de
trappen van het grote dok afliep. Op
het terrein, vlak bij het hek, stond de
wagen van de baas, een nieuwe Ford.
Nou, er werd dan toch nog wel ver
diend in het schildersbedrijf
