BRILLEN
BOBBE
Gefeliciteerd, meisje 1
^rülemaefter"
35 jaar K.L.M.
CIRKELGANG
82.50, 98.50 115.-
De schakel
ALGEMBEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
9e jaargang Nummer 507
Vrijdag 8 October 1954
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Qiro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs:
f 1,10 per kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën:
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen" 10 cent extra,
OOSTBURG
afgebroken bad moeten vliegen.
Denk maar niet, dat de bijzondere
gebeurtenissen voor het opsch :ppen
liggen in het gebouw van de Verenigde
Naties te New-York. Men werkt er
in het secretariaat, bij de administratie,
op het postkantoor, in de drukkerij,
enz., enz., net zoals op alle andere
bureaux in Amerika of Europa. Ieder
heeft zijn eigen werk, en mocht er iets
buitengewoons zijn voorgevallen ergens
in het ontzettend grote bouwwerk, dan
leest men dat pas 's avonds thuis in
de krant. Men is er geheel aan ge
wend, dat er overal „hoge" en „minder
hoge" autoriteiten rondlopen het een
voudigste is, om tegen iedereen vrien
delijk te zijn. Onder andere ook tegen
de lange rijen belangstellenden, die
dagelijks bij de portier staan te wach
ten, om rondgeleid te worden. Ja, en
daar bij die portier vond dezer dagen
De K.L.M. - 's-werelds oudste Lucht
vaartmij. - bestond gisteren 35 jaar.
In deze periode hebben de „Vlie
gende Hollanders" 5.300 000 passagiers
vervoerd, een getal dat groter is dan
het totale bevolkingscijfer van Zwitser
land. Voorts vervoerden de K.L.M.-
toestellen 220.500.000 kg. vracht, post
FEUikLtrow
Een Westfriese roman
door MAARTJE ZELDENRIJK
5
„Ik?" vroeg Wim met oprechte ver
bazing. „Daar moet de huisbaas toch
voor zorgen?"
„Nou ja, dat weten we wel. Die
doet er niks aan. En het is tenslotte
jouw vak. En zo duur is de verf te
genwoordig niet. Kijk nou deze kamer
eens, moet hoog nodig gedaan worden.
En de keuken ook".
„Ja," vervolgde Wim sarcastisch ,,en
mijn slaapkamer en die van de meisjes
en de voorkamer en de buitenkant ook.
Niks hoor, mij niet gezien. De hele
dag op het schip zitten en dan 's avonds
thuis nog eens schilderen ik kijk
wel uit. Laat Bert of Aart het maar
doen. Die hebben daar meer tijd voor
dan ik. Ik ga in m'n vrije tijd niet meer
werken".
een kleine ceremonie plaats, toen de
elfjarige Rina Wilson de millioenste
bezoekster bleek te zijn. Op de foto
schudt zij juist de hand van de heer
Eichelberger, directeur van de Ameri
kaanse Associatie voor de Verenigde
Naties, die ten doel heeft het begrip
en de waardering voor de V.N. te
verbeteren, en verantwoordelijk is voor
de rondleidingen in het gebouw. Zo
ontving Rina enige cadeautjes en werd
in de grote hal een rode loper uitge
rold, zosls anders alleen gebeurt voor
officiële bezoekers, b.v. staatshoofden
uit andere landen.
Links op de foto staat de moeder
van Rina, naast haar vader Wilson en
rechts mej. Troesch, een (Zwitserse)
gids bij de V.N.
Jack P. de Klerk.
en bagage, een gewicht, gelijk aan dat
van dertig Eifeltorens.
De „Vliegende Hollanders" legden
hierbij een totale afstand af van ruim
400.000.000 km., dit is gelijk aan 10.000
vluchten rond de aarde. Hiervoor wa
ren 1.425.800 vlieguren of 163 vlieg-
jaren nodig, hetgeen betekent, dat als
één vliegtuig het werk had moeten
doen, dit toestel reeds sinds 1791, dus
nog voor de Napoleontische Tijd, on-
„Jij hebt ook niet veel meer voor
ons over," snibde Ali, die de borden
op de tafel in elkaar zette.
„Jij zeker wel," spotte Wim. „Kijk
nou eerst eens naar jezelf". En hier
mee was voor hem de kwestie afgelo
pen. Hij ging naar de gang, maakte
zijn fiets los en ging naar buiten. Bin
nen enkele seconden was hij verdwe
nen in de richting van de Nassaukade.
Ja, hij was daar gek, zeker elke avond
nog een poosje schilderen en zelf de
verf en andere rommel betalen. Het
was immers toch boter aan de galg.
Als hij de voorkant opschilderde, zat
het immers zo weer vol met krassen en
strepen. Daar zou de lieve jeugd uit de
buurt wel voor zorgen
Vlug reed hij naar de Keizersgracht,
waar hij tegenwoordig in de leeszaal
zijn toevlucht zocht gedurende de
avonduren. Daar was wat te lezen en
daar kon je ook studeren. En het kostte
je geen cent, behalve dan je stuiver
voor de fiets.
Naar de bioscoop ging hij nooit. Ja,
hij was daar gek. Sparen wilde hij. Ze
moesten thuis eens weten, dat hij al
De „Vliegende Hollander"
Op 7 October 1919 werd te Den
Haag de Stichtingsacte van de K.L.M.
gepasseerd. Dit was voor een belang
rijk deel mogelijk geworden door het
onvermoeide ijveren van een jonge
luitenant-vlieger, Albert Plesman, die
voor het vliegtuig ook een vredestaak
zag weggelegd. Deze zelfde Plesman
werd met de leiding van de K.L M.
belast. Hij was het, die haar uit
bouwde tot een wereldbedrijf en die
34 jaar lang, tot de dag van zijn on
verwachte overlijden op 31 December
1953, zijn onuitputtelijke werkkracht
en grote kunde en visie in dienst stelde
van het „Luchtruim dat alle Volkeren
Verbindt". Vooral aan deze grote
pionier en idealist, die de legende van
de „Vliegende Hollander" tot werke
lijkheid heeft gemaakt, is het te dan
ken, dat Nederland thans behoort tot
de grootste luchtvaartnaties.
Ho» hst begon.
De eerste vlucht op 's-werelds oud
ste, door dezelfde Mij. gevlogen lucht-
route, n.l. tussen Amsterdam en Lon
den had plaats op 17 Mei 1920. Men
vloog met primitieve, open vliegtuig
jes, plaats biedend aan twee passa
giers. Zonder radio en met weinig
'betrouwbare instrumenten vloog rnen
langs de Noordzeekust naar het Zuiden,
hierbij geholpen door schoolborden op
de grond, waarop de weerberichten
werden geschreven. In het verlengde
van de havenhoofden van Calais werd
het smalste deel van het Kanaal over
gestoken en werd vervolgens boven de
spoorlijn van Dover naar Londen ge
koerst. Uit deze tijd stamt ook de
eerste uiting van de in later jaren bijna
spreekwoordetijk geworden „K.L.M.-
service".
De passagiers kregen voor hun
vlucht n.l. de beschikking over een
leren jas, een windkap, handschoenen,
windbril en - bij koud weer - een
warm-waterstoof. Het duurde niet lang,
of de K.L.M. sloeg van het vliegkamp
Schiphol haar vleugels ook uit naar
Bremen, Hamburg en Kopenhagen.
ruim negen honderd gulden op de bank
had staan I Dat zou even een storm
ontketenen! Ze hadden al meer dan
eens gezocht naar een spaarbankboekje,
maar dat droeg hij altijd bij zich. En
hij had zijn geld ook niet op de Post
spaarbank. Dat dachten ze thuis. Waar
hij het wel had, ging niemand wat
aan. En wat hij met zijn spaarcenten
van plan was, evenmin. Dat was zijn
geheim. Nu had je toch niks aan je
centen. En op de bank at het geen
brood, integendeel. Hij kreeg er ook
nog rente van. Hij wilde vooruit in de
wereld, niet zijn hele leven een ge
wone schildersknecht blijven, maar zo
dra de tijd gunstig was en hij geld ge
noeg had wilde hij zelf een schilders
bedrijfje beginnen, met een winkeltje.
Dan was je eigen heer en meester.
Niet dat ze bij Zwarts beroerd waren,
o nee. Wat dat betrof had hij een lot
uit de loterij. Altijd nog werk gehad
vanaf de tijd, dat hij van de ambachts
school gekomen was Nog een geluk,
dat hij zijn vakdiploma had. Daar was
je de anderen altijd een stap mee voor.
Nou ja, Bert had ook een vakdiplo
brengt de „meest
verrassende kleuren
en modellen van 1954"
De mode-kleuren:
St, Emilion rood
Picasso blauw
Oleander groen
Anthraciet en grijs
De modellen:
(grote kragen)
„Col Fiacre"
„Col Pellerine"
voor heel hoog om uw hals en
wijd op uw schouder.
„Col Cravate"
die U strikt, knoopt, drapeert als
een stola.
En de prijzen:
wij leveren U reeds zo'n modieuse
mantel, van de allerbeste stoften
vervaardigd, voor
Ons devies is: prima cou
pe en afwerking, ook in
de populaire prijsklasse
Voor Uw betere Damesconfectie
eerst kijken bij
UW MODEHUIS
COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN
De bus van boot en trein stopt voor onze laak
De eerste Fokker-passagiersvliegtuigen
deden hun intrede er. op 9 Mei 1921
opende de K.L.M. 's-werelds eerste
luchtpassagekantoor op het Leidseplein
te Amsterdam.
ma, maar die hield het bij geen enkele
baas uit. Die was veel te lui en was
na drie maanden al uit de fabriek ont
slagen. Op de ambachtsschool keken
ze niet op een half uurtje en op een
uurtje ook niet, als het werk maar
goed was. Maar bij een baas kwam
het ook op de tijd aan. Een geluk, dat
hij zelf vlug kon werken. En gelukkig
ook goed kon werken. Mijnheer Zwarts
had wel eens bij hem staan kijken en
naderhand goedkeurend geknikt. Hij
had toch immers al bijna het volle
loon. Als hij een jaar verder was,
kreeg hij net zoveel als een volslagen
gezel.
in de leeszaal liep hij eerst naar de
krantenkamer. Dat was zo z'n vaste
gewoonteeven een half uurtje neuzen
in verschillende kranten. Onderhand
kon hij ook wel eens gaan uitzien naar
een geschikt kosthuis aan de Overkant
van het IJ, want dat hij de deur uit
ging stond als een paal boven water.
Hij wilde niet langer in die narigheid
blijven zitten. Altijd was er wat an
ders en altijd herrie. Nou ja, niet om
moeder, want van moeder hield hij op