ZONDER GELUK
vaart niemand wel
Joop
Land- en Tuinbouw
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
8e Jaargang Nummer 466
Donderdag 24 DEC. 1053
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Het wordt weer feest, drie dagen
lang. Een feest, dat we allemaal vieren
en waarvan we allemaal onze ver
wachtingen hebben. Zal 't dit jaar sla
gen of zal 't ons teleurstellen? Dat ligt
eraan, waar het ons op dit feest om
te doen is. Die paar dagen vrij heb
ben we. Iets extra's zal er ook wel
in huis zijn. En om de gewenste stem
ming in onze huizen te kweken, daar
voor zijn er genoeg middelen in de
handel. Is dat alles voldoende voor een
geslaagd feest? Waarschijnlijk wel. En
wie zal ons wat gezelligheid misgun
nen Een Kerstfeest, dat op het punt
van de gezellige huiselijkheid slaagt, is
ons van harte gegund. We vragen
hiermee werkelijk niet te veel, want
zo plezierig is 't in de wereld momen
teel nu ook weer niet.
Toch is er voor een geslaagd KERST
FEEST iets meer, of liever iets anders
nodig. De hoofdpersoon van het feest!
Wie zal een verjaardag vieren buiten
aanwezigheid van de jarige? Hoe
zouden we dan het Kerstfeest kunnen
vieren, als het jarige kind Kerst, dat
is Christus, op het feest ontbreekt Hij
ligt er maar hulpeloos bij in zijn kribje.
Daarom wordt hij in al ons feestrumoer
juist zo gemakkelijk vergeten. Hij dringt
zich ook helemaal niet op met veel
indrukwekkend lawaai, zoals wij doen,
wanneer wij op willen vallen. Hij ligt
daar maar alleen in ons midden. Kn
er is een engel bij moeten komen om
te zeggen, wie dat is. „Heden is u ge
boren de Heiland, Christus de Heer",
zegt deze engel. Wie dat hoort, gaat
op dit kind letten. Zou dat werkelijk
waar zijn Maar dan is 't waard, dat
wij zijn feest vieren met grote blijd
schap. Want dan staat het er niet
slecht voor met ons en met de wereld,
al beweren velen tegenwoordig het
tegendeel. Want dit Kind is gekomen
om ons tot kinderen van God te maken
en deze aarde tot Gods Koninkrijk. U
zegt, dat u daarvan maar bitter weinig
gemerkt hebt tot nu toe Maar aan
wie zou dat eigenlijk liggen Misschien
is 't wel zo, dat u het Kind van Beth-
FEUILLETON
door HENK VAN HEESW1JK
16
„Jawel," antwoordde Joop noncha
lant. „Als het U hetzelfde is, wil ik
liever een paar minuten wachten, tot
deze bui iets is gezakt, want op het
ogenblik lijkt het wel een wolkbreuk.
Ik heb een kabel in mijn wagen, zo
dat ik U gemakkelijk kan opslepen".
„Best, we hebben de tijd," ant
woordde de automobilist. „Als ik U
vragen mag: waar ongeveer hebt U in
Doornenberg uw garage?"
„O, vooraan in het dorp, net aan
het einde van de betonweg rechts".
„Vooraan in het dorp, net aan het
einde van de betonweg rechts?" her
haalde de ander. „Gek, dat heb ik
nooit geweten".
„Dat kan," antwoorde Joop lachend.
„We zijn ook pas begonnen, ongeveer
lehem in zijn onopvallendheid tot nu
toe over 't hoofd hebt gezien. Want
dit Kind is wars van alle schreeuwende
reclame. Hij vraagt geloof. En Hij
belooft uvrede, vrijheid, blijdschap.
Dat zijn geen artikelen, die u kunt
kopen zoals een kerstboom en een
kerstkrans. Maar u krijgt ze cadeau,
als u uw knieén wilt buigen voor het
Kerstekind.
Als we dat eindelijk eens gaan doen,
dan verstilt ons kerstrumoer en komt
in plaats daarvan de aanbidding in ons
hart en ons leven. En dan blijft het
feest, ons leven lang. Dat belooft het
Kind. Laten we feestvieren, Z ij n
feest, en zingen met hart en mond
„Nu zijt wellekome,
Jesu, lieve Heer,
Gij komt van alzoo hooge,
van alzoo veer"
Van Beusekom.
Nog maor ienkele weken oud was
tie, as tie a wist, wA lachen was. Ie
kwam om zoo te zeggen de wereld
binnengelachen. Al daorlik volgden ie
ons mee z'n oogen; je kon al iets
merken van begrip in die kleine
kiekertjes.
Nog maor een maond of vuve oud,
prombeerden ie ons A mee een grovve
stemme bange te maoken, een kunsje,
da grootvaoder 'm geleerd ad. Om wel
te zien mosten we dan bange voo dA
dreigement wegkrupen onder taofel.
En komt dan mao nie te gauw trug
boven et taofelblad, wan dan krieg je
nogmacls mee z'n barse stemme te
doen. Wad ad ie schik, as tie d'r zoo
de wind onder ad.
Wier tie meegenomen nao buten en
ie zag ons, dan begon tie fel op en
neer te dansen op den èrm van z'n
moeder. DA wuppen beduujt dan nie
anders as: „Gaon me d'r op uut?"
Eel z'n snuutj' is dan één vraoge. Alle
ménsen zien d'r ommerst om voo Joop
klao te staon? Dikkels geef z'n moeder
'm dan over de gaoize van 't eimpj'
an ons. Niks dat ie dan liever doet
as onzen ond an z'n aor trekken en
pootelen an de slapp' ooren van de
beeste. As d'n ond dan van onder an
Joop z'n voetjes lekten, wan 't was
nog zeumer, dan aod ons baasje de
meeste leute van de wereld. Om dA
gekietel fasself.
een maand geleden, ziet U? We heb
ben een leegstaande stenen bollen
schuur gehuurd en daarin zijn we be
gonnen".
„Een leegstaande bollenschuur?"
„Ja, de eigenaar is een zekere mijn
heer van der Berg," vervolgde Joop,
een sigaret aanstekend.
„Mijnheer van der Berg, zegt U?"
„Ja, kent U hem soms?"
„ja, eh, dat is te zeggen, ja zeker,
ik ken hem wel. En van hem hebt U
de schuur gehuurd, zegt U?"
„Inderdaad. Het ding stond toch
leeg," antwoordde de jongen.
„Zo, zo, ik meende echter, dat de
heer van der Berg met vacantie was".
„Ja, dat is hij ook. Maar we heb
ben de sleutels van zijn huisbewaar
der gekregen. O, dat is een aardige
mop, mijnheer. Kijk, dat is zo gegaan.
De huisbewaarder kende ons niet -
we zijn namelijk met z'n tweeën, ziet
U? - en wilde op mijn vraag natuurlijk
niet maar zo op slag en stoot de
sleutels geven. Enfin, toen heb ik
maar een noodleugentje bedacht en
gezegd, dat we de schuur reeds ge-
Gejonast ooren vindt ie zaolig. As
et dan „Van één, twee, drie" was, dan
wier tie overgesmakt op den èrm van
een ander. Naderand dejen me dA
meer volgens de regels van 't spil.
Den eenen nam tem dan an z'n schou
wers en den anderen an z'n voeten.
Oe ooger en oe vèdder a tie dan ge
smakt wier, oe beter fasself. Wan Joop
is een kleine stérke baos - 't moed ard
gaon. Me wisten nie, dat ie a praoten
kon. Maor eens bie 't jonassen, toen
m'an de climax van „een twee drie"
toe waoren, stelden ie ons inees voo
't voldoengen feit, dat ie ons vootel-
den„een, tee mmm". Joop dee toe
onze verassing toen inees een stap
rechtuut nao de beschaovier.g.
Dikkels nemen w'm is mee in uus
voor een koekje. Gloof mao dameneer
de beste weet uut te kiezen in et
trommeltje. Soms frutselt ie mee z'n
dikke onbeholpen knuusjes tussen de
voorraad, toe tie 't koekje van z'n
gaoding gevonnen eit.
Dao zien ook sombere plekken op
et levenspad van Joop. Zoo is t'r geen
eind' an de smèrte, as tie 's morges
gewassen oort. Vaneigen oor z'n pro
test dan nie anvèrd. Geen pardon
Joopje moet dan deu de kerdonze.
Soms na 't wassen moe vaoder d'r an
te pas kommen om 'm weer in z'n
èmde te vechten.
In de voomiddag moet ie nogal is
in de box. Soms vindt ie dA je reinste
vrijeidsberoovieng en zet ie d'r een
deuntj' op. Mao nao een stuitje gaot
ie dan over op een andere go'flingde
en even naderand oor j'm nie mee.
Dan ouw tie z'n eigen bezig mee van
alles. Gewoonlik bouwt ie torens, die
nooit af kommen.
Tegenwoordig moe j'm zien loopen
schuddegatten op 't erf mee z'n gui
tige pofbroek an en de kaboutermuts'
op z'n kopje. Net Father Christmas.
Van eigen zit ie overal an. Me zul
len nog spul genoegd mee 'm kriegen.
En daorom ènk 'm van noe avvin A
de lesse gelezen. „Dienk t'r om vintje,
dA je naderand nie an onze belle trekt,
of mee keitjes tegen 't raom gooit, of
't valletj' optrekt en d'oer.ders laot
wegloopen, of over den afmaok klimt
om d'r mee je bloez' an te bluven
angen. Wan gloof mao, dan 'k je dan
je broekje zA verwèrmen". Bie ielke
vermaonienge tikten ik 'm dan op z'n
neuze. En wa deed de speeke? Me
vierkant uutlachen! Mao gereid is ge
huurd hadden, maar dat mijnheer van
der Berg het zeker vergeten was om
het aan zijn huisbewaarder te zeggen.
Enfin, die oude baas trapte er in en
gaf ons de sleutels. Nou, zodoende
konden wij beginnen. En in deze vier
weken zijn we vooruitgeboerd. Een
benzinepomp hebben we ook al".
„Zo, zo," antwoordde de ander be
dachtzaam en heeft de huisbewaarder
helemaal niet om geld gevraagd?"
„Och, ik heb gezegd dat we reeds
een maand vooruit betaald hebben.
Ook niet waar, natuurlijk niet. Maar
ja, we hebben maar van de nood een
deugd gemaakt. Doch het geld ligt
voor hem klaar als hij van zijn va
cantie teiug komt. Maar, het regent
nu wat minder. Wat zoudt U er van
denken, wanneer ik nu aankoppel en
uw wagen naar Doornenberg sleep?"
„Best," antwoordde de ander, „want
ik ben werkelijk benieuwd uw garage
te zien".
Joop verbond de beide wagens aan
elkaar en zo vertrok men naar het
dorp. Het middernachtelijk uur had
reeds geslagen, toen hij voor de ga-
zeid. Ie is noe omtrènt vuuftien maon-
den. Je kunt er nie vroeg genoegd bie
zien, zeg ik mao.
Ja Joop, as vaoder en moeder na
derand is geen tied èn voo je, dan
gaon me je vertellen van Sinterklaais,
van de wolf en de zeven geitjes en
van Jan Aak. Wan dienkt er om; as
stoute kindertjes an 't waoter zitten,
dan zit Jan Aak onder waoter op de
loer om, A tie kan, de kindertjes mee
z'n aak onder waoter te snokken. Dus,
geeft 'm geen kansIn gedachten zien
me noe al de spannieng op je kinder-
snuutje kommen over die geitjes bie
die lillijke wolf. Wan fasself, dA zien
allemaol absolute waareden
En A me 't leven Joop, gaon me je
nog laoter vertellen van Tromp en van
De Ruijter, Jan van Galen en Piet
Heijn, die zoo flienk voo 't vaderland
vochten, dA Nederland in 't bezit bleef
van zijn prachtige vérre landen. Noe
bin die mooie landen verkwanseld. Jij
mee je krachtige knuusjes zou dA be
zit nooit losgelaoten èn. Et jonassen
zal je dan wel in 't bloed zitten, 'k
Wetten zeker, da je dan wel is zou
willen jonassen mee Soekarno en 'm
dan nao zoo'n flienke zwaoi loslaoten
fasself. Zoo'n speeke bin je wê.
En luuster is! Eens open me j'ook
te vertellen van een klein lichje, dad
eel lank gelejen is begunnen te schie-
nen in Bethlehem, een lichje, dA zoo
groot wier, dad et noe straolt over
eel de wereld en toe in de doenkerste
oekjes.
Ja, kleine vintDad et ook een-
maol mag schienen in dA kleine aieltje
van je, da noe nog van niks weet.
Kostag 1953 LB
Suikerbietenteelt.
Voorzeker niemand had na de waters
nood van 1 Februari, waardoor een
zeer belangrijk deel van de met suiker
bieten beteelde oppervlakte voorlopig
verloren ging, durven hopen op een
zo'n best bietenjaar als we nu hebben
meegemaaktalle mogelijke gunstige
factoren hebben hiertoe medegewerkt.
In streken, waar tot nu toe geen of
weinig bieten werden verbouwd, is het
bieten-areaal aanmerkelijk uitgebreid.
De resultaten van deze kennismaking
waren zó bevredigend, dat men daar
zeker en vast met de verbouw van
rage arriveerde. Hij opende de deur,
ontstak het licht en trok de gestrande
wagen naar binnen.
De eigenaar stapte uit en bekeek
met critische ogen het interieur van de
garage. Daarna knikte hij nadenkend
en ging naar buiten, waar hij naar
de benzinepomp keek en naar de licht
bak, die hij onderweg ook al gezien
had vanuit zijn wagen. De beide meis
jes waren eveneens uitgestapt en lie
pen wat rond. Joop keek een beetje
verbaasd naar het gedribbel van de
man, maar aangezien hij in deze vier
weken al enkele malen met min of
meer excentrieke klanten te maken had
gehad, schonk hij er verder geen bij
zondere aandacht aan.
Toen de man uitgekeken was, klopte
hij Joop op de schouder en zei
„Weet je, wat je doet? Je brengt ons
met je jeep netjes thuis en morgen ga
je eens op je gemak kijken, wat er
aan mijn wagen mankeert. Zodra hij
in orde is, breng je hem maar bij me
thuis".
„Zoals U wilt, mijnheer".
„Mooi, laten we dan maar meteen
