BRILLEN
Bijna appelen-koningin
ZONDER GELUK
vaart niemand wel
33rülemaeiier"
Land- en Tuinbouw
Biervliet heelt feest gevierd.
)E SCHAK
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDER EN
9e Jaargang Nummer 494
Vrijdag 9 Juü 1954
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR <S DE HULSTER Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358290
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs:
f 1,10 per kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën:
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen" 10 cent extra,
Dezer dagen is op de Australische
eilandstaat Tasmanië, welke veel appels
produceert, de appelkoningin van het
jaar gekozen. De jury stond voor een
moeilijke taak. Tenslotte viel de keuze
op mevrouw Helen Page. Maar ook
onze 23-jarige landgenote mevrouw
Juliana Out heeft een goede kans op
de „appelkroon" van Tasmania ge
maakt. July, zoals zij algemeen in haar
woonplaats Huonville genoemd wordt,
trok de aandacht van de jury, niet
slechts door haar charme, haar leven
digheid en haar vlugge geest, maar
vooral ook door het succes dat zij, in
de drie jaar van haar verblijf op Tas
manië van haar emigratie naar Australië
heeft gemaakt.
In bijna volmaakt Engels, waarmee
zij bewees hoe snel zij deze taal ge
leerd heeft, vertelde July geëmigreerd
te zijn omdat zij en haar man Hendrik
in het overvolle Nederland geen voor
uitzichten hadden om van het leven
te maken wat zij er zich van voor
stelden. Haar man was in Nederland
in dienst van de K.L.M. en werkt nu
als mechanicien te Huonville. Hun emi-
gratiereis was tegelijk hun huwelijksreis.
Zij gingen naar Tasmanië, omdat zij
van deze eiland-staat niets dan goeds
gehoord hadden en omdat zij het Teven
op het platteland of in een kleine
plaats als Huonville verkozen boven
het leven in de stad
„O ja, ik houd van mooie kleren"
was Juliana's antwoord op een andere
vraag van de jury. Maar zij voegde
hier dadelijk aan toe dat zij toch heel
zuinig leeft, omdat zij en haar man
er voor sparen om over enkele jaren
een vacantiereis naar Nederland te
maken waar zij de wederzijdse ouders
willen bezoeken.
De juryleden verheelden hun ver
bazing niet toen zij hoorden wat July
alzo deed en gedaan had.
Zij volgde eerst een opleiding als
kapster, maar eenmaal op Tasmanië
aarzelde zij niet om te gaan werken
als appelinpakster. Hoeveel zij dan wel
verdiende Enthousiast antwoordde zij
pas nog een dag te hebben gemaakt
van 6.10 pond en meestal wel 25 pond
per week met dit werk te verdienen.
„Nemen wij dan nu niet teveel van
uw tijd in beslag vroeg één van de
juryleden, over deze mededeling kenne
lijk on' hutst.
ffiUILLETOM
door HENK VAN HEESWIJK
44
„Nou, ik denk dat de tank halfvol is".
„Zo, nou, dat dacht ik al. Nou, vrij
wel niemand heeft je zien binnenko
men. Ga terug naar de garage en vul
de tank tot de rand en doe meteen
een paar bussen voor reserve achterin.
En ook een bus olie. Dan kom je
weer hierheen, maar de wagen zet je
niet bij de garage".
Nog grotere verbazing bij Fred.
„Waarom niet?"
„Vraag nu niet zoveel. Later zal ik
het je wel uitleggen. Het is ook in
jouw belang. Luister. Even voor de
oprijlaan zich splitst in het weggetje
naar de voorkant van de villa en de
weg naar de garage, staat een oude
eik. Daarnaast is een smai pad, vrij
wel onzichtbaar, maar als je er op let
OOSTBURG
Op de grote appelpakkerij is July
één van de snelste werksters. Zij krijgt
8d uitbetaald voor elke kist die zij
aflevert. Zij vindt dit goed betaald,
maar zij werkt dan in het hoogseizoen,
dat in Huonville 12 weken duurt, ook
van 's ochtends 8 uur tot 's avonds 9
uur. Buiten het seizoen kan zij het
rustiger doen, maar July is er de
vrouw niet naar om ook dan al haar
tijd door haar huishouden in beslag te
laten nemen. Buiten het inpakseizoen
heeft zij nog een winkeltje dat voor
neveninkomsten zorgt.
Al ontging, haar dan ook ditmaal
de „appelkroon" toch was Juliana blij
hiernaar te hebben medegedongen. Zij
had bij deze gelegenheid immers nog
vele Tasmaniërs ontmoet met wie zij
nog niet eerder kennis maakte.
Een nieuwe vinding.
Het transport van melk van boerderij
naar afnemer en tabriek geschiedt al
eeuwen op dezelfde wijze en wij kun
nen aannemen, dat daarin ook in de
komende honderden jaren weinig ver
andering zal komen. Toch is er wel
iets verbeterd in het melktransport,
vroeger immers gebruikte men koperen
melkkannen, die zó mooi waren, dat
men ze nu dikwijls voor de sier in de
stal zet. Maar deze bussen kregen snel
deuken, oxydeerden snel en vergden
daarom zeer veel onderhoud.
Tegenwoordig vinden wij op veeteelt
bedrijf, in de melkfabriek en bij de
melkbezorger solide vertind ijzeren of
zelfs wel aluminium melkbussen, die
veel minder onderhoud vergen en min
der snel butsen oplopen. Alleen het
deksel en de busrand blijft een probleem.
Een kleine deuk en het deksel past
niet meer. Ook sluiten de deksels niet
zo goed of de melk loopt weg, wan
neer de bus omvalt.
Sedert kort is nu een nieuwe toe
passing op de markt gekomen, die
deze bezwaren opheft, n.l. een rubber
melkbusdeksel. Deze deksels zijn van
een bepaa de rubbersoort gemaakt,
waardoor ze niet door de melk aange
tast worden, zelf geen schadelijke in-
vind je het. Daai moet je de wagen
achteruit neerzetten, zodat onmiddellijk
weggereden kan worden. Je doet hem
dicht en de deuren op slot. Zodra jd
dat gedaan hebt, kom je binnen en
geef mij de sleuteltjes. Zo, smeer hem.
Morgen zul je wel begrijpen, waarom
dit alles nodig is".
Fred haalde zijn schouders op en
verdween ongemerkt uit de salon. An
nie zong een tweede lied en behalve
Greet had wellicht niemand enige erg
in dit intermezzo gehad. Greet echter
keek haar verloofde met een blik van
verstandhouding aan en even vonden
hun handen elkaar, ten teken, dat ze
hem begreep.
Een klein half uurtje later kwam
Fred voor de tweede maal en toen ze
even bij elkaar waren, overhandigde
Fred zijn vriend de sleutels. Daarna
stelde Joop zijn vriend voor aan de
verschillende gasten.
Omstreeks tien uur - er was een
bandje gehuurd dat in een hoekje,
verscholen achter een paar palmen,
musiceerde, dansten Joop en zijn
meisje samen en hij fluisterde Greet
vloed op de melk uitoefenen en be
stand zijn tegen sterilisatie. Iets bijzon
ders is dit niet, omdat men tenslotte
de rubber al jaren gebruikt voor
slangen van melkmachines, die goed
schoon gehouden kunnen worden.
Het voordeel van zo'n rubber deksel
is duidelijk. Een deuk in de rand van
de melkbus is onschadelijk, het soepele
deksel sluit toch geheel aan. Het dek
sel is zo geconstrueerd dat, wanneer
de bus omvalt, het deksel niet door de
druk van de melk van de bus wordt
geduwd, maar juist vaster gaat zitten.
Melkverlies is dus uitgesloten. Het op
en afzetten van dit deksel geschiedt
met één greep het levert minder pro
blemen op dan met een slecht sluitend
metalen deksel. In verschillende bedrij
ven in België en ook in Nederland
wordt het rubber roelkbusdeksel met
succes gebruikt en het ziet er naar uit,
dat vele andere fabrieken en boeren
bedrijven zullen volgen, want dit melk
busdeksel is een uitvinding, die men
eigenlijk al 100 jaar eerder had moeten
bedenken
Biervliet heeft het afgelopen week
einde op onomwonden wijze feestge
vierd, zoals dat alleen maar in West
Zeeuwsch-Vlaanderen mogelijk is. De
aanleiding tot dit festijn was de ope
ning van het nieuwe gemeentehuis op
de markt, een grote opgezette fokvee-
markt en een nog grootser opgezette
festijn van het inhalen der eerste oogst
uit de nieuwe Braakmanpolder. Ver
volgens als slotstuk het bekende radio
gezelschap „De Bietenbouwers", o. 1. v.
Ger de Roos.
Al deze feestelijkheden heeft Bier
vliet gebracht in een gezellige feestroes,
die ai Vrijdagmorgen begon, toen de
tentoonstelling in de tent, welke op
gesteld was aan de Havenstraat voor
het publiek werd opengesteld.
De heer L. M. de Die had van deze
tentoonstelling veel werk gemaakt. Oude
kaarten v. Biervlietoude geschriften, allen
betrekking hebbende op Biervliet waren
opgediept, en trokken veel belangstel-
in: „Let eens op, de graaf smeert hem.
Hij voert iets in zijn schild".
„Zou je denken?" Om geen arg
waan te wekken, bleven ze gewoon
dansen, want Joop had bemerkt dat
de graaf hem even had aangekeken.
„Vast. Als ik soms straks onver
wacht weg ben, maak je dan nergens
ongerust over, zelfs al zou ik een hele
tijd wegblijven".
Ze keek een beetje onthutst naar
het ernstige gezicht van haar verloofde.
„Wat ben je dan van plan?"
„Dat kan ik nog niet zeggen. Maar
ik denk nu, dat mijn vermoeden juist
is. Wacht rustig af eu wat er ook ge
beurt, heb vertrouwen in me".
„Maar dat spreekt toch immers van
zelf," meende het meisje, hem innig
in het gezicht kijkend.
Onder deze bedrijven zat de gast
heer gemoedelijk in een hoekje van
de salon met enkele oudere mensen,
in welk gezelschap zich ook de jongere
burgemeester bevond, te praten. Na
tuurlijk bereed hij zijn stokpaardje en
het gesprek ging over zijn schilderijen
verzameling. Ten slotte nodigde hij
ling. Alles op een aantrekkelijke manier
bijeengevoegd, was de tentoonstelling
meer dan alleen maar een dorpsten
toonstelling. Er zat grote regionale
waarde in, die door het massale bezoek
aan de tent onderstreept is.
De voorlichtingsdiensten, als veeteelt,
tuinbouw, landbouw en bijenteelt had
den aantrekkelijke stands ingericht.
Vooral de bijenteelt trok veel aandacht
door een observatiekastje met bijen,
waarin ieder de koningin der bijen
kon bewonderen.
Natuurlijk ontbrak foto en kaarten-
materiaal niet, wat betrekking had op
de dichting der Braakmanpolder en
het in cultuur brengen van dit nieuwe
grondgebied. De Commissaris der
Koningin, 'jhr. A. F. C. de Casembroot,
had veel belangstelling voor deze ten
toonstelling en sprak er zijn grote be
wondering voor uit.
's Middags om 2 uur werd het ge
meentehuis door jhr. A. F. C. de
Casembroot officieel in gebruik geno
men. De prettigste mededeling voor
Biervliet uit de rede der Commissaris
was wel, dat Biervliet een belangrijk
deel der nieuwe polder bij zijn grond
gebied zal krijgen. De Braakman biedt
voor de gemeente grote mogelijkheden.
Ook de kwestie der aansluitende ver
bindingen naar en van de Braakman
polder zal zo spoedig mogelijk onder
ogen gezien dienen te worden.
Burgemeester A. P. Kostense sprak
een kort welkomstwoord tot alle ge
nodigden, onder wie vele hoofden van
diensten, o.m. van Wederopbouw,
Rijks- en Prov. Waterstaat, de gede
puteerden de heren A. Schout, C. Ha-
melinck en A. F. Lockefeer, de ont
werper van het raadhuis ir. P. 't Hooft,
ir. Bouman, de Rijkslandbouwconsutent,
ir. M. Mommers, de Rijksbijenteelt-
consulent, ir. W. L. Harmsen de Rijks-
veeteeltconsulent, de oud-griffier der
Staten, dr. B. D. H. van Teilegen, ir.
M. de Vink van de Prov. Plan. Dienst,
de heer Jeargens, inspecteur P.T.T. te
Middelburg en vele anderen, die we
hier door plaatsgebrek helaas niet allen
kunnen noemen.
In zijn openingswoord gewaagde
Burgemeester Kostense van de grote
moeilijkheden welke 9 jaren noodbe
huizing voor de gemeente heeft mee
gebracht en de grote dankbaarheid, nu
aan alle ellende een einde is gekomen.
Spreker was de architect van het ge
meentehuis erg dankbaar voor het mooie
enkele heren uit met hem mee te gaan
naar de bibliotheek, waar de meest
kostbare schilderijen hingen. Inmiddels
was de graaf weer teruggekomen en
stond nu ook bij dit gezelschap te
luisteren. Dit alles was Joop niet ont
gaan. Met argusogen volgde hij elke
beweging van de adellijke gast.
De heer Van der Berg verliet met
zijn gezelschap de salon en de graaf
volgde hem eveneens. Er gingen een
paar minuten voorbij, waarna zijn aan
staande schoonvader geagiteerd de sa
lon binnenkwam, gevolgd door de an
deren en boven de muziek uit klonk
zijn stem, waarin een wereld van
wanhoop en schrik lag: „Mijn kost
bare schilderijen zijn ontvreemdEr is
een inbraak gepleegd!"
Joop liet zijn meisje los en uitte
een verwensing. De gebeurtenissen na
de uitroep van de gastheer, geschied
den toen in een snel tempo. Joop ijlde
het vertrek uit en verliet via de brede
gang, tot grote verbazing van de huis
knecht die juist met een blad gevulde
glazen naar birfnen wilde lopen, de
villa.
