BRILLEN BOBBE Gefeliciteerd, meisje 1 ^rülemaefter" 35 jaar K.L.M. CIRKELGANG 82.50, 98.50 115.- De schakel ALGEMBEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 9e jaargang Nummer 507 Vrijdag 8 October 1954 Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Qiro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs: f 1,10 per kwartaal; franco per post f 1,25 Prijs der advertentiën: 10 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen" 10 cent extra, OOSTBURG afgebroken bad moeten vliegen. Denk maar niet, dat de bijzondere gebeurtenissen voor het opsch :ppen liggen in het gebouw van de Verenigde Naties te New-York. Men werkt er in het secretariaat, bij de administratie, op het postkantoor, in de drukkerij, enz., enz., net zoals op alle andere bureaux in Amerika of Europa. Ieder heeft zijn eigen werk, en mocht er iets buitengewoons zijn voorgevallen ergens in het ontzettend grote bouwwerk, dan leest men dat pas 's avonds thuis in de krant. Men is er geheel aan ge wend, dat er overal „hoge" en „minder hoge" autoriteiten rondlopen het een voudigste is, om tegen iedereen vrien delijk te zijn. Onder andere ook tegen de lange rijen belangstellenden, die dagelijks bij de portier staan te wach ten, om rondgeleid te worden. Ja, en daar bij die portier vond dezer dagen De K.L.M. - 's-werelds oudste Lucht vaartmij. - bestond gisteren 35 jaar. In deze periode hebben de „Vlie gende Hollanders" 5.300 000 passagiers vervoerd, een getal dat groter is dan het totale bevolkingscijfer van Zwitser land. Voorts vervoerden de K.L.M.- toestellen 220.500.000 kg. vracht, post FEUikLtrow Een Westfriese roman door MAARTJE ZELDENRIJK 5 „Ik?" vroeg Wim met oprechte ver bazing. „Daar moet de huisbaas toch voor zorgen?" „Nou ja, dat weten we wel. Die doet er niks aan. En het is tenslotte jouw vak. En zo duur is de verf te genwoordig niet. Kijk nou deze kamer eens, moet hoog nodig gedaan worden. En de keuken ook". „Ja," vervolgde Wim sarcastisch ,,en mijn slaapkamer en die van de meisjes en de voorkamer en de buitenkant ook. Niks hoor, mij niet gezien. De hele dag op het schip zitten en dan 's avonds thuis nog eens schilderen ik kijk wel uit. Laat Bert of Aart het maar doen. Die hebben daar meer tijd voor dan ik. Ik ga in m'n vrije tijd niet meer werken". een kleine ceremonie plaats, toen de elfjarige Rina Wilson de millioenste bezoekster bleek te zijn. Op de foto schudt zij juist de hand van de heer Eichelberger, directeur van de Ameri kaanse Associatie voor de Verenigde Naties, die ten doel heeft het begrip en de waardering voor de V.N. te verbeteren, en verantwoordelijk is voor de rondleidingen in het gebouw. Zo ontving Rina enige cadeautjes en werd in de grote hal een rode loper uitge rold, zosls anders alleen gebeurt voor officiële bezoekers, b.v. staatshoofden uit andere landen. Links op de foto staat de moeder van Rina, naast haar vader Wilson en rechts mej. Troesch, een (Zwitserse) gids bij de V.N. Jack P. de Klerk. en bagage, een gewicht, gelijk aan dat van dertig Eifeltorens. De „Vliegende Hollanders" legden hierbij een totale afstand af van ruim 400.000.000 km., dit is gelijk aan 10.000 vluchten rond de aarde. Hiervoor wa ren 1.425.800 vlieguren of 163 vlieg- jaren nodig, hetgeen betekent, dat als één vliegtuig het werk had moeten doen, dit toestel reeds sinds 1791, dus nog voor de Napoleontische Tijd, on- „Jij hebt ook niet veel meer voor ons over," snibde Ali, die de borden op de tafel in elkaar zette. „Jij zeker wel," spotte Wim. „Kijk nou eerst eens naar jezelf". En hier mee was voor hem de kwestie afgelo pen. Hij ging naar de gang, maakte zijn fiets los en ging naar buiten. Bin nen enkele seconden was hij verdwe nen in de richting van de Nassaukade. Ja, hij was daar gek, zeker elke avond nog een poosje schilderen en zelf de verf en andere rommel betalen. Het was immers toch boter aan de galg. Als hij de voorkant opschilderde, zat het immers zo weer vol met krassen en strepen. Daar zou de lieve jeugd uit de buurt wel voor zorgen Vlug reed hij naar de Keizersgracht, waar hij tegenwoordig in de leeszaal zijn toevlucht zocht gedurende de avonduren. Daar was wat te lezen en daar kon je ook studeren. En het kostte je geen cent, behalve dan je stuiver voor de fiets. Naar de bioscoop ging hij nooit. Ja, hij was daar gek. Sparen wilde hij. Ze moesten thuis eens weten, dat hij al De „Vliegende Hollander" Op 7 October 1919 werd te Den Haag de Stichtingsacte van de K.L.M. gepasseerd. Dit was voor een belang rijk deel mogelijk geworden door het onvermoeide ijveren van een jonge luitenant-vlieger, Albert Plesman, die voor het vliegtuig ook een vredestaak zag weggelegd. Deze zelfde Plesman werd met de leiding van de K.L M. belast. Hij was het, die haar uit bouwde tot een wereldbedrijf en die 34 jaar lang, tot de dag van zijn on verwachte overlijden op 31 December 1953, zijn onuitputtelijke werkkracht en grote kunde en visie in dienst stelde van het „Luchtruim dat alle Volkeren Verbindt". Vooral aan deze grote pionier en idealist, die de legende van de „Vliegende Hollander" tot werke lijkheid heeft gemaakt, is het te dan ken, dat Nederland thans behoort tot de grootste luchtvaartnaties. Ho» hst begon. De eerste vlucht op 's-werelds oud ste, door dezelfde Mij. gevlogen lucht- route, n.l. tussen Amsterdam en Lon den had plaats op 17 Mei 1920. Men vloog met primitieve, open vliegtuig jes, plaats biedend aan twee passa giers. Zonder radio en met weinig 'betrouwbare instrumenten vloog rnen langs de Noordzeekust naar het Zuiden, hierbij geholpen door schoolborden op de grond, waarop de weerberichten werden geschreven. In het verlengde van de havenhoofden van Calais werd het smalste deel van het Kanaal over gestoken en werd vervolgens boven de spoorlijn van Dover naar Londen ge koerst. Uit deze tijd stamt ook de eerste uiting van de in later jaren bijna spreekwoordetijk geworden „K.L.M.- service". De passagiers kregen voor hun vlucht n.l. de beschikking over een leren jas, een windkap, handschoenen, windbril en - bij koud weer - een warm-waterstoof. Het duurde niet lang, of de K.L.M. sloeg van het vliegkamp Schiphol haar vleugels ook uit naar Bremen, Hamburg en Kopenhagen. ruim negen honderd gulden op de bank had staan I Dat zou even een storm ontketenen! Ze hadden al meer dan eens gezocht naar een spaarbankboekje, maar dat droeg hij altijd bij zich. En hij had zijn geld ook niet op de Post spaarbank. Dat dachten ze thuis. Waar hij het wel had, ging niemand wat aan. En wat hij met zijn spaarcenten van plan was, evenmin. Dat was zijn geheim. Nu had je toch niks aan je centen. En op de bank at het geen brood, integendeel. Hij kreeg er ook nog rente van. Hij wilde vooruit in de wereld, niet zijn hele leven een ge wone schildersknecht blijven, maar zo dra de tijd gunstig was en hij geld ge noeg had wilde hij zelf een schilders bedrijfje beginnen, met een winkeltje. Dan was je eigen heer en meester. Niet dat ze bij Zwarts beroerd waren, o nee. Wat dat betrof had hij een lot uit de loterij. Altijd nog werk gehad vanaf de tijd, dat hij van de ambachts school gekomen was Nog een geluk, dat hij zijn vakdiploma had. Daar was je de anderen altijd een stap mee voor. Nou ja, Bert had ook een vakdiplo brengt de „meest verrassende kleuren en modellen van 1954" De mode-kleuren: St, Emilion rood Picasso blauw Oleander groen Anthraciet en grijs De modellen: (grote kragen) „Col Fiacre" „Col Pellerine" voor heel hoog om uw hals en wijd op uw schouder. „Col Cravate" die U strikt, knoopt, drapeert als een stola. En de prijzen: wij leveren U reeds zo'n modieuse mantel, van de allerbeste stoften vervaardigd, voor Ons devies is: prima cou pe en afwerking, ook in de populaire prijsklasse Voor Uw betere Damesconfectie eerst kijken bij UW MODEHUIS COOSJE BUSKENSTR. 63, VLISSINGEN De bus van boot en trein stopt voor onze laak De eerste Fokker-passagiersvliegtuigen deden hun intrede er. op 9 Mei 1921 opende de K.L.M. 's-werelds eerste luchtpassagekantoor op het Leidseplein te Amsterdam. ma, maar die hield het bij geen enkele baas uit. Die was veel te lui en was na drie maanden al uit de fabriek ont slagen. Op de ambachtsschool keken ze niet op een half uurtje en op een uurtje ook niet, als het werk maar goed was. Maar bij een baas kwam het ook op de tijd aan. Een geluk, dat hij zelf vlug kon werken. En gelukkig ook goed kon werken. Mijnheer Zwarts had wel eens bij hem staan kijken en naderhand goedkeurend geknikt. Hij had toch immers al bijna het volle loon. Als hij een jaar verder was, kreeg hij net zoveel als een volslagen gezel. in de leeszaal liep hij eerst naar de krantenkamer. Dat was zo z'n vaste gewoonteeven een half uurtje neuzen in verschillende kranten. Onderhand kon hij ook wel eens gaan uitzien naar een geschikt kosthuis aan de Overkant van het IJ, want dat hij de deur uit ging stond als een paal boven water. Hij wilde niet langer in die narigheid blijven zitten. Altijd was er wat an ders en altijd herrie. Nou ja, niet om moeder, want van moeder hield hij op

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1954 | | pagina 1