Indrukken uit Nieuw Zeeland
ZONDER GELUK
vaart niemand wel
Land- en Tuinbouw
Stempelsen Deurplaatjes
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
9e Jaargang Nummer 470
Vrijdag 22 Jan. 1954
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dotpssiiaat 10 - BRESKENS - Teietuon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertentiesmet „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Mr. J. J. Brutel de la Rivière, amb
tenares bij het Commissariaat voor de
Emigratie, bracht een bezoek aan de
Nederlandse emigranten in Nieuw
Zeeland en vertelt hierover het vol
gende
Over het algemeen maken onze emi
granten in Nieuw Zeeland het goed.
Ik denk dan in het bijzonder aan allen
die ik ontmoette op het land en in de
dorpen en kleine steden. Zij vinden al
spoedig een eigen plaats in de Nieuw
Zeelandse samenleving. Hun omgeving
interesseert zich voor hun doen en
laten en kent hen bij name. Dat merkt
men zo goed wanneer men een emi
grant wil opzoeken en niet precies
weet waar hem te vinden. Men zal al
heel gauw iemand vinden, die zijn
naam kent en die zijn woonplaats kan
beschrijven.
De Nieuwzeeiander is n.l. een vrien
delijk mens, die belang stelt in zijn
medemensen en die graag een praatje
maakt.
In de steden is dit ingroeiïngsproces
veel moeilijker men gaat er op in de
massa. Over de hele wereld leeft de
stedeling nu eenmaal een gehaaster
leven, waarin minder tijd en plaats
overblijft voor zijn medemensen. In de
steden voelt de emigrant zich spoediger
eenzaam. Hij is geneigd het gezelschap
van landgenoten te zoeken en dat
brengt zo zijn eigen problemen met
zich. Nederlanders verliezen ook in de
vreemde niet hun typische eigenaardig-
heid om op alles en iedereen critiek
uit te oefenen en daarvan kan een
weinig verheffende invloed uitgaan in
deze eerste tijd, waarin men moet
wennen aan heel andere gewoonten.
Het is moeilijk te beschrijven waarin
het verschil tussen de Nederlandse en
de Nieuwzeelar.dse gewoonten bestaat.
Ik ontmoette op het Zuid Eiland
een jong echtpaar, dat sinds kort op
een eigen bedrijfje gevestigd was. Te
rugdenkend aan de moeilijkheden van
het eerste begin, vond de vrouw dat
de voorlichting in Holland toch beter
had moeten zijn. Maar toen ikhaar
vroeg waaraan zij in het bijzonder
dacht, antwoordde ze aarzelend „Neen,
ik denk niet aan iets speciaalsziet
U, ze hebben ons wel gezegd, dat alles
anders zou zijn, maar niet dat het zó
anders was".
Iedereen die naar Nieuw Zeeland
FEUILLETON
door HENK VAN HEESWIJK
20
Ik heb hier een contract, dat per 1
Augustus is ingegaan. Het geldt tel
kens voor een jaar en zonder opzeg
ging, drie maanden tevoren, wordt de
overeenkomst automatisch wee voor
een jaar verlengd. Eigenlijk had ik
jullie er door een deurwaarder moeten
laten uitzetten, maar als ik dat gedaan
had zou ik ruzie gekregen hebben met
mijn dochters Jullie hebben het aan
haar te danken, dat ik tenslotte maar
besloten heb jullie de garage te laten
houden. Nou, lees het contract maar
eens na'
Verheugd namen de jongens het vei
papier van hem over en lazen het
door. Ze konden hun ogen haast niet
geloven. Zelf hadden ze in hun ka
mertje boven de schuur al eens een
gaat zou ik willen aanraden geduld te
hebben, geduld in verschillende opzich
ten Geduld met zichzelf gedurende
deze eerste aanpassingsperiodemen
moet niet verbaasd staan wanneer men
prikkelbaar is en hettiger aanslaat op
wat er gebeurt.
Geduld met zijn werkgever. Vaak
wordt vergeten, dat niet alleen de emi
grant zich aanpast, maar dat ook zijn
Nieuwzeelandse werkgever en zijn
naaste omgeving aan de emigrant
moeten wennen.
Er zullen zich in het begin allerlei
misverstanden voordoen omdat men
elkaar verkeerd begrijpt. En dan komt
het aan op bereidheid om tot elkaar
te komen. Laat werkgever en collega's
de tijd om de nieuwgekomen emigrant
te leren kennen
Nu kom ik meteen op een fout, die
veel Nederlanders voor U gemaakt
hebben en die men toch moet pro
beren te vermijden
Als men eens aan de andere kant
van de aardbol mocht komen moet
men proberen zich in de veelheid van
al het nieuwe te herinneren, dat men
daar dezelfde opvattingen van goede
trouw waardeert als hier.
Als men in een betrekking werkt en
men ziet een kans zijn positie te ver
beteren, dient men niet op staande
voet weg te lopen. Niemand neemt
het de emigrant kwalijk, dat deze van
goede kansen profiteert, maar men zou
in Nederland toch ook zijn werkgever
niet zonder scrupules duperen.
Ik beleefde een onpleizierig ogen
blik toen een Nieuwzeelandse boer me
vertelde, dat Nederlanders hem midden
in het vorig seizoen hadden laten zitten
voor het melken van 120 koeien per
dag, terwijl zij toch wisten dat er mid
den in het melkseizoen geen andere
hulp te krijgen was. Geen enkele boer
zal zoiets ooit vergeven. En terecht
Een Nederlandse vrouw uit het
Noorden van Nieuw Zeeland gaf me
deze boodschap mee terug naar Neder
land „Zeg toch tegen iedereen, die
hierheen wil emigreren, zo drong zij
aan, dat ze Engels leren". Deze vrouw
had de taal niet geleerd voor haar
vertrek en, ofschoon ze op het land
woont, kon ze niet profiteren van alle
voordelen die ik hierboven beschreef.
Ze kon zelfs niet met haar man mee
naar de bioscoop, want ze had er niet
aan gedacht, dat er geen Nederlandse
onderschriften meer zouden staan
huurprijs geschat, maar de in het con
tract genoemde was nog minder dan
de helft, welke zij verwacht hadden.
„Daarmee gaan we volkomen ac-
coord, mijnheer," antwoordde Fred,
terwijl hij lachend zijn vriend aankeek.
„Teken," beval de heer des huizes.
Ze zetten gedrieën hun handtekening,
waarna de jongens een der exempla
ren kregen.
„De huurpenningen stort je maar op
mijn girorekening," zei de huiseigenaar,
nonchalant het andere exemplaar af
vloeiend en het in een lade schuivend.
Fred, die zijn portefeuille reeds voor
de dag had gehaald, borg hem ze
nuwachtig grinnikend weer op.
„En ga nu maar eens naar mijn
tuinman toe om jullie excuus aan te
bieden, want daar sta ik op".
Ze wilden hun humane huisbaas
bedanken, maar daarvan wilde hij niets
weten. „Ik zal van tijd tot tijd de ga
rage komen bekijken en denk er om,
dat jullie hem niet afbreken. Als er
wat aan gerepareerd of verbouwd
moet worden, zeg je het me maar. Ik
wil niet, dat mijn huurders over me te
Laat men zichzelf deze narigheid toch
besparen I
Er is één ding, dat me in Nieuw
Zeeland overal opgevallen is. Dit land
heeft heel lang in afzondering van de
rest van de wereld geleefd. De moderne
vliegverbindingen brengen het welis
waar steeds dichterbij, maar de door
snee Nieuwzeeiander zal nog enige tijd
nodig hebben om aan vreemdelingen
in zijn land te wennen. Dat maakt,
dat iedere vreemdeling in Nieuw Zee
land niet als een willekeurig mens op
zichzelf beschouwd wordt, maar als
vertegenwoordiger van het land van
zijn afkomst. Onze emigratie-ambtenaar
in Auckland drukt dat aldus uit
iedere Nederlander in Nieuw Zeeland
is een ambassadeur van ons land.
Nieuw Zeeland is een mooi en goed
land. Weest dus allen goede ambassa
deurs
Stij'ging tegoed
Nutsspaarbank te Oostburg
Gedurende het jaar 1953
steeg het inleggers-kapitaal bij de
Nutsspaarbank te Oostburg van
f 997.880,18 tot f 1 423.103,77. Er
werd ingelegd f 963.118,94 en terugbe
taald f 546.512,26. Meer ingelegd dan
terugbetaald f 416.606,68.
Het aantal rekeningen steeg van 1196
tot 1407. Nieuw uitgegeven boekjes 272
Bij de rekeningeiï der inleggers werd
f 28.616,91 aan rente bijgeschreven.
Veevoeding en bemesting.
Het is een bekend feit dat in de
veevoeding de mineralen een zeer be
langrijke rol spelen. Er moet nog
meer op kwaliteit als op kwantiteit
worden gelet. Het onderzoek op mine
ralen in de verschillende voedermidde
len is daarom erg belangrijk.
Fosforzuur en kalk spelen in dit op
zicht wel een zeer belangrijke rol.
Deze beide mineralen zijn onmisbaar
voor de opbouw en instandhouding
van het dierlijk lichaam (ook magne
sium, koper, mangaan, ijzer e.d. spe
len een rol van betekenis).
Bedenkt daarom dat een goede fos
faat- en kalktoestand van de grond
absoluut noodzakelijk is om hoogwaar
dig veevoer te kunnen produceren. Om
het vee de nodige mineralen te ver
schaften moeten wij thans, meer dan
klagen hebben".
Overgelukkig vertrokken de jongens
naar de tuinmanswoning. Willems
keek de beide jongens niet bepaald
vriendelijk aan, bromde wat in zijn
baard, maar drukte ten slotte toch de
uitgestoken handen. En accepteerde
ook de sigaar, die Joop uit zijn koker
opdiepte.
Ze reden de gerepareerde auto in
het koetshuis en stapten toen weer
naar hun jeep om terug te rijden naar
de garage, opgelucht en tevreden, om
dat ze in hun bedrijfje mochten blijven.
„Zo, garagehouders, tevreden over
het bereikte resultaat?" Van achter een
boom waren de beide meisjes plotse
ling te voorschijn gekomen.
„Nou en of!" antwoordde Joop
glunderend. „En daarvoor moeten wij
U beiden eigenlijk bedanken, want
zonder Uw hulp zou Uw vader mis
schien niet zo toegevend en vergevings
gezind geweest zijn".
„U kent papa niet," zei degene, van
wie ze wisten, dat ze Greet heette.
„Hij moppert wel eens en toen hij pas
hoorde, op welke wijze U in het bezit
ooit, ons toeleggen deze door bemes
ting van de ons ter beschikking staande
meststoften in de grond te brengen.
Krachtvoer is schaars en duur.
Kies tevens die meststoften welke
naast het hoofdbestanddeel stikstof,
fosforzuur, kali en kalk nevenelementen
bevatten. We noemen hier b.v. Chili-
salpeter, Thomasmeel (fosforzuur en
kalk), ruwe kalizouten en verschillende
soorten kalkmeststofïen.
BURGERLIJKE STAND
Gemeento SCHOONDIJKE
over de maand December 1953.
GEBOORTEN 7, Albert George Bertha,
z. van Al. L. Martens en van M. F.
Verhoosel; 8, Mathilde Elizabeth Ma
ria. d. van G. Maasmans en van I. F.
Schanck, wonende te 's-Gravenhage; 9,
Emilius Augustus Maria, z. van P. J.
Gernaert en I. M. Duijsserinck; 17,
Wdlemina Izabelle, d. van R M. Beeke
en van C. J. Niemantsverdriet; 31,
Tanneke Magdalena, d. van W. O. R.
van Quekelberghe en van T. Schieman.
HUWELIJKEN: 17, J. Wouters, oud
29 j., wonende te Vrouwenpolder en
S. de Regt, oud 30 j., wonende te
Schoondijke.
OVERLIJDEN: 1, W. Stouten, wed.
van L. Smallegange, oud 81 j., wonende
te Schoondijke (overl. te Oostburg); 2,
A. J. Kindts, wedn- van E. A. de Vis
ser, oud 76 j., wonende te Schoondijke
(overl te Vlissingen).
VERTROKKEN 8, A Siben en gezin,
van O II naar IJzendijke; 21, S- de
Regt, echtg. van Wouters, van Lange
Heerenstraat 29 naar Vrouwenpolder.
INGEKOMEN: I, P. Folmer, van Dja
karta (indon naar Dorpsstr. 80; 5, M.
Beun. van Retranchement naar Enkhui-
zerstr 3; 7, C. J. van Luijk, van Moor-
veld naar Dorpsstr. 71; 7, K P. L-
Tuinder, van Zierikzee naar Dorpsstr.
32; 14, M. P. J. Burger, van Eindhoven
naar Midwoudsestr. 2; 21, J. W. de
Bel, van Krabbendijke naar Losserstr. 2;
24, J. Wilschut, van Lavardens (Fr.)
naar Kon. Julianastr. 19; 24, J. M.
Raas, van 's-Heer Arendskerke naar
Willemsweg II; 28, J. M. Minnaart,
van Terneuzen naar Montfoortstr. 5.
Fa. SMOOR DE HULSTER, Breskens
van de sleutels van de schuur geko
men bent was hij niet te genieten,
maar naderhand vond hij het een goede
mop en toen wij Uw garage gezien
hadden, waren wij van mening, dat U
niet meer weg mocht gaan. Wij heb
ben nu ook een auto, dus is een ga
rage onmisbaar geworden in ons dorp".
De jongens bleven nog wat dralen,
totdat Joop eindelijk zijn schroom
overwon en kortweg vroeg: „Mogen
wij U, als bewijs van onze dank, uit
nodigen om bij ons een kopje thee te
komen drinken? Bijvoorbeeld morgen
middag?"
De meisjes keken elkaar lachend
aan. „U woont beiden in de garage,
nietwaar?" vroeg Greet.
„Jawel," antwoordde Fred, „er bo
ven. Daar hebben we een kamertje in
gericht, heel gezellig. Dat zult U zelf
kunnen constateren. Mogen we mor
genmiddag om half vier op U reke
nen?"
„Dat mogen we eigenlijk niet wei
geren," meende Greet. „Goed, mor
genmiddag, om half vier. En maakt U
nu maar gauw dat U weer in Uw
